ZamanaĢımı, kavram olarak Borçlar Kanunumuzda düzenlenmiĢtir. ZamanaĢımı, kanunen öngörülen Ģartlarla birlikte, alacak hakkının, belirli bir süre içerisinde kullanılmaması sebebiyle alacağın ifasını talep edebilme hakkından yoksun kalmasını ifade etmektedir. Bu durumda zamanaĢımına uğramıĢ alacak, sona ermemekte ancak bu alacağı talep etme imkânı ortadan kalkmaktadır349.
Özel hukukta iki tür zamanaĢımı düzenlenmiĢtir. Bunlardan ilki eĢya hukukunda düzenlenen ve aynî haklar için söz konusu olan kazandırıcı (iktisabî) zamanaĢımıdır. ZamanaĢımının diğer bir türü, kural olarak alacak hakları için söz konusu olan ve belli bir müddet boyunca hak sahibinin, alacağını talep etmemiĢ olması durumunda, bu hakkın dava edilebilmesine engel olan düĢürücü (iskatı) zamanaĢımıdır350
.
Alacak haklarının zamanaĢımına uğraması için bazı Ģartların gerçekleĢmesi gerekir. Bunlar;
Alacağın zamanaĢımına tabi olması,
Alacağın muaccel olması,
ZamanaĢımını durduran ya da kesen sebeplerin gerçekleĢmemiĢ olması
ZamanaĢımı süresinin dolmuĢ olması351.
Yukarıda sayılan Ģartların gerçekleĢmesi neticesinde zamanaĢımına uğrayan alacak hakkı bakımından alacaklı artık alacağını borçludan talep ve dava hakkını kaybetmektedir. Alacağın zamanaĢımına uğramıĢ olmasının, borcun varlığına bir etkisi bulunmamaktadır. ZamanaĢımı borcun talep ve dava edilebilirliğinin
349 Reisoğlu, Borçlar Hukuku…, s. 341; Oğuzman ve Öz, Genel Hükümler…, s. 447 vd.; Kayıhan,
Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yay., Ankara 2016, s. 380, Bilgili ve Demirkapı, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Dora Yay., Bursa 2016, s. 192.
350 Reisoğlu, Borçlar Hukuku…, s. 341; Oğuzman ve Öz, Genel Hükümler…, s. 448 vd.; Kayıhan,
Borçlar Hukuku, s. 380, Bilgili ve Demirkapı, Genel Hükümler, s. 192.
351
Oğuzman ve Öz, Genel Hükümler…, s. 451 vd.; Kayıhan, Borçlar Hukuku, s. 380 vd., Bilgili ve Demirkapı, Genel Hükümler, s. 193.
115
kaybedilmesi neticesini doğurur. Diğer bir ifade ile zamanaĢımına uğramıĢ bir alacak hakkı artık eksik borç hükümlerine tabi olmaktadır. Bu bağlamda borçlunun rızası ile borcunu ifa etmesi, geçerli bir edim olarak kabul edilmekte ve bağıĢlama ya da sebepsiz zenginleĢme hükümleri uygulanmamaktadır.
TTK m. 560‟ta “sorumlu olanlara karĢı tazminat isteme hakkı, davacının zararı ve sorumluyu öğrendiği tarihten itibaren iki ve her hâlde zararı doğuran fiilin meydana geldiği günden itibaren beĢ yıl geçmekle zamanaĢımına uğrar, Ģu kadar ki, bu fiil cezayı gerektirip, Türk Ceza Kanununa göre daha uzun dava zamanaĢımına tabi bulunuyorsa, tazminat davasına da bu zamanaĢımı uygulanır” hükmü yer almaktadır.
Bu bağlamda sorumlu olan kimselere karĢı dava hakkındaki iki yıllık zamanaĢımı süresi davacının zararı ve zarar vereni öğrenmesi anında baĢlayacak ve her halde zararı meydana getiren fiilin vuku bulması anından itibaren beĢ yıl içerisinde dava açılmıĢ olması gerekir. Burada davacının yalnızca zararı ya da yalnızca zarar vereni öğrenmiĢ olması iki yıllık sürenin baĢlaması için yeterli değildir352. Maddede düzenlenen „sorumlular‟ kavramından kurucular, yönetim
kurulu üyeleri, yöneticiler, tasfiye memurları, TTK m. 549-552 arasında yer alan özel sorumluluk sebeplerinin sorumluları anlaĢılmaktadır353
.
352 Karahan (Ed.), ġirketler Hukuku, s. 813.; Akdağ Güney, KuruluĢ…, s. 275.; 353
Çamoğlu, Sorumluluk Davalarında ZamanaĢımı, s. 226.; Karahan (Ed.), ġirketler Hukuku, s. 813.
116
SONUÇ
Ülkemizde Avrupa Birliği uyum süreci kapsamında bazı kanunlarda değiĢiklik yapılmıĢ, bu kapsamda değiĢen kanunlardan biri 6762 sayılı Eski Türk Ticaret Kanunudur. Eski Türk Ticaret Kanununda kuruluĢtan doğan sorumluluk ile yönetim kurulu üyelerinin sorumluluğu ayrı baĢlıklar altında düzenlenmiĢ, denetçilerin sorumluluğuna ise ETK m. 359 uygulanmıĢtır. 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununda ise Ġsviçre hukukuna paralel olarak “Sorumluluk” baĢlığı altında tek bir bölüm olarak düzenlenmiĢ, bu Ģekilde uygulamada kolaylık sağlamak hedeflenmiĢtir. Anonim ortaklık iĢlemlerinden doğan hukuki sorumluluk hükümlerinin kanunda ayrı bir bölümde toplu olarak düzenlenmesi kanaatimizce de uygundur. Bu bölümde yer alan hükümlerin bir kısmı yeni hükümlerdir, bir kısmının da kaynağı Eski Ticaret Kanunudur.
TTK m. 553'de anonim Ģirketlerde kuruluĢtan dolayı sorumlu olanlar, kurucular, yönetim kurulu üyeleri, yöneticiler ve tasfiye memurları olarak düzenlenmiĢtir. Bu kapsamda TTK m. 553 ile kaynak arasında farklılıklar olduğunu söylemek mümkündür. Örneğin; hükümde “kurucular, yönetim kurulu üyeleri ve tasfiye memurları” denilerek görevli kiĢiler açıkça belirtilmiĢtir. Kaynak Ġsviçre Borçlar Kanununda ise, “Yönetim kurulu üyeleri ile yönetim ve tasfiye ile uğraĢan kiĢiler” denilmektedir. Bu Ģekilde geniĢ bir ibare kullanılması Ġsviçre‟deki anlamını aĢan bir anlam kazanacağından endiĢe edildiğinden “uğraĢan” sözcüğü yerine “yöneticiler” sözcüğü kullanılmıĢtır. Bu geniĢ kapsamlı ifadenin kanunumuza alınması ile ifadenin amacı ve Ġsviçre'deki anlayıĢı aĢan bir anlam ve boyut kazanacağından endiĢe edilmiĢtir.
117
TTK m. 555'de " ġirketin Zararı" baĢlığı altında tazminat davasına iliĢkin hususlar ele alınmıĢtır. TTK, dolaylı zararlar kapsamında ETK'dan farklı olarak alacaklılara anonim Ģirket ayakta iken Ģirketin zararını dava etme hakkı tanımamıĢtır. Diğer yandan TTK, pay sahiplerine doğrudan zararlarının karĢılanmasını talep hakkı yanında dolaylı zararlarının da talep edilmesi hakkını sürdürmüĢtür. Ancak dolaylı zarar söz konusu ise paysahibi açacağı davada Ģirket iflas halinde olmadığı için bu dolaylı zararın bir nevi Ģirkete ödenmesini talep edecektir. Dolaylı zarara istinaden dava açılırken pay sahibi yalnızca kendi payına düĢen zarar miktarını değil Ģirketin gördüğü tüm zarar için dava açacaktır. Alacaklılar bakımından ise ancak Ģirketin iflası durumunda dolaylı zarar bakımından tazminatın Ģirkete verilmesi talebiyle dava hakkı tanınmıĢtır.
Ortaklar ve alacaklılar zararlarını dava edebilmek için bu zararın meydana geldiği anda bu sıfata sahip olmaları gerekir; dava açıldığı esnada pay sahibi ve alacaklı sıfatının bulunması aranmaz.
ĠBK'dan aynen alınan TTK ile düzenlenen sorumluluk hükümlerine göre, belgelerin ve beyanların kanuna aykırılığı, sermaye hakkına yanlıĢ beyanda bulunulması ve ödeme yetersizliğinin bilinmesi, değer biçilmesinde yolsuzluk yapılması ve halktan para toplanması kuruluĢtan sorumlu olmaya neden olacak hususlardır. TTK m. 549-551 arasında düzenlenmiĢ olan yükümlülükler haricinde, kurucuların bu kapsama dahil edilmemiĢ bir takım yükümlülükleri ihlal etmesi söz konusu olabilir. KuruluĢtan doğan sorumluluk halleri anılan maddelerde sınırlı sayıda belirtilmiĢ olmakla birlikte anılan maddeler haricinde kalan kuruluĢ hükümlerine ayrılık hallerinde özel ve genel hükümlere göre değerlendirme yapılması mümkün olacaktır. Diğer bir anlatımla kurucuların TTK m.549-551 arasında düzenlenen hükümler dıĢında kalmakla birlikte kuruluĢ aĢamasında yükümlüklerini ihlal etmiĢ ve neticesinde bir zarar meydana getirmiĢ olmaları halinde Borçlar Kanununda düzenlenen haksız fiil hükümlerine göre kusurlu ya da kusursuz olarak bu sorumluluk kendilerine yükletilebilecektir.
6102 sayılı Türk Ticaret Kanununda ayrı bölüm olarak düzenlenen hukuki sorumluluk içerisinde uygulamada karıĢıklık çıkartabilecek hükümlerin bir arada
118
bulunması ise kanun sistematiği açısından uygun olmamıĢtır. Bu bölümde, kusur sorumluluğu- kusursuz sorumluluk, müteselsil sorumluluk- farklılaĢtırılmıĢ teselsül gibi farklı rejimler bir arada ele alınmıĢ ve aynı fiile farklı müeyyideler öngörülerek uygulamada, hakkaniyet amacından uzaklaĢılmıĢtır.
6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu on ikinci bölümde “cezai sorumluluk” baĢlığı altında düzenlenen cezalara bakıldığında, hapis, adli ve idari para cezasının iç içe düzenlendiği görülmektedir. Ancak bilindiği üzere cezai yaptırımlar hapis cezası, adli para cezası ve güvenlik tedbirlerinden oluĢur. Ancak Ticaret Kanununun Cezai sorumluluk altında idari düzenlemelere de yer verilmiĢ idari para cezası da bu hükümler arasında yer almıĢtır. Bu ayrı tür cezaların cezai sorumluluk baĢlığı altında düzenlenmiĢ olması isabetli olmamıĢtır.
Düzenlemenin amacına uygun hale gelebilmesi bakımından kavram kargaĢasına yol açacak terimlerin madde metninden çıkartılması ile sorumluluk bakımından kusur sorumluluğunun tercih edilmesi yerinde olacaktır.
6102 sayılı Ticaret Kanunu ile Yönetim Kurulunun, kuruluĢ iĢlemlerini denetleme yetkisi kaldırılmıĢ olduğundan, sorumluluk hükümlerinin koruma amacından uzaklaĢılmıĢtır. Yönetim kuruluna kuruluĢ iĢlemlerinin denetleme yetkisi ve sorumluluğunun yeniden kanuni bir görev haline getirilmesi daha yerinde olacaktır.
119
KAYNAKÇA
AKDAĞ Güney, Necla, Anonim ġirketlerde KuruluĢtan Doğan Sorumluluk, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2014.
AKDAĞ Güney, Necla, Anonim ġirket Yönetim Kurulu Üyelerinin Hukuki
Sorumluluğu, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2014.
AKILLIOĞLU, Tekin, “Kamu Yararı Kavramı Üzerine DüĢünceler”, Amme Ġdaresi
Dergisi, C. 24, s. 11-22.
AKIN, Mecdettin, Güven Dinçer, Erdem Kaya, Gerekçeli ve Açıklamalı Ġktisadi
Devlet TeĢekkülleri Mevzuatı, Ankara Yay., Ankara 1966.
AKIN, Mehmet Zeki , “Anonim ġirketlerde KuruluĢ ve Sermaye Tezyidi Formaliteleri Ve Bunlar Hakkında DeğiĢiklikler”, III. Ticaret ve Banka
Hukuku Haftası Bildiriler TartıĢmalar, 13-18 Mayıs, 1963, Ankara 1964.
AKIN, Murat Yusuf , “Ġsviçre Hukuku Örneğinde Türk Medeni Kanunu Madde 47/2 ile Türk Ticaret Kanunu Tasarısı Madde 353 Üzerine DüĢünceler” Batider, C. 26, Ankara 2010.
AKĠPEK, Jale, Turgut Akıntürk, Türk Medeni Hukuku, C.1, KiĢiler Hukuku, Beta, Ġstanbul 2002.
AKÜNAL, Teoman, Türk Medenî Hukukunda Tüzel KiĢiler, Beta, Ġstanbul, 1995. AKYAZAN, Sıtkı, “Türk Ticaret Kanununun 137. Maddesinin Anlam ve Kapsamı
Üzerine Bir Ġnceleme”, Batider, S. 1974/4.
AKYAZAN, Sıtkı, Türk Ticaret Kanunu ve Ġlgili Mevzuat, Ankara 1971.
ALANGOYA, Yavuz, M. Kamil Yıldırım, Nevhis Deren Yıldırım, Medeni Usul
Hukuku Esasları, Beta, Ġstanbul 2011.
ALIġKAN, Murat , “Ticaret Sicil Memurunun Anonim ġirket Ana SözleĢmesini ve Genel Kurul Kararlarını Denetlemesi”, Legal Hukuk Dergisi, S. 50, Ġstanbul 2007.
120
ANSAY, Sabri ġakir, Hukuk Yargılama Usulleri, Güzel Sanatlar Matbaası, Ankara 1960.
ANSAY, Tuğrul, Anonim ġirketler Hukuku, Olgaç Matbaası, Ankara 1982.
ARICI, Fatih, Alacak Hakkının Anonim Ortaklığa Sermaye Olarak Taahhüdü, Beta, Ġstanbul 2003.
ARKAN (Ed.), Sabih, Prof. Dr. Fırat Öztan'a Armağan, Turhan Kitapevi, Ankara 2010.
ARKAN, Sabih, “Ticaret Kanunu Tasarısı‟na ĠliĢkin Değerlendirmeler, Türk Ticaret Kanunu Tasarısı”, Konferans, Bildiriler-TartıĢmalar, Banka ve Ticaret
Hukuku AraĢtırma Enstitüsü, Ankara 2005.
ARSEVEN, Haydar , “Yeni Ticaret Kanununu Getirdiği Yenilikler, Ticaret Sicili”,
Ġktisat ve Maliye Dergisi, C. IV, S. 2, Ġstanbul 1957.
ARSEVEN, Haydar, Ticaret Kanununun Getirdiği Yenilikler, Ġstanbul 1960. ARSLAN, Ġbrahim, ġirketler Hukuku Bilgisi, Mimoza Yay., Ankara 2005.
ARSLANLI, Halil, Kara Ticareti Hukuku Dersleri Umumi Hükümler, Fakülteler Mat., Ġstanbul 1960.
ARSLANLI, Halil, Anonim ġirketler I, Fakülteler Mat., Ġstanbul 1960.
ARSLANLI, Halil, Türk Hukukunda Devletçiliğin Anonim ġirketin Ehliyeti
Üzerine Tesiri, Ġstanbul 1942.
ATABEK, ReĢat, “Tek Ortaklı ġirket”, Batider, C. 14, S. 1, 1987, s. 23-35. AYDOĞAN, Fatih, Tek KiĢi Ortaklığı, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2012.
AYTAÇ, Zühtü, Sermaye Piyasası Hukuku ve Hisse Senetleri, Banka ve Tic. Huk. Ar. Ens. Yay., Ankara 1988.
AYTAÇ, Zühtü, Anonim Ortaklıklarda Ġbra, Banka ve Tic. Huk. Ar. Ens. Yay., Ankara, 1982.
BAHTĠYAR, Mehmet, Anonim Ortaklıkta Kayıtlı Sermaye Sistemi ve Sermaye
Artırımı, Beta, Ġstanbul 1996.
BAHTĠYAR, Mehmet, Levent Biçer, “Anonim Ortaklıklar KuruluĢ Sistemleri ve TTK m.273 DeğiĢikliği”, Maltepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Sayı 1-2, Ġstanbul 2008, s. 393-415.
121
BAHTĠYAR, Mehmet, Anonim Ortaklık AnasözleĢmesi, Beta, Ġstanbul 2001. BAHTĠYAR, Mehmet, Türk Ticaret Kanunu Tasarısında Kayıtlı Sermaye
Sistemi, Doç. Dr. Mehmet Somer’e Armağan, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul
2006.
BARLAS, Nami, Adi Ortaklık Temeline Dayalı SözleĢme ĠliĢkileri, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2016.
BAġBUĞOĞLU, Tarık, Uygulamalı Türk Ticaret Kanunu, C. 1, Yetkin Yay., Ankara 1988.
BAġTUĞ, Ġrfan, Limited ġirkette Ortağın Çıkma ve Çıkarılması, Ege Üniv. Yay., Ġzmir 1966.
BAġTUĞ, Ġrfan, ġirketler Hukukunun Temel Ġlkeleri, Ege Üniv. Yay., Ġzmir 1974.
BĠLGE, M. Emin, “ Anonim ġirketin Sona Ermesi ve Tasfiye” Erzincan
Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 16, 261-294.
BĠLGE, Necip, Ergun Özen, Medeni Yargılama Dersleri, AÜKF, Ankara 1978. BĠLGE, Necip, Ergun Özen, Medeni Yargılama Hukuku Dersleri, AÜKF, Ankara
1978.
BĠLGĠ, Mehmet Emin, Ticaret Sicili, Beta, Ġstanbul 1999.
BĠLGĠLĠ, Fatih, Ertan Demirkapı, ġirketler Hukuku, Dora Yay., Bursa 2016. BĠLGĠLĠ, Fatih, Ertan Demirkapı, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Dora Yay.,
Bursa 2016.
COġGUN, Özlem Karaman, “Anonim ġirketlerde Sermaye Kavramı ve Ayni Sermaye Değerinin Belirlenmesi ”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi
Hukuk AraĢtırmaları Dergisi, C.18, S. 2. (Özel Sayı 6102 sayılı Yeni Türk
Ticaret Kanunu'nu Beklerken" 10-11-12 Mayıs 2012 – Sempozyum).
ÇAĞLAR, Hayrettin, Mehmet Özdamar, “Ticaret Unvanının Korunması”, SÜHFD, C.14, 119-150.
ÇAĞLAR, Hayrettin, Anonim ġirketlerde Esas Sermayenin Azaltılması, Turhan Kit., Ankara 2010.
ÇEKER, Mustafa, 6102 Sayılı Kanuna Göre Ticaret Hukuku, 5. Bası, Karahan Kit., 2012.
ÇELĠK, Aydın, “Anonim Ortaklık KuruluĢ ve AnasözleĢme DeğiĢikliklerinde Bakanlığın Ġzin Yetkisinin Sınırlandırılması KarĢısında Sicil Memurunun
122
Ġnceleme Yetkisi” Ġstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Y.4, S. 8, 27-49.
ÇELĠK, Aydın, Anonim Ortaklıkta Yönetim Kurulu Üyelerinin Ġbrası, Adalet Yay., Ankara 2007.
ÇEVĠK, Orhan Nuri, Türk Ticaret Kanunu, Yetkin Yay., Ankara 1983.
ÇEVĠK, Orhan Nuri, Uygulamada ġirketler Hukuku Açıklama - Ġçtihatlar -
Yorum - Ġlgili Mevzuat, Yetkin Yay., Ankara 2002.
DOĞAN, Gül, Ön sözleĢme, Yeditepe Üniv. Yay. Ġstanbul 2006.
DOĞANAY, Ġsmail, Türk Ticaret Kanunu ġerhi, Yetkin Yay. Ankara 2004. DOMANĠÇ, Hayri, Anonim ġirketler Hukuku ve Uygulaması, (TTK ġerhi II),
Temel Yay., Ġstanbul 1988.
DOMANĠÇ, Hayri, Türk Ticaret Hukukuna Göre Anonim ġirketin
KuruluĢundan Doğan Mesuliyet, Temel Yay., Ġstanbul 1964.
DOMANĠÇ, Hayri, “Anonim ġirket Ana Mukavelelerine Yazılması Gerekli ve Mümkün Unsurlar”, Halil Arslanlı‟nın Anısına Armağan, Ġstanbul 1978. ELBĠR, Halid Kemal, Türk Ticaret Kanunu ile Tatbikat Kanunu, Ġsmail Akgün
Mat., Ġstanbul 1956.
ENGĠN (Ed.), Baki Ġlkay, Prof. Dr. Rona Serozan'a Armağan, Oniki Levha Yay., Ġstanbul 2010.
ERCAN, Ġsmail, Medeni Usul Hukuku, Kuram Yay., Ġstanbul 2006.
EREM, Turgut, Ticaret Hukuku Prensipleri, C. II, Ticaret ġirketleri, Yardım Vakfı Yay., Ġstanbul 1972.
EREM, Turgut, Ticaret Hukuku Prensipleri, C. II, 6. Bası, Yardım Vakfı Yay., Ġstanbul 1976.
EREN, Fikret, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Yetkin Yay., Ankara 2015. ERĠġ, Gönen, Madde Açıklamalı –En Son Ġçtihatlı Türk Ticaret Kanunu, C. I,
Ticari ĠĢletme ve Ticaret ġirketleri, ġeçkin Yay., Ankara 2010.
ERÜRETEN, Bahir Mazhar, Anonim ġirket ve Davaları, Ġstanbul 1988, ESENER, Turhan, Türk Hukukunda Muvazaalı Muameleler, Ġstanbul 1956 GÖLE, Celal, Anonim Ortaklıklarda Nakdî Sermaye Koyma Borcu ve Bu Borcu
123
GÖLE, Celal “Anonim Ortaklıklarda Ticaret Bakanlığının Ġzni ve DanıĢtay” Banka
ve Ticaret Hukuku Dergisi, Ankara 1979, 439-457.
GÖNENSAY, A. Samim, Medeni Hukuk, C.I, Ġstanbul 1936.
GÜL, Ġbrahim, “DanıĢtay Kararlarında, „Kamu Yararı‟ Kavramı”, Ankara Barosu
Dergisi, 2014, 535-550.
GÜRAL, Jale, Hükümsüzlük Nazariyeleri KarĢısında Türk Medeni Kanununun
Sistemi, Ankara Üniv. Yay., Ankara, 1953.
GÜRZUMAR, Osman B, “4054 Sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun‟un 4. Maddesine Aykırı SözleĢmelerin Tabi Olduğu Geçersizlik Rejimleri.”,
Rekabet Dergisi, 2002.
HATEMĠ, Hüseyin, SözleĢme DıĢı Sorumluluk Hukuku, Filiz Kit, Ġstanbul 1994. HĠRġ, Ernest, Ticaret Hukuku Dersleri, Ġstanbul Üniv. Yay., Ġstanbul 1948. ĠMRE, Zahit, Medeni Hukuka GiriĢ, Ġstanbul Üniv. Yay., Ġstanbul 1980. ĠMREGÜN, Oğuz, Anonim Ortaklıklar, Eskin Mat., Ankara 1989.
ĠMREGÜN, Oğuz, Kara Ticareti Hukuku Dersleri, Ġstanbul Üniv. Hukuk Fakültesi Yay., Ġstanbul 1996.
ĠNAN, Ali Naim, Özge Yücel, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yay., Ankara 2014.
ĠNCEOĞLU (Ed.), Mehmet Murat, Uğur Alacakaptan'a Armağan Cilt:2, Ġ. Bilgi Üniv. Yay., Ġstanbul 2008.
ĠZMĠRLĠ, Yadigar, Türk Ticaret Kanununa Göre Tasfiye Memurlarının Görev,
Yetki ve Sorumlulukları, Gazi Kit., Ankara 2001.
KALPSÜZ, Turgut, Türk Ticaret Kanunu ile ilgili Taslaklar TartıĢmalar, Ankara 1994.
KANETĠ, Selim, Ġsviçre Federal Mahkemesi'nin Borçlar Hukuku Kararları, BATĠDER Ens., Ankara 1968.
KARAHAN(Ed.), Sami, ġirketler Hukuku, Mimoza Yay., Konya 2012. (Hukuki ve Cezai Sorumluluk, DOĞRUSÖZ KOġUT, Hanife)
KARASU, Rauf, “6102 Sayılı Türk Ticaret Kanunu‟na Göre Anonim ġirketlerde Emredici Hükümler Ġlkesi”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi
124
KARASU, Rauf, TTK Tasarısına Göre Anonim ġirketlerde Emredici Hükümler Ġlkesi, Yetkin Yay., Ankara 2015.
KARAYALÇIN, YaĢar, Ticaret Hukuku II ġirketler Hukuku, Ankara 1973. KARAYALÇIN, YaĢar, Ticaret Hukuku-Ticari ĠĢletme, Ankara 1968.
KARAYALÇIN, YaĢar, “Türk Hukukunda Ticaret Siciline Tescilin Etkileri”,
Batider 1975, C. VIII, S. 2.
KAYAR, Ġsmail, 6102 Sayılı Türk Ticaret Kanununa Göre Ticaret Hukuku, 3. Baskı, Seçkin Yay., Ġstanbul 2015.
KAYAR, Ġsmail, Anonim Ortaklıkta Mali Durumun Bozulması ve Alınacak
Tedbirler, Mimoza Yay., Konya 1997.
KAYAR, Ġsmail, “AO ve Kooperatiflerde Genel Kurul Toplantı ve Karar Yetersayılarına Uyulmamasının Sonuçları ve Ġptal Kararlarının Etkileri”,
Erciyes Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 3, S. 2, Kayseri 2008,
251-262.
KAYIHAN, ġaban, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yay. Ankara 2016. KAYIHAN, ġaban, “Ticaret Sicili Memurunun Tescil BaĢvurularını Ġnceleme Görev
ve Yetkisinin Kapsamı”, Erzincan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 11, Erzincan 2007, 357-382.
KENDĠGELEN, Abuzer, “Ġptal Davası Açma Hakkı ve Pay Sahipliği Sıfatının Cüzi Halefiyet (Payların Devri) Sonucu DeğiĢmesi”, Prof. Dr. Hayri Domaniç’e
80. YaĢ Günü Armağanı, C. I, Beta, Ġstanbul, 2001.
KENDĠGELEN, Abuzer, Makalelerim, Ġstanbul 2001.
KENDĠGELEN, Abuzer, Anonim Ortaklıkta Yönetime Katılma Haklarında
Ġmtiyaz, Vedat Kit., Ġstanbul 1999.
KENDĠGELEN, Abuzer, Türk Ticaret Kanunu DeğiĢiklikler, Yenilikler ve Ġlk
Tespitler, 2. Bası, Onikilevha Yay., Ġstanbul 2012.
KENDĠGELEN, Abuzer “Genel Hükümler ve Anonim Ortaklığın KuruluĢu”, 40.
Yılında Türk Ticaret Kanunu, Vedat Kit., Ġstanbul 1997.
KERVANKIRAN, Emrullah “Ön ġirket ve Hukuki Niteliği”, Marmara
Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk AraĢtırmaları Dergisi, C.18, 340-
370.
KIRCA, Ġsmail, Feyzan Hayal ġehirali Çelik ve Çağlar Manavgat, Anonim
125
KIRCA, Ġsmail, “6102 Sayılı Türk Ticaret Kanununa Göre Ticaret ġirketlerinin Ehliyeti ve BirleĢmesi”, Bankacılar Dergisi, Y. 22, S. 79.
KOCAYUSUFPAġAOĞLU, Necip, Hüseyin Hatemi, Rona Serozan ve Abdulkadir Arpacı, Borçlar Hukuku Genel Bölüm, Filiz Kitapevi ,Ġstanbul 2017.
KOCAYUSUFPAġAOĞLU, Necip, Hüseyin Hatemi, Rona Serozan ve Abdulkadir Arpacı - Borçlar Hukuku Genel Bölüm C. I, Borçlar Hukukuna GiriĢ, Filiz Kitapevi, Ġstanbul 2014.
KORKUT, Ömer, “Anonim ġirketin KuruluĢtaki Eksikliklerin Hukuki Sonuçları ve Tescilin Sağlığa KavuĢturucu Etkisi”, Marmara Üniversitesi Hukuk
Fakültesi Hukuk AraĢtırmaları Dergisi, C. 18, s. 411-430.
KÖPRÜLÜ, Bülent, Medeni Hukuk, Genel Prensipler-KiĢinin Hukuku, Ġstanbul Üniv. Hukuk Fk. Yay., Ġstanbul 1984.
KURU, Baki, Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı, Yetkin Yay., Ankara 2015. KURU, Baki, Ramazan Arslan ve Ejder Yılmaz, Medeni Usul Hukuku Ders
Kitabı, Yetkin Yay., Ankara 2011.
MĠMAROĞLU, Sait Kemal, Ticaret Hukuku Dersleri, C.II, ġirketler Hukuku, Ankara Üniv. Yay., Ankara 1972.
MERCAN, Reyhan, “Yeni Türk Ticaret Kanunu Çerçevesinde Anonim ġirket KuruluĢ Unsurlarına ĠliĢkin Getirilen Temel DeğiĢiklikler”, Ġstanbul Barosu
Dergisi, Y. 2011, C. 85, s. 112-121.
MOROĞLU, Erdoğan, Oy SözleĢmeleri, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2015.
MOROĞLU, Erdoğan, Anonim Ortaklıkta Esas Sermaye Artırımı, On Ġki Levha Yay. Ġstanbul 2015.
MOROĞLU, Erdoğan, Türk Ticaret Kanunu ile Yürürlük ve Uygulama Kanunu
Tasarıları-Değerlendirme ve Öneriler, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2009.
MOROĞLU, Erdoğan, Prof. Dr. M. Kemal Oğuzman’ın Anısına Armağan, Ġstanbul 2000.
MOROĞLU, Erdoğan, 6102 sayılı TTK’ya Göre Anonim Ortaklıkta Genel Kurul
Kararlarının Hükümsüzlüğü, On Ġki Levha Yay. Ġstanbul 2012.
MUġUL, Timuçin, Medeni Usul Hukuku, Adalet Yay., Ankara 2012.
NOMER, Haluk, Haksız Fiil Sorumluluğundan Maddi Zararın Belirlenmesi, Beta Yay., Ġstanbul 1996.
126
ÖNEN, Ergun, Medeni Yargılama Hukuku, Ankara Üniv. Yay., Ankara 1979. ÖZEN, Mustafa, “6102 sayılı Tük Ticaret Kanunu‟nda Düzenlenen Suçlar”, Erciyes
Üniversitesi hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt No. 8, 333-403.
ÖZSUNAY, Ergun, Medeni Hukukumuzda Tüzel KiĢiler, Ġstanbul Üniv. Yay., Ġstanbul 1982.
PASLI, Ali, “Yeni Türk Ticaret Kanunu Anonim Ortaklık Hükümlerinin Tanıtılması (III)”, Batider 2012, C. 28.
PEKCANITEZ, Hakan, Oğuz Atalay ve Muhammet Özekes, Medeni Usul Hukuku, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2017.
PEKCANITEZ, Hakan, Nedim Meriç ve Hülya TaĢ Korkmaz, HMK Hukuk Muhakemeleri Kanunu, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2017.
POROY, Reha, Ünal Tekinalp ve Ersin Çamoğlu, Ortaklıklar Hukuku I, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2014.
POROY, Reha, Hamdi Yasaman, Ticari ĠĢletme Hukuku, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2017.
POSTACIOĞLU, Ġlhan, Medeni Usul Hukuku Dersleri, Ġstanbul Üniv. Hukuk Fakültesi Yay., Ġstanbul 1978.
PULAġLI, Hasan, “Anonim ġirket Genel Kurul Kararlarının Sakatlığı ve Müeyyidesi” Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 17, S. 1-2, s. 885-898.
PULAġLI, Hasan, Yeni ġirketler Hukuku Genel Esaslar, Adalet Yay., Ankara 2012.
PULAġLI, Hasan, ġirketler Hukuku ġerhi, C.1-2, Adalet Yay., Ankara 2015. REĠSOĞLU, Safa, Türk Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Beta Yay., Ġstanbul
2013.
REĠSOĞLU, Seza, Bankalar Kanunu ġerhi ve Bankacılık Uygulamasında Diğer
Hukuki Kavramlar, Ankara 2002.
RÜZGÂR, Orhan, “Basit Yargılama Usulünde Delillerin Toplanması ve Ön Ġnceleme ”, Ġstanbul Barosu Dergisi, C. 87, S. 2013/6, s. 128-137.
SOYGÜR, Nevin, Ticaret Hukuku, Marmara Üniv. Yay. Ġstanbul 2002.
ġENER, Oruç Hami, Teorik ve Uygulamalı Ortaklıklar Hukuku, Seçkin Yay., Ankara 2015.
127
ġENER, Oruç Hami, Uygulamalı Ticari ĠĢletme Hukuku, Seçkin Yay., Ankara 2017.
ġENER, Oruç Hami, Ticari ĠĢletme Hukuku, Seçkin Yay., Ankara 2016. ġENER, Oruç Hami, Adi Ortaklık, Yetkin Yay., Ankara 2008.
ġĠRĠN, ġerafettin, ġirketler ve Özel Statülü Kurumlar, Alfa Yay., Ġstanbul 1992. TANDOĞAN, Tandoğan, Mesuliyet Hukuku, Vedat Kitapçılık, Ġstanbul 2010.
TANRIVER, Süha, “Yabancı Hakem Kararlarının Türkiye'de Tenfizinde Kamu