VAFTİZ ANLAYIŞI

Türkçe’de vaftiz olarak kullanılan ve Yunanca “batırmak, daldırmak” anlamını ifade eden baptein fiilinden türeyen baptism kelimesi, ne genel batırmak, daldırmak anlamında baptismos, ne de bir dine giriş ritüeli anlamında daha hususi bir anlamda, baptisma olarak Yetmişler tercümesinde (Septuaginte) görünmez. Sözlük anlamı olarak, banyo yapma manasında baptisein iki kez (Kral. II 5/14 ve Yudit 12/7), mecazi anlamda bir kez (İşa. 21/4) ve bir kez de ritüel banyo anlamında (Sir. 31/30) kullanılır. Bu tür banyoları ifade etmek için kullanılan daha erken ve daha kullanışlı bir kelime ise, Yeni Ahid kullanımının ifade ettiği gibi (Elç. İşl. 22/16; Kor. I 6/11), arındırma nesnesine aktif katılma anlamını vurgulayan lanesfay (Lev. 14/8, 15/5) kelimesidir. Yeni Ahid’le birlikte baptiseyn, dînî arınma anlamında kullanılmaya başlanır. Baptismos ve baptismadan birincisi hususi anlamı da içermekle birlikte, daha ziyade genel anlamda (Markos 7/4); ikincisi ise, yeni bir dine girişte arındırıcı giriş ritüeli (Markos 1/4; Luka 7/29; Elç. İşl.1/22, 10/37, 13/24, 18/25, 19/31; Kor. I 1/14, 17) anlamında kullanılır⁹³³. Aynı kelime, daha sonra ise bir Hıristiyan sakramentini ifade eden bir alem isim halini almıştır.

Hıristiyanlık öncesi zamanlarda da vaftiz⁹³⁴ bir arındırma ritüeli olarak önemli bir yere sahiptir. İlkel diye kabul edilen dinlerde tabu olarak isimlendirilen ve kendilerine dokunmanın tehlikeli olduğu şeylerden kaynaklanan kirlilikleri temizlediği düşünülürdü. Yahudilikte banyolar, ölü beden, ay başı halindeki kadın, domuzun bedeni gibi kirli olarak kabul edilen şeylere dokunulduğunda meydana gelen kirlenmeden temizlenmede etkin bir fonksiyon icra ederdi. Ancak ne Eski Ahid’te ne de yahudi yazılarında yıkanmanın ahlaki lekeleri uzaklaştıran aklayıcı bir özelliğinin olduğuna dair bir delil yoktur. Ancak, onu bir ritüel olarak kabul etmeyen büyük peygamberlerde vaftiz bir temizleme sembolü olarak görünür (İşa. 1/16; Hezek.

36/25; Zek. 13/1; Mez. 51/7).

Bilinen şekliyle vaftize ahlaki bir önem atfeden ilk kişi Vaftizci Yahya’dır. Onun vaftizi yahudi proselit vaftizinden alınmıştır ve günahlardan tövbeye yönelik olan bir tövbe vaftizidir.

Sakrament olmaktan ziyade bir semboldür⁹³⁵. Hıristiyan vaftizi, Yahya’nın vaftizi modeline uygun olarak yapılmış ve aslen aynı anlamdadır⁹³⁶. Bu vaftiz, tövbenin ve affın bir

931 Rom. 6/1-14; Morgan, The Religion and Theology of Paul, s. 101

932 Beker, Paul the Apostle, s.215.

933 H.G. Wood, “Baptism (New Testament)”, ERE, II, 375; A. Scott, “Baptism”, DAC, I, 82; W. F.

Flemington, “Baptism”, IDB, I, 348; Ali Erbaş, Hıristiyan Ayinleri (Sakramentleri), s. 69-70.

934 Vaftizi andıran ritüeller Yunan dünyasında da oldukça yaygındır. Vaftize benzeyen ritüellerin bulunduğu kültler arasında şunlar sıralanabilir: Eleusis ritüeli, Sabazios misteri, Attis kültü, Isis misteri, Mitra ve Dionysis kültleri vs. S.J. Huga Rahner, Greek Myhts And Chrisian Mystery, London, Burns & Oates, 19633, s. 70; A.A. Nock, “Hellenist Mysteries and Christian Sacraments”, MNEMOSVNE BIBLIOTHEC Series IV, vol. V, 1952, s.178-184; Karl Ludwing Schmidt, “The Eucharist”, I The Eucharist in The New Testament and The Primitive Church, TCTM, I, s. 294; Louis Berkhof, Systematic Theology, Cox & Wyman Ldt, London, 1976, s.622.

935 Angus, The Religious Quests..., s. 149; Madaleine-Miller, “Baptism”, HBD, s. 60.

936 Hıristiyan vaftizinin Yahya’nın vaftiziyle ve özellikle de eskatolojik çağrışımları çok yakın bir benzerliğe sahip olması hususunda bkz. Eduard Schweizer, “Dying and Rising with Christ”, NTS,

Silinmiş: . Silinmiş: .

sembolüdür⁹³⁷. Vaftizci Yahya, proselite uygulanan vaftizi, bütün yahudilere teşmil etmiştir.

Yahya bu yaklaşımında, yahudiler İsrail’in kurtuluşu için fiziksel olarak İsrail’li olmanın yetmeyeceğine inandıklarından, pisliklerin yıkanmayla giderilmesi yoluyla yeniden doğması gerektiğine inanır görünmektedir. Akan suda gerçekleştirilen bu vaftiz eskatolojjk bir ortamda yapılır; ayrıca, onun vaftizi, proselit vaftizi⁹³⁸ gibi, kendi başına yapılmaz⁹³⁹. Yahya’nı vaftizini bu şekilde uygulaması, onu Qumran vaftizinin gerisinde yer alan düşünceyle mukayese etmeye götürmüştür. Her ikisinin vaftizi de, hazırlık niteliği taşır. Büyük temizlik, gelecekte gerçekleşecektir. Her iki vaftizde, gelecekte yerlerinin bir başka şeyin alcağını kabul eder¹³⁰

Yahya’nın vaftizi, yalnızca geleceğe işaret eder ve yalnızca daha sonra vuku bulacak olan kurtuluş tarihinin gelecek yönüyle ilişkilidir; yani eskatolojik bir özvellik taşır⁹⁴⁰. Bu yüzden de, onun vaftiz anlışı -Pavlus’un anlayışında olduğu gibi- her hangi bir “şimdiden”i ortaya çıkarmaz⁹⁴¹. Günahların affına dair Vaftiz, “şimdiden” haç üzerinde Mesih’in kendisi tarafından tamamlanan hıristiyan vaftizi gibi hususi bir olaya dayanmaz. Keza, hıristiyanların yaşadığı “şimdiden-henüz değil⁹⁴²”den kaynaklanan gerilim benzeri bir olayı yaşamadığı için, gerilim türü bir şey Yahya’da yoktur⁹⁴³.

Vaftiz, Pavlus’a göre onun aslî görevi değildir. Misyonunda ikincil bir yere sahiptir.

Çünkü, Mesih onu vaftiz etmek için değil değil, İncil’i insanlara bildirmek için göndermiştir.

Vaftize ikincil bir yer verme sebeplerinden bir diğeri ise, onda sembolik olarak yeniden yaşanan olayların gerçekliğinin imanla bilinir olmasıdır. Bu yüzden de iman, her şeyden önce gelir. Pavlus için vaftiz seremonisi, inananın imanın sonuçlarını taşımasını mümkün kılan bir mekanizmadir. İman olmaksızın vaftiz kullanışsızdır. Mesih’in kurtarıcı ölümüne iman, vaftizin merkezinde yer alır ve vaftiz bütünüyle bu olaya dayanır⁹⁴⁴.

Mesih’in kendisini vaftiz için değil, İncil’i insanlara bildirmek için göndermiş olduğunu söylemesine rağmen, mektuplarının hıristiyan okuyucularının hepsinin vaftiz olduklarını varsayması sebebiyle vaftizin onun misyonun bir parçası olduğunu söylemek mümkündür. Zira Pavlus, vaftizi, tekrar tekrar argümanlarını dayandırdığı bir temel yapar ki, bu da vaftizin tebliğine aradığı karşılığın temel bir unsuru olduğunu gösterir⁹⁴⁵. Pavlus’da vaftiz, tek başına vol. XIV, s. 4. Ayrıca bu konuyla ilgili olarak Albert, Schweitzer, The Mystcism of Paul The Apostle, s. 101-140.

937 Morgan, The Religion and Theology of Paul, s.208-9. Sır dinlerinde de vaftiz günahların cezasının affı ve yeniden doğum anlamını ifade eder. Angus, The Religions Quests..., s. 167.

938 Proselit vaftizi, yeni muhtedilerin Yahudiliğe kabul edildiği bir seremonidir. Eski Ahid’de zikredilmemesine rağmen, Mişna’dan haraketle proselit vaftizinin birinci yüzyılda var olan bir uygulama olduğunu söylemek mümkündür. H.H. Rowley, proselit vaftizinin bir arındırma ritüeli olmayıp, temel sakramental özelliğinin yanısıra, kişinin kendisini Tanrı’yı adadığı bir bir fiildir, der. Flemington, “Baptizm”, IDB, I, 349.Proselit ve Yahudilik’teki anlamı için bkz. Madeliene &

Miller¸ “Proselyte”, HBD, s. 586-87.

939 Proselit ve Yahya’nın tövbe vaftizi ve Hıristiyan vaftiziyle aralarındaki farklar için bkz. Louis Berkhouf, Systematic Theology¸ s. 622-623.

940 Wood, “Baptism (New Testament)”, ERE, II, 375; Green, The Meaning of Salvation, s. 92-93;

Flemington, “Baptism”, IDB, I, 349.

941 Fleminton, “Babtism”, IDP, I, 349.

942 Pavlus’un vaftiz anlayışı hakkında bu cümlede kullanılan ve daha sonra/ları da diğer düşüncelerini ele alırken kullanılacak olan “şimdiden”, “henüz değil” kullanımları, Mesih’in çarmıha gerilmesi, ölümü ve dirilmesi ile başlayan ancak ikinci gelişiyle (parousi) tam kemale erecek olan kurtuluş anlayışını ifade etmek için kullanılmaktadır. İnsanların vaftiz olmalarıyla kurtuluş olayı ‘şimdiden’ başlamış ancak tam olarak kurtuluşun gerçekleşmesi ‘henüz değil’dir.

943 Bu kavramlar, Mesih’in ölmesi ve dirilmesiyle yeni çağın, yeni hayatın, yeni bir var oluş tarzının başladığı ancak, tam kemaline henüz ermediği, sonun henüz gelmediğini ifade ederler. Daha çok Pavlus’un eskatolojik anlayaşından kaynaklanmakla birlikte düşüncesinin diğer yansımalarında da etkin bir rol oynayan bu kullanımlar, zikredilen bağlamda anlaşılmalıdır.

944 Cullmann, Salvation in History, s. 260.

945 Grant, Saint Paul, s. 122. Kor.I 1/14-17.

946 Leander, Paul and His Letters, s. 56; Ridderbos, Paul: An Outline Of His Theology, s. 397.

Silinmiş: m

bir anlam ifade etmez. Bunu, başına bir nitelendirme takısı getirilmeksizin zikretmemesinden çıkartmak mümkündür. Pavlus için anlamlı olan vaftiz, Mesih’e izafeten kullanılan vaftizdir:

Mesih’te vaftiz ya da daha özel olarak da onun ölümüne vaftiz gibi (Gal. 3/27; Rom. 6/3).

Vaftizi ilk hıristiyanlar icat etmedikleri ve İsa’nın kendi misyonundan da kaynaklanmadığı az önce ifade edilmişti. Ancak insanları Mesih’e ve hıristiyan cemaata (kiliseye) katılmasını sağlayan bu giriş ritüeli anlamında, ilk hıristiyanların ihtida edenleri vaftiz ettikleri bilinmektedir. Onikiler, vaftizi, dini arınma olarak gördükleri gibi, şirk diyarındaki kiliselerde onun yerine getirilmesini, Hıristiyanlığın kabulü olarak algılamışlardır.

Pavlus’un vaftizle ilgili olarak kullandığı ifadeler⁹⁴⁷, muhtemelen ilk vaftizle ilgili inançların bir yansıması olabilir. Ancak “Mesih’te” (Gal. 3/26-27) vaftizden dolayı, hırisiyanların iman vasıtasıyla “Tanrı’nın oğulları oluduklarını öğreten ve bugünkü anlamını ona kazandıran Pavlus’tur⁹⁴⁸.

İlk hıristiyanlar, Kutsal Ruh’un lütfunun vaftize bağlı olduğunu ve vaftiz olan herkesin Ruh’u alacağına inanırlardı⁹⁴⁹. Pavlus da vaftizi bu ortak kabule uygun olarak takdim etmiştir.

Ritüel, Yahya’nınkiyle aynı ritüel, ancak yorumu farklıdır. Buradaki vurgu, Yahya’daki gibi, günahlar için tövbe yerine Mesih’in ölümüne katılımaya kayar. Bu yorum Filistin yahudi Hıristiyanlığında gelişmiş olmasına rağmen, Pavlus tebliği ile tanışmayan Roma’daki hıristiyanlara yazarken, “Mesih İsa’ya vaftiz edilenlerimizin hepsinin O’nun ölümüne vaftiz edildiğini bilmez misiniz?” derken, helenistik yahudi ve milletlerden olan Hıristiyanların da

“Mesih’te vaftiz” düşüncesini bildiklerini var sayar⁹⁵⁰.

Vaftizle hıristiyan, gerçekte ölüm, gömülme ve dirilişinde Mesih’le birleşir, onunla aynileşir⁹⁵¹. İlk dönem kilise, İsa’nın kendi ölümüne “vaftiz⁹⁵²” (Mark.10/38; Luka 12/50) olarak gönderme yaptığı bir koleksiyonu muhafaza etmiştir. Ancak Pavlus’un Mesih olayının etkisine dair görüşü, vaftizi hıristiyanları Mesih’in kurtarıcı faaliyetinin temel safhalarıyla özdeşleştirir: “ve hepsi uğruna biri öldü öyleyse, hepsi öldüler (Kor. II 5/14)”. Pavlus’un vaftizi ölüm, gömülme ve Mesih’in dirilişiyle karşılaştırılması, suya daldırma ritüeline ima ettiği şeklinde düşünülür. Ölümde Mesih’le özdeşleştirilen Hıristiyan, Yasa ve günah için ölür (Gal.

2/19; Rom. 6/6,10, 7/4). Vaftizde eski insan, Mesih’in kurtarıcı ölümüyle birleşerek çarmıha gerilir. Bu, günaha köle olmuş olan bedenin yok olması içindir (Rom.6/6). Böylelikle çarmıha gerilen, sakramentel ölümle günahın hakimiyetinden ve insanların suçlu doğasından özgür kalmış olur⁹⁵³.

Morgan’a göre, vaftizdeki sakramentel⁹⁵⁴ düşünceler, Pavlus’un zamanında yaygın olmakla birlikte, bu yaygın oluştan onun da bu düşünceleri paylaştığı anlamı çıkmaz. Pavlus’da banyo suyunun tabiatüstü bir değerle vasıflandığını göremeyiz. Var olan yalnızca, mühtedinin suya dalması ve yeniden çıkmasıyla ölme ve dirilme arasındaki yüzeysel benzerliktir. Vaftizle

947 “Çünkü biz, gerek yahudi gerek Yunanlı, gerek kul, gerek hür, hepimiz bir beden olmak üzere, bir Ruh’da vaftiz olunduk ve hepimize bir Ruh’tan içirildi (Kor.I 12/3)”,

948 Yıkanan hıristiyanlar, kutsandılar ve aklandılar”. Kor. I 6/11. Fitzmyer, “Pauline Theology”, NJBC, s. 1408; Fitzmyer, Paul and His Theology, s. 87.

949 Peygamberlerde Yahve’nin Ruh’unun vecd halindeki insanlara onları boyun eğdirmek ve onları kendisi için birer vasıta yapmak için indiği inancı vardır. Daha fazlası için bkz. Morgon, The Theology and Religion of Paul, s. 21-22.

950 Morgan, a.g.e., s. 210.;Leander, Paul aul and His Letters, s.57; Ridderbos, Paul: An Outline Of His Theology, s. 397.

951 Hinnels, “Baptism”, DR, s. 62; Wood, “Baptism (New Testament)”, ERE., II, 386-87; Erbaş, Hıristiyan Ayinleri (Sakramentleri), s. 103.

952 “İsa onlara ‘Benim içeceğim kâseden siz de içeceksiniz, benim vaftiz olacağım gIBi siz de vaftiz olacaksınız’ dedi”.

953 Fitzmyer, “Pauline Theology”, NJBC, s.1408; Amiot, The Key Concepts of St.Paul, s. 241;

Ridderbos, Paul: An Outline Of His Theology, s. 397.

954 Sakramentalizm, IBadet ve ayinlerde ya da sır dinlerindeki törenlerde, yapılması gereken davranışların bizatihi bir etkiye sahip olması ve böylece fiilin sembolize ettiği şeyi gerçek kıldığını kabul eden anlayışı tarzını ifade eder. Schweitzer, Paul and His Interpreters, s. 212.

Silinmiş: Fitzmyer, “Pauline Theology”

Silinmiş: , Silinmiş:

Silinmiş: Fitzmyer, “Pauline Theology”

ilgili kesin tanımların olmamasından dolayı vaftiz, ölümünde ve dirilişinde Mesih’le birleşmenin canlı bir sembolünden başka bir şey değildir. Etkili olacak sebeplere değindiği zaman Pavlus, ritüele değil, Tanrı’nın gücüne ya da iman işine veya mistik birleşme işine baş vurur⁹⁵⁵. Oysa, Morgan’ın Pavlus’daki sakramental düşüncenin yokluğunu ima eden bu yaklaşımlarına karşın, mesela, Galatya.’da Evharistiyaya katılanların uygunsuz katılımları yüzünden hastalık ve ölümlerin olduğunu ifade etmesi, sakramental yaklaşımı çağrıştırır. (Kor.

I 11/27-30). Keza yine Rom. 6/1-11’de vaftizin bu özelliğe sahip olduğunu vurgular: Vaftize katılan kişi, Mesih’in ölümünün bir parçası haline gelir⁹⁵⁶.

Vaftizin sakramental bir özelliğe sahip olduğunun bir diğer göstergesi de, Pavlus’un bu konuda selefleri olan ilk dönem hıristiyanların bunu sadece sembolik olarak yerine getirmedikleri gibi, onun asıl anlamının sembolize ettiği şeyde saklı olduğunu düşünmeleridir.

Çünkü genelde bütün kadim milletler için ritüller, bir şeyler yapacak fiili bir güce sahiptirler.

Bu yüzden de, ilk hıristiyanların vaftizi, sakramental bir fiil olarak gördükleri kesindir⁹⁵⁷. Dirilişte Mesih’le özdeşleştirilen kimse, yeni bir hayatı ve dirilen Mesih’in ve onun Ruhu’nun gerçek gücünü paylaşır: “Fakat Rabb’e yapışan onunla bir ruh olur (Kor. I 6/17)”.

Vaftiz yalnızca ferdi bir şey değildir; onunla özel bir hıristiyan birliği oluştuğu için aynı zamanda birleştirici özelliği olan bir şeydir de⁹⁵⁸. Bu yüzden insanlar, kurtuluşcu bir cemaate (Heilsgemenindi) ve “Mesih’in bedenine” katılmakla kurtuluşa ulaşırlar. Bu aynı zamanda Pavlus’un niçin vaftizi İsrail’in kızıl deniz tecrübesiyle karşılaştırdığını da açıklar (Kor. I 10/-2): Vaftiz sularında Tanrı’nın yeni İsrail’i şekillenir⁹⁵⁹.

Vaftiz olan hıristiyanlar, “kutsal ruhun mabedi” (Kor. I 6/11) haline gelirler ve Ruh’un aktarılması (Gal. 4/6; Rom. 8/9, 14-17) sebebiyle Tanrı’nın sonradan edinilmiş çocuğu, evlatlığı olurlar: “Çünkü Tanrı’nın Ruhu’yla sevkedilenlerin hepsi Tanrı’nın oğullarıdır (Rom.

8/14)”. Bu şekilde alınan Ruh, oğul olmanın temel prensibi ve hıristiyan hayat ve amelinin dinamik kaynağı haline gelir.

Vaftizle ilgili bilinen formülü Pavlus bir kez ve dolaylı bir şekilde kullanır⁹⁶⁰. Nakledilen bu şekliyle, Pavlus’un ekmek-şarapta olduğu gibi, vaftize de, deruni bir anlam kazandırdığını gösterir. Gal. 3/27’de “vaftizde Mesih’le birleşenlerinizin hepsi Mesih’i giyindi” der. Bundan kastedilen muhtemelen, vaftiz olan hıristiyanın Mesih’le bütünleşmiş olmasıdır. Bu yorum, Pavlus’un söylemediği bir şeyi ona isnat etmek değildir. Zira, hıristiyan, vaftiz ırmağına/küvetine girmekle sembolik olarak ölüler diyarına girer, üç defa dalmakla da üç gün sonra kabrinden kalkan Mesih gibi çıkar ve onun tebcil edildiği gibi, bir gün yüceltileceğine inanır⁹⁶¹.

Vaftiz alan, suya batırıldığında Mesih’in ölümüne ve gömülmesine katılmış olur.

Vaftizden çıkışı ise Mesih’in dirilişi ile irtibatlandırılır. İkisi bir ve aynı şeydirler ve birbirinden

955 Morgan, The Religion and Theology of Paul, s.211.

956 Leander, Paul and His Letter, s. 58; Rahner, a.g.e., s. 74. Diğer mektuplarında sakramental özelliğin yokluğuna rağmen Kor. I’de bunun bulunduğuna dair bkz. G.H.Clayton, “Eucharist”, DAC, II, 374. Pavlus’daki sakramental anlayışların olduğu şeklindeki yaklaşımlar ve bunlara yönelik eleştiriler için bkz. Schweitzer, Paul and His Inerpreters, s.195-200.

957 Leander, Paul and His Letter, s. 56. Ayinsel yıkanma ya da vaftiz sır dinlerinde yer alan sakramentlerden biridir. Su, mistik bir aklanma vasıtası olarak kabul edildiği gIBi, yeniden doğuş düşüncesi ile bağlantılı oldunun gösteren işaretler de vardır. Morgan, The Theology of Religion of Paul, s. 140.

958 “Çünkü biz gerek Yahudi, gerek Yunanlı, gerek kul, gerek hür, hepimiz bir beden olmak üzre bir Ruhta vaftiz olunduk” Kor. I 12/13.

959 Fitzmyer, Paul and His Theology, s. 87.

960 Fitzmyer, a.g.e., s . 88. “Kimse benim ismime vaftiz olundunuz demesin, diye..” Kor. I 1/14.

“..fakat Rab İsa Mesih isminde ve Tanrı’mızın Ruhun’da salih kılındınız” Kor. 6/11.

961 Guignebert, el-Mesîhiyye, s. 140. Pavlus’un vaftiz anlayışının özelliğini vurgulayan çalışmalar ve bunların gerçeği ifade etmekten uzak olduklarını göstermeye çalışanlar için bkz. Rahner, Greek Myhts And Chrisian Mystery,, s. 9-10.

Silinmiş:

Silinmiş:

ayrılmazlar. Mesih günah için ve günah adına öldü ve mezarda bedenin günahın sonucu olan zayıflıklarını bıraktı. Şimdi o, Tanrı’nındır, ölümsüzdür ve zaman ve mekanın bütün sınırlamalarından bağımsızdır (Kor. I 15/45). Vaftiz edilen kişinin evvelki tabiatı, Mesih’le birlikte çarmıha gerilir. Aynı şekilde vaftiz edilen Mesih’le dirilir ve onun gibi, yalnızca Tanrı için yaşar⁹⁶². Üstelik, Mesih’te vaftiz, yeni Adem’e katılmadır. Mesih’e bu katılma şuurlu bir aynileşme ya da Mesih’te kaybolma değildir. Mesih’te vaftiz olma, Mesih’in hakimiyeti altında olan yeni bir güç alanına geçiş anlamına gelmektedir⁹⁶³.

İman ve vaftizle hıristiyan, Mesih’le çok yakın bir ‘bir’liğe girer. Bu, yalnızca bir değişim meselesi değil fakat o aynı zamanda, günah tarafından asla durdurulamayacak bir hayata katılım ve Mesih’le gerçekleştirilen mistik bir birleşmedir⁹⁶⁴. İbrahim’in vaadedilen soyu Mesih’tir. Mesih’te olmakla iman vasıtasıyla hıristiyanlar Tanrı’nın oğulları olurlar. Zira vaftiz olmakla herkes Mesih’i giyinir. Bunun sonucu olarak da aralarındaki bütün ayırımlar kalkar. Pavlus’un böyle düşünmesinin sebebi, vaftizin vaftiz olanı, Mesih’e kattığına inanmasıdır. Bunu aynı zamanda dirilen Mesih’in muhteşem hayatına katılma olarak da görür⁹⁶⁵.

İsa’nın mesih oluşunu kabul etme ve Mesih’e kendini adama ve Mesih adına vaftiz gibi özellikleriyle⁹⁶⁶ hıristiyan vaftizi, diğer vaftizlerden özellikle de, Yahya’nınkinden ayrılır⁹⁶⁷. İnananı kilisenin bir üyesi yapan, Ruh’a sahip olmasıdır ve Ruh vaftizle verilir. Vaftiz ihtida ile yakından ilgilidir. Mühtedi açık bir iman itirafı yapar ve kilise üyeliğini alır⁹⁶⁸. Ancak, Mesih’in kabulünü içermesi ve Mesih’e hasredilmesi vaftizin ayrıcı özelliklerini tüketmez.

Pavlus için vaftizin üç temel işlevi daha vardır: Kiliseye giriş, arıtıcı ve yeniden doğma ritüeli olması ⁹⁶⁹.

Vaftizin arındırma işlevi vardır⁹⁷⁰; arındırdığı şey ise vaftiz olanların günahlardır⁹⁷¹. Ancak, inananların vaftizle aklandıkları günahlar, hıristiyan olmadan önce işlemiş oldukları günahlardır. Vaftiz sonrası günahlar için hiçbir etkisi yoktur⁹⁷². Bu özelliğine rağmen vaftizin ayırıcı temel vasfı, ne günahtan temizleme ve ne de Ruh’un verilmesidir; daha ziyade Mesih tarafından temsil edilen hayat tarzına ve onun bedenine giriş olarak bir işlev görmesidir.

“Mesih’in ölümüne vaftiz olma”, “ölümüne vaftiz edilme” gibi ifadeler, vaftizin bir kimseyi Mesih’e ve onun temsil ettiği hayata bağladığı genel düşüncesinin ayırıcı bir özelliği olarak görülebilir; özellikle de Galatyalılar’a Mektup 3/27’da kastedilen budur.

Vaftizle gerçekleştirilen, Mesih’in bedenine katılarak onun yaşadıklarını yaşamaktır.

Vaftizle ölmek, Mesih’le ölmektir ve vaftizle dirilmek Mesih’le dirilmektir. Mesih’in ölümü insanlığın ilk günahını ortadan kaldırdığı gibi, vaftizle onun bedenine katılarak yaşadıklarını

962 Amiot, The Key Concepts Of St. Paul, s. 138.

963 Leander, Paul and His Letter, s. 58.

964 Amiot a.g.e, s. 142.

965 Leander, Paul aul and His Letters, s.58; Rahner, Greek Myhts And Chrisian Mystery, s.74.

966 Eduard Schweizer, “Dying and Rising With Christ”, NTS, s.6-7.

967 Yahya’nın vaftizi ölme ve dirilme olarak düşünülmez. Ancak bir takım farklılıklarla birlikte, ortadoğu toplumlarında yaygın olan sembolik, ritüel yaygın bir yıkanmadır. Peyagamber Elişa’nın uzun bir süre önce düzenlediği suyla yıkanma ve temizlenme olan, “sembolik” tövbe ve günahların affı anlamı taşıyan bir uygulmaydı. Yahya’nın vaftiz uygulaması, Qumran cemaati tarafından uygulanan arındırıcı ritüel banyoyla ortak tarafları olmakla birlikte, Qumran cemaatinin banyoları kendi kendilerine alırlarken, Yahya’nınki başkası tarafından yapılmasıyla onlardan ayrılır. Grant, Saint Paul, s. 121, Martin Schian, “Baptism In Canon Low”, TCTM, I, 300.

968 Morgan, The Religion and Theology of Paul, s. 206; Ridderbos, Paul: An Outline Of His Theology, s. 399.

969 Morgan, a.g.e., s. 205.

970 “Bazılarınız böyleydiniz; ama yıkandınız, takdis olundunuz. Rab İsa Mesih’in isminde ve Tanrımızın Ruhunda salih kılındınız”. Kor. I 6/11. Rahner, a.g.e., s. 70.

971 Wodd, “Baptism (New Testamen)”, ERE, II, 387; Erbaş, Hiristiyan Ayinleri(Sakramentleri), s.

102.

972 Morgan, a.g.e., s. 152-123.

Silinmiş: .

yaşayanlar da artık günahın hakimiyetinde olmayacaklardır (Rom. 6/3-4)⁹⁷³. Vaftizle, onlar eskiyi çıkartıp yeniyi giymişledir. Zira Mesih’le çarmıha gerilmeyle (Rom. 6/6) eski insan bir kenara bırakılmıştır. Bu yüzden vaftiz, bu eşsiz olaya katılışı ifade eder. Vaftiz inananı, Mesih’in ölümü ve dirilişiyle ilişkilendirir. Mesih’e vaftiz olmak ve vaftizle onun bedenine katılmak, Ruh’a vaftiz olmaktır. Ve bu yalnızca günah için ölmeyi değil, aynı zamanda yaşamak ve Ruh’un yeni durumuna hizmet etmek anlamına da gelir (Rom. 6/12, 7/4)⁹⁷⁴. Keza

yaşayanlar da artık günahın hakimiyetinde olmayacaklardır (Rom. 6/3-4)⁹⁷³. Vaftizle, onlar eskiyi çıkartıp yeniyi giymişledir. Zira Mesih’le çarmıha gerilmeyle (Rom. 6/6) eski insan bir kenara bırakılmıştır. Bu yüzden vaftiz, bu eşsiz olaya katılışı ifade eder. Vaftiz inananı, Mesih’in ölümü ve dirilişiyle ilişkilendirir. Mesih’e vaftiz olmak ve vaftizle onun bedenine katılmak, Ruh’a vaftiz olmaktır. Ve bu yalnızca günah için ölmeyi değil, aynı zamanda yaşamak ve Ruh’un yeni durumuna hizmet etmek anlamına da gelir (Rom. 6/12, 7/4)⁹⁷⁴. Keza