Yusuf Nergiz

1_{Dicle Üniversitesi, DiĢ Hekimliği Fakültesi, Periodontoloji AD, 21280, Diyarbakır} 2_{Dicle Üniversitesi,Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji AD, 21280, Diyarbakır} 3_{Dicle Üniversitesi,Tıp Fakültesi, Biyofizik AD, 21280, Diyarbakır}

4_{Dicle Üniversitesi, DiĢ Hekimliği Fakültesi, Ortodonti AD, 21280, Diyarbakır}

Çok düĢük frekanslı pulslu ve sinusoidal elektromanyetik alanların (PEMF ve SEMF) potansiyel yararlı etkileri birçok dokuda gösterilmiĢtir. Gingival epitel, periodontal dokuların bağıĢıklık sisteminin denetlenmesinde önemli bir yere sahiptir. Genel olarak, epitelyum, E-cadherin gibi hücre bağlantıları vasıtasıyla mekanik bir bariyer görevi üstlenir. Bu çalıĢmanın amacı, çok düĢük frekanslı pulslu ve sinusoidal elektromanyetik alanların gingiva üzerindeki etkisini ortaya koymaktı.

Bu çalıĢmada 27 adet erkek Wistar albino rat kullanıldı. Ratlar 3 eĢit gruba bölündü(n:9) kontrol grubu, SEMF ve PEMF grupları. SEMF ve PEMF gruplarındaki ratlar, 1,5 mT Ģiddetinde ve 50 Hz frekansında günde 6 saat haftada 5 gün ve 28 gün boyunca metakrilat kafes içerisinde EMF‘ye maruz bırakıldı. Deney hayvanları 14/10

saat, aydınlık/karanlık ve 22 ± 3°C sıcaklıkta tutuldu. Formalin ile fikse edilmiĢ parafin kesitlerden elde edilen örnekler, Hematoksilen-Eosin(H-E) ve Masson boyaları ile boyandı. E-cadherin ve Tip-IV kollajen ekspresyonları immünohistokimyasal olarak değerlendirildi.

EMF uygulanan her iki grupta grubunda intraepitelyal lemfosit ve epitel hücrelerinin proliferasyonunda artıĢ izlendi. Kontrol grubu ile karĢılaĢtırıldığında ELF-SEMF ve ELF-PEMF gruplarında E-cadherin ekspresyonun artmıĢ olduğu saptandı. ELF-EMF uygulanan gruplar ile kontrol grubunun type-IV kollajen ekspresyonu açısından karĢılaĢtırılmasında ELF-PEMF epitelyum bazal hücre tabakasındaki artıĢ dıĢında anlamlı bir fark izlenmedi.

ELF-PEMF ve ELF-SEMF‘in lokal olarak pro-inflamatuar etkisinin olduğu, gingiva epitelinde E-cadherin ekspresyonunu artırdığı, hem ELF-PEMF‘nin hem de ELF-SEMF‘in özellikle epitelyal bariyeri hasara uğratan gingival hastalıklarda tedavide destekleyici olarak kullanılabilir.

Anahtar Kelimeler: E-cadherin, Gingiva, PEMF, SEMF, Tip-IV Kollajen

The effects of extremely low frequency magnetic fields on gingiva of rats: A histopathological and ımmunohistochemical study

Arzum Güler Doğru1_{, Selçuk Tunik}2_{, Veysi Akpolat}3_{, Mehmet Doğru}4_{, Ebru Ece SarıbaĢ}1_{, Filiz Acun}

Kaya1_{, Yusuf Nergiz}2

1_{Department of Periodontology, Faculty of Dentistry, University of Dicle, 21280, Diyarbakır} 2_{Department of Histology and Embryology, Faculty of Medicine, University of Dicle, 21280,}

Diyarbakır

3_{Department of Biophysics, Faculty of Medicine, University of Dicle, 21280, Diyarbakır} 4_{Department of Orthodontics, Faculty of Dentistry, University of Dicle, 21280, Diyarbakır}

The potential beneficial effects of extremely low frequency (ELF) pulsed and sinusoidal electromagnetic fields (PEMF, SEMF) were shown on many tissues. Gingival epithelium plays an important role in immunosurveillance of the periodontal tisues. Epithelium acts as a mechanical barrier through cell junctions such as E-cadherin. The aim of this study was to investigate the relation of extremely low frequency pulsed and sinusoidal magnetic fields on epithelial and connective tissue of gingiva.

Twenty-seven male Wistar albino rats were used. The rats were divided into three groups (n=9): cage-control (Cg-Cnt) group (n=9), SEMF group(n=9), PEMF group(n=9). The groups of SEMF and PEMF( puls time; 25 µsn, puls frequance; 50 Hz) were subjected to 1.5 mT, 50 Hz, exposure 6 h a day, 5 days a week for 28 days in methacrylate boxes (43´42´15 cm). The animals were kept in 14/10h light/dark environment at constant temperature of 22 ± 3°C, 45 ± 10% humidity. Formalin fixed, paraffin embedded tissue sections stained with H-E and Masson Trichrome. In addition E-cadherin and Type-IV collagen expressions were examined immunohistochemically.

Intraepithelial lymphocytes and proliferation of epithelial cells were increased in both EMF groups. E-cadherin levels were increased on gingival epithelium of ELF-PEMF and ELF-SEMF groups as compared the control group. The expression level of type-IV collagen was not significant between cage-control and ELF-EMF treated groups except significantly increased in basal cell layer of ELF-PEMF group, as compared to the other groups (cage control and ELF-SEMF).

ELF-PEMF and ELF-SEMF have a local pro-inflammatuar effects on gingiva and leads increased to E-cadherin level as well as ELF-PEMF and ELF-SEMF can be used an supportive therapy for gingival diseases which lead to defects in epithelial barrier.

Keywords: E-cadherin,Gingiva,PEMF,SEMF,Type-IV Collagen P006

Streptozotosin ile deneysel diyabet oluĢturulan ratlarda yeĢil çay ekstratının ve ginseng’in kan glukoz, insulin, kolesterol ve trigliserid düzeylerine ve pankreas beta hücreleri üzerine etkilerinin histokimyasal ve immunohistokimyasal incelenmesi

Turan Karaca1_{, Mecit Yörük}2_{, Ġbrahim Hakkı Yörük}3_{, Sema Uslu}2

1_{Trakya Üniversitesi, Tıp Fakültesi Histoloji ve Embriyoloji AD, 22030, Edirne}

2_{Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Veteriner Fakültesi Histoloji ve Embriyoloji AD, 65080, Van} 3_{Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Kimya Bölümü, Biyokimya AD, 65080, Van}

Bu araĢtırma, streptozotosin (STZ) ile deneysel olarak diyabet oluĢturulan ratlarda, oral yolla ginseng (Amerikan ginsengi - Panax quinquefolium L.) ve yeĢil çay (Camellia sinensis) ekstratının ayrı ayrı ve kombine olarak verilmesinin pankreas beta (β) hücrelerine, kan glukoz, insulin, kolesterol ve trigliserid düzeyleri üzerine etkilerinin araĢtırılması amacı ile planlandı.

Bu amaçla 50 yetiĢkin Wistar Albino rat, her bir grupta eĢit hayvan olacak Ģekilde 5 farklı grup ayrıldı: Grup A: Kontrol, Grup B: STZ ile diyabet edilmiĢ, Grup C: STZ + YeĢil çay ekstratı (100mg/kg/gün), Grup D: STZ + Ginseng root (400mg/kg/gün) ve Grup E: STZ + YeĢil çay ekstratı (100mg/kg/gün) + Ginseng root (400mg/kg/gün) verilen, Ģeklinde gruplama yapıldı. Deney, 60mg/kg, i.p.tekdoz STZ enjeksiyonu ve STZ

enjeksiyonunu takip eden 48 saat sonra kan Ģekerlerinin ölçülmesi ile baĢladı ve 6 hafta devam etti. STZ enjeksiyonundan sonra kan Ģeker seviyesi 280 mg/dl ve üstü olanlar diyabet kabul edilip deneye alındılar. Deney bitiminde kan örnekleri alınıp, kan glukoz, insulin, kolesterol ve trigliserid seviyelerine bakıldı; pankreas dokusunda ise endokrin adacıklar ve β-hücreleri histokimyasal ve immunohistokimyasal olarak incelendi. Deney sonunda, canlı vücut ağırlıklarının BveC gruplarında baĢlangıç değerlerine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azaldığı, serum insulin değerlerinde ise C, DveE gruplarında hafif bir yükselmenin olduğu belirlendi. Bununla birlikte total kan trigliserid seviyesinin kontrol, DveE grupları ile karĢılaĢtırıldığında, BveC gruplarında azaldığı görüldü (P<0.05). Pankreas β-hücrelerinde STZ etkisi ile oluĢan dejeneratif değiĢimlerin, ginseng ve kombine ginseng ve yeĢil çay verilen grupta histopatolojik olarak normal yakın morfolojiye sahip oldukları belirlendi. YeĢil çay ve ginseng kombine verilen diyabetik ratlarda insulin için immunuhistokimyasal boyanmanın arttığı ve β-hücrelerinde STZ etkisi ile oluĢan dejenerasyonların azaldığı görüldü. YeĢil çayın yalnız verildiği grubunda Langerhans β-hücrelerinde dejenerasyon ve insulinle zayıf boyanma izlendi.

Sonuç olarak, ginseng ve yeĢil çay/ginseng‘in birlikte verilmesi, diyabetik ratlarda kan glukoz seviyesini düĢürdüğü ve pankreas β-hücrelerinde oksitatif stres nedeniyle oluĢan dejenerasyonlarda azalmalara neden olduğu gösterilmiĢtir.

Anahtar Kelimeler: Diabtes mellitus, Hipoglisemi, Ginseng, Pankreas β-hücresi, Streptozotocin, YeĢilçay Effects of extract of green tea and ginseng on pancreatic beta cells and levels of serum glucose, ınsulin, cholesterol and triglycerides in rats with experimentally streptozotocin-ınduced diabetes: a histochemical and ımmunohistochemical study

Turan Karaca1_{, Mecit Yörük}2_{, Ġbrahim Hakkı Yörük}3_{, Sema Uslu}2

1_{University of Trakya, Faculty of Medicine, Department of Histology-Embryology, 22030, Edirne} 2_{University of Yuzuncu Yil, Faculty of Veterinary Medicine, Department of Histology-Embryology,}

65080, Van

3_{University of Yuzuncu Yil, Faculty of Science, Department of Biochemistry, 65080, Van}

This study investigated the effects of oral administration of extract of green tea (Camellia sinensis) and ginseng (American ginseng - Panax quinquefolium L.), given alone or together, on pancreatic β-cells, blood glucose, insulin, cholesterol and triglyceride levels in rats with experimental diabetes induced by a single injection of streptozotocin (STZ).

Fifty adult Wistar Albino rats were used, 10 in each of these five treatment groups: Group A: healthy controls, Group B: STZ-induced diabetes (untreated), Group C: STZ-induced diabetes plus green tea extract (100 mg/kg/daily), Group D: STZ-induced diabetes plus ginseng root (400 mg/kg/daily) and Group E: STZ-induced diabetes plus ginseng root + green tea extracts as before. At the end of the six-week experiment, blood samples were analysed for blood glucose, insulin, cholesterol and triglyceride levels and samples of pancreatic tissue were examined histochemically and immunohistochemically for endocrine islets and β-cells.

At the end of experiment, body weight decreased in groups B and C, serum insulin concentrations decreased slightly in groups C, D and E, and total triglyceride levels of blood decreased significantly (P<0.05) in groups B and C compared with control, D and E groups. Histopathological examination showed that degenerative changes in pancreatic β-cells in STZ-treated rats were minimised to near normal morphology by administration of ginseng (Group D) and ginseng+green tea (Group E), and there was increased intensity of immunohistochemical staining for insulin in these groups. Degeneration of islets of Langerhans β-cells and weak insulin staining was observed for green tea alone (Group C).

These findings demonstrate that ginseng or combined ginseng + green tea decreases blood glucose levels in diabetic rats and increases preservation of β-cells, perhaps by lowering oxidative stress.

Keywords: diabetes mellitus, hypoglycaemia, ginseng, pancreatic β-cell, streptozotocin, Green tea P007

Streptozotosin (STZ) ile diyabet oluĢturulmuĢ ratlarda, yeĢil çay ve ginseng’in ince bağırsaklarda villus uzunluğu ve kript derinliği ile mast hücresi ve goblet hücrelerinin dağılımı üzerine etkisi Turan Karaca1_{, Mecit Yörük}2_{, Sema Uslu}2

1_{Trakya Üniversitesi, Tıp Fakültesi Histoloji ve Embriyoloji AD, 22030, Edirne}

2_{Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Veteriner Fakültesi Histoloji ve Embriyoloji AD, 65080, Van}

Bu araĢtırma, streptozotosin (STZ) ile deneysel olarak diyabet oluĢturulan ratlarda, oral yolla yeĢil çay (Camellia sinensis) ekstratının ve ginseng‘in (Amerikan ginsengi - Panax quinquefolium L.) ayrı ayrı ve kombine olarak verilmesinin ince bağırsakların mikromorfolojisi ile mast hücresi ve goblet hücrelerinin dağılımı üzerine etkisinin araĢtırılması amacı ile planlandı.

Bu amaçla 30 yetiĢkin Wistar Albino rat, her bir grupta eĢit hayvan olacak Ģekilde 5 farklı grup ayrıldı: Grup A: Kontrol, Grup B: STZ ile diyabet edilmiĢ, Grup C: STZ + YeĢil çay ekstratı (100mg/kg/gün), Grup D: STZ + Ginseng root (400mg/kg/gün) ve Grup E: STZ + YeĢil çay ekstratı (100mg/kg/gün) + Ginseng root (400mg/kg/gün) verilen, Ģeklinde gruplama yapıldı. Deney, 60mg/kg, i.p. tek doz STZ enjeksiyonu ve STZ

enjeksiyonunu takip eden 48 saat sonra kan Ģekerlerinin ölçülmesi ile baĢladı ve 6 hafta devam etti. Deney bitiminde ince bağırsaklardan alınan doku örnekleri %10 luk tamponlu formaldehit sol. fiks edilen (24 saat) parafin bloklardan alınan kesitlere H&E ve PAS; Mota‘nın basic lead asetat (BLA) solüsyonunda fikse edilen kesitlere ise mast hücre sayımı ve dağılımının belirlenmesi için toluidine blue boyaması yapıldı.

Diyabetik grupta (Grup B) mast hücre sayısının, ince bağırsak lamina propriyası ve submukozasında diğer gruplara göre anlamlı olarak azalmıĢ olduğu, bununla birlikte diyabetik ratların duodenum ve jejunumlarında goblet hücrelerinin diğer gruplara göre daha yüksek oldukları belirlendi (P<0.05). Diabetik ratlarda içme suyu ile verilen yeĢil çay ekstraktı ve ginsengin duodenumda villus uzun ve ileumda kript derinliği üzerinde herhangi bir etkisinin olmadığı görüldü. YeĢil çay ekstraktı ve ginsengin kombine verildiği diyabetik grup da ise, jejunum daha kısa villus uzunluğu ile karakterize olduğu belirlendi.

Sonuç olarak, yeĢil çay ekstraktının ve ginsengin diyabetik ratlarda ince bağırsak mikromorfolojik yapı üzerine ve mukoza goblet hücresi ile mukozal ve submukozal mast hücresi sayısı ve dağılımı üzerine etkili olduğu gözlemlendi.

Anahtar Kelimeler: diyabet, ginseng, goblet hücresi, ince bağırsak, mast hücresi, streptozotosin, rat, yeĢil

çay

Effects of green tea and ginseng on villus length and crypt depth and on the distribution of mast and goblet cells in the small ıntestine of rats with Streptozotocin (STZ)-induced diabetes

Turan Karaca1_{, Mecit Yörük}2_{, Sema Uslu}2

1_{University of Trakya, Faculty of Medicine, Department of Histology-Embryology, 22030, Edirne} 2_{University of Yuzuncu Yil, Faculty of Veterinary Medicine, Department of Histology-Embryology,}

65080, Van

This study investigated the effects of green tea extract (Camellia sinensis), ginseng root (American ginseng - Panax quinquefolium L.), and green tea extract plus ginseng root on the micromorphology of and distribution of mast cells and goblet cells in the intestine of rats with streptozotocin (STZ)-induced diabetes.

Thirty healthy Wistar albino rats were used, six in each of five groups as follows: GroupA: as control, GroupB: STZ-induced diabetes without treatment, GroupC: STZ-induced diabetes treated with green tea extract alone (100 mg/kg/daily), Group D: STZ-induced diabetes treated with ginseng root alone (400 mg/kg/daily) and Group E: STZ-induced diabetes treated with a combination of green tea extract and ginseng root. Blood samples were analysed for blood glucose at the end of the six week experiment period. Small intestine tissues were washed with phosphate-buffered solution, fixed in 10% neutral buffered formalin solution, embedded in paraffin, and then stained with haematoxylin and eosin and PAS. For examination of mast cells, tissue fragments were fixed in BLA and, sections were stained with TB.

Mast cell number was significantly lower (P<0.05) in the lamina propria and submucosa of the small intestines, but the number of goblet cells in the duodenum and jejunum was higher in the diabetic groups than in other groups (P<0.05). Goblet cell density in the small intestine tended to be higher in the untreated diabetic group than in the other groups. Green tea extract and ginseng root had no influence on villus height in the duodenum and crypt depth in the ileum of diabetic rats but both had an effect which is characterized by a lower villus height in the jejenum.

In conclusion, green tea extract and ginseng root promoted micromorphology of the small intestine and also caused changes in the distribution of mast and goblet cells of the intestine of diabetic rats.

Keywords: diabetes, ginseng, goblet cell, green tea, mast cell, small intestine, streptozotocin, rat P008

Deneysel radyasyon enteritinde L-karnitinin profilaktik kullanımı MCP-1, IFN-γ ve TNF-α düzeylerini nasıl etkiler?

Meryem Akpolat1_{, Kanat Gülle}1_{, Yeter Topçu TarladaçalıĢır}2_{, Zehra Safi Öz}3_{, Bekir Hakan Bakkal}4_,

Mehmet Araslı5_{, Ümmühani Özel Türkcü}6

1_{Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı,}

Zonguldak

2_{Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, Edirne}

3_{Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı, Zonguldak}

4_{Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı, Zonguldak} 5_{Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ġmmünoloji Anabilim Dalı, Zonguldak}

6_{Muğla Üniversitesi Sağlık Yüksek Okulu, Muğla}

Son yapılan çalıĢmalar, bağırsak dahil pek çok dokuda, radyasyona bağlı çeĢitli sitokin ve kemokinlerin sentezlendiğini göstermiĢtir. Bu çalıĢmada, radyasyona bağlı serum monosit kemoatraktan protein-1 (MCP-1), interferon-gamma (IFN-γ) ve tümor nekroz faktör-alfa (TNF-α) düzeyleri ile ileum mukoza hasarına karĢı L- karnitinin etkisi araĢtırılmıĢtır.

ÇalıĢmamızda, 30 adet Wistar albino diĢi sıçan kullanılarak 5 grup oluĢturuldu. Radyasyon hasarı için, kontrol hariç tüm deneklere 8,3 Gy X ıĢını uygulandı. Radyasyon-1 grubu, ıĢınlamadan sonra 6. saatte, radyasyon-2 grubu ise ıĢınlamadan sonraki 4. günde sakrifiye edildi. Radyasyon-1+L-karnitin grubu ve radyasyon-2+L- karnitin grubuna profilaktik olarak ıĢınlamadan bir gün önce baĢlayarak sakrifikasyon zamanına kadar günde bir kez intraperitoneal 200 mg/kg L-karnitin uygulandı. Mukozal hasar Ģiddeti, hematoksilen-eozin boyalı preparatlarda, histopatolojik skorlamayla belirlendi. Serum MCP-1, IFN-γ ve TNF-α düzeyleri flowsitometrik, yöntemle tayin edildi.

Radyasyon-1 ve 2 gruplarındaki serum MCP-1 ve IFN-γ seviyeleri kontrolle kıyaslandığında anlamlı bir artıĢ (p<0.001) olduğu gözlendi. Tüm gruplarda TNF-α seviyelerinde anlamlı bir fark bulunmazken, L-karnitin ile ön tedavi serum MCP-1 ve IFN-γ seviyelerini belirgin ölçüde düĢürdü (p<0.001). Kontrol grubuna ait ileum örneklerinde histopatolojik skor minimum iken, radyasyon-1 ve 2 gruplarına ait deneklerde skor, kontrole göre anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0.001). IĢınlamadan önce L-karnitin uygulanan deneklerde, mukozal hasarın Ģiddetinde belirgin bir azalma olduğu tespit edildi.

L-karnitinin RT‘ye bağlı görülen hasar üzerindeki etkilerini, hem radyasyon enteriti tablosunun Ģiddetini azaltarak, hem de hasara bağlı olarak enflamatuar reaksiyonlar sonucu sitokin ve kemokin salınımına etki ederek açığa çıkardığı tespit edilmiĢtir.

Anahtar Kelimeler: ileum, kemokin, L-karnitin, mukozal hasar, radyasyon enteriti, sitokin

How the prophylactic usage of L-carnitine affects the level of MCP-1, IFN-γ and TNF-α in experimental radiation enteritis?

Meryem Akpolat1_{, Kanat Gülle}1_{, Yeter Topçu TarladaçalıĢır}2_{, Zehra Safi Öz}3_{, Bekir Hakan Bakkal}4_,

Mehmet Araslı5_{, Ümmühani Özel Türkcü}6

1_{Zonguldak Karaelmas University, Institute of Health Science, Department of Histology and}

Embriyology, Zonguldak

2_{Trakya University, Faculty of Medicine, Department of Histology and Embriyology, Edirne}

3_{Zonguldak Karaelmas University, Faculty of Medicine, Department of Medical Biology, Zonguldak} 4_{Zonguldak Karaelmas University, Faculty of Medicine, Department of Radiation Oncology,}

Zonguldak

5_{Zonguldak Karaelmas University, Faculty of Medicine, Department of Immunology, Zonguldak} 6_{Mugla School of Health, Mugla}

Recent studies show that irradiation induces the synthesis of various cytokines and chemokines in several tissues, including the intestines. In this study, we tested the effects of L-carnitine against radiation-induced ileal mucosal damage and serum levels of monocyte chemoatractan protein-1 (MCP-1), interferon gamma (IFN-γ) and tumor necrosis factor-alpha TNF-α.

Thirty Wistar albino female rats were divided into five groups. Control group received physiological saline intraperitoneally (i.p.), as placebo. Radiation-1 and radiation-2 groups received whole body X-irradiation of 8,3 Gy as a single dose plus physiological saline. This groups were sacrificed at 6 h and 4 d after irradiation, respectively. Radiation-1+L-carnitine and radiation-2+L-carnitine groups received same dose whole body X- irradiation plus daily dose of 200 mg/kg L-carnitine. L-carnitine was applied 1 day before and 4 days after irradiation. Ġleum samples of the all groups were taken at 6 h and 4 d post-irradiation. The severity of mucosal damage was determined by using histopathologic scoring on the hematoxylin-eosin stained slides. The levels of MCP-1, IFN-γ and TNF-α in serum were determined by flow cytometric analysis.

The levels of serum MCP-1 and IFN-γ were significantly higher (p<0.001) in radiation-1 and radiation-2 groups when compared with the control. TNF-α levels in all groups did not change significantly. Treatment with L- carnitine decreased serum MCP-1 and IFN-γ levels considerably. Ġleum samples from control group revealed minimum mucosal histopathological score. In the radiation-1 and radiation-2 groups, the score was significantly elevated as compared to either control group (p<0.001). However, L-carnitine preceding the irradiation, reduced the severity of mucosal damage.

In this study, antioxidant treatment with L-carnitine prior to irradiation provides in effective protection against intestinal damage and serum cytokines-chemokines levels.

Keywords: chemokine, cytokine, ileum, L- carnitine, mucosal damage, radiation enteritis P009

Sistemik nikotin kullanımının rat nazal mukozası üzerindeki etkisi: Histopatolojik ve immunohistokimyasal bir çalıĢma

Ediz Yorgancılar1_{, Selçuk Tunik}2_{, Engin Deveci}2_{, Ramazan Gün}1_{, Salih Bakır}1_{, Vefa Kınıs}1_{, Ercan}