Yapılan araĢtırmalar neticesinde elde edilen sonuçlardan yola çıkılarak, gelecekteki çalıĢmalara katkıda bulunmak amacıyla aĢağıda bazı önerilere yer verilmiĢtir.
1. Atölye ortamının yeni ürün üretimine hazırlanmasını da planlayıp koordine edecek bir uzman ekibin oluĢturulmasının, üretim ortamında oluĢabilecek olası aksamaları daha fazla minimize edebileceği ve bundan doğacak zaman kayıplarının da önemli ölçüde önüne geçilebileceği söylenebilir.
2. Atölyelerde çalıĢan iĢ görenlerin niteliklerinin arttırılması, atölye ortamından en üst seviyede verim elde edilebilmesi açısından oldukça önemli bir durum olup; iĢ görenlerin bu konuda gerek görevleri baĢında iken gerekse uzman kiĢiler tarafından verilecek seminerler doğrultusunda eğitilmeleri, atölyelerde oluĢabilecek olası sorunları en aza indirgemeye önemli ölçüde etki edecektir. ĠĢ görenlerin bilinçlendirilmesiyle, makine ve teçhizat kullanımını doğru olarak yapabilecekleri, bu sayede verimliliğin yükseleceği; zaman, iĢçilik ve iĢ gören sağlığı gibi konulardaki zararların da en aza indirgenerek üretimde verimliliğin artacağı, buna bağlı olarak da israfın en aza indirgeneceği söylenebilir.
3. Atölyelerde verimliliği arttırmak adına, nasıl her departmanın iĢleyiĢinde bir uzmana ihtiyaç var ise; üretim ortamlarının tam kapasiteyle üretim yapması için de sürekli fikirler geliĢtirecek bir uzman ekibe ihtiyaç vardır. Bu uzman ekipler sayesinde ise; tip dönme aĢamasında yaĢanan sorunlar ve bu sorunların oluĢturduğu zaman kayıpları da en aza indirgeneceği söylenebilir.
4. Atölyelerde görev alan ustabaĢı ve bant Ģeflerinin görevleri netleĢtirilmeli; yapmakla yükümlü oldukları iĢlerin haricinde, daha fazla uzmanlık gerektiren iĢlerde tam yetki verilmesi yerine, uzman ekibin bir parçası olarak hareket etmesine imkân verilebilmelidir. Ayrıca, üretim ortamındaki iĢ görenlerin bant ve atölye Ģeflerine olan bağımlılığı en aza indirgenerek iĢ görenlerin kendi aralarında birbirleriyle olan koordinasyonlarını kendilerinin sağlayarak baĢarılı olmalarına ve bu sayede motivasyonlarının artmasına olanak sağlanabilmelidir.
5. Atölyelerde kullanılacak teknolojik donanım ne kadar yüksek olursa iĢlemlerin gerçekleĢtirilmesi için harcanacak süre de o kadar kısalacak ve kolaylaĢacak, iĢ görenlerin üzerindeki iĢ yükü hafifleyecek ve iĢ görenden elde edilen verim artacak, iĢçilikteki kalite yükselecek ve iĢlerin tamamlanma süresi kısalarak zamandan da önemli ölçüde tasarruf sağlanacaktır. Makine ve teçhizatın ürün üretimini kolaylaĢtıracak donanıma sahip olmasının, hem diğer makine ve teçhizata aparat ekleme-çıkarma iĢlemlerinden hem de iĢçilik ve zamandan tasarruf sağlanmasına ve üretimde yaĢanabilecek olası sorunların da en aza indirilmesine önemli katkılarda bulunacağı söylenebilir.
6. AlıĢılagelmiĢ düzende üretim yapmayı tercih yerine, bu alanda uzmanlaĢmıĢ kiĢiler tarafından verimliliği arttırmak adına eldeki mevcut imkânları en etkili biçimde kullanarak atölye içi düzenlemelerin geliĢtirilmesine gidilebilir.
7. Yardımcı malzemelerin sipariĢinden satın alınmasına, saklanmasından üretime dâhil edilmesine kadar geçen her bir süreç sorumlusunun görevini eksiksiz yerine getirmesinin, üretimde bu tür aksamaların yaĢanmasına büyük oranda engel olacağı söylenebilir.
8. Üretim öncesinde yapılması gereken üretim hazırlıklarının üretimde zaman kayıplarına yol açmaması ve yeni ürün üretimine geçiĢin aksamaması için üretim öncesinde iyi bir iĢ ve zaman planlaması yapılabilir. Ayrıca, üretim ortamlarındaki iĢ gören, makine ve teçhizattan en yüksek verimliliğin en az zaman kaybıyla sağlanabilmesi için mutlaka üretime dair süreç odaklı planlamaların uzman ekiplerce hazırlanması ve aktif hale getirilmesi, iĢletmeler tarafından önemsenmesi gereken birincil eylemler arasında yer almalıdır denilebilir.
9. Üretimin gerçekleĢtirilmesi esnasında iĢ görenin, gerçekleĢtirmekte olduğu iĢi en iyi Ģekilde yapabilmesi için her an baĢvurabileceği üretim akıĢ Ģeması, ürünün ölçü ve oranlarla detaylandırılmıĢ teknik çizimi gibi yazılı ve görsel materyallerin iĢ görenlere dağıtılması üretimde yaĢanabilecek olası sorunların önüne geçmede önemli katkılar sağlayacaktır denilebilir.
10. Üretimi aksatan ve üretim esnasında zaman kayıpları yaĢanmasına sebebiyet veren tüm “değer yaratmayan faaliyetlerin” tespit edilerek sıfırlanmasının; iĢletmelerin zaman, iĢçilik ve diğer maliyetlerden tasarruf sağlaması ve üretimden üst düzeyde verimlilik elde etmesi açısından oldukça önemli olduğu söylenebilir.
KAYNAKÇA
Acar, D., Tekin, M. ve Alkan, H. (2007). Esnek üretim sistemlerinin iĢletme faaliyetlerine olan etkisi ve maliyet unsurlarında meydana getirdiği değiĢiklikler. Süleyman
Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12 (2), 1-20.
Ağralı, S. (2011, 05-07 Temmuz). Ortak üretimli kapasite kısıtlı olmayan dinamik bir öbek
büyüklüğü belirleme problemi. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 31.
Ulusal Kongresinde sunuldu, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Akyürek, A., Keçe, A., Aksoy, A. ve Öztürk, N. (2009). Termoplastik ürünlerin yeni ürün devreye alma sürecinde bir yapay zeka yaklaĢımı. Uludağ Üniversitesi
Mühendislik- Mimarlık Fakültesi Dergisi, 14 (1), 67-76.
Aluftekin, N., Yüksel, Ö., TaĢ, A., Çakar, G. ve Bayraktar, F. (2009). Küresel krizden çıkıĢta kümelenme modeli: tekstil ve hazır giyim sektörü örneği. Z.K.Ü. Sosyal
Bilimler Dergisi, 5 (10), 1-19.
Arabacı, S. (2004). Hazır giyimde kullanılan yardımcı malzemelerin tedarikinde ve üretim
sürecinde karşılaşılan problemler. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal
bilimler Enstitüsü, Konya.
Arıkan, R. (2011). Araştırma yöntem ve teknikleri. (1. Basım). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim DanıĢmanlık Tic. Ltd. ġti.
Aslan, E. (1996). Hazır giyim üreten işletmelerde yardımcı malzeme ve aksesuarlardan
kaynaklanan sorunların saptanması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Atalay, M. (1995). Küçük ve orta ölçekli hazır giyim işletmelerinde verimliliği etkileyen
etmenlerin önceliklerinin saptanması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Atılgan, T., Kanat, S. ve Ofluoğlu, P. (2012, 16-18 Kasım). Hazırgiyim sektöründe
ergonomik çalışma koşullarının personel devir hızına etkisi. 18. Ulusal Ergonomi
Kongresinde sunuldu, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Atılgan, T. (2006). Tekstil ve hazır giyim sektöründe değer zinciri ve ekonomik etkileri.
Atılgan, T. (2006). KOBĠ niteliğindeki tekstil ve hazır giyim iĢletmelerinin uluslar arası pazara açılmasında sektörel dıĢ ticaret Ģirketlerinin etkisi. Yönetim ve Ekonomi, 13 (1), 149-166.
Ayanoğlu, M. (2006). Üretim yönetimi ders notları. Ġstanbul: Avcı Ofset.
Ayhan, F. (1990). Hazır giyim sanayii işletmelerinde organizasyonel yapı ile ilgili bir
model yaklaşımı. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Bal, H. (2001). Bilimsel araştırma yöntem ve teknikleri. (Baskı sayısı belirtilmemiĢ). Isparta: SDÜ Basımevi.
Balyemez, F., Develi, E. Ġ. ve ġahinoğlu, Z. B. (2005, 25-27 Kasım). Ürün yaşamı
sürecinde üretimin yeniden yapılandırılması. V. Ulusal Üretim AraĢtırmaları
Sempozyumunda sunuldu, Ġstanbul Ticaret Üniversitesi, Ġstanbul.
BaĢarer, S. (1989). Hazır giyim üretiminde iş etüdü. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Baykal, P. D. ve Tunç, M. (2011, Aralık). Bornoz dikiminde üretim yönetimi üzerine bir çalıĢma. Çukurova Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 26(2), 9- 17.
Baykasoğlu, A., TaĢan, S. Ö., AktaĢ, N., Özen, B., Tarki, G. ve Boz, O. (2012, 16-18 Kasım). Otomobil kablo ağlarının üretimi için ergonomik faktörleri göz önünde
bulunduran montaj istasyonu tasarımı. 18. Ulusal Ergonomi Kongresinde sunuldu,
Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Baylavlı, M. (2011). Erkek gömleği üretiminde en uygun üretim süreci belirlemede analitik
hiyerarşi süreci ve örnek bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Baysal, M. (1995). Hazır giyim sanayiinde kalıp ve ürün ölçülerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
BeĢirli, C., TombuĢ, Ö. ve TombuĢ, A. C. (2011, 05-07 Temmuz). Hücresel üretimde seri
üretime geçiş simülasyonu. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 31.
Bozoğlu, Z.M. (2004). Türk hazır giyim sektöründe Çin tehdidine karĢı markalaĢma.
İhracatı Geliştirme Etüt Merkezi Dergisi, 28 (8).
Candan, G., TaĢkın, M. F. ve Yazgan, H. R. (2011, 05-07 Temmuz). Esnek imalat
sisteminde çizelgeleme için öncelik kuralı belirlenmesinde bulanık mantık temelli yaklaşım. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 31. Ulusal Kongresinde
sunuldu, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Cedimağar, K., Kaymak, E., ÇoĢkun, H. E. ve Buzluca, M. (1988). Kalıp hazırlama ve
model geliştirme teknikleri. (1. Baskı). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Chen, L. (2010). The application of setup reduction in lean prodiction. Asian Social
Science, 6 (7), 108-113.
Çakar, G. E. (1991). Deri giyim sanayindeki işletmelerin model tasarım çalışmaları
açısından değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Ankara.
Çakar, G.E. (1996). Hazır giyim sektörü iş sistemlerinde teknoloji-verimlilik ilişkilerinin
zaman boyutu açısından değerlendirilmesi “erkek gömleği akış dilimlerinde iş etüdü”. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Çakar, G.E. (1998). Hazır giyim iĢletmelerinin rekabet gücü ve stratejisi açısından tasarım faktörü. Ekonomik Yaklaşım, 9 (29), 65-77.
Çakar, G.E. ve KiĢoğlu, S. (2001, Ağustos). Tasarım kalitesine uyum süreci ve uygulamalar. Mühendis ve Makine, TMMOB Makine Mühendislileri Odası, 42
(499), 56-63.
Çelikçapa, F. O. (2000). Üretim yönetimi ve teknikleri. (3. Baskı). Ġstanbul: Alfa Basım, Yayım, Dağıtım Ltd. ġti.
Çil, Ġ. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Yalın üretime geçiş süreci ve kurumların yalınlık
düzeyinin belirlenmesi. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal
Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Çoruh, E. (2006). Hazır giyim işletmelerinde hücresel imalat sistem yaklaşımı ve bir model
önerisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çoruh, E. (2010). Hazır giyim endüstrisi için üretim sistem yaklaĢımları. Tekstil ve
Das, K., Baki, M. and Li, X. (2009). Optimization of operation and changeover time for production planning and scheduling in a flexible manufacturing system. Computers
and Industrial Engineering, 5, 283-293.
Demir, M. H. ve GümüĢoğlu, ġ. (1998). Üretim yönetimi (işlemler yönetimi). Ġstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A. ġ.
Demirdöğen, O. Ve Küçük, O. (2009). Meslek yüksek okulları için üretim yönetimi. (1. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Demirkır, M. S., Torkul, O. ve Selvi, Ġ. H. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Lastik üretim
prosesinde yalın üretim uygulaması. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri
Mühendisliği 30. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul. Dinleyici, T. (2004). Hazır giyim işletmelerinde ürün geliştirme bölümleri ve bu bölümde
çalışan personelin eğitimi. Yüksek lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü, Ankara.
Eğilmez, Ġ., Hanbaba, Z., Sofuoğlu, D. ve Türkmen, Y. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). TAI
için geleneksel bir modern imalat sitemlerinin karşılaştırmalı performans analizi.
Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Emel, E., Özmutlu, C., Pamukçu, F., Balçık, S. Ve Dinçer, S. (2011). Bant yerleĢimlerinde kapasite-üretim değiĢimi takip Sistemi. 2010-2011 Bahar Yılı BütünleĢik Sistem Tasarımı Projeleri, Uludağ Üniversitesi, Mimarlık-Mühendislik Fakültesi, Endüstri Mühendisliği Bölümü, Bursa. http://endustri.uludag.edu.tr/tr/download/2010- 2011BSTProjeler.pdf
Erdoğan, M. Ç. (1993). Giysi fizyolojisi. Tekstil ve Konfeksiyon, 1, 62-68.
Erenler, G., Aluftekin, N., Yüksel, Ö., TaĢ, A. ve Bayraktar, F. (2011, Ekim). Denizli tekstil hazırgiyim sektörü bölgesel yoğunlaĢma (kümelenme) göstergeleri. Endüstri
Mühendisliği Dergisi, 23 (2), 2-27.
Ergen, E., ġahin, M., Zencirkıran, M. ve TombuĢ, A.C. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz).
Tesis yerleşiminin ve üretim operasyonlarının simülasyon ile analizi. Yöneylem
AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Erhun, F., Gonçalves, P. and Hopman, J. (2006). Moving from risks to opportunities: a process to manage new product transitions. The 24th İnternational Conference of
The System Dynamics Society. Nijmegen, The Netherlands, July, 23-27.
EriĢmiĢ, B., TengirĢenk, B., Özbey, H., Özer, Ġ., Turgut, Z. ve Tangil, C. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Dizel enjektör gövde üretiminde “hücresel üretim konsepti”
uygulaması. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal
Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Erkek, S. (2008). Yalın üretim anlayışı. Konya Ticaret Odası Etüt AraĢtırma Servisi, Konya.
Erol, ġ. (2002). Ankara hazır giyim işletmelerindeki personel yetiştirme-geliştirme eğitimi
faaliyetlerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü, Ankara.
Erten, S. (2010). Lojistik süreç yönetimi bir kamu kurumu analizi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġzmir.
Gaga, O. (2009). Süreç analizi ve süreç iyileştirme metodolojisi ve kısıtlar teorisi
yöntemiyle süreç analizi uygulaması. Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ġstanbul.
Geyik, F., Gökçen, M. ve Dosdoğru, A. T. (2011, 05-07 Temmuz). Siparişe dayalı üretim
sistemlerinde üretim hücrelerinin yeniden sanal konfigürasyonu. Yöneylem
AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 31. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
GökĢen, Y. (2003). Geleneksel üretimden esnek üretime: karĢılaĢtırmalı bir inceleme.
Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (4), 32-48.
Gökyer, N. (1996). Hazır giyim sektöründeki insan gücünün eğitim ihtiyacı üzerine bir
araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Güleryüz, Ö. (2011). Küresel gelişmeler ışığında Türkiye’de tekstil sektörü ve geleceği. Tezsiz Yüksek Lisans Bitirme Projesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Günay, K., Çetin, T. ve Baykoç, Ö. F. (2004). Montaj hattı dengelemede geleneksel ve U tipi hatların karĢılaĢtırılması ve bir uygulama çalıĢması. Teknoloji, 3 (7), 351-359. Gündoğan, M. A., Gündoğan, A. ve Ünker, E. (2010, 21-22 Ekim). Tekstil terbiye
sektöründe yalın üretim yöntemi ile geleneksel üretim yönteminin karşılaştırılması.
Ulusal Meslek Yüksekokulları Öğrenci Sempozyumunda sunuldu, Düzce.
GürĢahbaz, N. (2001). Hazır giyim sektöründe üretilen kadın etek ve ceketinin vücut
hareketleri ile uyumunun ergonomik açıdan incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Hatiboğlu, Z. (1987). İşletmelerde üretim yönetimi. Ġstanbul: Met/Er Matbaası.
Imen, S. D. (2005). SMED (single minute exchange of dies) or quick changeover. Wizact
Com. 1-16.
Ġç, Y. T. ve Eraslan, E. (2012, 16-18 Kasım). Benzer süreçler için yapay sinir ağları ile
standart zamanların belirlenmesi. 18. Ulusal Ergonomi Kongresinde sunuldu,
Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Ġlter, H. K. (2011, 05-07 Temmuz). Ürün çeşitliliği ve montaj hatlarındaki karmaşıklık. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 31. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Ġri, R. ve Ġnal, M.E. (2011). Bir hazır giyim markasının pazardaki değiĢim hikayesi: LC Waikiki örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi, 16 (1), 445-469.
Kaçar, E., Uyanıker, M., Çalhanoğlu, K. ve KırıĢ, ġ. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Bir
otomotiv yan sanayi işletmesinde yalın üretim uygulaması. Yöneylem AraĢtırması
ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Kağnıcıoğlu, C. H., Aydın, S., Hasgül, S. ve Anagün, S. (2012). Üretim yönetimi. (1. Baskı). EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset Tesisleri.
Kalınkara, V. ve KayabaĢı, N. (1995). Hazır giyim sektöründe boyutsal (antropometrik)
ölçülerin önemi. 5. Ulusal Ergonomi Kongresinde sunuldu, Ġstanbul Teknik
Kanat, S. ve Güner, M. (2006). Tam zamanında üretim sisteminin tekstil ve konfeksiyon sanayine uygulanabilirliği. Tekstil ve Konfeksiyon, 4, 274-278.
Karasar, N. (2010). Bilimsel araştırma yöntemi. (21. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım Tic. Ltd. ġti.
Kaya, Ö. ve Özok, A. F. (2012, 16-18 Kasım). İş çevresinin tasarımı ve ergonomi. 18. Ulusal Ergonomi Kongresinde sunuldu, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Kaya, S. ve Erdoğan, M. Ç. (2008). Konfeksiyon iĢletmelerinde dikim bölümündeki kalite hatalarına neden olan faktörlerin araĢtırılması. Tekstil ve Konfeksiyon Dergisi, 2, 135-141.
Kaygusuz, S. Y. (2011). Yeni ürün geliĢtirme sürecinde maliyet yönetimi. Business and
Economics Research Journal, 2 (4), 19-36.
Kızılkaya, Hamide Tuba. (1996). Deri giyim sanayi işletmelerinde üretim planlaması
üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Ankara.
KiĢoğlu, S. (2004, Mart) KuruluĢ yeri seçiminin boyutsal analiz yöntemi ile belirlenmesi; giyim sektörü örneği. Mühendis ve Makine TMMOB Makine Mühendislileri Odası,
45 (530), 43-47.
Kobu, B. (2006). Üretim yönetimi. (GeliĢtirilmiĢ ve GüncelleĢtirilmiĢ 13. Baskı). Ġstanbul: Beta Basım A.ġ.
Kutlu, N. (2001). Hazır giyim işletmelerinde tasarım sürecine yönelik bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Metinkaya, K. (2003). Yalın üretim sistemleri. Bitirme Projesi, Dokuz Eylül Üniversitesi Endüstri Mühendisliği Bölümü, Ġzmir.
Mileham, A. R., Culley, S. J., Owen, G. W., Newnes, L. B., Giess, M. D. and Bramley, A. N.(2004). The impact of run-up in ensuring rapid changeover. CIRP Annals -
Manufacturing Technology, England, 53 (1), pp. 407-410.
Nazarian, E., Ko, J. and Wang, H. (2010). Design of multi-product manufacturing lines with the consideration of productchange dependent inter-task times, reduced
changeover and machine flexibility. Journal of Manufacturing Systems, United
States, 29, 35–46.
Nazik, M. H. ve Arlı, M. (2003). Araştırma teknikleri. (Baskı sayısı belirtilmemiĢ). Ġstanbul: Ya-Pa Yayın Pazarlama San. Tic. A.ġ.
Onur, N. (2004). Moda bulaşıcıdır. Ġstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Özdemir, G. (2007). Hazır giyim sanayisinde kullanılan teknolojilerin verimliliğe etkisinin
değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü, Adana.
Özelmas, S. (2000). Hazır giyim sektöründe bayan etek-ceket üretiminde uygulanan iĢ akıĢlarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Özeren, F. (2003). Türk hazır giyim sektöründe fason üretim ve denetimi faaliyetlerine
yönelik sorunların belirlenmesi ve bir denetim model önerisi. Doktora Tezi, Gazi
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Özeren, F. ve Ġlhan, Ġ. (2011). Erkek takım elbisesi üretiminde dikiĢ hataları için bir istatistiksel proses kontrol uygulaması. Tekstil ve Konfeksiyon, 4, 397-404.
Özgen, H. (1976). İmalat sanayi işletmelerinde doğrusal ulaştırma yöntemi ile üretimi
planlama ve kontrol (global bir yaklaşım). Ġstanbul: Sulhi Garan Matbaası Kol. ġti.
Özmutlu, H.C., Cengiz, T. G., TavuskuĢu, F., Palabıyık, A. ve Yılmaz, G. (2011). ÇeĢitli ürünler üretilen hatlarda tip dönme için yapılan hazırlıkların azaltılması. 2010-2011 Bahar Yılı BütünleĢik Sistem Tasarımı Projeleri, Uludağ Üniversitesi, Mimarlık- Mühendislik Fakültesi, Endüstri Mühendisliği Bölümü, Bursa. http://endustri.uludag.edu.tr/tr/download/2010-2011BSTProjeler.pdf
Öztürk, F. E. (2000). Tayyör. Ankara: Anı Yayıncılık.
Öztürk, N., Yağmahan, B., ÖteleĢ, O., Üstünel, Z. ve Ünver, B. (2011). Pres, ısıl iĢlem ve montaj bölümlerindeki yarı ürünler için optimum lot miktarı çalıĢması. 2010-2011 Bahar Yılı BütünleĢik Sistem Tasarımı Projeleri, Uludağ Üniversitesi, Mimarlık- Mühendislik Fakültesi, Endüstri Mühendisliği Bölümü, Bursa. http://endustri.uludag.edu.tr/tr/download/2010-2011BSTProjeler.pdf
Parıltı, N., Aydoğan, E. ve Koçak A. (2007). Üretim yönetimi. (1. Basım). Ankara: Nobel Yayın, Dağıtım Ltd. ġti.
Pekmezci, T. ve Demireli, C. (2006). Esnek üretim sistemleri: esnek üretim sistemlerinin tekstil iĢletmelerinde uygulanabilirliği üzerine bir araĢtırma. C.Ü. İktisadi ve İdari
Bilimler Dergisi, 6 (1), 131-146.
Perçin, S. (2006, Nisan). Ġmalat firmalarının yeni ürün geliĢtirme performansını etkileyen faktörler: ISO 1000 firmalarına yönelik bir araĢtırma. İktisadi ve İdari Bilimler
Dergisi, 20 (1), 357-375.
Sağdık, ġ. (1995). Hazır giyim işletmelerinde yeni ürün geliştirme faaliyetlerinin önemi ve
pazara etkisi üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Sanayi Genel Müdürlüğü (2010). Tekstil hazır giyim, deri ve deri ürünleri sektörleri. Ankara: Sanayi Genel Müdürlüğü.
Sarıoğlu, H. ve Kayadibi, P. (2012). Tekstil iĢletmelerinin profili ve üretime iliĢkin uygulamaları üzerine bir araĢtırma.Tekstil Teknolojileri Elektronik Dergisi,6 (1), 1- 12.
Serper, B., Aygün, Ġ., GümüĢbaĢ, T. Ç., Orbak, A. E. Ve Cengiz, T. G. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Endüstriyel mutfak ekipmanları üreten bir firmada hat dengeleme
uygulamaları Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal
Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
SertbaĢ, C., GöktaĢ, T. ve TombuĢ, A. C. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Bir kimya
fabrikasında mevcut durum tespiti ve kapasite hesaplama .Yöneylem AraĢtırması
ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Sevindirici, Ġ. (2009). Üretim teknikleri. Ġstanbul: Kum Saati Yayınları.
Sezen, B. (2011). Üretim yönetiminde yeni yaklaşımlar ve uygulamaları. Ankara: Elif Yayınevi, Ayrıntı Basımevi.
ġen, S. (2008). Yalın üretim (Japon modeli). Ankara: Turhan Kitabevi.
ġener, H. F. ve Avcı, A. (2012, 16-18 Kasım). Ergonomi topluluğu modeli. 18. Ulusal Ergonomi Kongresinde sunuldu, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
TavuskuĢu, F., Palabıyık, A., Yılmaz, G., Özmutlu, C., Cengiz, T. G. ve Özbey, H. (2011, 05-07 Temmuz). Çeşitli ürünler üretilen hatlarda tip dönme için yapılan
hazırlıkların azaltılması. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 31.
Ulusal Kongresinde sunuldu, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Tekin, M. (2007). Üretim yönetimi (Cilt 1). (YenilenmiĢ 6. Baskı). (yayın ili ve yayınevi belirtilmemiĢ).
Top, A. (2001). Üretim sistemleri analiz ve planlaması. Ġstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım LTD. ġTĠ.
T.C. Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı (2012). Tekstil, hazır giyim, deri ve deri
ürünleri sektörleri raporu. Ankara: Sanayi Genel Müdürlüğü.
T.C. Dicle Kalkınma Ajansı Batman Yatırım Destek Ofisi (2011). Hazır giyim sanayi
sektör analizi. Batman: T.C. Dicle Kalkınma Ajansı.
Tübitak (2008). İmalat sanayinde inovasyon modelleri ve uygulamaları projesi. Ġstanbul: Tübitak, Sabancı Üniersitesi, Gebze Ġleri teknoloji Enstitüsü, Yedi Tepe Üniversitesi.
Türkan, Ö. U. (2011, 05-07 Temmuz). Yalın üretimin başarısında personeli
güçlendirmenin rolü. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 31. Ulusal
Kongresinde sunuldu, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Türkiye Cumhuriyeti Ekonomi Bakanlığı (2012). Hazır giyim sektörü sektör raporları. Ankara: Türkiye Cumhuriyeti Ekonomi Bakanlığı Ġhracat Genel Müdürlüğü Tekstil ve Konfeksiyon Ürünleri Daire BaĢkanlığı.
UçmuĢ, E. ve Gönen, D. (2012, 16-18 Kasım). Mobilya sektöründe çalışma hayatının
kalitesini artırma ile ergonomik iş yeri düzenleme. 18. Ulusal Ergonomi
Kongresinde sunuldu, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
UlaĢ, D., Özer, A. ve Koçak, A. (2005, 16-19 Kasım). Hazır giyim sektörü için yön haritası: örnek olay incelemeleri. 10. Ulusal Pazarlama Kongresinde sunuldu, Doğu Akdeniz Üniversitesi Gazi-Mağusa, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti.
Ulusoy, G. (2009, 5 ġubat). İSO Vizyon Toplantıları: imalat sanayinde sürdürülebilirlik
Üreten, S. (2006). Üretim/işlemler yönetimi stratejik kararlar ve karar modelleri. (Gözden GeçirilmiĢ 5. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi Tic. Ltd. ġti.
Vural, T., Çivitçi, ġ. ve Ağaç, S. (25-26 Ekim, 2001). Giysi tasarımına ergonomik yaklaĢım. 8. Ulusal Ergonomi Kongresinde sunuldu, Dokuz Eylül Üniversitesi, Ġzmir.
Yamak, O. (1999). Üretim yönetimi sistemsel bir yaklaşım. (gözden GeçirilmiĢ, DüzeltilmiĢ, GeniĢletilmiĢ 2. Baskı). Ġstanbul: Alfa Basım, Yayım, Dağıtım.
Yazıcı, K. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Düşünceden ürüne-ürün geliştirme süreci. Yöneylem AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Yılmaz, F. ve Birgören, B. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz). Labaratuar ortamında eğitim
amaçlı tasarlanan bir U tipi montaj hattının ergonomik analizi. Yöneylem
AraĢtırması ve Endüstri Mühendisliği 30. Ulusal Kongresinde sunuldu, Sabancı Üniversitesi, Ġstanbul.
Yurdakul, S. ve Ural, Ö. (Nisan 2006). Hazır giyim sektöründe iĢ yönetimi sistem yazılımlarının kullanımı. Tekstil ve Teknik, sayı yok, 222-232.
Yüceer, H. (1990). Ankara’da bulunan bir deri giyim atelyesinin üretim modeli üzerine bir
araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Yüksel, Ġ. (1993). Ankara‟da hazır giyim iĢkolunda fabrika ve atölyede çalıĢanların iĢçi sağlığı ve iĢ güvenliği yönünden karĢılaĢtırmalı olarak incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yüksel, K. E. (2000). Yalın üretim ve bazı yalın üretim teknikleri (smed, tvb, tek-parça
akışı, kalite çemberleri). Proje I, Yıldız Teknik Üniversitesi Endüstri Mühendisliği
Bölümü, Ġstanbul.
Zencirkıran, M., Ergen, E., ġahin, M. ve TombuĢ, A. C. (2010, 30 Haziran-2 Temmuz).