Geniş bir literatür taraması için bkz Atkinson, 2002.

yasal düzenlemelerle ilişkili olmakla beraber, farklı araştırmalar bu politikaları uygulayan gelişmiş Batı ülkelerinde sosyal konut rezervi- nin genel olarak azalma eğiliminde olduğunu göstermektedir. Örneğin İngiltere’de 1980’de ülkedeki tüm hanelerin % 31’i yerel yönetimle- rin sağladığı kiralık sosyal konutlarda yaşar- ken 2000’de bu rakam % 16’ya düşmüştür (Lowe, 2011). 1980’lerde Muhafazakâr Par- ti’nin “Satın Alma Hakkı” (Right To Buy) programı ülkenin sosyal konut rezervinin eri- mesinde önemli bir rol üstlenmiştir (Lowe, 2011). Yine Thatcher Hükümeti’nin uygula- maya koyduğu konut politikaları öncesinde, İskoçya’daki konutların yarısı kamunun mül- kiyetindeyken 1980’ler sonrasında sosyal ko- nut rezervinde önemli oranlarda düşüş yaşan- mıştır (Glynn, 2008). Zaman sınırı olan des- teklemelerle sosyal konut alanını düzenleyen ve özel bir örnek oluşturan Almanya’da ise her yıl kira süresi dolan 100 bin civarında sosyal konut ünitesi özel sektöre aktarılmaktadır.

Bu süreçte ortaya çıkan problemlerin başın- da yerinden edilme gelmektedir. Yıkılan ko- nutlarda yaşayanların büyük bir bölümü eski yaşadıkları alanlara geri dönememekte ya da bir süre sonra bu alanlardan ayrılmak zorunda kalmakta ve kentin çeperinde henüz yıkıma uğ- ramamış yoksul mahallelerinde yaşamaya baş- lamaktadırlar. Yerinden edilme, kira ve günlük yaşam maliyetlerinde artış, usandırma, taciz ya da zorla tahliye gibi çeşitli mekanizmalarla ger- çekleştirilebilmektedir. Bazı araştırmalar bu mahallelerde yaşayanların arkadaş, akraba ve ailelerinin gitmesiyle birlikte dayanışma ilişki- lerinin zayıfladığını ve zaman içinde bu kişile- rin de eski mahallelerini terk ettiklerini göster- mektedir. Yerinden edilenlerin kentin çeperle-

rine taşınması iş ve konut mesafesini artırırken, istihdam edilme imkânlarını da sınırlamakta, hatta bazen imkânsızlaştırmaktadır (Buron ve diğ., 2002; Clampet-Lundquist 2004, akt. Go- etz, 2011). Diğer taraftan soylulaştırıcılar yerel hizmetleri ve kaynakları kendi alanlarına çek- mekte diğer gruplardan daha başarılıdırlar; bu durum dar gelirli diğer mahalleleri olumsuz et- kilemektedir (Gale, 1984).

Kentsel dönüşüm projelerinin eşitsizliği ve ayrışmayı artıran toplumsal sonuçları, bu poli- tikaları uygulayan ülkelerde ortak eğilim ola- rak ortaya çıkmaktadır. Kentlerde evsizliğin arttığı, ekonomik gelişme dönemlerinde bile sorunun hafiflemediği ve kalıcı hale geldiği ifa- de edilmektedir; artık sadece acil sorunlara çö- züm bulunmaya çalışılmaktadır. Ayrıca, kentin soylulaşmış/yenilenmiş kısımları ile terk edil- miş/çöküntü haline gelmiş alanlarının (aban-

doned city) giderek genişlediği ve her iki alan-

da da nüfusların arttığı görülmektedir; diğer bir deyişle, artık kentler çok daha net bir bi- çimde ayrışmakta ve kendi içine kapanmış ada- lar halinde gelişmektedir. Bu genişlemenin yeni alanlar açarak değil, dar gelirli çalışan kesimle- ri ve sosyal konutların kullanıcılarını yerinden ederek gerçekleşmesi ya da birtakım kentsel alanların orta sınıflar tarafından terk edilerek kentin en yoksul ve işsiz kesimlerinin yaşam alanları haline gelmesi önemli saptamalardır. Bu ayrışmanın mekânsal yansıması ise güven- lik kaygısıyla kalınlaştırılan duvarların, demir parmaklıkların ve dikenli tellerin kentlerde gi- derek daha fazla görünür hale gelmesidir (Mar- cuse, 1993). Kentler artık farklı toplumsal sı- nıfların karşılaşmalarını azaltmaya yönelik olarak yeniden yapılandırılmaktadır.

olan ülkelerde uygulanan kentsel dönüşüm projeleri ise genellikle kentlerin enformel yer- leşme alanlarına ve çoğunlukla kent yoksulları- nın barınma alanı olan tarihî alanlara yeni bir müdahale aracı olarak ortaya çıkmıştır. Bu ül- kelerin büyük kentlerinde iki paralel süreç bir arada yaşanmaktadır. Hem küresel üretimin mekânları, hem de tüketimin örgütlendiği mekânlar olan bu kentlerde, rant potansiyeli yüksek bölgeler kentsel projeler yoluyla ve bü- yük parçalar halinde dönüştürülürken, bir yan- dan da yoksulluğun ve dışlanmanın mekânları- nın açıkça ortaya çıktığı görülmektedir. Bu sü- reçte rant potansiyeli yüksek bölgelerin yeni- lenmesini ya da tarihî niteliklere sahip alanla- rın yeniden canlandırılmasını hedefleyen “bü- yük kentsel projeler”, sermayeye üretim ala- nında elde edilenden çok geniş bir yatırım ve birikim imkânı sağlamıştır.22 _{Bu dönüşüm pro-}

jelerini savunan merkezî ve yerel yönetimler, ulusal ve uluslararası gayrimenkul yatırımcıla- rı, inşaat şirketleri, arazi sahipleri, plancılar ve profesyoneller, bu tür alanlara yönelen kentsel dönüşüm projelerinin düşük gelir grubunun konut sorununu çözeceğini, mevcut konutları ve altyapıyı iyileştireceğini, bir yandan da sos- yo-ekonomik sorunların aşılmasına yardımcı olacağını ileri sürmektedirler. Son yıllarda bu konuda sarsılmaz bir ittifakın ortaya çıktığı gözlenmektedir (Türkün, 2011b).

Özellikle İstanbul gibi yüksek göç hızına sa- hip kentlerde bütün bu süreçler çok net bir şe- kilde izlenebilmektedir. Kentte büyük alan kul- lanımı gerektiren sanayi kuruluşları metropoli- ten alan içinde desantralize olurken, kentin

22 Bkz. Öktem, 2011; Özdemir, 2003; ODTÜ, 2005; Tür- kün, 2011a; Keyder, 2005; Eraydın, 2008; Mullins, 1999; Davis, 2006.

içinde yer alan küçük ve orta büyüklükteki sa- nayiler organize sanayi bölgelerine veya siteleri- ne toplanmaktadır. Bir yandan da kapatılan ya da özelleştirilen sanayi kuruluşlarının ya da ter- sanelerin terk ettiği üretim tesisleri ve büyük kamusal alanlar kentsel dönüşüm projeleri yo- luyla kültür, turizm ya da rekreasyon amaçlı dönüşümlere tabi olmakta ve kent mekânı gide- rek özelleştirilmektedir. Bu süreçte kentin rant potansiyeli yükselmiş merkezî alanları, imar hakları artırılarak ofis ve alışveriş merkezleri, otel ve restoranların yoğunlaştığı turizm odak- ları, üst gelir gruplarına yönelik kapalı konut siteleri ve rezidanslar biçiminde dönüşmekte- dir. Bu dönüşüm, dar gelirli kesimlerin yaşam alanlarına yönelik baskının da artmasına yol açmaktadır. Bu süreçte 1950’lerden itibaren kente eklemlenen ve bugün kıymetli kent topra- ğı haline gelen enformel yerleşmeler, gayrimen- kul ve inşaat sektörleri için kârlı yatırım alanla- rını oluşturmakta ve buraların çeşitli mekaniz- malarla dönüştürülmesi hedeflenmektedir.

Kentsel arsanın metalaşmasının henüz ta- mamlanmadığı ve karmaşık mülkiyet yapısının kaotik bir durum yarattığı enformel yerleşme alanlarında yeni bir kentsel rejim yerleşmekte- dir. Bu neoliberal kentsel rejimin enformel pi- yasalara ve popülist rant dağıtma politikalarına toleransı kalmamıştır (Kuyucu ve Ünsal, 2010). Artık kent toprağında yaratılan rantlara el koy- ma biçimleri çok daha sınırlı sayıdaki aktörün güç mücadelesine dönüşmüş durumdadır. Öte yandan özel sektör için yeni sermaye birikim kanalları açan bu yeniden canlandırma ya da yenileme süreçleri, genellikle bu bölgelerde ya- şayanların tahliyesine yol açmaktadır. Bu du- rum düşük gelirli kesim açısından çoğunlukla ekonomik ve sosyal ağların kaybedilmesi ve da-

ha güvencesiz yaşam pratiklerine maruz kal- mak anlamına gelmektedir. Enformel alanların yenilenmesini neredeyse tek seçenek olarak da- yatan bu kentsel dönüşüm modeli her koşulda bankaya borçlanmayı zorunlu hale getirmekte- dir. Daha sonraki bölümlerde ayrıntılı olarak inceleneceği gibi, çalışma koşullarının çok daha güvencesiz, işsizliğin çok yüksek olduğu bu dö- nemde böyle bir politikanın tavizsiz bir biçimde uygulanmaya başlanması, barınma sorununu

derinleştirmektedir. Uygulamaya konan dönü- şüm projelerinde ortaya çıkan sonuçlar, bu borçlanmanın kimi zaman ciddi bir yoksullaş- maya kimi zaman da tüm birikimlerin kaybe- dildiği bir mülksüzleşmeye yol açtığını göster- mektedir. Diğer gelişmekte olan ülke deneyim- leriyle karşılaştırıldığında, Türkiye’de dar gelir- li kesimler açısından çok daha katı ve dışlayıcı bir konut politikasının yerleşmekte olduğunu ifade etmemiz gerekir.

Kaynakça

Abbot, J., “An Analysis of Informal Settlement Upgra- ding and Critique of Existing Methodological App- roaches”, Habitat International, 26, 2002, s. 303- 315.

Amin, A. ve Thrift, N., “Cultural-economy and cities”,

Progress in Human Geography, 3:2, 2007, s. 143-

161.

Amin, S., Capitalism in the Age of Globalization: The

Management of Contemporary Society, Zed Bo-

oks, Londra, 1997.

Andranovich, G., Burbank, M. J. ve Heying, C. H., “Olympic Cities: Lessons Learned from Mega- Event Politics”, Journal of Urban Affairs, 23:2, 2001, s. 113-131.

Atkinson, R., “Measuring Gentrification and Displace- ment in Greater London”, Urban Studies, 37, 1, 2000, s. 149-165.

—, “Does Gentrification Help or Harm Urban Neigh- bourhoods? An Assessment of the Evidence-Base in the Context of the New Urban Agenda June 2002”, CNR Paper 5, ESRC Centre for Neighbourhood Research, 2002, http://www.neighbourhoodcentre. org.uk.

— “Kentsel Dönüşüm, Ortaklıklar ve Yerel Katılım: İngiltere Deneyimi”, Özdemir, D., Özden, P. ve Turgut, S. (der.), Uluslararası Kentsel Dönüşüm

Uygulamaları Sempozyumu içinde, 27-30 Kasım

2004, Küçükçekmece Belediyesi Yayınları, İstan- bul, 2005, s. 87-98.

—, “Padding the bunker: strategies of middle-class di-

saffiliation and colonisation in the city”, Urban

Studies, 43:4, 2006, s. 819-832.

Atkinson, R. ve Bridge, G., Gentrification in a Global

Context, The New Urban Colonialism, Routledge,

Londra, 2005.

Bartu Candan A. ve Kolluoğlu, B., “Emerging Spaces of Neoliberalism: A Gated Town and a Public Housing Project in Istanbul”, New Perspectives on

Turkey, 39, 2008, s. 5-46.

Beauregard, R., “Tourism and economic development policy”, Ioannides, D. ve Debbage, K. G. (der.),

The Economic Geography of the Tourist Industry

içinde, Routledge, Londra, 1998, s. 220-234. Bennet L. ve Reed Jr., A., “The new face of urban re-

newal: The near North redevelopment initiative and the Cabrini-Green neighbourhood”, Reed Jr., A. (der.), Without Justice for All: The New Libe-

ralism and Our Retreat from Racial Equality için-

de, Westview Press, Boulder, CO, 1999, s. 175- 211.

Blomley, N., Unsettling the City: Urban Land and the

Politics of Property, Routledge, New York, 2004.

Bolt, G. ve Van Kempen, R., “Dispersal patterns of households who are forced to move: desegregation by demolition: A case study of Dutch cities”, Hou-

sing Studies, 25:2, 2010, s. 159-180.

Boratav, K., “Emperyalizm mi? Küreselleşme mi?”,

Küreselleşme içinde, Tonak, E. A. (der.), İmge Kita-

bevi, 2000, s. 15-25.

gement of Taste, Harvard University Press, Camb-

ridge, Massachusetts, 1984.

Brenner, N., “The urban question as a scale question: reflections on Henri Lefebvre, urban theory and the politics of scale”, International Journal of Urban

and Regional Research, 24: 2, 2000, s. 361-378.

—, “Ölçeğin Sınırları? Ölçeksel Yapılaşma Üzerine Metodolojik Düşünceler”, Praksis, 15, 2006, s. 311-336.

Brenner, N. ve N. Theodore (der.), Spaces of neolibera-

lism: urban restructuring in North America and Western Europe, Blackwell, Oxford, 2002.

Brenner, R. ve Glick, M., “The regulation approach: theory and history”, New Left Review, 188, 1991, s. 45-119.

Buron, L. Popkin, S., Levy, D. Haris ve Khadduri, The HOPE VI Resident Tracking Study, The Urban Ins- titute, Washington DC, 2002.

Cameron, S., “From Low Demand to Rising Aspirati- ons: Housing Market Renewal within Regional and Neighbourhood Regeneration Policy”, Hou-

sing Studies, 21:1, 2006, s. 3-16.

Castells, M., “The Rise of the Fourth World”, Held, D. ve McGrew, A. (der), The Global Transformation

Reader içinde, Polity, 2003, s. 430-439.

Clampet-Lundquist, S. “Moving over or moving up? Short-term gains and losses for relocated HOPE VI families”, Journal of Policy Development and Re-

search, 7:1, 2004, s. 57-80.

Cooke, P., “Building a twenty-first century regional economy in Emilia-Romagna”, European Planning

Studies, 4:1, 1996, s. 53-62.

Crump, J., “Deconcentration by demolition: public housing, poverty and urban policy”, Environment

and Planning D: Society and Space, 20, 2002, s.

581-596.

Davis, M., Planet of Slums, Verso, New York, 2006. De Soto, H., The Other Path: The invisible revolution

in the Third World, I. B. Taurus, Londra, 1989.

—, The Mystery of Capital: Why Capitalism Triumphs

in the West and Fails Everywhere Else, Basic Bo-

oks, New York, 2000.

Deininger, K. ve Binswanger, H., “The Evolution of the World bank’s land policy: Principles, Experience and Future Challenges”, World Bank Research

Observer, 14:2, 1999, s. 247-76.

Dicken, P., Global Shift: Industrial Change in a Turbu-

lent World, Paul Chapman Publishing Ltd, Londra,

1988.

Engels, F., The Housing Question, New York, 1935. Eraydın, A., “The Impact of Globalization on Different

Groups: Competitiveness, Social Cohesion and Spatial Segregation in Istanbul”, Urban Studies, 45:8, 2008, s. 1663-1691.

Eraydın, A. ve Türkün-Erendil, A. “The Changing Ro- les of Female Labor in Economic Expansion and Decline: The Case of İstanbul Clothing Industry”, L. Nelson ve J. Seager (der.), A Companion to Fe-

minist Geography içinde, Blackwell, 2005, s. 150-

165.

Fainstein, S. S., “The Changing World Economy and Urban Restructuring”, S. S. ve Campbell, S. (der.),

Readings in Urban Theory içinde, Fainstein,

Blackwell, 1996.

—, “Mega-projects in New York, London and Amster- dam”, International Journal of Urban and Regio-

nal Research, 2008, s. 768-785.

Fainstein, S. S., Gordon, I, ve Harloe, M. (der.), Divi-

ded Cities, New York and London in the Contem- porary World, Oxford UK/ Cambridge USA,

Blackwell, 1992.

Fainstein, S.S. ve Judd, D.R., “Global forces, local stra- tegies, and urban tourism”, D.R. Judd, S.S. Fainste- in (der.), The Tourist City içinde, Yale University, New Haven, 1999, s. 1-17.

Florida, R., The Rise of the Creative Class, Basic Bo- oks, New York, 2002.

—, Cities and the Creative Class, Routledge, Londra, 2005.

Foggo, H., “Sulukulede sahnenin gerisindekiler-Kenti değil sahiplerini yenileme projesi”, İstanbul, 60, 2007, s. 127-137.

Gale, D. E., Neighbourhood Revitalization and the

Postindustrial City: A Multinational Perspective,

Lexington Books, Lexington, MA, 1984.

Gilbert A., “On The Mystery of Capital and the Myths of Hernando De Soto”, International Development

Planning Review, 24:1, 2002, s. 1-18.

Glynn, S., “Soft Selling Gentrification?”, Urban Rese-

arch and Practice, 2008, s. 2.

Goetz, E., “Gentrification in Black and White: The Ra- dical Impact of Public Housing Demolition in Ame-

rican Cities”, Urban Studies, 48 (8), 2011, s. 1581- 1604.

Goetz, E. G. ve Chapple, K., “You gotta move: advan- cing the debate on the record of dispersal”, Hou-

sing Policy Debate, 20:2, 2010, s. 209-236.

Goetz, E. G., “Desegregation in 3D: Displacement, Dispersal and Development in American Public Housing”, Housing Studies, 25:2, 2010, s. 137- 158.

Gottdiener, M., Postmodern Göstergeler, İmge, 2005. Gough, J., “Değişen Sınıf İlişkileri, Değişen Ölçek: Öl-

çek Politikalarında Çeşitlilik ve Çelişki”, Praksis, 15, 2006, s. 97-126.

Hackworth, J. ve Smith, N., “The changing state of gentrification”, Tijdschrift voor Economische en

Sociale Geografie 92:4, 2001, s. 464-477.

Hall, P., Cities of Tomorrow, Blackwell, 1992. Hamnett, C., “The Blind Men and the Elephant: The

Explanation of Gentrification”, Transaction of the

Institute of British Geographers, 16, 1991, s. 173-

189

Handzic, K., “Is Legalized Land Tenure Necessary in Slum Upgrading? Learning From Rio’s Land Tenu- re Policies in Favela Bairro Program”, Habitat In-

ternational, 34, 2010, s. 11-17.

Harvey, D., “From managerialism to entrepreneuria- lism: the transformation of urban governance in la- te capitalism”, Geografiska Annaler, 71B, 1989a, s. 3-17.

—, The Condition of Postmodernity, Basil Blackwell, Oxford, 1989b.

—, “The Right to the City”, New Left Review, 53, 2008, s. 23-40.

Hirst, P. ve Zeitlin, J., “Flexible specialization versus post-Fordism: theory, evidence and policy implica- tions”, Economy and Society, 20, 1991, s. 1-56. Imrie, R. ve Raco, M., “Community and the changing

nature of urban policy”, Imrie, R. ve Raco, M. (der.) Urban Renaissance? New Labour, commu-

nity and urban policy içinde, Policy Press, Bristol,

2003, s. 3-36.

Imrie, R. ve Thomas, H., “Assessing urban policy and the urban development corporations”, Imrie, R. ve Thomas, H. (der.) British Urban Policy: An Evalu-

ation of the Urban Development Corporations

içinde, Sage, Londra, 1999, s. 3-43.

Judd, D. R., “Constructing the Tourist Bubble” Judd, D. R., ve S. Fainstein, (der.) The Tourist City, için- de, Yale University Press, New Haven, 1999, s. 35- 53.

Kleinhans R. ve Varady, D., “Moving Out and Going Down? A Review of Recent Evidence on Negative Spillover Effects of Housing Restructuring Prog- rammes in the United States and the Netherlands”,

International Journal of Housing Policy, 11:2,

2011, s. 155-174.

Kleinhans, R., “Social implications of housing diversi- fication in urban renewal: A review of recent litera- ture”, Journal of Housing and the Built Environ-

ment, 19, 2004, s. 367-390.

Kurtuluş, H., “Bir Ütopya Olarak Bahçeşehir”, Kurtu- luş, H. (der.), İstanbul’da Kentsel Ayrışma içinde, Bağlam, 2005, s. 77-126.

—, “Kentsel Dönüşüme Modern Kent Mitinin Çöküşü Çerçevesinden Bakmak”, Planlama, 36, 2006, s. 7-11.

Kuyucu, T. ve Unsal, O., “Urban Transformation’ as State-led Property Transfer: An Analysis of Two Cases of Urban Renewal in İstanbul”, Urban Studi-

es, 47:7, 2010, s. 1479-1499.

Lees, L., “Policy (re)turns: gentrification and urban po- licy—urban policy and gentrification research”,

Environment and Planning A, 35, 2003, s. 571-

574.

—, “Gentrification and Social Mixing: Towards an Inclusive Urban Renaissance?”, Urban Studies, 45:12, 2008, s. 2449-2470.

Lees, L. Slater, T. ve Wyly, E., Gentrification, Routled- ge, Londra, 2007.

Ley, D., “Gentrification and the Politics of the New Middle Class”, Environment and Planning D: Soci-

ety and Space, 12, 1994, s. 53-74.

Loftman, P. ve Nevin, B., “Prestige projects and and ur- ban regeneration in the 1980s and 1990s: a review of benefits and limitations”, Planning Practice and

Research, 10:3-4, 1995, s. 299-312.

Lovering, J., “The Relationship Between Urban Rege- neration and Neoliberalism: Two Presumptuous Theories and a Research Agenda”, International

Planning Studies, 12:4, 2007, s. 343-366.

Lowe, S., The Housing Debate, The Policy Press, Bris- tol, 2011.

Lupton, R. ve Fuller, C., “Mixed communities: A new approach to spatially concentrated poverty in Eng- land”, International Journal of Urban and Regio-

nal Research, 33:4, 2009, s. 1014-1028.

Marcuse, P., “What’s so new about divided cities?”,

International Journal of Urban and Regional Rese- arch, 17, 1993, s. 355-365.

Marcuse, P. ve Van Kempen, R. (der.), Globalizing Ci-

ties: A New Spatial Order?, Blackwell, Oxford,

2000.

Marquis, G. P. ve Ghosh, S., “Housing Opportunities for People Everywhere (HOPE VI): Who gets back in?”, The Social Science Journal, 45, 2008, s. 401- 418.

Massey, D., Spatial Divisions of Labour: Social Struc-

tures the Geography of Production, Macmillan,

Londra, 1984.

Mingione, E. (der.), Urban Poverty and the Underclass:

A Reader, Blackwell, Oxford 1995.

Montgomery, J., “Cultural Quarters as Mechanisms for Urban Regeneration. Part 1: Conceptualizing Cultural Quarters”, Planning, Practice & Resear-

ch, 18:4, 2003, s. 293-306.

Mukhija, V., Squatters as developers?: Slum redevelop-

ment in Mumbai, Ashgate Publishing, 2003.

Mullins, P., “International tourism and the cities of Southeast Asia”, Judd, D. R. ve Fainstein, S. S. (der.), The Tourist City içinde, Yale University Press, 1999, s. 245-260.

Newman, K., “Newark, Decline and Avoidance, Rena- issance and Desire: From Disinvestment to Rein- vestment”, Annals of the American Academy of

Political and Social Science, Cilt 594, 2004, s. 34-

48.

Newman, K. ve Ashton, P., “Neoliberal urban policy and new paths of neighborhood change in the American inner city”, Environment and Planning

A, 36, 2004, s. 1151-1172.

Nijman, J., “Against the Odds: Slum Rehabilitation in Neo-Liberal Mumbai”, Cities, 25, 2008, s. 73-85. ODTÜ, MATPUM (Mimarlık Fakültesi, Araştırma Ta-

sarım Planlama ve Uygulama Merkezi), Şehir ve Bölge Planlama Bölümü, İstanbul’un Eylem Planla-

masına Yönelik Mekansal Gelişme Stratejileri Araş- tırma ve Model Geliştirme Çalışması Sonuç Rapo- ru, Ankara, 2005.

Öktem B., “Küresel Kent Söyleminin Kentsel Mekanı Dönüştürmedeki Rolü: Büyükdere Maslak Aksı”, H. Kurtuluş (der.), İstanbul’da Kentsel Ayrışma içinde, Bağlam Yayınları, İstanbul, 2005, s. 25-76. —, “Neo-Liberal Küreselleşmenin Kentlerde İnşası:

AKP’nin Küresel Kent Söylemi ve İstanbul’un Kent- sel Dönüşüm Projeleri”, Planlama Dergisi, 36, 2006, s. 53-64.

—, “The Role of Global City Discourses in the Deve- lopment and Transformation of the Büyükdere- Maslak Axis into the International Business Distri- ct of İstanbul”, International Planning Studies, Routledge, 16:1, 2011, s. 27-42.

Özdemir, D., “Kültür ve Turizm-eksenli Dönüşümde Süreç Yönetimi ve Katılım: Temple Bar, Dublin”, Özdemir, D. (der.), Kentsel Dönüşümde Politika,

Mevzuat, Uygulama: Avrupa Deneyimi, İstanbul Uygulamaları içinde, Nobel, 2010, s. 174-191.

—, “Yeniden canlandırma projelerinde kültür, turizm, ve emlak piyasaları üzerine kurulu stratejilerin başarı(sız)lık koşullarının incelenmesi”, Kentsel

Dönüşüm Sempozyumu Bildiriler içinde, YTÜ Ba-

sım-Yayın Merkezi, İstanbul, 2003, s. 384-397. Painter, J., “Regulation Theory, Post-Fordism and Ur-

ban Politics”, Judge, D., Stoker, G. ve Wolman, H. (der.), Theories of Urban Politics içinde, Sage Pub- lications, 1995, s. 276-295.

Peck, J., “Invisible Threads: Homeworking Labour Market Relations and Industrial Restructuring in the Australian Clothing Trade”, Environment and

Planning D, 10, 1996, s. 671-89.

—, “Struggling with Creative Class”, International

Journal of Urban and Regional Research, 29:4,

2005, s. 740-770.

Philo, C. ve Kearns, G., “Culture, history, capital: a cri- tical introduction to the selling of places”, G. Kear- ns ve C. Philo (der.), Selling Places: The City as

Cultural Capital Past and Present içinde, Pergamon

Press, Oxford, 1993, s. 1-32.

Pınarcıoğlu, M. ve Işık, O., “Segregation in İstanbul: Patterns and Processes”, Tijdschrift voor Econo-

mische en Sociale Geografie, 110: 4, 2009, s. 469-

484.

Pratt, A. C., “Cultural Commodity Chains, Cultural Clusters, or Cultural Production Chains?”, Growth

Raco, M. ve Henderson, S., “Flagship Regeneration in a Global City: The Re-making of Paddington Ba- sin”, Urban Policy and Research, 27:3, 2009, s. 301-314.

Roberts, B. R.,, “Globalization in Latin American Citi- es”, International Journal of Urban and Regional

Research, 29:1, 2005, s. 110-23.

Roy, A., “Urban Informality: Towards an Epistemo- logy of Planning”, Journal of the American Plan-

ning Association, 71: 2, 2005, s. 147-158

Sadler, D., “Place-marketing, competitive places and the construction of hegemony”, G. Kearns ve C. Philo (der.), Selling Places: The City as Cultural

Capital Past and Present içinde, Pergamon Press,

Oxford, 1993, s. 175-192

Sassen, S., The Global City: New York, London, Tok-

yo, Princeton University Press, Princeton N.J.1991.

Scott, A. J., “Creative Cities: Conceptual Issues and Po- licy Questions”, Journal of Urban Affairs, 28:1, 2006, s. 1-17.

Şen, B., “Soylulaştırma: Kentsel mekânda yeni bir ay- rışma biçimi”, H. Kurtuluş (der.), İstanbul’da

Kentsel Ayrışma içinde, Bağlam, 2005, s. 127-

160.

Şenses, F., “The stabilization and structural adjustment program and the process of Turkish industrializati- on: Main policies and their impact”, F. Şenses (der.), Recent Industrialization Experience of Tur-

key in a Global Context içinde, Greenwood Press,

Londra, 1994, s. 51-73.

Sietchiping, R., “Prospective Slum Policies: Conceptua-

Belgede Mülk, Mahal, İnsan İstanbul’da Kentsel Dönüşüm (sayfa 61-70)