Hz Muhammed’de Yapılan İtirazlara Cevaplar

3.5.1. Dr. Sprenger’in Hz. Muhammed Hakkında Histeri Veya İsteri Hastalığına Mübtela Olduğu İddiası

Dr.Sprenger’in Hz.Peygamberi bu iftira ile yaftalamasındaki amaç, O’na gelenin vahiy olmadığını ispat etmek içindir.

Keskioğlu, Müşriklerin XIV asır önce Hz. Muhammed’e “ sahir, kâhin, mecnun, şair”280_{, diye ithamaları ile XIX’ncu asırda Hz. Peygamberi görmeyen}

277 _{Kehf, 17/79.}

278 _{Keskioğlu, Kur’an-ı Kerim Bilgileri, s. 164.} 279 _{Keskioğlu, Kur’an-ı Kerim Bilgileri, s. 164.} 280 _{Keskioğlu, Kur’an Tarihi, s. 340}

oryantalistlerin söylemelerinin aynı olduğuna dikkat çekmektedir. Aradaki tek fark; Müşrikler Hz. Peygamberi gözleri ile görmüşlerdir, Müsteşrikler ise bunları görmeden söylemişlerdir.281

Keskioğlu, oryantalistleri tecrübe ve müşahade asrında kendilerinin de benimsedikleri prensiplere uymamakla eleştirmektedir. Onlara göre ilim ve fen tecrübe ve müşahadeye dayanmaktadır. Ama buna rağmen Sprenger gibi oryantalistler ilim ve fen çağında gaibten hüküm çıkartarak Hz. Peygamberi histeri ve sar’a hastalığına mübtela olduğunu söyleyebilmişlerdir.282 _{Yazar, Sprenger ve onun gibi} düşünenlere - biraz da ironi kullanarak - şöyle cevap veriyor:

“ Hazreti Muhammed’in adını yalnız adın işitenler, çılgınca ithamı basıyor. Binlerce hasta, türlü hastalıklarla inlerken, etrafında sevdikleri çırpınırken onlara bir türlü teşhis koyamayıp önünde yatan hasta karşısında eli dili bağlı âciz duran tıb, 14 asır evvel yaşamış bir adamın gaibane teşhisini yapıp hastalığına ad koyuyor: Sar’a! İsteri! Ne munsıfane hüküm! Prensiplere ne de sadık kalmak! Tecrübe ve müşahade hani? İlmî prensiplere sadakat nerede? İlmî metod bu mu? Müsteştrik Hirschfeld Hazreti Muhammed’in asabî illeti hakkında tarihi delillerin pek zayıf olduğunu söylüyor, yine insaflı!....Hem dünyada sar’al’ı biricik mi? Niceleri var. Hani onların eserleri, eğer delilik bu ise onların eserleri nerede? En güzide kafaları, âlimleri meşgul eden Kur’an bir sar’alı mahsulü mü? Bu eserle bütün dünya 14 asır meşgul olmuş ve insanlık durdukça da olacak”.283

3.5.2. Hz. Peygamber’in Çok Evliliğine Dil Uzatanlar

Keskioğlu, Hz. Süleyman’ın 700 karısı, 300 odalığı olduğu Kitabı Mukaddes’te geçmesine rağmen, O’na hiçbir şey söylemeyip sürekli Hz. Muhammed’e hücum etmelerinin yaman bir çelişki olduğunu dile getirerek cevap vermektedir.284

281 _{Keskioğlu, Kur’an Tarihi, s. 340} 282 _{Keskioğlu, Kur’an Tarihi,s. 340.} 283 _{Keskioğlu, Kur’an Tarihi, s. 339-340.} 284 _{Keskioğlu, Kur’an Tarihi, s.341.}

3.5.3. Grânîk Meselesi285

Garânîk meselesine göre, güya Hz.Peygamber (haşa ve kella) putları öğmüştür.

Keskioğlu “ Putların aleyhine en şiddetli mücadeleyi yapan Hz.Muhammed, putları öğer mi?” diyerek İslâm düşmanlarının ortaya attğı bu iftirayı sert bir dil ile eleştirmiş , Muhammed bin İshak(ö. 150/770)’ın “ Bu zındıkların uydurmasıdır” ve Beyhaki(ö.458/1065)’in “ Bu hikâye nakil cihetinden sabit değildir” sözlerine yer vererek reddetmiştir.286

285 _{Garânîk olayın aslı şudur: Hz. Peygamber’in Necm suresini Kâbe’nin yanında okuduğu; surenin}

sonunda secde ayeti bulundugu için Hz. Peygamber'in ve orada bulunan ashabın secdeye kapandıkları, buna mukâbil müşriklerin de tamamıyla secde ettiklerine dair İmam el-Buhârî'nin el-Câmi’u’s- Sahîh'inde sahih bir rivâyet vardır (bk. Buhârî, Tefsiru Sûrati ve’n-Necm 4). Ancak bu rivayette Garânîk meselesiyle ilgili hiçbir bilgi yoktur; olması da zaten hem nakil yönünden, hem de akıl yönünden mümkün degildir. İslâm düşmanları adetleri vechile yalan ve uydurmalarını işte bu rivayet üzerine bina etmiş, aslı ve esası olmayan İftiralarla bu sahih rivayeti tamamıyla çarpıtmışlardır. Hz. Peygamber ve ashabı, Necm suresinde geçen secde ayeti dolayisıyla secdeye varirken müşrikler de bu surenin 19 ve 20. ayetlerinde isimleri anılarak kötülenen putları ve akîdelerine sahip çıktiklarını belirtmek ve putlarını tazim etmiş olmak için putları adına secde etmiş olmalıdırlar.( Ahmet ÖNKAL, “Garânîk”, http://www.enfal.de/tarih21.htm)

İKİNCİ BÖLÜM

KUR’AN MEÂLİNDE İZLEDİĞİ YÖNTEM

1. Meâlin Yazılma Serüveni

Keskioğlu’nun tercümeye olan ilgisi daha öğrencilik yıllarında başlar. Şeyhü’l-İslâm Musa Kazım Efendi(ö. 1920)’nin Külliyatın’da, Kur’an tercemesi hakkında “ Biz Kitâbımızı, Kitabullâhımızı bilmeyecek miyiz? Dünyada “hiç bir kavim yoktur ki, Kitâbını bilmesin ... Kur’an’ı Kerim bizim lisânımız üzere nâzil olmamıştır. O halde tercüme edelim. Bildiğimiz bir lisân var ya, o lisâna tercüme edelim”, 287 _{sözünü okuduktan sonra bu arzu ve iştiyakı daha da artar.}

Kahire Ezher Üniversitesinde okurken (1938) M. Ferid Vecdi’nin Arap müslümanlar için yazmış olduğu El-Mushafu’l-Müfesser adlı Kur’an tercümesini mütâlaa etme fırsatı bulur. Dili Arapça olan bir topluma Kur’an’ın tercümesi yapıldı ise bu Türkler için daha bir elzem olduğuna kanaat getirir. Mütalaa ettiği kitabın sayfaları arasına beyaz kağıtlar koyarak müsvedde halinde notlar tutmaya başlar. Böylece meâl çalışmasına o yıllarda başlamış olur. Yıllar akıp gider, meâl çalışması da devam eder. 1961’de Diyanet işleri Başkanlığının yayınladığı Tercümenin altı kişilik redaksiyon heyetinde bulunur. Tekrar kurulan heyette Din işleri Yüksek Kurulu Üyesi olarak 1972’de vazife alır. Bu arada müellifin tercüme ile aşinalığı da artmıştır.288 _{Emekliliğe ayrılınca çalışmalarını yoğunlaştıran yazar, 1938’de başladığı} meâl çalışmasını 1985’de tamamlamaya muvaffak olur. Meâl, 1988’de “Kur’an-ı

287 _{Uzun aramalarımıza rağmen, Kâzım Efendi’ye ait olan bu pasajı Külliyyat isimli eserinde bulamadık.}

Keskioğlu’nun meâlinin mukaddimesinden iktibas etmekle iktifa ettik.( Kur’an-ı Kerim’in Türkçe

Açıklaması, s. XVIII)

Kerim’in Türkçe Açıklaması “ adıyla Eren yayıncılık tarafından basılarak gün yüzüne çıkar.