• Sonuç bulunamadı

25. Yunanistan’da cinsiyete göre öğrencilerin dağılımı (kamu ve özel sektör okulları)

4.1 Birinci Alt Probleme İlişkin Bulgular ve Yorumlar

4.1.7.19 Kurumsal Değişiklikler ve Alternatif Yapılar

4.1.7.19.1 Sami Okulları

1962’den beri ülkede yaşayan Sami nüfusuna toplam üç eğitim seçeneği sunulmaktadır: grundskola, bir grundskolada birleştirilmiş Sami öğretimi ya da sameskola. Kuzey İsveç’in farklı bölgelerinde devlet tarafından işletilen toplam altı adet Sami okulu bulunmaktadır. Devlet, öğretmen maaşı, öğrencilerin kalacak yer ve yemek ihtiyaçları, ulaşım ve diğer olanaklar gibi okulun idaresiyle ilgili masrafları karşılar. Milli Eğitim Dairesi, Sami okullarının denetiminden sorumludur.

Sameskola okulları, genel sekreterliği Jokkmokk’ta bulunan yönetim kurulu tarafından idare edilir.

Sameskola’da verilen eğitim 6. yıla kadar (6. yıl dahil) zorunlu eğitim kapsamında verilenle aynıdır ancak Sami dili, Sami kültürü ve tarihi de öğretilir. Öğretim İsveçce ve Sami dillerinde yapılır; ve Sami dili tüm eğitim öğretim yılı boyunca ayrı bir ders olarak okutulur. Sameskola’da altıncı yılın sonunda öğrenciler zorunlu öğretimlerini (7 – 9 arası yıllar) tamamlamış olurlar.

Buna ek olarak, İsveç’in kuzeyinde çok sayıda zorunlu okulda birleştirilmiş Sami öğretimi sunulmaktadır. Birleştirilmiş Sami öğretimi zorunlu eğitimin dokuz yılı boyunca da verilebilir.

4.1.7. 20 İstatistikler

İsveç’te 2002-03 eğitim öğretim yılında yaklaşık öğrenci sayısı 1,057,000’di. Bu sayının yaklaşık yüzde beşi bağımsız okullara kayıt yaptırmıştır.

Sameskola’da okuyan öğrenci sayısı 143, grundskola’da birleştirilmiş Sami eğitimi alan öğrenci sayısı da yaklaşık 150 idi.

Aynı yılda ülke çapında 5,100 okul vardı. Bu okulların yüzde dokuzu bağımsız okullardı. Bağımsız okulların sayısı 1997-98 eğitim öğretim yılından bu tarihe kadar yüzde 10’uk bir artış göstermiş bağımsız okullara ilişkin şartların değiştiği Haziran 1992’den bu tarihe kadar da ikiye katlanmıştır.

Genel olarak okul başına düşen öğrenci sayısı 207 iken bağımsız okullar için bu oran 109 öğrenciyle daha az düzeydedir.

Öğrencilerin çoğu yedi yaşına girdikleri yılın güz döneminde okula başlar ve bundan dokuz sene sonra yaz döneminde zorunlu eğitimlerini bitirmiş olurlar. 1 Haziran 1991’den bu yana öğrencilere 6 yaşında da okula başlayabilme hakkı verilmiştir. 2002-03 eğitim öğretim yılında okula başlayan öğrencilerin tamamının yüzde üçün hemen üzerindeki bir bölümü okula 6 ya da daha küçük bir yaşta başlamıştır.

4.1.7. 21 Personel

2002/03 eğitim öğretim döneminde belediye okullarında yaklaşık 88,818 öğretmen çalışırken bu sayı bağımsız okullarda 5,734’tü. Grundskola’da çalışan öğretmen sayısı toplam 92,660’tı ve bunlardan 31’i sameskola’da çalışıyordu.

Zorunlu belediye okullarında 100 öğrenci başına ortalama 7.9 öğretmen (tam gün eşdeğerlerine dönüştürülmüş sayı) düşerken, bu oran Sami okullarında 15.5 ve bağımsız grundskola’da 7.6’dır. Belediye okullarında, öğretmenlerin yüzde 80.9’u öğretmenlik diplomasına sahiptir. Bağımsız okullarda bu oran yüzde 63.2’dir. Tüm grundskola’lar için bu ortalama ise yüzde 79.9’dur.

4.1.7. 22 Bilgisayar Donanımı

Okullarda bilgisayar kullanımı her geçen gün artmaktadır. 2001’de zorunlu belediye okullarında bilgisayar başına ortalama 8.4 öğrenci, bağımsız okullarda da 7.9 öğrenci başına bir bilgisayar düşmektedir. Bilgisayarların büyük bir bölümü dersliklere ya da özel eğitim odalarına konulmaktadır. Eskiden okullarda daha fazla bilgisayar merkezi mevcuttu ancak programda Bilgi ve İletişim teknolojileri için özel bir ders olmadığından ve bilgisayarlardan öğretimin her alanında kullanılması gerektiği belirtildiğinden, sadece özel bilgisayar odalarında değil her derslikte bilgisayarlara ihtiyaç duyulmaktadır.

Zorunlu eğitim veren tüm okulların yaklaşık dörtte üçünde İnternet erişimi vardır. Bu rakamın 1999 yılında toplam okulların ancak yarısı kadar olduğu düşünüldüğünde, yaşanan artış açıkça görülmektedir (eurydice.org).

4.1.8 Yunanistan 4.1.8.1 İlköğretim

İlköğretim hizmeti anaokullarında ve ilköğretim okullarında sunulmaktadır.

4.1.8.1.1 Tarihsel Bakış

Özelde ilköğretim hizmeti ve genelde de eğitim hizmeti ilk kez modern Helen devletin temelde kurulmaya başladığı 1830’larda örgütlü bir şekilde sunulmaya başlanmıştır.

4.1.8.1.2 Özel Yasal Çerçeve

Günümüzde uygulamada olan İlk ve Orta öğretimin yapısı ve işleyişi 1985 yılında Yunan Parlamentosunda onaylanarak yasalaşan 1566 sayılı Eğitim Yasasıyla düzenlenmiştir. Bu ve yüksek öğretime ilişkin önceki yasalarla (1268/1982 ve 1404/1983 sayı ve tarihli yasalar) birlikte eğitimin her düzeyi için gerekli kurumsal çerçeve tanımlanmıştır.

Ayrıca söz konusu yasal çerçeve ile yeni programların hazırlanması ve ilgili yeni ders kitaplarının yazılmasına ilişkin yeni prosedür de belirlenmiştir. Ayrıca bu yasal çerçeveyle şu ilkeler benimsenmiştir: Her öğrencinin ders kitabı için mutlaka bir öğretmen kitabı hazırlanmalıdır; modern Yunanca dilinin yazılışı için tek aksanlı bir sistem, öğretmenler için geliştirme eğitimi hazırlanmıştır vb..

Bu yasal çerçeve ve yeni yasalar Cumhurbaşkanlığı kararnameleriyle tamamlanmıştır. Bunların başlıcaları, öğrencilerin değerlendirilmesi yönteminde değişiklik yapılmasını öngören 8/10-01-1995 Sayı ve Tarihli Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ve 121/18-04-1995 Sayı ve Tarihli Ek Cumhurbaşkanlığı Kararnamesidir; bu kararnamelere göre değerlendirme süreklilik arz eden pedagojik

bir süreç olarak görülmektedir. Bu şekilde değerlendirme sayesinde öğrencilerin öğrenme konusunda kat ettikleri yol, performansları, çabaları, ilgi, inisiyatif, yaratıcılık ve sınıfın diğer bireyleriyle işbirliği düzeyleri gözlemlenmektedir. Ayrıca Anaokulu ve İlkokulların işleyişiyle ilgili konulara düzenlemeler getiren 200/98 ve 201/98 Sayı ve Tarihli Cumhurbaşkanlığı Kararnameleri de mevcuttur.

Milli Eğitim Konseyi (ESYP), Eğitim Araştırma Merkezi (KEE), Sürekli Yetişkin Eğitimi Enstitüsü (IDEKE) ve Eğitimi Destekleyen Öğrenme Merkezlerinin (MOKESE) kurulmasını sağlayan 2327/95 Sayı ve Tarihli yasa ile eğitimin ademi merkezileştirilmesi yolunda çok önemli bir adım atılmıştır. Ancak bu yasanın Milli Eğitim Konseyi ve Eğitimi Destekleyen Öğrenme Merkezleri ile ilgili hükümlerinin henüz uygulamaya geçirilmediğini belirtmek gerekir.

Mecliste onaylanan yasalardan bazıları Müslüman azınlığın eğitimine ilişkin 2341/95 Sayı ve Tarihli yasa ve yurtdışından gelen Yunan ailelerin çocukları için yeni eğitim yönteminin tesis edildiği 2413/96 Sayı ve Tarihli yasa; ve tam gün eğitim veren ilköğretim okullarının oluşturulmasını ve Tektip Program Çerçevesi (EPPS) sayesinde ilk ve orta öğretim programları için ortak bir bakış açısı sunulmasını sağlayan 2525/97 Sayı ve Tarihli yasadır (eurydice.org).