Arapça II

Arapça II

3. Ünite-2. Metin -1-

Dr. Öğr. Üyesi İbrahim FİDAN

اﻮﻋو اﻮﻌﲰا سﺎﻨﻟا ﺎﻬﻳأ تﺎﻓ تﺎﻣ ﻦﻣو ،تﺎﻣ شﺎﻋ ﻦﻣ

İnsanlar, dinleyin ve belleyin!

Yaşayan ölür, ölen gider.

ﺎﻬﻳأ: « ّيأ» münâda, «damm» üzere mebni, mahallen mansûb. «ﺎﻫ» tenbih harfi.

سﺎﻨﻟا: « ّيأ»den bedel fakat mahalline değil lafzına tabi olduğundan merfudur.

اﻮﻋ: « ﻲﻌﻳ - ﻰﻋو » fiilinin cemi müzekker gâib, emir kipidir.

ﻞﻀﻓأ ﻦﻳد ضرﻷا ﻪﺟو ﻰﻠﻋ ﺎﻣ ﻦﻣ

ﻪﻧاوأ ﻢﻜﻛردأو ﻪﻧﺎﻣز ﻢﻜﻠﻇأ ﺪﻗ ﻦﻳد

Yeryüzünde, (geliş) zamanı sizi gölgeleyen (gölgesi üzerinizde, gelişi yakın) ve vakti size yetişmiş (gelmek üzere) olan bir

dinden daha üstünü yoktur.

ﻦﻳد: Mecrûr isim.

ﻪﻧﺎﻣز ﻢﻜﻠﻇأ ﺪﻗ: Fiil cümlesi olarak «ﻦﻳد» isminin sıfatı ve mahallen mecrûr.

ﻢﻛ: Zamir, «كردأ» fiilinin mefulün bihi, mahallen

mansub.

ﻪﻔﻟﺎﺧ ﻦﻤـﻟ ﻞﻳو و ،ﻪﻌﺒﺗﺎﻓ ﻪﻛردأ ْﻦَﻤِـﻟ ﰉﻮﻄﻓ

O dine yetişenlere müjde, ona uymayanlara yazık!

ﰉﻮﻃ: Mübteda, merfu, alameti mukadder damme.

ﻪﻛردأ ْﻦَﻤِـﻟ: Haber/habere müteallik, mahallen merfu.

ﻞﻳو: Mübteda, merfu, alameti damme.

ﻪﻔﻟﺎﺧ ﻦﻤـﻟ: Haber/habere müteallik, mahallen merfu.

ﻩﺪﺣو ﺔﻣأ ﺔﻣﺎﻴﻘﻟا مﻮﻳ ﺚﻌﺒﻳ نأ ﻮﺟرﻷ ﱐإ

Ben onun (Kuss b. Sâide’nin) kıyamet günü kendi başına bir ümmet olarak diriltileceğini umuyorum.

ﺚﻌﺒﻳ: Meçhul Muzari fiil, «en» sebebiyle mansub.

مﻮﻳ: Mefulün fîh, mansûb, alameti fetha.

ﺔﻣأ: Hâl, mansûb, alameti fetha

ﺪﺣو: Hâl, mansûb, alameti fetha. Muzâf. Kendinden

sonraki zamir muzafun ileyh.

"ﺮﻜﻧأ ﻦﻣ ﻰﻠﻋ ﲔﻤﻴﻟاو ،ﻰﻋدا ﻦﻣ ﻰﻠﻋ ﺔﻨﻴﺒﻟا"

Davacıya delil, inkâr edene yemin gerekir.

(Delil iddia edene, yemin inkâr edenedir.)

ﺔﻨﻴﺒﻟا: Mübteda, merfu, alameti damme.

ﻦﻣ: İsm-i mevsûl.

ﻰﻋدا: Mazi fiil, faili müstetir zamir. Fiil ve fail birlikte

sıla cümlesidir.