Potasyum İyonu (K) 45,6
Sodyum İyonu (Na) 2249,2
Kalsiyum İyonu (Ca) 686,2
Magnezyum İyonu (Mg) 97,5
Demir İyonu (Fe) 9,9
Alüminyum İyonu (Al) 2,8
ANYONLAR
Klor İyonu (Cl) 2166,5
Sülfat İyonu (SO4) 3000
Hidrokarbonat İyonu (HCO3) 1145,9
Kaynak: www.talyatermal.com
Harita 7: Hidrolojik Yapı
1.8 Ekosistemler (Habitatlar)
Etrafı dağlarla çevrili olan Ankara, kışları soğuk, yazları kurak geçen bir iklime (karasal iklim) sahiptir. En yağışlı mevsim ilkbahardır. Yükseklikler 550-2000 m arasında değişmektedir. Bu iklim şartları ve topoğrafik yapı, Ankara ve çevresinde iki ayrı bitki topluluğunun (step ve orman) gelişmesine imkân sağlamıştır. Ankara esas olarak step flora bölgesi içinde bulunurken, aynı zamanda Kuzey Anadolu orman bölgesine geçiş kuşağı üzerinde bulunuşu doğal orman bölgelerinin oluşmasını sağlamıştır.
Karadeniz Bölgesi’nde kıyı dağları ile güneydeki dağların kuzeye bakan yamaçları arasında genel olarak 1000 yükseklikten sonra, ‘Karadeniz ardı plato ve dağları yarı nemli soğuk iğne yapraklı orman bölümü adı verilen ayrı bir ortam ortaya çıkar. Bu ortam Türkiye’nin ekolojik bölgelerinden Karadeniz İklim Bölgesinin, iki ana bölgesinden biri olan Karadeniz Ardı Ekolojik Bölgesi’nin plato ve dağlarında bulunmaktadır. Bu ortamda soğuk yarı nemli iklim koşulları altında yetişen iğne yapraklı ormanlar yaygındır. Batı Karadeniz geçiş kuşağında İç Anadolu’ya yakın kesimlerde meşe ormanları yer alır. Örneğin, Ankara’nın kuzeybatısında yer alan Kızılcahamam dolaylarında Kirmir Çayı Vadisi boyunca meşeler yaygın duruma geçer.
Ankara’da en yüksek ve yağışlı kesimler Kızılcahamam çevreleridir. İklimi diğer yörelere göre daha serin ve yağışlıdır. Buralar, Batı Karadeniz bitki örtüsünün temsilcilerini barındırır.
Kızılcahamam ilçesi yakınlarından başlamak üzere orman örtüsü sıklaşmaya ve gürleşmeye başlar ki, burada iğne yapraklı ağaçlar yaygın türü oluştururlar. Burada yer alan ormanlarında göknar (Abies nordmanniana subsp. bornmuelleriana), sarıçam ve karacam (Pinus sylvestris, Pinus nigra) gibi kozalaklı bitkiler dikkati çeker. Benzer özellikteki Karadeniz kalıntı ormanına Çubuk, Karagöl’de de rastlanır.
Ankara genel olarak İç Anadolu Ekolojik Bölgesinde yer alırken, Nallıhan ilçesi Marmara Geçiş Bölgesi içinde bulunmaktadır. Bu bölgenin bölümlerinden biri olan ‘Kuru Orman (Maki-Kızılcam) Bölümü’ ve ‘Marmara Yarı Nemli Orman (Meşe-Karacam) Bölümü’ Sakarya oluğunun Hasan Polatkan Barajına kadar ulaşır. Nallıhan dolayları ormanları bu iki ekolojik bölge içinde kalmaktadır. Kuru orman bolumu bitki örtüsü olan makiler ve kızılcam toplulukları Sakarya Vadisi boyunca, Nallıhan’a kadar görülür. Ankara çevresinde plato üzerinde yükselen münferit dağlar ile kuzeydeki dağlık sahada, yağışlardaki artış yüzünden orman örtüsü kendini belli etmeye başlar. Bozkır (step) ortasında adacıklar halinde görülen ormanlar, genelde tahripten arta kalan korulardır. Bu tür ormanlarda hakim ağaç türü karaçam, ardıç ve yer yer meşedir.
Çağa Beldesi ve çevresinde ise genel olarak; bozkırlar, vadiler, tuzlu topraklar, sulu ve kuru tarım alanları, meralar, meyve ve sebze bahçeleri, bağlar, kayalık alanlar ve erozyonlu yerler gibi tür zenginliğini destekleyen farklı yaşam ortamlarına (biyomlara) rastlanır.
Tekdüze gibi görünse de, bozkırlar jeolojik geçmişiyle, toprağıyla, topografyasıyla nadir ve çok farklı yaşamların doğduğu yerlerdir. Alan ve çevresinde çok sayıda hayvan türü yaşamaktadır. Türkiye’de nesli yok olmak üzere olan hayvan türlerinin büyük kısmı bozkırlara özgüdür. Bu hayvanların hızla, yok oluşlarının nedenleri, doğal bozkırların hızla tarım alanına dönüştürülmesi, zehirleme, aşırı otlatma ve avcılık gibi sebeplerdir.
1.9 Flora
Çağa Beldesi özellikle orta ve kuzey kesimleri itibariyle engebeli bir topografyaya sahiptir.
Yüzyıllardır yerleşim alanı olması nedeniyle çok ön plana çıkan baskın bir doğal bitki örtüsünden bahsedilemez. Tarım arazileri dışında kalan ve kullanılamayacak kadar kayalık ve eğimli olan alanlarda genelde çalı ve küçük ot türlerinden oluşan step bitkileri bulunmaktadır. Özellikle Mescit Mahallesinin doğusunda, Güdül bağlantı yolu üzerindeki tescil harici araziler ile Çağa-Güneyce Mahallelerini birbirine bağlayan yolun geçtiği bölgeler bu niteliktedir. Güneyce Mahallesinin tamamına yakının tarımsal aktiviteye konu olması nedeniyle doğal bitki örtüsü olarak ancak İlhan Çayı kenarında yer alan dere boyu ağaçlıklardan bahsedilebilir.
Çalışmada flora ve fauna araştırması, literatür çalışmalarına göre yapılmıştır. Literatür çalışmalarında; T. Ekim, M. Koyuncu, M. Vural, H. Duman, Z. Aytaç ve N. Adıgüzel tarafından hazırlanan “Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı” 2000, P. H. Davis’in “Flora of Turkey And The East Aegean Islands” (11 cilt) adlı eseri, Y. Akman “Türkiye Orman Vejetasyonu” ve T. Baytop’un hazırladığı “Türkçe Bitki Adları Sözlüğü” adlı eserlerden yararlanılmıştır.
Belde ve yakın çevresinde Bern Sözleşmesi veya Red Data Book kategorilerine giren herhangi bir flora türü tespit edilmemiştir. Genel olarak, bölgenin coğrafi konumu ve ekolojik özellikleri bitki gen kaynakları bakımından rezerv alanı olma özelliğine de sahip değildir.
Buna göre yapılan literatür çalışmalarında, proje alanı ve etki alanında saptanan bitkiler, fitocoğrafik bölgeler (elementi), endemizm durumu, Red Data Book Kategorisi, habitatlar, uluslar arası sözleşmeler (BERN), Tehlike (IUCN) kategorileri, korunma durumları açısından irdelenmiş olup, tablo halinde aşağıda verilmiştir.
Tablo 12: Flora Yapısı
Kaynak: Pirinç Yetiştirme Tesisi ÇED Başvuru Dosyası, Anadolu Müh. Müş. Gıda San. Tic. A.Ş., 2011
Kaynak: Pirinç Yetiştirme Tesisi ÇED Başvuru Dosyası, Anadolu Müh. Müş. Gıda San. Tic. A.Ş., 2011
1.10 Fauna
Alanın faunası araştırması, literatür çalışmalarına göre yapılmış olup, Mustafa Kuru’nun
“Omurgalı Hayvanlar”, A. Demirsoy’un “Türkiye Omurgalıları- Memeliler, Amfibiler”, İbrahim Baran’ın “Türkiye’nin Amfibi ve Sürüngenleri” adlı eseri, İ. Kiziroğlu (2008) tarafından hazırlanan “Türkiye Kuşları Kırmızı Listesi” adlı eserlerden faydalanılmıştır.
Çalışmalar sonucunda bu alanda saptanan fauna elemanlarının, habitatları, Türkçe adı, 2010- 2011 Merkez Av Komisyonu kararları ek listesi durumları ve ulusal ve uluslararası korunma durumlarını gösteren envanter tablolar oluşturulmuştur.
Tablo 13: Proje Alanı ve Yakın Çevresinde Bulunan ve Habitat Özelliği Nedeniyle Bulunması Muhtemel İkiyaşamlı (Ampnbia) Türleri, Korunma Durumları ve Statüleri