Bu araĢtırmada Orta Anadolu ve Geçit Bölgesinin sulu ve kurak alanlar için geliĢtirilen 6 ekmeklik buğday genotipi ve bunlardan elde edilen 15 F1 melezi sulu ve
kuru Ģartlarda denenmiĢtir. ÇalıĢmada sulu ve kuru Ģartlar için yaprak nispi su içeriği, bayrak yaprak klorofil içeriği, bayrak yaprak yeĢil kalma süresi, bitki örtü sıcaklığı, translokasyon oranı, stoma iletkenliği, erken dönem toprak yüzeyini kapama, bayrak yaprak kül içeriği, üst boğumarası uzunluğu, bitki boyu, yaprak alanı indeksi, baĢakta tane sayısı, 1000 tane ağırlığı, tane verimi ve kurağa duyarlılık konuları incelenmiĢtir. Hem kuru hem de sulu Ģartlarda önemli varyasyon tespit edilen bayrak yaprak klorofil içeriği, bayrak yaprak kül içeriği, üst boğumarası uzunluğu, bitki boyu, baĢakta tane sayısı, 1000 tane ağırlığı, tane verimi; sadece kuru Ģartlarda önemli çıkan bayrak yaprak yeĢil kalma süresi; sadece sulu Ģartlarda önemli çıkan erken dönem toprak yüzeyini kapama ve yaprak alanı indeksi ile kurağa duyarlılık indeksi konularında genetik analizler yapılarak melez populasyonun genetik yapısı incelenmiĢtir.
Bu çalıĢmada Gerek 79 x Karahan 99 ve YÇ 52 x Karahan 99 F1 melez
kombinasyonlarında melez uyuĢmazlığı meydana gelmiĢtir. Gerek 79 çeĢidinde Ne1
geni, Karahan 99 çeĢidinde Ne2 ve YÇ 52 genotipinde ise Ne1 geninin olduğu sonucuna
varılmıĢtır. Bu nedenle, bundan sonraki yapılacak çalıĢmalarda Karahan 99, Gerek 79 ve YÇ 52 genotiplerinin birbirleri ile olan melezlemelerinde veya karĢıt genleri taĢıdığı bilinen baĢka genotiplerle yapılacak melezlemelerde, melez uyuĢmazlığının olabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.
Kuru Ģartlarda bayrak yaprak klorofil içeriği ve baĢakta tane sayısının eklemeli gen etkisinde olduğu; bayrak yaprak yeĢil kalma süresi, bayrak yaprak kül içeriği, üst boğum uzunluğu, bitki boyu, 1000 tane ağırlığı ve tek bitki tane veriminin eklemeli olmayan gen etkisinde olduğu belirlenmiĢtir (Çizelge 5.1)
Sulu Ģartlarda bayrak yaprak klorofil içeriği, bayrak yaprak kül içeriği, üst boğumarası uzunluğu, bitki boyu ve baĢakta tane sayısı özelliklerinin eklemeli gen etkisinde olduğu; erken dönemde toprak yüzeyini kapama, yaprak alanı indeksi, 1000 tane ağırlığı ve tek bitki tane veriminin eklemeli olmayan gen etkisinde olduğu görülmektedir (Çizelge 5.1).
Kurağa duyarlılık indeksinin ise eklemeli olmayan gen tesirinde kaldığı ortaya çıkmıĢtır (Çizelge 5.1).
Çizelge 5.1. Ġncelenen Özelliklere Ait Belirlenen Gen Etki Tipi
Özellik Deneme ġartları Belirlenen Gen Etkisi
Bayrak yaprak klorofil içeriği (SPAD) Kuru- Sulu Eklemeli gen
Bayrak yaprak yeĢil kalma süresi (GDG) Kuru Eklemeli olmayan gen Erken dönemde toprak yüzeyini kapama (NDVI) Sulu Eklemeli olmayan gen
Bayrak yaprak kül içeriği (%) Kuru Eklemeli olmayan gen
Sulu Eklemeli gen
Üst boğumarası uzunluğu (cm) Kuru Eklemeli olmayan gen
Sulu Eklemeli gen
Bitki boyu (cm) Kuru Eklemeli olmayan gen
Sulu Eklemeli gen
Yaprak alanı indeksi Sulu Eklemeli olmayan gen
BaĢakta tane sayısı (adet/baĢak) Kuru-Sulu Eklemeli gen
1000 tane ağırlığı (gr) Kuru-Sulu Eklemeli olmayan gen
Tane verimi (gr/bitki) Kuru-Sulu Eklemeli olmayan gen
Kurağa duyarlılık indeksi Kuru-Sulu Eklemeli olmayan gen
Kuru koĢullarda, Konya 2000 çeĢidi bayrak yaprak klorofil içeriği, bayrak yaprak yeĢil kalma süresi, bayrak yaprak kül içeriği, 1000 tane ağırlığı ve tek bitki tane verimi; Ahmetağa çeĢidi bayrak yaprak klorofil içeriği, bayrak yaprak kül içeriği ve baĢakta tane sayısı; YÇ 45 genotipi üst boğumarası uzunluğu, bitki boyu ve baĢakta tane sayısı; YÇ 52 genotipi üst boğum uzunluğu, bitki boyu ve 1000 tane ağırlığı yönüyle ıslah çalıĢmalarında kullanılabilecek ebeveyn olarak belirlenmiĢtir (Çizelge 5.2).
Çizelge 5.2. Genel Kombinasyon Etki Değerine Göre Amaca Uygun Anaçlar
Özellik Deneme ġartları Amaca Uygun Anaçlar
Bayrak yaprak klorofil içeriği (SPAD) Kuru Konya 2002, Ahmetağa
Sulu Konya 2002
Bayrak yaprak yeĢil kalma süresi (GDG) Kuru Konya 2002 Erken dönemde toprak yüzeyini kapama (NDVI) Sulu YÇ 45, YÇ 52
Bayrak yaprak kül içeriği (%) Kuru Konya 2002, Ahmetağa
Sulu Konya 2002
Üst boğumarası uzunluğu (cm) Kuru YÇ 45, YÇ 52
Sulu Konya 2002, Ahmetağa
Bitki boyu (cm) Kuru YÇ 45, YÇ 52
Sulu Konya 2002, Ahmetağa
Yaprak alanı indeksi Sulu YÇ 45, YÇ 52
BaĢakta tane sayısı (adet/baĢak) Kuru-Sulu YÇ 45, Ahmetağa
1000 tane ağırlığı (gr) Kuru-Sulu Konya 2002, YÇ 52
Tane verimi (gr/bitki) Kuru Konya 2002
Kurağa duyarlılık indeksi Kuru-Sulu Konya 2002
Sulu koĢullarda, Konya 2002 çeĢidi bayrak yaprak klorofil içeriği, bayrak yaprak kül içeriği, üst boğum uzunluğu ve bitki boyunun kısaltılması ve 1000 tane ağırlığı; Ahmetağa çeĢidi üst boğumarası uzunluğu ve bitki boyunun kısaltılması ve baĢakta tane sayısı; YÇ 45 genotipi erken dönem toprak yüzeyini kapama, yaprak alanı indeksi ve baĢakta tane sayısı; YÇ 52 genotipi erken dönem toprak yüzeyini kapama, yaprak alanı
indeksi ve 1000 tane ağırlığı yönüyle ıslah çalıĢmalarında ebeveyn olarak değerlendirilebilirler (Çizelge 5.2).
Kurağa duyarlılık indeksi bakımından Konya 2002 çeĢidi ıslah çalıĢmalarında ebeveyn olarak kullanılabilir (Çizelge 5.2).
Çizelge 5.3. Özel Kombinasyon Etki Değerine Göre Ümitvar Melez Kombinasyonlar
Özellik Deneme ġartları Ümitvar Melez
Kombinasyonarı Bayrak yaprak klorofil içeriği (SPAD) Kuru-Sulu -
Bayrak yaprak yeĢil kalma süresi (GDG) Kuru Konya 2002 x YÇ 45 Konya 2002 x Gerek 79 Erken dönemde toprak yüzeyini kapama
(NDVI) Sulu
-
Bayrak yaprak kül içeriği (%)
Kuru Konya 2002 x Gerek 79 YÇ 45 x Gerek 79 Sulu Konya 2002 x Gerek 79
YÇ 45 x Ahmetağa
Üst boğumarası uzunluğu (cm) Kuru
Konya 2002 x YÇ 45 Konya 2002 x Gerek 79 Konya 2002 x YÇ 52 YÇ 45 x Ahmetağa Gerek 79 x YÇ 52 YÇ 52 x Ahmetağa
Sulu Konya 2002 x Ahmetağa
Bitki boyu (cm) Kuru
Konya 2002 x YÇ 45 Konya 2002 x Gerek 79 Konya 2002 x YÇ 52 YÇ 45 x Gerek 79 YÇ 45 x Ahmetağa Gerek 79 x YÇ 52 Gerek 79 x Ahmetağa YÇ 52 x Ahmetağa
Sulu Konya 2002 x Ahmetağa
Yaprak alanı indeksi Sulu Konya 2002 x YÇ 45
Gerek 79 x YÇ 52 BaĢakta tane sayısı (adet x baĢak) Kuru
Konya 2002 x YÇ 45 Sulu - 1000 tane ağırlığı (gr) Kuru Konya 2002 x YÇ 45 Konya 2002 x Gerek 79 Konya 2002 x YÇ 52 Gerek 79 x Ahmetağa YÇ 52 x Ahmetağa Sulu YÇ 45 x Ahmetağa Gerek 79 x Ahmetağa
Tane verimi (gr/ bitki)
Kuru Konya 2002 x YÇ 45 YÇ 45 x Ahmetağa Gerek 79 x Ahmetağa Sulu Konya 2002 x YÇ 45 YÇ 45 x Ahmetağa Gerek 79 x Ahmetağa Kurağa duyarlılık indeksi Kuru-Sulu Konya 2002 x Gerek 79
Kuru koĢullarda, bayrak yaprak yeĢil kalma süresi bakımından Konya 2002 x YÇ 45, Konya 2002 x Gerek 79; bayrak yaprak kül içeriği yönüyle Konya 2002 x Gerek 79, YÇ 45 x Gerek 79; üst boğumarası uzunluğu açısından Konya 2002 x YÇ 45, Konya 2002 x Gerek, 79 Konya 2002 x YÇ 52, YÇ x 45 Ahmetağa Gerek 79 x YÇ 52 ve YÇ 52 x Ahmetağa; bitki boyu bakımından Konya 2002 x YÇ 45, Konya 2002 x Gerek 79, Konya 2002 x YÇ 52, YÇ 45 x Gerek 79, YÇ x 45 Ahmetağa, Gerek 79 x YÇ 52, Gerek 79 x Ahmetağa ve YÇ 52 x Ahmetağa; baĢakta tane sayısı yönüyle Konya 2002 x YÇ 45; 1000 tane ağırlığı açısından Konya 2002 x YÇ 45, Konya 2002 x Gerek 79, Konya 2002 x YÇ 52, Gerek 79 x Ahmetağa ve YÇ 52 x Ahmetağa; tek bitki tane verimi yönüyle Konya 2002 x YÇ 45, YÇ 45 x Ahmetağa, Gerek 79 x Ahmetağa ve YÇ 52 x Ahmetağa melez kombinasyonları ümitvar popülasyonlar olarak belirlenmiĢtir (Çizelge 5.3).
Sulu koĢullarda, bayrak yaprak kül içeriği bakımından Konya 2002 x Gerek 79 ve YÇ 45 x Ahmetağa; kısa üst boğumarası uzunluğu ve kısa bitki boyu yönüyle Konya 2002 x Ahmetağa; yaprak alanı indeksi açısından Konya 2002 x YÇ 45 ve Gerek 79 x YÇ 52; 1000 tane ağırlığı bakımından YÇ 45 x Ahmetağa ve Gerek 79 x Ahmetağa; tek bitki tane verimi yönüyle Konya 2002 x YÇ 45, YÇ 45 x Ahmetağa ve Gerek 79 x Ahmetağa melez kombinasyonları ümitvar popülasyonlar olarak ortaya çıkmıĢtır (Çizelge 5.3).
Kurağa duyarlılık indeksi bakımından, Konya 2002 x Gerek 79 ve Konya 2002 x YÇ 52 melez kombinasyonları ümitvar popülasyonlar olarak takip edilebilir (Çizelge 5.3).
Buğday ıslahında çeĢit geliĢtirmeye yönelik üst boğumarası uzunluğu, bitki boyu, 1000 tane ağırlığı, tane verimi gibi çevre Ģartlarından çok fazla etkilenen ve tohum sıkılığı ile yakından iliĢkisi olan tarımsal karakterlerin kalıtım çalıĢmaları kısıtlı tohumların elde edilebildiği ve seyrek ekim yapılarak, daha çok tek bitki üzerinden yapılan F1 generasyonu yerine, tohumun miktarının fazla olduğu ve daha geniĢ
parsellerde çalıĢma Ģansı veren F2 generasyonunda yapılması çeĢit geliĢtirme amacına
uygun daha sağlıklı sonuçların alınmasını sağlayabilir. Çünkü çeĢit geliĢtirme ıslahında çoğunlukla kullanılan (özel amaçlı çalıĢmalar hariç) ve daha fazla sayıda materyal ile çalıĢma Ģansı veren modifiye-bulk (F1, F2 ve F3 kademelerinde toplu seçim ve F4/F5
kademesinde tek bitki seçimi) sistemi uygulanmaktadır. Yapılan kalıtım çalıĢmaları, uygulanan ıslah yöntemi ile paralellik arz ettiğinde söz konusu metot için daha fazla ve daha uygun ön bilginin aktarılabilme Ģansını da ortaya çıkaracaktır.
KAYNAKLAR
Adamsen, F. J., Pinter, P. J., Barnes, E. M., Lamorte, R. L., Wall, G. W., Leavitt, S. W. and Kimball, B. A., 1999. Measuring Wheat Senescence with a Digital Camera. Crop Ecology, Production and Management. Crop. Sci. 39: 719-724.
Aguado, J.A.C., Rodes, R., Perez, P.I., Dorado, M., 2000. Morphological and charasterictics and yield compounents associated with accumulation and loss of dry mass in the internodes of wheat. Field Crops Research, 66:129-139.
Akçura, M., 2006. Türkiye KıĢlık Ekmeklik Buğday Genetik Kaynaklarının Karakterizasyonu. S:Ü. Fen Bil. Ens. Doktora Tezi, 2006, Konya.
Akkaya, A., Dokuyucu, T., Kaya, A.R.,Ġspir, B., 1996. Determination of yield and yield components of some durum wheat varieties in KahramanmaraĢ conditions. Proceedings of 5th International Wheat Congress. June 10-14, Ankara, Turkey. Aksel, R., Kırcalıoğlu, A., Korkut, Z.F., 1982. Kantitatif Genetiğe GiriĢ ve Diallel
Analizler. Ege Bölge Zir. ArĢ. Ens. Yayın No:20, ĠZMĠR.
AltınbaĢ, M., Tosun, M., 1994. Makarnalık Buğdaylarda BaĢak Uzunluğu, BaĢakta Dane Sayısı, Bin Dane Ağırlığı ve Sayısına ĠliĢkin Heteerosis ve Kombinasyon Yetenekleri Üzerine Bir AraĢtırma. Anadolu. J. of AARI 4 (2) 1 –21.
AltınbaĢ, M., Bilgen, O., 1996. Ġki Ekmeklik Buğday (T. aestivum L.) Melezinde BaĢak Özelliklerinin Genetiği Üzerine Bir AraĢtırma, Anadolu. J. of AARI 84 – 99. AltınbaĢ, M., Tosun, M., 2002. Makarnalık Buğday (T. durum Desf) Ġle Yabani
Tetroploid Buğday (Triticum dicoccaides Karn) Melezlerin Bazı Agronomik ve Kalite Özellikleri ve Aralarındaki ĠliĢkiler, Ege Tarımsal AraĢtırma Enstitüsü Dergisi Cilt: 12 Sayı: 1, Ġzmir / Türkiye.
Anand, S. C., Gill, B. S. and Jain, R. P., 1969. Genetics of Hybrid Necrosis inWheat. Indian Journal of Genetics & Plant Breeding 29 (1): 131-135.
Anonim, 2006. Konya Ovasının Ġklimi. DMĠ Yayınları Yayın No, 2006/4.
Apltauerova, M., 1983. Hybridni Nekroza Psenice. Stud. Inform. UVTIZ. Rost1. Vyr, C-2, 68 s.
Araus, J.L, Amaro, T., Casadesus, J., Asbati, A., Nachit, M.M., 1998. Relationships between ash content, carbon isotope discrimination and yield in durum wheat. Australlian Journal of Plant Physiology 25 (7): 835-842.
Araus, J.L, Casadesus, J., Asbati, A.and Nachit, M.M., 2001. Basis of the relationship between ash content in the flag leaf and carbon isotope discrimination in kernels oj durum wheat. Photosynthetica 39 (4): 591-596.
Arshad, M., Chowdhry, M.A. 2002. Impact of environment on the combining ability of bread wheat genotypes. Pakistan Journal of Biological Sciences, 5(12):1316-1320 Austin, R.B., Bingham, J., Blackwell, R.D., Evans, L.T., Ford, M.A., Morgan,
C.L.,Taylor, M. 1980. Genetic Ġmprovements In Winter Wheat Yields Since 1900 And Associated Physiological Changes, J. Agric. Sci., 94: 675 – 689.
Aydem, N., 1979. BeĢ Makarnalık Buğday ÇeĢidinin Diallel Melez Döllerinde Bazı Agronomik Özelliklerin Kalıtımı Üzerinde AraĢtırmalar. Doçentlik Tezi, E.Ü. Ziraat Fak. Agro Ekoloji ve Genel Bitki Islahı K. Bornova, Ġzmir, 114s.
Aydın, N., Mut, Z., Bayramoğlu, H.O., Özcan, H., 2005. Samsun ve Amasya KoĢullarında Ekmeklik Buğday (Triticum aestivum L.) Genotiplerinin Verim ve Bazı Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir AraĢtırma. OMÜ Zir. Fak. Dergisi, 20(2):45-51.
Balcı, A. ve Turgut, Ġ, 1999. Bazı Ekmeklik Buğday (Triticum aestivum var.aestivum) eĢit ve Hatlarında Melez Gücü Üzerine AraĢtırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi (Sunulu Bildiri, 15-20 Kasım 1999, Adana, 70-74 (Cilt 1).
Balcı, A. ve Turgut, Ġ, 2002. Bazı Ekmeklik Buğday (Triticum aestivum var.aestivum) Hat ve çeĢitlerinde Uyum Yetenekleri Üzerine AraĢtırmalar. Uludağ Üniv. Zir. Fak. Der., Bursa, 16 (1):225-234.
Barr, H.D. and Weatherley, P.E., 1962. A re-examination oft he relative turgidity technique for estimating water deficit in leaves. Aust. J. Biol. Sci., 15: 413-428. Barutçular, C., Koç, M. ve Genç, Ġbrahim. 1993. Bazı Yerel ve Islah edilmiĢ Makarnalık
Buğday ÇeĢitlerinde Bayrak Yaprağı stoma Direncinin Dane Dolumu Dönemindeki Seyri. Makarnalık Buğday ve Unlu Mamülleri Simpozyumu. Ankara 1993; 467- 472.
Bates, L.S., Walderen, R.D., Taere, I.D, 1973. Rapid determination of free proline for water-stress studies. Plant and Soil 39: 205-207.
Bitzer, M.J., Patterson , F:L., Nyguist W.E: 1982. Hybrid Vigor And Combining Ability In A High-Low Yielding Eight-Parent Diallel Cross Of Soft Red Winter Wheat. Crop Sci. 22: 1126-1128.
Blum, A. 1998. Improving Wheat Grain Filling under Stress by Stem Reserve Mobilisation. Wheat: Prospects for Global Improvement. Kluwer Academic Puplishers Eds. Braun, H. J. Et al.
Boyd, W.J.R. and Walker, M.G., 1972. Variation in Chlorophyl A Content and Stability in Wheat Leaves. Aus. Bot. Western Australia 36: 87-92.
Brancourt-Hulmet, M., Doussinault, G., Lecomte, C., Berard, P., Le Buanec, B. and Trottet, M., 2003. Genetic Improvement of Agronomic Traits of Winter Wheat Cultivars Released in France from 1946 to 1992. Crop Sci. 43: 37-45.
Brown, C. M., Weibel, R. O. and Seif, R. D., 1966. Heterosis and Combining Ability in Common Winter Wheat. Crop. Sci. 6: 382-383.
Bruckner, P.L. and Frohberg, R.C., 1987. Stress tolerance and adaptation in spring wheat. Crop Sci. 27:31-36.
Cregan, P.B. and Busch, R.H., 1978. Heterosis, Inbreeding, and Line Performance in Crosses of Adapted Spring Wheats, Crop Sci., 18: 247-251.
Çakmak, M., 2010.Ekmeklik Buğday (T. aestivum L.) Genotiplerinde BaĢaklanma Sonrası Bazı Fenolojik, Fizyolojik ve Bitkisel Özellikler ile Verim, Kalite Unsurları Arasındaki ĠliĢkilerin Belirlenmesi. Selçuk Üni., Fen Bil. Ens. Tarla Bit. Ana Bilim Dalı, Konya.
Çekiç, C., 2007. Kurağa Dayanıklı Buğday (Triticum aestivum L.) Islahında Seleksiyon Kriteri Olabilecek Fizyolojik Parametrelerin AraĢtırılması. Ankara Üni. Fen Bil. Ens. Top. Ana. Bil. Dalı, Ankara.
Dağüstü, N., 2002. Bazı Ekmeklik Buğday ÇeĢit ve Hatlarının 7X7 DiallelM elez Döllerinde Bazı Tarımsal Özelliklerin Kalıtımı, Uludağ Üniv. Zir. Fak. Derg. 16(2): 47-58.
Dencic, S., Kastori, R., Kobiljski, B. and Duggan, B. 2000. Evaluation of grain yield and its components in wheat cultivars and landraces under near optimal and drought conditions. Euphtica 113: 43-52.
Edwards, L.H., Ketata, H., Smith, E.L.1976. Gene action of heading date, plant height, and other characters in two wheat cross. Crop Sci. 16:275-277.
Ekiz, H. 1996. Farklı Stoplazmaların Ekmeklik Buğdayların (Triticum aestivum L.) Bazı Kalite Özellikleri Üzerine Etkileri. Doktora Tezi. S.Ü. Fen Bil. Enst. Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Konya.
Ekse, A.O., Demir,Ġ. 1985. Ekmeklik Buğdaylarda Verim, Verim Öğeleri Ve Proteinin Kalıtımı Üzerinde AraĢtırmalar. Ege Bölge Zirai AraĢtırma Enstitüsü Yayımları, No:56, Ġzmir.
Elgün, A., Türker, S., Bilgiçli, N., 2001. Tahıl ve Ürünlerinde Analitik Kalite Kontrolu. Konya Ticaret Borsası, Yayın No:2, 39-40.
El-Hennawy, M. A., 1996. Heterosis and Combining Ability in Diallel Crossesof eight Bread Wheat Varieties. Bulletin of Fakulty of Agricultural, Univ.Cario, Egypt, 47: (3) 379-392 (En. Ar. 24 ref.).
FAO, 2008. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome www.fao.org
FAO, 2009. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome www.fao.org
Fischer, R.A., 2001. Selection Traits for Improving Yield Potantial. Application of Physiology in Wheat Breeding. Chapter-13, p. 148-159.
Genç, Ġ. 1978. Tahıllarda Tane Veriminin Fizyolojik ve Fizyolojik Esasları. Ç.Ü. Zir. Fak. Yıl.8 Sayı: 1,1-3.
Göçmen, A. 2006. Ekmeklik Buğdayda Verim ve Kalite Özellikleri Yönüyle Uygun Anaçların, Kombinasyon Yeteneklerinin ve Kalıtım Parametrelerinin Çoklu Dizi (Line x Tester) Yöntemi Ġle Belirlenmesi. Selçuk Üni. Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Konya.
Gill, K. S., Ghai, B. S. and Gupta, M. L., 1972. Genetic and Development analysis of Hybrid Necrosis in Wheat. Indian Journal of Genetics & Plant Breeding, 32 (1): 12-17.
Griffing, B., 1956. Concept of General and Specific Combining Ability in Relation to Diallel crossing systems. Aust.J.Biol. Sci. 9: 463-493.
Gutsa, L.V. and Chen, T.T.H., 1987. The Physiology of Water and Temperature. Stress. Wheat and Wheat Improvement, Second Edition, p. 115-150.
Hayman, B. I., 1954 a. The Analysis of Variance of Diallel Tables. Biometrics 10: 789- 809.
Hayman, B. I., 1954 b. Theory and Analysis of Diallel Crosses. I. Genetics, 39: 786- 809.
Hayman, B. I., 1958. Theory and Analysis of Diallel Crosses. II. Genetics, 43; 63-85. Hayman, B. I., 1960. Theory and Analysis of Diallel Crosses. III. Genetics, 45; 155-
172.
Hermsen, 1963. Hybrid Necrosis as a Problem for the Wheat Breeders. Euphytica, Vol, 6:18-25.
Hull, F. H., 1945. Regression Analysis of Yield of Hybrid Corn and Ġnbred Parental Line. Maize Genetics. Newsletter, 19: 21-27.
Jackson , R.D., Idso, S.B., Reginato, R.J. and Pinter, P.J., 1981. Canopy Temperature as a Crop Water Stres Indicator. Water Resources Research, 17(4): 1133-1138. Jinks, J. L. and Hayman, B. I., 1953. The Analysis of Diallel Crosses. Maize Genetic
Newslettre, Vol: 27; p.48-54.
Jinks, J. L., 1954. Analysis of Continuous Variation in Diallel Crosses of Nicotiana Rustica Varieties. Maize Genetic Newsletter, 39: 767-788.
Jinks, J. L., 1956. The F2 and Backcrosses Generations from a set of Diallel Crosses.
Heredity, 10; 1-30.
Javaid, A., Masood, S., Minhas, N.M. 2001. Analysis of Combining Ability in Wheat (Triticum aestivum L.) Using F2 Generation. Pakistan Journal of Biolojical
Sciences 4 (11): 1303-1305.
Kalaycı, M., Aydın, M., Özbek, V., Çekiç, C., Ekiz, H.,Yılmaz, A, Çakmak, Ġ.,Keser, M., Altay, M., Kınacı, E. ve Dayıoğlu, R. 1998. Determination of drought resistant wheat genotypes and related morphological and physiological parameters under Central Anatolian conditions. TÜBĠTAK Projesi Sonuç Raporu.
Kalaycı, M., Özbek, V., Çekiç, C., Ekiz, H., Keser, M. ve Altay, F., 1998. Orta Anadolu KoĢullarında Kurağa Dayanıklı Buğday Genotiplerinin Belirlenmesi ve Morfolojik ve Fizyolojik Parametrelerin GeliĢtirilmesi. EskiĢehir, TÜBĠTAK AraĢtırma Projesi Kesin Raporu. Anadolu Tarımsal AraĢtırma Enstitüsü.
Kan, A., Sade, B. 2000. Orta Anadolu ġartlarında Ekmeklik Buğday Islahında Kullanılabilecek Uygun Ebeveyn ve Melezlerin Çoklu Dizi (Line x Tester) Yöntemi Ġle Belirlenmesi. Doktora Tezi. Selçuk Ünv. Fen Bilimleri Ens. Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Konya.
Kaya, Y., Kara, Ġ., Akçura, M., Taner, S., Çeri, S., Ayrancı, R., Özer, E., GüneĢ, A., Topal, Ġ., Ercan, B., Arısoy, R.Z., Ülker, R., Özcan, G., Tezel, M. ve Koç, H. 2008. Serin Ġklim Tahıllarında Ġlkbahar Erken GeliĢiminin DüzeltilmiĢ Bitki Örtüsü Katsayısı Farklılığıyla Tahmin Edilmesi. Ülkesel Tahıl Sempozyumu; 46- 52, 2-5 Haziran 2008, Konya.
Kelbert, A.J., Spaner,D., Briggs, .G. and King, J.R. 2004. Screening for lodging in spring wheat breeding programmes. Plant Breeding 123: 349-354.
Keren, R. and Bingham, F.T. 1985. Boron in water, soil and plants. Adv. Soil Sci. 1. 229-276.
Ketata, H., Edwars, L.H. and Smith, E.L. 1976. Inheritance of eihgt agronomic characters in winter wheat cross. Crop Science 16:19-22.
Kınacı, G. 1991. Bazı Makarnalık Buğday Dizi Melezlerinde Verim ve Verim Komponentlerinin Kalıtımı Üzerine AraĢtırmalar. Doktora Tezi. E. Ü. Fen Bil. Enst. Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Ġzmir.
Kınacı, G. 1996. Orta Anadolu Ġçin Line x Tester Yöntemiyle Süne Zararından Az Etkilenen Verimli Ve Kalite Ekmeklik Buğday ÇeĢitleri Islahı Üzerine Bir AraĢtırma. S.Ü.Ziraat Fak. Dergisi. 9 (11): 181-187. Konya.
Kınacı, G., Demir, Ġ., 1994. Ekmeklik ve Makarnalık Buğdaylarda Verim Kompenentlerinin Genel Uyum Yeteneği Üzerinde AraĢtırmalar. Tarla Bitkileri. Kongresi, Ġzmir.
Kınacı, G., Budak, Z., Kutlu, Ġ., Tarhan, P., BozkuĢ, C., Gündüz, F., Tavas, N., Gıcı, B.N. ve Kınacı, E. 2008. Sulu KoĢullarda Ekmeklik Buğday ÇeĢitlerinde Yaprak Özellikleri Ġçin Genotipik Farklılıkların Belirlenmesi. Ülkesel Tahıl Sempozyumu; 903-908, 2-5 Haziran 2008, Konya.
Knott, D. R., 1965. Heterosis in Seven Wheat Hybrids. Can. J. Plant Sci. Vol. 45.
Koç, M., Genç, Ġ. Ve Barutçular, C., 1994. Dane Dolumu Döneminde Ortaya Çıkabilecek Kuraklığın Bazı Yerel ve Islah EdilmiĢ Ekmeklik Buğday ÇeĢitlerinde Biyolojik Verim ve Dane Verimi Üzerine Etkisi. Tarla Bitkileri Kongresi, Ġzmir.
Koç , M., Barutçular, C. and Genç, I. 2003. Photosynthesis and productivity of old and modern durum wheats in a Mediterranean environment. Crop Sci. 43:2089-2098. Korkut, K.Z., Sağlam, N. ve BaĢer, Ġ., 1993. Ekmeklik ve makarnalık buğdaylarda
verimi etkileyen bazı özellikler üzerine araĢtırmalar. Trakya Üniv. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 2 (2): 111-118.
Kronstad, W.E., Foote, W.H., 1964. Eneral and Specific Combining Ability Estimates in Winter wheat. Crop Sci. 4: 616-619.
Kumari, M., Singh, V. P., Tripathi, R. And Joshi, A. K. 2007. variation for staygreen trait and its association with canopy temperature depression and yield traits under terminal heat stress in wheat wheat production in stressed environments. Springer Netherlands 12: 357-363.
Kutlu, Ġ., Budak, Z., Ayter, N.G., Er, C., Kınacı, G. ve Kınacı, E., 2009. Makarnalık Buğday ÇeĢitlerinde Kuraklığa Dayanıklılık Parametrelerinin Belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim 2009, Hatay.
Kün, E. 1996. Serin Ġklim Tahılları (III. Basım). A.Ü. Zir. Fak. Yayın No: 1451. Ders Kitabı: 431-322.
Little, T.M. and Hills, F.J., 1978. Agricultural Experimentation: Design and Analysis. Jhon Wiley and Sons, Inc., New York, USA.
Loss, S.P. and Siddique, K.H.M. 1994. Morphological and physiological traits associated with wheat yield increases in Mediterranean environment. Adv. Agron. 52:229-276.
Ludlow, M.M. and Muchow, R.C. 1990. A critical evaluation of traits for improving crop yields in water-limited environments. Advances in Agronomy. 43:107-153. Mann, M.S., Sharma, S.N. 1995. Combining Ability In The F1 And F2 Generations Of
Diallel Cross In Macoroni Wheat (Triticum durum Desf.) Indian Journal Of Genetics And Plant Breeding, 55 (2): 160-165.
Marti, J., Bort, J., Slafer, G.A., Araus, J.L. 2007. Can wheat yield be assessed by early measurements of Normalized Difference Vegetation Index? Annals of Applied Biology, 150 (2): 253-257.
Masle, J., Farquhar, G.D. and Wong, S.C., 1992. Transpiration ratio and plant mineral content are related among genotypes of a range of species. Aust. J. Plant Physiol. 19: 709-721.
Mayland, H.F., Johnson, D.A., Asay, K.H. and Read, J.J., 1993. Ash, carbon isotope discrimination and silicon as estimators of transpiration efficiency in crested wheatgrass. Aust. J. Plant Physiol. 20: 361-369.
Merah, O., Deleens, E., Souyris, I. and Monaeveux, P. 2001. Ash content might predict carbon isotope discrimination and grain yield in durum wheat. JSTOR: New Phytologist, 149 (2): 275-282.
Miralles, D.J., Slafer, G.A., 1995. Yield, biomass and yield components in dwarf, semidwarf and tall isogenic lines of spring wheat under recommended and late sowing dates. Plant Breeding, 114: 392-396.
Misra, S.C., Randive, R., Rao, V.S., Sheshshayee, M.S., Serraj, R. and Monneveveux, P., 2006. Relationship between Carbon Isotope Discrimination, Ash Content and Grain Yield in Wheat in the Peninsular Zone of India. Journal of Agronomy and Crop Science, 192 (5): 352-362.
Misra, S.C., Shinde, S., Geerts, S., Rao, V.S. and Monneveux, P., 2010. Can carbon isotope discrimination and ash content predict grain yield and water use efficiency in wheat. Agricultural Water Management 97: 57-65.
Monneveux, P., Reynolds, M.P., Trethowan, R., Pena, J. and Zapata, F., 2004. Carbon isotope discrimination, leaf ash content and grain yield in bread and durum wheat