Hz Fâtıma’nın Hz Peygamberle İlişkisine Dair Hadisler

a) Hz. Fâtıma’nın Hz. Peygamber’in Zor Zamanlarında, Savaşlarda ve Ve-

fatı Esnasında Yanında Bulunmasını Konu Alan Hadisler

i. Hadis kaynaklarında Hz. Fâtıma'nın çocukluk ve gençlik yıllarına dair çok az bilgi bulunmaktadır. Bunlardan birinde Rasûlullah Kâbe'nin yanında namaz kılarken Ebû Cehil ve dostları da bir kenarda oturmuşlar-

dır. Bir gün önce de orada dişi bir deve kesilmiştir. Ebû Cehil, "Sizlerden

hanginiz kalkıp bu devenin işkembesini alıp Muhammed'in üzerine atabilir?" der.

İçlerinden biri kalkıp onu alır ve secdeye gittiğinde Rasûlullah'ın üzerine atar. Onlar, bu durumla alay ederken Hz. Peygamber de öylece secde hâ- linde beklemektedir. Bir kişi gidip durumu Hz. Fâtıma'ya haber verir. Hz. Fâtıma gelip o şeyi bir kenara atar ve sonra adamlara yönelerek onları ayıp-

lamaya ve kınamaya başlar. Hz. Peygamber namazını bitirince; “Allah'ım!

Kureyş'i Sana havale ediyorum.” dedikten sonra bu kimselerin isimlerini söy-

leyerek onları da Allah’a havale eder. Bedir Savaşı'nda, Hz. Peygamber’in burada ismini saydığı kişilerin hepsi öldürülüp cesetleri Bedir kuyusuna atılmıştır.416

ii. Hz. Fâtıma Uhud Gazvesi'nde on kadar hanımla birlikte gazilere yiyecek yardımında bulunur, onlara su taşır ve yaralıları tedavi eder. Savaş esnasında Hz. Peygamber'in yüzü yaralanır, dişi kırılır ve başındaki miğferi parçalanır. Bunun üzerine Hz. Ali kalkanla yaranın üzerine su dökerken Hz. Fâtıma Hz. Peygamber’in yüzündeki kanı temizlemeye çalışır. Fakat

415 _{Mizzî, Cemâlüddîn Ebû’l-Haccâc Yusuf,} Tehzîbü’l-Kemâl fî Esmâi’r-Ricâl, I-XXXV,

Müessesetü’r-Risâle, Beyrut, 1980, XXXV, 312; Zehebî, Ebû Abdullah Şemsüddîn Muhammed, Siyeru A’lâmi’n-Nubelâ, I-XXIII, Müessesetü’r-Risâle, Beyrut, 1413. II, 518; İbn Hacer, Şihâbüddîn Ebû’l-Fadl Ahmed b. Ali, el-İsâbe fi Temyîzi’s-Sahâbe, I- VIII, Beyrut, 1412, VIII, 126, Takrîbu’t-Tehzîb, Dâru’r-Reşid, Suriye, 1986, I, 753, Tehzîbu’t-Tehzîb, I-XII, Dâru’l-Fikr, XII, 402.

416Buhârî, Salât, 109; Vudû, 73; Cihat, 98; Megâzî 7; Tahâret, 74; Müslim, Cihâd, 39;

kan dinmeyince Hz. Fâtıma bir hasır parçasını yakıp küllerini Rasûlullah'ın

yüzüne bastırarak akan kanı durdurur.417

iii. Hz. Fâtıma Hz. Peygamber’i vefatından önce de yalnız bırakmaz. Hastalığı esnasında Hz. Peygamber’i ziyaret ettiği bir gün Hz. Aişe Hz. Fâtıma'nın yürüyüşünü Rasûlullah'ın yürüyüşüne benzetir. Rasûlullah, Hz.

Fâtıma'nın geldiğini görünce, onu: "Merhaba kızım!" diyerek karşılar sonra

Hz. Fâtıma'yı yanına oturtarak ona gizlice bir şey söyler. Bunun üzerine Hz. Fâtıma hıçkırıklarla ağlar. Rasûlullah onun hüznünü görünce, ona ikinci defa gizlice bir şey daha söyler. Bu defa Hz. Fâtıma gülmeye başlar. Hz. Aişe neler olup bittiğini Hz. Fâtıma'ya sorar. Fakat Hz. Fâtıma Rasûlullah'ın sırrını ifşa etmek istemediğini söyleyerek Hz. Aişe’ye cevap vermek iste- mez. Hz. Peygamber’in vefatının ardından Hz. Aişe yine Hz. Fâtıma'ya bu durumu sorar. O da ağlama sebebinin Hz. Peygamber’in, Kur'ân-ı Kerîm'i Cebrail ile her yıl bir defa birbirlerine okuduklarını bu sene Cebrail'in aynı maksatla iki defa geldiğini, bunun ise vefatının yaklaştığına işaret olduğu- nu söylediğini, bunun üzerine Hz. Fâtıma’nın ağlamaya başladığını, ardın- dan ise Hz. Peygamber'in ailesinden ilk önce kendisine O’nun kavuşacağını veya O’nun mümin kadınların hanımefendisi olduğunu söylemesi üzerine

de gülüp sevindiği şeklinde açıklar.418

iv. Hz. Fâtıma vefatı esnasında da Hz. Peygamber’in yanında bulunur. Hz. Peygamber vefat ettiği gün zevale doğru hastalığı ağırlaşınca sık sık

bayılmaya başlar. Bundan kederlenen Hz. Fâtıma da yüksek sesle “Vay ba-

bamın ızdırabına!” der. Hz. Peygamber Hz. Fâtıma’ya hitaben, “Kızım! Bu- günden sonra babanın üzerinde hiçbir ızdırap kalmayacaktır.” buyurur.419

v. Hz. Peygamber'e çok düşkün olan Hz. Fâtıma babasının vefatından dolayı çok müteessir olur. Hz. Peygamber vefat edince Hz. Fâtıma derin bir

hüzün ve kederle şöyle der: “Ey Rabbin davetine icabet eden babam! Ey

Cennetü’l-Firdevs’te makamı olan babam! Ey hüznümüzü Cibril ile paylaştığımız babam!” Rasûl-ü Ekrem defnedildikten sonra Hz. Fâtıma Enes b. Malik’i gö-

rüce, “Râsûlullah'ın üzerine çarçabuk toprak atmaya eliniz nasıl vardı, gönlünüz

nasıl razı oldu?” diyerek ağlar ve daha sonra da günlerce gözyaşı döker.420

417Buhârî, Cihâd, 162,84; Tıb, 27; Megâzî, 25; Vudû, 77; Nikâh, 124; Müslim, “Cihâd”,

101; Tirmizî, Tıb, 34; İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd el-Kazvinî, es- Sünen, I-II, Dâru’l-Fikr, Beyrut,1987, Tıb, 15.

418 Buhârî, İsti’zân, 43; Menâkıb, 22; Fedâilu’s-Sahâbe, 12, 22; Meğâzî, 78; Müslim,

Fedâilu’s-Sahâbe, 15; Tirmizî, Menâkıb, 61; İbn Mâce, Cenâiz, 64; Nesâi, Menâkıb, 74; Fedâilu’l-Kur’ân, 7; Hasâis, 40; İbn Mâce, Sıyâm, 58.

419Buhârî, Megâzî, 85; Nesâî, Cenâiz, 13; İbn Mâce, Cenâiz, 64. 420Buhârî, Megâzî, 85; Nesâî, Cenâiz, 13; İbn Mâce, Cenâiz, 64.

b) Hz. Fâtıma ve Hz. Peygamber’in Birbirlerine Olan Muhabbetleri

i. Hz. Fâtıma fırsat buldukça babasının yanına gider, ona hizmet et- mekten zevk duyar. Mekke'nin fethedildiği yıl Rasûlullah evinde yıkanır- ken Hz. Fâtıma'nın onu bir perde ile kapatmaya çalışması onların bu yakın-

lığının bir göstergesidir.421

ii. Hz. Peygamber’in sefere giderken aile fertlerinden en son Hz.

Fâtıma ile vedalaşması, seferden dönünce de ilk olarak onunla görüşmesi422

onların birbirlerine olan muhabbetleri olarak hadis rivayetlerinde yerini almaktadır.

iii. Hz. Peygamber’in Hz. Fâtıma'yı görünce sevinmesi, kendisini ayakta karşılaması, elini tutarak yanaklarından öpmesi, ona iltifat edip ya-

nına veya kendi yerine oturtması, babasının kendi evine gelince Hz.

Fâtıma’nın da O’nu aynı şekilde karşılayıp ağırIamasıyla423 _{ilgili rivayetler,}

aralarındaki sevgi bağının herkes tarafından da müşahade edildiğini gös- termektedir.

iv. Hz. Peygamber kadınlardan en çok Hz. Fâtıma’yı, erkeklerden de

Hz. Ali'yi sevdiğini söylemiş424_{, Hz. Fâtıma, Hz. Ali, Hz. Hasan ve Hz. Hü-}

seyin hakkında; “Ben sizin savaştığınız kimselerle savaşır barıştığınız kimselerle

de barışırım.”, “Allah’ım bunlar benim ehli beytim ve yakınlarımdır. Onlardan kö- tülükleri gider onları tertemiz eyle.” buyurarak hem Hz. Fâtıma’ya hem de

onun ailesine verdiği değeri ifade etmiştir.425

v. Rasûlullah: "Mehdi benim zürriyetimden, kızım Fâtıma'nın

evladlarındandır."426 _{buyurmuştur.}

c) Hz. Peygamber’in Hz. Fâtıma’ya Nasihatleri

i. Hz. Peygamber’in kızı Hz. Fâtıma’ya sade bir hayat tarzını benim- semesinin daha hayırlı olacağı hususunda tavsiyeleri olmuştur. El değir-

421Buhârî, Gusl, 21, Salât, 4; Müslim, Hayz, 16; Tirmizî, İsti’zân, 5; Nesâî, Tahâret, 144; İbn

Mâce, Tahâret, 59.

422 _{Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eş’as es-Sicistânî,} es-Sünen, I-IV, Dâru’l-Fikr, Beyrut, Ka-

hire, 1988, Tereccül, 21.

423Müslim, Fedâilü's-sahâbe, 98; Ebû Dâvûd, Edeb, I43, I44; Tirmizî, Menâkıb, 61. 424Tirmizî, Menâkıb, 61.

425 Müslim, Fedâilu’s-Sahâbe, 4; Tirmizî, Menâkıb, 61, İbn Mâce, Mukaddime, 27;

Fedâilu’s-Sahâbe, 11.

meninde un öğütmekten bıkan Hz. Fâtıma ile kuyudan su çekip taşımaktan yorulduğunu söyleyen Hz. Ali bu hususta Hz. Peygamber'den yardım is- temeye karar verirler. Hz. Fâtıma Medine'ye bir savaş esirinin geldiğini du-

yunca Hz. Peygamber’e giderek ondan kendisine ev işlerinde yardım ede-

cek bir hizmetçi talep eder. Hz. Peygamber de esiri, ashab-ı suffenin ihtiyaç- larını karşılamak üzere satacağını, bu sebeple kendisine bir hizmetçi vere- meyeceğini, buna karşılık yatağa girdikleri vakit otuz üçer defa Sübhanallah, Elhamdülillah ve Allahuekber demesinin istediği hizmetçiden

kendisi için daha hayırlı olacağını söyler.427

ii. Yine bu husustaki bir diğer hadisin muhtevasına göre Hz. Peygam- ber kızı Hz. Fâtıma’yı taktığı altın bir gerdanlık sebebiyle uyarmakta, O da bu gerdanlığı satıp bir köle azad etmektedir. Bu durumdan hoşnut olan Rasû-

lullah “Kızı Fâtıma’yı ateşten kurtaran Allah’a hamd olsun” buyurmaktadır.428

iii. Konuyla ilgili bir diğer hadis metnine göre Hz. Peygamber Tebûk Savaşı sonrası Hz. Fâtıma’ya uğrar, kapıda gördüğü işlemeli bir perde ve evdeki bir halı yüzünden ona kızar ve evine girmez. Bunun üzerine Hz.

Fâtıma da bunları kaldırır.429

iv. Bazı hadis kaynaklarında Hz. Ali Hz. Fâtıma’ya bir ev yapar, bu-

nun ardından Hz. Peygamber altı ay boyunca onların evine uğrar ve “Na-

maza” der sonra da “Ey Ehl-i Beyt! Muhakkak ki Allah sizden kötülükleri gider- mek ve sizi tertemiz yapmak ister”430 ayetini okur.431

2. Hz. Fâtıma’nın Evliliği ve Hz. Ali ile Olan Münasebetleri