İsveç Jimnastiği’nde Lingianizm ve Doğal Metot Tartışmaları

Lingianizm karakter olarak formal-eğitsel bir sistem iken, doğal metot daha çok uygulama eğilimlidir denilebilir. İki görüşde P. H. Ling’in geri kalan fikirlerinde ısrarlıdır. Ancak bu, sadece zıt fikirlerden ziyade İsveç jimnastiğinin liderliği çabasıdır. Bu sebeple liderlerin arasındaki ilişkiler hızla bozulmuş, 1882’de H. Ling’in ardından GCI’da pedagojik departmanın başına gelen Lars Mauritz Törngren ile 1887’de Nyblæus’un ardından askeri departmanın başına gelen Viktor Gustaf Balck arasında sıkı bir düşmanlık gelişmiştir. Her iki isim de birçok taraftar edinmiştir. Bu rekabet İsveç jimnastiği taraftarlarını iki düşman kampa bölerek on yıllar süren bir güvensizlik atmosferi ortaya çıkarmıştır. H. Ling ve Törngren pedagojik jimnastiğin evrensel olduğunu ve aynı zamanda askeri amaçla kullanılabileceğini savunmuşlardır. Askeri eğitim için doğal metotun avantajları olsa da

73

Nyblæus pozisyonunu bir süre için sürdürebildi. Ancak uzun periyotta askeri jimnastik lingianizm sisteminin içinde yer almıştır (Lindroth, 1979).

Aynı dönemde kulüp jimnastiği Hjalmar Ling ve diğer lingianistler ile Nyblæus ve taraftarları arasında gidip gelen güç elde etme çabaları arasında gelişmiştir. 1878’de Törngren ve Balck arasında Hjalmar Ling ve Nyblæus arasındaki rekabetten kalan mirasla büyük bir çatışma yaşanmıştır. Bu çatışmanın en önemli sebebi zorunlu okul jimnastiği ve okul çocuklarının çıkarı için kulüplerdir. Kulüp jimnastiği eleştirilerinde lingianistler Balck’ın özellikle Turnen’in merkezindeki aletler olan yatay ve paralel barlar gibi yabancı unsurları yerleştirmeye çalışmaktaki ısrarı üzerinde durdular. Ana tartışma, değişimin Ling jimnastiğinin prensiplerini tehlikeye atacağı ve bunun diğer ülkelerde Ling jimnastiğinin tamamlanmamış olduğu ve yabancı unsurlar ile tamamlanabileceği izlenimi verebileceğiydi. Buradaki ana fikir, İsveç’in diğer ülkeleri sadece kendisini yabancı etmenlerin etkilerinden koruyarak, jimnastik konseptine bağlılığı ile etkileyebileceğiydi (Lindroth, 1974).

Kulüp jimnastiği İsveç’te 1870’ler boyunca yerel kulüpler vasıtasıyla gelişmeye başladı. Takip eden 10 yıl modern sporların İsveç’te çıkışına sahne oldu. Bu sefer bu yeni aktivitelerden hangisinin yurtdışında az ya da çok geleneksel İsveç jimnastiği ile uyum içerisinde benimseneceği sorusu ortaya çıktı (Lindroth, 1979).

Lingiansitler, kulüp jimnastiğinde doğal yeteneğin ve mükemmeliyetçiliğin (elitizm) aşırı vurgulandığı ve bunun kitlelerin katılımına olumsuz etki yapacağı; jimnastik yarışmalarının ve gösterilerinin ulusal geçerliliğinin olmayacağı; Ling jimnastiğinin basit ve sade doğasının uygunsuz elementlerle terk edileceği; jimnastiğin herkes için yapılabilir konseptinin kulüplerin genel performansı ile risk altına girdiği üzerinde durdurlar. Bunun yanında atletizme artan ilgi de bu tarz eleştirilerin hedefi olmuş, bağımsız biçimde gelişen çeşitli sporlar lingianistlere bütün fiziksel uygulamaların ait olduklarına inandıkları jimnastiği bozacakmış gibi görünmüştür. Ayrıca, lingianistler uzmanlaşmanın ve bireysel yarışmaların insanları başarı için kışkırtacağı ve istenmeyen sonuçlar doğuracağını düşünmektedir (Lindroth, 1974).

Fizyolojik doğrular, hassas egzersizler ve kolektif katılım ile İsveç jimnastiği savunucuları kendilerini gelişmekte olan Anglo-Sakson sporundan ayrı tutmuşlardır. Jimnastiğe kolektif katılım sağlık, kontrol ve doğruluğu desteklerken, spor bireysel gelişimi amaçlamaktadır.

74

Ling jimnastiğinin İsveç’in en büyük kültürel ihraç ürünü olarak muhafazakar kesimlerde tanımlanması spora karşı olan tepkileri arttırırken, İsveç jimnastiğinin savunuculuğunu pekiştirmiştir (Mechbach ve Waneberg, 2011).

Tüm bu gelişmeler ve çatışmalar ekseninde 1877-1882 yılları arasında dört genel İsveç jimnastiği gösterileri düzenlenmiş, beşincisi 1891 yılında Stockholm’de jimnastik kulüpleri tarafından organize edilmiştir. Lingianistler, öncellerinden daha büyük ve harcanan çabalar sonunda geniş kapsamlı bir yabancı katılımının olduğu son gösterilerin, dört sebepten ötürü iptalini talep etmişlerdir:

1. Gösterileri düzenleyenler İsveç jimnastiği sisteminin bütünsel üstünlüğünü şüpheli yabancı sistemlere karşı göz ardı etmişlerdi.

2. Farklı sistemler arasındaki yarışmaların bilimsellikten uzak toplumun eleştirilerine yönelik sergilenmesi, İsveç jimnastiğinin haksız eleştirilerle büyük yara almasını sağlayabilirdi.

3. Gösteriler jimnastiğin herkes tarafından uygulanmasına bir katkıda bulunmuyordu. 4. İsveç jimnastiğinin yabancı unsurlara ihtiyacı yoktu ve gösteriler okul jimnastiğini baltalayabilirdi (Lindroth, 1974).

Gösterilerle ortaya çıkan tartışmalar sonucunda günlük medya bölünmüş, muhafazakar medya lingianistleri desteklerken liberal gazeteler düzenleyicilere arka çıkmıştır. 1891’den sonra uzun bir süre İsveç’te benzer bir gösteri düzenlenmemiş, kulüpler gelişimlerini zayıf bir şekilde sürdürmüşlerdir. Bireysel yarışmalar, yatay ve paralel bar gibi yabancı elementler içeriye sokulamazken, okullar lingianizmin bir kalesi olmaya devam etmiştir. Bu ve diğer örneklerde olduğu gibi lingianistler etkilerini giderek arttırmış, bir süre sonra neredeyse tüm sivil beden eğitiminin, eskrim ve benzerleri dışında kalanlarını kontrol altına almışlardır (Lindroth, 1979).

1860’lardan itibaren İsveç’te beden eğitimi okullarda, ikisi askeri, ikisi pedagojik olmak üzere dört form altında uygulanmıştır. Ling sistemine göre jimnastik, askeri talimler, eskrim ve oyun/spor. 20. yüzyıl başlarına kadar devam eden bu sistem 1917’de eskrimin beden eğitiminin temel formlarından biri olma özelliğini kaybetmesiyle yerini spora bırakmıştır. 1920’lerde açık alan sporlarının yaygın bir fenomen haline gelmesiyle birlikte, 1928 yılında orta öğretim kanununda yapılan yenilenme esnasında Ling jimnastiği ve oyun/spor yerine “oyun ve spor ile birlikte jimnastik”, askeri talimler ve eskrim yerine de

75

“açık alan sporları” müfredata alınmıştır. Her ikisi için de programda 6. sınıflar dahil olmak üzere üst sınıflarda haftada 45 dakikadan oluşan 4 saat ayrılmıştır (Lindroth, 1994).