Verilerin Çözümü ve Yorumlanması

Elde edilen veriler SPSS 22.00 paket programından yararlanılarak bilgisayara aktarılmıştır. Veriler tamamen bilgisayara aktarıldıktan sonra öğrencilerin oyunsallık puanlarının normal dağılıma uygun olup olmadığı test edilmiştir. Araştırmada, çalışma grubunun sayısı 29’dan fazla olduğu için Kolmogorov-Siminov testi yapılmıştır. Bu işlem sonucunda; genel olarak oyunsallık düzeyinde p=0,10, cinsiyette p= 0, 84 ve yaş değişkeninde (Levene testinde) p=0,49 olduğu gözlenmiş (p>.05) ve verilerin çözümlenmesinde parametrik istatistik tekniklerinin uygulanmasına karar verilmiştir. Alt problemler doğrultusunda; öğrencilerin oyunsallık düzeylerinin belirlenmesinde betimsel tekniklerden aritmetik ortalama ve standart sapmadan yararlanılmıştır. Bununla birlikte çözümlemede; normal dağılımlar için iki değişkenlerde parametrik istatistik tekniklerinden bağımsız gruplar t testi ile ikiden fazla değişkenin karşılaştırılmasında tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Normal dağılım göstermeyen verilerin çözümlenmesinde ise parametrik olmayan testlerden Mann Whitney-U ve ikiden fazla değişkenlerin karşılaştırılmasında ise Kruskal-Wallis testi kullanılmıştır. Bu test sonucunda fark çıkan durumlarda farkın kaynağını tespit etmek amacıyla Mann Whitney-U testi yapılmıştır.

Tablo 2. Oyunsallık ve alt faktörler düzey aralıkları

Oyunsallık Düzeyi ve Alt Faktörler Puan Aralığı

Çok Zayıf 1.00- 1.79

Zayıf 1.80- 2.59

Orta 2.60- 3.39

İyi 3.40- 4.19

169

3. BULGULAR

Tablo 3. Öğrencilerin Oyunsallık Düzeyi

Alt Boyutlar ve Ölçeğin Geneli N Min. Max. X ss

Oyun Tutkusu 540 1,00 5,00 2,91 0,77 Sosyal Uyum 540 1,00 5,00 4,04 0,78 Oyun İsteği 540 1,00 5,00 3,52 0,94 Kazanma Arzusu 540 1,00 5,00 3,93 0,92 Risk Alma 540 1,00 5,00 3,31 0,91 Genel 540 1,74 5,00 3,53 0,60

Tablo 3'te bulunan veriler incelendiğinde öğrencilerin oyunsallık düzeyi; sosyal uyum X=4,04, kazanma arzusu X=3,93, oyun isteği X=3,52 boyutlarında ve ölçeğin genelinde X=3,53 olup diğer boyutlara göre yüksektir ve “iyi” düzeyindedir. Boyutlardan oyun tutkusuX=2,91, risk alma boyutu X=3,31 ortalamaya sahip olup orta düzeydedir. Sosyal uyum ve kazanma arzusunda oyunsallık yüksek iken oyun tutkusunda diğer boyutlara göre oyunsallık orta düzeydedir.

Tablo 4. Ankara’daki öğrencilerin oyunsallık düzeyleri

Alt Boyutlar ve Ölçeğin Geneli N Min. Max. X ss

Oyun Tutkusu 311 1,00 5,00 2,85 0,76 Sosyal Uyum 311 1,00 5,00 4,07 0,76 Oyun İsteği 311 1,00 5,00 3,43 0,98 Kazanma Arzusu 311 1,00 5,00 3,91 0,92 Risk Alma 311 1,00 5,00 3,38 0,84 Genel 311 2,04 5,00 3,54 0,61

Tablo 4’te yer alan verilere göre, Ankara’daki 11-14 yaş grubu öğrencilerin oyunsallık düzeyi; yüksek ortalamadan düşük ortalamaya doğru sırasıyla sosyal uyum boyutu X=4,07, kazanma arzusu X =3,91 ortalama, oyun isteği X=3,43 ortalama risk alma X=3,38 ve oyun tutkusu X=2,85 ortalamaya sahiptir. Öğrencilerin genel olarak oyunsallık düzeyleri en düşük 2,04’ten başlamakta olup X=3,54 ortalama ile “iyi” düzeyindedir.

Tablo 5. Kırşehir’deki öğrencilerin oyunsallık düzeyi

Alt Boyutlar ve Ölçeğin Geneli N Min. Max. X ss

Oyun Tutkusu 229 1,29 4,86 2,99 0,77 Sosyal Uyum 229 1,10 5,00 3,99 0,81 Oyun İsteği 229 1,00 5,00 3,64 0,88 Kazanma Arzusu 229 1,00 5,00 3,96 0,92 Risk Alma 229 1,00 5,00 3,21 0,98 Genel 229 1,74 4,78 3,51 0,58

Kırşehir’deki 11-14 yaş grubu öğrencilerin oyunsallık düzeyi yüksek ortalamadan düşük ortalamaya göre incelendiğinde; sosyal uyum X=3,99 ve kazanma arzusu boyutunun X=3,96 ile birbirine yakın değerlerde olduğu ve “iyi” düzeyinde ortalamaya sahip oldukları görülmektedir. Bu boyutları sırası ile oyun isteği X=3,64 ile (iyi düzey), risk alma X=3,21 ortalama ile (orta düzey) ve oyun tutkusu

170

boyutu X=2,99 ile (orta düzey) takip etmektedir. Kırşehir’de bulunan öğrencilerin genel olarak oyunsallık düzeyleri ise X=3,51 puan ortalaması ile “iyi” düzeyindedir.

Tablo 6. İl değişkenine göre t testi sonuçları

Boyutlar İl N _X ss sd t p

Oyun Tutkusu Ankara 311 2,85 0,76 538 2,096 ,04*

Kırşehir 229 2,99 0,77

Sosyal Uyum Ankara 311 4,07 0,76 538 1,232 ,21

Kırşehir 229 3,99 0,81

Oyun İsteği Ankara 311 3,43 0,98 538 2,611 ,01*

Kırşehir 229 3,64 0,88

Kazanma Arzusu Ankara 311 3,91 0,92 538 0,649 ,51

Kırşehir 229 3,96 0,92

Risk Alma Ankara 311 3,38 0,84 538 2,146 ,03*

Kırşehir 229 3,21 0,98

Genel Ankara 311 3,54 0,61 538 562 57

Kırşehir 229 3,51 0,58

* p<0.05

Tablo 6 incelendiğinde; oyun tutkusu (t(538)=2,096, p<.05), oyun isteği (t(538)=2,611, p<.05) ve risk alma

boyutlarında (t(538)=2,146, p<.05) Ankara ve Kırşehir’deki öğrencilerin oyunsallık puanları arasındaki

fark istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmektedir. Bu farklılık, oyun tutkusu (X=2,99) ve oyun isteği (X=3,64) boyutlarında Kırşehir’deki öğrencilerin lehine iken risk alma boyutunda (X=3,38) Ankara’daki öğrencilerin lehinedir. Elde edilen bu bulguya göre, Kırşehir’deki öğrenciler Ankara’daki öğrencilere göre daha istekli ve tutkulu oyunsallığa sahiptir. Diğer taraftan Ankara’daki öğrenciler Kırşehir’deki öğrencilere göre oyunda daha fazla risk almaktadırlar.

Tablo 7. Cinsiyet değişkenine göre t testi sonuçları

Boyutlar Cinsiyet N _X ss sd t p

Oyun Tutkusu Erkek 281 2,95 ,72 538 1,312 0,19

Kız 259 2,86 ,82

Sosyal Uyum Erkek 281 3,99 ,81 538 -1,382 0,16

Kız 259 4,08 ,74

Oyun İsteği Erkek 281 3,55 ,92 538 ,798 0,42

Kız 259 3,49 ,97

Kazanma Arzusu Erkek 281 3,84 ,93 538 -2,337 0,02*

Kız 259 4,03 ,90

Risk Alma Erkek 281 3,31 ,89 538 ,082 0,93

Kız 259 3,30 ,93

Genel Erkek 281 3,52 ,57 538 -,051 0,95

Kız 259 3,53 ,63

* p<0.05

Tablo 7'de görüldüğü üzere cinsiyet değişkenine göre, öğrencilerin oyun tutkusu, sosyal uyum, oyun isteği, risk alma boyutlarında ve genelde oyunsallık puanları arasında anlamlı farklılık olmadığı gözlenmektedir (p>0,05). Bununla birlikte kazanma arzusu boyutunda erkek ve kız öğrencilerin oyunsallık puanları arasında kız öğrencilerin lehine anlamlı fark bulunmuştur (t(538)=2,337, p<.05). bu

171

bulguya dayalı olarak oyunsallıkta erkek öğrencilere göre kız öğrencilerin daha fazla kazanma arzusunu taşıdıkları ifade edilebilir.

Tablo 8. Kız öğrencilerin oyunsallık düzeylerine ilişkin Mann Whitney-U testi

Boyutlar N Sıra _Ortalaması Sıra _Toplamı U p

Oyun Tutkusu Ankara 146 121,79 17782,00 7051,000 ,04*

Kırşehir 113 140,60 15888,00

Sosyal Uyum Ankara 146 133,84 19540,50 7688,500 ,34

Kırşehir 113 125,04 14129,50

Oyun İsteği Ankara 146 121,32 17713,00 6982,000 ,03*

Kırşehir 113 141,21 15957,00

Kazanma Arzusu Ankara 146 132,19 19300,00 7929,000 ,58

Kırşehir 113 127,17 14370,00

Risk Alma Ankara 146 132,85 19396,50 7832,500 ,48

Kırşehir 113 126,31 14273,50

Genel Ankara 146 132,16 19295,00 7934,000 ,59

Kırşehir 113 127,21 14375,00

* p<0.05

Tablo 8’deki verilere göre; Ankara ve Kırşehir’deki kız öğrencilerin oyunsallık sıra puanları arasında sosyal uyum, kazanma arzusu, risk alma boyutunda ve genelde istatistiki olarak anlamlı fark bulunmamaktadır (p>0,05). Ancak oyun isteği ve oyun tutkusu boyutlarına Ankara ve Kırşehir’deki kız öğrencilerin puanları anlamlı fark göstermektedir. Sıra ortalamaları incelendiğinde, Kırşehir’deki kız öğrencilerin oyun tutkusu ve oyun isteği boyutlarında Ankara’daki kız öğrencilere göre puanı daha yüksektir. Başka bir deyişle Kırşehir’deki kız öğrenciler Ankara’daki kız öğrencilere göre oyunsallık bakımından daha istekli ve tutkuludur.

Tablo 9. Erkek öğrencilerin oyunsallık düzeylerine ilişkin Mann Whitney-U testi Sonuçları

Boyutlar İl N Sıra _Ortalaması Sıra Toplamı U p

Oyun Tutkusu Ankara 165 135,13 22297,00 8602,000 ,14

Kırşehir 116 149,34 17324,00

Sosyal Uyum Ankara 165 143,69 23708,50 9126,500 ,50

Kırşehir 116 137,18 15912,50

Oyun İsteği Ankara 165 136,96 22598,50 8903,500 ,31

Kırşehir 116 146,75 17022,50 Kazanma Arzusu Ankara 165 135,47 22352,00 8657,000 ,17 Kırşehir 116 148,87 17269,00

Risk Alma Ankara 165 149,35 24642,50 8192,500 ,03*

Kırşehir 116 129,13 14978,50

Genel Ankara 165 139,84 23073,00 9378,000 ,77

Kırşehir 116 142,66 16548,00

* p<0.05

Tablo 9'da bulunan veriler sıra ortalamaları bakımından incelendiğinde; oyun tutkusu, oyun isteği, kazanma arzusu boyutlarında Kırşehir’deki erkek öğrencilerinin puanlarının daha yüksek sosyal uyum boyutunda ise Ankara’daki öğrencilerin puanları daha yüksektir. Ancak puanlar arasındaki bu farklılık istatistiki olarak anlamlı değildir (p>0,05). Risk alma boyutunda Ankara’daki erkek öğrencilerin puanı 149,35 Kırşehir’deki erkek öğrencilerin puanları ise 129,13’tür. Puanlar arasındaki bu farklılık Ankara’daki erkek öğrencilerin lehine olup istatistiki olarak da anlamlıdır (p<0,05). Bu

172

bulgu çerçevesinde, Ankara ve Kırşehir’deki erkek öğrencilerin oyun tutkusunun, sosyal uyumun, oyun isteğinin ve kazanma arzusunun aynı ancak Ankara’daki erkek öğrencilerin Kırşehir’deki öğrencilere göre oyunsallıkta daha fazla risk aldıkları söylenebilir.

Tablo 10. Yaş değişkenine göre varyans (One-Way Anova) analizi sonuçları Boyutlar/

Faktörler Varyansın Kaynağı Kareler Toplamı sd Kareler Ortalaması F p Oyun Tutkusu Gruplar arası 74,555 _{Gruplar içi 249,200} 3 ₅₃₆ 24,852 _,465 53,453 ,00*

Toplam 323,756 539 Sosyal Uyum Gruplar arası 39,167 3 13,056 23,794 ,00* Gruplar içi 294,095 536 ,549 Toplam 333,262 539 Oyun İsteği Gruplar arası 86,535 3 28,845 38,932 ,00* Gruplar içi 397,130 536 ,741 Toplam 483,665 539 Kazanma Arzusu Gruplar arası 12,419 3 4,140 4,973 ,00* Gruplar içi 446,202 536 ,832 Toplam 458,621 539 Risk Alma Gruplar arası 52,783 3 17,594 23,856 ,00* Gruplar içi 395,312 536 ,738 Toplam 448,095 539 Genel Gruplar arası 53,464 3 17,821 67,205 ,00* Gruplar içi 142,136 536 ,265 Toplam 195,600 539 * p<0.05

Tablo 10‘da görüldüğü üzere; yaş değişkenine göre öğrencilerin oyunsallık puanları arasındaki fark tüm boyutlarda ve ölçeğin genelinde 0,05 düzeyinde anlamlıdır. Öğrencilerin oyunsallık düzeyleri; “oyun tutkusu” (F(3,536)=53,453 p<,05), “sosyal uyum” (F(3,536)=23,794, p<.05), “oyun isteği”

(F(3,536)=38,932, p<,05), “kazanma arzusu” (F(3,536)= 4,973 p<,05), “risk alma” (F(3,536)=23,856 p<,05), ve

genel de anlamlı farklılık göstermektedir (F(3,536)=67,205, p<,05)..

4. TARTIŞMA VE SONUÇ

Araştırmaya katılan 540 öğrencinin 311’i Ankara’dan, 229’u da Kırşehir ilinden katılmıştır. İl farkı gözetmeksizin öğrencilerin oyunsallık düzeyi; sosyal uyum, kazanma arzusu, oyun isteği boyutlarında ve ölçeğin genelinde ortalama diğer boyutlara göre yüksektir ve “iyi” düzeydedir. Boyutlardan oyun tutkusu, risk alma boyutu orta düzeydedir. Sosyal uyum ve kazanma arzusunda oyunsallık yüksek iken oyun tutkusunda diğer boyutlara göre orta düzeydedir.

Ankara’daki 11-14 yaş grubu öğrencilerin oyunsallık düzeyi; öğrencilerin genel olarak oyunsallık düzeyleri en düşük 2,04’ten başlamakta olup X=3,54 ortalama ile “iyi” düzeyindedir. Kırşehir’de bulunan öğrencilerin genel olarak oyunsallık düzeyleri ise X=3,51 puan ortalaması ile “iyi” düzeydedir.

İl değişkenine göre; oyun tutkusu, oyun isteği, ve risk alma boyutlarında Ankara ve Kırşehir’deki öğrencilerin oyunsallık puanları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmektedir. Bu farklılık, oyun tutkusu ve oyun isteği boyutlarında Kırşehir’deki öğrencilerin lehine iken risk alma boyutunda Ankara’daki öğrencilerin lehinedir. Elde edilen bu bulguya göre, Kırşehir’deki öğrenciler

173

Ankara’daki öğrencilere göre daha istekli ve tutkulu oyunsallığa sahiptir. Diğer taraftan Ankara’daki öğrenciler Kırşehir’deki öğrencilere göre oyunda daha fazla risk almaktadırlar.

Cinsiyet değişkenine göre; öğrencilerin oyun tutkusu, sosyal uyum, oyun isteği, risk alma boyutlarında ve genelde oyunsallık puanları arasında anlamlı farklılık olmadığı gözlenmektedir. Bununla birlikte kazanma arzusu boyutunda erkek ve kız öğrencilerin oyunsallık puanları arasında kız öğrencilerin lehine anlamlı fark bulunmuştur. Bu bulguya dayalı olarak oyunsallıkta erkek öğrencilere göre kız öğrencilerin daha fazla kazanma arzusunu taşıdıkları ifade edilebilir. Ankara ve Kırşehir’deki kız öğrencilerin oyunsallık sıra puanları arasında sosyal uyum, kazanma arzusu, risk alma boyutunda ve genelde istatistiki olarak anlamlı fark bulunmamaktadır. Ancak oyun isteği ve oyun tutkusu boyutlarına Ankara ve Kırşehir’deki kız öğrencilerin puanları anlamlı fark göstermektedir. Sıra ortalamaları incelendiğinde, Kırşehir’deki kız öğrencilerin oyun tutkusu ve oyun isteği boyutlarında Ankara’daki kız öğrencilere göre puanı daha yüksektir. Başka bir deyişle Kırşehir’deki kız öğrenciler Ankara’daki kız öğrencilere göre oyunsallık bakımından daha istekli ve tutkuludur. Oyun tutkusu, oyun isteği, kazanma arzusu boyutlarında Kırşehir’deki erkek öğrencilerinin puanlarının daha yüksek sosyal uyum boyutunda ise Ankara’daki öğrencilerin puanları daha yüksektir. Ancak puanlar arasındaki bu farklılık istatistiki olarak anlamlı değildir. Risk alma boyutunda Ankara’daki erkek öğrencilerin puanı 149,35 Kırşehir’deki erkek öğrencilerin puanları ise 129,13’tür. Puanlar arasındaki bu farklılık Ankara’daki erkek öğrencilerin lehine olup istatistiki olarak da anlamlıdır. Bu bulgu çerçevesinde, Ankara ve Kırşehir’deki erkek öğrencilerin oyun tutkusunun, sosyal uyumun, oyun isteğinin ve kazanma arzusunun aynı ancak Ankara’daki erkek öğrencilerin Kırşehir’deki öğrencilere göre oyunsallıkta daha fazla risk aldıkları söylenebilir. Yaş değişkenine göre öğrencilerin oyunsallık puanları arasındaki fark tüm boyutlarda ve ölçeğin genelinde 0,05 düzeyinde anlamlıdır. Öğrencilerin oyunsallık düzeyleri; “oyun tutkusu”, “sosyal uyum” , “oyun isteği”, “kazanma arzusu” , “risk alma” ve genel de anlamlı farklılık göstermektedir. Elde edilen sonuçlara göre oyunsallık puanları arasındaki farklılığın kaynağı; “oyun tutkusu”, “sosyal uyum”, “oyun isteği” ve “risk alma” boyutlarında 11 yaşındaki ve 12 yaşındaki öğrenci puanlarından kaynaklanırken “kazanma arzusu” boyutunda 14 yaş grubu öğrenci puanlarından kaynaklanmaktadır. Ölçeğin genelinde ise 11 yaş ve 12 yaş grubu öğrencilerin puanlarından kaynaklanmaktadır.

Sonuç olarak 11-14 yaş grubu öğrencilerin oyunsallık düzeylerinin iyi çıkması beklenilen bir sonuçtur. Ancak sosyal uyumun ve kazanma arzusunun yüksek, oyun tutkusu ve risk almanın orta düzeyde olmasının ergenlik dönemine geçişten kaynaklandığı düşünülmektedir.

Hazar'a (2015) göre; 10-14 yaş grubu çocuklarda oyun oynama isteğinin (oyunsallık) düzeyine ilişkin sosyal uyum ve kazanma arzusu boyutlarının en yüksek, oyun tutkusu boyutunun ise en düşük ortalamaya sahip olduğu görülmüştür. Genel olarak katılımcıların oyunsallık düzeyleri iyi düzeydedir. Elde edilen sonuçlar çerçevesinde 10 yaş grubu öğrencilerin oyunsallık düzeyi yüksek iken 14 yaş grubunun ise daha düşüktür. Hazar ve Diğ. (2015)'ne göre; Ankara ilçelerinde (Çankaya, Keçiören, Yenimahalle) yaşayan 10-14 yaş grubu çocukların "oyunsallık" düzeylerinde boyutlar bakımından en yüksek "sosyal uyum" en düşük ise "oyun tutkusu" boyutudur. Genel olarak oyunsallık seviyeleri iyi düzeydedir. Cinsiyet değişkenine ilişkin boyutlar arasında anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Dolayısıyla 10-14 yaş grubundaki çocukların oyun oynama eğiliminde cinsiyetim etkili olduğu görülmüştür. İlçe değişkenine yönelik oyunsallık düzeyi; kazanma arzusu boyutu dışında diğer alt boyutlarda anlamlı fark oluşmuştur. Bu farklılığın kaynağı Çankaya'da yaşayan öğrencilerden kaynaklanmaktadır. Bu durumun sosyo-ekonomik ve aile yapısından kaynaklı olduğu düşünülmektedir.

Murdock (2015), çocukların % 48'i, % 27'lik ebeveynlere oranla, tercih ettikleri oyun alanı olarak evi söylediklerini belirtmiştir. Bu rakamlar kamu alanlarından uzaklaşıp tek başına yetişen bir nesle doğru hızlı bir geri çekilmeyi göstermektedir. Barnett and Kleiber (1982) oyunsallık faktörleri ile farklı düşünme puanları arasında kadınlarda erkeklere göre anlamlı bir farklılık olduğunu belirtmişlerdir. Birçok araştırmacı çocuklardaki oyunsallık ve yaratıcılık ve hatta farklı düşünme arasında yüksek ilişki bulmuştur (Berretta and Privette, 1990). Oyunsallık çocukları olumlu bir şekilde etkilemektedir

174

çünkü çocukları fiziksel olarak aktif, sosyal ve yaratıcı hale getirmektedir (Singer and Singer 1978). Trevlas et al (2003) motor akıcılık ve oyunsallık arasında ve de motor esneklik ile oyunsallık arasında anlamlı ilişki bulmuştur. Proyer (2011) yetişkinlerde akademik başarı ile oyunsallık arasında olumlu bir ilişki bulmuştur.

5. ÖNERİLER

Alan yazında ülkemizde bu konu üzerinde Hazar’ın yapmış olduğu çalışmalar haricinde herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmamız kendinden sonraki çalışmalara öncülük edecek niteliktedir. Yabancı çalışmalarda ise oyunsallığın farklı değişkenlerle ilişkisi incelenmiştir. Bundan sonraki yapılacak araştırmalarda oyunsallık seviyesi, eğitim düzeyi, aile yapısı, ailenin gelir seviyesi ve eğitim düzeyi, fiziksel aktivitelere yönelme isteği, sportif çalışmaları sürdürebilme, branşlaşma ve sportif başarı arasındaki ilişki aranabilir.

KAYNAKÇA

Auerbach, S. (2008). Anne Babalar için Çocuk Yetiştirmede Oyunun Önemi. İstanbul: Yakamoz Yayıncılık; 20-23.

Barnett, L. A., Kleiber, D. A. (1982). Concomitants of Playfulness in Early Childhood: Cognitive Abilities and Gender. Journal of Genetic Psychology, 141 (1), 115- 127.

Berretta, L. A., Privette, G. (1990). Influence of Play on Creative Thinking. Perceptual and Motor Skills, 71, 659-666.

Başal, H. A. (2011). Geçmişten Günümüze Türkiye'de Geleneksel Çocuk Oyunları. İstanbul: Mopa Kültür Yayınları; 10-11.

Byl, J. (2002). Co-EdRecreational Games. USA: VersaPress, p.xxv.

Hazar, M. (2006). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Saray Matbaası; 14-16.

Hazar, M. 2014. The Attitudes Of 10-14 Years Old Children Against The Act Of Playing Games Requiring Physical Activity. International Journal of Academic Research. DOI:dx.doi.org/10.7813/2075- 4124.2014/6-6/B.5.

Hazar, M. (7-8 Mayıs 2015). 10-14 Yaş Grubu Ortaokul Öğrencilerinin Aktif Oyunları Oynamaya Yönelik Oyunsallık Düzeyleri. Uluslararası Oyun ve Oyuncak Kongresinde Sözel Bildiri Olarak Sunulmuştur, Erzurum.

Hazar. M., Yıldız, M., Baydar, H. Ö., Karaçam, A. (2015). Assesment of Playfulness Among the Children Aged 10-14 Years. The Antropologist, International Journal Of Contemporary and Applied Studies of Man, 22 (1): 50-58.

Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N., Kök, M. (2007). Çocuğun Gelişim Sürecinde Eğitsel Bir Etkinlik Olarak Oyun. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (16), 324-342.

Mengütay, S. (1999). Okulöncesi ve İlkokullarda Hareket Gelişimi ve Spor. Ankara: Tutibay Ltd. Şti.

Murdock, G. (7-8 May 2015). Imaginative Enclosures: Materıal Chıldren at Play in Digital Times. International Play And Toy Congress, Proceedings Books;12,Erzurum.

Proyer, R. T. (2011). Being Playful and Smart? The Relations of Adult Playfulness with Psychometric and Self-estimated Intelligence and Academic Performance. Learning and Individual Differences, 21 (4), 463-467.

Singer, D. C., Singer,, J. L. (1978). Some correlates of imaginative play in preschoolers. Paper presented at the Annual Meeting of the American Psychological Association, 86th, Toronto, Canada, August 28- September 1.

Trevlas. E., Matsouka, O., Zachopoulou, E. (2003). Relationship between Playfulness and Motor Creativity in Preschool Children. Early Child Development Care, 173 (5), 535-543.

Youell, B. (2008). The İmportance of Play and Playfulness. European Journal of Psychotherapy and Counselling,10 (2);121–129.

175

SOSYAL BİLGİLER DERSİNDE DEPREMDEN KORUNMA YOLLARININ

Belgede USBES V 2016 uluslararası sosyal bilgiler eğitimi sempozyumu: bildiriler kitabı (sayfa 168-175)