• Sonuç bulunamadı

BEYAZ DOLUNAY

SONUÇ VE ÖNERĠLER

5.1.Sonuç

ÇalıĢmamızın giriĢ bölümünde; yeryüzünde, konuĢulan ve yazılan dillerle ilgili kesin bir sayı verilemese de dünyada ortalama olarak üç bin beĢ yüz dilin konuĢulduğunu ve yazıldığını, milletler arası iliĢkilerin giderek artmasının insanların baĢka toplumların dillerini öğrenmelerini gerekli kıldığını belirtmiĢtik. Bugün dünyada ikinci dil veya yabancı dil olarak öğrenilen sınırlı sayıda dil olduğunu; bir dilin baĢka toplumlar tarafından öğrenilen bir dil olmasının askerî, siyasî, iktisadî, ticarî, tarihî ve kültürel nedenler gibi birçok sebebinin sıralanabileceğini vurgulamıĢtık. “Günümüzde ana dili haricinde bir dili öğrenmek, genellikle ekonomik kaygıdan kaynaklanmaktadır. Zengin tarihî geçmisi, gramer yapısının sağlamlılığı ya da çok kisi tarafından kullanılıyor olması, o dilin dünya dilleri arasında ön sıralarda bulunmasını sağlamamaktadır.( Ungan, 2006)

ĠletiĢim için dil Ģarttır. Ġnsanın bireysel ve toplumsal geliĢmesinde dil büyük öneme sahiptir. Türkçe, varlığını binlerce yıldır sürdürebilmiĢ az sayıda dilden biridir. Çin ve Moğolistan sınırlarından Balkanlara, Hindistan‟dan Beyaz Rusya‟ya kadar yayılmıĢ Türkçe lehçelerinin sesi, yapısı ve söz dizimi, yabancı dillerin etkileriyle ve içine giren değiĢik anlamları ifade eden terimlerin karıĢık yapısı yüzünden bilimsel bir temele oturtulamamıĢtır. UNESCO raporlarına göre; Türkçe dünya dilleri arasında yerini beĢinci sırada almıĢtır. Ġki yüz milyondan fazla nüfus 12 milyon kilometre kare alanda Türkçe konuĢmakta ve yazmaktadır.

Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesinin tarihi 11. Yüzyıla kadar dayanmaktadır. Günümüzde ise Türkçenin yabancı dil olarak öğrenilme talebi ve bununla birlikte öğretilmesi yönünde çalıĢmalar artarak devam etmektedir. 2001 Avrupa Diller Yılı dolayısıyla Millî Eğitim Bakanlığınca Ankara‟da düzenlenen “Avrupa‟da Yabancı Dil Olarak Türkçe Eğitim” konulu uluslararası bilgi Ģöleninin kapanıĢ

tebliğinde uzun yıllardan beri Avrupa‟da Türkçe konuĢan toplumların -özellikle Avrupa demokratikleĢme süreci çerçevesinde- dil, edebiyat ve kültür mirasını genç kuĢaklara aktardığı belirtilmiĢti. Yine bu tebliğde, Türkçenin yabancı dil olarak öğrenilmesinin Avrupa‟nın kültür dokusuna yeni bir boyut katacağı söylenmekteydi. Bir dilek olarak dile getirilen söz konusu gereklilik doğrultusunda, günümüzde Avrupa Birliği çerçevesinde çok dilli, çok kültürlü çağdaĢ yaĢamın ideallerden çıkarılıp uygulamaya konulması için Avrupa Ortak Referans Çerçevesi (CEF), Avrupa Dil Portföyü (ELP) gibi programlarlar oluĢturulmuĢ; dillerin öğretilmesi ve yaygınlaĢtırılmasında yeni teknikler, yöntemler üzerinde çalıĢmalar ve araĢtırmalar yoğunlaĢtırılmıĢtır.

Türkçenin yabancılara öğretiminin tarihi çok eskilere dayansa da öğretimde yöntem sıkıntısı hâlâ aĢılabilmiĢ değildir. Türkçe, oluĢumunun çok eski zamanlara dayandığı zannedilen ancak ne zaman biçimlenmeye baĢladığı kesin olarak bilinemeyen, bugün çok geniĢ bir coğrafyada çok insan tarafından konuĢulan ve yazılan bir dil olmasına rağmen ne ana dil olarak ne de yabancı dil olarak gerektiği gibi öğretilebilmektedir. Türkçenin tarihsel dönemlerine bakıldığında, yine geniĢ bir coğrafyaya yayıldığı, büyük bir kitle tarafından yazılıp konuĢulduğu görülmektedir. Ancak geçmiĢte Türkçeye verilen önem ve Türkçenin öğretimi konusunda yapılan çalıĢmaların niteliği dikkat çekicidir.

Bir dili öğrenmek, dili öğrenilen milletin kültürünün de öğrenilmesini gerekli kılar. Aksi durumunda dil öğrenimi ezberden öteye gidemeyen bir süreç olarak kalır. ÇalıĢmamız, yabancılara Türkçe öğretiminde Ģiir metinlerinin kullanılmasının ne ölçüde yararlı olabileceğini saptamak ana amacı yanı sıra Türk kültürünün ve Türk kültürüne ait değerlerin de dolaylı olarak hedef kitleye kazandırılması dolaylı amacını taĢımaktadır.

Yabancılara Türkçenin öğretiminde amaç, Türkçeyi öğrenmek isteyenlere yalnızca birçok kelime öğretmek değildir. Hedef, aynı zamanda kiĢiye dili, Türk kültürünü yeterli ölçüde kazandırmaktır. Çünkü Türkçeyi severek, isteyerek öğrenen bir yabancı, Türkiye'nin kültür taĢıyıcısı durumuna gelmektedir. Dolayısıyla, yabancılara Türkçeyi öğretirken hem dilimizi zorlaĢtırmadan öğretmeli ve sevdirmeliyiz hem de hedef kitleye uygun olarak seçeceğimiz ya da oluĢturacağımız metinlerle Türk kültürünü iyi yansıtmalıyız.

Dil öğretiminde önemli hususlardan biri de eğitim sürecini zevkli hâle getirmek ve öğretimin kalıcılığını sağlayabilmektir. Çünkü birey, kaç yaĢında olursa olsun ancak zevk aldığı Ģeyleri kolayca öğrenebilmektedir. Bu bakımdan, hedef kitlenin güdülenmesinin sağlanmasına, dikkatinin dağıtılmadan öğretim sürecinin eğlenceli hâle getirilmesine özen gösterilmelidir. Bu fikrimizi Erol Barın (2004), “Yabancılara Türkçe öğretiminde ilkeler” isimli makalesinde desteklemektedir: “Yabancı dil öğrenimi, kiĢinin ana dili dıĢında baĢka bir dil ve kültürle tanıĢması demektir. Her insan yabancı dil öğrenirken ilk önce kendine psikolojik bir duvar örer ve zaman zaman da bu yeni dili öğrenemeyeceğini düĢünür. Bu yüzden, yabancı dil öğretilirken her tür sıkıcılık ve zorluktan uzak durulmalıdır. Burada görev öğretim elemanına düĢmektedir. Hiçbir kitap, dil öğretimi için tek baĢına yeterli değildir.”

Eğitimde bireyi istekli hâle getirmek diye adlandırabileceğimiz isteklendirmenin, yabancılara Türkçe öğretimdeki önemi inkâr edilemez. Yabancılara Türkçe öğretiminde güdüleme için dersi eğlenceli hâle getirmek Ģarttır. Aksi takdirde ders, boĢuna bir çabaya dönüĢür ve öğrencilerin derse ilgisi kaybolur. Yabancı birinin dilimizi hangi sebeple öğrenmek istediği kadar bizim ona yaklaĢımımız, dersi çekici hâle getirmemiz de öğrencinin dersten soğumaması açısından önem taĢımaktadır. Çünkü yabancı dil öğrenenler, dil öğrenmeye baĢladıklarında hedef dile karĢı önlerinde engeller oluĢturmaya baĢlarlar. Bu önyargıyı yok etmek için hedef kitlenin dikkati iyi toplanmalıdır.

Ana dili dersinin çok yönlü ve karmaĢık nitelikli oluĢu, bilgi vermekten çok beceri ve alıĢkanlık geliĢtirmeyi amaçlaması; Türkçe öğretiminde öğrencilere istenilen öğrenme yaĢantılarının kazandırılabileceği etkili eğitim durumlarının seçilip düzenlenmesi iĢini daha da önemli hâle getirmektedir. Türkçe derslerinde, öğretim programlarında amaçlanan davranıĢların her bir öğrenciye kazandırılması, uygulanan geleneksel öğretim yöntemlerinde yenilikler ve değiĢiklikler yapmayı ya da yeni öğretme öğrenme Ģekillerini kullanmayı gerektirir.

AraĢtırmamızda daha önce de ifade ettiğimiz gibi yabancılara Türkçe öğretimi alanında yapılan çalıĢmalar genellikle Türkçenin öğretiminde karĢılaĢılan sorunlar ve dil bilgisi öğretimiyle ilgilidir. ġiir türündeki metinlerin yabancılara Türkçe öğretiminde kullanılmasıyla ilgili çalıĢmalara rastlanmamıĢtır. Bu nedenle ve yukarıda da bahsettiğimiz alandaki yöntem sıkıntısı nedeniyle, edebiyatımızda üzerinde durulmamıĢ olan “Ģiir metinleri aracılığıyla dil öğretiminin” kullanılması gerekli bir yöntem olduğu kanaati doğrultusunda, kültürümüzü en iyi yansıtan Ģiirleri seçerek; seçtiğimiz Ģiirlerin

yabancıların kavram dünyasını zenginleĢtirmek amacıyla nasıl kullanılabileceğiyle ilgili bir yöntem sunduk. Yabancılara Türkçe öğretiminde daha etkin bir sistemin oluĢturulabilmesi, bu alanda kullanılacak uygun tekniklerin ve yöntemlerin tespiti ile mümkündür. Bizim çalıĢmamızda sunduğumuz yöntem, aĢamalı kur sisteminin ileri basamağında bulunan öğrencilere Türkçenin eğlenceli bir Ģekilde öğretilebilmesini sağlayabilir.

5.2.Öneriler

Belirlenen amaç ve seçilen kitleye yönelik dil öğretiminde uygulanan yöntemlerin, seçilen materyalin kısa sürede elde edilen baĢarıların temelinde önemi çok büyüktür. Sunduğumuz yeni yöntemde amacımıza hizmet edeceğini düĢündüğümüz Ģiirleri özenle seçtik. ÇalıĢmamızda kullandığımız söz konusu Ģiirleri gerekli gördüğümüz yerlerde uygun görsellerle zenginleĢtirdik. ġiirlerin analizini yapıp alanda yer edinmiĢ diğer çalıĢmalarla karĢılaĢtırdıktan sonra aĢağıdaki hususları tespit ettik:

1. Yapılan araĢtırmalara göre aĢamalı kur sisteminin yüksek seviyesinde yabancılar, Türkçeyi öğrenirken mecazlı söyleyiĢleri basitten karmaĢığa doğru öğrenebilmektedirler.

2. Türkçenin kavram dünyası zenginliğini fark ettirebilmek açısından Ģiirlerin büyük önem taĢıdığı düĢünülmektedir. ÇalıĢmada seçilen Ģiir metinleri içerdikleri kavramlar açısından bu düĢünceyi destekleyebilir.

3. ÇalıĢmamızın önceki bölümlerinde de üzerinde sıkça durduğumuz gibi, aralarında ses benzerliği bulunan ifadelerin kalıcılığı daha yüksektir. ġiirlerin ritmik özelliklerinin öğrenim kolaylığı sağlamaya katkı sağlayacağı düĢünülmektedir.

4. Bir metnin ezberlenmesiyle o metin içerisinde geçen kavramlar âdeta bireye mal olmaktadır. Dil öğrenmede metin ezberlemenin en kolay yolu Ģüphesiz Ģiir ezberlemektir. Bu yolla bireyin hafızasında kavramların kalıcı olacağı düĢünülmektedir.

5. Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesinde Ģiirlerden yararlanma olarak geliĢtirilen yeni yöntemde, amaca yönelik Ģiirleri doğru seçmek baĢlı baĢına önem arz etmektedir. Amaca uygun olarak seçilmemiĢ bir Ģiir, ne kadar güzel olursa olsun zaman kaybına neden olmaktan baĢka bir Ģeye yaramaz.

6. Türkçenin yabancılara öğretiminde kullanılacak Ģiirlerin en önemli özelliği dersin amacına uygun içerikte olmasıdır. Bununla beraber, karmaĢık anlamlardan uzak ve olabildiğince sade bir üslupla yazılmıĢ Ģiirler kullanılmasının yararlı olabileceği düĢünülmektedir. Türk kültürüne ait değerler içeren Ģiirlerin seçilmesi de öğreticinin iĢini kolaylaĢtırabilir.

7. ÇalıĢmamızın diğer bölümlerinde de bahsettiğimiz gibi, yabancı dil öğretiminde genel olarak aĢamalı kur sistemi uygulanmaktadır. Bu nedenle farklı dil seviyelerinde farklı Ģiir metinlerinin kullanılması yararlı olabilir. Mesela, kelime öğretimi için dili daha sade Ģiirler kullanılabileceği gibi; Türk kültürüne ait değerler açısından farkındalık yaratmak için söz konusu değerlerin yoğun olarak bulunduğu metinler tercih edilebilir.

“Bir dilde dil bilgisini bilmekle kurulamayacak ifadeler, söz kalıpları vardır. Bu kalıplar dilin önemli bir bölümünü oluĢturur. Bu söz kalıpları, belirli bir bağlam içinde ve görmeye dayalı araçlarla sunulduğunda daha iyi kavranır.” (Barın, 2007) ġiir türünde metinler, Ģüphesiz, belirli bir bağlam içerisinde sunulan söz kalıpları ve sadece dil bilgisine sahip olmakla kurulamayacak ifadelerden oluĢmaktadır. ÇalıĢmamızda bu metinleri yeri geldikçe resimlerle zenginleĢtirmeyi hatta gerektiğinde farklı metinlerle desteklenmesini önermeyi bu nedenle yararlı bulduk.

Çocukların ve yetiĢkinlerin dil öğrenme biçimleri tamamen farklı olduğu gibi ana dili ve yabancı dil öğrenme süreçleri de farklıdır. Çocuklar ana dillerini edindikleri gibi yabancı bir ülkede yaĢadıklarında ikinci dili de rahatlıkla öğrenebilir, edinebilirler. “Edinebilirler” sözünü kullanmakta yarar görüyoruz; çünkü çocuklar ana dillerini duyarak ve tekrarlayarak kullanmaya baĢlar. Yani, dilin kurallarını öğrenmeden önce duydukları sesleri taklit ederek sonra daha karmaĢık yapıları ve kullanımları tekrarlayarak doğal bir Ģekilde dili edinirler. Yabancı dil öğreniminde ise bu süreç tersine iĢler. Öğrenen açısından bakıldığında, dil öğrenenlerin ihtiyaçlarına bağlı olarak çeĢitli öğretim programlarının uygulanması gerekliliği doğarken; öğretim elemanı açısından da bu çeĢitliliğe uygun nitelikte olma gerekliliği doğmaktadır.

Dil edinme sürecinde etkili olan birçok ögeden biri ve belki de en önemlisi ritmik söyleyiĢler içeren ifadelerdir. ġüphesiz söz konusu ifadelerin en güzel örneklerini Ģarkı sözleri ve Ģiir türünde metinler içermektedir. ġarkı sözleriyle ilgili olarak daha önce hazırladığımız bir makale de bulunmaktadır. Bu husustaki ayrıntılı bilgi söz konusu makalemizden alınabilir: “Özellikle Türk kültür değerlerine atıfta bulunan

Ģarkılar, hedef kitlenin seviyesine uygun metinlerle desteklenmeli; amaca uygun metinler bulunamazsa öğretici tarafından yeni metinler oluĢturulmalıdır. Yabancılara Türkçe öğretimi alanında geliĢtirdiğimiz bu yeni yöntem, hedef kitlenin kavram dünyasını zenginleĢtirmekle beraber, Türkçenin doğru telaffuzuna da önemli katkılar sağlayacaktır. Ezberlenen bir Ģiir, bir Ģarkı, hatta bir metin âdeta kiĢinin bir parçası olmaktadır.” (Artuç, 2011)

Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesinde Ģiir metinlerinden yararlanma baĢlığı altında geliĢtirdiğimiz yeni yöntemin, alana katkı sağlamasını ve bu alanda çalıĢmalar yapan kiĢilere yol gösterici olmasını diliyoruz.

KAYNAKLAR

AkbaĢ, A.(2011). Eylüle beste. Ankara: Bengü Kitap.

Akdoğan, G. (1993). Yabancıların Türkçe öğreniminde ad durumu ve çekim açısından sık rastlanan yanlışlar ve nedenleri. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilgiler Enstitüsü, Ankara.

Aksan, D. (1975). Ana dili. Türk Dili. C.31 (S.285). ss.423-434.

Aksan, D. (2007). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dil bilim-I. (4.Basım).Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.

Alptekin, A.B.(2004). Âşık Veysel- Türk‟üz türkü çağırırız. Ankara: Akçağ Yay.

Altıner , Ġ. (1996). Üniversite giriş sınavlarında (ÖSS-ÖYS-YÖS) yabancı dil ve anadil olarak Türkçe testleri ile "yabancılar için Türkçe" kitaplarındaki Türkçe testleri üzerine açıklayıcı ve eleştirisel bir yaklaşım. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Ankara Üniversitesi. (2002). Hitit I, II ve III. “Yabancılar İçin Türkçe”. Ankara: TÖMER Yay.

Artuç, S. (2010). Kavram dünyasını zenginleĢtirmede divan Ģiirinden yararlanma. Türk edebiyatı yüksek lisans dersi. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi, Ankara. AytaĢ, G. (2008). Çağdaş gelişmeler ışığında şiir tahlilleri. Ankara: Akçağ yay.

Bâkiler, Y.B. (2006). Harman.(9. Basım). Ġstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı Yay.

Balcı, S. (1994). Türkçenin ana dili ve yabancı dil olarak öğretimi üzerine bir araştırma. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġzmir.

Barın, E. (1994 ). Yabancılara Türkçenin öğretimi metodu. A.Ü. TÖMER Dil Dergisi, Ankara, Ankara Üniversitesi Basımevi,17, 53-56.

Barın, E. (2003). Yabancılara Türkçenin öğretiminde temel söz varlığının önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları,”Türkçe‟nin Öğretimi Özel Sayısı”, 13, 31117, Niğde.

Barın, E. (2007,22-23 Kasım).Yabancılara Türkçe öğretiminde kısa filmlerin yeri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Türkiye‟de Yabancı Dil Eğitimi Ulusal Kongresi, Kongre Bildiriler Kitabı, 191-195.

Barın, E. (2008). Yabancılara Türkçe öğretiminde motivasyonun önemi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7.

Barın, E. (2008). Yabancılara Türkçe öğretiminde Nasrettin Hoca fıkralarının yeri. Türk Yurdu Dergisi, 255.

Barın, E.(1992). Yabancılara Türkçenin öğretiminde bir metot denemesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Barın, E.(2004). Yabancılara Türkçe öğretiminde ilkeler. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1, 19-30.

Bayraktar, N. (2002, 22-25 Haziran). Yabancılara Türkçe öğretiminin tarihsel gelişimi. I. Uluslar arası Truva-Çanakkale Dil Eğitimi ve Okul GeliĢimi Sempozyumunda sunuldu, Çanakkale.

Benhûr, M.H. (2002). Türkçenin yabancılara öğretiminde tartışılmayan ana kavramlar. YayımlanmamıĢ Doktora Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Beyatlı, Y.K. (2005). Kendi gök kubbemiz. (7.Basım). Ġstanbul: YKY.

BölükbaĢ, F.(2004, 15-16 Nisan). Yansıtıcı öğretim ile yabancı dil olarak Türkçe öğretimi. Dünyada Türkçe Öğretimi 6 Sempozyumunda sunuldu, Ankara.

Camkıran, Ö. (2007). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenler için şimdiki zamanın metinlerle öğretimi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġzmir.

Çamlıbel, F.N. (2005). Han duvarları. Ankara: Pan Kitabevi.

Demircan, Ö. (1983). Sözcük öğretimi ve Türkçe- Ġngilizce sözcük yapım türleri üzerine bir karĢılaĢtırma. Türk Dili, Dil Öğretimi Özel Sayısı. S. 379-380. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

Demirel, Ö. (2003). Yabancı dil öğretimi. Ankara: PegemA Yayıncılık.

Dilek, Ġ. (1995). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde özgün metinlerle çalışma yolları. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Dilidüzgün, ġ. (1995). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yazınsal metinler. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Duru, H. (2009). Atasözleri ve deyimlerin yabancılara öğretilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Fatih Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Durukan, O. (1999). Yabancılara Türkçe öğretimi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.

Ediskun, H. (2003). Türk dil bilgisi. (8.Basım).Ġstanbul: Remzi Kitabevi.

Elips Kitap. (2007).Yunus Emre‟den seçmeler. (4.Basım). Ankara: Elips Kitap.

Ergin, M. (2004). Türk dil bilgisi. Ġstanbul: Bayrak Yayınevi.

Erol, H.F. (2008). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde bildirme ve tasarlama kiplerinin öğretimi ve sıralaması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Ersoy, M. A. (2006). Safahat. Ġstanbul: Akvaryum Yayınevi.

Ersoy, S. (1997). Türkçe öğrenen yabancıların yazılı anlatım yanlışlarının dilbilgisi açısından değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilgiler Enstitüsü, Ankara.

Gedik, D. (2009). Yabancılara Türkçe öğretimi (Ankara Üniversitesi TÖMER ve Gazi Üniversitesi TÖMER örneği). YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

GögüĢ, B. (1988). Uluslararası ana dili eğitimi örgütü. Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı. ss. 15- 20. Ankara: Ankara Üniversitesi Egitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.

Gökçora, Ġ.H. (2003). Bilim dili olarak Türkçe. Ünak Sempozyumu. BaĢkent Üniversitesi, Ankara.

Güzel, A. (2010, Bahar). Türkçe eğitimi bölümlerinde kurulması gerekli görülen ana bilim dalları. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 371-383.

Hengirmen, M. (1998). Türkçe dil bilgisi. Ankara: Engin Yayınevi.

Ġlhan, A. (1983). Yağmur kaçağı. (4.Basım). Ankara: Bilgi Yayınevi.

Kaplan, M. (2007).Şiir tahlilleri 2. (16.Baskı). Ġstanbul: Dergâh yay.

Karababa, Z. C. (1993) Türkçeyle İngilizce arasında birbirine paralel anlatım biçimlerinin değerlendirilmesi, YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.

Kavcar, C. (1988). Türkçe öğretiminde dramatizasyon yöntemi. Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı. (ss. 83-90). Ankara: Ankara Üniversitesi Egitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.

Kırvar, S. (11-13 Mayıs 2000). Hızlandırılmış Öğrenme Metodu İle Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretilmesi. Dünyada Türkçe Öğretimi Sempozyumu: Ġstanbul.

Kocaman, A. (1990). Ana dili öğretimi – Yabancı dille öğretim ve ötesi. Çağdaş Türk Dili, s. 30/31. Ankara.

Korkmaz, Z. (2007). Türkiye Türkçesi grameri. Ankara: TDK Yayınları.

KoĢucu, F.Z. (2007). Türkçenin yabancılara öğretiminde ulaçların düzeylere göre incelenmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Kuzu, T. (2003). Etkileşimsel modele uygun okuma öğretiminin Türkçe bilgilendirici metinleri anlama düzeyine etkisi. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Lüleci, M. ( 2011). „GerçekleĢsek de mi öğretsek?‟ Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde otantik malzeme. “Orhon Yazıtlarının Bulunuşundan 120 Yıl Sonra Türklük Bilimi ve 21. Yüzyıl” konulu III. Uluslararası Türkiyat Araştırmaları Sempozyum Bildirileri. C.2. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi.

Marshall, J. (1994). Ana dili ve yazın öğretimi. (Çev. Cahit Külebi), Ankara: BaĢak Yayınları.

Mert, O. (2002). Türkçenin eğitim ve öğretimi üzerine bir bibliyografya denemesi. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 19, 349-381.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2005). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (6, 7, 8. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Genel Müdürlüğü.

Özbay, M. (2006). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.

Özkan (AltaĢ), A. (1992). Yabancıların Türkçeyi öğrenmeleri esnasında yaptıkları isim hâl ekleri yanlışları ve bu konunun değerlendirilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Özkan, Ö. (2011). Türkçe eğitimi bölümlerinde Ģiir eğitimi. Gazi Üniversitesi Uluslararası Türkçe Eğitimi Sempozyumu. Ankara: Gazi Üniversitesi.

Pirinç, D. (2010). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde ortaçların incelenmesi ve öğretimi Yeni Hitit Yabancılar İçin Türkçe Ders Kitabı orta 2 örneğinde- . YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Sağlam, F. (2006). Türk - Alman örnekleminde karma evli çiftlerin çocuklarındaki dilsel geliĢim üzerine. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 23(1), 231- 241.

Sever, S. (1985). Ortaöğretimde Türk dili ve edebiyatı dersi programlarının değerlendirilmesi. YayımlanmamıĢ Uzmanlık Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

ġakacı, E. (2011). Fesleğen senin kokundur. Ankara: Bengü Kitap.

Tarancı, C.S. (1971). Cahit Sıtkı Tarancı – Seçmeler. Ġstanbul: MEB Basımevi.

Tapan, Nilüfer. (2006). Kültürlerarası iletiĢime giden bir yol: Yabancı dil öğretimi. Türkiye‟de Felsefenin KurumlaĢması, (312- 319). Ġzmir: ĠLYA Ġzmir Yayınevi.

Temizyürek, F. (1994). Atatürk döneminde Türkçenin öğretimi ile ilgili olarak geliştirilen devlet politikaları (1920- 1938). YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Toprak, D. (2010). Yabancı dil olarak Türkçe derslerindeki çalışma biçimlerinde yeni yönelimler. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Tosun, C. (2005, Nisan). Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesi. Journal of Language and Linguistic Studies, Vol.1, No.1.

Tseng, Yueh-Hung. (2002). A Lesson in Culture. ELT Journal, 56/1, 11-21.

Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe sözlük. Ankara: TDK.

Türk Dil Kurumu. (2009). Yazım kılavuzu. (26.Basım)Ankara: TDK.

Uçgun, D. (2006, Güz). Yabancılara Türkçe öğretiminde sözcük dağarcığını geliĢtirme teknikleri. TÜBAR-XX: Niğde. 217-227.

Ungan, S. (2006, Ağustos). Avrupa Birliğinin dil öğretimine karĢı tutumu ve Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15, 217-226.

Ülker, N. (2007). „Hitit Ders Kitapları‟ örneğinde yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde

kültür aktarımı sürecine çözümleyici ve değerlendirici bir bakış.

YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Yağmur, K. (2010, Güz). Batı Avrupa‟da uygulanan dil politikaları kapsamında Türkçe

öğretiminin değerlendirilmesi1. Ahmet Yesevi Üniversitesi Mütevelli Heyet Başkanlığı Bilig,55,221-242.

Yüce, S. (2005, Nisan). ĠletiĢim Ve Dil: Yöntemler, Avrupa dil portföyü Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. Journal of Language and Linguistic Studies, Vol.1, No.1.

Zengin, R. (1995). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde alıştırmalar. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.

Zülfikar, H. (1969). Yabancılar için Türkçe dersleri, dil bilgisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Yay.

Ġnternet ortamından elde edilen bilgilerin kaynakçası

Artuç, S. (2011). Yabancılara Türkçe öğretiminde BarıĢ Manço Ģarkılarıyla üst seviyeye Türk kültürüne ait değerlerin kazandırılması.