Ahlakî Görii leri

Smith’in ahlak görii lerine atılacak en sa lam adım, aym zamanda Hume’un ahlak görii uniin de hazırlayıcılan olarak; Shaftesbury (1671-1713) ve Hutcheson’un (1694-1747) ahlak görii lerine atıfta bulunmak olur. Shaftesbury ve Okulu’nun

“öviilecek ve yerilecek eyleri sa layan eyin akıl de il, duygulanmız oldu unu” öne sürmesinden ve Hutcheson’ın bu duyguyu “moral sense” diye adlandırmasından sonra Hume da aym duyguyu çöziimlemeye giri ecek ve ona “duyguda hk” (sympathie) diyecektir. Ashnda psikolojik bir mekanizmamn konusu olan bu duygu her tic ahlakcida ve onlann izleyicisi olarak Adam Smith’de tamamıyla toplumsal yani sosyolojik bir cikanma yol açar. Böylece “be en terakki”yi, daha 90k “insamn idame-i hayat iradesi ve faidelenmek temayiilu"ne ba layan Aydınlanma 9a 1 görii leri kar lsında kültiiriin inki afı ve i9timai münasabatın tekamülünde... ruhun, insiyaki ve hissT kuvvetleri”ne en biiyiik niifuz ve tesir payı ayıran bir ba ka ziimre göze 9arpar. Frayer, Shaftesbury’yi bu zümredeki fikir adamlannın örne i ve önciisii olarak zikreder.293 Duygulann toplumsal düzlemde a9iklandı 1 bu ahlakT/6n-sosyolojik temalar, di er toplumsal analizlerle birlikte -Hume, Ferguson, Smith ve Millar gibi- “ sko9 Aydınlanmasi" ahlak9ılanmn görii lerine sosyolojik bir 9er9eve ya da perspektif kazandırmı lardır.294 Burada, Bacon’dan sonra ngiliz felsefesinin; biri, Bacon’un felsefe temeli üzerinde Hobbes ve Locke kanahyla, di eri, özellikle Locke’un kar lsına 9ikan hüviyetiyle Shaftesbury’nin

“rasyonalist teoloji” ya da “teolojik felsefe” diye adlandinlabilecek görii leri kanahyla geli ti ini hatırlayabiliriz. Shaftesbury’nin, Smith’i hem do rudan hem de hocası F.

Hutcheson yoluyla etkiledi ini de hatırlamak, böylece onun ngiliz- sko9 ahlak felsefesinin temel bir ekolünü etkileyen görii lerine kısa da olsa atıf yapmamıza izin verir: “Ahlaksal olan; kendini sevme duygusu ile toplumsal duygular arasındaki uyumlu

Frayer, Hans, İçtimai Nazariyeler Tarihî, çev. Tahir Çağatay, 3.b., Ankara: A.Ü.D.T.C.F. Yay., No:

105, 1977, s. 22.

Geniş bilgi için bkz. Swingewood, Alan, Sosyolojik Düşüncenin Kısa Tarihî, çev. Osman Akınhay, Ankara: Bilim ve Sanat Yay., 1998, ss. 33-36.

ba lantılardır. nsanda hem ‘bencil e ilimler’ hem de ba kalanna iyilik yapmak isteyen

‘özgeci e ilimler’ vardır, ikisi de do aldır. Ama ahlak yargılanmız; özgeci e ilimlere, bencil e ilimler kar lsında bir öncelik tamr. Kendini sevmenin, ba kalannın iyili ini istemekle yenilmesi gerekir.”295

Kendine özgii bu tor bir “cikarlann uyumu” varsayımı, genelde ngiliz du uncesinin tipik özelli i olan giicto “ampirik temayiil” ile “sezgicilik”in kan lmim mantıken kabul edilebilir kılacaktır. Yeni in a, özellikle Shaftesbury, Butler ve Hutcheson’dan sonra popülerle ir. Bu durum Locke’den itibaren Shaftesbury, Butler, Hutcheson, Hume ve Adam Smith’in, ampirik ve faydacı unsuru apriori görii lerle harmanladıklannı söylememizi mümkün kılar. Fakat bir yandan da saf sezgicilerin bile, bir “cikar uyumu” varsaymak suretiyle sistemleriyle biitünle tirdikleri salt hazcı argümanlan 90k sık kullanmalan, 6 retileri; kullamlan yönteme göre sınıflama zorlu unu do urur.296 Aym zorlu un Smith’in teorisi için de geçerli oldu unu söyleyebiliriz. Bu yiizden incelememiz sırasında eksen alaca lmız 6l9iit, herhangi bir özel durumda, u veya bu yöntemin ne oranda kullamldı 1 olmahdır. Önemli olan mesele; “mutlulu un en ?okla tinlmasi"nın, ahlak! davram in sonucu mu sayıldı 1, yoksa onun do ru olmasimn gerek?esi mi oldu udur.297 Konu, göriildii u gibi

“aksiyolojik etik” ile “teleolojik etik” arasındaki farkı da içerir. Daha acik bir deyi le bizden, ahlakT eylemin de erini belirleyen eyin, eylemin iiretti i sonu9 mu, yoksa buna kar it olarak, aslT olarak ihtiva etti i de erden mi dolayı, -yani kendi ba ına mi- iyi oldu u ile ilgili iki farklı etik türiinii ayırt etmemiz beklenmektedir. Mesela, “olan” ile

“olması gereken”i birbirinden tamamen ayıran Hume’un ahlak felsefesinde “ahlakT de er” yani “aksiyolojik görii "un netli i acisından böyle bir aynmı net olarak ortaya koymak oldukça kolaydır. Nitekim bu e ilimine ba h olarak Hume ampirik bile eni öylesine öne cikarmı tır ki artık onu sezgisel bile enle harmanlamak veya ikisini birbirine kan tırmak mümkün de ildir.298 Böylece, en yakın dostundan ödiinç alarak teorisinin merkezine yerle tirdi i “sempati” ilkesiyle birlikte daha pek 90k ortak temaya ra men, ahlak anlayı inda Smith’in Hume’dan, metodunu ve bu metotla birlikte felsefesinin hemen tümiinü belirleyen en önemli farkına kısaca de inmi olduk. imdi,

Akarsu, Bedia, Mutluluk Ahlakı, İstanbul: İnkılap Yay., 1998, ss. 164-165.

Geniş bilgi için bkz. Myrdal, Gunnar, “Modern İktisatın İdeolojik Arka Planı”, İktisat Risaleleri (içinde), ed. Mustafa Özel, İstanbul: İz Yay., 1997, ss. 130-171.

Myrdal, a.g.m., s. 147.

Myrdal, a.g.m., s. 147.

141

ahlak görii lerinin hemen öncesindeki bu safhada ortaya koymamn gerekli oldu unu du iindii iimiiz bir ba ka konuya geçebiliriz. Smith’in iki temel yapıtı arasındaki ili kiyi irdeleyece imiz a a ıdaki tespitler, ana konunun dı ina ta lyor olmakla ilgili bir mahzur ta lyabilir. Fakat ahlak! ve iktisadT görii lerinin incelenmesi sırasında bütünlu tin bozulmaması ve her iki eserde ahlak ve ekonomiyle ilgili temel felsefenin önceden tespit edilerek analizimizin sa lam bir temele oturulması yolundaki amacımızı zikrederek bu mahzuru a abiliriz.

“Ahlakî Duygular Kuramfnm hem “psikoloji”ye hem “ahlak”a hem de

“Uluslarn Zenginligf ile birlikte, özerk bir bilim olma yolunda ilk tohumlan serpilen iktisat bilimine biiyiik katkısı olmu tur. Smith’den sonra özellikle artık adlanm net olarak zikredebilece imiz ekilde “iktisatçi"larm ba mi çekti i du iince arenası, “Ahlakî Duygular Kuramryla “Uluslarn Zenginligf yani ahlakci Smith ile ekonomist Smith arasında, ahlakT görii lerinin ekonomik olanlarla uyum mu yoksa zıthk mı içeren bir korelasyona sahip oldu u yönünde sayısız mukayese ve tartı maya sahne olmu tur.

Smith’in ahlakci yönüyle ekonomist yönünün zıt çizgiler içerdi i, daha somut bir deyi le, “ Uluslarn Zenginligf ndeki görii lerini “Ahlakî Duygular Kuramt'ndakilerden farklı bir ahlakT çerçeveye oturttu uyla ilgili görii lerin kar lsında, ekonomi görii lerinin ahlak! olanlann üzerine temellendirilmesinden ibaret oldu u ve ekonomist Smith’in, ahlakci versiyonuyla örtii en bir ilml portre ?izdi i yolundaki görii ler yer ahr. Her iki görii de tezimiz açısından önemli döküman ihtiva eder. Ik görii e göre Smith’in, iktisatın ba lmsız bir disiplin olmasına katkılan ve bu katkılan içeren eseri, ahlak! bir temelden yoksun olup ahlak! kuramlar ve ahlakın kurumsal/ tarihl arka plam, iktisadT fikirlerin ortaya konmasında göz ardı edilmi tir. ki eser arasındaki “tenakuz” bu durumdan kaynaklanmaktadır. kind görii yanhlanna göre Smith’in görii leri -adeta Weber’i hazırlayan bir ekilde- her iki eserinde de itinah bir uyum arz eder. Dolayısıyla Smith ekonomik görii lerini, bu uyum do rultusunda, ahlak! görii lerinin üzerine bina etmi tir. Esasen, Adam Smith du uncesinin bir biitiin olarak ele almmasıyla günümüz dü iince dünyasim halen me gul eden “Adam Smith Problemi” de (“Das Adam Smith Problem”), özii itibariyle “The Theory of Moral Sentement? ile “The Wealth of NationsTdaki uyumsuzluklar ve zıtla malardan kaynaklanmaktadır.299

Konunun ayrıntıları için, zıtlıkları derinliğine ortaya koyan yazarlardan J. Viner’in “The Longer View and the Short: Studies in Economic Theory and Policy ”, London: G. Allen and Unwin, 1974 içindeki

“Adam Smith and Laissez Faire” makalesi ile” A. L. Macfie’nin, “The Individual in Society: Papers on Adam Smith”, London: G. Allen and Unwin, 1967 adlı eserlerine bakılabilir.

Her iki görii de zıthklarına ra men on sekizinci yüzyılda din-ahlak-ekonomi ili kileri acisından önemli bulgular ta lr. Smith’in görii leri bir yandan; tümüyle dünyevT bir faaliyet olarak ekonomik hayatın ve iktisadT teorilerin, -dim olmasa da-belirli bir ahlak sistemi üzerine kurulmak istendi i hüviyetiyle belki de türiiniin son örne i olarak kar lmıza 9ikar. Di er yandan, “Uluslann Zenginligfnde ekonomiye özerk bir faaliyet alam olarak verilen a lrhkla birlikte ahlak kuramının sıkhkla renk ve yön de i tirmesi, hatta hie kâle almmaması yolunda öne siiriilen görii ise bu durumla tezat te kil eder. gunkü bu görii , Smith’in eserinin; on sekizinci yüzyılda belirmeye ba layan yeni çehresiyle ekonominin, mota mot ahlak kurallanna ihtiyacı olmadı 1, do al düzenin bir uzantısı olarak belirli bir ahlak fikrine sahip insamn, “ekonomik insan”a dönii iirken hem “Tannnın inayeti” hem de yeni iktisadT alamn artlan a9isından bireysel ve toplumsal planda farkh ve özerk bir ki ilik yapısı ta iması gereklili iyle ilgili önemli imalar ta ldı ina dikkat çeker.

Görii leri uzla tırma çabasına girmeksizin “De erlendirme ve Sonu9"

bölümünde yeniden ele almak iizere, imdilik sadece ana hatlanm ortaya koymamn yeterli oldu unu dii unüyoruz: 1- Ik olarak, du unüriimüzün “Ahlak! Duygular Kuramfm “Uluslann Zenginligfnden on yıl önce yazdı 1 ve derslerinin ahlak ile ilgili bölümünü tümüyle kapsadı 1, “Uluslann Zenginligfnm ise “can sıkıntısim yenmek”

maksadıyla kaleme alındı 1 gündeme getirilebilir. Dolayısıyla; herhangi ahlak! bir gaye ya da ba ka bir hedefe miincer olmayan ikinci eserden, hem toplum du iincesi adına hem de ara tımamızın hipotezi a9isından ahlakT bir tema ya da görii beklemememiz gerekti i varsayılabilir. Aradan ge9en yıllann yazar ve toplumun fikirleri a9ısından bazı de i ikliklere matuf olaca 1 da göz önline alındı inda yine ikinci eserde, ahlak! bakı a9ismm tamamıyla terk edildi i öne süriilebilir ve bu görii , eserlerine dayandinlarak delillendirilebilir. Fakat bu durum bile Smith’in “can sıkıntısım yenmek” gibi bir ama9 ta imaksızın yazdı 1 önceki eserin CAhlakî Duygular Kuramf) önemini -tezimiz ve günümüz adına- azaltmak bir yana; Uluslann Zenginliğinm kapitalist fikirlerin ortaya atıldı 1 bir süre9 olarak onsekizinci yüzyılm, farkh bir zihniyet ve insan modeline ihtiyacı oldu u yolundaki telmihinden dolayı, aym yüzyılda din-ahlak-ekonomi ili kilerinin kinldı lyla ilgili iddiamıza destek verir. 2- Smith’in iktisadT fikirlerinin, ahlak! kuramı üzerine in a edildi i yolundaki daha 90k taraftar toplayan görii un kabul edilme durumu ise, dinin; siyasi, ahlak! ve iktisadT olmak üzere hayatın biitün alanlanndaki tahakkümüne son vermek isteyen onsekizinci yiizyıl du tinsel anlayı ina

143

ra men iktisadT hayatın ahlakî bir sistemle, ve iktisadT karakterin ahlakî bir alt yapıyla kaim edilmek iste i ile ilgili muhtevasından dolayı, hipotezimizle tamamen örtii iir.

Aynca bu durum kendi içinde, geleneksel ahlakT anlayı 1 -adeta- devam ettirmek isteyen hem de ilerisi için, “kapitalizmin” di er hayat alanlanyla ve dominant “homo economicus” karakteriyle ilgili kurallanna geçit vermek istemeyen zımni bir mâna ta lr.

Biitiin bu anlatılanlardan, ahlakT görii leriyle iktisadT görii lerinin uyumunu savunanlann lehine olarak Smith’in metoduna ula llabilir. Cantillon, Condillac ve Hume ile birlikte Smith’te iktisat du uncesini aktarma biçimi olarak öncelikli ortak noktalardan biri, du unürlerin iktisada dair yazılannda tümdengelimci (dedüktif) soyutlama ile tümevanmcı (endüktif) ampirisizmin ve tarihln, tarn bir uyum ya da denge içinde olmasıdır. Bir yanda dönemin siyasi, tarihl, kurumsal, ahlakT ve hukuki boyutlan iç içe öriilerek kaleme ahmrken, öbiir yanda, nokta zamanda veya zamansız bir yakla lm ile paramn fonksiyonlanndan, fiyat sisteminin i leyi ine hatta ödemeler bilançosunun analizine kadar hipotetik kurgular geli tirilebilmi tir. Aynca, tümdengelimci yöntemi, vücudun bir parçası gibi kullanmalanna kar in, iktisadT aktörlerin bekleyi lerini, hatalanm, davram lannı etkileyen “belirsizlik”leri ihmal etmemi , gelece e döniik tarn bilgi varsayımına ba vurmamı lardır.300 Alada’ya göre bu son durumdur ki, Smith’in ele aldı 1 bireyin, yamlma ya da hata yapma e ilimini her an içinde ta imasına301 yol açarak; takipçileri Ricardo, J. Mill ve di erlerinden farkh olarak sisteminin temeline davram lannın turn boyutlanm önceden gören birey yerine, kendi menfaatinin pe inde ko an, rakiplerinin davram lannı hesaba katan, ve davram lannın neticesini tarn olarak öngöremeyen302 bir bireyi yerle tirmesine neden olmu tur.

“Belirsizlik”in zıddi olarak, kendi kendilerinin yargıcı olan insanlann davram ve talepleri ile kurumlar arasındaki ili kinin süreklili i ancak ve ancak “halkın vugun ve stokçuluk korkulanna son veren... iktisadT hürriyet sistemini tesis edecek hukusal düzenleme ile mümkün” olacaktır.303

Bu genel ve metodolojik mülahazalardan sonra ahlak konulanndaki temel eseri olan Ahlakî Duygular Kuramı eksenli bir okumayla Smith’in ahlak görii lerini incelemeye geçebiliriz. Eserin amacimn, en sade bir ifadeyle, ahlakî yargıya, insan

300 Alada, Ding, iktisat Felsefesi ve Belirsizlik, stanbul: Ba lam Yay., stanbul, 2000, s. 37.

301 Alada, a.g.e., s. 26.

302 Alada, a.g.e., s.28.

303 Alada, a.g.e., 33.

psikolojisinden bir temel bulmak ve bu temeli toplumsal hatta toplumlar arası plana te mil etmek oldu u söylenebilir. Burada temel tez; psikolojik e ilimlerin, yatkınhklar anlamında insan do asında bulunması ve belirli bir durumdaki insamn belirli ekillerde davranma e ilimi göstermesidir. E ilimlerde öncelikli önem, “sempati” ilkesine verilmi tir. Smith sempatiyi, kendili inden bir düzenin belirleyici davram ilkesi olarak ele ahr. Daha 90k “duyguda hk” kelimesiyle Türk?e’ye ?evrilen kavrama Smith’in, eseri boyunca atfetti i anlam, en sade ifadeyle, insanlann, ba kalannın acı ve sevinçlerini payla ma, ba kalannı da kendi acı ve sevinçlerine ortak etme e ilimidir.

"Insanlann her ne kadar bencil olduğu du^ünülse de doğalannda digerlerinin mutlulugunu ve talihini görmelerini sağlayan prensipler vardır...

Diger insanlann nasil hissettikleriyle ilgili gergek bir tecrübemiz olmadigindan herhangi bir durumdan nasıl etkilendiklerine dair bir fikir de oltqturamayız.

Fakat aym durumda biz olsak ne hissederdik diye diqiinimiz. Bu durumda, hayal giiciimiiziin kopyaladigi onlann degil bizim hislerimizin gözlemleridir Hayal gücümüz sayesinde kendimizi onlann yerine koyar, bir yere kadar aym kipoluruz”304

Smith’e göre bu prensiplerin sa ladı 1 efkat ve acıma duygusu ile di erlerinin lzdırabına ya da ne esine katıldı lmız duygu olarak “sempati”, aym zamanda sosyal

“uyum”dan ve bugün adım daha 90k “empati” olarak koydu umuz, kendimizi ba kasimn yerine koyabilme yetene inden kaynaklamr. “Nedeni ne olursa olsun”

sempatiyle ekillenen bu uyumdan; yani “bizi, yiire imizdeki duygulan bir ba kasimn da hissetti ini görmekten daha 90k memnun eden bir ey yoktur.”305 Sempati, ne eyi arttırdı 1 gibi acıyı hafifletir. Sempati duyma konusunda di erlerini yargılamadaki en önemli 6l9ut “genel kurallar” de il kendi “duygular”ımızdır. Kendimizden ?ikarak

“tarafsız bir izleyici” haline geldi imiz konumdaki yeni tarafsız kimlik, duyguda h in söz konusu oldu u durumlarda bütün gücüyle 9abalamah ve kendini kar lsındakinin yerine koymahdır.306 Bu 9abamn ge^ekle emedi i durumlarda, yani “e er siz benim talihsizliklerime sempati duymuyorsamz ya da incinmemi önemsemiyorsamz bundan böyle fikir birli inde olamayız. Böylece birbirimize tahammül edemez hale geliriz”.307

Bütün bunlara ra men “yine de izleyici kar lsındakinin acısım anlamakta yetersiz kalabilir.” gunkü “sempatinin üzerine kuruldu u hayalT yer de i tirme du uncesi ge9ici

Smith, A., The Theory of Moral Sentiments, Indianapolis: Liberty Classics, 1976, s. 47.

Smith, a.g.e., s. 54.

Smith, a.g.e., s. 66.

Smith, a.g.e., s. 66.

145

ve izleyicinin hisleri, gerçek acı çekenin hislerinden farkhdır. Yerlerin hayalT de i imi du iincesi gizli bile olsa efkatin derecesini ve cinsini de i tirir.”308

Ahlakî Duygular Kuramfnm ilk kısmimn (Part I), birinci bölümünün (Section I) dört alt bölümü (Chapter 1-4), ba tan sona; Smith’in, kendili inden bir düzenin belirleyici davram ilkesi olarak ele aldı 1 “sempati” hakkında yapılan ince ve dikkatli gözlemlerle öriilüdür. Sempati hakkındaki bu ince aynntılarla ortaya konan de erlendirmelerde Smith’i hocası Hutcheson’ın “ahlak duyusu” görii iinden aynhrken buluruz. Görme esnasında algılanan renk ne olursa olsun aym kaldı 1 halde,

“kabulleri”miz, “duygular”ımızda oldu u gibi bir takım ince farklar gösterir:

“Yiiksek bir duygu hakkındaki onayımız (tasvip/approbation), bir $efkat duygusu hakkındaki onayımıza asla benzemez. Biri, bizi harekete gegirdigi halde diğeri acıma duygulannı verir. Bu ise, bir duyguya, bir duyguda^liga

(sempati) ortak olmaktan ibarettir ”

Smith, gerek ahlak kuramının gerekse bu kuramın üzerine in a etti i toplum görii iiniin prensiplerini, “sempati”nin psikoloji kanunlanndan çıkartmaya çall lr. nsamn ba kalanna kar 1 da kendisine oldu u gibi hareket etmesi gerekti ini hissettiren bu duygu, ona göre ncil’in emirlerine de uygundur. Böylece “duyguda hk” ve “taklit”, sosyal hayatın esası olur. Her iyi ya da kötii hareket taklit edilir fakat erdem; iyi olanlan, ba kalannın duygulanna nakletmekten yani onunla sempati kurmaktan ibarettir. Smith’in kuramında fıtri kökenli olarak de erlendirilebilecek bu psikolojik mekanizma öyle i ler:

“Bir ba^kaswin acısı bize de geger; bu acı, onunkinden hafif de olsa, herhalde yine bir acıdır; bu itibarla onu teselli edecek hareketlerde kusur etmem ve kendimde -azalarak da olsa- hissettiğim acı, aym zamanda ba$kalarını incitmemekliğim igin beni eğitir ”

Du uniiriin anlatmak istedi i deney; kendimizi daima bir ba kasimn yerine koymak ve evvelce tadıp be enmedi imiz herhangi bir eylemi uygulamamak gereklili idir.

Sempati ile ilgili biitiin bu anektotlann psikolojik/ahlakT yetkinlik yamnda “toplumsal bütünle me”yi sa lamaya yönelik oldu u en net olarak “kısas” görii u etrafında ortaya konan u du unceden anla lhr: Her insamn yaptı 1, kendisine de yapılmahdır ve

“misilleme”, do amn bize dikte etti i biiyiik bir kuraldır. Kalplerini, insanca duygulara açmayanlann, turn dostça hislerden yoksun bırakılmasını ve toplumun ortasında ya adıklan halde biiyiik bir colde yapayalmz kalmı gibi hissetmeleri gerekti ini

Smith, a.g.e., s. 66-67.

du unüriiz.309 Böylece, Adam Smith’in du uncesinde sempati, sosyalle tirici bir vasıta olarak farkh bir yönden sosyal bir ba yaratır: Di erlerinin yükünü (acı, üzüntü, yoksulluk v.b. sıkıntılar) payla mayı gerektiren sorumluluk duygusu sayesinde insan aynı zamanda di erlerinin onayını almaktan dolayı mutlu, aksi halde de rahatsız olacaktır. Böyle bir payla 1m duygusunun hakim oldu u toplumda ki inin tabii davranı 1, bu genel durumdan farkhysa onaylanmayacak, ortak hisleri payla ma ba lamında topluma katıldı inda ise toplum tarafından onaylanarak bir mutluluk duygusu ya ayacaktır.310 Göriildü u gibi onaylama (approval) ya da onaylamamaya (disapproval) yol açan sempati konsepti, hayal etme (hissetme, yerine koyma) tecriibesiyle ba lantihdır. Dolayısıyla, sadece burada ve imdi eylemde bulunanlann davranı lannın saiklerini ya da o eylem tarafından etkilenenlerin reaksiyonlanm üreten ger?ek bir histen haberdar olmak de il; kendini, olayın tamamıyla i^nde olan insanlann yerinde hissetmekle meydana gelen bir farkındahktır.311

Fakat duygularla ilgili olduklan i?in 90k da sabit olmayan bu tecriibelerin ba kasına da geçebilmesi yani ortak bir tutum mahiyeti kazanması, davranı lmızın turn insanlann duyguda h mi kazanacak de erde ve giicte olmasına ba hdır. Bir ba kasim memnun eden herhangi bir hareketin bizi üzebilme ya da aksi bir ihtimalin olasih ina kar 1 sisteminde belirecek diyalekti i bertaraf etmek için ise “tarafsız bir izleyici/

seyirci” ya da “gözlemci”ye ihtiya9 duyulması tabii ve elzemdir:312

"Iki tarafın arasında gerekli uyumu hasıl etmek igin doga, izleyiciye kawsındakinin hislerini tatmin edecek gerekli §artlan sağlami^tir Siirekli yer degqtirdiklerinden ‘izleyici’ diğerinin dv^üncelerini ve hislerini bilir. Asıl kip de izleyicinin yerine gegerek kendisini di^andan izler izleyici, siirekli aci gekenin kendisi olduğunu dii$ündiigu igin gergekte bu duruma nasıl tepki vereceğini 6grenmi§ olur ” 313

E er yeterince derine bakarsak “tarafsız izleyici”nin rehber 1 1 1 sayesinde özel bir yardım bizim i?in ula llabilirdir. Bu aracihk, “vicdan”a benzer bir eydir ya da Smith’in orijinal ifadesinde oldu u gibi “iç izleyici ya da yiire in içindeki adam”dır.314 West’in görii iine göre Smith bu 90k özel bulu unu ne basit bir kelimeye ne de yeni ve büyülü bir enstrümamn ortaya konulmasına dayandırmaktan ho nut de ildir. Onun yerine daha

Smith, a.g.e., s. 160.

Raphael, D. D., Adam Smith, New York: Oxford University Press, 1987, ss. 31-32.

Raphael, a.g.e., s. 30-31.

Smith, a.g.e., s. 67.

Smith, a.g.e., s. 67-68.

Smith, a.g.e., s. 31.

147

derin bir anlam arayı 1 ipnde “vicdan” kelimesinin derinlerine inme giri iminde bulunur.315 Yine West’e göre “sempati” ve “tarafsız izleyici” görii ii, Smith’i aynı zamanda “selefleri Shaftesbury ve Hutcheson tarafmdan ortaya konulmu olan; do a tarafmdan her insana her zarnan kesin ve güvenilir referans sa layan do u tan ahlak anlayı 1" fikrinin mutlakh indan da korur.316 zleyicinin; kısa dönemde yargılannın ge9ici heyecanlar ve moda hevesler tarafmdan engellenebilmesiyle beliren hata yapma olasih 1 ise, bir yandan duygulann -az 90k- yamlabilir olmasına ra men dikkat, samimi ve insancıl bir hayalgücüyle beliren diiriist bir arzu olarak “sempati e ilimi”;

di er yandan durumlann, hislerin ve sezgilerin sonsuzlu undan do an ve bu yiizden kesinlikle, basit9e mekanik ve faydacı olmayan “ahlak kanunlan” görii u ile halledilir.

Özetleyecek olursak sempati; ba ka bir insam belli bir durumda gördii iimiizde belli eyleri hissetme tutumu yamnda, di er insanlann bizim kendimiz i?in hissettiklerimizin aymsim hissetmelerini isteme ve yine di erlerinin onayına layık olmayı arzulama e ilimlerini kapsar. Dolayısıyla duyguda h in, ondokuzuncu yiizyıl yorumculannın hatalı du uncelerinde oldu u gibi sadece moral davram in nedeni oldu u du unülmemelidir. Bu temel kavrama eserde verilen rol; “moral yargı”mn (moral judgement), “onaylama”mn ve “onaylamama”mn kayna mi ve tabiatim a9iklamaktır.317

“Sempati” ve “tarafsız izleyici”yle ilgili biitiin gözlem, yorum ve hepsi de adeta slam’ın di ergâmhk ve bencilli i olumsuzlama prensip ve örneklerini hatırlatan yakla lmlar, ikinci kısımda nihayet bir eylemin iyili ine yani “erdemli eylem”e yükselmekte kullamhr. Jouffroy’mn da i aret etti i gibi filozofumuza göre “bir eylemin iyili i, di er insanlarda uyandırdı 1 tasvip ile do ru orantihdır ve en iyi eylemler, olabildi i kadar saf ve genel bir sempatiyi kazandırma do asında olanlardır. Yani, duygusuzluk (antipati) ile kan mamı ve yalnız birka9 ki iye de il turn insanh a uygulanmı olan bir sempatidir.318 Yine Smith’e göre bir ba kasimn eylemi kar lsında, bazen sempati, bazen antipati hissetmiyorsak eylemlerimizin ahlak! de erinden ku kulanmalıyız. Dünyada yapayalmz kalacak olan bir adam “iyi”nin ve “kötiTnün ne oldu unu bilemez. Ba kalannın hakkında hiikiim verdikten sonradır ki, kendimizi du unebiliriz. Bizi eylemlerimizin ya da du uncelerimizin uyandırdı 1 onay duygusu

Smith, a.g.e., s. 31.

Smith, a.g.e., s. 32.

Raphael, a.g.e., s. 29.

Sena, Cemil, Filozoflar Ansiklopedisi, C.2, İstanbul: Remzi Kitabevi, 1975, s. 255.