95
96 Yargı
Günümüzün modern toplumlarında insanlar yaşamlarının önemli bir bölümünü iş yerinde geçirmektedir. Bu süreçte insanları, çalışma hayatına özgü birçok olumlu veya olumsuz etmen çeşitli yönlerden etkileyebilmektedir. Dolayısıyla çalışanların kurum veya örgütle ilgili algılamaları, onları mutlu olmaya, motive etmeye, performanslarını arttırmaya ve kurumlarına bağlı olmaya itmektedir. Araştırmada kurumsal itibarın ve insan kaynakları uygulamalarının kurumu olumlu ya da olumsuz olarak etkileyebileceği görülmüştür. Ayrıca insan kaynakları uygulamalarının kurum itibarını da etkilediği sonucuna varılmıştır. Patron şirketlerinde diğer kurum kültürüne sahip şirketlerle kurumsal itibar ve insan kaynakları uygulamaları değerlendirmesinde farklılık görülmüştür. Patron şirketlerinde çalışanların kurumsal itibar ve insan kaynakları uygulamalarını daha olumlu olarak algıladıkları görülmüştür.
Öneriler
Kurum için kendisine ait yönetim tarının oluşturlması İK yöneticileri tarafından sağlanmalıdır. Ancak yöneticiler kendi bildikleri ve hakim oldukları yönetim biçimlerini kontrol edip yönetebilirler. Yöneticilerin çalıanların görüşlerini önemsediği ve onları merkeze aldığı bir yönetim tarı ile başarılı olmalaı mümkündür.
Yetki devri ve sorumluluk verilmesi ile ilgili çalışamlar yapılarak kararlara tüm çalışanalrın katılımı sağlanmalıdır.
İyi itibar için öncelikle çalışanalrın memnun olması sağlanmalıdır. İtbarın sağlanması en başta kurum içinde başlar ve iç itibar olmadan dış itibar sağlanması mümkün değildir. İK yöneticileri kurum için itibar sağlanması için planlamalar yapmalı ve itibarın oluşması için çalışanları işin içine dahil etmelidir. İK yöneticileri çalışanların itibar oluşmasınd akqtkı sağlaması için ödüllendirme, eğitime ve geliştime için liderlik yapmalıdır.
Çalışanların hakları ve almış oldukları hizmet kalitesinin de yüksek olması sağlanmalıdır. Aksi takdirde onlardan itibar için katkı alınması beklenmemlidir.
Kurumsal itibar yönetiminde etkin olmak için İK yöneticilerinin çalışanalr ile güvne dyalı iyi bir iletişim içinde bulunması sağlanmalıdır.
97
Kurumların itibar kazanmak için paydaşlarla iyi ilişkiler kurarak onların beklentilerini karşılaması gerekmektedir. Çalışanlar gerek kaliteli ürün ve hizmetler sağlamak gibi itibara etki eden faktörlerdeki çabaları gerekse paydaşlarla iletişim kurulan noktalarda iyi ilişkiler geliştirerek paydaşların kuruma ilişkin algılamalarını etkilemeye yönelik davranışları ile kurumsal itibarı doğrudan ve dolaylı olarak geliştirme gücüne sahiptir.
Bu konuda farklı bir bakış açısı sunmak adına nitel bir çalışma yürütülebilir.
98
EK’LER
Ek-1: Anket Formu
Bu anket formu, “Kurumsal itibar ve insan kaynakları ilişkisinin incelenmesi:
Bir patron şirketi örneği” Maltepe Üniversitesi yüksek lisans tez çalışması için uygulanmaktadır. Lütfen düşüncenizi en iyi ifade eden cevabı işaretleyiniz. Lütfen ankete isminizi yazmayınız.
Seda ORMAN I.DEMOGRAFİK BİLGİLERE İLİŞKİN SORULAR
1. Cinsiyetiniz?
a) Kadın b) Erkek 2. Yaşınız?
a) 18 - 25 b) 26 - 32 c) 33 - 42 d) 43 - 50 e) 51 ve üzeri 3. Medeni durumunuz?
a) Evli b) Bekar 4. Eğitim durumunuz?
a) İlköğretim b) Lise c) Ön Lisans d) Lisans e) Lisansüstü 5.Kurumdaki göreviniz?
a) Beyaz yaka çalışan b) Mavi yaka çalışanc) Gri yaka çalışan d) Diğer NOT:
Beyaz yaka : İdari birim çalışanları Mavi yaka : Üretimde çalışanlar
Gri yaka : Beyaz ve mavi yaka olmayıp ara birim çalışanı .(nitelikli mavi yaka ) Diğer :Yönetici ve patron pozisyonunda olan kişiler.
6.Kurumda çalışma süreniz?
a) 1 yıldan az b) 1-5 yıl arası c) 6-10 yıl arası d)10 yıldan fazla
99 7.Aylık net geliriniz?
a) 2500-4000 b) 4000-7000 c) 7000-10000 d)10000 ve üzeri 8.Kurumda çalışan kişi sayısı
a) 0-50 b) 50-100 c) 100-150 d) 15-200 e) 200 ve üzeri II. ANKET SORULARI
KURUMSAL İTİBAR ÖLÇEĞİ
Aşağıdaki ifadelere ne derecede katıldığınızı her ifadenin karşısındaki seçeneklerden uygun gördüğünüzü işaretleyiniz
Kesinlikle Katılmıyorum Katılmıyorum Kısmen katılıyorum Katılıyorum Kesinlikle Katılıyorum
1
Kurumun fiziksel görünümünü beğeniyorum (binalar, şubeler ve benzeri)
2
Vatandaşların ilgilerinin yüksek seviyede tutulduğunu düşünüyorum
3 Çevrenin korunması konusunda ilgili olduğunu düşünüyorum
4 Kurumun ekonomik açıdan istikrarlı olduğunu düşünüyorum
5 Kurumun taklitçi olmaktan ziyade, yenilikçi olma eğiliminde olduğunu ' düşünüyorum
6 Vatandaşlar için güvenilir bir kurum olduğunu düşünüyorum
7
Diğer benzer kurumlardan daha fazla varlık gösterdiğini düşünüyorum
8 Kurumun büyüme potansiyeline sahip olduğunu düşünüyorum
9 Kurumum diğer benzer kurumlardan daha fazla tanınmaktadır
10
Diğer benzer kurumlara oranla iş riskinin daha az olduğunu düşünüyorum
11
Kurumumun diğer kurumlardan daha iyi tanındığını düşünüyorum
12
Kurumun geleceği ile ilgili net bir vizyonu olduğunu düşünüyorum
13
Kurumum tarafından sunulan hizmetlerin kaliteli olduğunu düşünüyorum
14 Sadece kârla ilgilenmediğini düşünüyorum
15 Kurumun yüksek kaliteli çalışanları çekme konusunda başarılı olduğunu düşünüyorum
16 Çok iyi yönetilen bir kurum olduğunu düşünüyorum
17
Kurumun çalışanlarında aidiyet duygusunu geliştirdiğini düşünüyorum
100
18 Kurum hizmetlerinin iyi sunulduğunu düşünüyorum
19 Kurumun en üst seviyede performans gösterdiğini düşünüyorum
20
Toplumsal konularda bilinçli bir şekilde davrandığını düşünüyorum
İNSAN KAYNAKLARI ÖLÇEĞİ
Aşağıda “Kurumunuzun insan kaynakları bölümünün temel fonksiyonlarına” yönelik ifadeler bulunmaktadır. Lütfen alttaki
değerlendirme cetveline göre size en uygun seçeneği işaretleyiniz
1
Kurumumuzda insan kaynakları planlamasının yeterli sayıda ve nitelikte elemanı istihdam edecek şekilde yapıldığını
düşünüyorum
2 Kurumumuzdaki eleman temin ve seçim süreci, her zaman işe en uygun elemanın seçimini sağlayacak niteliktedir.
3
Kurumumuzdaki hem örgütsel hem de bireysel ihtiyaçlar göz önünde bulundurularak eğitim planlaması yapılmakta ve buna uygun olarak gerekli eğitimler verilmektedir.
4
Kurumumuzda doğru ve hakkaniyete uygun olarak çalışanların başarılarını ölçen bir performans değerlendirme sistemi
mevcuttur.
5
Performans değerlendirme sonuçlarının ücret, terfi, nakil ve bunun gibi insan kaynaklarıyla ilgili kararlarda etkin bir şekilde kullanıldığını düşünüyorum
6 İşimde benden ne beklendiği, iş tanımımda açık ve net bir şekilde ifade edilmiştir.
7 Çalışanların kariyer planları hem bireylerin hem de kurumun ihtiyaçları göz önüne alınarak yapılmaktadır.
8 Kurumumuzda "eşit işe eşit ücret" ödenmesini sağlayan adaletli bir ücret yapısı mevcuttur.
9 Ücret dışında sağlanan yan haklar (prim, ikramiye, özel sağlık sigortası, cep telefonu, araç ve benzeri) tatmin edici düzeydedir.
10
Kurumumuzdaki iş sağlığı ve iş güvenliği uygulamalarının, çalışanları iş kazalarına ve meslek hastalıklarına karşı koruyucu nitelikte olduğunu düşünüyorum.
11
Kurumumuzda insan kaynakları bölümü; çalışanlar sağlık sorunlarıyla karşılaştığında, çözüm için gerekli desteği sağlamaktadır.
12 Kurumumuzda insan kaynakları bölümünün, çalışanların motive edilmesi için, gerekli çabayı gösterdiğini düşünüyorum.
13
Kurumumuzda insan kaynakları bölümü tarafından takip edilen, çalışanların şikayetlerini ve önerilerini iletebileceği etkin bir sistem mevcuttur
14 Kurumumuzda yemek, ulaşım ve bunun gibi hizmetler en iyi şekilde sunulmaktadır.
15 Kurumumuzda personel özlük işlerinin, çalışanlara herhangi bir sorun yansıtmayacak şekilde yapıldığını düşünüyorum.
16 Kurumumuzda çalışanların istihdamı ve işten çıkarılması
101
sırasında yasal düzenlemelere ve hakkaniyete uygun bir süreç işletildiğini düşünüyorum.
KURUMSAL KÜLTÜR ANALİZ ÖLÇEĞİ Lütfen aşağıdaki ifadeleri içinde bulunduğunuz duruma göre ilgili hücreye (X) işareti koyarak belirtiniz.
Klan Kültürü
1 Çalıştığım kurum kişisel bir yerdir. Büyük bir aile gibidir. İnsanların kendilerine ait birçok şeyi paylaştıkları görülür.
2 Çalıştığım Kurumdaki liderlik genellikle rehberlik etme, işleri kolaylaştırma ve eğitmeyi ifade etmektedir
3 Çalıştığım kurumu bir arada tutan ve başarıya taşıyan şey, çalışanların kuruma olan bağlılıklarıdır.
4 Çalıştığım Kurumda çalışanların gelişimine önem verilir.
5 Çalıştığım Kurum, hizmet odaklı ve temel ilginin işin yapılmasına yönelik olduğu bir yerdir.
6 Çalıştığım Kurum, çalışanların ne yapacaklarının resmi süreçlerle belirlendiği çok kontrollü olan yapısal bir yerdir.
Adokrasi Kültürü
7 Çalıştığım Kurum girişimci ve dinamik olduğu için, çalışanlar risk almaya isteklidirler.
8 Çalıştığım kurumdaki liderlik genellikle girişimcilik, yenilikçilik ve risk almayı ifade etmektedir.
9 Çalıştığım kurumu bir arada tutan şey, gelişim konusunda gösterilen kararlılıktır.
10 Çalıştığım kurumda yeni kaynaklar elde etmek, yeni imkânlar ve fırsatlar araştırmak çok önemlidir.
11 Çalıştığım Kurumda lider; genellikle duygusal olmayan, otoriter ve sonuçlara odaklıdır.
12 Çalıştığım kurumun yönetim biçimi; bireysel risk almaya, yeniliğe, özgürlüğe ve benzersiz olmaya önem verir.
Hiyerarşi Kültürü
13 Çalışanların rekabetçi odaklı olduğu kurumumuzda işler sonuca yöneliktir
14 Çalışanların başarı odaklı olduğu kurumumuzda sonuca ulaşmak önemlidir
15 Çalıştığım Kurumda liderlik, rekabetçi bir anlayışa sahiptir
16 Çalıştığım Kurumda çalışanları bir arada tutan şey, hedeflerin başarılmasına verilen önemdir.
17 Çalıştığım Kurumda kurumlar arası üstünlüğünün elde edilmesi çok önemlidir.
18 Çalıştığım Kurum başarıyı; rakiplerin sunamadığı hizmetleri sunmak olarak tanımlar.
Pazar Kültürü
19 Çalıştığım Kurumda liderlik, genellikle koordine etmeyi, örgütlemeyi ya da düzgün işleyen bir verimliliği ifade etmektedir
20 Çalıştığım Kurumu bir arada tutan şey, biçimsel kurallar ve politikalardır
21 Çalıştığım Kurumda işlerin dengeli ve sorunsuz bir şekilde yapılması çok önemlidir
22 Çalıştığım Kurum başarıyı; insan kaynaklan gelişimi, takım çalışması, çalışan katılımı ve insana ilgi olarak tanımlar.
23 Çalıştığım Kurumda yönetim biçimi; çalışanların güvenliğine, öngörebilmeye ve ilişkilerde istikrara önem verir.
24 Çalıştığım Kurumda yönetim biçimi; takım çalışmasına, fikir birliğine ve katılıma önem verir.
102
KAYNAKÇA
Açıkgöz, H. (2019). Örgütlerde Kariyer Planlaması Ve Örgütsel Bağlılık: Otomotiv Ve Gıda Sektöründe Bir Uygulama. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). KTO Karatay Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
Ada, N. (2001). Halkla İlişkiler Faaliyetleri Ve Örgütlerde Kültür Kavramı İlişkisi. Ege Akademik Bakış Dergisi, 1(2), 20-27.
Akdemir, A. (2012). İşletmeciliğin Temel Bilgileri. Ekin Basım Yayın Dağıtım. İçeriği Yenilenmiş, Güncellenmiş ve İzdüşümlerle Pekiştirilmiş 2. Baskı. Bursa.
Akdeniz, B. (2019). İş Güvenliği Kültürünü Güçlendirmede Etkili Bir Faktör Olarak Güvenlik Liderliği Ve Liderlik Tarzları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (61), 132-144.
Akdeniz, Y. (2010). İnsan Kaynakları Yönetiminde Personel Seçme Ve Yerleştirme:
Sigorta Sektöründe Alan Çalışması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Akyürek, E. (2019). İnsan Kaynakları Uygulamalarının Çalışan Öznel İyi Oluşuna Etkisini İncelemeye Yönelik Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Alayoğlu, N. (2003). Aile Şirketlerinde Yönetim Ve Kurumsallaşma. İstanbul: Müstakil Sanayici Ve İşadamları Derneği Yayınları.
Altay, H. (2004). Güç Mesafesi, Erkeklik-Dişilik Ve Belirsizlikten Kaçınma Özellikleri İle Başarı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesine Yönelik Bir Araştırma.
Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 9(1), 301-321.
Altuntaş, A. (2019). İnsan Kaynakları Ve Kurumsal Yönetim İlişkisi: Benzer Sektörlerde Faaliyet Gösteren Yabancı Sermayeli Ve Türk Sermayeli Kurumsal Şirketlerde, İnsan Kaynakları Yaklaşımlarının Karşılaştırmalı Olarak Araştırılması.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü. Ankara.
Aracı M. (2011). Küreselleşme Sürecinde İnsan Kaynakları Uygulamalarındaki Dönüşüm: Kayseri Örneği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Manisa.
Aray, T. S. (2008). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Yeterliliği Algısının Örgüte Bağlılık Ve Örgütten Ayrılma Üzerindeki Etkileri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Argon T. ve Eren A. (2004). İnsan Kaynakları Yönetimi. Nobel Yayın Dağıtım. Ankara.
103
Argon, T. ve Eren, A. (2004). İnsan Kaynakları Yönetimi. Nobel Yayın Dağıtım, Anakara.
Argüden, Y. (2003). İtibar Yönetimi. ARGE yayınları. İstanbul
Arslan, M. (2001). İş Ve Meslek Ahlakı. Nobel Yayın Dağıtım. 1. Basım. Ankara.
Atay, S. E. ve Tüzüner, V. L. (2018). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Ve İnsan Kaynakları Uygulamaları Birbirlerini Destekliyor Mu? Bankaların Web Sitelerinin İçerik Analizi İle Değerlendirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (32), 271-285.
Atıgan, F. (2011). Yönetim Ve Organizasyon. Nobel Yayın Dağıtım Tic. Ltd. Şti. Ocak 2011. Ankara.
Avcı, T. (2017). İnsan Kaynakları Uygulamalarının Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi: Otelcilik Sektöründe Bir Uygulama. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hasan Kalyoncu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Gaziantep.
Aydemir, B. A. (2008). İşletmelerin Yeni Rekabet Aracı Olarak Kurumsal İtibar. İş, Güç, Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, 10(2), 27-53.
Aydıner, T. (2019). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Örgüt Kültürü Oluşturmadaki Yeterlilik Derecesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Bahçeşehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Babal, S. (2010). Kurumsal İtibar Ve Müşteri Tatmin İlişkisi Üzerine Bir İnceleme.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Bağcı, Ş. (2019). İşletmelerde İnsan Kaynakları Tarafından Yürütülen Eğitim Programlarının Çalışan Görüşlerine Göre İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Kayseri Bakan, İ., Büyükbeşe, T. ve Bedestenci, H. Ç. (2004). Örgüt Sırlarının Çözümünde
Örgüt Kültürü Teorik Ve Amprik Yaklaşım. Alfa Akademik Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
Bakan, İ., Büyükbeşe, T. ve Bedestenci, H. Ç. (2004). Örgüt Sırlarının Çözümünde Örgüt Kültürü Teorik Ve Amprik Yaklaşım. Alfa Akademik Basım Yayım Dağıtım. İstanbul.
Bakan, İ., T. Büyükbeşe ve H. Ç. Bedestenci. (2004). Örgüt Sırlarının Çözümünde Örgüt Kültürü Teorik Ve Amprik Yaklaşım. Alfa Akademik Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
Bakoğlu, R., Aşkun, O.B. ve Yıldırım, H. (2016). Türkiye’de Kamu Kurum Kültürü.
Beta Basım Yayım Dağıtım. İstanbul.
104
Balaban, S. (2016). Katılım Bankalarının Kurumsal İtibarı İle Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişki. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Barutçugil, İ. (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. Kariyer Yayıncılık, İstanbul, Basabe, Nekane, Dario Paez, Jose Valencıa, Jose Luis Gonzalez, Bernard Rıme And Ed
Diener. (2002). Cultural Dimensions Socioeconomic Development Climate And Emotional Hedonic Level. Cognition And Emotion, 16(1), 103-125.
Basir, Siti Arni, John Davies And Allison Rudder. (2011). The Elements Of Organizational Culture Which Influence The Maintenance Of Iso 9001: A Theoretical Framework. African Journal Of Business Management, 5(15), 6028- 6035.
Bate, P. (1994). Strategies For Cultural Change, Butterworth-Heinemann Ltd Linacre House. Jordan Hill, Oxford.
Bauer, T. And Erdoğan, B. (2012). An Introduction To Organizational Behavior.
Http://2012books.Lardbucket.Org/Pdfs/Anintroduction-Toorganizational-Behavior-V1.1.Pdf, Erişim Tarihi, 10.09.2016.
Bayar, Y. (2018). Kurumsal İtibar Algısının Örgütsel Vatandaşlık Davranışına Etkisi:
İyte Öğrencilerine Yönelik Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Aydın.
Bayraktaroğlu, S. (2003). İnsan Kaynakları Yönetimi, Sakarya Kitabevi. Adapazarı.
Bayraktaroğlu, S. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi. 2. Baskı. Sakarya Kitabevi.
Sakarya.
Bayram, A. (2011). Örgüt Kültürünün Kurumsal İtibara Etkisi Ve Kayseri’deki Özel Hastanelerde Bir Uygulama. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Niğde.
Bayramlı, M. (2017). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları İle Örgütsel Adalet Algısı Arasındaki İlişki. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bahçeşehir Üniversitesi. İstanbul.
Belias, Dimitrios And Athanasios Koustelios. (2014). Organizational Culture And Job Satisfaction: A Review. International Review Of Management And Marketing, 4(2), 132-149.
Bellisario, A. ve Pavlov, A. (2018). Performance Management Practices in Lean Manufacturing Organizations: A Systematic Review Of Research Evidence.
Production Planning & Control, 29(5), 367-385.
Berberoğlu, G. (1990). Örgüt Kültürü Ve Yönetsel Etkinliğe Katkısı. Aü İibf Dergisi, 8(1-2), 153-161.
105
Bingöl, D. (1997). Personel Yönetimi. Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.. İstanbul.
Bingöl, D. (2010). İnsan Kaynakları Yönetimi. 7. Baskı, Beta Yayınevi, İstanbul.
Bingöl, D. (2013). İnsan Kaynakları Yönetimi. Beta Yayıncılık, İstanbul,
Bolat, T., Bolat, O. İ., Seymen, A. ve Erdem, B. (2009). Yönetim Ve Organizasyon.
Detay Yayıncılık. 2. Baskı. Ankara.
Boylu, Y. ve A. Sökmen. (2006). Konaklama İşletmelerinde Örgüt Kültürünün Tespit Edilmesi: Ankara İlinde Faaliyet Gösteren Beş Yıldızlı Otel İşletmeleri Üzerine Bir Uygulama. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 39-65.
Brown, A. D. (1998). Organizational Culture. Financial Times Pitman Publishing.
London.
Büyükyılmaz, O., Karakulle, İ. ve Karataş, İ. (2018). Örgütsel Kariyer Yönetiminin Duygusal Bağlılık Üzerindeki Etkisinde İş Tatmininin Aracılık Rolü. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-29.
Calori, R. Ve Sarnin, P. (1991). Corporate Culture And Economic Performance: A French Study. Organisation Studies, 12 (1), 49–74.
Cameron, K. S. and Quinn, R. E. (1999). Diagnosing And Changing Organizational Culture: Based On The Competing Values Framework. Addison-Wesley Publishing.
Cameron, Kim S. And Quinn, Robert E. (2006). Diagnosing And Changing Organizational Culture. Jossey-Bass. San Francisco.
Cameron, Kim S. And Sarah J. Freeman. (1991). Cultural Congruence, Strenght And Type: Relationships To Effectiveness. Organizational Change And Development, 5, 23-58.
Can, H, Akgün, A. Ve Kavuncubaşı, Ş. (2001). Kamu Ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi. Siyasal Kitapevi. Ankara.
Can, H., Kavuncubaşı, Ş. ve Yıldırım S. (2009). Kamu Ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi. 6. Baskı. Siyasal Kitabevi. Ankara.
Can, M. ve Hüseyinli, N. (2017). Çalışma Hayatında İş Sağlığı Ve Güvenliği Kültürü Ve Otel Çalışanlarının Güvenli Davranışlarının İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(4), 1397-1420.
Canman, D. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Yargı Yayınevi. İstanbul.
Cartwright Susan, And Cooper, Carry L. (1993). The Role Of Culture Compatibility in Successful Organization Marriage. Academy Of Management Executive, 7(2), 57-70.
106
Cawood, S. (2008). Company Culture: The Intangible Pathway To Profitability.
Employment Relations Today, 34 (4), 27–35.
Check T. F. (1992). Culture, Productivity And Structure. Organisation Studies, 13 (4), 589– 609.
Cole, Gerald A. (2004). Management Theory And Practice. Cengage Learning Business Press. London.
Condrey, S.E. (2011). Handbook Of Hrm İn Government. (Third Edition), John Wiley
&Sons, Inc., 989 Market Street, San Francisco, Ca, Usa
Cornelissen, J. (2011). Corporate Communication: A Guide To Theory And Practice.
3rd Ed. Sage Publication, London
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient Alpha And The Internal Structure Of Tests.
Psychometrika, 16, 297–334.
Çakı, N. (2017). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi: Pilotlar Üzerine Bir Alan Araştırması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.. İstanbul.
Çal, A. Ç. (2012). İnsan Kaynakları Uygulamaları İle Çalışanların Kuruma Yönelik Etik Algılamaları Arasındaki İlişki: Bankacılık Sektöründe Bir Uygulama.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kırıkkale.
Çarıkçı, İ. H. ve Koyuncu, O. (2010). Bireyci-Toplumcu Kültür Ve Girişimcilik Eğilimi Arasındaki İlişkiyi Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(3), 1-18.
Çavuş, M. F. ve Develi, A. (2015). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Üzerindeki Etkileri. Tisk Akademi, 10(20), 230-249.
Çeliktaş, S. (2018). Bir Örgütsel Çalışma Platformu Olarak Sosyal Medyanın Kurumsal İtibar Üzerindeki Etkisi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
İzmir.
Çetin, C. (2012). Temel İşletmeciliğe Giriş. Beta Yayınları. İstanbul.
Çetin, C. ve Mutlu, E. C. (2010). Temel İşletmeciliğe Giriş. Beta Basım A.Ş. 2. Baskı.
Kasım 2010. İstanbul.
Çetin, M. Ö. (2004). Örgüt Kültürü Ve Örgütsel Bağlılık. Nobel Yayın Dağıtım.
Ankara.
Çiftçioğlu, A. (2009). Kurumsal İtibar Yönetimi. Dora Basım Yayın Dağıtım. Bursa.
107
Çoban, Y. (2016). İnsan Kaynakları Yönetiminde Performans Değerlendirme Algısı Ve Bir Uygulama. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atılım Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Çorum, A. A. (2012). Y Kuşağına Yönelik İnsan Kaynakları Uygulamaları Ve Bir Şirket Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bahçeşehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.İstanbul.
Deal, T. E. And Kennedy, A. A. (1982). Corporate Culture: The Rites And Rituals Of Corporate Life. Addison Wesley, Massachusetts.
Deephouse, D.L. (2000). Media Reputation As A Strategic Resource: An Integration Of Mass Communicationand Resources-Based Theories. Journal Of Management, 26(6), 1091-112
Delobbe, Nathalie And Robert R. Haccoun. (2016). Measuring Core Dimensions Of Organizational Culture: A Review Of Research And Development Of A New Instrument. Https://Www.Researchgate.Net/Publication/228542760, Erişim Tarihi, 07.10.2016.
Demirkaya, G. (2018). İnsan Kaynakları Yönetimi İşlevleri İle İş Tatmini Arasındaki İlişki: Kocaeli Üniversitesi Sivil Havacılık Yüksekokulu Mezunları Üzerine Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler. Kocaeli.
Demirkaya, H. (2006). İnsan Kaynakları Bölümünün Organizasyonu. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 1-21.
Demirkaya, H. ve Demirkaya Güler, B. (2016). “Eğitim Ve Geliştirme”, İnsan Kaynakları Yönetimi. (Ed. Ali Akdemir, Harun Demirkaya), Orion Kitabevi, Ankara, Ss. 215-257.
Demirtaş, H. Ve H. Güneş. (2002). Eğitim Yönetimi Ve Denetimi Sözlüğü. Anı Yayıncılık. Ankara.
Diamond, M. A. (1991). Dimensions Of Organizational Culture And Beyond. Political Psychology, 12(3), 509-522.
Doğan, Binali. (2012). Örgüt Kültürü. Beta Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
Doğan, S. (1997). İnsan Kaynakları Potansiyelini Arttırmada İşletmeleri Etkinliğe Götüren Yol: Örgüt Kültürü. Amme İdaresi Dergisi, 30(4), 53-74.
Doğan, S. ve Demiral, Ö. (2008). İnsan Kaynakları Yönetiminde Çalışanların Kendilerine Göre Doğru Yolculuk Yöntemi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17 (3), 145-166.
Doğan, Ş. (2017). Corporate Reputation And Corporate Culture Interaction.
International Journal Of Social Science And Economic Research,1(10), 1763-1773.
108
Dolgun, U. (2010). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ekin Basım Yayım Dağıtım. Bursa.
Dökünter, A. (2006). Basın İşletmelerinde İnsan Kaynakları Yönetimi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
İstanbul.
Dönmez, T. H. (2018). High Performance Human Resource Practices And Firm Performance: The Mediation Effect Of Corporate Entrepreneurship.
(Unpublished Master's Thesis). Istanbul Technical University, Graduate School Of Science Engineering And Technology
Dur, S. (2011). Çalışanların Kurumsal İtibarı Algılamasında İnsan Kaynakları Yöneticilerinin Rolü Ve Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Duran, S. ve Korkmaz, M. (2019). A Critical Approach To Human Resources Practices And Training For Intellectual Capital Accumulation. International Journal Of Business Ecosystem And Strategy, 1(1), S. 12-25.
Düzgün, M. S. ve Marşap, A. (2018). Performans Değerlendirme Ve Ücret Uygulamalarına İlişkin Algının İş Tatmini Ve Örgütsel Bağlılığa Etkisi: Bir Uygulama. Yönetim Ve Ekonomi, 25(3), 787-810.
Earl, L.M. (2003). Assessment As Learning: Thousand Oaks. Ca: Corwin
Ece, Ş. ve Esen, E. (2017). Kariyer Planlamanın Örgüte Bağlılık Ve İşten Ayrılma Niyetine Olan Etkisi. "İş, Güç" Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, 19(1), 123-146.
Eğilmez, Ö. (2017). Kurumsal İtibar Yönetimi: Tepe Yöneticisinin Güvenilirliğinin Kurumsal İtibar Ve Çalışan Olma Niyetine Etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eskişehir.
El-Marghani, A. M.-M. (2019). The Effect Of Human Resource Management Practices On Perception Of Organizational Performance. (Unpublished Master's Thesis). University Of Turkish Aeronautical, Association Institute Of Social Sciences.
Erdal, M., ve Aydıntan, B. (2018). Sosyal Medyada Personel Bulma ve Seçme - Kuşaklar Açısından Bir İnceleme. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(1), S. 728-744.
Erdem F. (1996). İşletme Kültürü. Akdeniz Üniversitesi Yayınları. Antalya.
Erdem, A.R. (2003). Üniversite Kültüründe Önemli Bir Unsur: Değerler. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(4), 55-72.
Erdoğan, İ. (2002). Aile Şirketleri Yönetimi Ve Kurumsallaşma Sorunları Konferansı Notları. 7 Şubat, Müsiad Genel Merkez Konferans Salonu, İstanbul,
109
Eren, E. (2011). Yönetim Ve Organizasyon (Çağdaş Ve Küresel Yaklaşımlar). Beta Basım A.Ş. 10. Basım, Ağustos 2011. İstanbul.
Eren, E. (2015). Örgütsel Davranış Ve Yönetim Psikolojisi. 15. Basım, Beta Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
Erkmen, T. (2010). Örgüt Kültürü. Beta Basım Yayın Dağıtım. İstanbul.
Erkmen, T. Ve Esen E. (2013). Psikolojik Sermaye Ölçeğinin Geçerlilik Ve Güvenilirlik Çalışması. Öneri Dergisi, 10(39), 23-30.
Erkoç, S. (2018). Tarihsel Gelişim Süreci İçerisinde Küreselleşmenin İnsan Kaynakları Yönetimi Değişimine Etkileri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Haliç Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Ertuğrul, O. (2018). İnsan Kaynakları Uygulamalarının Tükenmişlik Sendromu Üzerindeki Etkisi Üzerindeki Etkisinde Örgüt İkliminin Düzenleyici Rolüne Yönelik Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Esen, Ş. ve Adatepe, E. (2017). İnsan Kaynakları Planlama Araç Ve Yöntemleri:
Sakarya Otomotiv Yan Sanayi Firmaları Üzerine Bir Çalışma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(53), S. 730-738.
Fındıkçı, İ. (2003). İnsan Kaynaklan Yönetimi. Alfa Basım Yayım. İstanbul.
Flatt, S. And Kowalczyk, S. (2008). Creating Competitive Advantage Through Intangible Assets: The Direct And Indirect Effects Of Corporate Culture And Reputation. Advances in Competitiveness Research, 16, 13-30.
Florea, N., Goldbach, I. Ve Goldbach, F. (2011). Relationships Between Human Resources Management And Organizational Culture. Proceedings Of The European Conference On Management, Leadership & Governance, 487-496.
Fombrun, C. and Van Riel, C. (2003). Fame And Fortune, Financel Times. Prentice Hall, New York.
Fombrun, C.J. And Shanley, M. (1990). What is in A Name? Reputation Building And Corporate Strategy. Academy Of Management Journal, 33, 233-259
Genç, M. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları Ve Malatya Organize Sanayi Bölgesinde Tekstil Sektöründe Faaliyet Gösteren Kobilerde Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İnönü Üniversitesi.
Malatya.
Genç, N. (1993). Örgüt Kültürünün Oluşumu Ve Bireysel Ve Örgütsel Davranışlar Üzerindeki Etkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(1-2), 299-304.
110
Gerçik, İ. Z. (2015). Yöneticiler İçin Gerçek Kriz Öyküleri Kriz Yönetimi Ve Kurum Kültürü. Küre Yayınları, İstanbul.
Gerşil, G. ve Aracı, M. (2008). Sosyal Sermayenin Güven Unsurunun İş Görenin Performansı Üzerine Etkileri. L. Ulusal Çalışma İlişkileri Kongresi Bildiriler Kitabı. Sakarya Üniversitesi, İ.İ.B.F. Çalışma Ekonomisi Ve Endüstri İlişkileri Bölümü, Sakarya.
Gezmen, A. (2014). Kurumsal İtibar Yönetimi Ve Kurumsal İtibar Algısının Ölçülmesine Yönelik Bir Araştırma: Türkiye Büyük Millet Meclisi Örneği.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Türk Hava Kurumu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Gizir, S. (2008). Örgütsel Değişim Sürecinde Örgüt Kültürü Ve Örgütsel Öğrenme.
Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 182-196.
Gök, S. (2006). 21.Yüzyılda İnsan Kaynakları Yönetimi. (I. Baskı). Beta Basım A.Ş.
Kırklareli.
Güçlü, N. (2003). Örgüt Kültürü. Kırgızistan Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(6), 147-159.
Güleçoğlu, M. (2018). İnsan Kaynakları Yönetim Fonksiyonlarının Örgütsel Bağlılığa Etkisi: Mersin-Tarsus Organize Sanayi Bölgesi Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Mersin.
Gümüş, M. (2009). İtibar Sürecinde Kilit Rol: Kurumsal Sosyal Sorumluluk İletişimi.
Journal Of Yaşar University, 4,14.
Gümüş, M. ve Öksüz, B. (2009). Turizm İşletmelerinde Kurumsal İtibar Yönetimi.
Ankara: Nobel.
Gümüş, R. ve Gülsün, Z. (2017). Occupational Health And Safety Indicators Of Turkey And Their Relationships With Social And Economic Development Factors Between 1998 And 2014. International Journal Of Healthcare Management, 1-9.
Güney, S. (2007). Yönetim Ve Organizasyon. 2.Baskı. Nobel Yayın Dağıtım. Ankara.
Güney, S. (2015). Örgütsel Davranış. 3. Baskı. Nobel Akademik Yayıncılık. Ankara.
Güvendi, K. (2017). Çalışanların Kurumsal İtibar Algısının Örgütsel Bağlılık İle İlişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J. and Anderson, R.E. (2010). Multivariate Data Analysis A Global Perspective, Pearson. 7th Edition. Global Edition.
111
Hofstede, G. (1994). Cultures And Organizations, Intercultural Cooperation And Its Importance For Survival, Software Of The Mind, Author Of Culture’s Consequences, Harper Collins Business. Mcgraw-Hill International-U.K.
Hofstede, Geert, Bram Neuıjen, Denise Daval Ohayv And Geert Sanders. (1990).
Measuring Organizational Cultures: A Qualitative And Quantitative Study Across Twenty Cases. Administrative Science Quarterly, 35(2), 286-316.
Hofstede, Geert. (2001). Cultural Consequences: Comparing Values, Behaviors, Institutions And Organizations, Across Nations. Sage Publications, United States Of America
Hot, C. T. (2017). İşletmelerde Eğitim Ve Geliştirme İle Bireysel Ve Örgütsel Performans İlişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Doğuş Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Ilies, L. And Gavrea, C. (2008). The Link Between Organizational Culture And Corporate Performance-An Overview. Annals Of Faculty Of Economics, 4, 322-329.
Inglis, R., Morley, C., & Sammut, P. (2006). Corporate Reputation And Organisational Performance: An Australian Study. Managerial Auditing Journal 21, 934 – 947.
Işık, M. ve Çiçek, B. (2019). İnsan Kaynakları Uygulamalarının Kurumsallaşma Algısı Üzerindeki Öncüllük Rolü. Yönetim Ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 17(2), 128-149.
İlhan, N. (2012). Toplumsal Ve Ferdi Düşüncenin Dile Yansımaları (Dil-Düşünce İlişkisi). Turkish Studies International Periodical For Thelanguages. Literature And History Of Turkish Or Turkic, 7(3), 1517-1523.
İlter, M. (2001). Aile Şirketlerinde Kurumsallaşma ve Kobi’lerin Yönetim Sorunları.
İstanbul Ticaret Odası Yayınları: İstanbul.
İpçioğlu, İ. ve Uysal, G. (2009). İnsan Kaynakları Uygulamaları Ve Duygusal Bağlılık Arasındaki İlişki: İlaç Firmaları Satış Gücü Üzerine Bir Analiz. "İş, Güç"
Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, 11(3), 113-148.
İşcan, F. Ö. ve Timuroğlu, K.M. (2007). Örgüt Kültürünün İş Tatmini Üzerindeki Etkisi Ve Bir Uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 21(1), 119-135.
Jeng, Y. L., Wu, T. T., Huang, Y. M., Tan, Q. & Yang, S. J. (2010). The Add-On Impact Of Mobile Applications in Learning Strategies: A Review Study.
Educational Technology & Society, 13, 3-11.
Kadıbeşegil, S. (2006). İtibar Yönetimi. İstanbul: Mediacat.
112
Kahraman, H. B. ve Fındıklı, M. A. (2018). Kariyer Yönetimi Kapsamında Eğitim Ve Geliştirme Faaliyetlerine Yönelik Algıların Çalışan Memnuniyeti Üzerindeki Etkileri. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 51-68.
Kahya, E. (2019). A Wage Scheme Based On Job And Performance Evaluations.
Journal Of Industrial Engineering, 30(3), 187-203.
Kara, A. İ. (2014). Kurumsal Kültür, Kurumsal Kimlik Ve Kurumsal İmajın Kurumsal İtibar Üzerine Etkileri, Bir İşletme Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Karaca, M., Bayram, A. ve Harmancı, Y. (2020). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(1), S. 199-208.
Karahan, A. (2008). Çalışanların Örgüt Kültürü Algılamalarına Yönelik Ampirik Bir Çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20, 457-478.
Karakaya, K. (2020). İnsan Kaynakları Uygulamaları İle Örgüt-Sel Bağlılık Arasındaki İlişkinin Bireysel Ve Örgütsel Performansa Olan Etkileri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul
Karaköse, T. (2006). Eğitim Örgütlerindeki İç Ve Dış Paydaşların Kurumsal İtibara İlişkin Algılamaları. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Elazığ.
Karasar, N. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Nobel Yayıncılık. Ankara.
Karatepe, S. (2008). İtibar Yönetimi: Halkla İlişkilerde Güven Yaratma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 1(7), 77-97.
Karpuzoğlu, E. (2000). Aile İşletmelerinin Kurumsallaşma Düzeylerini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Karpuzoğlu, E. (2001). Aile İşletmelerine Stratejik Planlama Ve Aile Şirketlerine Özgü Planlar. M.Ü İşletme Fakültesi- Öneri Dergisi, 15.
Kaya P. A. (2007). Avrupa Birliği İş Hukukunda Eşitlik İlkesi. (Cahit Talas Anısına:
Güncel Sosyal Politika Tartışmaları) Ankara Üniversitesi Sbf, 595,
Kaya, A. (2018). Kariyer Gelişim Sürecinin Örgütsel Bağlılık Ve İşten Ayrılma Niyeti Üzerine Etkisinin Yapısal Eşitlik Modellemesi İle Test Edilmesi.
(Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hitit Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çorum.
Keçeci, N. N. (2017). Kurumsal İmaj Ve İtibarın Ölçülmesi: Kardemir A.Ş Üzerine Bir Uygulama. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Karabük Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı. Karabük.
113
Keh, H. T. and Xie, Y. (2009). Corporate Reputation And Customer Behavioral İntentions: The Roles Of Trust, Identification And Commitment. Industrial Marketing Management, 38(7), 732-742
Kesen, M. (2014). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları Ve Örgüt Kültürünün Çalışan Performansı Üzerine Etkileri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Gebze.
Khazanchi, Shalini, Marianne W. Levis And Kenneth K. Boyer. (2007). Innovation- Supportive Culture: The Impact Of Organizational Values On Process Innovation. Journal Of Operations Management, 25, 871-884.
Kılıçaslan, Ö. (2018). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Ve Örgütsel Bağlılığa Etkisi.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Aydın Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Klepić, I. (2019). Correlation Of Recruitment And Selection Of Human Resources And The Performance Of Small And Medium Enterprises. Naše Gospodarstvo / Our Economy, 65(4), 11-26.
Koçel, T. (2005). İşletme Yöneticiliği. 10. Baskı. Arıkan Basım Yayım Dağıtım.
İstanbul
Koçel, T. (2011). İşletme Yöneticiliği. Beta Basım Yayım Dağıtım. İstanbul.
Kotter, Jhon P. And James L. Heskett. (1992). Corporate Culture And Performance.
Kotter Associates Inc, Usa.
Kök, Sebahat Bayrak Ve Betül Özcan. (2012). Örgüt Kültürünün Oluşumunda Etkili Olan Faktörler Ve Örgütsel Bağlılık İlişkisi: Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma. Girişimcilik Ve Kalkınma Dergisi, 7(2), 113-131.
Köklü, K. (2018). İş Analizi, İş Analistliği ve İş Zekası. Lectio Socialis, 2(2), 121-142.
Kula, S. (2006). Farklı Sektörler Bazında İnsan Kaynakları Yönetimi Ve Örgütsel Kültür İlişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Aydın.
Livari, Juhani Ve M. Huisman. (2007). The Relationship Between Organizational Culture And Deployment Of Systems Development Methodologies. Mis Quarterly, 31(1), 35-58.
Lund, Daulatram B. (2003). Organizational Culture And Job Satisfaction. Journal Of Business & Industrial Marketing, 18(3), 219-236.
Meriç, C. (1986). Kültürden İrfana. İnsan Yayınları, İstanbul.
Mohamad, Bahtiar, Hassan Abu Bakar And Rahman Nik Adzrieman Abdul. (2007).
Relationship Between Corporate Identity And Corporate Reputation: A Case
114
Of A Malaysian Higher Education Sector. Jurnal Manajemen Pemasaran, 2(2), 81-89.
Mutlu, S. K. (2016). İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalarının Çalışanlar Tarafından Algılanışı Ve Örgütsel Bağlılıkla İlişkisine Yönelik Bir Uygulama.
(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Toros Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Mersin.
Naktiyok, A. (1999). Çevresel Çalkantı Ve Örgüt Kültürü. (Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Erzurum.
Nelson, D. L. And James Campbell Quick. (2009). Organizational Behavior:
Foundations, Realities, And Challenges. Thomson South-Western. Usa.
Odabaşı, Y. (1986). İşletmenin Sosyal Sorumluluk Kavramı İçerisinde Reklamcının Yeri. Anadolu Üniversitesi İİBF Yayınları, 42,1.
Okay, A. (2002). Kurum Kimliği. 3. Baskı. Mediacat Yayınları. İstanbul.
Öcal, H. ve Ağca, V. (2010). Teknolojik Değişim Hızına Bağlı Olarak Farklılaşan Endüstri Yapılarının Örgüt Kültürü Ve İşletme Performansı Üzerindeki Etkileri. Ege Akademik Bakış, 10 (1), 157-182.
Öge, H. S. (2016). İnsan Kaynakları Yönetimi. Eğitim Kitabevi. Konya.
Öksüz, B. (2008). Kurumsal İtibar Ve İnsan Kaynakları Yönetimi İlişkisinin İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.
Özçelik, A.O. (2006). Türkiye ve ABD’ deki İşletmelerde İnsan Kaynakları Departmanlarının Stratejik Rolüne İlişkin Karşılaştırılmalı Bir Çalışma.
Yönetim Bilimleri Dergisi, 4 (1), 69-87.
Özdamar, K. (2004). Paket Programlar İle İstatistiksel Veri Analizi-I. Genişletilmiş 5.
Baskı. Kaan Kitabevi. Eskişehir.
Özdemir, A. (2006). Okul Kültürünün Oluşturulması Ve Çevreye Tanıtılmasında Okul Müdürlerinden Beklenen Ve Onlarda Gözlenen Davranışlar. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(4), 411-433.
Özdevecioğlu, M. ve Çelik, C. (2009). Örgüt Kültürü Tipleri İtibariyle Bireylerin Algıladıkları Mağduriyet Farklılıklarını Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma.
Atatürk Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 23(1), 95-111.
Özer, M. A. (2013). 21. Yüzyılın Modern Yönetimi İçin Geleceğe Yön Veren Yönetim Teorileri. Ed. Mehmet Akif Özer. Gazi Kitabevi Tic. Ltd. Şti., Ocak 2013.
Ankara.