Sıkça ya da Ağır Zararlar Doğurmaya Elverişlilik

a- Sıkça Zarar Doğurmaya Elverişlilik

Belirli bir riskin belli bir zaman dilimi içinde diğer risklere göre açıkça daha sık biçimde gerçekleşmesi halinde tehlikenin yoğunluğunun belirlenmesinde nicel ölçüte başvurulur⁵⁷³. Bazı riskler öyle çok tekrarlanır ki yasa koyucuyu bu konuda

570 Schlüchter, 131; Strickler, 151.

571 Schlüchter, 131.

572 Aynı yönde bkz. Strickler, 151.

573 Strickler, 151.

139 zarar göreni korumak için özel yasal düzenlemeler yapmaya sevk eder. Özel tehlike sorumluluğu düzenlemelerinin temelinde yatan saik aynı zamanda genel tehlike sorumluluğu düzenlemesine tabi kılınacak riski de belirlemektedir⁵⁷⁴. Bu sıklık istatistik sonuçlarına göre belirlenir. Ancak bir riskin “sık” biçimde gerçekleşebileceğini ya da sıklığın hangi derecesinin sorumluluğa yol açması gerektiğini takdir etmek yine de görecelidir, yere, zamana, toplumsal algılara göre değişebilir⁵⁷⁵. Honsell’e göre ise, istatistik verileri ya da zararın ağırlığı yasa koyucuyu düzenleme yapmaya sevk edebilir, ancak tehlikeliliğin belirlenmesinde gönderme yapılan ölçütler olarak öngörülmesi isabetli değildir⁵⁷⁶. Kanımızca sık ya da ağır zararlara yol açmaya elverişlilik tehlikenin yoğunluğunu tespit etme bakımından en elverişli, pratik ölçütlerdir. Elbette örneğin sık biçimde zararlara yol açmaya elverişlilik tek başına tehlikenin önemli ölçüde olduğunu göstermez, ancak yapılacak değerlendirmede dikkate alınması gereken bir husustur.

Genel tehlike sorumluluğu düzenlemesi genel ve soyut nitelikte olduğundan nicel ölçüt TBK madde 71’de “sıkça zarar doğuran” biçiminde değil, “sıkça zarar doğurmaya elverişli” biçiminde öngörülmüştür. Böylece yeni bir riskin şimdiye dek sadece birkaç kez gerçekleşerek zarara yol açması, yargıcın sık zarar doğurmaya elverişli olduğu değerlendirmesinde bulunmasına engel değildir⁵⁷⁷. Önemli olan riskin söz konusu olduğu işletme faaliyetinin özellikleri dikkate alınarak değerlendirme yapmaktır. Bu değerlendirmede, bir olguyu tehlikeli kılan şeyin ne

574 Honsell, ZSR, 14-15.

575 Winiger, 101; Gassmann-Burdin, 37; Ulusan, 2007, 86.

576 Honsell, ZSR, 15.

577 Gerekçe, 141.

140 olduğu saptanır⁵⁷⁸. Aynı gerekçeyle olağanüstü koşullar altında büyük bir kazaya yol açmış bir tehlikenin bir daha gerçekleşmesi tesadüfi ise, tehlike ağır nitelikte zarar doğurmaya elverişli olmadığı sürece, genel tehlike sorumluluğuna tabi kılınmaz⁵⁷⁹. Sıkça zarar doğurmaya elverişli risklere örnek olarak motorlu taşıt kazaları, çevreyi kirletme, elektrik tesisatlarındaki arızalar, asansör arızaları, lunapark tesisindeki teknik arızalar gösterilebilir⁵⁸⁰. Bununla beraber belirtilmelidir ki, bazı riskler hem sık gerçekleşmeye hem de ağır zararlar doğurmaya elverişlidir⁵⁸¹. Buna örnek olarak tren ve uçak kazaları gösterilebilir. Tren ve uçak kazaları otomobil kazaları kadar sık olmasa da pek çok riske göre daha sık gerçekleşmeye elverişli niteliktedir⁵⁸².

b- Ağır Zarar Doğurmaya Elverişlilik

Tehlikenin yoğunluğunu belirlemede başvurulan diğer ölçüt nitel ölçüttür⁵⁸³. Bu ölçüte göre bir risk ağır zararlar doğurmaya elverişli ise, TBK madde 71’e göre önemli ölçüde tehlikeli sayılır. Bir riskin ağır zararlar doğurmaya elverişli olup olmadığını takdir etmek için riskin gerçekleşmesini beklemeye gerek yoktur. Başka bir ifadeyle şimdiye dek hafif zararlara yol açmış olması bu riskin ağır zararlar doğurmaya elverişli olduğunu takdir etmeye engel değildir⁵⁸⁴. Örneğin bir nükleer santralde gerçekleşecek bir patlama ya da nükleer sızıntının ne kadar büyük çaplı ve

578 Gerekçe, 141.

579 Gerekçe, 141.

580 Bkz. Gerekçe, 141; Kommentar, 14.

581 Gerekçe, 140.

582 Gerekçe, 141.

583 Strickler, 151.

584 Gerekçe, 141.

141 ağır zararlara yol açabileceği herkesçe bilinmektedir. Böylesine nitelikli bir risk tehlike sorumluluğuna tabi kılınmayı gerektirmektedir, bu nedenle genel tehlike sorumluluğu düzenlemesinin kapsamındaki önemli ölçüde tehlikelilik kategorisine uygun görülür⁵⁸⁵. Nükleer atık deposunda gerçekleşmesi olası bir nükleer sızıntı, doğalgaz boru hattında, mühimmat deposunda ya da bir benzin istasyonunda gerçekleşmesi olası patlama da yine aynı şekilde ağır zararlara yol açmaya elverişlidir⁵⁸⁶.

Öğretide bir görüşe göre, tehlike sorumluluğunun gerçek uygulama alanı ağır zarar doğurmaya elverişli büyük teknik risklerdir⁵⁸⁷. Yani ciddi düzeyde zarar doğurmaya elverişli olmayan, ancak çok sık gerçekleşen risklerin tehlike sorumluluğuna değil kusur sorumluluğuna tabi olması gerektiği ileri sürülmüştür⁵⁸⁸. Buna dayanak olarak Anglosakson-Amerikan hukukunda otomobil sürmenin kendisinin tehlikeli görülmediği belirtilmektedir⁵⁸⁹. Kanımızca salt ağır zararlar doğurmaya elverişlilik ölçütüne başvurmak genel tehlike sorumluluğu düzenlemesinin oldukça yetersiz kalmasına yol açardı, bu nedenle TBK madde 71’de hem nicel hem de nitel ölçüte yer verilmesi isabetlidir. Diğer yandan ağır zararlara yol açabilen risklerin sık biçimde gerçekleşmeye elverişli olmasına gerek yoktur.

Ancak bazı riskler hem sık gerçekleşmeye hem de ağır zararlar doğurmaya elverişlidir. Örneğin tren ve uçak kazaları, nükleer sızıntı riskine göre daha sık

585 Gerekçe, 141.

586 Bkz. Gerekçe, 141; Kommentar, 14.

587 Schönenberger, 191; Gassmann-Burdin, 35-37. Ayrıca bkz. Will, 317. Krş. Strickler, 151.

588 Schönenberger, 191.

589 Schönenberger, 191.

142 gerçekleşmekle birlikte daha ağır zararlara yol açmaya elverişlidir⁵⁹⁰. Belki nükleer bir felaketin getirdiği sonuçlar uçak kazasına göre daha ağırdır, ama bir otomobil kazasının ya da elektrik çarpmasının sonuçlarına göre uçak kazasının doğurmaya elverişli olduğu zarar daha ağırdır⁵⁹¹.

2- Özel Tehlike Sorumluluğu Düzenlemelerindeki Tehlikeye Benzerlik TBK madde 71’de bir işletme faaliyetinin önemli ölçüde tehlikeli olup olmadığının belirlenmesi için yasa koyucu yargıca özel düzenlemelere başvurma olanağı tanımıştır. TBK madde 71/2’nin son cümlesine göre “Özellikle herhangi bir kanunda benzeri tehlikeler arz eden işletmeler için özel bir tehlike sorumluluğu öngörülmüşse, bu işletme de önemli ölçüde tehlike arz eden işletme sayılır.” Bu hükümden çıkarılacak ilk anlam, özel düzenlemelerin yürürlükten kaldırılmaması iken, ikinci anlamı genel normun uygulanması kapsamında yargıca kıyas yapma olanağını sunmasıdır. Belirtmek gerekir ki, bu hükümde yargıca tanınan kıyas yapma olanağı ve hatta emri, boşluk doldurma aracı olarak değil bir yorum aracı olarak tanınmıştır⁵⁹². Bu nedenle genel normda öngörülen tehlikeliliğin takdiri konusunda özel düzenlemelere başvurup benzerlik saptama anlamında söz edilen kıyas, hukuk

590 Gerekçe, 140.

591 Gerekçe, 140.

592 Aynı yönde bkz. Korkusuz, 201. Kıyasın bir boşluk doldurma aracı olduğu ve yorumla ilgili olarak kıyastan söz edilemeyeceği hakkında bkz. Friedrich, 450-451. Aksi yönde bkz. Honsell, Basler Kommentar ZGB, Art. 1 N. 35.

143 terminolojisinde boşluk doldurma aracı anlamına gelen kıyastan farklıdır, yani TBK madde 71’de teknik bir kıyastan söz edilmemektedir⁵⁹³.

Bununla birlikte TBK madde 71 yürürlüğe girmeden öncesine kadar tehlike sorumluluğu kusur sorumluluğu karşısında istisna olarak nitelendirilerek kıyas yolu kapatılırken, genel kuralın kabulüyle birlikte kıyas yasağı iddialarının temeli ortadan kalkmıştır⁵⁹⁴. Dolayısıyla yargıç genel kuralda tehlikeliliğin takdiri dışında boşluk bulunması halinde TMK madde 1 çerçevesinde kıyas yapma olanağını elinde bulundurmaktadır. Bu suretle, tehlikeliliğin takdiri dışındaki meselelerde de yasada açıkça belirtilmese de özel tehlike sorumluluğu düzenlemelerinden genel kurala ilişkin boşlukların doldurulmasında yararlanılabilecek, bu düzenlemeler kıyasla uygulanabilecektir. Dolayısıyla Türk hukukunda genel tehlike sorumluluğu düzenlemesinin kabulüyle birlikte bütüncül kıyasa değil ama münferit kıyasa yol açılmıştır. Bütüncül kıyasa ise yer yoktur; çünkü genel normun düzenlediği konularda özel tehlike sorumluluğu düzenlemeleri kıyasla uygulanamaz.

a- Özel Tehlike Sorumluluğu Düzenlemelerindeki Tehlike Kaynakları Önemli ölçüde tehlikeliliğin takdir edilmesinde başvurulabilecek tehlike kaynaklarının gözden geçirilerek belirli kategorilerde toplanması genel kuralın uygulanmasında yargıca kolaylık sağlayabilir. Türk hukukunda taşıtlar arasında motorlu karayolları taşıtları ve hava araçları için tehlike sorumluluğu öngörülmesine

593 Krş. Serozan, Rona: Medeni Hukuk Genel Bölüm, 2. Baskı, İstanbul 2008, 123 vd.; Honsell, Basler Kommentar ZGB, Art. 1 N. 35; Edis, 143 vd.; Meier-Hayoz, Arthur: Berner Kommentar Schweizerisches Zivilgesetzbuch Einleitung Art. 1-10 ZGB, herausgegeben von Arthur Meier-Hayoz, Bern 1966, Art. 1 N. 346-350.

594 Aksi yönde bkz. Akkayan Yıldırım, 211.

144 rağmen, demiryolları taşıtları ve su taşıtları için ya da teleferik, telesiyej, kayak çekici, yük asansörü gibi taşıtlar için herhangi bir özel tehlike sorumluluğu düzenlemesi bulunmamaktadır. Petrol Kanunu’na göre petrol arama ve sondaj faaliyetleri özel tehlike sorumluluğu düzenlemesine tabi kılınırken maden arama çıkarma faaliyetleri böyle bir sorumluluğa tabi kılınmamıştır. Askeri tatbikatlar için özel tehlike sorumluluğu bulunurken sivil tatbikatlar için böyle bir düzenleme bulunmamaktadır. Bunların yanında Çevre Kanunu’na göre çevreyi kirletme de tehlike sorumluluğuna tabi bir tehlike kaynağıdır⁵⁹⁵.

Öyleyse tehlikeliliğin takdir edilmesinde başvurulacak tehlike kaynakları Türk hukukunda şu kategorilerde toplanabilir: 1-Motorlu karayolları taşıtları 2-Hava taşıtları 3-Sondaj faaliyetleri 4-Çevreyi kirletme 5-Patlayıcı madde ve araçlar kullanma. Bu çerçevede örneğin demiryolları taşıtlarının meydana getirdiği tehlike kendine özgüdür. Buna karşılık su taşıtları arasında motorlu su taşıtları bakımından motorlu karayolları taşıtlarının doğurduğu tehlike benzerdir.

TBK madde 71’in kaynağını oluşturan İsviçre Medeni Kanunu Ön Tasarısı madde 50, “tehlikeli faaliyetleri” bağlantı noktası olarak belirlemesine karşın, faaliyeti yerine getiren anlamında olmak üzere “işleten” kişi sorumlu özne olarak öngörülmüştür. Gerekçe metninde yukarıda değinildiği gibi, maddi ve teknik bir tehlikenin bulunması gerektiği belirtildiğine göre teknik yanı olmayan tehlikeli faaliyetler bu genel kuralın kapsamının dışında bırakılmaktadır. İsviçre Medeni Kanunu Ön Tasarısı madde 50’yi örnek alan Türk yasa koyucusu Türk Borçlar

595 Üçışık, baz istasyonlarının verdiği zarardan ötürü mahkemelerin hükmettiği sorumluluğu içtihadın geliştirdiği bir tehlike sorumluluğu gibi sunmakta ise de (Üçışık, 137), baz istasyonları Çevre Kanunu kapsamında sorumluluk doğuran bir tesistir.

145 Kanunu madde 71’i öngörürken “tehlikeli faaliyet” ifadesi yerine “tehlikeli işletme faaliyeti” ifadesini öngörerek tümüyle bu tartışmanın dışında kalmıştır.

Tehlike kaynakları kavramından ne anlaşılması gerektiği ve Türk hukukunda tehlike kaynakları belirlendikten sonra aşağıda tehlikeliliğin takdiri konusunda kıyasın nasıl yapılması gerektiği, nelerin dikkate alınması gerektiği ele alınacaktır.

b- Benzerliğin Takdir Edilmesi

TBK madde 71’e göre belirli bir tehlike olgusunun özel tehlike sorumluluğu düzenlemelerindeki tehlike olgularına benzer olması bunun önemli ölçüde tehlikeli sayılmasına yeterli sayılmaktadır. Ancak ilgili tümcedeki “özellikle” ibaresi, bu benzerliğin takdir edilmesinde önemli ölçüde tehlikeliliğin unsurlarının ve ölçütlerinin dikkate alınması gerektiğini ortaya koyar. Diğer bir ifadeyle özel bir düzenlemedeki tehlike olgusuna benzerlik bu tehlike olgusunun sık ya ağır zararlara yol açmaya elverişli olduğuna ve gerekli özen gösterilse dahi önüne geçilemeyen nitelikte olduğuna delalet oluşturmaktadır. Öyleyse özel tehlike sorumluluğu düzenlemelerinde hakkında herhangi bir düzenleme bulunmayan bir tehlike olgusunun hakkında düzenleme bulunan bir olguya benzer olup olmadığını takdir ederken olgunun niteliği, kullanılan araçlar, güçler, malzemeler dikkate alındığında sık ya da ağır zararlara yol açmaya elverişli olup olmadığına ve önüne geçilebilir olup olmadığına bakılması gerekir.

Örneğin motorlu kara taşıtları sık biçimde zarara yol açmaya elverişlidir, yani motorlu kara taşıtlarındaki karakteristik riziko sık gerçekleşmeye elverişlidir, bu riskin önüne tümüyle geçmek de olanaklı değildir. Çünkü motorlu bir taşıtın idaresi basit değildir, üstelik insanların, hayvanların, bitkilerin ve eşyaların bulunduğu bir

146 yerde çok sayıda motorlu taşıtın her gün dolaşım halinde olması olağanın üstünde bir risk meydana getirmektedir. Deniz, göl, ırmak vs. suda yüzen taşıtlar da tıpkı karayollarında hareket eden taşıtlar gibi motorlu ve motorsuz olarak ikiye ayrılabilir.

Motorsuz bir karayolları taşıtı olan bisiklet ve at arabası tehlike sorumluluğuna tabi tutulmamıştır, çünkü taşıdığı risk sık biçimde zararlara yol açmaya elverişli değildir, gerekli özen gösterildiğinde zararın gerçekleşmesinin önüne geçmek olanaklıdır.

Suda yüzen taşıtlardan yelkenli, sal, kano, deniz bisikleti de aynı şekilde gerekli özen gösterildiğinde önüne geçilebilen, sık biçimde zarara yol açmaya elverişli olmayan bir risk taşır. Oysaki motorlu su taşıtları yani vapurlar, feribotlar, deniz otobüsleri, deniz taksileri, yatlar tıpkı motorlu karayolları taşıtları gibi taşıdığı güç yani akaryakıt ve gücü dönüştüren motor nedeniyle tümüyle önüne geçilemeyen yoğun bir risk taşır, sık biçimde zarara yol açmaya elverişli niteliktedir⁵⁹⁶. Dolayısıyla KTK’ye kıyasla sözü edilen motorlu su taşıtlarının önemli ölçüde tehlikeli olduğu sonucuna varılabilir.

Başka bir örnek askeri tatbikatlar hakkındaki düzenlemeye ilişkin verilebilir.

Askeri tatbikatlarda yoğun tehlikeliliği meydana getiren şey bu tatbikatlarda ateşli silahların ya da mayın gibi patlayıcı maddelerin kullanılmasıdır. Uzman bir kişiden beklenen özen gösterilse dahi gerçekleşebilecek zararın önüne geçmek olanaklı değildir. Sık değilse bile ağır zararlara yol açmaya elverişli nitelikte bir risk taşır. Bu düzenlemeye kıyasla benzer sivil tatbikatların, avcılığın, patlayıcı maddelerle ilgili bilimsel deneylerin de aynı şekilde risk taşıdığı saptanabilir. Hava taşıtlarının yolcular dışındaki kişilere verdiği zarardan ötürü tehlike sorumluluğu düzenlemesinde hava taşıtlarının sık ve ağır zararlara yol açmaya elverişli olan ve

596 Bkz. Gerekçe, 373.

147 önüne geçilemeyen bir risk sorumluluğa tabi tutulmuştur. Bu düzenlemeye kıyasla yük asansörlerinin, teleferiklerin, telesiyejlerin, uzay araçlarının da kullanılan araç ve güçlerin benzerliği ile havadan yeryüzüne iniş sırasında gerçekleşebilecek yoğun riskin benzerliği nedeniyle önemli ölçüde tehlikeli olduğu belirtilebilir ve böylece genel tehlike sorumluluğu düzenlemesine tabi tutulur. Yani tehlikenin benzerliği takdir edilirken aslında karakteristik rizikoların birbiriyle karşılaştırıldığı anlaşılır.

Ancak hava taşıtları bakımından şöyle bir fark doğmaktadır: Genel düzenlemeye tabi hava ve uzay taşıtları yönünden bu araçlarda taşınan yolcular da tehlike sorumluluğuna göre tazminat alacaklısı olurken özel düzenlemeye tabi araçlar yönünden sadece üçüncü kişiler tehlike sorumluluğuna göre tazminat alacaklısı olabilmektedir. Kanımızca özel düzenlemeden sonra yürürlüğe giren genel normun Sivil Havacılık Kanunu’nun bu hükmünü örtülü olarak yürürlükten kaldırdığı kabul edilmelidir, aksi halde gerekçesi açıklanamayan bir eşitsizlik meydana gelir. Buna karşılık özel tehlike sorumluluğu düzenlemeleri tehlikeliliğin takdiri dışındaki meselelerde ancak genel düzenlemede bir boşluk bulunması halinde kıyasla uygulanabilir.