Yaş grubu 0-6 olan çocukların güvenliğinin sağlanması çocuğun bakımından sorumlu kişilere ve çevresine bağlıdır. Kazalar kapsamına giren düşme, özellikle çocukların hayatını tehdit eden önemli bir durum oluşturmaktadır. Her ne kadar mortaliteden çok morbidite nedeni ise de kazalara bağlı çocuk ölümlerinde düşmeler 4. sırada yer almaktadır (Çalışkan ve ark. 2010). Düşmeler ile ilgili yapılan çalışmalar incelendiğinde düşmeye neden olan birçok risk faktörü olduğu belirlenmiştir (Çapacı 2007). Çocuklar, gelişimsel özellikleri nedeniyle düşmelerle karşılaşma açısından en riskli gruptur. Bunun nedeni; nöromotor, fiziksel, duyusal, bilişsel ve psikososyal açıdan gelişimlerinin hala devam ediyor olmasıdır (Demir ve ark. 2013). Hastanede yatan çocukların ebeveynlerinde düşme farkındalığı ve ebeveyn ilişkili faktörlerin incelenmesi amacıyla gerçekleştirilen bu araştırma sonucunda;
21 • Ebeveynlerin %40.8’sinin 2 çocuğa sahip olduğu,
• Ebeveynlerin %62.8’sinin 2-5 gündür hastanede refakat ettikleri,
• Ebeveynin çoğunluğunun (%98.2), hastanede kaldığı süreçte sahip olunan diğer çocuğun bakımını aile üyesinden birinin üstlendiği ve çoğunluğunun (%87.8) diğer çocuğun bakımı ile ilgili sorun yaşamadıkları,
• Ebeveynlerin çoğunluğunun (%75.2) hastanede refakatçilik sürecinde uyku düzenleri ile ilgili değişiklik yaşadıkları,
• Ebeveynlerin %54.4’ünün hastane yattıktan sonra ortama oryantasyon ile ilgili bilgilendirilmedikleri,
• Ebeveynlerin %60.8’inin hastane yattıktan sonra çocuklarda düşme riskine yönelik eğitim almadıkları,
• Araştırma kapsamına alınan ebeveynlerin refakat ettikleri çocukların tamamında hastaneye yattıktan sonraki süreçte herhangi bir düşme olayı yaşanmadığı,
• Refakat edilen çocukların çoğunluğunun (%37.2) 1 yaş altında olduğu,
• Refakat edilen çocukların çoğunluğunun %80.4’ünün yaşına uygun yatakta yattığı, • Refakat edilen çocukların %58.0’inde 2 ve üzerinde bakım ekipmanı olduğu, • Refakat edilen çocukların %50.0’sinin anneden bağımsız yürüyebildikleri, • Refakat edilen çocukların %69.2’sinin yüksek düşme riskine sahip oldukları,
• Kaygan/ıslak zemin, çocuğa bağlı bakım ekipmanı bulunma durumu, çocuğun yaşı, hastane ortamında bulunma, alışkın olunmayan bir çevrede bulunma gibi faktörlerin ebeveynler tarafından çocuklarda düşmeye yol açabilecek bir risk faktörü olarak tanımlandığı,
• Yatak kenarlıklarının kaldırılmaması, çocuğun yattığı yatağın yerden yüksekliği, çocuğun yattığı yatağın yaşına uygunluğu, çocuğa refakat eden ebeveynin eğitim düzeyi, düşme konusunda bilgi eksikliği gibi durumların çocuklarda düşmeye yol açabilecek bir risk faktörü olarak görülmediği,
• Ebeveynlerin çoğunluğunun refakatçilik sürecinde gece uyurken çocuğunu aralıklarla kontrol ettiği, sağlık personelinin anlattığı önerileri uyguladığı, çocuk yatak içindeyken yatak frenlerinin kilitli olmasına dikkat ettiği, çocuğunu oyun oynarken, yürürken gözlemlediği, çocuk yatak içindeyken yatak kenarlıklarının kaldırılmış olmasına dikkat ettiği sonuçlarına ulaşılmıştır.
22 24-27 April 2019 Burdur/TURKEY Yapılan çalışmadan elde edilen sonuçlar değerlendirildiğinde; ebeveynlerin çocuklarda düşmeye neden olabilecek risk faktörlerine yönelik farkındalıklarının ve uygulamalarının istendik düzeyde olmadığı ve eğitim gereksinimlerinin bulunduğu görülmektedir. Hastanede refakatçi olarak bulunan ebeveynler ve ebeveynlerle ilişkili faktörlerin, çocuk hastalar için düşmeye neden olabilecek önemli risk faktörü olduğu göz önüne alındığında; sağlık bakım profesyonellerinin;
• Hastanedeki çocuk hastalara refakat eden ebeveynlerin sahip olduğu bireysel özelliklerin çocuk hastalarda düşmeye neden olabilecek bir risk faktörü olarak göz önünde bulundurması Ebeveynlerin ihtiyaçlarını değerlendirmeleri
• Ebeveynlerin eğitim düzeyi ve alışkanlıkları gibi bireysel özelliklerini göz önünde bulundurarak, çocuk hastalarda bakım verenlerden kaynaklanabilecek düşmelerin önlenmesi konusunda ebeveynlerin farkındalıklarını arttırmaya yönelik müdahalelerde bulunmaları önerilmektedir.
KAYNAKÇA
1. Singh, I., Okeke, J., Edwards, C. (2015). Outcome of in-patient falls in hospitals with 100% single rooms and multi-bedded wards. Age and Ageing, 44(6), 1032–1035.
2. Mc Kechnie, D., Fisher, Mj., Pryor, J. (2015). The characteristics of falls in an inpatient traumatic brain injury rehabilitation setting. Journal of Clinical Nursing, 25(1-2), 213–222.
3. Chang, C-M., Lin, H-F., Chiang, H-H. (2015). A study on the relationship between age and inpatient falls in Taiwan. International Journal of Nursing Practice, 21, 605–611.
4. Towne, SD., Ory MG., Smith Ml. (2014). Cost of Fall-Related Hospitalizations among Older Adults: Environmental Comparisons from the 2011 Texas Hospital Inpatient Discharge Data Population Health Management, 17(6), 351–356.
5. Hill-Rodriquez, D., Patricia, R., Messmer, Phoebe, D., Williams, Richard, A., Zeller, R., Arthur, R., Wood, M., Henr, M. (2012). The Humpty Dumpty Falls Scale: A Case–Control Study, J Spec Pediatr Nurs, 14(1), 22-32.
6. Oliver, D. (2006). Assessing the risk of falls in hospitals: Time for a rethink? Canadian Journal of Nursing Research, 38(2), 89–94.
7. Cooper, C.I., Nolt, J. D. (2007). Development of an evidence based pediatric fall prevention program. Journal of Nursing Care Quality, 22(2), 107–112.
8. Kingston, F., Bryant, T., Speer, K. (2010). Pediatric falls benchmarking collaborative. The Journal of Nursing Administration, 40(6), 287–292.
9. Fujita, Y., Fujita, M., & Fujiwara, C. (2013). Pediatric falls: Effect of prevention measures and characteristics of pediatric wards. Japan Journal of Nursing Science, 10(2), 223–231.
23 10. Jamerson, P. A., Graf, E., Messmer, P. R., Fields, H. W., Barton, S., Berger, A., Lunbeck, M. (2014).
Inpatient falls in freestanding children's hospitals. Pediatric Nursing, 40, 127–135.
11. Graf, E. (2011). Magnet children's hospitals: Leading knowledge development and quality standards for inpatient pediatric fall prevention programs. Journal of Pediatric Nursing, 26(2), 122–127.
12. Almis, H., Bucak, İH., Konca, C., Turgut, M. (2017). Risk Factors Related to Caregivers in Hospitalized Children's Falls. Journal of Pediatric Nursing, 32, 3–7.
13. Tehrani H., Hanhighi Md, M., Bazmamoun MD, H. (2012). Effects of Stress on Mothers of Hospitalized Children in a Hospital in Iran. Iran J Child Neurol Autumn, 6(4), 39-45.
14. Tung, T. H., Liu, M. C., Yang., J. Y., Syu, W. Y., Wu, H. P. (2009). Useful methods in preventing accidental falls from the bed in children at the emergency department. European Journal of Pediatrics, 168(11), 1323–1326.
15. Lee, Y. L., Yip, W. K., Goh, B. W., Chiam, E. P., Ng, H. P. (2013). Fall prevention among children in the presence of caregivers in a paediatricward: A best practice implementation. International Journal of Evidence-Based Healthcare, 11(1), 33–38.
24 24-27 April 2019 Burdur/TURKEY SERUM BETATROPHİN DÜZEYLERİ DİYABETİK HASTALARDA
MİKROVASKÜLER KOMPLİKASYONLARIN ÖZELLİKLE DE RETİNOPATİ’NİN