• Sonuç bulunamadı

1.2 ÖZEL EMEKLİLİK FON SİSTEMİNİN TARİHSEL GELİŞİMİ

3. Basamak (Bireysel ya da Özel Emeklilik Fon Sistemi): Üçüncü basamakla

1.5 ÖZEL EMEKLİLİK FON SİSTEMİ UYGULAMALAR

1.5.2 İsviçre Özel Emeklilik Fon Sistem

1.5.3.2 Belirli Katkı Emeklilik Planları

Günümüzde katkı payı esaslı planlar, ABD özel emeklilik piyasasının gelişiminde ana role sahip bulunmaktadır108. Katkı payı esaslı emeklilik planları basit, şeffaf olması,

104 Uğur, s.126

105 Margaret A. Malaspina, Cracking Your Retirement Nest Egg (Without Scrambling Your Finances): 25 Things You Must Know Before You Tap Your 401(k), IRA or Other Retirement Saving Plan, 1st Edition, Bloomberg Press, Januray 2003, s.18

106 Edward N. Wolf, The Unraveling of the American Pension System 1983-2001, July 2004, s.4-5

107 David McCarthy, The Future of Pension Plan Design, Pension Research Council Working Paper, The Wharton School, University of Pennsylvania, Philadelphia, April 2004, s.1

108 Marie Eva Lachance, Olivia S. Mitchell ve Kent Smetters, Guaranteeing Defined Contribution Pensions: The Option to Buy Back a Defined Benefit Promise, The Journal of Risk and Insurance, Vol.70, No.1, March 2003, s.1

43

aynı zamanda demografik değişimlere karşı dayanıklı ve politik müdahalelere karşı da kapalı olması dolayısıyla ABD’deki işletmeler tarafından daha fazla tercih edilmektedir109.

(Tablo 1.6)’da 1990-2006 yılları arasında Amerika’da, özel sektör çalışanlarının son yıllara doğru tanımlanmış katkı planlarını tercih etmiye başladıkları görülmektedir. 1990-2006 yıllarında özel sektörün tanımlanmış katkı planlarına katılımı %9 artarken, tanımlanmış fayda planlarında %15’lik bir gerileme söz konusudur. ABD’de önemi giderek artan katkı payı esaslı emeklilik planlarında yer alan 43 milyon özel sektör çalışanının bugün itibariyle yaklaşık 3.7 trilyon $’lık fon varlığını yönettiği tahmin edilmektedir110.

Tablo 1.6

ABD’de Özel Sektör Çalışanlarının Emeklilik Planlarına Katılımı 1990-2006 (%)

Çalışanların Emeklilik

Planlarına Katılımı (%) 1990-1991 2000 2003 2004 2005 2006

Tanımlanmış Fayda Esaslı

Planlar 35 19 20 21 21 20

Tanımlanmış Katkı Esaslı

Planlar 34 36 40 42 42 43

Kaynak: Investment Company Institute, http://www.iii.org/financial2/asset/assets/, (22 Mart 2008)

(Grafik 1.1) Tanımlanmış fayda ve katkı planlarına ilişkin fon varlıkları kıyaslandığında, genelde tanımlanmış fayda planları sermaye yatırımlarına ağırlık verirken, tanımlanmış katkı planları yatırım fonları ile sermaye yatırımlarına ağırlık vermektedir. Sermaye yatırımlarının (hisse senedi) her iki plan türünde büyük paya sahip olması emeklilik fonlarının ulusal ve uluslararası sermaye piyasalarına yarattığı kapitilizasyon miktarının önemini ortaya koymaktadır.

109 Erol ve Yıldırım, s.173

110 Takeshi Yamaguchi vd., ‘‘Winners and Losers: 401(k) Trading and Portfolio Performance’’; University of Michigan , Retirement Research Center, Working Paper, June 2007, s.17

44

Grafik 1.1 : ABD Emeklilik Fon Varlıklarının Plan Türüne Göre Portföy Dağılımları 2006 (%) Kaynak: Investment Company Institute, http://www.iii.org/financial2/asset/assets/, (22 Mart 2008)

1.5.3.2.1 Kişisel Emeklilik Hesapları

İşyerlerinde özel emeklilik planı bulunmayan ya da emeklilik planı mensubu olup ilave emeklilik tasarrufunda bulunmak isteyen çalışanlar için, işveren sponsorluğunun yer almadığı tamamen bireysel katkılara dayanan, sistemin bünyesinde yer alan vergisel avantajlar ile bireylere emeklilik dönemlerinin finansmanında kaynak oluşturmaya yönelik ve gönüllü katılıma dayalı olarak yapılandırılmış planlardır111. Bireysel emeklilik hesapları katkı esasına dayanan yani kişinin emekliliğinde elde edeceği gelirin önceden belirlenmediği sistemlere olan ilginin en iyi izlenebileceği hesaplardır112.

111 Arslan, s. 103 112 Yavru, s.20-21 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

Belirli Fayda Belirli Katkı

Diğer Nakit vb. Yatırım Fonları Tahviller Hisse Senedi

45

Kişisel emeklilik hesaplarına (Individual Retirement Accounts/IRA), her yıl ödeme yapılması zorunluluğu bulunmamakta, dolayısıyla çalışılmayan yıllarda ödeme yapılmamaktadır. IRA hesabının iki temel avantajı, yapılan ödemeninin ilgili yılda tamamen ya da kısmen gelir vergisinden düşürülebilmesi ve elde edilen kar payı, faiz ve sermaye kazançlarının emeklilik gelirine dönüşene kadar vergilendirilmemesidir. Bu tür hesaplara, hesabın açıldığı yıl için 70.5 yaşına basmamış olanlar ile hesaba ödeme yapıldığı yıl boyunca vergilendirilebilir geliri olanlar açtırabilmektedir. Emeklilik tasarruflarının emeklilikten önce çekilmesini önlemek amacıyla, biriken tasarrufların 59 yaşından önce çekilmesi durumunda %10 oranında ceza (penalties) uygulanmaktadır113. 59 yaşında biriken tasarrufların çekilmesi ya da sakatlık, ölüm, yüksek eğitim harcamaları, ilk kez mülk alma, işsizlik gibi durumlarda bu ceza uygulanmamaktadır114.

Kişisel emeklilik hesapları için belirlenmiş kurallara uyulmaması durumunda, özel emeklilik hesaplarına tanınan vergi ayrıcalıkları kaldırılmakta, ek vergi ve cezalar uygulanabilmektedir. Bu durumda IRA hesabındaki tasarruflar o yılın gelir vergisine tabi olmaktadır. Ayrıca, IRA hesaplarındaki varlıkların, sonsuza kadar tutulması da yasaklanmıştır. Buna göre, 70.5 yaşına ulaşan kişilerin bu hesaplardaki tasarruflarını bir seferde veya taksitler halinde çekmek zorundadırlar. Yeterince çekilmeyen tasarruflara %50 oranında özel tüketim vergisi uygulanmaktadır115.

1.5.3.2.2 Roth IRA Kişisel Emeklilik Hesapları

Roth IRA Kişisel Emeklilik Hesabı (ROTH-IRA); kişisel emeklilik hesapları (IRA) gibi çalışanların tasarruflarının kişinin emekliliğinde kullanmak amacıyla tasarrufta bulunması ve değerlendirilmesi için açılan hesaplardır. Bu hesaplarda aranan özellikler IRA hesaplarında aranan özelliklerle genellikle aynıdır. Ancak hesabın ROTH-IRA olarak

113 Arslan, s.103-104

114 Martin Fleisher, Jo Ann Lippe ve Donald R. Levy, Individual Retirement Account Answer Book, 14th Edition, Aspen Publishers, US, October 2007, s.5

46

açılması şarttır. IRA hesapların aksine, ROTH-IRA hesaplarını herhangibi bir yaşta, 70.5 dahil, mutlaka çekmek zorunluluğu bulunmamakla beraber en az çekiş kuralı bu hesapta da uygulanmaktadır.

Kişilerin Roth kişisel emeklilik hesabı (Roth-IRA) açabilmeleri için vergilendirilebilir bir gelire sahip olmaları gerekmektedir. Ancak vergilendirilebilir geliri olmasa bile nafaka alanlar, kendi işinde çalışanlar, ortaklık paylarına sahip olanlar ve part/full time çalışanlar da bu hesabı açabilmektedir. IRA ve Roth-IRA hesapları arasındaki en önemli fark, IRA hesaplarında istisna-istisna-vergi kuralı uygulanmasıdır. IRA hesaplarına yatırılan paralar ve bu birikimlerin gelirleri bu hesaplardan çekiş yapılıncaya kadar vergilendirilmezken, ROTH-IRA hesaplarına yatırılan paralar gelir vergisinden istisna edilmemekte ve ilgili yılda gelir vergisine tabi tutulmaktadır. Ancak, bu hesaptaki tasarrufların nema ve gelirlerinin daha sonra vergiden istisna edilmektedir. ROTH-IRA hesaplarında ise; vergi-istisna-istisna kuralı uygulanmaktadır116.

1.5.3.2.3 Basitleştirilmiş Emeklilik Hesapları

ABD’de basitleştirilmiş emeklilik hesapları ilk kez 1996 yılında küçük işyeri sahiplerine koruma kanunuyla (The Small Business Job Protection Act) kurulmaya başlanmıştır117. Bu planlar ile çalışanları ve kendilerine yönelik harhangibi bir emeklilik planı bulunmayan küçük işyeri sahiplerine, kişisel kazancın belli bir oranda vergiden düşülmesi suretiyle bireysel emeklilik hesaplarına katkıda bulunma olanağı getirilmiştir. İşverenler ve kendi işinde çalışanlar bizzat, çalışanların gelirlerinden kesilen ve çalışanların gelir vergisinden istisna edilen bu katkı paylarını her bir çalışan adına açılmış SEP-IRA emeklilik hesaplarına yatırmak ve bu ödemeyi sosyal güvenlik sistemine bildirmek zorundadır. Bu planda katılımcı olanların, 21 yaşını tamamlamış olması, son beş yılın en az

116 Erol ve Yıldırım, s. 180-181

117 Joel Philhours, ‘‘Its Simple: Company Pension Contribution with no Net Cost to Owners?’’, Journal of Financial Planing, article 10, April 1999, http://www.fpanet.org/journal/articles/1999_Issues/jfp0499-art10.cfm, (22 Mart 2008)

47

üç yılını bir işverenin yanında geçirmiş olması ve en az içinde bulunulan yıl için belirlenen minimum kazanca sahip olması gerekmektedir118.

1.5.3.2.4 Çalışanları Tasarrufa Yöneltme Amaçlı Emeklilik Planları

Çalışanları tasarrufa yöneltme amaçlı emeklilik planları, küçük kuruluşlara sahip işverenlere yönelik olarak, emeklilik hesaplarında vergisel avantaj sağlamak üzere işverenlerin kendi emeklilik hesaplarına iştirak ettikleri emeklilik planlarıdır. Bu planlar 100 kişi veya daha az işçi çalıştıran ve başka bir emeklilik planı bulunmayan işyeri sahipleri tarafından tercih edilmektedir119. Bu planlar yıllık en az 5.000 $ ve üzerinde kazanç elde eden çalışanlar ile 100 ve altı işçi çalıştıran, herhangibi bir emeklilik planı bulunmayan işverenlere yönelik hazırlanmıştır120.

1.5.3.2.5 Serbest Meslek Sahipleri Emeklilik Planları

Bu planların kabul edilmesinde önemli katkı sağlayan ABD Kongresi üyesi Eugene Keogh’a atıfla ‘‘Keogh Planları’’ olarak adlandırılmaktadır121. Bu planlar Bağımsız çalışan esnaf ve zanaatkarlara yönelik oluşturulmuş planlardır122. Keogh planlarında işverenler ödedikleri katkıları, tespit edilen kanuni limitlere uymak şartıyla, genellikle gider olarak yıllık kazançlarından indirirler. Tanımlanmış katkı ve tanımlanmış fayda planları şeklinde uygulanabilen bu planlarda, planın avantajından yararlanılabilmesi için, planın yazılı olması ve çalışanların haberdar olması şarttır. Bu planlar bankalar, ticari ve profesyonel organizasyonlar, sigorta şirketleri ve yatırım fonları tarafından

118 Erol ve Yıldırım, s.181

119 Randy Gardner, Julie Welch ve Brooke Grechus ‘‘Choosing the Right Retirement Plan for a Self Emloyed Individual’’, Journal of Financial Planning, Tax and Estate Isssues, Article 4, February 2004, s.2

120 Philhours, http://www.fpanet.org/journal/articles/1999_Issues/jfp0499-art10.cfm, (22 Mart 2008) 121 Erol ve Yıldırım, s.188

122 Twila Slesnick ve John C. Suttle, IRAs, 401(k)s and Other Retirement Plans: Taking Your Money Out, 8th Edition, July 2007, s.7

48

sağlanabilmektedir. Plan hazırlanırken, planın fonlarının nasıl değerlendirileceği de önceden kararlaştırılmalıdır123.

1.5.3.2.6 401 (k) Planları

1978 yılında 401(k) planlarının kurulmasına izin veren kanunun başlangıcından itibaren, 401(k) planları ABD emeklilik piyasasında gelişerek, bugün en önemli işveren destekli emekli planlarından biri haline gelmiştir124. Amerika’da sayısı sürekli artan firmalar, isteğe bağlı işçi ve işveren emeklilik hesaplarına katkılarını daha makul hale getiren, bireysel tabanlı 401(k) planlarını benimsemişlerdir125.

401 (k) planları; işverenler tarafından sponsorluğu yapılan gönüllü nitelikteki emeklilik planlarıdır. Bu plan çerçevesinde işverenler, çalışanların ücretinden belirli bir tutarı belirli dönemlerde bir emeklilik fonunda değerlendirmek üzere kesmektedir126. Çalışan ise vergi avantajından yararlanarak katkı yapabilmektedir127.

401 (k) planlarına katılabilmek için en az 1 yıl çalışmış olmak ve 21 yaşını doldurmak gerekmektedir. Çalışanların 401(k) planlarına yatırabilecekleri prim tutarı her yıl yasal olarak enflasyona endeksli olarak yeniden tespit edilmektedir. Çalışanların tasarruflarını 59.5 yaşından önce çekmeleri halinde devlet tarafından %10 erken çekim cezası (penalties) talep edilmektedir. Tasarrufların en geç 70.5 yaşında çekilmesi gerekmektedir128.

123 Erol ve Yıldırım, s.188-189

124 Gary V. Engelhardt ve Anil Kumar, Money On The Table: Some Evidence On The Role of Liquidity Constraints in 401(k) Saving, Economics Letters, Vol.99, Issue.2, May 2008, s.402

125 Arslan, s. 101 126 Derelioğlu, s.20

127 Muhsin Mengütürk, ‘‘ABD’de Özel Emeklilik Sistemi’’, Finans-Politik ve Ekonomik Yorumlar, Kasım 2003, Sayı.476, s.25

128 Cassandra Buela, Are You Ready to Retire?, Pennsylvania Department of General Services, Part 2, Vol.8, Issue. 2, Summer 2007, s.1

49

(Grafik 1.2) Tipik bir 401 (k) planında işverenler (plan sponsoru) çalışanları için bir yatırım seçenekleri sunarak, emeklilik planına katılımını sağlamaktadır129. Yatırım seçenekleri arasında, garanti edilmiş yatırım sözleşmeleri (GICSs- Guaranteed Investment Contracts) ve diğer sabit değerler, şirket hisse senetleri, dengeli fonlar, sermaye fonları, para fonları, Tahvil ve bono fonu, bilinmeyen ve diğer yatırım araçları yer almaktadır.

Grafik 1.2 : 401(k) Planı Fon Varlıklarının Portföy Dağılımları 2006 (%) Kaynak: Investment Company Institute, http://www.iii.org/financial2/asset/assets/, (22 Mart 2008)