Başkanlık Hükûmet Sistemini Uygulayan Diğer Ülkeler

2.4.2.1. Genel Olarak

Başkanlık sistemi, Türkiye ve ABD ile birlikte; Arjantin, Benin, Brezilya, Çad, Dominik Cumhuriyeti, Ekvador, El Salvador, Endonezya, Filipinler, Gana, Guatemala, Gine, Güney Kore, Afganistan, Güney Sudan, Burundi, Beyaz Rusya, Angola, İran, Bolivya, Fildişi Sahili, Honduras, Kazakistan, Kamerun, Kenya, Kiribati, Kolombiya, Kıbrıs Rum Kesimi, Komorlar, Kostarika, Liberya, Malawi, Kongo, Maldivler, Mozambik, Meksika, Myanmar, Nijerya, Nikaragua, Orta Afrika Cumhuriyeti, Palau, Özbekistan, Paraguay, Ruanda, Peru, Seychelles, Sudan, Sierra Leone, Şili, Tanzanya, Zimbabwe, Tacikistan, Togo, Uganda, Türkmenistan, Uruguay, Yemen, Venezuela ve Zambiya'da olmak üzere yaklaşık olarak altmış ülkede uygulanmaktadır.⁷⁷⁴

Yasama, yürütme ve yargı organlarının keskin sınırlarla birbirinden ayrıldığı başkanlık hükûmeti sistemi; ülkelerin tarihine, sosyolojik ve siyasal koşullarına göre farklılık gösterebilmektedir. Başkanlık rejimlerinden en başarılı olarak uygulananı, ABD sistemidir. ABD dışında ise, bu sistem genellikle Latin Amerika ülkelerinde uygulanmaktadır.

Başkanlık sistemi ile yönetilen Latin Amerika ülkelerinde, Başkanın seçimi genelde halk tarafından yapılmaktadır. Örneğin; Honduras, Nikeragua, Meksika, Parama, Paraguay ve Venezuela’da, geçerli oyların nispi çoğunluğunu elde eden kişinin Başkan seçilmesini öngören basit çoğunluk sistemi benimsenmiştir. Buna karşın; Brezilya, El Salvador, Kolombiya, Peru, Şili ve Uruguay gibi ülkelerde,

773 Smith; Fusco, a.g.e., s. 79.; Stone; Seidman; Sunstein; Tushnet; Karlan, a.g.e., s. 83.

774 Bozlağan, a.g.e., s. 25.

geçerli oyların salt çoğunluğunu alan kişinin Başkan seçilmesi, ilk turda bu sayıya ulaşılamazsa ikinci turda en çok oy alanın Başkan seçilmesini öngören mutlak çoğunluk sistemi benimsenmiştir. Bazı ülkelerde de, karma usul uygulanmaktadır.

Buna göre; bir Başkanın, ilk turda seçilmesi için yüzde 50’den fazla oy alması gerekmemekte, fakat, ilk turda seçilmesi için ayrıca, öngörülen barajı aşması ve ikinci sıradaki adaydan belli oranda fazla oy almış olması gerekmektedir. Arjantin, Bolivya, Ekvator, Haiti, Kosta Rika, bunlara örnek olarak gösterilebilir.⁷⁷⁵

Çift meclis sisteminin bulunduğu Arjantin, Meksika, Şili ve Uruguay gibi ülkelerde, Başkanın, impeachment yoluyla suçlanması, alt meclise; bu konuda karar verme yetkisi ise üst meclise bırakılmıştır. Tek meclis sisteminin bulunduğu;

Ekvator, Guatemala, Honduras, Peru ve Panama gibi ülkelerde ise, suçlama ve görevden alma, bu meclisin yetki alanındadır. Bolivya, Meksika, Şili ve Nikaragua gibi ülkelerde ise, yargısal bir model benimsenmiştir. Şöyle ki, meclis tarafından suçlama yapıldıktan sonra yargılama, Yüksek Mahkemeler tarafından gerçekleştirilmektedir.⁷⁷⁶

Latin Amerika ülkelerindeki Başkanların, ABD’ye kıyasla daha güçlü olduğu görülmektedir. Bu ülkelerin birçoğunda, Başkan, yürütme yetkisi ile birlikte bazı yasama işlevlerini de yerine getirmektedir. Birçok ülkede, Başkanın, kanun teklif etme yetkisi de bulunmaktadır. Hatta, Brezilya, Ekvator, Kolombiya ve Şili gibi ülkelerde, bu yetki sadece yürütme organına verilmiştir. Uruguay, Peru, Ekvator ve Venezuela’da, Başkan, herhangi bir yasama işlemine dayanmadan, düzenleyici işlemler yapma yetkisine sahiptir. Buna göre, bu ülkelerde, yasama ve yürütme dengesindeki bu problemlerin sistemi zayıflattığı söylenebilecektir.⁷⁷⁷

775 Açıl; a.g.e., s. 18-19. (Ayrıntılar için bkz. Arjantin Anayasası m. 94-99.; Haiti Anayasası m.

134., Kosta Rika Anayasası m. 138.), Bkz. Herwig Cleuren, “Local Democracy and Participation in Post-Authoritarian Chile”, European Review of Latin American and Caribbean Studies, No: 83, pp. 3-18., October 2007.

776 Açıl, a.g.e., s. 22.

777 Açıl, a.g.e., s. 56.

Örneğin; Venezuela, Peru⁷⁷⁸ gibi ülkelerinin yanı sıra Ekvator ve Uruguay gibi ülkelerde, Başkanların sınırlı olmak üzere parlamentoları fesih yetkileri de bulunmaktadır. Bu kapsamda; Urugay’da, parlamento, üçte ikilik çoğunlukla bakan veya hükûmet hakkında güvensizlik oyu verdiği takdirde, Başkan, bu kararı veto edebilecektir. Parlamente üçte beşten daha az bir çoğunlukla güvensizlik oyu vermekte ısrarcı olduğu takdirde, Başkanın kırk sekiz saat içinde söz konusu bakanı veya hükümeti görevden alma ya da parlamentoyu feshetme yetkisi bulunmaktadır.

Başkan, görevinin bitmesine son iki ay kala, bu yetkisini kullanamayacaktır.

Verilen güvensizlik oyu kolektif nitelikte değil ise, fesih yetkisi, Başkanın görevi boyunca sadece bir kez kullanılabilecektir. (Uruguay A.Y. m. 148). Bu ülkede, Başkanın fesih yetkisine engel olmak için, Başkanın partisinden olan milletvekillerinin bile kendi hükûmetine güvensizlik oyu verdiği görülmüştür.⁷⁷⁹

Ekvator’da, parlamento yetki gaspında bulunursa, Ulusal Gelişim Planı’na engel olursa veya siyasal bir kriz meydana gelirse parlamentoyu feshedebilecektir.

Fesih kararnamesi yayımlandıktan sonra 7 gün içinde Ulusal Seçim Konseyi toplanarak seçim tarihini belirleyecektir. Yeni parlamento seçimi yapılıncaya kadar, Başkan, Anayasa Mahkemesi’nin iznini alarak acil konularda kararname çıkartabilecektir. Fesih yetkisi, Başkan tarafından görev süresinin ilk üç yılında kullanılabilecektir ve bu yetki bir dönemde, sadece bir kez kullanılabilecektir (Ekvator A.Y. m. 148).⁷⁸⁰

Sistemi bu şekilde uygulayan latin Amerika ülkeleri, başkanlık sistemine yakın kültürlerden gelmiş iseler de, ABD’de başkanlık sisteminin elde ettiği başarıyı, bu ülkeler elde edememişlerdir. Latin Amerika ülkelerinde, ABD’deki başarının elde edilememesinin çeşitli sebepleri vardır. Başlıca sebeplerden birisi, Latin Amerika ülkelerinin, ABD gibi ekonomik, sosyal ve demokratik kültün anlamında gelişmemiş olmamalarıdır. Bu ülkelerdeki eğitim ve demokratik ögeler, başkanlık sisteminin uygulanmasında olumsuz etkenler olarak ortaya çıkmıştır. Başkanlık sistemi bu

778 Ayrıntılı bilgi için bkz. Peru ve Venezuuela ilgili açıklamalar.

779 Açıl, a.g.e., s. 25.

780 Açıl, a.g.e., s. 25.

ülkelerde bazen iktidarın tekelleştirilmesi şeklinde bile algılanmıştır. Bu nedenle de, tekelleştirmeye uygunmekanizmalar ile başkanlık sistemi desteklenmeye çalışılmıştır.

Latin Amerika ülkelerindeki olumsuzluklara, demokrasi dışı siyasi uygulamalar da eklenince, sistemin uygulamaları, bu ülkelerde genelde başarısız kalmıştır.

Dünya şartları değiştikçe, sorgulamalar ve tartışmalar da artmıştır. En çok tartışılan konulardan biri de, demokrasi ve insan haklarına en uygun sistemin hangisi olduğudur. Bu tartışmanın sonuca bağlanabilmesi için, her sistemin özellikleri iyi ve kötü yanlarıyla tek tek incelenmelidir. Burada dikkat edilmesi gereken bir husus vardır. Sistemler aynı olsa da, her ülkenin koşulları nedeniyle, farklı sonuçlar ortaya çıkabilmektedir. Bu bağlamda, en demokratik sistem belirlenirken, ülkelerin, mevcut sosyolojik ve siyasal durumu da dikkate alınmalıdır. Ülkelerin bulunduğu coğrafya, o ülkenin ekonomik şartları, tarihi, demokrasi ve siyasal kültür durumu vs. birlikte değerlendirilmelidir.

Dünyada başkanlık sistemini uygulayan devletlerin tamamını incelemek yerine, özellikleri itibariyle ön plana çıkan bazı ülkelerin uygulamalarını ele almaya çalışacağız.

2.4.2.2. Meksika

Meksika Birleşik Devletleri (Estados Unidos Mexicanos); 31 eyalet ve bir federal bölgeden oluşan federal demokratik bir cumhuriyettir⁷⁸¹. 16 Eylül 1810’da İspanyol egemenliğine karşı bağımsızlığını kazanmış ve 5 Şubat 1917’de ilk Anayasasını yapmıştır. Kuvvetler ayrılığı, halk tarafından doğrudan seçilen başkanlı yönetim, çifte kabine ve federal sistem, devletin temel özellikleri olarak ortaya çıkmaktadır.⁷⁸²

781 Dale Story, “United Mexican States”, World Encyclopedia of Political Systems and Parties, (Ed.: Neil Schlager), Jayne Weisblatt, 4th Edition, New York, Facts on File Inc., 2006, s. 883;

Meksika Anayasası için bkz: https://www.constituteproject.org/ontology/Mexico?lang=en (E.T.

09.09.2018).; Bozlağan, a.g.e., s. 61-66.

782 Emily Edmonds-Poli; David A., Shirk; Contemporary Mexican Politics, USA, Rowman&Littlefield Publishers, 2009, p. 126.

Yasama organı; Senato (Camara de Senadores) ve Temsilciler Meclisi (Cámara de Diputados)’nden oluşan çift meclisli Kongre (Congreso de la Unión)’dir. 128 üyeli Senatoda, 6 yıl; 500 üyeli Temsilciler Meclisinde, 3 yıl görev yapacak vekiller, halk tarafından doğrudan seçilmektedirler. ⁷⁸³ Kongre üyelerinin üst üste iki kez seçilememeleri nedeni ile, siyasi sistem içerisinde etkin rol üstlenmelerinin zor olduğu ifade edilmiştir.⁷⁸⁴

21 yaşındaki Meksika vatandaşları, seçim bölgesinde, en az altı ay ikamet ettikten sonra, Temsilciler Meclisi için aday olabilirler. Senato adaylığı ise, doğuştan Meksika vatandaşlığı ve 25 yaşından büyük olma şartını tamamlamaya bağlıdır (AY.

m. 58).

Yasama yetkisi, Kongreye ait olmasına rağmen; devlet Başkanı, Kongre üyeleri ve Eyalet Meclisleri, yasa teklifinde bulunabilirler. Yasalar, meclis tarafından hazırlanıp, meclisin diğer kanadına onaylanmak üzere gönderilir. Meclisin diğer kanadınca onaylanan yasalar, yayınlanmak üzere Başkana gönderilir. Devlet Başkanı yasayı onaylar veya kısmen ya da tamamen veto ederek geri gönderebilir. Meclisin toplam üye sayısının üçte ikisi ve diğer meclisin aynı çoğunluğunun kabulüyle, tasarı yasalaşmış olur ve Başkana yayınlanması için gönderilir (AY m. 71, 72).⁷⁸⁵

Temsilciler Meclisi; üst düzey kamu çalışanlarını görev suçları nedeniyle suçlama yetkisine sahiptir. Genel itibariyle Temsilciler Meclisi; Senato ve devlet başkanının yapacağı bazı işlemlerde onay makamı olarak görev yapar (AY. m. 74, 75).⁷⁸⁶

Yürütme yetkisini elinde bulunduran devlet başkanı, altı yıl süreyle ve sadece bir kereye mahsus olarak, doğrudan halk tarafından salt çoğunlukla seçilir.

783 Nebi Miş; Ali Aslan; M. Erkut Ayvuz, Hazal Duran, Dünyada Başkanlık Sistemi Uygulamaları, ABD, Brezilya, Arjantin, Meksika, Güney Kore, Şili, İstanbul, SETA Yayınları, 2015, s. 42; Serdar Gülener; Başkanlık Sistemlerinde Denge ve Denetleme, ABD, Brezilya, Arjantin, Meksika, Şili, Güney Kore, İstanbul, SETA Yayınları, 2016, s. 42, 65; Story, a.g.m, s.

883.

784 Patrick H O’Nneill; Karl Fields, Don Share, Cases in Comparative Politics, 3rd Edition, New York, London, Norton & Company, 2010, p. 419; Edmonds-Poli; Shirk, a.g.e., p. 128-129.

785 Bozlağan, a.g.e., s. 81; Caner, a.g.e., s. 211-212.

786 Caner, a.g.e., s. 211-212.

Dolayısıyla, oyların %50’sini alamasa bile Başkan seçilebilir, seçimler ikinci tura gerek kalmadan tamamlanır.⁷⁸⁷

Başkan; yasama organında kabul edilen kanun tasarılarını kısmen veya tamamen veto etmek, yasama organı tarafından yapılan kanunları yayımlamak ve yürütmek, kanunların tam olarak uygulanmasını sağlamak, bütçeyi hazırlamak ve yasama organının onayına sunmak, yasama organının verdiği yetki çerçevesinde KHK’ler çıkarmak, bakanları ve üst düzey kamu görevlilerini atamak ve görevden almak, Senatonun onayı ile büyükelçileri ve diplomatları atamak, Senatonun onayı ile kara, deniz ve hava kuvvetlerinde albay ve diğer üst düzey yetkililer ile Hazinenin üst düzey yetkililerini atamak, yasama organının verdiği yetkiye dayanarak savaş ilan etmek, iç ve dış güvenlik amaçlı olarak askeri birliklerin ve ulusal muhafız birliklerinin kullanılmasına karar vermek, Senatonun onayı ile Cumhuriyet başsavcısını atamak, dış politikayı yürütmek; uluslararası antlaşmaları sonuçlandırmak, feshetmek, tanımamak, ertelemek, değiştirmek, düzeltmek, çekinceleri geri çekmek, antlaşmalarla ilgili yeni çekinceler ortaya koymak ve bunları Senatonun onayına sunmak, Daimi komisyon kararına istinaden, Kongreyi olağanüstü toplantıya çağırmak, kanunla yetkilendirilmiş kurumların talebi üzerine cezalan affetmek veya azaltmak, Yüksek Adalet Mahkemesi üyelerini, Senatonun onayına sunarak atamak ve anayasa ve kanunlarla verilen diğer görevleri yapmak yapmak şeklinde yetki ve görevlere haizdir (AY. m. 69, 71, 72, 89, 131). Başkanın, meclisi feshetme vaya seçimleri yetkisi bulunmamaktadır. ⁷⁸⁸

Meksika’da devlet Başkanı, yalnızca vatana ihanet ve genel suçlardan yargılanabilir. Eğer suç; genel hüküm içeriyorsa, Temsilciler Meclisinin nitelikli çoğunluğu ile suçlamaya yer olup olmadığı belirlenir. Oylama sonucunda, suçlu bulunan devlet Başkanı, geçici olarak görevden el çektirilir ve bu durum mahkemeye bildirilir.

787 Bogdan Szajkowski, Political Parties of The World, London, John Harper Publishing, 2005, p.

410; Cansu Kaymal, “Başkanlık Sistemi ve İstikrar Arasındaki İlişki”, Strategic Public Management Journal, Vol. 3, No. 6, pp. 158; Miş; Aslan; Ayvaz; Duran, a.g.e., s. 37-38.

788 Ali Fuat Gökçe, “Başkanlık Sistemi Uygulamaları: ABD, Venezuela, Meksika, Brezilya, Arjantin”, Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, Mayıs-Haziran 2012, S. 30, s. 9; Edmonds-Poli; Shirk, p. 126.; Bozlağan, a.g.e., s. 101-102.

Resmi görevi çerçevesinde işlemiş olduğu bir suçla ilgili olarak devlet başkanının yargılanabilmesi için, üçte iki çoğunlukla Senatonun karar vermesi gereklidir.⁷⁸⁹

Eyalet hükûmetleri, ulusal anlamda ve mali açıdan federal yapıya bağlıdırlar.

Bunun yanında, yönetimsel anlamda ve adli kuruluşlar açısından özerktirler. Devlet başkanı, Temsilciler Meclisinden; yüksek mahkeme üyelerinin, bölge yargıçlarının ve bölgelerin yüksek mahkeme üyelerinin kötü tutum ve davranışlarından dolayı görevden alınmasını talep edebilir. Bu durumda, önce Temsilciler Meclisinin ve sonra da Senatonun nitelikli çoğunlukla alacağı karar neticesinde suçlanan kişi görevden el çektirilir (AY. m. 111).

Meksika devlet başkanları, yasamada ve yürütmede etkilidir. Esasen yasama yetkisi, Kongrenin elindedir, ancak, Başkanın KHK (decree) çıkarma yetkisi vardır.

Başkanın, parlamento kararlarını veto yetkisi de bulunduğundan, hem yasama, hem de yürütme açısından önemli bir yer işgal etmektedir. Çok geniş yetkilere sahip olduğu için, Başkana “seçilmiş monark” gözüyle bakılır. Başkan açısından en önemli sorun, sadece bir dönem (6 yıl) bu görevde kalabilmesidir.⁷⁹⁰

Federal yargı sisteminin en üstünde, 11 üyeden oluşan Yüksek Mahkeme (Suprema Corte de Justicia de la Nacion) bulunmaktadır (AY. m. 94). Mahkemenin boşta kalan üyelikleri için, Başkan tarafından üç aday belirlenir ve bunlardan biri Senatonun üçte iki çoğunluğu ile atanır (AY. m. 76, m. 89.)⁷⁹¹ Bu hâkimlerin, Meksika vatandaşı ve 35 yaşından büyük olması gereklidir (AY. m. 95). Yüksek mahkeme üyeleri, 15 yıl görev yaparlar ve aynı göreve tekrar atanamazlar (AY. m. 94).

Yüksek mahkemenin haricinde, federal seviyede görev yapan temyiz mahkemeleri de bulunmaktadır. Temyiz mahkemelerinin hâkimleri, federal bölge mahkemelerindeki hâkimler arasından, dört yıllık süre için ve Yüksek Mahkeme tarafından seçilir. Ayrıca, ülkedeki her eyaletin Temyiz Mahkemesi (Supremo

789 Gökçe; a.g.m., s. 10.; Caner, a.g.e., s. 212.

790 O’neil, Fields, Share; a.g.e., p. 418.

791 José Antonio Caballero Juarez, “The Supreme Court of Mexico: Reconfguring Federalism through Constitutional Adjudication anroney Nicholas, John Kincaid, Canada, University of Toronto Press, 2017, pp. 256-289., p. 260.

Tribunal de Justicia) bulunmaktadır. Üç ile altı hâkimden oluşan bu mahkemelerin üyeleri, eyalet valileri tarafından altı yıllık dönemler için atanır.⁷⁹²

2.4.2.3. Kolombiya

Kolombiya Cumhuriyeti (República de Colombia), Amerika kıtasının keşfinden sonra, İspanyol sömürgesi olarak kalmıştır. 1819 yılında ise, resmi olarak bağımsızlığına kavuşmuştur. Bu tarihten itibaren de, başkanlık sistemi ile yönetilmiştir. Hükûmet sisteminin şekillenmesinde, sömürgeciliğe karşı yürütülen bağımsızlık mücadelesi ve ABD Anayasası etkili olmuştur.⁷⁹³ Üniter devlet yapısına sahip olmasına rağmen, 32 idari bölge ve 1 ana bölgeden oluşmaktadır.⁷⁹⁴

Yasama gücü, Kongreye (Congreso de la República) ait olup, Senato (Senado) ve Temsilciler Meclisi (Cámara de Representantes) adlı iki kamaradan oluşmaktadır. Senatonun 102, Temsilciler Meclisinin ise 166 üyesi bulunmaktadır.⁷⁹⁵ Seçimler dört yılda bir yapılır. Adayların; Temsilciler Meclisi için 25, Senato için 30 yaşından büyük ve doğuştan Kolombiya vatandaşı olması gereklidir. 18 yaşından büyük Kolombiya vatandaşları oy kullanabilir. Ancak, aktif görevde olan silahlı kuvvetler mensupları ve ulusal polis gibi güvenlik güçleri, seçme ve seçilme hakkından mahrumdur.⁷⁹⁶

Kongrenin en önemli görevi yasama faaliyetini yürütmektir. Kanunları çıkarmak, değiştirmek, yürürlükten kaldırmak, yorumlamak, bütçeyi onaylamak, vergileri belirlemek, uluslararası antlaşmaları onaylamak, üst düzey komutanların ve

792 Juarez a.g.m., s, 265.

793 Abdulkadir Pekel, “Koalisyonlu Başkanlık Sistemi: Kolombiya”, Dört Kıtada Başkanlık Sistemi, Ankara, Astana Yayınları, 2017, ss. 267-293., s. 268; Cheibub Jose Antonio; Elkins Zachary; Tom Ginsburg, “Latin American Presidentialism in Comparative and Historical Perspective”, University of Chicago Public Law & Legal Teory Working Paper, No. 361, 2011, p. 3.

794 Bozlağan, a.g.e., s. 61-66.

795 Alejandro S. Hope, “Republic of Colombia”, World Encyclopedia of Political Systems and Parties, Ed.: Neil Schlager; Jayne Weisblatt, 4th Edition, New York, Facts on File Inc., 2006, pp. 272; Dış Ekonomik İlişkiler Kurulu (DEİK), Kolombiya Ülke Bülteni, Eylül 2013, s. 2.;

Bozlağan, a.g.e., s. 61-66 796 Szajkowski, a.g.e., p. 130.

diplomatların atamalarını onaylamak, güven duyulmayan bakanların görevden alınmasına karar vermek, Başkan hakkında suçlandırma mekanizmasını işletmek, genel ve özel af çıkarmak Kongrenin görevlerinden bazılarıdır.⁷⁹⁷

Yasa teklifleri, Kongre üyelerinin yanı sıra bakanlar tarafından da verilebilir.

Esasen kabine üyelerinin yasama faaliyetinde görev alması, başkanlık sistemi ile örtüşmeyen bir durumdur. Kolombiya’da, hükûmet, kanun tasarısı hazırlayabilir ve bakanlar aracılığıyla, Kongreye sunabilir. Bakanlar, hükûmetin, Kongredeki sözcüleri olarak görev yaparlar. Kanun teklifleri, ilgili komisyonlarda görüşüldükten sonra, her iki mecliste oylamaya sunulur. Kabul edilen kanunlar, Başkanın onayından sonra yayımlanır.⁷⁹⁸ Ancak, Başkanın, kanunları veto etme yetkisi bulunmaktadır.

Veto edilen kanun, Senato ve Temsilciler Meclisinin üye tam sayısının çoğunluğuyla tekrar kabul edilirse, Başkan, kanunu yayınlamak zorunda kalır (AY. m. 167).⁷⁹⁹

Kanun teklif etme yetkisi; yasama üyeleri ve Başkan ile birlikte kendi alanları ile ilgili olmak kaydıyla; Anayasa Mahkemesi, Danıştay, Yüksek Yargı Konseyi, Ulusal Seçim Kurulu, Ulusal Başsavcı, Sayıştay Başkanı ve belirli sayıdaki seçmene aittir (AY. m. 154, 155, 156).⁸⁰⁰

Kongre; bakanları ve ilgili idari amirleri, yaptıkları işler hakkında bilgi vermek üzere, Senato veya Temsilciler Meclisine davet edebilir. Bakanlar, müsteşarlar (permenant secretaries) veya idari bölge başkanları, her iki meclisin çağrılarına uymazlarsa veya görevlerini gerektiği şekilde ifa edemezlerse, Kongre tarafından görevden alınabilirler (AY. m. 135). Bakanların, görevden alınmasına ilişkin bu uygulama, parlamenter sistemdeki “güvenoyu” uygulamasına benzemektedir.⁸⁰¹

797 Hope, a.g.e., s. 272.

798 Doğan, Ünver, a.g.e., s. 273.

799 Ronald P. Archer, Matthew Soberg Shugart, “The Unrealized Potential of Presidential Dominance in Colombia”, Presidentialism and Democracy in Latin America, Ed.: Mainwaring Scott, Shugart Matthew Soberg, Cambridge: Cambridge University Press, 1997, p. 119.

800 Bozlağan, a.g.e., s. 81

801 Donald T Fox; Anne Stetson; The 1991 Constitutional Reform: Prospects for Democracy and The Rule of Law in Colombia, Case Western Reserve Journal of International Law, Vol. 24, No. 2, p. 147.

Başkan, hükûmetin başıdır ve en yüksek idari makamdır (AY. m. 115).

Başkan, doğrudan halk tarafından seçilir (AY. m. 260). Yürütme, yetkisini halktan aldığı için, yasama organının güvenoyuna ihtiyaç duymaz.⁸⁰² Hükûmet; Başkan, bakanlar ve idari bölüm başkanlarından oluşur (AY. m. 115). Bakanlar, Kongrenin onayına ihtiyaç duymadan Başkan tarafından atanır.⁸⁰³

1991 yılında, Kolombiya Anayasasında yapılan değişiklikle, Başkanın yetkileri yeniden düzenlenmiştir. Eskiden, sadece Başkan tarafından kullanılan bazı yetkiler, yasama ve yargı organlarına devredilmiştir. Bu şekilde, sistemin daha demokratik bir yapıya kavuşması amaçlanmıştır. Başkanın, tek başına yapabileceği işlemler dışında kalan işlemler için, ilgili bakan veya idari makamın imzası şart koşulmuştur. Böylece, bu ülkede, parlamenter sistemdeki “karşı-imza” kuralına benzer bir yöntem benimsenmiştir.⁸⁰⁴

Başkanın tek başına yerine getirebileceği işlemlerin sayısı oldukça fazladır.

Kabinedeki bakanları serbestçe belirlemek ve görevden almak, diplomatik temsilcilerin atamasını yapmak, gerektiğinde başkomutan sıfatıyla silahlı kuvvetleri komuta etmek, yasaları onaylamak, yasaların uygulanması için kararname (decree) ve yönetmelikler (regulation) çıkarmak, sosyo ekonomik durumlara karşı plan ve projeler üretip, uygulanmasını sağlamak, Başkanın yetkilerinden bazılarıdır (AY. m. 189).⁸⁰⁵

Olağan dönemlerde, Başkanın KHK çıkarma yetkisi bulunmamaktadır. 1991 Anayasasından önceki dönemde, kararnamelerinin yasama organını etkisizleştirecek şekilde kötüye kullanılması, anayasa değişikliğini gerekli kılmıştır. Böylece, Başkanın siyasi gücü ve yetkileri, yasama organı lehine azaltılmış, yasama organına olan bağlılık artırılmıştır.⁸⁰⁶

802 Doğan; Ünver, a.g.e., s. 271.

803 Archer; Shugart, a.g.m., p. 119-120.

804 Doğan; Ünver, a.g.e.,s. 272.

805 Doğan; Ünver, a.g.e., s. 272.

806 Royce Carroll; Mónica Pachon; “The Unrealized Potential of Presidential Coalitions in Colombia”, Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America, Ed.: Eduardo Alemán, George Tsebelis, United Kingdom, Oxford University Press, 2016, pp. 122, 142., p. 125.

Başkan, Kongrenin yasama faaliyetini yönlendirecek araçlara sahiptir.

Örneğin; Başkan, çeşitli konuların, Kongre gündemine alınmasını sağlayabilir.

Önemli ve acil konularda, yasama organının dikkatini çekmek suretiyle, konunun, 30 gün içinde Senato veya Temsilciler Meclisi tarafından ele alınmasını sağlayabilir (AY. m. 163). Başkanın, meclisi feshetme veya seçimleri yenileme yetkisi bulunmamaktadır.⁸⁰⁷

Başkan, anayasaya ve yasalara aykırı şekilde gerçekleştirdiği veya yapmayı ihmal ettiği eylemlerden sorumludur (AY. m. 198). Başkanın, cezaî sorumluluğu için, Temsilciler Meclisinin suçlaması ve Senatonun kararı gereklidir (AY. m. 199).

1886 Anayasasının 58. maddesinde, kuvvetler ayrılığı ilkesi vurgulanmıştır.

Bu bağlamda, yargı işlevinin, Yüksek Adalet Mahkemesi, Bölge Yüksek Mahkemesi ve yasayla kurulan mahkeme ve mercilerden oluştuğu belirtilmiştir.

Ayrıca, anayasada, hâkimlik teminatına dair hükümler ile yargı bağımsızlığını sağlamaya dair güvenceler yer almaktadır. Ancak, bu güvencelerin sonuçsuz bırakıldığı bir sistem vardır ki, bu sistem de askeri yargı sistemidir. Askeri yargı sistemi, başkanlık kararnamesi ile kurulmuştur. Ülkede, aralıklı da olsa, uzun yıllardır devam eden sıkıyönetim hali mevcuttur. Bu sıkıyönetimler nedeniyle, askeri yargının alanı sivil yargıya göre daha fazla gelişme göstermiştir. Bu durum, Kolombiya yargı sisteminin en önemli problemlerinden biri haline gelmiştir. Askeri mahkemeler, yalnızca askeri suçlara değil, askerlerce işlenen adi suçlara da bakmıştır. Ayrıca asker olmasa da, silahlı kuvvetlerin hizmetinde çalışan sivil

Ayrıca, anayasada, hâkimlik teminatına dair hükümler ile yargı bağımsızlığını sağlamaya dair güvenceler yer almaktadır. Ancak, bu güvencelerin sonuçsuz bırakıldığı bir sistem vardır ki, bu sistem de askeri yargı sistemidir. Askeri yargı sistemi, başkanlık kararnamesi ile kurulmuştur. Ülkede, aralıklı da olsa, uzun yıllardır devam eden sıkıyönetim hali mevcuttur. Bu sıkıyönetimler nedeniyle, askeri yargının alanı sivil yargıya göre daha fazla gelişme göstermiştir. Bu durum, Kolombiya yargı sisteminin en önemli problemlerinden biri haline gelmiştir. Askeri mahkemeler, yalnızca askeri suçlara değil, askerlerce işlenen adi suçlara da bakmıştır. Ayrıca asker olmasa da, silahlı kuvvetlerin hizmetinde çalışan sivil

Belgede Başkanlık sistemi ve Türkiye (sayfa 189-200)