Yurtiçi Araştırmalar

Yalız (2011) yılında yapmış olduğu beden eğitimi dersi kapsamındaki fiziksel etkinlik oyunlarının ilköğretim öğrencilerinin karakter gelişimine etkisi isimli çalışmasında karakter gelişimine yönelik belirlenmiş olan fiziksel etkinlik oyunlarının deney grubunda yer alan öğrencilerin karakter gelişimine olumlu yönde etkilediğini belirtmiştir. Ayrıca yapmış olduğu çalışmada Beden Eğitimi dersi kapsamındaki fiziksel etkinlik oyunlarına yönelik yapılan analizlerde deney ve kontrol grubu arasında fark olmadığı sonucuna ulaşmıştır.

Uzunkol (2014) yılında yapmış olduğu hayat bilgisi öğretiminde uygulanan değerler eğitimi programının öğrencilerin özsaygı düzeyleri, sosyal problem çözme becerileri ve empati düzeylerine etkisi isimli çalışmasında, uygulanan değerler eğitimi programının öğrencilerin özsaygı düzeylerini artırmada etkili olmadığı ortaya çıkmıştır. Bununla birlikte, sosyal problem çözme becerileri ve empati düzeyleri üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu görülmüştür. Ayrıca, deney grubunda yer alan öğrencilerle yapılan görüşmeler sonucunda, öğrencilerin uygulanan programın hem kendileri için hem de sınıf arkadaşları için yararlı etkileri olduğuna ilişkin görüşler bildirdikleri sonuçlarına ulaşmıştır.

Izgar (2013) yılında yapmış olduğu ilköğretim okulu 8. sınıf öğrencilerine uygulanan değerler eğitimi programının demokratik tutum ve davranışlarına etkisi isimli çalışmasında, uygulanan değerler eğitimi programı ilköğretim 8. sınıf öğrencilerinin demokratik tutum ve davranışlarını değiştirdiğini belirtmiştir. Yine bu çalışmada, uygulanan değerler eğitimi programı ilköğretim 8. sınıf öğrencilerinin bağımsızlık, insan onuruna saygı, arkadaşlık, eşitlik, dürüstlük, sorumluluk, adalet, çeşitlilik, gizlilik ve çevreye saygı alt boyutlarındaki demokratik tutum ve davranışlarını olumlu yönde değiştirdiği sonucuna ulaşılmıştır.

Ahioğlu (1999), yılında yapmış olduğu çalışmada sembolik oyunların dört yaş çocuklarının dil becerilerini kazanmada etkisini araştırmıştır. Yaptığı çalışma sonucunda deney ve kontrol grubu arasında anlamlı farklılıklar bulmuştur. Böylelikle okul öncesi dönemde ki çocuklarda uygulanan sembolik oyun eğitiminin, bu oyun eğitimini almayan çocuklara göre dil kazanım düzeylerinde ilerleme olacağını belirtmiştir. Ayrıca bu araştırma da okulöncesi dönemdeki çocuklara günlük oyun saatleri dışında sağlanacak ek sembolik oyun fırsatlarının, onların varolan dil kazanım düzeylerinin geliştirilmesini sağlayacağı sonucuna varmıştır.

Erden ve Alisinanoğlu (2002), yapmış olduğu anaokullarına devam eden çocukların ebeveynlerinin çocuk oyun ve oyuncakları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi isimli çalışmasında, ebeveynlerin öğrenim düzeylerinin artması ile çocuklarının oyun arkadaşlarını seçmelerinde, izin verme oranlarının da arttığını belirtmektedirler. Ayrıca yapmış olduğu çalışmada ebeveynlerin öğrenim düzeyi arttıkça çocukların oyunlarını yarım bıraktırmama oranlarının yükseldiği ve ebeveynlerin oyuna verdikleri önemin arttığını söylemişlerdir.

Erbay ve Durmuşoğlu Saltalı (2012), anasınıfına devam eden altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yerini ve annelerinin oyuna ilişkin algıları isimli çalışmalarında annelere çocukların okul dışındaki günlük rutin etkinlikleri, çocuğun oyun arkadaşlığını kimin yaptığı, çocuğun nerede oyun oynadığı, annelerin çocuklarıyla oyun oynama konusunda yaşadıkları sıkıntılar ve annelerin oyun etkinliklerini nasıl anlamlandırdığı konusunda açık uçlu sorular yöneltilmiş ve bu konudaki görüşleri saptanmaya çalışılmıştır. Araştırma sonucunda çocukların okul dışı zamanlarının çoğunu oyun oynayarak ve televizyon izleyerek geçirdikleri, oyunlarını en çok arkadaşlarıyla ve anne-babalarıyla oynadıkları, ev içerisinde en çok kendi odaları ve salonda oyun oynadıkları bulunmuştur. Anneler çocuklarla oyun oynama konusunda ise en çok yorgunluk konusunda sıkıntı yaşamaktadır.

Aslan ve Tuğrul (2013), yapmış olduğu okul öncesi dönemdeki çocukların oyunlarında ortaya çıkan zorbalık ve mağdur olma davranışlarının içerik analizi isimli çalışmasında, cinsiyet, kardeş durumu ve okul öncesi eğitimi alma suresine göre farklılık gösterip göstermediğini tespit etmişlerdir. Zorbalık ve oyun davranışlarının tespiti için Erken Çocukluk Dönemi Oyun ve Saldırganlık Gözlem Yöntemi geliştirilmiştir. Bu gözlem yönteminden elde edilen sonuçlara göre; fiziksel zorbalık davranış puanı yüksek olan

çocukların fiziksel zorbalık davranışı, ilişkisel mağdur olma durumu, paralel oyun ve oyun dışı davranışlar cinsiyet değişkenine göre; sosyal yapı inşa oyun ise cinsiyet, kardeş durumu ve okul öncesi eğitimi alma süresinin ortak etkileşimine göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Diğer bir yönden ise; ilişkisel zorbalık davranışı puanı yüksek olan çocukların ise fiziksel zorbalık davranışı, sosyal yapı inşa oyunu ve oyun dışı davranışlar cinsiyet değişkenine göre farklılaştığı bulunmuştur.

Koçyiğit, Tuğlu ve Kök 2007 yılında yapmış oldukları “Çocuğun Gelişim Sürecinde Eğitsel Bir Etkinlik Olarak Oyun” isimli çalışma da, çocukların oyun sayesinde kendini tanıma ve kontrol edebilme becerisini kazandığını, çevreyi tanımada diğer insanlarla ilişki kurmada, çocuğun sosyalleştiğini, yetişkin hayatına yönelik becerileri oyunda deneyerek ve aynı zamanda aileden, çevreden gördükleri davranışları oyunda tekrarlayarak beceri haline getirmektedir sonucuna varmışlardır.

İşcan (2007) de yapmış olduğu doktora çalışmasında İlköğretim Düzeyinde Değerler Eğitimi Programının Etkililiğini araştırmıştır. Bu çalışmanın sonucunda değerler eğitimi programı uygulanmış öğrencilerin bilişsel farkındalığının yüksek olduğunu belirlemiştir. Aynı zamanda öğrencilerin değerlerin özelliklerini yansıtan daha fazla cümleler kurduklarını, olumlu davranışlar sergilediklerini, derslerle bütünleştirilerek verilen değerler eğitimi programının derslerde ki akademik başarıyı da olumlu yönde etkilediğini belirlemiştir.

Aktepe (2010) da yapmış olduğu İlköğretim 4. Sınıf sosyal Bilgiler Dersinde Yardımseverlik Değerinin Etkinlik Temelli Öğretimi ve Öğrencilerin Tutumlarına Etkisi başlıklı doktora çalışmasında yardımseverlik değerinin etkinlik temelli öğretiminin süreci somutlaştırdığını ve yaşam örneklerini doğrudan sunduğu için öğrenciler üzerinde etkili olduğun, yardımseverlik değerini öğrenmelerini kolaylaştırdığını ve eğitim sürecini zevkli bir hale getirdiğini belirlemiştir. Değerlerin etkinliklerle öğretilmesinin çocuk açısından daha etkili olacağı ve değerlerin somutlaştırılacağı sonucuna varmıştır.

Gündüz (2014) de yapmış olduğu İlköğretim 3. Sınıf Hayat Bilgisi Dersinde “Sorumluluk” Değerinin Proje Tabanlı Öğrenme Yaklaşımı İle Öğretiminin Akademik Başarı ve Tutuma Etkisi başlıklı doktora tezi çalışmasında proje tabanlı öğretim ile değerlerin eğitiminin yapıldığı öğrenci grubunda öğrencilerin başarılarının arttığını, öz bakım ve görev bilinci anlamında tutum puanlarının yükseldiğini belirlemiştir. Proje tabanlı sorumluluk değer eğitiminin öğretim sürecini somutlaştırdığını, anlamlı ve kalıcı öğrenmeleri sağladığını

öğrenciler üzerinde etkili olduğunu ve eğitim sürecini eğlenceli hale getirdiğini belirlemiştir.