Yurttaşlık İlkeleri ve Polis Reformları

Profesyonel alanda sosyal ilkelerin, politikaların, teknolojilerin yaratılması; kamu yönetimi biliminin geliştirilmesi veya bir hukuki akışın değiştirilmesi basit ve kolay değildir. Bireysel tedbirler, mahkeme, anlama, bireysel ilgililerin birleşmesi ve farklılıklarının oluşturduğu yapıda konular iyice karmaşıklaşır, insanların profesyonel bölgede daha fazla olgunlaşması, kendilerini bu konulara adaması sonucu ortaya çıkar. Bu toplumsal konularda büyük işleri ortaya çıkartacak kurucu, toplumsal değişimi sağlayıcı önderler kendi içinde ikiye ayrılır. Birincisi: ilerlemeci hareketin parçası olan yurttaş reformcularıdır. Polis reformu bunlara göre, önemli olmasına rağmen, polis bölümlerinde yönetimsel yanlışlıklar vardır daha da önemlisi yönetimin geneline bir reform gerekmektedir. Polis reformu bakış açısında, Theodore Roosevelt, Bruce Smith, Leonard Fuld, Raymond Fosdic, Arthur Woods, Raymand Moles, Roscoe Pound ve Felix Frankfurter isimli önderler bulunmuştur.

İkinci grup, yurttaş reformunda pratik kavramları yerine koyan polis yöneticilerini kapsamaktadır. Bunlar sosyal, teknik olarak ilerlemeci politikaların baskısı ile başlayan politik yanlışlardan kurtulmak için polisin oluşturulmasını bir avantaj olarak görmüştürler. Bu grupta August Vollmer, O.W.Wilson, J.Edgar Hoover ve William Parker bulunmaktadır.

İlerlemeciler arasında başta Roosevelt süvari sınıfı ile toplumsal karışıklıklara karşı koymuştur. Roosevelt güvenliğin (polisliğin) polis kurumu eli ile yerine getirilmesini politik bölgede bir lütuf ve sivil hizmet reformunun bir temel ilkesi

olduğuna inanmıştır. Roosevelt polis komisyonlarında yapmış olduğu katkılarla öğeler arasında kurulacak bağlantılarda, kullanılacak tedbir ve yöntemin oluşturulmasına ışık tutan çalışmalar yapmıştır. Roosevelt ölçütleri bütünleştirmiş, eğitim programları oluşturmuş, silahlanmayı standartlaştırmış, Bertillon kriminal tanıma sistemini uyarlamıştır.

Colombia Üniversitesindeki Leonard Fuld 1909’da profesyonel polis yönetim modellerinin tanıtıldığı Polis Yönetimi: Amerika ve Yurt Dışı Polis Organizasyonu ile ilgili Kritik bir Çalışma (Police Administration: A Critical Study of Police Organizations in the United States and Abroad) adlı kitabını yazmıştır. Aynı konuda yazılan bir diğer kitap ise 1950’lerde basılan O.W.Wilson’un Polis Yönetimi isimli kitabı polis yönetiminde önemli bir kitap olarak ortaya konmuştur.

1915’te ilerleme pek çok kentte gözlenmektedir, bunlar New York, Boston, Washington ve Baltimore’dur, buralarda polislik profesyonel alanda yapılmaya başlanmıştır. Yine güçlü bir örgütten yana ve tek tip memurun büyük ölçüde suçu caydıracağına inanan Bruce Smith isimli uzman 1920’lerden 1950’lere kadar alanının önde gelen bir uzmanı olarak akranlarının pek azı yenileşmeyi ifade ederken, kurumun yenileşmesine destek olmuş ve suç raporlama sistemini düzenleyerek pek çok kitap yazmıştır. Bunlar; Eyalet Polisi (1925), Kırsal alan Suç Kontrolü (1933) ve Amerika’da Polis Sistemi (1940).

1920’lerde polis reformunun resmen başlamasını takiben sivil reformcular tarafından ortaya atılan felsefeler pek çok polis tarafından yürürlüğe konarak yürütülmüştür. Statüyü koruma baskısı altında profesyonel değişimin sürdürülmesi için bazı yönleri ile sivil reformculardan farklı bir yoğun çaba sarfedilmiştir. İlk olarak bunlar polis uygulamalarında profesyoneldiler, ikinci olarak doğu kıyılarında sivil reformcular çoğunluktaydı ama batı kıyılarında bu konuda pek çok polis heyecanlı ve gayretliydi. Üçüncü olarak poliste yürürlüğe konan felsefeleri sivil reformcular koydular, fakat bunların da resmi eğitim boyutlu eksiklikleri bulunmaktaydı.

August Vollmer, O.J.Wilson, William Parker ve J.Edgar Hoover profesyonel bölgede önde gelen kişilerdi. August Vollmer “ABD’de modern profesyonel polisliğin babası” olarak tanımlanır (Macnamara, 1977:178). Kariyerine Berkeley ile California’da başlamış, eğitim ve suçta bilimsel yaklaşıma önem vermiştir, Vollmer çalışanların parmak izi almada, yalan detektöründe, doküman açıklamasında uzmanlaşmasını istemiştir. Vollmer, resmi eğitim ve profesyonel bütünlük ihtiyacına vurgu yapmış, polis hizmetlerinin merkezileşme ihtiyacını, polislerin bölgesel veya genel düzeylerinin, yüksek standartlarının olması gerektiğini belirtmiştir.

Polis şefi Berkeley (1909-1932) 1907’de California Polis Şefleri Birliğinin başında bulunmuş, 1922’de Uluslararası polis şefleri birliğini temsil etmiştir, bu süreçte pek çok yeniliğe destek olmuştur; bunlar motorlu devriye (1913), otomobilli devriye (1914), stajyer polis (1914), ilk yalan detektörünün kullanılması (1921), tek parmak izi ile sınıflama sistemi ve el yazısı sınıflama sistemleri (1921)’dir. Vollmer San Diego Polis Bölümünü (1915) tekrar örgütlemiştir, büyük polis bölümlerinde pek çok araştırma ve anket uygulamıştır. Vollmer kriminoloji bilimini desteklemiş ve davranış bilimi yönelimli kriminologların suçla ilişkili kamu polisliğini etkileyeceğine inanmıştır. Amerikan toplumunda kriminoloji olarak bilinen organizasyonu kurmuş ve başkanlığını yapmıştır. Polisliğin profesyonel alanda eğitimle gelişeceğine inanımıştır, bu düşünceye bağlı olarak 1960’ larda polis memurları için kolej eğitimi Kamu Güvenlik Hizmeti Görevlileri yasası ile federal hükümet tarafından üstlenilmiştir.

Wilson, Vollmer’in felsefesinden etkilenmiştir, Wilson 1921’de Berkeley Polis bölümünde çalışmaya başladığında, 20’si kolej eğitimine sahip 30 görevli bulunmuştur. Wilson, 1928’de örgütsel problemleri nedeni ile yüz karası olan Kansas’taki Wichita polis bölümüne gitmiş ve orayı Vollmer’in rehberliğinde yeniden örgütlemiştir. Wilson bazı görüşleri ile Vollmer’den farklı yaklaşımlara sahiptir, Wilson, uzmanlaşmaya inanırken, Vollmer genelleşmeden yana tavır almıştır. Örneğin; her bir polisin parmak izi alma eğitimine ihtiyacı yoktur, o zamanki örgütsel teorileri Wichita bölümünde işletmiş ve çalışanları çeşitli alanlarda uzmanlaştırarak, örgütün hiyerarşik yapısı aracılığı ile kontrolü sağlamıştır (Carte,

Carte, 1975:21). Wilson 1939 da Chicago’ya hareket etmiş ayrıca Harvard Üniversitesinde Sokak trafiği araştırma bürosu ile ilişki kurmuştur. Büro, pek çok polis bölümü için yönetimsel anketler uygulamıştır. 2. Dünya Savaşı boyunca Wilson A.B.D. ordusunda şef olarak kamu güvenliği için İtalya ve İngiltere’de bulunmuştur. 1950’den 1960’lara kadar Berkeley’de California Üniversitesi Kriminoloji okulunda dekanlık yapmış ve 1950’de Wilson Polis Yönetimi adlı eserini yayınlayarak, karşılaştırmalı çalışmalar yapmıştır. Taylor’un bilimsel yönetim ilkelerini, Gulick’in teorisini, etkililiği, merkezileşme, hiyerarşik karar verme, bürokratik kontrol ve tutarlılık, uyum konularında çalışmıştır. 1940’larda Wilson şu an Amerikan Kriminoloji Topluluğu (American Society of Criminology) olarak bilinen kurumda başkan olarak görev yapmıştır. 1960’larda çeşitli araştırmalar yürütmüş, merkezileşmiş iletişimler, Afrika kökenli Amerikalı memurlarla çalışmalar yapmıştır (Carte, Carte, 1975:22).

J. Edgar Hoover’in profesyonel polislik için yaptıkları tartışmasız önemlidir, 1924’ten 1972’ye kadar federal Büro’da incelemenin başında ve önemli görevlerde çalışmıştır. Kongrede Federal Araştırma Bürosunun (FBI) bütçesini ve görev alanını arttırmış (180’den fazlaya çıkmıştır), bunlar içinde banka soygunu, çocuk kaçırma vb. girmiştir. Federal Araştırma Bürosunun sonuçları istatistiklerde görülen etkililiği ve liderliği önce profesyonel alana yansıtılmıştır. 1930’larda yerel ve federal birimlere yardımcı olacak tek tip suç raporu derlenmeye başlanılmıştır. 1932’de adli laboratuvarı kurmuş, hizmetler yerel ve federal polis bölümlerinden bağımsızlaştırılmış, 1935’te Ulusal akademi’de yerel ve federal eğitimlere başlanılmıştır, Mc.Carthy dönemi boyunca 1947’de Federal Araştırma Bürosunun ve Sivil Hizmet Bürosunun federal çalışanlarını yönetmiştir. Hoover uygulamada polis yönetimi üzerine çalışmış, benzer şekilde Chicago’da Wilson, Los Angeles’ta Parker, Atlanta’da Harbert Jenkins ve New York’ta Stephan Kennedy çalışmıştır.

Parker çalışmaları ile Los Angeles polis bölümünü düzenlemiştir. Vollmer ve Arc profesyonel alanda polislikte anlamlı etkilerde bulunmalarına rağmen felsefeleri Parker’a kadar geniş bir kesim tarafından uyarlanamamıştır. Parker doğru zamanda doğru yerde bulunmuştur, 1950’lerdeki atılım zamanlarında daha fazla polis bütçesi

yaratmış ve kentte suçu sınıflandırarak ayırmıştır. Los Angeles profesyonelliği, Parker’ın Profesyonel alandaki polisliği ile gelişimini sürdürmüştür. O döneme kadar profesyonel standartı olmayan polisin standartını geliştirmek için 1959’da Barış Memurları Standart ve Eğitimi komisyonu kurulmuştur (Breen, 1988:79).

Profesyonel alanın “kurucu önderleri” farklı yollarla profesyonel alana katkı sağlamışlardır. Doğu kıyısı sivil reformuna çevre olanak sağlamış ve bu yol ile polis reformu gelişmiştir. Batı kıyısı polis reformu teknoloji, bütçe kaynakları ile ilişkilendirilmiştir. Profesyonel alanda polislik üst mahkeme kararları ile de desteklenmiştir.

1.2.5.6 Suçun Artması, Yabancılaşma ve Kentte Çatışmacı Hareketliliğin Neden