1.4. Kamu Borçlarının Sürdürülebilirliğine Đlişkin Teorik Yaklaşımlar
1.4.7. Rasyo Analiz Yöntemleri
1.4.7.1. Borçluluk Oranı Analizi
Rasyolar temelinde belirlenen eşik değerler yardımıyla sürdürülebilirliğin analiz edilmesi, borçluluk oranı analizi şeklinde ifade edilmektedir. Borçluluk oranı analizi yapılırken iç borçlar için farklı rasyo ve eşik değerler, dış borçlar için farklı rasyo ve eşik değerler ileri sürülmektedir. Buna göre iç borçlanmanın sürdürülebilirliği ile ilgili olarak aşağıdaki anahtar değişkenler üzerinde durulmaktadır:257
Đç Borç Servisi / Bütçe Gelirleri: Bu rasyo, yurtiçi kaynaklardan hükümetin borç servisini gerçekleştirebilme yeteneğini ölçmektedir. Borç servisi anapara ve faiz ödemelerini kapsadığı için borçların geri ödenmesi ile ilgili olarak piyasada alıcılar ile anlaşmaya varılmaması durumunda hükümetin yükümlülüklerinin tamamıyla ya da kısmi olarak yerine getirebilme gücünü gösterir. Bu rasyo için öngörülen eşik aralığı % 28-63’dür. Borç servisi / Bütçe Gelirleri rasyosu, % 63’ün üstüne çıktığında iç borçların sürdürülebilirliği sorun olmaktadır.
Bugünkü Değer / Bütçe Gelirleri: Bu rasyo hükümetin borçlarını geri ödeyebilme yeteneği ile borç servisinin maliyetinin bugünkü değerini karşılaştırmaktadır. Yurtiçi borçların büyük kısmı piyasa koşullarındaki faiz oranlarından alındığı için yurtiçi borçların bugünkü değeri genellikle nispi olarak dış borçların bugünkü değerinden yüksektir. Bu rasyo için öngörülen eşik aralığı % 88- 127’dir. Bugünkü Değer / Bütçe Gelirleri rasyosu, % 127’nin üstüne çıktığında iç borçların sürdürülebilirliği sorun olmaktadır.
Faiz Ödemeleri / Bütçe Gelirleri: Faiz ödemeleri / Bütçe Gelirleri rasyosu, yurtiçi borçlanmanın faiz maliyetini ölçmektedir. Bu rasyo için öngörülen eşik aralığı % 4,6-6,8’dir. Faiz Ödemeleri / Bütçe Gelirleri rasyosu, % 6,8’in üstüne çıktığında iç borçların sürdürülebilirliği sorun olmaktadır.
Borç Stoku / GSMH: Borç Stoku / GSMH rasyosu, yurtiçinde üretilen ekonomik değerlerin yurt içi borçluluk seviyesine oranını ölçmektedir. Bu rasyo, zımni olarak yurtiçi borç yükünün finanse edilebilmesi için kabul edilebilir GSMH oranını göstermektedir. Bu rasyo için öngörülen eşik aralığı % 20-25’dir. Borç Stoku
257 Alison Johnson, Key Issues For Analysing Domesti Debt Sustainability, Debt Relief
International Ltd., Publication No: 5, 2001, s. 20. (http://www.hipc- cbp.org/index.php?option=com_content&task=view&id=59&Itemid=18)
/ GSMH rasyosu, % 25’in üstüne çıktığında iç borçların sürdürülebilirliği sorun olmaktadır.
Borç Stoku / Bütçe Gelirleri: Borç Stoku / Bütçe Gelirleri rasyosu, hükümetin borçlarını geri ödeyebilme yeteneğinin yurtiçi borçluluk seviyesine oranını göstermektedir. Bu rasyo, tüm borç stokunu geri ödeyebilmek için gerekli bütçe gelirlerinin seviyesini göstermektedir. Bu rasyo için öngörülen eşik aralığı % 92- 167’dir. Borç Stoku / GSMH rasyosu, % 167’nin üstüne çıktığında iç borçların sürdürülebilirliği sorun olmaktadır.
Bu rasyoları şu şekilde tablolaştırmak mümkündür:
Tablo 4: Đç Borç Sürdürülebilirlik Kriterleri
Kriterler Eşik Aralığı (%)
Toplam Borç Servisi / Bütçe Gelirleri 28-63 Borç Stokunun Bugünkü Değeri / Bütçe Gelirleri 88-127 Faiz Servisi / Bütçe Gelirleri 4,6-6,8
Borç Stoku / GSMH 20-25
Borç Stoku / Bütçe Gelirleri 92-167
Yukarıdaki rasyoların tümü istatistiklere dayandığı için borç rasyosunun zaman içinde nasıl hareket ettiğini göstermesi bakımından önemlidir. Yani, borcun dinamiğini göstermektedir. Bu, borçlanmanın reel maliyeti veya reel faiz oranı ve ihracatın reel büyüme oranı arasındaki ilişkiyi ve toplam borca göre bütçe gelirlerinin büyüme oranını kapsamaktadır. Dinamik analiz, bu değişkenler arasındaki ilişkinin zaman içinde borcun arttığını, azaldığını veya değişmediğini göstermektedir. Örneğin, borçlanmanın maliyeti, bütçe gelirlerindeki artıştan daha büyükse, borç servis yükünün büyüdüğü anlamına gelmektedir. Tersine, yurtiçi borçlanmanın maliyeti, bütçe gelirlerindeki büyüme oranından daha az ise, borç servis yükünde azalma meydana gelir.258
Gelişmekte olan ülkelerin dış borçlarının ciddi boyutlara ulaşması, hem borç alan, hem de borç veren açısından değişik dış borç rasyolarının kullanılmasına neden olmuştur. Bu rasyolar, borç veren taraf açısından, borç verilecek olan ülkenin güvenilirliğini, borcunu geri ödeyebilme kapasitesini görebilmek için önem arz etmektedir. Borçlanan taraf bakımından bu rasyolar, borcun etkin bir şekilde kullanılması, borç ödeyebilme kapasitesinin daha iyi analiz edilebilmesi ve buna
258
dayalı olarak alternatif politikaların oluşturulmasına yardımcı olmaktadır. Bu açıdan dış borç rasyoları, geçmişte yapılan dış borçlanmanın, miktar, yapı ve koşullarındaki gelişmeleri yansıtmaktadır. Bu rasyolar, dış borç kapasitesinin ölçülmesinde, dış borçlanmadaki gelişmelerin miktarını belirlemede, yurt içi ve yurtdışı analizlerin yapılmasında etkili bir biçimde kullanılmaktadır.259 Dolayısıyla rasyolar, ülkelerin dış borç kapasitelerinin sınırlarının belirlenmesinde ve ülkelerin dış borç geri ödemeleri esnasında olası ihtimallerin öngörülmesinde kullanılmaktadır.260 Bununla birlikte, dış borçları ölçecek veya belirli bir borçluluk seviyesinin aşırı ya da normal olup olmadığına karar verecek tek bir kriter mevcut değildir. Ayrıca bu alanda tanım ve ölçüm problemleri bulunduğu da dikkatten kaçmamalıdır.261
Rasyo analizi yöntemleriyle ülkeler için oluşturulan eşik değerlere bağlı olarak ülkelerin borçluluk düzeyleri ile ilgili bir ayrıma da gidilmiştir. Buna göre bazı ülkeler, orta derecede borçlu ülkeler olarak adlandırılırken, diğer bazı ülkeler çok borçlu olarak adlandırılmaktadır. Çok borçluluğun belirlinmesi, World Economic Outlook tarafından Nisan 1989’da basılan bilgiler üzerine temellenmiştir. Buna göre, son yıllarda borç servisinde zorluk çeken borçlu ülkelerin bir alt grubunun verileri düzenli olarak yayınlanmaya başlamıştır. Bu analitik gurup, Nisan 1989’da rapor edilen 73 kadar ülkeyi kapsamaktadır. Daha sonra kritik değer olarak 73 problemli ülkenin her biri için 1988 yılı ağırlıklandırılmamış ortalama verilerine dayalı olarak dört gösterge geliştirilmiştir.262 Dünya Bankası ve IMF tarafından dört borç göstergesinden üçünün belli bir seviyeyi aşması durumunda söz konusu ülke “çok borçlu olarak” adlandırılmaktadır. Çok borçlu ülkeler, ekonomik nitelik ve çeşitleri açısından geniş farklılıklar göstermektedir. Đstisnası olmakla birlikte, orta gelir düzeyindeki ülkelerin borçlarının büyük bir kısmı özel kreditörlere iken, düşük gelirli
259
Đlhami Söyler, “Türkiye’nin Dış Borçlarının Ekonomik Açıdan Değerlendirilmesi (Rasyo Analizleri)”, Maliye Dergisi, Sayı: 137, Mayıs-Ağustos 2001, ss. 18-19.
260 Ömer Veysel Çalışkan, “Dış Borçlanma Kapasitesi Yaklaşımları ve Türkiye’de Dış Borçlanmanın
Sınırı”, Ekonomik Yaklaşım, s. 73.
261 Edvarda Wiesner, “Latin Amerika Borç Krizinin Đç ve Dış Sebepleri”, Maliye Dergisi, Sayı: 95,
Temmuz-Ağustos 1989, s. 107.
262 Peter Hjertholm, “Theoretical and Empirical Foundations of HIPC Debt Sustainability Targets”, The Journal of Development Studies, Vol: 39, No: 6, August 2003, p. 77.
ülkelerin borçları, daha çok resmi kaynaklaradır.263 Çok borçluluğun belirlenmesinde kullanılan kriterler şunlardır:264
Toplam Borç / GSMH
Toplam Borç / Đhracat
Borç Servisi / Đhracat
Faiz Servisi / Đhracat
Bu dört kriterden üçünün belirlenen eşik değerlerin üstünde çıkması durumunda ülke çok borçlu olarak kabul edilmektedir.
Toplam Dış Borç / GSMH Rasyosu: Sürdürülebilir borç, sözleşme dönemine uygun olarak borçların ödenebilmesini gerektirir. Bundan dolayı toplam dış borcun GSMH’ya oranının istikrarlı olması gerekir. Sürekli büyüyen dış borç/GSMH rasyosu, borçların sürdürülebilir olmadığını göstermektedir.265 Bu rasyo, ülke tarafından meydana getirilen toplam katma değerin dış borçları karşılama oranını ya da dış borç stokunun milli gelire oranla ulaştığı büyüklüğü göstermektedir. Bu rasyo, bir ülkenin uzun dönem kredi değerliliğinin ölçülmesinde kullanılan önemli bir göstergedir.266 Bu rasyonun büyümesi, ülkenin borç yükünün ve dışa bağımlılığın giderek arttığını göstermektedir.267 Dolayısıyla bu rasyo, ülkelerin kredibilitesinin ölçülmesinde temel bir ölçüt olarak kullanıldığı gibi268 risk ve borç yükü analizlerinde genel bir ölçüt olarak kullanılmaktadır. Dünya Bankası ve IMF tarafından kabul edilen eşik değere göre, ülkenin dış borç / GSMH rasyosu % 30-50 arasında ise, ülke orta derece borçlu; % 50’yı aşması durumunda ise, çok borçlu ülke olarak kabul edilmektedir.269
Toplam Dış Borç / Đhracat: Dış borç maliyet rasyosu da270 denilen bu rasyo, ülkenin borçluluk durumunu ve dış borç ödeme kapasitesini gösteren ihracat gelirlerinin toplam borç stoku üzerindeki uzun dönemli etkileri hakkında bilgi
263 Saadet Deniz, “Dış Borç Sorunu ve Borç Stratejisinde Son Gelişmeler”, Hazine ve Dış Ticaret Dergisi, Ankara, Sayı: 5, Yıl:1990 /1, ss. 9-10.
264 Tülay Evgin, “Dış Borçlanma ve Dış Borçlarımızda Yapılan Düzenlemeler”, Ekonomik Yaklaşım, Cilt: 7, Kış 1996, s. 24.
265 Maryan O. Keating and Barry P. Keating, “Measuring The Sustainability Of Latin American
External Debt”, Applied Economics Letters, 2003, 10, p. 360.
266
Bülent Gedikli, “Türkiye’de Dış Borçlar Sorunu ve Đktisadi Büyüme”, Maliye Dergisi, Sayı: 124, Ocak-Nisan 1997, s. 24.
267 Emel Yurt, “1980 ve Sonrasında Türkiye’nin Dış Borçlanmasında Ülke Riskindeki Gelişmeler”, Banka ve Ekonomik Yorumlar, Sayı: 1-2, Yıl: 30, Ocak-Şubat 1993, s. 59.
268 Saraçoğlu, “Mali Açıkların Türkiye Ekonomisi Üzerindeki Rolü ve Enflasyonla Mücadelede Etkili
Politikaların Seçimi”, s. 330.
269 Tülay Evgin, “Dış Borçlarımız”, Hazine Dergisi, Sayı: 4, Ekim 1996, s. 77. 270
edinmek için kullanılan bir ölçüttür.271 Bu rasyo, bir birim ihracat geliri başına kaç birim dış borcun karşılık geldiğini göstermektedir. Đhracat artışında meydana gelen artış, dış borç stokundaki artıştan daha hızlı olduğu sürece bu rasyo, borçlu ülke açısından olumlu bir gelişmeye işaret etmektedir.272 Bu rasyonun, % 165-275 olması halinde ülke orta derecede borçlu; % 275’i aşması durumunda, çok borçlu olarak kabul edilmektedir. Bu rasyonun yükselmesi, borçlu ülke açısından olumsuz bir gelişme olarak değerlendirilirken, küçülmesi olumlu bir gelişme olarak değerlendirilmektedir.273 Bu oranın yükselmesi, ülkenin ihracat gelirlerinin borçları karşılama gücünü azalttığını göstermektedir.274 Diğer bir ifadeyle, rasyonun yüksek değerlere sahip olması ülkede aşırı tüketimin olduğunu ya da yatırımların etkinliğinin düşük olduğunu ifade etmektedir. Faiz giderlerinin ülke içinde oluşan gelirden gittikçe daha fazla pay alması da uluslararası piyasalardan fon edinmenin maliyetlerinin zaman içinde artmakta olduğunun işaretidir.275
Toplam Dış Borç Servisi / Đhracat Rasyosu: Borç servisinin mal ve hizmet ihracatına oranı, bir ülkenin borç yükümlülüklerinin yerine getirebilmesinin bir ölçütü olarak dikkate alınmakta276 ve dış borçlanmanın maliyeti ve ona katkısı arasındaki ilişkilerin bir ölçütünü vermektedir.277 Dış borç karşılama oranı ya da borç servis oranı olarak da ifade edilen bu rasyo, dış borç geri ödemelerinin ödemeler bilançosu üzerinde oluşturacağı yükü ifade etmekte278 ve ülkenin ihracat gelirleri cinsinden ifade edilmektedir. Ülkenin turizm geliri, işçi dövizleri, dış mütehatlik hizmeti gelirleri olmasına rağmen Đhracat gelirlerinin payda da yer almasının nedeni, ülkenin en sağlam ve güvenilir döviz kaynağı olmasıdır.279 Dış borçlanma dahil ülke ve uluslararası likidite sorunlarının analizinde önemli bir rol oynayan bu rasyo, ihracat gelirlerinin hangi oranda dış borçlanma giderlerine ayrıldığını göstermekte ve borç yükünün ölçümünde etkili bir biçimde değerlendirilmektedir. Rasyonun büyük 271 Evgin, “Dış Borçlarımız”, s. 78. 272 Gedikli, a.g.m. s. 24. 273 Evgin, “Dış Borçlarımız”, s. 78 274 Yurt, a.g.m., s. 59. 275 Çalışkan, a.g.m., s. 83. 276
Okan H. Aktan, “Gelişmekte Olan Ülkelerde Dış Borç Bunalımı ve Türkiye”, Hacettepe
Üniversitesi Đktisadi ve Đdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 1-2, 1985, s. 65.
277 Saraçoğlu, “Mali Açıkların Türkiye Ekonomisi Üzerindeki Rolü ve Enflasyonla Mücadelede Etkili
Politikaların Seçimi”, s. 330.
278 M. Ali Bilginoğlu ve Ekrem Dönek, “Gelişmekte Olan Ülkeler (GOÜ)’de Dış Borç Sorunun
Nedenleri ve Bugünkü Boyutu”, Đşletme ve Finans, Sayı: 112, Yıl: 10, Temmuz 1995, s. 37.
279 Hüseyin Avni Egeli, “Türkiye’nin Dış Borç Yapısının Analizi (1980-1990)”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt: 47, Sayı: 3, Yıl: 1992, s. 126.
değerler alması, ülkenin ihracat gelirlerinin dış borç giderlerini karşılama oranının azaldığı anlamına gelmektedir ki, bu durumda borçlu ülkenin dış borç yükümlülüklerini yerine getirebilme gücü zayıflamaktadır. Tersine, rasyonun küçük değerler alması ülkenin ödemeler dengesinde bir iyileşme olduğu anlamına gelmektedir. Dolayısıyla, ülkenin dış borç ödeme gücünde bir artış olduğu anlamına gelmektedir. Bu rasyo, % 18-30 arasında ise, ilgili ülke orta derecede borçlu; % 30’u geçmesi durumunda ise, çok borçlu ülke olarak kabul edilmektedir. Borçlu ülkenin dış borç ödeyebilme gücü bakımından kabul gören genel kural, % 30’un altındaki borç servisi rasyosudur. Borç servis rasyosunun, % 30’un üzerinde bir değer alması, potansiyel olarak tehlikeli bir durum olarak ifade edilmektedir.280 Diğer bir ifadeyle, borç servis rasyosu bir ekonominin kısa süreli ödeme gücünü ölçmek amacıyla kullanılmaktadır. Bu oranın yüksek çıkması ve giderek artması ülkenin borçlarını ödemekte güçlük çekeceğinin bir göstergesi olarak ele alınmaktadır.281 Yüksek borç servis yükleri, ihracat gelirlerinin büyük bir kısmının dış borç anapara ve faiz ödemelerinde kullanılmasına neden olacağından aşırı borçlanma tehlikesi artacaktır. Dolayısıyla dış borç servisi / ihracat rasyosu, potansiyel bir borç krizinin erken teşhisinde bir gösterge olarak algılanmalıdır.282
Faiz Servisi / Đhracat Rasyosu: Bu rasyo, maliyet veya çok borçluluğun ölçülmesinde kullanılmaktadır. Faiz servisi / Đhracat rasyosu, % 12-20 arasında ise ülke orta derecede borçlu kabul edilmekte; % 20’yi aşması durumunda ise, çok borçlu ülke olarak kabul edilmektedir. Bu rasyoda dış borç faiz servisi ve ihracatın hızına da bakmak gerekmektedir. Faiz servis hızı, ihracat artış hızından daha yüksekse, bu durum ülke açısından olumlu bir gelişme olarak kabul edilmez. Çünkü dış borçlanmadan elde edilen kaynakların ülke yatırımlarından çok dış borç geri ödemeleri gibi diğer alanlara kanalize edilmiş veya dış borçlanmadan elde edilen kaynakların ihracatı geliştirme yönündeki katkısı, nispi olarak dış borçlanmanın maliyetinin altında gerçekleşmiştir.283 Ülkenin orta derecede borçlu yada çok borçlu
280
, Evgin, “Dış Borçlarımız”, s. 78.
281 Engin Can, “Dış Borçların Ekonomik Büyüme ve Kalkınma Üzerindeki Etkileri”, Marmara Üniversitesi Đktisadi ve Đdari Bilimler Fakültesi, Cilt: 14, Sayı: 1, 1998, 141’den aktaran Levent
Gökdemir ve Suzan Ergün, “Dış Borçlanmanın Ekonomik Büyümeye Etkisi: Borç Eşikleri ve Optimum Borçlanma”, Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, Sayı: 488, Kasım 2004, s. 74.
282 Seyfettin Erdoğan ve Vedat Cengiz, “1990’lı Yıllarda Gelişmekte Olan Ülkelerin Dış Borçları ve
Bazı Dış Borç Azaltma Teknikleri”, Ekonomik Yaklaşım, Cilt: 14, Sayı: 44-46, Kış 2003, s. 111.
283
durumda olduğunu belirtmek için kullanılan eşik değerler aşağıdaki gibi tablolaştırılabilir.
Tablo 5: Borçluluk Kriterleri
Kriterler Orta Derecede
Borçlu
Çok Borçlu
Toplam Borç /GSMH % 30 - % 50 > % 50 Toplam Borç / Đhracat % 165 - % 275 > % 275 Borç Servisi / Đhracat % 18 - % 30 > % 30 Faiz Servisi / Đhracat % 12 - % 20 > % 20
Yukarıdaki dört kriterden üçü, belirlenen eşik değerlerin üstünde ise, ülke çok borçlu ülke olarak kabul edilmektedir. Diğer taraftan ülkenin borçluluk durumunu ele alırken dikkate alınan bazı başka kriterlerde bulunmaktadır. Bunları da şu şekilde ifade etmek mümkündür:
Dış Borç Servisi / GSMH: Bu rasyo, belli bir dönemde bir ekonomide meydana getirilen kaynakların ne kadarlık kısmının dış borç ödemelerine gittiğini göstermektedir. Bu rasyonun yükselmesi, ülkenin kaynaklarının dış borç ödemek amacıyla dışarıya akan miktarının arttığı anlamına gelmektedir.284
Dış Borç Servisi / Toplam Döviz Gelirleri: Dış borç ödeme kapasitesinin en önemli göstergelerinden biri olan bu rasyonun yükselmesi, borçlu ülkeler açısından olumsuz; küçülmesi, olumlu bir durum olarak değerlendirilmektedir.285 Bu rasyo, ülke tarafından elde edilen döviz gelirlerinin ne kadarlık kısmının dış borç anapara ve faiz ödemelerine ayrıldığını göstermektedir. Bu rasyonun yükselmesi, ülkenin borç ödeme gücünün azaldığına; tersine, rasyonun yükselmesi ülkenin borç ödeme kapasitesinin arttığına işaret etmektedir. Bir ülkenin en istikrarlı döviz geliri ihracattan elde edilen gelir olduğu için bu rasyo dış borç / ihracat rasyosuyla birlikte ele alınmalıdır.286
Đhracat / Đthalat Rasyosu: Döviz gelirlerinin en önemli kalemini oluşturan ihracatın ne kadarlık kısmının yurtdışına transfer edildiğini gösteren bir rasyodur. Bu rasyonun artması olumsuz bir durum olarak değerlendirilirken, artmaması olumlu bir durum olarak değerlendirilmektedir.
284 Gedikli, a.g.m. s. 25.
285 Evgin, “Dış Borçlarımız”, s. 79. 286
Uluslararası Rezervler / Dış Borç Stoku: Uluslararası borç ödemelerinde kullanılan her türlü aktife uluslararası rezerv denilmektedir. Bu kapsamda para otoritesinin elinde bulundurduğu uluslararası standarttaki altın, konvertibl döviz, uluslararası ödemelerde kabul gören kısa vadeli özel ve resmi alacak senetleri, bonolar ve tahviller ile IMF nezdindeki özel çekiş hakları ve diğer çekiş kolaylıklarını içermektedir. Uluslararası net rezerv miktarını bulmak için, gayrisafi uluslararası rezervlerden, kısa vadeli dış borçların çıkarılması gerekmektedir.287