I. III Ġlmî Ortam
1.2. ĠLMÎ YÖNÜ
1.2.3. Talebeleri
Vâhidî, çeĢitli ilim dallarında ihtisas yapıp medrese eğitimini bitirdikten sonra Nîsâbûr‟un değiĢik medreselerinde yıllarca müderrislik yapmıĢ ve pek çok seçkin alimin yetiĢmesine vesile olmuĢtur. Müderrislik hayatına atıldıktan kısa bir süre sonra namı civarda duyulan Vâhidî‟nin medresesine öğrenciler akın etmiĢlerdir. Vâhidî, kendisine yönelen öğrencileri ihmal etmemiĢ, eğitimlerini önemsemiĢ ve mezuniyetlerine kadar onlarla ilgilenmiĢtir. 184
Ebû‟l-Kâsım Yûsuf b. Ali b. Cebbâre el-Mağribî el-Huzelî (ö. 465/1073), Vâhidî‟nin öğrencilerindendir. Vâhidî‟den kırâat dersleri alan bu zat ömrünün sonlarında gözlerini kaybetmiĢtir. Mağribî, kelam ve nahiv ilimleriyle de ilgilenmiĢtir. Nitekim o, tabakat kitaplarında nahivci, kelamcı ve mukrî diye nitelendirilmiĢtir. Hocası Vâhidî‟den kırâat rivayetinde bulunan Mağribî, bu ilim için bir çok Ģehre yolculuk yapıp bu alanda uzmanlaĢmıĢ ve nihayetinde el-Kâmil fi‟l-
Kirâe adlı bir eser kaleme almıĢtır. 185
Ebû‟l-Hasan Ali b. Sehl b. Abbâs en-Nîsâbûrî (ö. 491/1098) de Vâhidî‟nin ilminden istifade etmiĢ öğrencilerindendir. Âlim abid ve zâhid olan Ebû‟l-Hasan, Buhârî‟nin meĢhur Sâhih‟ini Nizâmiyye medresesinde münavebeli bir Ģekilde hocası Vâhidî ve Ebû Sa„îd el-Hîrî‟den ders almıĢtır. Nîsâbûr uleması arasında hocası
180 Ġbn Kesîr, Ebû‟l-Fîdâ Ġsmâîl „Ġmâduddîn Ġsmâîl b. ġihâbuddîn „Umer, Tabakâtu‟l-Fukehau‟Ģ-
ġâfî„iyyeti, (Thk. Abdulhefîz Mansûr), Dâru‟l-Medâri‟l-Ġslâmî, Beyrût, 2004. I,303; Subkî, Tabakâtu‟Ģ-ġâfî„iyyeti‟l-Kubrâ, V, 136.
181 Zehebî, el-„Ġber, II, 262; Vâhidî, el-Vesît fî Tefsîri‟l-Kur‟âni‟l-Mecîd, I, 70; Vâhidî,
Esbâbu‟n-Nuzûl, s. 8-24-27-455.
182
Bâherzî, Dumyetu‟l-Kasr ve „Usâretu Ehli‟l-„Asr, II, 1018. 183
Sem‟ânî, „Abdulkerîm b. Muhammed b. Mensûr Ebû Sa‟d, el-Ensâb, (Thk. Ebu Yahya el- Mua„limî), Mektebetu Ġbn Teymiyye, Kâhire, 1980, VI, 336; Zehebî, Siyeru A„lâmi‟n-
Nubelâ, XVII, 276; Mehdî, a.g.e., s.65; Altındağ, a.g.e., s. 38.
184 Yâkût el-Hamevî, Mu„cemu‟l-Udebâ, IV, 1660; Suyûtî, Buğyetu‟l-Vu„ât, II, 145; Hânsârî,
a.g.e., V, 234; Zehebî, Siyeru A„lâmi‟n-Nubelâ, XVIII, 340; Ġbnu‟l-Kiftî, a.g.e., II, 223;
Bâherzî, a.g.e., II, 1017; Ġbn Hallikân, a.g.e., III, 303; Ġbnu‟l-„Ġmâd, a.g.e., III,292.
185 Zehebî, el-„Ġber, III, 320; Fârisî, el-Muntahâb, s. 490; Ġbn Cezerî, Gâyetu‟n-Nihâye fî
38
Vâhidî ile birlikte nam salan Ebû‟l-Hasan KuĢeyrî ve Ebû Osmân Sâbûnî‟den de istifade etmiĢtir. 186
Ebû Nasr Abdulkerîm Ali b. Ahmed b. Muhammed el-HuĢnâmî (ö. 492/1098) de Vâhidî‟nin öğrencilerindendir.187 Vâhidî‟nin seçkin öğrencilerinden biri de Ebû Saî„d Huseyn b. Muhammed b. Mahmûd b. Sûret (ö. 506/1112)‟tir. Ebû Osmân Sâbûnî‟nin torunu olan Ebû Saî„d, Hocası Vâhidî‟den tefsir dersleri almıĢtır. Ebû Saî‟d, Vâhidî dıĢında pek çok hocadan da ders almıĢtır.188
Vâhidî‟nin öğrencilerinden biri de Ebû‟l-Fadl Ahmed b. Muhammed b. Ahmed b. Ġbrâhîm el-Meydânî (ö.518/1124)‟dir. Meydânî, dönemindeki edebiyatçıların öncüsüdür. Hocası Vâhidî‟den tefsir ve nahiv derslerini alan Meydânî, Vâhidî‟nin ilmî derinliğini elde etmiĢtir.189 Deyimler, ata sözleri ve lugat alanında da yetkin olan Meydânî, bu alanlarla ilgili Mecma„u‟l-Emŝâl, es-Sâmî fi‟l-
Esâmî, Nuzhetu‟t-Tarf fî „Ġlmi‟s-Sarf, en-Nahvu‟l-Meydânî ve el-Unmûzec fi‟n-Nahv
adlı eserleri kaleme almıĢtır.190
Vâhidî‟nin ilim meclisinde yetiĢen talebelerinden biri Ebû Nasr Muhammed b. Abdillâh b. Ahmed b. Muhammed el-Erğiyânî (ö. 520/1125)‟dir. Tabakat kitaplarında müftü, fakih, abid ve takva ehli olarak nitelenen Erğiyânî, Cuveynî‟den fıkıh ilmini okumuĢtur. Vâhidî‟den hadis dersleri alan Erğiyânî, Ebû Bekr Ahmed b. Ali b. Halef eĢ-ġîrâzî(ö.?), Ebû Ali b. Nebhân el-Kâtib (ö.?) ve baĢka hocalardan farklı ilim alanlarında dersler almıĢtır. Bunun dıĢında Sem„ânî gibi ünlü alîmler de Erğiyânî‟den rivayette bulunmuĢtur.191
Erğiyanî, Vâhidî‟nin
ًفكيدًٌنىفيػت فىأ ىلاٍو ىل ىفيسويي ىحيًر يدًجىىلَ ًٌنًّإ ٍميىويبىأ ىؿاىق ييرًعٍلا ًتىلىصىف اَّمىلىك
“Kervan (Mısr‟dan) ayrılınca babaları, “Bana bunak demezseniz, Ģüphesiz benYûsuf‟un kokusunu alıyorum” dedi.”192
ayetiyle ilgili tefsirini Ģu Ģekilde nakletmektedir: Müjdeci, Yûsuf‟un gömleğini Hz.Ya„kûb‟a getirmeden önce saba
186 Subkî, a.g.e., V, 258; Fârisî, el-Muntahâb, s. 394; Hânsârî, a.g.e., V, 239; Mehdî, a.g.e., s. 74. 187 Fârisî, el-Muntahâb, s. 336; Sem„anî, el-Ensâb, II,372; Ayrıca HuĢnâmî nisbesi için bkz. Ġbn
Esîr, el-Lubâb fî Tehzîbi‟l-Ensâb, I, 447. 188
Fârisî, el-Muntahâb, s. 204.
189 Ġbnu‟l-Kiftî, a.g.e., I, 121;Sem „anî, el-Ensâb, XI,563.
190 Ġbnu‟l-Enbârî, Ebû‟l-Berekât Kemâluddîn b. Muhammed, Nuzhetu‟l-Elibbâ fî Tabakâti‟l-
Udebâ Mektebetu‟l-Menar, Ürdün, 1985, s. 288; Ġbn Hallikân, a.g.e., I, 148; Yâkût el-
Hamevî, Mu„cemu‟l-Udebâ, V, 45; Tüccar, Zülfîkar, “Meydânî”, DĠA, Ġstanbul, 2004, XXIX, 504.
191 Subkî, a.g.e., VI, 108. 192 Yusuf, 12/94.
39
yeli, Yûsuf‟un kokusunu babasına ulaĢtırmak için Allâh‟tan izin istemiĢtir. Saba yeli, söz konusu izni aldıktan sonra, müjdeciden önce, Yûsuf‟un kokusunu babası Hz.Ya„kûb‟a ulaĢtırmıĢtır. 193
Ebû Bekr Yahyâ b. Abdirrahîm el-Makberî (ö. 522/1128) de Vâhidî‟nin öğrencilerindendir. Makberî, Vâhidî dıĢında Ebû Hafs b. Mesrur (ö. 448/1056), Ebû Osmân es-Sâbûnî, Beyhakî ve baĢka bir çok âlimden de ders almıĢtır. Bunun dıĢında Makberî, Vâhidî‟nin el-Basît, el-Vesît, el-Vecîz ve Tefsiru‟n-Nebî gibi eserlerini Sem„ânî‟ye aktarmıĢ ve bu eserlerle ilgili ona icazet vermiĢtir.194
Ebû‟l-Fadl Muhammed b. Ahmed el-Merûzî el-Mâhiyânî (ö. 525/1131) de Vâhidî‟nin öğrencilerindendir. Mahiyanî, Vâhidî‟den hadis dersleri aldığı gibi Cuveynî, Merv‟de bulunan Ebû‟l-Fadl et-Temîmî (ö.?) ve Ebû Sa„d el-Mutevelli (ö.?)‟den de fıkıh dersleri almıĢtır.195 Bununla birlikte Mâhiyânî, Vâhidî‟nin el-Vesît adlı tefsirinin tümünü Sem„ânî‟ye dinletmiĢtir.196
Vâhidî‟nin bir diğer öğrencisi de Ebû‟l-Hasan Abdulğâfir b. Ġsmâîl b. Abdilğâfir b. Muhammed el-Fârisî (ö. 529/1134)‟dir. Arap dilinde ve hadis ilminde yetkin olan Ebû‟l-Hasan el-Fârisî, anne tarafından dedesi olan KuĢeyrî ve Cuveynî‟den de istifade etmiĢtir. Nîsâbûr dıĢındaki ilmî seyahatlerinin ardından Nîsâbûr‟a yerleĢmiĢ ve bir camide imam hatiplik yapmıĢtır.197
Üretken bir kaleme sahip olan Ebû‟l-Hasan el-Fârisî, el-Mufhim bi ġerhi Ğaribi Sahihi Muslim, es-Siyâk
li Tarihi Nîsâbûr ve Mecma„u‟l-Ğarâib fi Ğarîbi‟l-Hadîs adlı eserleri kaleme
almıĢtır.198
Ebû‟l-„Abbâs Muhammed b. Fadl b. Ahmed el-Furâvî (ö. 530/1135) de Vâhidî‟nin ilim halkasında bulunmuĢ öğrencilerindendir. Tabakat âlimleri tarafından “Horasan ehlinin müsnedi, fakih, müftü, güzel huylu ve isnadı kendinde barındıran
193
Ġbn Hallikân, a.g.e., IV, 221.
194 Sem‟ânî, Abdulkerîm b. Muhammed b. Mensûr b. Muhammed b. Abdulcebbâr Ebû Sa‟d, et-
Tehbîr fî Mu„cemi‟l-Kebîr, yrs. Tarih Yok. I, 299.
195 Ġbn Esîr, el-Lubâb fî Tehzîbi‟l-Ensâb, III, 157; Subkî, a.g.e., VI, 69; Mehdî, a.g.e., s. 74. 196
Sem„anî, el-Ensâb, II,103; Fârisî, el-Muntahâb, s. 73; Ġsnevî, Tabakâtu‟Ģ-ġâfî„iyye, II, 424, 197 Hânsârî, a.g.e., V, 94.
198 Ġbn Kâdi ġuhbe, Tabakâtu‟Ģ-ġâfî„iyye, I, 343; Zehebî, Tezkîretu‟l-Huffâz, IV, 1275, . Ġbn Hallikân, a.g.e., III, 225; Sem„anî et-Tehbîr fî Mu„cemi‟l-Kebîr, s.147.
40
kiĢi” gibi vasıflarla nitelendirilen Furâvî, hocası Vâhidî‟nin el-Vecîz adlı eserinin ravilerindendir.199
Usul ve fıkıh alimi olan Ebû Ġsmail b. Ebî Sâlih, (ö. 532/1137) de Vâhidî‟nin ilminden istifade etmiĢ öğrencilerdendir.200 Ebû Ġshâk Ġbrâhîm b. Ahmed el- Merverûzî (ö. 533/1138) de Vâhidî‟den el-Vesît adlı tefsirini okumuĢtur.201 Vâhidî‟den aldığı icazete binaen ondan tefsir rivayetinde bulunan Ahmed b. Tâhir b. Saî‟d el-Horasânî (ö.?) de onun öğrencilerindendir.202
Vâhidî‟nin bir diğer öğrencisi Ebû Nasr Erğiyânî‟nin ağabeyi Ebû‟l-„Abbâs Ömer b. Abdillâh el-Erğiyânî (ö. 534/1139)‟dir. KardeĢi Ebû Nasr Erğiyânî‟den on yaĢ büyük olan Ebû‟l-Abbâs da fıkıh ilmini Cuveynî‟den almıĢtır.203
Tabakat kitaplarında kendisinden fakih, sâlih, doğru sözlü ve çok hayırlı biri olarak bahsedilen Ebû‟l-„Abbâs, Vâhidî ve Cuveynî dıĢında KuĢeyrî, Ebû Hâmid Ahmed b. Hasan el-Ezherî (ö.?) ve Ebû Bekr Muhammed b. Saffâr (ö.?) gibi baĢka âlimlerden de dersler almıĢtır. Bunu dıĢında Ebû‟l-„Abbâs, hocası Vâhidî‟nin Esbâbu‟n-Nuzûl adlı eserinin ravilerindendir. Bu kitâbın tahkiki yapılırken Ebû‟l-„Abbâs‟ın rivayeti dikkate alınmıĢtır. 204
Vâhidî‟nin öğrencileri arasında ondan en çok istifade ettiği söylenen ve dolayısıyla onun en önemli öğrencisi olduğu belirtilen kiĢi Ebû Muhammed Abdulcebbâr b. Muhammed b. Ahmed el-Huvvârî (ö. 553/1158)‟dir. Bu zat Vâhidî‟ye gelmeden önce Cuveynî‟nin yanında iyi bir fıkıh eğitimi almıĢ ve Meniî„ camisinin imamlığını yapmıĢtır. 205
Huvvârî, hocası Vâhidî‟nin el-Vesît adlı tefsirini bizzat kendisinden rivayet etmiĢtir. Vâhidî‟nin biyografisini ele alan kaynakların kahir ekseriyeti mutlaka Huvvârî‟nin onun ilim halkasında bulunduğundan bahs eder. Dolayısıyla Huvvârî, Vâhidî‟nin en seçkin öğrencisi kabul edilmiĢ ve Vâhidî‟nin ismi anıldığında muhatabın aklında Huvvârî adı kendiliğinden gelir olmuĢtur.206
Müftülük yapan, mütevazı ve faziletli bir kiĢiliğe sahip olan Huvvârî, Vâhidî ve
199 Ġbn Asâkir, Ebû‟l-Kâsım „Alî b. Hasan b. Hibetillâh ed-DimaĢkî, Tebyînu Kizbi'l-Mufteri Fî
ma Nusibe ila'l-Ġmâm Ebi'l-Hasani'l-EĢ'arî, DimaĢk, 1929, s. 324; Zehebî, Siyeru A„lâmi‟n-Nubelâ, XIX, 489; Zehebî, el-„Ġber, II, 438; Subkî, a.g.e., VI, 166.
200
Zehebî, Tezkîretu‟l-Huffâz, IV, 1277; el-„Ġber, II, 441. Subkî, a.g.e., VI, 95. 201 Vâhidî, el-Vecîz fî Tefsîri‟l-Kitâbi‟l-‟Azîz, I,20; Subkî, a.g.e., V, 241. 202 Zehebî, Siyeru A„lâmi‟n-Nubelâ, XX, 196.
203 Vâhidî, et-Tefsîru‟l-Basît, (NeĢredenin mukaddimesi), I, 71. 204
Sem„anî, el-Ensâb, I, 185,- VI, 57; Subkî, a.g.e., VII, 247.
205 Edirnevî, Ahmed b. Muhammed, Tabakâtu‟l-Mufessirîn, (Thk. Suleymân b. Sâlih el-Hızî), Mektebetu‟l-„Ulûm ve‟l-Hikem, 1994, I,127; Subkî, a.g.e., VII, 144.
41
Cuveynî‟nin dıĢında Beyhakî ve KuĢeyrî gibi dönemin seçkin ilim adamlarından da ders almıĢtır. Sem„ânî, Huvvârî‟nin ders halkasında bir çok eser okuduğunu ve ondan bir çok Ģey yazdığını belirtmektedir.207