AB. (1994). Konsey Direktifi 94/33/EC.
Akay, E. (2006). Türkiye’de İş Sağlığı ve İş Güvenliği, Avrupa Birliği Ülkeleri İle Karşılaştırılması ve Bir Hizmet Modeli Önerisi. Zonguldak: Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Akdeniz, M., Aşık, Z., & Yaman, H. (2011). Periodic Health Examination. GeroFam, 1(1), 69–84. doi:10.5490/gerofam.2010.1.1.7
Akgün, E. (2013). İşyeri hekimleri için yeni iş sağlığı ve iş güvenliği kanunu eğitim seminerleri. İzmir Tabip Odası İşçi Sağlığı Ve işyeri Hekimliği Komisyonu. Akın, L. (2012). Sendikaların iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanmasına katkısı.
Çalışma ve Toplum, 3, 101–124.
Altay, B., Gönener, D., & Demirkıran, C. (2010). Bir Üniversite Hastanesinde Çalışan Hemşirelerin Tükenmişlik Düzeyleri ve Aile Desteğinin Etkisi. Fırat Tıp Dergisi, 15(1), 101–116.
Altınel, L. (2007). Profesyonel hastane çalışanlarında bel ağrısı ve bel ağrısını etkileyen faktörler. Tıp Araştırmaları Dergisi, 5(3), 115–120.
Arıcı, K. (1999). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Dersleri, Sargın Ofset, s.49-.
Bahari, S. F. (2011). An Investigation of Safety Training, Safety Climate and Safety Outcomes: A Longitudinal Study in a Malaysian Manufacturing Plant. Manchester Business School. The University of Manchester, Manchester, UK. Bahcecik, N., & Ozturk, H. (2009). The Occupational Safety and Health in Hospitals
from the Point of Nurses. Coll. Antropol, 33(4), 1205–1214.
Başçıl, H. (2001). İşyeri Hekimliği ve İşyeri Sağlık Servisleri. Ankara: TTB Yayınları.
BBC. (2016). Erişim: 2 Mayıs 2016,
http://www.bbc.com/turkce/haberler/2016/03/160311_times_suriyeli_sayi Bilir, N. (2004). İş Sağlığı ve Güvenliği. Ankara.
Bilir, N. (2008). Çalışanların Sağlığının Korunmasında Holistik “Tümelci” Yaklaşım. İş Sağlığı Ve Güvenliği Dergisi, 4–9.
Bolyard, E., Tablan, O., Williams, W., Pearson, M., Shapiro, C., & Deitchman, S. (1998). Guideline for infection control in healthcare personnel, 1998. INFECTION CONTROL AND HOSPITAL EPIDEMIOLOGY, 19(6), 407–463. doi:10.1017/S019594170008783X
Burke, M. J., Sarpy, S. A., Tesluk, P. E., & Smith-Crowe, K. (2002). General safety performance: A test of a grounded theoretical model. Personnel Psychology, 55(2), 429–457. doi:10.1111/j.1744-6570.2002.tb00116.x
Caruso, C. C. (2014). Negative Impacts of Shiftwork and Long Work Hours. Rehabil Nurs, 39(1), 16–25.
CDC. (2011). Immunization of Health-Care Personnel: Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR, 60, 38–48. Ceylan, H. (2011). Türkiye’deki iş kazalarının genel görünümü ve gelişmiş ülkelerle
kıyaslanması. International Journal of Engineering Research and, 3(2), 18–24. Chen, W. C., Hwu, H. G., Kung, S. M., Chiu, H. J., & Wang, J. D. (2008). Prevalence
and determinants of workplace violence of health care workers in a psychiatric hospital in Taiwan. J Occup Health, 50(3), 288–293.
Cooper, M. D., & Phillips, R. a. (2004). Exploratory analysis of the safety climate and safety behavior relationship. Journal of Safety Research, 35(5), 497–512. doi:10.1016/j.jsr.2004.08.004
Çelik, A. (2015). Organize Bir Katliam: Soma. TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi (MSG), 13, 49–50.
ÇSGB. (1995). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği İle İlgili Genel Bilgiler. Ankara: İşçi Sağlığı ve Daire Başkanlığı Yayınları:60.
ÇSGB. (2014). İş Sağlığı ve Güvenliği Politika Belgesi - III ve Eylem Planı 2014- 2018. PhD Proposal (Vol. 1). Ankara.
Davas, H. A. (2005). Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinde Çalışan Hemşirelere Yönelik İş Kazası Kayıt Sisteminin Geliştirilmesi ve İzlenmesi. Ege Üniversitesi, İzmir. Demirbilek, S., & Pazarlıoğlu, M. V. (2007). Türkiye’de İş Kazalarının Oluşumunda
Etkili Olan Faktörler:Ampirik Bir Uygulama. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 44(509), 81–91.
Demirbilek, T., & Çakır, Ö. (2008). Kişisel Koruyucu Donanım Kullanımını Etkileyen Bireysel Ve Örgütsel Değişkenler. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi.
Devebakan, N. (2007). Özel Sağlık İşletmelerinde İş Sağlığı Ve Güvenliği. İzmir: DEÜ.
Dikmentaş, E., Top, M., & Ergin, G. (2011). Asistan Hekimlerin Tükenmişlik ve Mobbing Düzeylerinin İncelenmesi. Türkiye Psikiyatri Dergisi, 22.
DSÖ. (2002). Avrupa’da İş Hekimliği: Kapsam ve Yeterlilikler. Bilthoven.
DSÖ. (2010). Joint WHO/ILO policy guidelines on improving health worker access to prevention, treatment and care services for HIV and TB. World Health Organization.
Ekmekçi, Ö. (2009). İşyeri Sağlık ve Güvenlik Birimleri İle Ortak Sağlık ve Güvenlik Birimlerine İlişkin Genel Esaslar. MESS Sicil İş Hukuku Dergisi, (16).
Emiroğlu, C. (1996). “Türkiye’de Sağlık Çalışanlarının İş Sağlığı ve İş Güvenliği.” SES Yayın Organı, sayı I Eki.
Emiroğlu, C., & Koşar, L. (2012). “İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ KANUNU” ÜZERİNE. TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, 43, 2–15.
Ergör, A. (2012). İş Sağlığında Örgütlenme. Alıntı: http://kisi.deu.edu.tr//alp.ergor/5030-%C3%B6rg%C3%BCtlenme-1.ppt
Ergör, A. (2014). İSG 5003 İş ve Sağlık İlişkisinde Temel Kavramlar. Alıntı: http://kisi.deu.edu.tr//alp.ergor/isig5003-risketmenleri1-2014-3.pdf
Ersöz, G., Kenziman, A. K., Aktaş, H., & Kurt, A. Ö. (2015). Mersin İlindeki Sağlık Kurumlarında Çalışan Sağlığı ve Güvenliği Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Sağlık Çalışanlarının Sağlığı V. Ulusal Kongresi, 246–247.
Etiler, N. (2011). Neoliberal politikalar ve sağlık emekgücü üzerindeki etkileri. TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi (MSG), 2–11.
Evrensel.Net. (2015). Kamuda iş güvenliği başlıyor ama nasıl? Erişim: 3 Haziran 2016, http://www.evrensel.net/haber/268703/kamuda-is-guvenligi-basliyor- ama-nasil
Nursing Times. Alıntı: http://ovidsp.ovid.com/ovidweb.cgi?T=JS&PAGE=reference&D=ovfti&NEWS=N &AN=00006203-200709180-00017
Gerek, N. (2006). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği, 1. Baskı, Anadolu Üniversitesi Yayını No: 1676, İstanbul.
Glaser, B., & Strauss, A. (1967). The discovery of grounded theory. Weidenfield & Nicolson, London. Alıntı: https://www.coursera.org/
Glendon, I. A., Clarke, S. G., & McKenna, E. F. (2006). Human safety and risk management (2nd ed.). Boca Raton, Florida: Taylor & Francis.
Güler, H., Kayral, İ., Öztürk, A., & Demir, M. (2014). Sağlıkta Yönetici Performansı Ölçüm Modeli ve Uygulama Başarısı. Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, 8. Güngör, E. (2008). İş Sağlığı ve Güvenliği Kavramının Toplam Kalite Yönetimi
Açısından İrdelenmesi ve Talaşlı Üretim Sanayisinde İş Sağlığı ve Güvenliği Üzerine Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi.
Hakeri, H. (2012). Sağlık Çalışanının Hizmetten Çekilme Hakkı ve Sağlık Bakanlığı Genelgesi. Alıntı: http://www.medimagazin.com.tr/authors/hakan-hakeri/tr- saglik-calisaninin-hizmetten-cekilme-hakki-ve-saglik-bakanligi-genelgesi-76-64- 3266.html
HASUDER. (2012). Sağlık Çalışanlarının Sağlığı Çalıştayı: Çalışan Sağlığı Birimlerinin Organizasyonu, İşlevleri ve Finansmanı. Antalya.
HKS-Okulu. (2011). 1. HKS Okulu. Antalya: Performans Yönetimi ve Kalite Geliştirme Daire Başkanlığı.
Holden, C. (2005). Privatization and trade in health services: A review of the evidence. International Journal of Health Services, 35(4), 675–689.
Hughes, P., & Ferrett, E. (2010). Introduction to International Health and Safety at Work. Routledge.
ILO. (1998). Encyclopaedia of occupational health and safety. (J. M. Stellman, Ed.) (4th ed.). Geneva.
ILO. (2016). ILO’nun Tarihçesi. Erişim: 1 Haziran 2016, http://www.ilo.org/ankara/about-us/WCMS_372874/lang--tr/index.htm
İSGGM. (2011). Avrupa Birliği’nin İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri İyi
Uygulamaları. Ankara. Alıntı:
http://www.isgum.gov.tr/rsm/file/isgdoc/isgip/isgip_iyi_uygulamalar.pdf
İSGÜM. (2015). 2015 Mali Yılı Mal ve Hizmet Birim Fiyatları. Alıntı: www.isgum.gov.tr/rsm/file/formlar/1_2015_Mal_ve_Hizmet_Birim_Fiyatlari.doc İSGÜM. (2016). FR.47 Ölçüm - Analiz Talep Formu. Erişim: 21 Nisan 2016,
http://www.isgum.gov.tr/rsm/file/FR_47_09 %C3%96L%C3%87%C3%9CM ANAL%C4%B0Z TALEP FORMU.doc
İşler, M. C. (2013). İş Sağlığı Ve Güvenliği Eğitimleri İle Güvenlik Kültürünün İş Kazası Ve Meslek Hastalıklarının Önlenmesindeki Etkisi. Ankara: T.C. Çalışma Ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığı.
Karaca, Y. (2013). Sağlık Çalışanlarında İş Sağlığı ve Güvenliği, BEÜ, SBE, YYLT, s.71. İstanbul.
Karahan, A. (2007). Hastane İşletmelerinde Örgütsel Yapıdan Kaynaklanan Çatışmalar ve Afyon Kocatepe Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Örneği. Alıntı: http://acikerisim.aku.edu.tr/xmlui/handle/11630/1829
Keser Özcan, N., & Bilgin, H. (2011). Violence Towards Healthcare Workers in Turkey: A Systematic Review. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 31(6), 1442–1456. doi:10.5336/medsci.2010-20795
Kılıç, C., & Bülbül, O. G. (2013). İş sağliği ve güvenlı̇ğı̇nde gelı̇nen nokta ve devam eden aksakliklar. Çimento Endüstrisi İşverenleri Sendikası, 27(6), 8–23.
Kılkış, İ., & Demir, S. (2012). İşverenin İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi Verme Yükümlülüğü Üzerine Bir İnceleme. Çalışma İlişkileri Dergisi, 3(1), 23–47. Korkmaz, A. (2014). Sığınmacıların Sağlık ve Hemşirelik Hizmetlerine Yarattığı
Sorunlar. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi.
Koşar, L. (2012). İşçi Sağlığında Örgütlenme Modeli Olarak Ortak Sağlık Ve Güvenlik Birimleri. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi (MSG), 62–68.
Kutlu, D. (2007). Ameliyathane Çalışanlarının Cerrahi Aletlerle Yaralanma Riski ve Bunu Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
Lingard, H., Wakefield, R., & Cashin, P. (2011). The development and testing of a hierarchical measure of project OHS performance. Engineering, Construction
and Architectural Management, 18(1), 30–49.
doi:10.1108/09699981111098676
MB. (2014). İş Güvenliği Uzmanlarına Ödenecek Ücretler. Maliye Bakanlığı. Alıntı: http://www.tkhk.gov.tr/Dosyalar/787fd8f8ea02454ea78821b2a1e59737.pdf Memurlar.Net. (2016). Kamu açısından, iş sağlığı ve güvenliği kanunu yürürlüğe
giriyor. Erişim: 3 Haziran 2016, http://www.memurlar.net/haber/586870/
Meydanlıoğlu, A. (2013). Sağlık Çalışanlarının Sağlığı Ve Güvenliği. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi / Balıkesir Health Sciences, 192–199.
Milliyet. (2014). Herkes birbirini suçladı. Http://www.milliyet.com.tr. Alıntı: http://www.milliyet.com.tr/herkes-birbirini-sucladi-gundem-1885912/
Mollamahmutoğlu, H. (2004). İş Hukuku. Ankara: Turhan Kitabevi yayınları.
NIOSH. (1998). Guidelines for protecting the safety and health of health care workers. NIOSH and Health Division of Standards Development and Technology Transfer: US Department of health and human services public health service centers of disease control.
OSHA. (2013). Caring for Our Caregivers. OSHA. OSHA. Alıntı: https://www.osha.gov/dsg/hospitals/documents/1.2_Factbook_508.pdf
Ostry, A. S., Spiegel, J. M., & Labonte, R. (2004). Understanding “Globalization” as a Determinant of Health Determinants: A Critical Perspective10(4). International Journal of Occupational and Environmental Health, 360–367. Otlu, U., & Taner, Ş. (2015). Hastanelerde İş Sağlığı Güvenliği Kanunu Ve Kalite
Standartları Birlikteliği (pp. 703–704). Konya: Hasuder.
Öner, S. (2014). İş Sağlığı, İş Güvenliği Ve Sağlık Çalışanları. Beykent Üniversitesi. Özcan, N. K., & Bilgin, H. (2011). Türkiye’de sağlık çalışanlarına yönelik şiddet:
Sistematik derleme. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 31(6), 1442–1456.
Özcan, S., Işık, Ö., Ersoy, G., & Ergör, A. (2013). Bir Üniversite Hastanesinde Web Tabanlı İş Kazası Bildirim Sistemi Pilot Çalışma Sonuçları. Alıntı:
http://calisansagligi.deu.edu.tr/files/DEUH_SB-4_SS- WEB_TABANLI__KAZA_BLDRM-S-6.pdf
Özdemir, Ş., & Topçuoğlu, H. (2009). İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ PERFORMANS ÖLÇÜMÜ VE İZLEME. Engineer & the Machinery.
Özkan, Ö. (2001). Sağlık çalışanlarının sağlığı/güvenliği için işyeri örgütlenme birimi. In Sağlık Çalışanlarının Sağlığı 2. Ulusal Kongre Özet Kitabı (pp. 50–57). Genel-İş Matbaası.
Özkan, Ö., & Emiroğlu, O. (2006). Hastane Sağlık Çalışanlarına Yönelik İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Hizmetleri. C.Ü.Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(3), 43–51. Öztürk, H., Babacan, E., & Anahar, E. Ö. (2011). Hastanede Çalışan Sağlık
Personelinin İş Güvenliği. In 2. Ulusal Sağlıkta Kalite Ve Güvenlik Ödülleri Kitabı (pp. 17–33).
Pala, K. (2000). Türkiye’de İş Sağlığında Durum, TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Temmuz 2000, Sayı 3, s.3.
Parker, D., Lawrie, M., & Hudson, P. (2006). A Framework for Understanding the Development of Organisational Safety Culture. Safety Science, 44, 555.
Patterson, J. M. M., Novak, C. B., Mackinnon, S. E., & Ellis, R. A. (2003). Needlestick injuries among medical students. American Journal of Infection Control, 31(4), 31(4), 226–230.
Piyal, B., & Fişek, G. (1988). İşçi Sağlığı Kılavuzu. Ankara: Türk Tabipleri Birliği Yayını.
Pransky, G., Snyder, T., Dembe, A., & Himmelstein, J. (1999). Under-reporting of work-related disorders in the workplace: a case study and review of the literature. Ergonomics, 42(1), 171–182.
Redinger, C., Levine, S., Blotzer, M., & Majewski, M. (2002). Evaluation of an occupational health and safety management system performance measurement tool - III: Measurement of initiation elements. American Industrial Hygiene Association Journal, 63(1), 41–46.
RG. 1593 Sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu (1930). Resmi Gazete Tarihi: 6/5/1930, Resmi Gazete Sayısı : 1489.
RG. Tıbbi Deontoloji Nizamnamesi (1960). Resmi Gazete Tarihi: 19.02.1960, Resmi Gazete Sayısı: 10436.
RG. 224 Sayılı Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi Hakkında Kanun (1961). Resmi Gazete Tarihi:12.01.1961, Resmi Gazete Sayısı:10705.
RG. 3308 Sayılı Mesleki Eğitim Kanunu (1986). Resmi Gazete Tarihi: 19.06.1986, Resmi Gazete Sayısı: 19139.
RG. 3581 sayılı Kanunla onaylanması uygun bulunan 1961 tarihli Avrupa Sosyal Şartı (1989). Resmi Gazete Tarihi: 14 Ekim 1989, Resmi Gazete Sayısı : 20312.
RG. Radyasyon Güvenliği Yönetmeliği (2000). Resmi Gazete Tarihi: 24.03.2000, Resmi Gazete Sayısı: 23999.
RG. 4857 Sayılı İş Kanunu (2003). Resmi Gazete Tarihi: 10.06.2003, Resmi Gazete Sayısı: 25134.
RG. Yataklı Tedavi Kurumları Enfeksiyon Kontrol Yönetmeliği (2005). Resmi Gazete Tarihi: 11.08.2005, Resmi Gazete Sayısı: 25903.
RG. 5510 Sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu (2006). Resmi Gazete Tarihi: 16.06.2006, Resmi Gazete Sayısı: 26200.
RG. Sağlık Kurum Ve Kuruluşlarında Hasta Ve Çalışan Güvenliğinin Sağlanması Ve Korunmasına İlişkin Usul Ve Esaslar Hakkında Tebliğ (2009). Resmî Gazete Tarihi: 29 Nisan 2009, Resmî Gazete Sayı : 27214.
RG. Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliği (2010). Resmi Gazete Tarihi:12 Mayıs 2010, Resmî Gazete Sayı : 27579.
RG. Hasta Ve Çalışan Güvenliğinin Sağlanmasına Dair Yönetmelik (2011). Resmî Gazete Tarihi: 6 Nisan 2011, Resmî Gazete Sayı : 27897: Resmi Gazete. RG. 6331 Sayılı İş Sağliği ve Güvenliği Kanunu (2012). Resmi Gazete Tarihi:
30/6/2012, Resmi Gazete Sayısı : 28339.
RG. 6356 Sayılı Sendikalar Ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu (2012). Resmi Gazete Tarihi: 07.11.2012, Resmi Gazete Sayısı: 28460.
RG. İş Güvenliği Uzmanlarının Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmelik (2012). Resmi Gazete Tarihi: 29.12.2012, Resmi Gazete Sayısı:
28512: Başbakanlık.
RG. İş Sağlığı Ve Güvenliği Hizmetleri Yönetmeliği (2012). Resmi Gazete Tarihi: 29.12.2012 Resmi Gazete Sayısı: 28512.
RG. İş Sağlığı Ve Güvenliği Risk Değerlendirmesi Yönetmeliği (2012). Resmi Gazete Tarihi: 29.12.2012, Resmi Gazete Sayısı: 28512: RG.
RG. Sağlık Bakanlığı Personeline Karşı İşlenen Suçlar Nedeniyle Yapılacak Hukuki Yardımın Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik (2012). Resmi Gazete Tarihi: 28 Nisan 2012, Resmî Gazete Sayı : 28277.
RG. Sağlık Hizmetlerinde İyonlaştırıcı Radyasyon Kaynakları İle Çalışan Personelin Radyasyon Doz Limitleri Ve Çalışma Esasları Hakkında Yönetmelik (2012). Resmi Gazete Tarihi: 05.07.2012, Resmi Gazete Sayısı: 28344.
RG. Çalışanların İş Sağlığı Ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul Ve Esasları Hakkında Yönetmelik (2013). Ankara, Resmi Gazete Tarihi: 15 Mayıs 2013, Resmî Gazete Sayı : 28648.
RG. İş Sağlığı ve Güvenliği ile ilgili Çalışan Temsilcisinin Nitelikleri ve Seçilme Usul ve Esaslarına İlişkin Tebliğ (2013). Resmî Gazete Tarihi:29 Ağustos 2013, Resmî Gazete Sayı : 28750.
RG. İş Sağlığı Ve Güvenliği Kurulları Hakkında Yönetmelik (2013). Resmi Gazete Tarihi: 18 Ocak 2013, Resmî Gazete Sayı : 28532: Resmi Gazete.
RG. İşyeri Hekimi Ve Diğer Sağlık Personelinin Görev, Yetki, Sorumluluk Ve Eğitimleri Hakkında Yönetmelik (2013). Resmi Gazete Tarihi: 20.07.2013, Resmi Gazete Sayısı: 28713.
RG. İşyerlerinde Acil Durumlar Hakkında Yönetmelik, Resmi Gazete (2013). Resmi Gazete Tarihi:18 Haziran 2013, Resmî Gazete Sayı : 28681.
RG. Hastane Afet ve Acil Durum Planları (HAP) Uygulama Yönetmeliği (2015). Resmî Gazete Tarihi: 20 Mart 2015, Resmî Gazete Sayı : 29301.
RG. İlkyardım yönetmelı̇ğı̇ (2015). Resmî Gazete Tarihi: 29 Temmuz 2015, Resmî Gazete Sayı : 29429.
Sabuncu, H. H. (2008). İş Sağlığı, Tehlike ve Değerlendirilmesi, Risk ve Değerlendirilmesi. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Yayınları.
SAGEM. (2013). Sağlık İstatistikleri Yıllığı. Ankara: Sağlık Bakanlığı Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü.
SAGEM. (2015). Sağlık İstatistikleri Yıllığı 2014. Ankara: Sağlık Bakanlığı Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü.
Samsun-KHBGS. (2013). Birlikte iş güvenliği Hizmetleri ile Sağlıklı Gelecek. Samsun: Samsun Kamu Hastaneleri Birliği Genel Sekreterliği.
Saygılı, A. (2011). Özelde Çalışan Hekimlerin Sağlık Koşulları Ve Sağlık Güvenliği “Hekimin Hasta Olma Hakkı Var Mı?” İstanbul: İstanbul Tabip Odası.
Saygılı, M. (2008). Hastane çalışanlarının çalışma ortamlarına ilişkin algıları ile iş doyumu düzeyleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Kurumları Yönetimi Programı Yüksek Lisans Tezi.
SB. 01/03/2011 Tarihli ve 9489 sayılı Makam Onayı ile yürürlüğe konulan Sağlıkta Performans Ve Kalite Yönergesi (2011).
SB. Hastane Afet ve Acil Durum Planı Hazırlama Kılavuzu (2015). Ankara: Sağlık Bakanlığı.
SBN. (2011). Sağlıkta Buluşma Noktası. SAĞLIK PERSONELİ SAĞLIĞI. Alıntı: http://www.sbn.gov.tr/icerik.aspx?id=116
SB-SHGM. (2015). SKS-Hastane. Kalite.saglik.gov.tr. Ankara: Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlıkta Kalite ve Akreditasyon Daire Başkanlığı. Alıntı: https://kalite.saglik.gov.tr/content/files/duyurular_2011/2011/2014/sks_hastane _versiyon_5_08.07.2015.pdf
Schaaf, T. Van der, & Kanse, L. (2004). Checking for Biases in Incident Reporting Accident. In Precursor Analysis and Management: Reducing Technological Risk through Diligence (pp. 119–126).
SÇS. (2011). Sunuş. Sağlık Çalışanlarının Sağlığı 3. Ulusal Kongresi, 17–21.
SHE. (2014). Hastane Enfeksiyonlarının Hukuki Yansımaları. Alıntı: http://www.saglikhukukuenstitusu.org.tr/?p=451&lang=de
SKS-Hastane. (2015). Sağlıkta Kalite Standartları-Hastane. Ankara: Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlıkta Kalite ve Akreditasyon Daire Başkanlığı.
Şahman, İ. (2008). Özel Hastanelerde Yönetimin Profesyonelleşmesinin, Kurumsallaşma Süreci Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Alan Araştırması. Gazi Üniversitesi.
Şahman, İ., Oğuz, I., & Tengilimoğlu, D. (2008). Özel Hastanelerde Yönetimin Profesyonelleşmesinin, Kurumsallaşma Süreci Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Alan Araştırması. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(2), 1–23.
Taşkıran, G. (2011). Taşeron Sağlık İşçilerinin Örgütlenme Sorunları. TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, 29–38.
TDK. (2015). Alıntı: http://www.tdk.org.tr/index.php?option=com_gts&view=gts Teker, B., Ogutlu, A., Gozdas, H. T., Ruayercan, S., Hacialioglu, G., & Karabay, O.
(2015). Factors Affecting Hand Hygiene Adherence at a Private Hospital in Turkey. The Eurasian Journal of Medicine, 47(3), 208–12. doi:10.5152/eurasianjmed.2015.78
Tekin, B. (2008). “İstihdam Paketi” Ve İş Güvenliği Mühendisliğinin Mevzuattaki Yeri. Mühendis ve Makina, 49(579), 35–37.
Tekin-Koruk, S., Yardımcı, A., Karaoğlan, İ., & Ünal, N. (2015). Bir Ay İçinde Görülen Suriyeli İki Kuduz Olgusu. Klimik Dergisi.
Terzi, Ö., Aker, S., Terzi, Ö., Sünter, A. T., & Pekşen, Y. (2009). Hastane Temizlik Elemanları ve Mesleki Enfeksiyon Riski: Bilgi ve Davranışlar Üzerine Bir Çalışma. Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 16(1).
Tınar, M. Y. (1996). Çalısma Psikolojisi. İzmir.
TKHK. (2012). Çalışan Hakları ve Güvenliği. Www.tkhk.gov.tr. Alıntı: http://www.tkhk.gov.tr/Dosyalar/cec329b3f42d4cff987de57ad73e1d18.pdf Topçuoğlu, H., & Özdemir, Ş. (2003). İş Sağlığı ve Güvenliğinde Davranış
Değişikliği Yaratma Süreci. Mühendis ve Makine, 48.
TSE. (2008). TS 18001-İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri-Şartlar. TS 18001-İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri-Şartlar. Ankara.
Çalışanlarının Sağlığı Çalışma Grubu.
TTB. (2015). Şiddetle Başa Çıkmak. Ankara: Sağlık Çalışanlarının Sağlığı Çalışma Grubu, Türk Tabipleri Birliği Yayınları.
Türk, M. (2005). İşçi Sağlığında Örgütlenme. Alıntı: halksagligi.med.ege.edu.tr/seminerler/2004-05/IsSagOrgutlenme_MT.pdf Türk, M. (2011). Türkiye’de Sağlık Kurumlarında İşçi Sağlığı ve Güvenliği Hizmetleri.
Sağlık Çalışanlarının Sağlığı 3.Ulusal Kongresi, 98–103.
Türk, M. (2014). Ege ünı̇versı̇tesı̇ ı̇ş sağliği ve güvenlı̇ğı̇ hı̇zmetlerı̇. Erişim: 20 Nisan 2016,
http://www.hisam.hacettepe.edu.tr/universiteisgh_calistay/MeralTurkEgeUniver sitesi.pdf
TÜRKAK. (2016). Akreditasyon Nedir? Erişim: 21 Nisan 2016, http://www.turkak.org.tr/turkaksite/akreditasyonakreditasyonnedir.aspx
Türkoğlu, F. (2006). İş Kazaları ve Meslek Hastalıklarının Türkiye Ekonomisine Maliyeti ve Konuyla İlgili Eğitimin Önemi. Gazi Üniversitesi.
TürkSağlık-Sen. (2014). İş Sağlığı ve Güvenliği Anketi.
Uçak, A. (2009). Sağlık Personelinin Maruz Kaldığı İş Kazaları Ve Geri Bildirimlerinin Değerlendirilmesi. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyonkarahisar. Uçak, A., Kiper, S., & Karabekir, H. (2011). Sağlık Çalışanlarının Karşılaştıkları İş
Kazaları Ve Eğitimin İş Kazalarını Azaltma Durumuna Etkisi. Bozok Tıp Dergisi, 3, 7–15.
UÇÖ. (2001).
http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/@ed_protect/@protrav/@safework/do cuments/normativeinstrument/wcms_107727.pdf. Www.ilo.org.
Waehrer, G., L, P. J., & Miller, T. R. (2005). Cost Of Occupational Injury And Illness Within The Health Services Sector. International Journal of Health Services, 35, 343–359.
Webb, G. R., Redman, S., Wilkinson, C., & Sanson-Fisher, R. W. (1989). Filtering effects in reporting work injuries∗. Accident Analysis & Prevention, 21(2), 115– 123.
Weisbrot, M., Naiman, R., & Rudiak, N. (2002). Can developing countries afford to ban or regulate child labour.
Wiegmann, D. A., Zhang, H., von Thaden, T., Sharma, G., & Mitchell, A. (2002). A Synthesis of Safety Culture and Safety Climate Research. Illinois : Federal Aviation Administration .
Wikander, U., Kessler-Harris, A., & Lewis, J. (1995). Protecting Women: Labor Legislation in Europe, the United States, and Australia, 1880-1920. Urbana and Chicago: University of Illınois Press.
Yakut, H. (2011). Türkiye’deki fizyoterapistlerde kas iskelet sistemi yaralanmaları, yorgunluk ve mesleki memnuniyetin değerlendirilmesi. Fizyoterapi Rehabilitasyon, 22(2), 74–80.
Yeşildal, N. (2005). Sağlık Hizmetlerinde İş Kazaları Ve Şiddetin Değerlendirilmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 4(5), 280–302.
Yeşilkayalı, F. (2012). İzmir İli Kamu Sağlık Yöneticilerinin Liderlik Davranışları. DEÜ.
Yiğit, A. (2008). İş Sağlığı ve Güvenliği, Bursa, s.2.
Yıldırım, E. (2008). Sendikalar ve Kriz. Çalışma ve Toplum Dergisi, 3. Alıntı: http://www.calismatoplum.org/sayi18/yildirim.pdf
Yılmaz, F. (2009). Ülkemizde KOBİ’lerde İş Sağlığı ve Güvenliği: AB Ülkeleriyle Karşılaştırmalı Bir İnceleme. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(57), 449– 479.
Yılmaz, F. (2014). Soma Ekseninde Türkiye’de İş Sağliği Ve Güvenliği Üzerine Bir Değerlendirme. academia.edu.
Yılmaz, M. (2013). Kamu Kurumlarında İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun Uygulanması. Calisma Dünyasi Dergisi, 1(2), 39–51.
Yüzbaşıoğlu, N. (2003). Kamu ve Özel Sektör Hastanelerinin Değişim ve Gelişim Sürecinde Orta Düzey Yöneticilerin Üstlendikleri Rollerin İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi.