Arapça I
2. Ünite-1. Metin
َماَقأ
ُبَرَعْلا
ِةﱠيِبَرَعْلا ِةَريِزَْﳉا ِﰲ
َو
َنَمْلا ِضْعَـب
ِقِطا
َِروُسَو ِقاَرِعْلا ِﰲ
Araplar, Arap Yarımadası’nda ve Irak ve Suriye’nin bazı bölgelerinde yaşadılar.
َماَقأ : Mazi fiil (if’âl babı, kökü ماق) ُبَرَعْلا : Fâil
ِةﱠيِبَرَعْلا : « ِةَريِزَْﳉا» kelimesinin sıfatı
ْدَقَو
ْتَداَس
ْمَُاَيَح
ُةﱠيِلَبَقْلا ُحوﱡرلا
Hayatlarına kabilecilik ruhu hâkim olmuştu.
ْدَق : Mazinin başında kesinlik ifade eden bir edat. ْتَداَس : Mazi fiil. Sonundaki ت müenneslik içindir.
ْمَُاَيَح : «ةايح» mefulün bih, muzâf; «مه» muttasıl zamir, muzâfun
ileyh.
ُعَضَْﳜ
ِةَليِبَقْلا ِداَرْـفَأ ُعيَِﲨ
ِهِتَراَدِِﻹ
ُفْرَـيَو
اََوُض
اوُرَعَش اَذِإ
ﱠنَأ
اَهيِف
َﱃِإ ُئيِسُي اَم
ْمِهِتَيِّرُح
ْمِهِقوُقُحَو
Kabilenin bütün bireyleri onun yönetimine tabi olur, onda hürriyet ve haklarına zarar verecek bir durum bulunduğunu fark
ettiklerinde yönetimini reddederler.
اوُرَعَش : «رعش» mazi fiil; «و» muttasıl zamir, fâil. اَهيِف : « ﱠنَأ» nin öne geçmiş haberi.
ْمِهِقوُقُحَو ْمِهِتَيِّرُح َﱃِإ ُئيِسُي اَم : « ﱠنَأ» nin ismi.
َفِرُع ْدَقَو
ُبَرَعْلا
ِمَرَكْلِ
ِةَعاَجﱠشلاَو
لِ ِذْخَﻷاَو
ِرْأﱠث
ِبوُكُرَك ِةﱠيِسوُرُفْلا ِلاَمْعَأ َو
لْيَْﳋا
Araplar cömertlik, cesaret, intikam alma ve ata binme gibi süvariliğe özgü işlerle tanınmışlardır.
َفِرُع : Meçhul mazi fiil.
ُبَرَعْلا : Nâib-i fâil
َك : Harf-i cer (benzetme veya örnekleme için kullanılır) ِبوُكُر : Muzâf
َناَكَو
ُبَرَعْلا
َرْعِّشلا َنوﱡبُِﳛ
َْﳚَو
َنوُعِمَت
ُمِل ٍماَع ﱠلُك
ٍرْهَش ِةﱠد
َةﱠكَم ْنِم ٍةَبيِرَق ٍقوُس ِﰲ
ْدُت
ُقوُس ىَع
ٍظاَكُع
Araplar şiiri severler, her yıl bir ay süreyle Ukâz Panayırı olarak adlandırılan, Mekke’ye yakın bir panayırda bir araya gelirlerdi.
ُبَرَعْلا : «ناك»nin simidir. Haberi ise: cümlenin geriye kalan kısmıdır.
ﱠلُك : «نوُعِمَتَْﳚ» fiilinin mefulü FÎH’i. Aynı zamanda muzâf.
ٍةَبيِرَق : « ٍقوُس» kelimesinin sıfatı.
ظاَكُع ُقوُس ىَعْدُت : Cümle olarak « ٍقوُس» kelimesinin ikinci sıfatı. «ىَعْدُت»
