Liselerde okuyan öğrenciler üzerinde yapılan deneysel araştırmalar Miller ve England (1989) çalışmalarını Louisiana’da 1350 kişilik bir lisede çalışan

öğretmen ile gerçekleştirmişlerdir. Çalışmanın amacı öğretmenlerin, öğrencilerin düzenli yazılarını okumasının; öğrencilerin cebir konusundaki tutumlarının ve problemlerinin farkındalığına etkisini incelemek ve bunun yanında cebir öğretiminde yazma etkinlikleri kullanan lise öğretmenlerinin deneyimlerini paylaşmak ve öğrencilerin cebiri nasıl öğreneceğini ve yazma etkinliklerinin öğretmenler için nasıl bir araç olduğunu göstermektir. Çalışmaya 3 lise öğretmeni gönüllü olarak katılmış, yazma etkinlikleri hakkında öğretmenlere yardımcı olmaları için iki üniversiteden takım arkadaşları seçilmiştir. Bulgular nicel ve nitel olarak analiz edilmiş, nicel analizler için deney ve kontrol grupları oluşturulmuştur. Öncelikle, takım arkadaşları, öğretmenlere yazma etkinlikleri hakkında bilgiler vermiş ve bununla ilgili listeler sağlanmıştır. Daha sonra öğretmenler öğrencilerle 5 okul gününün en az 4’ ünde dersin başında her biri için en az 5 dakika vererek yazma etkinlikleri gerçekleştirmiş, öğretmenler, öğrencilerin bazı yazılarını kendi yorumlarıyla takım arkadaşlarıyla paylaşmış, ve son olarak takım arkadaşları yazıları toplamış, analiz etmiş, öğrencilerin yazılarını özetlemiş ve bu özetleri öğretmenlerle paylaşmışlardır. Yazma etkinlikleri öğrencilerden haftalık olarak toplanmıştır. Çalışmada dört çeşit yazma etkinliği kullanılmıştır. Bunlar kavramsal, öğretimsel, yansıtıcı ve karışık (muhtelif) yazma etkinlikleri olarak gruplandırılmıştır. Çalışmanın nicel bulgularına göre deney grubundaki öğrencileri ile kontrol grubu öğrencilerinin matematik tutumları arasında deney grubu lehine anlamlı fark bulunmuştur. Çalışmanın nitel bulgularına göre öğretmenler; kuralları ve özellikleri öğretmenin yerine, kendi bireysel uygulamalarını da vurgulamaları gerektiğini belirtmişlerdir. Bunun yanında öğretmenler yazma etkinlikleriyle ilgili hazırlıklarını genellikle öğrencilerin anlamadıkları ya da yanlış anladıkları konulara göre yaptıklarını belirtmişlerdir. Çalışmada, yazma etkinliklerinden öğretmenlerin, öğrencilerden daha fazla yarar sağladığı belirtilmiştir. Yazma etkinlikleri boyunca öğretmenler, hata kaynaklarını ve kavram yanılgılarını öğrenmek için sınav sonunu beklemek zorunda kalmamışlar ve böylece hata kaynaklarına daha hızlı bir şekilde ulaşmışlardır. Bunun dışında, çalışmada zaman geçtikçe öğrencilerin yazılarının miktar ve nitelik açısından

geliştiği gözlenmiştir. Öğrencilerin yazılarında öğretmenlerine ya da arkadaşlarına anlattıkları zaman daha çok yazdıkları raporlanmıştır. Çalışmaların diğer bulgularına göre öğrencilerin yazılarını sadece öğretmenlere değil başka dinleyicilere de anlatmaktan hoşlandıkları, öğrencilerin matematik kavramları ve işlemleri açıklamaktan ziyade duygu ve tutumlarını ifade etmekten hoşlandıkları ve en basit ve doğrudan yazıların daha iyi ve kullanışlı olduğu belirtilmiştir. En basit yazıların karmaşık olanlara göre daha iyi olmasının nedeni, ayrıntılı ve uzun hazırlanmış etkinliklerin öğrencilerin daha çok değil daha az yazmasına sebep olduğu belirtilmiştir. Öğrenciler yazma etkinliklerine karşı olumlu tutumlar geliştirmiş, yazma etkinliklerinden hoşlandıklarını ve bu sürece devam etmek istediklerini belirtmişlerdir.

Sample (1998), çalışmasını lisede okuyan 78 adet dokuzuncu ve 10. sınıf cebir öğrencisi üzerinde gerçekleştirmiştir. Deneysel olan çalışmada kontrol grubu 2 sınıftaki 36 kişiden, deney grubu ise 2 sınıftaki 42 kişiden oluşmuştur. Çalışmanın amacı yazma etkinliklerinin öğrencilerin tamsayı işlemleri konusundaki matematik başarıları ve tutumlarına etkisini ortaya çıkarmaktır. Çalışmada öntest olarak Matematik Tutum Ölçeği ve Tam Sayılar Başarı Testi deney ve kontrol grubuna uygulanmış, yazma etkinliklerinin altı hafta süresince deney grubunda uygulanmasından sonra testler sontest olarak tekrar deney ve kontrol gruplarına uygulanmıştır. Çalışmanın sonuçları öğrencilerin süreç boyunca matematik tutumlarının gelişmesine ve başarı düzeylerinin artmasına rağmen, Matematik Tutum Ölçeği ve Tam Sayılar Başarı Testi için deney ve kontrol grubu öntest ve sontest sonuçları arasında anlamlı fark bulunamadığını göstermiştir. Çalışmada, deney grubunun yazma etkinlikleri hakkındaki genel tutumunun olumlu ve tatmin edici olduğu ve öğrencilerin çoğunun, yazma etkinliklerindeki soruları cevaplamayı kolay bulduğu belirtilmiştir. Bunun yanında Sample (1998), öğrencilerin kendi düşüncelerini yansıtırken çok az problem yaşadıklarını belirtmiştir. Çalışmanın sonuçları, öğrencilerin yazma etkinliklerini öğrenmek, konuları daha iyi anlamak ve anlamadıkları şeylerin farkına varmak için bir araç olduğunu düşündüklerini göstermiştir. Bunun yanında çalışmada, öğrencilerin tamsayı işlemleri hakkında kurallara bağımlı düşündükleri, kuralları anladıkları fakat açıklama ve uygulama gerektiren problemleri tamamlayamadıkları kanısına varılmıştır. Çalışmada, liselerde okuyan öğrencilerin matematiğe karşı tutumlarının ve matematik başarılarının

artırılması için öğretime daha çok önem verilmesi gerektiği, yazma etkinliklerinin öğrencilerle daha erken yaşlarda tanıştırılması gerektiği sonuçlarına ulaşılmıştır. 3.1.1.3. Üniversite öğrencileri üzerinde yapılan deneysel araştırmalar

Stack (1998) çalışmasını, bir devlet üniversitesindeki matematiksel kavramlar dersini alan ilköğretim öğretmen adayları ile gerçekleştirmiştir. Çalışmanın amacı yazma etkinliklerinin öğretmen adaylarının geometri anlama yetenekleri ile geometri ispat yapma becerileri üzerindeki etkilerini incelemektir. Deneysel olan çalışmada, sınıf deney ve kontrol grubu olmak üzere 2’ ye ayrılmıştır. Her iki grup 0-3 arası Van Hiele Seviyeleri ile ilgili bilgi almış ve bu gruba öğretimin uygun Van Hiele seviyesiyle eşleştirilen yazma etkinlikleri verilmiştir. Deney ve kontrol gruplarına belirli Van Hiele Seviyesine uygun problem takımları verilmiş; bunun yanında kontrol grubunda yazma etkinlikleri gerçekleştirilmemiştir. Deney grubundan yazılı sorulara cevap vermeleri istenmiştir. Sınıfta üç haftalık dönemlerde çalışılmıştır. Çalışmada öğretmen adaylarının matematiği öğretmen ve öğrenme hakkındaki algılarını ölçen anket formu kullanılmıştır. Çalışmada kullanılan öntest ve sontestler Van Hiele Geometri Testi ve Geometri İspat Testi olmak üzere 2 kısımdan oluşmuştur. Öntest ve sontestler için her iki testin aynı formları kullanılmıştır. Çalışma, 5 aşamada gerçekleştirilmiştir. İlk aşama “gözlemsel aşama” olup her bir gruptaki öğrenciler incelenmiştir. Bu aşama için bir ders saati ayrılmıştır. Öğrencilere demografik bilgilerinin yer aldığı anket formu verilmiş, daha sonra Van Hiele ve düzeltme yazısı seviyelerinin öğretim öncesi seviyelerinin belirlenmesi için öntest uygulanmıştır. Daha sonraki öğretimsel aşamada 3 haftada 8 ders saati boyunca Van Hiele seviyeleri üzerine öğretim verilmiş, öğrencilerden kendi Van Hiele seviyelerine göre seçilen ve geometri anlamalarını geliştireceği düşünülen problemler üzerine çalışmaları istenmiştir. Belirli Van Hiele seviyelerindeki problem takımlarının tamamlanmasından sonra kontrol grubu öğrencilerinin gitmelerine izin verilmiştir. Deney grubu öğrencilerine belirli durumlarda cevaplayacakları yazma etkinlikleri verilmiştir. Her iki gruptaki öğrencilere aynı çözümleri inceleyecekleri aynı problemler ve aynı süreler verilmiştir. Öğrencilerin geometrik anlama ve ispat yapma becerilerinin Van Hiele seviyelerinin öğretimsel düzeylerinin belirlenmesi için sontest yapılmıştır. Sontestler, öntestler ile aynı olmuştur. Son aşamada ise her iki gruptaki öğrencilerle görüşmeler yapılmıştır. Çalışmada yazma etkinliklerinin ilköğretim öğretmen adayları deney grubu Van Hiele Seviyeleri açısından geometrik

anlamayı geliştireceği sonucuna varılmıştır. Başka bir deyişle, ilköğretim matematik öğretmeni adayları yazma etkinliklerini, Van Hiele Seviyelerini öntest ile sontest arasında geliştirmek için kullanmış olmuşlardır. Bunun yanında, bu öğretmen adaylarının ispat yapma becerileri geometri anlamalarının Van Hiele Seviyeleri 0- 3‘te geliştiği gözlenmiştir.

Tosmur (2004), çalışmasını 2003-2004 güz yarıyılında Atılım Üniversitesi’nde okuyan 87 adet 1. sınıf mühendislik öğrencisi ile gerçekleştirmiştir. Deney ve kontrol grupları oluşturulan çalışmanın amacı, irdeleme yazılarının, farklı öğrenme stillerine sahip öğrencilerin integral konusunu öğrenmedeki başarısına etkisini incelemektir. Çalışmada bu etkinin incelenmesi için nicel yöntemler kullanılırken, nitel yöntemler kullanılarak öğrencilerin irdeleme yazıları hakkındaki görüşleri de incelenmiştir. Çalışmada 2 adet deney grubu ve bir adet kontrol grubu oluşturulmuş, tüm gruplara aynı matematik eğitimi verilmiştir. Deney gruplarının her ikisinde de altı hafta boyunca haftada 2 ila 4 kez olmak üzere dersin son 5-10 dakikasında yazma etkinlikleri gerçekleştirilmiş, deney gruplarından birinde öğrencilerin yazıları notlandırılmış ve dönüt verilmiş, diğer deney grubunda ise notlandırılma yapılmamış ve dönüt verilmemiştir. İntegral konusu ile ilgili olarak araştırmacı tarafından geliştirilen başarı testinden birisi öntest, diğeri sontest olarak tüm gruplara uygulanmıştır. Bunun yanında öğrencilerin öğrenme stillerinin belirlenmesi için Kolb’un Öğrenme Stili Envanteri kullanılmıştır. Çalışmada ancova analizi kullanılmış, analiz sonuçlarına göre deney ve kontrol grubu arasında ve deney gruplarının kendi arasında farklı öğrenme stillerine sahip öğrenciler arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Deney grubundan 10 öğrenciyle birebir görüşmeler yapılmış, nitel analiz sonuçlarına göre öğrencilerin, irdeleme yazılarını etkili bir öğrenme yöntemi olarak değerlendirdikleri ve bu etkinliklere devam etmek istedikleri sonucuna ulaşılmıştır. Bunun yanında çalışma sonuçlarına göre öğrenciler yazma etkinliklerini öğretmen ve öğrenci arasındaki bir iletişim aracı ve etkili bir öğretim yöntemi olarak görmüşler ve ileride de yazma etkinliklerine devam etmek istemişlerdir. Öğrencilere yazma etkinliklerinin analiz öğrenmeleri üzerinde etkisi olup olmadığı sorulduğunda, 8 öğrencinin öğrenmelerini olumlu etkilediği yönünde, iki öğrencinin öğrenmelerini etkilemediği yönünde cevap verdikleri belirtilmiştir. Öğrencilerin hepsi verilen dönütlerin yararlı olduğunu belirtmiş, dönütler sayesinde

cevaplarının doğru veya yanlış olduğunu gördüklerini ve yanlışlarını düzeltme şansına sahip olduklarını söylemişlerdir.

3.1.2. Yazma etkinlikleri ile farklı değişkenler arasındaki ilişkileri arayan