5.3. Öğrencilerin Problem Çözerken İpuçlarına Ulaşabilme Hakkındaki Görüşlerine İlişkin Tartışma Görüşlerine İlişkin Tartışma
6.2.2. İleride Yapılabilecek Araştırmalara Yönelik Öneriler
Bu kısımda, araştırma boyunca edinilen deneyimler dikkate alınarak İDEPÇA gibi problem çözme sürecinde öğrencilere destek sunan yazılımların geliştirilmesine, MEB’e bağlı okullarda araştırma yapılmasına ve ileride yapılabilecek araştırmaların konularına yönelik bazı önerilerde bulunulmuştur. Bu öneriler aşağıda maddeler halinde sunulmaktadır.
1. Bazı öğrencilerin, her oturumda fizik bilgisi ile ilgili ipuçlarını kullandıkları ve
kâğıtlara not aldıkları gözlenmiştir. Bu durum, öğrencinin ipucunu o oturumdaki bütün problemleri çözerken kullanmasına rağmen sadece bir problemin çözümünde kullanmış gibi görünmesine neden olmaktadır. Öğrenciler, İDEPÇA ile problem çözerken kâğıt- kalem kullanmalarına rağmen problem çözme alışkanlıklarından dolayı problem çözümünde zorlandıklarını belirtmişlerdir. Bu iki durum dikkate alınarak, sonraki araştırmalarda öğrencilerin bütün işlemleri tablet kullanarak yapacağı bir yazılım geliştirilebilir. Bu yazılımlara ilişkin yürütülecek araştırmalarda öğrencilerin yazılımı kullanmaya alışma süreci göz önünde bulundurulmalıdır.
2. Öğrencilerin İDEPÇA ile problem çözerken, üç defa yanlış cevap verdiğinde problemin çözümüne/çözümlerine ulaşabilmeyi, bazı öğrenciler problemi çözmeden çözüme ulaşabilme yolu olarak görmüşlerdir. Öğrenciler problemi çözmeye çalışıp ilk cevabı girmiş, cevabın yanlış olması ve hatalarını bulamamaları durumlarında rastgele iki cevap daha girerek çözüme ulaşmışlardır. Bu durumu engellemek için, benzer yazılımlar geliştirilirken öğrencilerin yeni cevap girebilmeleri için belli bir sürenin geçmesi gibi bir özellik eklenebilir.
3. Öğrencilerin problem çözümlerini kontrol etme ve değerlendirme
alışkanlıklarının yeterli seviyede olmadığı dikkate alınarak, İDEPÇA benzeri yazılımlar geliştirilirken, “kontrol etme ve değerlendirme” aşamasında, öğrencilerin buldukları cevapları sisteme girerek problem durumunun doğrulanıp doğrulanmadığını izleyebilecekleri simülasyonlara yer verilebilir. Böylece öğrencilerin bu aşamaya dikkatleri çekilebilir, öğrenciler buldukları cevabın mantıklı bir değer olup olmadığını görebilirler.
4. İDEPÇA’da yer alacak ipuçlarının belirlenmesi aşamasında farklı seviyelerden
öğrencilerle klinik mülakatlar yapılmış ancak araştırma fen lisesinde öğrenim gören öğrencilerle yürütülmüştür. Bu durum, kullanılan ipuçlarını etkilemiş olabilir. Bu nedenle sonraki araştırmalarda, İDEPÇA’nın veya benzer yazılımların farklı seviyedeki öğrencilerin kullanması durumunda bir farklılık olup olmayacağı incelenebilir.
5. Öğrencilere İDEPÇA’da yer alan 3 veya 4 problemi çözmeleri için 40 dakikalık
bir süre verilmiştir. Bu süre bazı öğrenciler için yeterli olurken bazıları için de yetersiz kalmıştır. Bu nedenle öğrencilerin tek başlarına aktif şekilde problem çözecekleri ortamlar tasarlanırken, onların farklı problem çözme hızları da dikkate alınmalıdır.
6. Bu araştırmada sadece İDEPÇA ile problem çözme hakkında öğrencilerin
görüşleri alınmıştır. Öğretmenlerin bu tür yazılımlar hakkındaki görüşlerinin ve bu tür yazılımları derslerinde hangi amaçla kullanmak istediklerinin belirlenmesi sonraki araştırmaların konusu olabilir.
7. Bu araştırmada İDEPÇA, öğrencilerin problem çözme süreçlerinde ihtiyaç
duydukları ipuçlarının belirlenmesinde yardımcı olan bir veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Sonraki çalışmalarda İDEPÇA’nın ya da ona benzer yazılımların, derslerde öğretmen eşliğinde kullanılmasının öğrencilerin problem çözme becerilerine veya performanslarına katkısı araştırılabilir.
8. Öğrencilerin karşılaştıkları sınavlarda problemleri çözme süreçleri değil, buldukları cevaplar önem kazanmaktadır. İDEPÇA veya benzer yazılımlar ile öğrencilerin problem çözme performanslarının, süreçte ihtiyaç duydukları ipuçları dikkate alınarak belirlenmesi başka bir araştırma konusu olabilir.
9. Bu araştırmada, öğrencilerin ipucu kullanımını etkileyen bazı faktörler
mülakatlar aracılığıyla belirlenmiştir. Bu faktörlerden birisi olan öğrencilerin problem çözme süreci hakkındaki bilişsel farkındalığının ipucu kullanımıyla ilişkisinin daha ayrıntılı şekilde incelenmesi başka bir araştırmanın konusu olabilir.
Adıgüzel, A. (2009). Yenilenen ilköğretim programının uygulanması sürecinde karşılaşılan
sorunlar. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(17), 77-94.
Ahmadi, F., Hamidi,F., Mohammedzadeh, A. and M. Ahmadi, K.A. (2010). Effectiveness of problem solving method in dynamics and academic achievement of high school students. American Institue of Physiscs Conference Proceedings, 1263, 83-87. Ak, Ş. (2008). Bilgisayar destekli probleme dayalı öğrenmede öğrencilerin önbilgi düzeyi
ve öğrenme yaklaşımlarının problem çözme becerilerine ilişkin algıları ve güdülenmelerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Akay, H. (2006). Problem kurma yaklaşımı ile yapılan matematik öğretiminin öğrencilerin
akademik başarısı, problem çözme becerisi ve yaratıcılıkları üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Akdeniz, A. R. (2006). Problem çözme, bilimsel süreç ve proje yönteminin fen eğitiminde kullanımı. S. Çepni (Ed.), Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi içinde (s. 107-134). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Akdeniz, A.R., Yiğit, N. ve Kurt. Ş. (2002). Yeni fen bilgisi öğretim programı ile ilgili öğretmenlerin düşünceleri. http://old.fedu.metu.edu.tr/ufbmek 5/b_kitabi/PDF/Fen/ Bildiri/t93d.pdf adresinden 12 Mayıs 2013 tarihinde edinilmiştir.
Akpınar, Y. (2005). Bilgisayar destekli eğitimde uygulamalar (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Aktepe, V. (2011). Sınıf öğretmenlerinin derslerinde bilgisayarı kullanımlarına ilişkin görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(3), 75-92.
Aktaş, V. (2012). Her yönüyle C# 4.0. İstanbul: Kodlab Yayıncılık.
Algan, S. (2003). Her yönüyle C#. İstanbul: Pusula Yayıncılık.
Altrichter, H. ve Holly, M.L. (2005). Chapter 2 Research Diaries. B. Somekh and C. Lewin (Edt.) in Research methods in the social sciences (p. 24-32). London: Sage Publications.
Altun, M. ve Arslan, Ç. (2006). İlköğretim öğrencilerinin problem çözme stratejilerini öğrenmeleri üzerine bir çalışma. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 1-21.
Altun, M. (2000). İlköğretimde problem çözme öğretimi. Milli Eğitim Dergisi, 147, 26-30. Arıcı, N. ve Dalkılıç, E. (2006). Animasyonların bilgisayar destekli öğretime katkısı: bir
Arıkan, E.E. ve Ünal, H. (2012). Farklı profillere sahip öğrenciler ile çoklu yoldan problem çözme. Bitlis Eren Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 1(2), 76-84.
Arslan, Ç. (2002). İlköğretim yedinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin problem çözme stratejilerini kullanabilme düzeyleri üzerine bir çalışma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Uludağ Üniversitesi, Bursa.
Arslan, B. (2003). Bilgisayar destekli eğitime tabii tutulan ortaöğretim öğrencileriyle bu süreçte eğitici olarak rol alan öğretmenlerin BDE’e görüşleri. The Turkish Journal of Educational Technology, 2(4), 67-75.
Arslan, A., Ercan, O. ve Tekbıyık, A. (2012). Fizik dersi yeni öğretim programına ilişkin öğretmen görüşlerinin çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi [Özet]. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Niğde Üniversitesi, Niğde. Ateş, S. (2008). Mekanik konularındaki kavramları anlama düzeyi ve problem çözme
becerilerine cinsiyetin etkisi. Eğitim ve Bilim, 33(148), 3-12.
Avcıoğlu, O. (2008). Lise 2 fizik dersinde newton yasaları konusunda 7E modelinin başarıya etkisinin araştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Avramiotis, S. and Tsaparlis, G. (2013). Using computer simulations in chemistry problem solving. Chemistry Education Research and Practice. 14, 297-311.
Aydede, M. N., Kesercioğlu, T. and Arabacıoğlu, S. (2010). Students’ opinions regarding the usage of computer technologies in constructivist learning. International Journal of Human Sciences, 7(1), 1113-1123.
Aydoğdu, M. ve Ayaz, F. (2008). Matematikte öğrencilere problem çözme yeteneğinin kazandırılması. e-Journal of New World Sciences Academy, 3(4), 588-596.
Azevedo, R. and Hadwin, A.F.(2005). Scaffolding self regulated learning and metacognition: Implications for the design of computer based scaffolds. Instructional Science, 33, 367-379.
Babakhani, N. (2011). The effect of teaching the cognitive and meta cognitive strategies (self instruction procedure) on verbal math problem solving performance of primary school students with verbal problem solving difficulties. Procedia Social and Behavioral Sciences, 15, 563-570.
Bademci, S.(2008). Fizik problemleri çözmede düşünce deneylerinin yeri: Birinci ve beşinci sınıf fizik öğretmen adayları üzerine bir inceleme. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Bachor, D.G. (2002). Increasing the believability of case study reports. The Alberta Journal of Educational Research, 48(1), 20-29.
Bağcı, N., Gülçiçek, Ç. ve Moğol,S. (2004). Fizik konularının öğretiminde alternatif çözümlerin öğrenci başarısına etkisi. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 16(1), 49-59.
Baker, E.L. and Mayer, R.E. (1999). Computer based assessment of problem solving. Computers in Human Behavior, 15, 269-282.
Baker, E.L. and O’Neil, H.F. (2002). Measuring problem solving in computer environments: Current and future states. Computers in Human Behavior, 18, 609– 622.
Balay, R. (2004). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 61-82.
Bannan Ritland, B. (2003). The role of design in research: the integrative learning design framework. Eduational Researcher, 32(1), 21-24.
Barbour and Schostak (2005). İnterviewing and focus groups (Chapter 4). B. Somekh and
C. Lewin (Edt.) in Research methods in the social sciences (p. 41-48). London: Sage Publications.
Batı, K. and Kaptan, F.(2013). The effects of science education based on science process skills on scientific problem solving. Elementary Education Online, 12(2), 512-527. Bayram, K., Özdemir, E. ve Koçak, N. (2011). Kimya eğitiminde animasyon kullanımı ve
önemi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 371-390. Beal, C.R. and Stevens, R.H. (2011). Improving students' problem solving in a web based
chemistry simulation through embedded metacognitive messages. Technology, Instruction, Cognition and Learning, 8(3), 255-271.
Beichner, R. J. (2002), GOAL oriented problem solving. ftp://ftp.ncsu.edu/pub/ncsu/ beichner/RB/GOALPaper.pdf adresinden 20 Temmuz 2013 tarihinde edinilmiştir. Bonham, S.W., Deardorff, D. L. and Beicher, R.J.(2003). Comparison of student
performance using web and paper based homework in college level physics. Journal of Research in Science Teaching, 40(10), 1050-1071.
Bozan, M., Küçüközer, H. ve Işıldak, R.S. (2008). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin basınç ünitesi hakkında tutumları ve onların üst bilişsel problem çözme becerileri. e-Journal of New World Sciences Academy Social Sciences, 3(2), 161-174.
Bulu, S. T. and Pedersen, S. (2010). Scaffolding middle school students’ content knowledge and ill structured problem solving in a problem based hypermedia learning environment. Educational Technology Reseacrh and Development, 58(5), 507-529.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Brad, A. (2011). A study of the problem solving activity in high school students: strategies and self regulated learning. Acta Didactica Napocensia, 4(1), 21-31.
Bransford, J., Sherwod, R., Vye, N. and Rieser, J. (1986). Teaching, thinking and problem solving. American Psychologist, 41(10), 1078-1089.
Byun,T., Ha, S. and Lee, G. (2008). Identifying student difficulty in problem solving process via the framework of the House Model (HM). American Institute of Physics Conference Proceedings, 1064, 87-90.
Can, Ş. (2005). Öğretme öğrenmede ipuçları ve pekiştireçlerin rolü. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,14, 97-109.
Chang, K.E., Sung, Y.T. and Lin, S.F. (2006). Computer assisted learning for mathematical problem solving. Computers & Education, 46, 140-151.
Chang, C.Y. (2010). Does problem solving = prior knowledge + reasoning skills in earth science? an exploratory study. Research in Science Education, 40,103-116.
Charles, R. and Lester, F. (1982). Teaching problem solving; what, why & how. Palo Alto, CA: Dale Seymour Publications.
Chen, C. (2010). Teaching problem solving and database skills that transfer. Journal of Business Research, 63(2), 175-181.
Clement, J. (2000). Analysis of clinical interviews: foundations and model viability. In Lesh, R. and Kelly, A. (Ed.), Handbook of research methodologies for science and mathematics education (p. 341-385). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
Cohen, L., Manion, L. and K. Morrison. (2007). Research methods in education (6th Edition). London and New York: Routledge.
Coşkun, E. (2006). Lise öğrencilerinin okuma hızı ve anlama düzeyleri üzerine bir araştırma. Milli Eğitim Dergisi, 172, 29-39.
Cresswell, H. W., Hanson, W.E., Plano Clark, V.L. and Morales, A. (2007). Qualitative research designs: Selection and implementation. The Counseling Psychologist, 35(2), 236-265.
Crisostomo, A. (2010). Students’ conceptual understanding and problem solving
difficulties in physics using a concept based problem solving strategy. The International Journal of Learning, 17(6), 165-174.
Cushen, P.J. and Wiley, J. (2012). Cues to solution, restructuring patterns, and reports of insight in creative problem solving. Consciousness and Cognition, 21,1166-1175. Çakan, M. (2004). Öğretmenlerin ölçme değerlendirme uygulamaları ve yeterlik düzeyleri:
ilk ve ortaöğretim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 99-114.
Çakıcı, Y. (2012). Fen ve teknoloji öğretiminde yapılandırmacı yaklaşım. Ö. Taşkın (Ed.). Fen ve Teknoloji Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar içinde (s. 1-22), Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Çalışkan, S., Selçuk Sezgin, G. ve Erol, M.(2006). Fizik öğretmen adaylarının problem çözme davranışlarının değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 73-81.
Çalışkan, S., Selçuk, G. S. ve Erol, M. (2010). Effects of the problem solving strategies instruction on the students’physics problem solving performances and strategy usage. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 2239–2243.
Çalışkan, S. (2007). Problem çözme stratejileri öğretiminin fizik başarısı, tutumu, öz yeterliği üzerindeki etkileri ve strateji kullanımı. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Çalışkan, S. (2002). Uzaktan eğitim web sitelerinde animasyon kullanımı. http://aof20. anadolu.edu.tr/bildiriler/Sabahattin_Caliskan.doc adresinden 5 Ocak 2014 tarihinde edinilmiştir.
Çelik, D. ve Güler, M. (2013). İlköğretim 6. Sınıf öğrencilerinin gerçek yaşam problemlerini çözme becerilerinin incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 180-195.
Çepni, S. (2007). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. (Genişletilmiş 3. Baskı), Trabzon: Celepler matbaacılık.
Çiftçi, S., Taşkaya, S. M. ve Alemdar, M. (2013). Sınıf öğretmenlerinin FATİH projesine İlişkin görüşleri. İlköğretim Online, 12(1), 227‐240.
Daşdemir, İ. (2013). Animasyon kullanımının öğrencilerin akademik başarılarına, öğrenilen bilgilerin kalıcılığına ve bilimsel süreç becerilerine etkisi. [Özel sayı] Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(4), 1287-1304.
Daşdemir, İ. ve Doymuş, K. (2012a). 8. Sınıf kuvvet ve hareket ünitesinde animasyon kullanımının öğrencilerin akademik başarılarına, öğrenilen bilgilerin kalıcılığına ve bilimsel süreç becerilerine etkisi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(1), 77-87.
Daşdemir, İ. ve Doymuş, K. (2012b). Fen ve teknoloji dersinde animasyon kullanımının öğrencilerin akademik başarılarına, öğrenilen bilgilerin kalıcılığına ve bilimsel süreç
becerilerine etkisi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 2(3), 33-42.
De Caro, M. S., Wieth, M. and Beilock,S. L. (2007). Methodologies for examining problem solving success and failure. Methods, 42, 58-67.
Dede, Y. ve Yaman, S. (2006). Fen ve matematik eğitiminde problem çözme: Kuramsal bir çalışma. http://egitim.cu.edu.tr/efdergi/download/2006.2.32.62.pdf adresinden 2 Şubat 2012 tarihinde edinilmiştir.
De Jong, T. and Ferguson‑Hessler, M. G. H. (1986). Cognitive structure of good and poor novice problems in physics. Journal of Educational psychology, 78, 279-288.
De Jong, T. and Ferguson Hessler, M.G. M. (1996). Types and quailities of knowledge. Educational Psychologist, 31(2), 105-113.
De Jong, T. and Ferguson Hessler, M. G. M. (1989). The role of exercises in knowledge acquisition in a physics domain. http://doc.utwente.nl/50440/1/K50440.PDF adresinden 4 Haziran 2011 tarihinde edinilmiştir.
Demirci, N. (2003). Bilgisayarla etkili öğretme stratejileri ve fizik öğretimi (1.Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Demirci, N. (2004). Web tabanlı fizik programı kullanarak öğrencilerin kuvvet ve hareket konularındaki başarı ve kavram yanılgıları üzerine bir çalışma. Eğitim ve Bilim, 29(131),61-69.
Demirci, N. Ve Uyanık, F. (2009). Onuncu sınıf öğrencilerinin grafik anlama ve yorumlamaları ile kinematik başarıları arasındaki ilişki. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 3(2), 22-51.
Dinçol Özgür, S.,Temel, S. and Yılmaz, S. (2012). The effect of learning styles of preservice chemistry teachers on their perceptions of problem solving skills and problem solving achievements. Procedia Social and Behavioral Sciences, 46, 1450-1454.
Docktor, J. L., Strand, N. E., Mestre, J. P., Ross, B. H., Singh, C., Sabella, M., and Rebello, S. (2010). A conceptual approach to physics problem solving. American Institue of Physics Conference Proceedings, 1289(1), 137-140.
Doğru, M., Geçnosman, T., Ataalkın, A.N. ve Şeker, F.(2012). Fen bilimleri eğitiminde yapılan yüksek lisans ve doktora tezlerinin analizi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9(1), 49-64.
Döş, İ. (2011). Ortaöğretim öğrencilerinin başarısızlık nedenlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Milli Eğitim Dergisi, 190, 72-92.
Duru, A., Peker, M., Bozkurt, E., Akgün, L. and Bayrakdar, Z. (2011). Pre service primary school teachers’ preference of the problem solving strategies for word problems.
Procedia Social and Behavioral Sciences, 15, 3463–3468.
Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. (Geliştirilmiş 2. Baskı). Ankara: Anı
Yayıncılık.
Ergin, İ., Kanlı, U. ve Tan, M. (2007). Fizik eğitiminde 5E modeli’nin öğrencilerin akademik başarısına etkisinin incelenmesi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(2), 191-209. Ergün, H.(2010). Problem tasarımının fizik eğitiminde kavramsal öğrenmeye ve problem
çözmeye etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Ersoy, Y., Uzal, G. ve Erdem, A. (2010). Fen/fizik öğretimi laboratuvar etkinlikleri deneyler
II. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Ertmer, P.A., Stepich, D. A., Flanagan, S.,Kocaman Karaoğlu, A., Reiner, C., Reyes, L., Santone, A. And Ushigusa, S. (2008). Ill structured problem solving: Helping instructional design novices perform like experts. Performance Improvement Quarterly, 21(4),117-132.
Eryılmaz, S., Akdeniz, A.R. ve Kaya, Ö. (2011). Problem çözmede yazılı yönergelerin kullanılması: sabit ivmeli hareket [Özet]. I. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Kongresi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir:
Eryılmaz, S. ve Akdeniz, A.R. (2013). 10. Sınıfta yer alan “Kuvvet ve Hareket” ünitesiyle ilgili problemleri çözerken öğretmenlerin sergiledikleri adımlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 166-181.
Fouche, J. (2013). Rethinking failure, Science Teacher, 80(8). 45-49.
Freitas, I.M., Jimenez, R. and Mellado, V. (2004). Solving physics problems: the conceptions and practice of an experienced teacher and an inexperienced teacher. Research in Science Education, 34, 113-133.
Friege, G. and Lind, G.(2006). Types and qualities of knowledge and their relations to problem solving in physics. International Journal of Science and Mathematics Education, 4(3), 437-465.
Gallagher, J.J., (2000). Teaching for understanding and application of science knowledge. School Science and Mathematics. 100 (9), 310-319.
Gelişken, U. (2010). Adobe flash CS5/5.5 ActionScript 3.0. İstanbul: Kodlab Yayıncılık. Genç, M. (2007). İşbirlikli öğrenmenin problem çözmeye ve başarıya etkisi.
Yayımlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Gerace, W.J. and Beatty, I.D. (2005). Teaching vs. Learning: changing perspectives on
problem solving in physics instruction. http://arXiv:physics/0508131 [physics.ed ph]
adresinden 23 Şubat 2014 tarihinde edinilmiştir.
Ghada, K.E. (2005). An investigation into the effects and factors influencing computer based online math problem solving in primary schools. Journal of Educational Technology Systems, 33(3), 223-240.
Gick, M.L. (1986). Problem solving strategies. Educational Psychologist, 21(1 2), 99-120. Gök, T. (2006). Fizik eğitiminde işbirlikli öğrenme gruplarında problem çözme stratejilerinin öğrenci başarısına, başarı güdüsü ve tutumu üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış doktora tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Gök, T. (2010), A new approach: Computer assisted problem solving systems. Asia Pacific Forum on Science Learning and Teaching, 11(2), 1-22.
Gök, T. (2012). Real time assesment of problem solving of physics students using computer based technology. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 210-221. Gökkurt, B. ve Soylu, Y. (2013). Öğrencilerin problem çözme sürecinde anlam bilgisini
Gül, Ş. ve Yeşilyurt, S. (2011). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına dayalı bilgisayar destekli öğretimin öğrencilerin tutumları ve başarıları üzerine etkisi, Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(1), 94-115.
Gündüz, Ş. (2008). Fizik problemlerini çözme performansının teşhise yönelik değerlendirilmesinde bir model geliştirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Gündüz Bahadır, E. B. (2012). Animasyon tekniği ve 5 E öğrenme modelinin 8. Sınıf “yaşamımızdaki elektrik” ünitesinin işlenmesinde akademik başarı, tutum ve eleştirel düşünebilme yeteneklerine etkisinin araştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Güneş, F. (2012). Eğitimde sesli düşünme. Akademik Araştırmalar Dergisi, 14(55), 83-104.
Gürcan Töre, C. (2007). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin problem çözme sürecini bilme ve uygulama düzeylerinin araştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Güzeller, C. ve Korkmaz, Ö. (2007). Bilgisayar destekli öğretimde bir ders yazılımı değerlendirmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1), 155-168.
Hançer, A.H. (2007). Fen eğitiminde yapılandırmacı yaklaşıma dayalı bilgisayar destekli öğrenmenin kavram yanılgıları üzerine etkisi. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 31(1), 69-81.
Hançer, A.H. ve Yalçın, N. (2009). Fen eğitiminde yapılandırmacı yaklaşıma dayalı bilgisayar destekli öğrenmenin problem çözme becerisine etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 55-72.
Hannafin, M.J. and Land, S.M. (2000). Technology and student centered learning in higher education: Issues and practices. Journal Of Computing in Higher Education, 12(1), 3-30.
Harper, K.A. (2004). Expert novice comparisons to illuminate differences in perceptions of problem solutions. American Institute of Physics Conference Proceedings, 720, 129-133.
Harskamp, E.G. and Suhre, C.J. (2007). Schoenfeld’s problem solving theory in a student controlled learning environment. Computers & Education, 49, 822-839.
Heller, P., Keith, R. and Anderson, S. (1992). Teaching problem solving through cooperative grouping. Part 1: Group versus individual problem solving. American Journal of Physics, 60(7), 627-636.
Heppner, P. P., Witty T. E. and Dixon W.A. (2004). Problem solving appraisal: helping normal people lead better lives. The Counseling Psychologist, 32(3), 466-472.
Hoffman, B. (2010). “I think I can, but I'm afraid to try”: The role of self efficacy beliefs and mathematics anxiety in mathematics problem solving efficiency. Learning and Individual Differences, 20, 276-283.
Hsu, L. and Heller, K. (2005). Computer problem solving coaches, American Institute of Physics Conference Proceedings, 790, 197-201.
Huang, H. M. E. (2004). The impact of context on children's performance in solving everyday mathematical problems with real world settings. Journal of Research in Childhood Education, 18(4), 278-292.
Hummel, H.G.K.,Paas, F. and Koper, E.J.R. (2006). Timing of cueing in complex problem solving tasks: Learner versus system control. Computers in Human Behavior, 22, 191-205.
Ilgaz, H. ve Usluel, Y. (2011). Öğretim sürecine BİT entegrasyonu açısından öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 10(19), 87-106.
İnce, E. , Çağırgan Gülten, D. ve Kırbaşlar, F.G. (2012). Fen bilgisi öğretmen adaylarının matematik öz yeterlikleri ve fizik problemlerine yönelik görüşleri. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 58-71.
Jacobse, A.E. and Harskamp, E.G. (2009). Student controlled metacognitive training for solving word problems in primary school mathematics. Educational Research and Evaluation, 15(5), 447-463.
Jonassen, D.H. (2000). Toward a design theory of problem solving. Educational Technology Research & Development, 48(4), 63-85.
Jonassen, D. H. (1997). Instructional design for well structured and ill structured problems.
Educational Technology Research and Development, 45(1), 656–694.
Kalyuga, S. and Hanham, J. (2011). Instructing in generalized knowledge structures to develop flexible problem solving skills. Computers in Human Behavior, 27, 63–68. Kandemir, M.A. (2006). OFMA matematik eğitimi öğretmen adaylarının yaratıcılık eğitimi
hakkındaki görüşleri ve yaratıcı problem çözme becerilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2002). Türkiye'de hizmet öncesi öğretmenlerin problem çözme becerilerine yönelik algıları üzerine bir inceleme. Journal Of Qafqaz University, 9, 183-188.
Kara, Y. (2009). Özel öğretici yazılımın kullanıldığı bilgisayar destekli öğretim yönteminin öğrenci başarısına, kavram yanılgılarına ve tutumlarına etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(3), 651-672.
Karacaoğlu, Ö.C. ve Acar, E. (2010). Yenilenen programların uygulanmasında öğretmenlerin karşılaştığı sorunlar. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 7(1), 45-58.
Karaçam, S. (2009). Öğrencilerin kuvvet ve hareket konularındaki kavramsal