1. Küme: Türkiye, Meksika, İtalya, Yunanistan, Slovakya, Letonya, Estonya, Slovenya, Polonya, Macaristan, Çek Cumhuriyeti, Güney Kore ve Şili ‘den oluşmaktadır.
2. Küme: İsrail, İsviçre, İrlanda, Lüksemburg, İzlanda, İngiltere, İsveç, Yeni Zelanda, Hollanda, Finlandiya, Danimarka, Almanya, Norveç, Kanada, İspanya, Portekiz, Fransa, Belçika, Avusturya, Amerika, Japonya ve Avustralya
Yolsuzluk düzeyinin yüksek olduğu ülkeler 1. Kümede yer almaktadır. Bu ülkelere bakıldığında çoğunluğunun geçiş ekonomileri ülkeleri olduğu görülecektir.
6. Sonuç
Bu çalışmada, Bertelsmann Vakfı Sürdürülebilir Yönetim Göstergeleri, Bertelsmann Vakfı Dönüşüm İndeksi, Ekonomist İstihbarat Birimi Ülke Risk Derecelendirmeleri, Transit'teki Özgürlük Evi Ülkeleri, Global Insight Ülke Risk Derecelendirmeleri, IMD Dünya Rekabetçiliği Yıllığı, Siyasi ve Ekonomik Yıllık, Risk Danışmanlığı, Siyasi Risk Hizmetleri Uluslararası Ülke Risk Kılavuzu, Dünya Ekonomik Forumu Yönetici Görüş Anketi ve Dünya Adalet Projesi Hukuk Kuralları Dizini ve 2015 yılına ait Hürriyet Evi veri kümesi, dünyadaki çok değişkenli yapıyı araştırmak için hiyerarşik küme analizi yapmak için arklı kaynaklardan toplanan 35 OECD ülkesine ait 12 farklı gösterge kullanılmıştır.
Küme analizinin sonuçları, iki kümenin, yani düşük ve yüksek yolsuzluk seviyesi olan ülkelerden oluştuğunu göstermektedir. Bu çok değişkenli formasyona göre, düşük yolsuzluk seviyesine sahip ülkeler çoğunlukla milli gelir nispeten yüksek olan ülkelerden oluşmaktadır. Örneğin, Norveç, İsveç, Finlandiya ve Danimarka, düşük yolsuzluk seviyesine sahip ülkeler kümesinde yer almaktadır. Bu bulgu, çok değişkenli yapıda, yani coğrafi konumda başka bir boyuta işaret etmektedir. Eğer bir Kümbet, Slovakya, Letonya, Estonya, Slovenya, Polonya, Macaristan, Çek Cumhuriyeti’nde aynı gruba bakıyor. Bu oluşum, coğrafi konumun, çok değişkenli yolsuzluk oluşumunda önemli bir faktör olduğunu doğrulamaktadır. Benzer durum İspanya, Portekiz, Fransa, Belçika, Avusturya gibi düşük yolsuzluk seviyesine sahip ülkelerdeki 2.Grup'da görülebilir.
Yolsuzluk derecesi yüksek ülkelere bakıldığında bu ülkelerin çoğunluğunun geçiş ekonomileri ülkelerinden olduğu görülmektedir. Diğer ana kümelenmede olduğu gibi, bu kümede coğrafi konum
baskındır. Yolsuzluk derecesinin düşük olduğu ülkeler incelendiğinde milli gelir düzeyi yüksek ülkelerle gelişmiş ülkeler olduğu görülmektedir.
Kaynaklar
Aidt, T. S., (2003). Economic Analysis Of Corruption: A Survey. The Economic Journal, 113 (November), s 632–652.
Al-Marhubi, F.A. (2000). Corruption and Inflation. Economics Letters, 66, 199-202.
Ata, A.,Y. (2009). Kurumsal İktisat Çerçevesinde Yolsuzluğun Fırsat ve Motivasyonları: AB Ülkeleri Üzerine Bir İnceleme. , Basılmamış Doktora Tezi,, Çukurova üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü.
Bardhan, P. (1997). Corruption and Development: A Review of Issues. Journal of Economic Literature, 35, 1320-1346.
Bertelsmann Foundation Sustainable Governance Indicators 2015, /http://www.sgi-network.org/2015/Democracy/Quality_of_Democracy/Rule_of_Law/Corruption_Prevention, Erişim Tarihi: 28.04.2017.
Bertelsmann Foundation Transformation Index 2016, -http://www.bti-project.org/index, Erişim Tarihi: 28.04.2017.
Braun, M. and Di Tella, R., (2004). Inflation, Inflation Variability, and Corruption. Economics and Politics 16, 77-100.
Economist Intelligence Unit Country Risk Ratings-http://www.eiu.com, Erişim Tarihi: 28.04.2017. Freedom House Nations in Transit 2015-https://freedomhouse.org/report/nations-transit/nations-transit-2015, Erişim Tarihi: 28.04.2017.
Global Insight Country Risk Ratings-http://www.ihs.com/products/global-insight/country-analysis/, Erişim Tarihi: 02.05.2017.
Gurgur, T.and Shah, A., (2005). Localization and Corruption: Panacea or Pandora’s Box. World Bank Policy Research Working Paper 3486.
Hall, R., E. and Jones, C. I. (1999). Why do Some Countries Produce so much more Output per Worker than Others. Quarterly Journal of Economics 114, 83-116.
Hutchinson, F. (2005). A Review of Donor Agency Approaches to Anti-Corruption, Asia Pasific School of Economics and Government, Policy and Governance Discussion Papers, 05-3, February.
IMD World Competitiveness Yearbook 2015-http://www.imd.org/wcc, Erişim Tarihi: 02.05.2017. Jain, A. K. (2001). Corruption: A Review. Journal of Economic Surveys, Vol. 15, No. 1, 72-121. Kaufmann, D. (1997). Corruption, The Facts. Foreign Policy, 107, 11-31.
Kaufmann, D., Kraay,A. and Mastruzzi, M. (1999). Governance Matters. World Bank Policy Research Working Paper 2196.
Leftwich, A. (1995). Bringing Politics Back in: Towards A Model If the Developmental State. Journal of Development Studies, 31, 400-435.
Manzetti, L. and Wilson, C.J. (2007). Why Do Corrupt Governments Maintain Public Support? Comparative Political Studies, Vol. 40 (8), 949-970.
Paldam, M. (2002). The Cross-Country Pattern of Corruption: Economics, Culture and Seesaw Dynamic. European Journal of Political Economy, Vol. 18, 215-240.
Park, H., (2003). Determinants of Corruption: A Cross-National Analysis. The Multinational Business Review 11(2), 29-48.
Pedersen, K. H. and L. Johansen (2006). Corruption: Commonality, Causes and Consequences in Fifteen Postcommunist Countries, Democratic Governance in the Central and Eastern European Countries: Challenges and Responses for the XXI Century, Edited by: Allan Rosenbaum and Juraj Nemec: NISPAcee.
Persson, T., Tabellini, G. and Trebbi, F. (2003). Electoral Rules and Corruption. Journal of the European Economic Association 1(4), 958-989.
Political and Economic Risk Consultancy 2014-http://www.asiarisk.com/, Erişim Tarihi: 28.04.2017. Political Risk Services International Country Risk Guide-www.prsgroup.com, Erişim Tarihi: 02.05.2017. Rose-Ackerman, S. (1998)(1998). Corruption and Development. Annual World Bank Conference on Development Economics, 35- 57..
Rose-Ackerman, S. (1999). A Grand Corruption and The Ethics of Global Business, Program for Studies in Law, Economics and Public Policy, Working Paper, No.221, Yale Law School, October.
Seldadyo, H. and de Haan, J., (2006)., The Determınants of Corruptıon: A Literature Survey And New Evidence. EPCS Conference, Turku, Finland, 20-23 April 2006 http://projects.iq.harvard.edu/files/gov2126/files/seldadyo_determinants_corruption.pdf, Erişim Tarihi: 28.04.2017.
Shah, A. (2006). Corruption and Decentralized Public Governance. World Bank Policy Research Working Paper, No. 3824, January.
Tanzi, V. (1998). Corruption Around The World: Causes, Consequences, Scope and Cures. IMF Staff Papers, Vol. 45, No. 4, December.
Treisman, D. (2000). The Causes of Corruption: A Cross-National Study. Journal of Public Economics, vol. 76, 399–457.
Van Rijckeghem, C. and Weder, B. S., (1997). Corruption and the Rate of Temptation: Do Low Wages in the Civil Service Cause Corruption? IMF Working Paper WP/97/73.
Ward, J. H., Jr. (1963). Hierarchical Grouping to Optimize an Objective Function, Journal of the American Statistical Association, 58, 236–244.
World Bank Country Policy and Institutional Assessment 2014-http://data.worldbank.org/data-catalog/CPIA, Erişim Tarihi: 28.04.2017.
World Economic Forum Executive Opinion Survey (EOS) 2015-http://www.weforum.org/, Erişim Tarihi: 28.04.2017.
World Justice Project Rule of Law Index 2015-http://worldjusticeproject.org/rule-of-law-index/, Erişim Tarihi: 28.04.2017.