125
126
örnekleriyle çok geniş bir düzlemde, izleyici kitlesi üzerinde etkin bir güce sahiptir.
Sinema filmlerinin bu özelliğinden hareketle çalıştığımızheriki film çarpık sistemi sıkıcı olmayan komedi diliyle zengin içeriğini aktarırken izleyicilerde sadece gerekli tüketim yapılarak da yaşanabilecek alternatif bir yaşam şeklinin var olabileceği algısı yaratmıştır.
Günümüz, kapitalist tüketim kültürüne maruz kalan insanların, üretim ve tüketim ilişkileribaşarılı bir şekilde eleştirel bir açıdan işlenmiştir. Her iki filmin sloganı haline gelen ‘‘Ben böyle yaşamayakarşıyım ’’ sözüyle; kapitalist tüketim kültürüne karşı bir duruşla aslında: tüketmek için mi yaşıyorum, yaşamak için mi yaşıyorum temasıher iki filmin tamamına yansımıştır. Ayrıca her iki filmde Mustafa Ali sade bir yaşam tercih ederek; insanları ve doğayı sevip eşyaları sadece kullanmaktadır, daha azla donatılmış bir yaşam sürerken yaşamındaki karmaşıklıktan kurtulmuştur, tutkulu amacı olan, mükemmel değil, kolay değil ama sadece basit bir yaşam sürebilmektedir, aynı zamanda dürüst, hassas ve içtenliği barındıran bir yaşam keşfetmiştir, mutluluğun peşinden koşmayı bırakıp yalnızca mutlu olmayı mümkün kılabilmiştir, başarıyı para veya sahiplikle bağdaştırmak yerine daha aza sahip olup daha mutlu yaşamayı öğrenmiştir, tüketimi sınırlandırarak kontrolü tekrar ele almıştır, anlamlı bir hayat sürmektedir.
Her iki film izleyiciyi, gerçekten bu kadar eşyaya, kıyafete daha büyük eve bir üst model teknolojik aletlere ihtiyacımız var mı? Düşüncelerini uyandırmaktadır. Her iki filmde izleyici kendiyle şu şekilde bir muhasebeye girmiştir: belki de bunlar sadece hayatımızdaki yüklerimizdir, doldurulması gereken en önemli şeyler ruhlarımız ve zihinlerimizken biz onları hiçe sayıp evlerimizi dolduruyoruzdur, belki de kendimizi toplum tarafından görünür kılmak için tüketmek ihtiyacı duyuyoruzdur, belki de bu tüketmek hırsıyla da kendimizden oluyoruz.
Çalışmamızın ilk filminde Cavit karekteri ikinci filminde ise Şirket Patronu; çok paranın kendilerini güvende tutacağını sanıyordu fakat Mustafa Ali her iki karektere de daha çok kazanmanın kontrolünün her zaman kendilerinde olamayacağını buna karşılık daha az harcamanın kontrolünün daima kendilerinde olduğunu, bu durumda daha aza sahip olarak kontrolü ellerinde tutabileceklerini göstermiştir. Mustafa Ali, daha aza sahip olarak kontrole sahip olunabileceğini, azın aslında en çok olduğunu her seferinde göstermiştir. Mustafa Ali’ nin aslında tüketimle ilgili bir problemi yoktur. Asıl karşı
127
çıktığı mesele zorunlu tüketimdir. Asıl karşı duruşu bir şeyi almak zorunda olduğumuz için almamızdır. Asıl sorunu tüketim kültürünün almak zorundasın yoksa mutluolamazsın yaptırımındadır. Mustafa Ali her iki filmde sınırsız metaya sahip olan Cavit ve Şirket Patronu karekterlerinin aslında sınırsız metaya sahip oldukları halde mutlu olamadıklarını göstermiştir. Burada sınırsız metaya sahip olmanın aslında düşündüğümüz kadar bizi mutlu edemeyeceğine vurgu yapılmıştır. Bu bağlamda her iki karekterin yaşanmışlıkları gözlemlendiğinde gönüllü sadelik radikal bir yaşam tarzı değil miktardan çok kaliteye inanmaktır demek yanlış olmayacaktır. Bu durumu somut bir örnekle anlamlandırmak gerekirse; giyinmekten zevk almadığımız envai çeşit bir dolap dolusu kıyafet yerine, giyinmekten son derece haz aldığımız tek bir mükemmel kıyafet tercih ederek sahip olduğumuz az ama en sevdiğimizi seçebilme özgürlüğü gibi düşünebiliriz.
Tüketim toplumunda olup biten şey aslında insan ihtiyaçlarının ön planda olması ya da bu ihtiyaçların karşılanması değil, üretilen malların elden çıkarmak ve onlardan kar elde edilmek temeli üzerine kurulu kapitalist sistemin ihtiyaçlarının karşılanmaya çalışılmasıdır. İhtiyaçların yaratılması ve karşılanması, tüketicinin kendisinden çok sistem tarafından yapılmaktadır. Bu bağlamda bu çarpık sisteme bir alternatif olarak;
çağımızın etkili iletişim kanallarındansinema filmleriyle gönüllü sade yaşam özendirilebilir. Bu bakış açısıyla irdelediğimiz filmler kapitalist tüketim kültüründe yaşayan insanların üretim ve tüketim ilişkilerine eleştirel bir açıdan yaklaşmıştır.
Sanayi Devrimi’ nden beri özellikle fosil yakıtların kullanılması, ormansızlaşma ve sanayi süreçleri gibi çeşitli insan etkinlikleri ile atmosfere yoğun şekilde salınan sera gazlarının atmosferdeki birikiminin hızlı artmasına bağlı olarak yeryüzündeki ayrıca atmosferin alt bölümlerindeki sıcaklık artışıyla oluşan küresel ısınmaya karşı alternatif yeni yaşam tarzları arasında yer alan sade yaşam öğretisi gelecekte ilköğretim dönemlerinden başlanarak sinema sanatıyla güdülenebilir böylece her şeye rağmen hayatın kıymetli olduğu, insanca yaşamak ve yaşatmanın hiçbir şartta vazgeçilmemesi gereken bir ülkü olduğu ülkemize dolayısıyla dünyamıza yeniden anlatılabilir.
“Bu filmde anlatılanlar; yaşanmış bir hikayeden alınmıştır… demek tam doğru olmaz. Ancak, bu filmde anlatılanlar; yaşanacak bir hikâyeden alınmıştır. İçinizden bazıları bu filmde anlatılanları bir gün mutlaka bir yerde yaşayacak. Buna
128
inanıyorum.” sözleriyle başlayan Mandıra Filozofu ifade de geçtiği gibi bu ve buna benzer hikâyeleri konu alan çalışmalar artacağa benzemektedir.
129
KAYNAKÇA
Adanır, O. (2010). Baudrillard. İstanbul: Say Yayınları.
Adıgüzel, Y. (2001). Kitle Toplumunun Açmazları; Kültür, Endüstri. İstanbul: Şehir Yayınları.
Adorno, T. (2009). Kültür Endüstrisi. N. Ülner, M. Tüzel, E. Gen (çev.). İstanbul:
İletişim Yayınları.
Akçalı, İ.S. (2006). Gündelik Hayat ve Medya Tüketim Kültürü Perspektifinden Okumalar. İstanbul: Ebabil Yayıncılık.
Aktan, C. C. ve Vural, Y. İ. (2004). Yeni Ekonomi ve Yeni Rekabet. Ankara: Türkiye ve İşveren Sendikaları Konfederasyonu.
Aren, S. (1974). 100 Soruda Ekonomi El Kitabı (Türkiye Ekonomisinden Örneklerle).
İstanbul: Gerçek Yayınevi.
Aren, S. (2007). Ekonomi Dersleri. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Aslan, İ.Y. (1996). Tüketici Hukuku ve İlgili Mevzuatı. Bursa: Ekin Kitabevi Yayınları.
Aydoğan, F. (2005). Medya ve Tüketim Kültürü Üzerine Eleştirel Bir Analiz. İstanbul:
Türkmen Kitabevi.
Aaker, J.L. (1997). Dimensions of Brand Personality. Journal of Marketing Research.
34(3), 347-356.
Aktel, M. (2001). Küreselleşme Süreci ve Etki Alanları. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Yayınları. 6 (2), 193-202.
Altuntuğ, N. (2011). Değerlere Hitap Eden Pazarlamanın Nostalji Boyutu.
Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi. 3(2) 270.
Arslanoğlu. İbrahim (2000). Kültür Ve Medeniyet Kavramları. Türk Kültürü Ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi. 15, 1-15.
Aytaç, Ö. (2004) Kapitalizm ve Hegemonya İlişkileri Bağlamında Boş Zaman.
Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 28 (2), 115-138.
Aksu, S. (2013). Lüks Markaların Sosyal Medya Kullanımı: Facebook Üzerine Bir İnceleme. Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi: Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Acar, A. (2000). Gösteriş Tüketimi. Ekonomik ve Teknik Dergi Standard, 457: 38- 50.
130
Ambrose, M. (2010). Voluntary Simplicity as an Urban Lifestyle: Resisting a Consumer Economy. Yayınlanmamış Doktora Tezi. The University of Calgary Department of Sociology, Calgary.
Argan, Metin, Mehpare Tokay Argan ve Nurdan Sevim, (2012), “Tükenmeden Tükettiren Yaşam Tarzı: Gönüllü Sadelik”, 17. Ulusal Pazarlama Kongresi Bildiri Kitabı, Balıkesir Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi Sayı:24 (2014)
Aslay, F., Ünal, S. ve Akbulut, Ö. (2013). “Materyalizmin Statü Tüketimi Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”, Ataturk University Journal of Economics & Administrative Sciences, C. 27, No: 2.
Atay, H. (2007). Söylem analizi kavramının yapıları ve işlem akışı. A.Yüksel., B. Mil., Y. Bilim. (Ed.),Nitel araştırma: neden, nasıl, niçin içinde (169-180). Ankara:
DetayYayıncılık.
Aydin, H. ve Kazancoglu, I. (2017). "The Relationship Between Consumption Value and Voluntary Simplicity Lifestyle and Effect on Environmentally Responsible Consumerism". Eurasian Journal of Business and Management, 5(3): 35–47.
Alexander, S. ve Ussher, S. (2012). "The Voluntary Simplicity Movement: A multi-national survey analysis in theoretical context". Journal of Consumer Culture, 12(1): 66–86.
Bali, R. N. (2002). Tarz-ı Hayattan Life Style’a, Yeni Seçkinler, Yeni Mekânlar, Yeni Yaşamlar. İstanbul: İletişim Yayınları.
Baudrillard, J. (2001). Simgesel Değiş Tokuş ve Ölüm. Oğuz Adanır (çev.). İstanbul:
Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
Baudrillard, J. (2004). Tüketim Toplumu. H. Deliçaylı, F. Keskin (çev.). Ayrıntı Yayınları: İstanbul.
Bauman, Z. (1999). Çalışma, Tüketicilik ve Yeni Yoksullar. Ü. Ökten (çev.). İstanbul:
Sarmal Yayınevi.
Baudrillard, J. (2018) Tüketim Toplumu Söylenceleri Yapıları. (Çev. N. Tutal ve F.
Kenkin), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Bayly, C.A. (2002). Archaic and modern globalization in the Eurasian and Africanarena c. 1750-1850. A.G. Hopkins (Ed.). Globalization in World History. London: Pimlico.
Bocock, R. (2014). Tüketim. İrem Kutluk (çev.). Ankara: Dost Kitabevi.
Bozkurt, G. (2011). İnsan ve Kültür. İstanbul: Boyut Yayın Grubu.
Bozkurt, İ. (2014). İletişim Odaklı Pazarlama Tüketiciden Müşteri Yaratmak. İstanbul:
MediaCat Kitapları.
131
Barutçu, S. ve Tomaş, M. (2013). Sürdürülebilir Sosyal Medya Pazarlaması Ve Sosyal Medya Pazarlaması Etkinliğinin Ölçümü. İnternet Uygulamaları ve Yönetimi Dergisi.4(1).
Bellezza, S., Gino, F. ve Keinan, A. (2014). The Red Sneakers Effect: Inferring Status and Competence from Signals of Nonconformity. Journal of Consumer Research. 41 (1), 35-54.
Bıçakçı, İ. (2008). Sanayi Toplumundan Bilgi Toplumuna Tüketimin Evrimi VeTürkiye’deki Yansımaları. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 5(1).
Boğa Ö. ve Başcı, A. (2016). Ağızdan Ağıza Pazarlamanın Gösterişçi Tüketim Üzerine Etkisi. Öneri Dergisi. 12(45), 463-489.
Bostan, H. (2016). Antropoloji, Kültür ve Güvenlik. Güvenlik Bilimleri Dergisi. 5(2), 1-31.
Bucklin, R. E. ve James, M.L. (1989). Reference Effect of PriceandPromotion on Branhoice Behavior. Journal of Marketing Research. 18(1), 299.
Babacan, M. (2001). Hedonik Tüketim Ve Özel Günler Alışverişlerine Yansıması.
Erzurum: Ulusal Pazarlama Kongresi Bildirisi.
Bakırcı, F. (1999). Tüketici Karar ve Davranışlarını Belirleyen Faktörler ve İki Grup İlde Tüketim Fonksiyonları İle Mukayesesi. Doktora Tezi. Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Başçı, E. ( 2015). Pazarlama Ve Tüketim Toplumuna Eleştirel Bir Bakış: Tüketim Karşıtlığına İlişkin Nitel Bir Model. Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Başcı, E. (2019). "Köylüleşen Gönüllü Sadeler Üzerine Etnografik Bir Araştırma".
Sosyoloji Notları, 3(2): 1–19.
Babaoğlu, Müberra ve Buğday, E. Betül, (2012), “Gösteriş Tüketimine Karşı Gönüllü Sadelik” Tüketici Yazıları III, ss. 76-87
Babaoğlu, Müberra ve Buğday, Esna Betül, (2012), “Gösteriş Tüketimine Karşı Gönüllü Sadelik”Tüketici Yazıları III, IISB:978-605-88778-2-5
Bayat, M. ve Sezer, A. (2018). "Evaluating Individuals’ Voluntary Simplicity Lifestyles and Life Satisfaction in Terms of the Tradition Value: The Example of Düzce University". Turkish Journal of Business Ethics, 11(1): 69–87.
Belk, W. R. (1979). Gift Giving Behavior, in Research Marketing, (Ed. Jagdish N.
Sheth, Greenwich, CT:JAI Press, 95-126.
Belk, W. R., Bahn D. K. Ve Mayer N. R. (1982). Developmental Recognition of Consumption Symbolism, Journal of Consumer Research, 9/1, 4-17.
132
Bozdogan, M. (2018). Habitus of Sustainability: Daily Life Consumption Practices Among Green Consumers in Turkey. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Middle East Technical University Department of Sociology, Ankara.
Başaran, F. Geray H., (2005). İletişim Ağlarının Ekonomisi - Telekomünikasyon, Kitle İletişimi, Yazılım ve Medya, Kitle İletişimi, Yazılım ve İnternet, Ankara.
Barker, C.& Galasinski, D. (2001). Cultural studies and discourse analysis: a dialogue onlnaguage and identity. London: Sage
Cemalcılar, İ. (1998). Pazarlama Kavramlar- Kararlar. İstanbul: Beta Yayınları.
Chomsky, N. (2003), Propaganda ve Kamusal Aklın Kontrolü. McChesney, R.
W.,Wood, E. M. ve Foster, J. B. (Ed.), Kapitalizm ve Enformasyon Çağı:
Küresel Devrimin PolitikEkonomisi. Çınga, S.N. ve diğerleri (çev.). Ankara:
Epos Yayınları.
Cömert, Y. ve Durmaz, Y. (2006). Tüketicinin Tatmini ile Satın Alma Davranışlarını Etkileyen Faktörlere Bütünleşik Yaklaşım Ve Adıyaman İlinde Bir Alan Çalışması. Journal Of Yasar University. 1(4), 351-375
Çakır, M. ve Çakır, F., Usta, G. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Tüketim Tercihlerini Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi.
2(2), 87- 94.
Çetiner, Ö. Ve Erdal, Ö. (2009). 1980 Sonrası Türkiye’de Finansallaşma Ve Tüketim: Fordizm’in Tutarlı Bir Alternatifi Mi?.Anadolu Uluslar Arası İktisat Kongresi’ndeSunulmuş Tebliğ. (17-19 Haziran).
Cassen, R. H. (1987). "Our common future: report of the World Commission on Environment and Development". International Affairs, 64(1): 126–126.
Cengiz, B. (2006). Tüketici Davranışları Açısından Stratejik Pazar Konumlandırması ve Piyale’ nin Konumlandırma Çalışmalarının İncelenmesi, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Chapman, B. R. (1971). "Concern About The Environment". Pychsics Bulletin, 22(11):
682.
Cherrier, H. (2009). "Anti-consumption discourses and consumer-resistant identities".
Journal of Business Research, 62(2): 181–190.
Chi, K. R. (2008). The Motivations and Challenges of Living Simpliy in a Consuming Society. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. The University of North Carolina Department of Journalism and Mass Communication, Chapel Hill.
Craig-Lees, M. ve Hill, C. (2002). "Understanding Voluntary Simplifiers". Psychology and Marketing, 19(2): 187–210.
133
Chowdhury, R. M. M. I. (2018). "Religiosity and Voluntary Simplicity: The Mediating Role of Spiritual Well-Being". Journal of Business Ethics, 152(1): 149–174.
Davies, I. (1995). Cultural Studies And Beyond. London-New York: Routledge Inc.
Demir, Ö. ve Acar, M. (1992). Sosyal Bilimler Sözlüğü. İstanbul: Ağaç Yayıncılık.
Desai, M. (1974). Marxian Economic Theory. Londra: Gray Mills Publishing.
Dobb, M. (1981). Kapitalizm Sosyalizm Az Gelişmiş Ülkeler ve İktisadi Kalkınma.
Mehmet Selik (çev.). Ankara: Anakara Üniversitesi Yayınları.
Durning, A. (1998). Ne Kadarı Yeterli? Tüketim Toplumu ve Geleceği. Sinem Çağlayan (çev.). Ankara: Tübitak Tema Vakfı Yayınları.
Dikkaya, M. ve Deniz, F. (2006). Ekonomik Küreselleşmenin Yol Açtığı Problemler:
Teorik Bir Bakış. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi. 2(3), 163-181.
Durak, N. (2009). Küreselleşme Evrensel Bir Etik İmkânı Sağlar mı?.Süleyman DemirelÜniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 23, 33-50.
Diler, S. (2019). Gönüllü Sadeliğin Tüketici Karar Verme Tarzlarina Etkisi ve Satış Promosyonlarinin Bu İlişkideki Rolü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Marmara Üniversitesi İşletme Anabilim Dalı, İstanbul.
De Geus, M. (2013). The transition to green lifestyles based on voluntary simplicity: the difficult road towards enjoyable, graceful and sustainable lifestyles. Advances in Sustainability and Environmental Justice, 13, 31–49.
Dominguez, J. R. ve Robin, V. (1992). Your Money or Your Life, Penguin Books.
Elgin, D. S. ve Mitchell, A. (1977/2). "Voluntary Simplicity: Life-Style of the Future?".
The Futurist, 11(4): 254–261.
Erdoǧmuş, I. ve Karapinar, E. (2015). "Understanding levels of voluntary simplicity in Turkey". Bogazici Journal, 29(2): 1–19.
Etzioni, A. (1998). "Voluntary simplicity: Characterization, select psychological implications, and societal consequences". Journal of Economic Psychology, 19(5): 619–643.
Eğilmez, M. (2014). Örneklerle Kolay Ekonomi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Erdoğan, İ. (2004). Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. 5(57).
Eastman, J. K., Eastman, K.L. (2015). Conceptualizing a Model of Status ConsumptionTheory: an Exploration of the Antecedents and Consequences of the Motivation to Consume for Status. Marketing Management Journal.
134
Elliott, R. (1996). Discourse analysis: exploring action, function and conflict in social texts.Marketing Intelligence & Planning. 14, 6, 65.
European Commission. (2014, Kasım 14). Green Paper on the Convergence of the Telecommunications, Media and Information Technology Sectors,and the Implications for Regulation. http://www.ab.gov.tr/:
http://www.ab.gov.tr/files/ardb/evt/1_avrupa_birligi/1_6_raporlar/1_2_green_pa pers/c
om1997_green_paper_on_convercence_of_telecommunications_and_media_sec tors.p df adresinden alınmıştır
Fragmanlar. Nihat Ülner - Elif Öztarhan Karadoğan (çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Featherstone, M. (1996). Postmodernizm ve Tüketim Kültürü. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Fidan, B. (2007). Reklam ve Karikatür. Bamm Yayınevi.
Fikret, Y. (2009). Reklamcılık Sektöründe Reklam
EtiğiAlgılamasınınDeğerlendirilmesi. Doktora Tezi. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal BilimlerEnstitüsü.
Fisk, G. (1973). "Criteria for a Theory of Responsible Consumption". Journal of Marketing, 37(2): 24.
Friedman H. H. ve Friedman L. W. (2010), “Dying of Consumption? Voluntary Simplicity as an Antidote to Hypermaterialism”, Derleyen: William Sun, Jim Stewart, David Pollard (ed.), Reframing Corporate Social Responsibility:
Lessons from the Global Financial Crisis (Critical Studies on Corporate Responsibility, Governance and Sustainability, C. 1, Emerald Group Publishing Limited, ss. 253-269. Geçer, E. (2013). Medya ve Popüler Kültür. İstanbul:
Metamorfoz Yayıncılık.
Giddens, A. (2000). Elimizden Kaçıp Giden Dünya. O. Akınhay (çev.). İstanbul: Alfa Yayınları.
Güneş, S. (1996). Medya ve Kültür: Sessiz Yığınların Kültürel İntiharı. Ankara: Vadi Yayınları.
Gürüz, D. (1993). Halkla İlişkiler Teknikleri. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
Gençoğlu, Y.A. (2012). Kapitalizmin Temel Nitelikleri Açısından Emeğin Konumu.
Hak-İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi. 1 (1).
Güleç, C. (2015). Thorstein Veblen ve Gösterişçi Tüketim Kavramı. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 38 (1), 62-82.
Gürbilek, N. (1991). Mahrumiyet. Defter. 16, 38-50.
135
García-de-Frutos, N. ve Ortega-Egea, J. M. ve Martínez-del-Río, J. (2018). "Anti-consumption for Environmental Sustainability: Conceptualization, Review and Multilevel Research Directions". Journal of Business Ethics, 148(2): 411–435.
Gregg R. (1936). The Value of Voluntary Simplicity, Pendle Hill: Wallingford, PA Gregg, R. B. (1936). "The Value of Voluntary Simplicity". Visva-Bharati Quarterly, 111–126.
Grisby, M. (2004). Buying Time and Getting By: The Voluntary Simplicity Movement, State University of NewYork Press, Albany.
Haag, D.V. (1964). Of Happiness and of Despair We Have No Measure. Mass Culture.
Hançerlioğlu, O. (1995). Ekonomi Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Hançerlioğlu, Orhan (2004). Felsefe Sözlüğü. İstanbul:Remzi Kitabevi.
Held, D., Mcgrew, A., Goldblatt, D., Perraton, J. (2006), “Küresel Dönüşümler, Siyaset, Ekonomi Ve Kültür”, Küreselleşme Okumaları. İ. Aktar (çev.). K. Bülbül (ed.).
Ankara: Kadim Yayınları.
Huneke, M. E. (2005). "The face of the Un-consumer: An Empirical Examination of the Practice of Voluntary Simplicity in the United States". Psychology and Marketing, 22(7): 527–550.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1979). İnsan ve İnsanlar. İstanbul: Cem Ofset.
Kahraman, H. B. (2004). Postmodernite ile Modernite Arasında Türkiye. İstanbul:
Everest Yayınları.
Kırdar, Y. (2012). Postmodern Pazarlama ve Tüketim Kültürü. İstanbul: Moss Yayınları.
Kongar, E. (1979). Toplumsal Değişme Kuramları ve Türkiye Gerçeği. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Kotler, P. ve Armstrong, G. (2008). Principles of Marketing. Upper Saddle River. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Kocadaş, B. (2006). Kültür ve Medya. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 1(1), 1-8.
Kapağan, G. (2004). Bağlı Tüketici Kredileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Küçükgöncü, N. (2018). Sosyal Medya Reklamlarında Tüketici Algılarının Tutum, Davranış Ve Satın Alma Üzerindeki Etkisi Kayseri’de Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi. Kayseri: Nuh Naci Yazgan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
136
Kennedy, E. H. ve Krahn, H. ve Krogman, N. T. (2013). "Downshifting: An Exploration of Motivations, Quality of Life, and Environmental Practices".
Sociological Forum, 28(4): 764–783.
Kraisornsuthasinee, S. ve Swierczek, F. W. (2018). "Beyond Consumption: The Promising Contribution of Voluntary Simplicity". Social Responsibility Journal, 1(1): 53–62.
Kropfeld, M. I. ve Nepomuceno, M. V. ve Dantas, D. C. (2018). "The Ecological Impact of Anticonsumption Lifestyles and Environmental Concern". Journal of Public Policy & Marketing, 37(2): 245-259.
Kozinets, R. V. ve Handelman, J. M. ve Lee, M. S. W. (2010). "Don’t read this; or, who cares what the hell anti-consumption is, anyways?". Consumption Markets and Culture, 13(3): 225–233.
Kumar, P. (2016). "State of green marketing research over 25 years (1990-2014):
Literature survey and classification". Marketing Intelligence and Planning, 34(1): 137–158.
Kuanr, A. ve Pradhan, D. ve Chaudhuri, H. R. (2019). "I (do not) consume; therefore, I am: Investigating materialism and voluntary simplicity through a moderated mediation model". Psychology and Marketing. 37(2): 1-18.
Kurtulus, S. ve Karapinar, E. ve Özkan, E. (2019). "Organik Ürün Tüketicilerinin Tipolojisi : Gönüllü Sadelik , Çevre Bilinci ve Değerler Açısından Pazar Bölümlerinin İncelenmesi". Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi, (11):
107–142.
Landes, S. (1998). Kapitalizmin Doğuşu. Süleyman E. Gündüz (çev.). İstanbul: İnsan Yayınları.
Lasn, K. (2004). Kültür Bozumu. C. Pekman ve A. Ilgaz (çev.). İstanbul: Bağımsız Yayınları.
Leibenstein, H. (1950). Bandwagon, Snob and Veblen Effects in the Theory of Consumers Demand. Quarterly Journal of Economics. 64, 183-207.
Lee, M. ve Roux, D. ve Cherrier, H. ve Cova, B. (2011). "Anti Consumption and Consumer Resistance: Concepts, Concerns, Conflicts and Convergence".
European Journal of Marketing, 45(11/12): 1680–1687.
Leonard- Barton, D. (1981). "Voluntary Simplicity Lifestyles And Energy Conservation". Journal Of Consumer Research, 243–253.
Lim, W. M. (2017). "Inside the sustainable consumption theoretical toolbox: Critical concepts for sustainability, consumption, and marketing". Journal of Business Research, (78): 69–80.
137
Iwata, O. (1997). "Attitudinal and Behavioral Correlates of Voluntary Simplicity Lifestyles". Social Behavior & Personality, 25(3): 233–240.
Iwata, O. (1999). "Perceptual And Behavioral Correlates of Voluntary Simplicity Lifestyles". Social Behavior and Personality, 27(4): 379–386.
Macintyre, S. (2001). Sermaye. Bottomore, T.B. Marksist Düşünce Sözlüğü. (içinde.).
İstanbul: İletişim Yayınevi.
Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. O. Akınhay - D. Kömürcü (çev.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Marx, K. (2011). Kapital Birinci Cilt. Ankara: Sol Yayınları.
Marx, K. (2012). Ücretli Emek ve Sermaye - Ücret Fiyat Kar. Ankara: Sol Yayınları.
Meriç, C. (1986). Kültürden İrfana. İstanbul: İnsan Yayınları.
Mucuk, İ. (1997). Pazarlama İlkeleri. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
Mutlu, E. (1998). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınları.
Mutlu, E. (2012). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi.
McCracken, G. (1986). Culture and Consumption: A Theoretical Account of the Structure and Movement of the Cultural Meaning of Consumer Goods.
International Journal Of Social Science And Humanity. 5(5), 446-449.
Morandin, G., Bagozzi, R. P. ve Bergami, M. (2013). How Brand Communities Emerge: he Beamish Conversion Experience. Brand Community Membership And The Construction of Meaning, 29(2), 173–183.
Meadows, D. H. ve Meadows, D. l . ve Randers, J. ve Behrens, W. W.. (1972). The Limits toGrowth : A Report to The Club of Rome The Limits to Growth. The Club of Rome.
Memushi, A. (2013). "Conspicuous Consumption of Luxury Goods: Literature Review of Theoretical and Empirical Evidences". International Journal of Scientific &
Engineering Research, 4(12): 250–255.
Marshall, Gordon (1999). Sosyoloji Sözlüğü. İstanbul: Bilim ve Sanat Yayınları.
Nweihed, K. G. (2007). Küreselleşme: İki Yüze Bir Maske. B. T. Gürel (çev.). İstanbul:
Memleket Yayınları.
Nepomucano, V. M. ve Laroche, M. (2014). "The Impact Of Materialism And Anti-Consumption Lifestyles On Personal Debt And Account Balances". Journal of Business Research, 53(9): 1689–1699.
138
Parenti, M. (1997). Kirli Gerçekler. Ankara: İmge Kitapevi.
Peltekoğlu, B. F.(2014). Halkla İlişkiler Nedir?.İstanbul: Beta Yayınları.
Peyer, M. ve Ingo, B. ve Seegebarth, B. ve Alexandra, K. (2016). "The Role Of Sustainability in Profiling Voluntary Simplifiers". Journal of Business Research, 53(9): 1689–1699.
Pir, E. Ö. (2019). "Yeşil Tüketim ve Gönüllü Sade Tüketim Davranışlarının Tüketici Haklarının Farkındalığı Üzerine Bir Araştırma". Business & Management Studies: An International Journal, 7(4): 1555–1572.
Pravet, I. ve Holmlund, M. (2017). "Signing up for voluntary simplicity – consumer motives and effects". Society and Business Review, 13(1): 80–99.
Panayır Yerlerinde Alışveriş. Galatasaray Üniversitesi İle-t-işim Dergisi. 14, 7-35 Rosenberg ve Wihte (ed.). New York: The Free Press of Glencoe.
Rigel, N. vd. (2005). Kadife Karanlık. İstanbul: Su Yayınları.
Robertson, R. (1999). Küreselleşme ve Toplum Kuramı ve Küresel Kültür. Ü. H. Yolsal (çev.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Robins, K. (1999). İmaj: Görmenin Kültür ve Politikası. N. Türkoğlu (çev.). İstanbul:
Ayrıntı Yayınları.
Ryndina, M. ve Chernikov, G. (1978). Kapitalizmin Ekonomi Politiği. Metin Çulhaoğlu (çev.). İstanbul: Bilim Yayınları.
Rich, S. A. ve Wright, B. J. ve Bennett, P. C. (2019). "Development of the Voluntary Simplicity Engagement Scale: Measuring Low-Consumption Lifestyles".
Journal of Consumer Policy.
Sanders, B. (1999). Öküzün A’sı Elektronik Çağda Yazı Kültürün Çöküşü ve Şiddetin Yükselişi. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Schiffman, L. G. ve Kanuk, L. L. (2007). Consumer Behavior. Upper Saddle River.
New Jersey: Prentice Hall.
Schumpeter, A.J. (1966). Kapitalizm, Sosyalizm ve Demokrasi. Cilt: 1. İstanbul: Varlık Yayınları.
Slater, D. (1997). Consumer Culture and Modernity. Cambridge: Polity Press.
Slattery, M. (2007). Sosyolojide Temel Fikirler. Ü. Tatlıcan (çev.). İstanbul: Sentez Yayıncılık.
Sombart, W. (2008). Burjuva: Modern Ekonomi Dönemine Ait İnsanın Ahlaki ve Entelektüel Tarihine Katkı. Oğuz Adanır (çev.). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
139
Sözen, E. (1999). Söylem: belirsizlik, mübadele, bilgi, güç ve refleksivite. İstanbul:
Paradigma Yayınları.
Storey, J. (1998). Cultural Studies And The Study of Popular Culture. Athens:
University of Georgia Press.
Seçkin, G. (2008). Yeni Piyasa Toplumu ve Değişen Gündelik Hayat. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi. 27, 127-156.
Şentürk, Ü. (2012). Tüketim Toplumu Bağlamında Boş Zamanların Kurumsallaştırıldığı Bir Mekan: Alışveriş Merkezleri(AVM). PÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
13, 63-77.
Sandıkcı, Ö. ve Ekici, A. (2009). "Politically Motivated Brand Rejection". Journal of Business Research, 62: 208–217.
Satıcı, Ö. (20009. Tüketici Pazarları ve Alıcı Davranışları: Tüketici Satın Alma Davranışlarını Etkileyen Faktörler.
Schultz, P. W. ve Oskamp, S. (1996). "Effort as a Moderator of the Attitude-Behavior Relationship : General Environmental Concern and Recycling". Social Psychology Quarterly, 59(4): 375–383.
Shama, A. (1981). "Coping With Staglation: Voluntary Simplicity". Journal of Marketing, 45(3): 120–134.
Shama, A. ve Wisenblit, J. (1984). "Values Of Voluntary Simplicity: Lifestyle And Motivation". Psychological Reports, 55(1): 231–240.
Stephen, Z. (2002). "The Social-Psychological Bases of Anticonsumption Attitudes".
Psychology and Marketing, 19: 149.
Shama, A. (1985). "The Voluntary Simplicity Consumer". Journal of Consumer Marketing, 2(4): 57–63.
Stratone, M. C. N. (2014). "A Society Of The Postabundance From The Consumption’s Reduction to the Growth of The Spritual Satisfaction". Challenges of the Knowledge Society, 1876–1882.
Odabaşı, Y. (1999). Tüketim Kültürü: Yetinen Toplumun Tüketen Topluma Dönüşümü.İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Odabaşı, Y. (2004). Postmodern Pazarlama Tüketim ve Tüketici. İstanbul: MediaCat Yayınları.
Orçan, M. (2008). Osmanlı'dan Günümüze Modern Türk Tüketim Kültürü. Ankara: Harf Yayınları.
Oskay, Ü. (2010). XIX. Yüzyıldan Günümüze Kitle İletişiminin Kültürel İşlevleri.
İstanbul: Der Yayınları.
140
O’Cass, A. ve McEwen, H. (2004). "Exploring consumer status and conspicuous consumption". Journal of Consumer Behaviour, 4(1): 25–39.
Quliyev, O. (2012). Gösteriş Tüketimi Ve Tüketim Tarzlarının İncelenmesi:
Azerbaycan Örneği. Doktora Tezi. Sakarya Üniversitesi: Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Özel, M. (1995). Piyasa Düşmanı Kapitalizm. İstanbul: İz Yayıncılık.
Özkök, E. (1985). İletişim Kuramları Açısından Kitlelerin Çözülüşü. Ankara: Tan Yayınları.
Özyurt, C. (2005). Modern Toplumun Çözümlenmesi. İstanbul: Açılım Yayınları.
Özkısaç, A. (2015). Küresel Dönemde Yerel Pazarlama Aracı Olarak Reklam: Ramazan Ayı Gazete Reklamları Üzerine Bir İnceleme. Yüksek Lisans Tezi. Niğde: Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Özgül, E. (2011). “Tüketicilerin Sosyo-Demografik Özellikerinin Hedonok Tüketim ve Gönüllü Sade Yaşam Tarzları Açısından Değerlendirilmesi”, Ege Academic Review, C. 11, No: 1, ss. 25-38.
Özgen, Ö. (2012). "Seferihisar : A Sustainable Place In A Fast World". Milli Folklor, 24(95): 135–147.
Özgül, E. (2009). “Tüketicilerin Gönüllü Sade Yaşam Tarzı ve Sürdürülebilir Tüketim Davranışlarının Sosyo-Demografik Analizi”, Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar Dergisi, C. 46, No: 535, ss. 13-24.
Taljaard, H. ve Sonnenberg, N. (2019). "Basic psychological needs and self-determined motivation as drivers of voluntary simplistic clothing consumption practices in South Africa".Sustainability (Switzerland), 11(13).
Twitchell, J. (1999). "Two Cheers for Materialism". The Wilson Quaterly, 35(3): 7–52.
Truong, Y., G. Simmons, R. McColl ve P. J. Kitchen (2008) Status and Conspicuousness.
Taşyürek, N. (2010). Reklam ve Reklamın Tüketicilerin Satın Alma Davranışları Üzerindeki Etkisi: Bir Alan Araştırması. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tonkiss, K. (2006). Analysis text and speech: content and discourse analysis.C. Seale, (2nd ed.). In. Researching Society and Culture. (367-383).Lodan:Sage
Thompson, J. (1995). The Media and Modernity: A Social Theory of The Media, Cambridge: Polity Press.
Taş, O. (2004). Yöndeşme ve Medya Endüstrisi: İletişim Alanında Yöndeşme Eğilimleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi SBE
141
Tuncel, S. H. (2003). Yeni İletişim Teknolojilerinde Yöndeşme ve Yerel Medya. S.
Alankuş içinde, Yeni İletişim Teknolojileri ve Medya (s. 85-90). İstanbul: IPS İletişim Vakfı.
Tomlinson, J. (1999). Kültürel Emperyalizm. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Topsumer, F.ve Elden, M. (2015). Reklamcılık. İstanbul: İletişim Yayınları.
Tunalı, İ. (2004). Tasarım Felsefesine Giriş. İstanbul: Yapı Yayın.
Türkay, O. (1991). Mikroiktisat Teorisi. Ankara: Adım Yayınları.
Uygun, M. ve Akın, P. D. ve Güner, E. (2019). "Gönüllü Sade Yaşam Tarzi, Alişverı̇ş Motı̇vasyonu ve Marka Deneyı̇mı̇ Arasindakı̇ İlişkiler". Turkish Journal of Marketing, 3(3): 199–222.
Üstüner, T. ve Holt, D.B. (2010). Toward a Theory of Status Consumption in LessIndustrialized Countries. Journal of Consumer Research.,37, 37-56.
Wallerstein, I. (1998). Liberalizmden Sonra. Erol Öz (çev.). İstanbul: Metis Yayınları Weber, M. (1999). Ruhu Protestan Ahlakı ve Kapitalizm. Zeynep Gürata (çev.).
İstanbul: Ayraç Yayınları.
Williams, R. (1993). Kültür. Ankara: İmge Yayınları.
Walther, C. S. ve Sandlin, J. A. (2013). "Green capital and social reproduction within families practising voluntary simplicity in the US". International Journal of Consumer Studies, 37(1): 36–45.
Wodak, R. & Meyer, M. (2002). Methods of critical discourse analysis. London:
SagePublications.
Wood, L., A. & Kroger, R., O. (2000). Doing discourse analysis: methods for studyingaction in talk and text. Lodan: Sage
Veblen, B. T. (2015). Aylak Sınıfın Teorisi Kurumların İktisadi İncelenmesi.
E.Kırımızıaltın - H. Bilir (çev.). Ankara: Heretik Yayınları.
Veblen, T. (2005). The Theory of the Leisure Class: An Economic Study of Institutions.
Aakar Books, Delhi.
Vermeir, I. ve Verbeke, W. (2006). "Sustainable food consumption: Exploring the consumer “Attitude - Behavioral İntention” gap". Journal of Agricultural and Environmental Ethics, 19(2): 169–194.
Yansıması: İki Volkswagen Reklamı. Reklamların içinde. Mete Çamdereli (Ed.).
Konya:Tablet Yayınları.
Yanıklar, C. (2006). Tüketim Sosyolojisi. İstanbul: Birey Yayınları.