Yurt içinde yapılan araştırmalar

Konuyla ilgili literatür taraması sonucunda yurt içinde yapılmış araştırmalar be-lirlenerek yıllara göre bu kısımda sıralanmıştır:

Köse (2018) “Okul müdür yardımcılarının bakış açılarıyla okul müdür yardımcı-lığı görevi: Bir öz değerlendirme” adlı araştırmasında, okul müdür yardımcıyardımcı-lığı görevi-ne ilişkin okul müdür yardımcılarının görüşlerini nitel bir çalışma yöntemiyle incele-miştir. Çalışmada; müdür yardımcıları kendi görevlerini en çok öğrenci, öğretmen, veli ve okul müdürü arasındaki koordinasyonu sağlama işi olarak tanımlamışlardır. Okul müdür yardımcılarının tamamına yakını birey-örgüt uyum sürecinin bir adımı olan mü-dür yardımcılarının seçiminde yazılı sınav ve objektif bir mülakatın yapılması gerekti-ğini vurgulamışlardır.

Özalp, Yirci ve Kocabaş (2016) “Müdür yardımcılarının iş doyumunun yordayı-cısı olarak okul müdürlerinin mentorluk fonksiyonları” adlı çalışmalarında, okul müdür-lerinin sergilediği mentorluk fonksiyonlarının müdür yardımcılarının iş doyumuna ulaşma düzeyinin yordayıcısı olup olmadığını incelemişlerdir. Çalışma sonucunda okul müdürlerinin, müdür yardımcılarıyla ilişkilerinde mentorluk fonksiyonlarını ön plana çıkartmaları gerektiği sonucuna ulaşmışlardır.

Öztürk ve Maral (2015) “İlkokul ve ortaokul müdür yardımcılarının örgütsel bağlılıklarının bir yordayıcısı olarak okul kültürü” adlı çalışmalarında ilkokul ve ortao-kul müdür yardımcılarının örgütsel bağlılık düzeyleri ile oortao-kul kültürüne ilişkin algıları arasındaki ilişkileri incelemişlerdir. Çalışma sonucunda destekleyici, güvene dayalı ve görev yönelimli bir okul kültürünün müdür yardımcılarının örgütsel bağlılığını artıraca-ğı tespit edilmiştir.

Türkmenoğlu (2015) “Okul yöneticilerinin göreve geliş biçimlerinin okul kültü-rüne yansımaları” adlı araştırmasında, sınavla, lisansüstü eğitim alarak ve görevlendir-me ile göreve gelen okul yöneticilerinin okul kültürüne yansımalarını incelemiştir. İnce-leme sonucunda, okul yöneticilerinin göreve geliş şeklinin çok önemli olduğunu ve okul kültürünü birçok boyutta etkilediğini tespit etmiştir. Araştırmada, sınavın objektifliği ve adaleti sağlayan önemli bir faktör olduğu, yüksek lisansın okul kültürüne olumlu katkı-lar sağlayacağı ve yöneticinin yönetim becerilerini geliştireceği, görevlendirmenin ise belirsizlik ve kargaşa ortamı yarattığı tespit edilmiştir.

Girgin, Yıldıran ve Balıkçı (2014) “Sen idarecisin dediler” adlı çalışmada öğ-retmenlikten okul idareciliğine geçmiş olan 12 kadın 14 erkek idareci öğretmene yö-neltmiş oldukları sorularla bu geçiş süreçleri hakkındaki düşüncelerini, deneyimlerini ve bu görevin gündelik hayata olan yansımalarını incelemişlerdir. Çalışma sonucunda, recilerin görev algılarının kişisel ve mesleki açıdan farklılaştığı anlaşılmıştır. Bazı ida-reciler kişisel başarı sağlama üzerinde dururken bazıları da yönetici seçimi ve görevde uzmanlaşma konularına vurgu yapmıştır. İdarecilerin genel görüşü öğretmenliğin daha zevkli bir meslek olduğu yönündedir. İdarecilik görevinin şehir merkezine tayin olma gibi bazı zorunlu ihtiyaçlardan seçilebileceği yoksa görevlerinin ne olduğunu tam olarak bilememe ve çok fazla ek işlerinin olması sebebiyle idareciliğin pek de akıl karı bir iş olmadığı sonucuna varılmıştır.

Özdemir (2014) “Müdür yardımcılarının mesleki gelişimleri konusunda okul müdürlerinin yaklaşımlarının incelenmesi” adlı araştırmasında müdür yardımcılarının yönetim alanındaki mesleki gelişimlerinin okul müdürü tarafından teşvik edilme duru-munu incelemiştir. Çalışma sonucunda; okul müdürü ile müdür yardımcıları arasında güçlü bir iletişim ağı kurulduğunda, okul müdürü dönüşümcü, öğretimsel ve eğitimsel liderlik rollerini sağlıklı bir şekilde yürüttüğünde ve mentorluk, yansıtıcı düşünme bece-rilerini geliştirip kullanabildiğinde müdür yardımcılarının mesleki gelişimlerini gerçek-leştirdikleri ortaya konmuştur.

Şimşek (2014) “Okul yöneticilerinin örgüt kültürü algısı” adlı çalışmasında, resmi okul ve eğitim kurumlarında görev yapan yöneticilerin örgüt kültürü algılarını ve bu algıların bazı demografik değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediğini araştır-mıştır. Çalışma sonucunda, okul yöneticilerinin geleneksel örgüt kültürü algılarının cin-siyete, çalıştıkları okul türüne, yöneticilik türüne, branş değişkenine göre farklılık gös-termediği; yöneticilik türü, yöneticilerin eğitim durumu, okulda çalışma süresi, okulun bulunduğu yerleşim yeri değişkenlerine göre ise anlamlı farklılıklar gösterdiği tespit edilmiştir.

Görgülü, Küçükali ve Ada (2013) “Okul yöneticilerinin teknolojik liderlik yeterlilikleri” adlı çalışmalarında okul yöneticilerinin teknolojik liderlik öz-yeterliliklerinin ne düzeyde olduğunu belirlemek, yorumlamak ve önerilerde bulunmak amacıyla 282 okul yöneticisi üzerinde araştırma yapılmışlardır. Araştırma sonucunda okul yöneticilerinin sistematik gelişim alanında kendilerini teknolojik liderliğin diğer alt alanlarına göre daha yetersiz gördükleri tespit edilmiştir.

Pelit (2013) “Okul yöneticilerinin yetiştirilmesine ve atanmasına ilişkin benim-senen modellerin karşılaştırılması: Türkiye, Fransa, Danimarka ve İngiltere örneği” adlı çalışmasında, okul yöneticisi olmak için adayların sahip olması gereken nitelikleri, adayların hizmet öncesi ve hizmet içi eğitimlerini, yöneticileri atamada yetkili olan kurumları ve okul yöneticilerinin tabii olduğu deneme ve değerlendirme süreçlerini nitel bir araştırma yöntemiyle incelemiştir. Karşılaştırmanın sonucunda Türkiye’deki okul yöneticisi yetiştirme ve atama uygulamalarının zaman içinde farklılık gösterdiği fakat bu farklılığın bir gelişimi ifade etmediği ve okul yöneticilerinin yetiştirilmesi, seçilmesi ve atanmasında çeşitli problemlerin bulunduğu tespit edilmiştir.

Balcı, Baltacı, Fidan, Cereci ve Acar (2012) “Örgütsel sosyalleşmenin, örgütsel özdeşleşme ve örgütsel vatandaşlıkla ilişkisi: İlköğretim okulu yöneticileri üzerinde bir araştırma” adlı çalışmalarında örgütsel sosyalleşmenin, örgütsel özdeşleşme ve örgütsel vatandaşlık kavramları ile ilişkileri yanında örgütsel özdeşleşme ve örgütsel vatandaşlık değişkenlerinin örgütsel sosyalleşmeyi yordama düzeyini nicel ve nitel araştırma yön-temleri ile araştırılmışlardır. Araştırma sonunda; okul yöneticilerinin örgütsel sosyal-leşme ve örgütsel özdeşsosyal-leşme düzeylerinin beklenenin altında olduğunu tespit etmişler-dir. Ayrıca okulu yöneticilerinin sosyalleşmesinin genellikle informal, kesintili bireysel süreçlerle gerçekleştiğini, okul yöneticilerinin okuldaki sosyal gruplarla özdeşleştikleri-ni ve ekstra rol davranışları sergiledikleriözdeşleştikleri-ni tespit etmişlerdir.

Karasoy (2010) “Okul müdür yardımcılığından müdürlüğe geçiş ve bu süreçte karşılaşılan sorunlar” adlı çalışmasında, yönetici seçme ve atama yönetmeliklerinin ta-rihsel sürecini göz önünde bulundurarak müdür yardımcılığı görevi ve müdür yardımcı-larını temel almıştır. Müdür yardımcıyardımcı-larının kendi rollerini algılamaları, müdür olma isteklilikleri ve görevleri ile ilgili karşılaştıkları engellerin neler olduğunu nitel verilerle ortaya konulması amaçlanmıştır. Yöneticiliğin bir unvan olarak verilmemesi, birçok işin okullarda müdür yardımcılarının üstlenmesi, yöneticiliğe geçiş ile ilgili bakanlık politi-kalarının yetersiz olması ve stajyer müdür yardımcılığı uygulamasının gerekliliğine iliş-kin sonuçlar elde edilmiştir.

Kartal (2003) “İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerinin örgütsel sosyalleş-me düzeyleri” adlı çalışmasında, ilköğretim okullarında görev yapan yönetici ve öğret-menlerin örgütsel sosyalleşme düzeylerini; iş doyumu, motivasyon, örgütsel bağlılık ve örgütsel kabullenme boyutlarını esas alarak incelemiştir. Çalışma sonucunda yöneticile-rin kıdemleri artıkça; daha çok iş doyumu sağladıkları, daha çok motivasyona sahip oldukları, örgütsel bağlılıklarının, kabullenme boyutlarının daha yüksek olduğu, dolayı-sı ile örgütsel sosyalleşme düzeylerinin de yüksek olduğu tespit edilmiştir.