ARAŞTIRMA 1 Araştırmanın Sorunsalı

Bu çalışma ile Türkiye’deki İKY uygulamaları ile ilgili genel ve fonksiyon bazındaki durumu ortaya koymak, bu durumda etkili olan faktörleri belirleyerek modeller bağlamında bir değerlendirme ile Türkiye’nin İKY anlayışının özgünlüğünün tartışılması amaçlanmaktadır.

4.2. Araştırmanın Yöntemi

Çalışmanın bu temel amacı doğrultusunda bir araştırma gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın ilk aşamasında nicel araştırma kapsamında pilot çalışma ve literatürde yer alan daha önceki araştırmalar doğrultusunda geliştirilen standardize anket kullanılmıştır. Bu ankette işletmelerin genel özellikleri, İKY fonksiyonlarında kullanılan yöntemler ve etkili olan faktörlerin belirlenmesi ile ilgili sorular bulunmaktadır. Daha sonra 119 işletmeden gelen anketler analiz edilmiş ve bulguları değerlendirilmiştir.

4.3. Araştırmanın Kapsamı

Araştırmanın evrenini İstanbul Sanayi Odası’nın 2007 yılında yayınladığı “Türkiye’nin 500 Büyük Sanayi Kuruluşu” listesinde yer alan 471 özel sektör işletmesi oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise ankete e-posta aracılığı ile, elden ya da anketin online hali üzerinden yanıt veren 119 işletme oluşturmaktadır.

4.4. Araştırmanın Katkısı

Bu çalışma esas olarak literatüre ve pratiğe/uygulamaya katkı sağlayabilecek bir düşünce ile tasarlanmıştır. Literatüre katkı bağlamında İKY’nin gelişimi detaylı bir şekilde incelenmeye, yaklaşım ve modeller bağlamında İKY’nin teorik arkaplanı ele alınmaya çalışılmıştır. Ayrıca örneklemi oluşturan işletmelerin başarısında İKY anlayışlarının, İK’ye bakış açısının ve uygulamalarının etkisi olduğu düşüncesi oldukça önemlidir. Bu düşünce ile gerçekleştirilen araştırmanın bulgularının diğer işletmeler için yol gösterici nitelik taşıyacağı düşünülmüştür.

4.5. Araştırmanın Bulguları

İşletmelerin İKY yapılanmasını ve uygulamalarını genel anlamda ve fonksiyon bazında etkileyen içsel ve dışsal faktörler ve bu faktörlerin işletmeler açısından etki düzeyi farklılaşmaktadır. Bu faktörler genel olarak işletmelerin içsel unsurlarına odaklanmakta ve diğer İKY modellerinde olduğu gibi stratejiye yapılan vurgu yoğun değildir.

5. SONUÇ

Türkiye’de İKY’nin gelişim süreci açısından personel yönetimi, İKY ve stratejik İKY’nin eş zamanlı olarak var olduğunu söylemek mümkündür. Ayrıca İKY uygulamaları ve etkili olan faktörler itibari ile ABD ve Avrupa ile çeşitli benzerlikler taşırken diğer yanda işletmelerin ve ülkemizin koşullarına bağlı olarak ayrıştığı noktalar da sözkonusudur.

Türkiye’deki İKY yapılanmasını ve uygulamalarını etkileyen faktörler modeller bağlamında değerlendirildiğinde Avrupa İKY modellerinden izler taşıdığını söylemek mümkündür. Diğer tarafta İKY fonksiyonları bağlamındaki mevcut durumun ifade edilen fonksiyonlar ışığında Michigan ve New York modellerinden diğer bir ifade ile Amerikan İKY modellerinden izler taşıdığı ifade edilebilir.

KAYNAKÇA

Açıkalın, A. 1996. Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynağının Yönetimi. Ankara: PEGEM (Personel Eğitim Merkezi) Yayın No: 7.

Aycan, Z. 2001. Human Resource Management in Turkey Current Issues and Future Challenges, International Journal of Manpower, Vol. 22(3) 252–260.

Beer, M., Spector, B. , Lawrence, P. R., Quinn Mills, D. ve Walton, R. E. 1984. Managing Human Assets. New York: The Free Press.

Bratton, J. 2007. The Nature of Human Resource Management. Bratton, J. ve J. Gold (Der.) Human Resource Management Theory and Practice. London: Palgrave MacMillan, 4th Edition.

Brewster, C. 1995. Towards a ‘European’ Model of Human Resource Management, Journal of International Business Studies, Vol. 26(1)1–21.

Brewster, C. ve Bournois, F. 1991. Human Resource Management: A European Perspective, Personnel Review, Vol. 20(6) 4-13.

Brewster, C. ve Hegewisch, A. 1994. HRM in Europe: Issues and Opportunities. Brewster, C. ve Hegewisch, A. (Der.) Policy and Practice in European Human Resource Management: The Price Waterhouse Cranfield Survey, London: Routledge,.

Caspi, A., Ben-Hador, B., Weisberg, J., Uyargil, C., Dündar, G. ve Tüzüner, V. L. 2004. Turkey and Israel: HRM as a Reflection of Society. Brewster, C., Mayrhofer, W. ve Morley, M. (Der.) Human Resource Management in Europe Evidence of Convergence?: 385-413. Oxford: Elsevier.

Choi, J. 2004. Transformation of Korean HRM based on Confucian Values, Seoul Journal of Business, Vol. 10 (1) 1–26.

Clark, T. ve Mallory, G. 1996. The Cultural Relativity of Human Resource Management: is there a Universal Model?. Clark, T. (Der.) European Human Resource Management: An Introduction to Comparative Theory and Practice: 1-33. Oxford: Blackwell.

Çakır, A. E. 1999. Human Resources Management in International Context: With Special Reference to the UK, Spain and Turkey. PhD Thesis. İstanbul: Marmara University European Community Institute.

Çakır, A. E. 2001. American and European Models of Human Resource Management Which one is more Suitable for the Turkish Case?, Marmara Journal of European Studies, Vol. 9 (1) 155–175.

Gooderham, P., Morley, M., C. Brewster ve W. Mayrhofer 2004. Human Resource Management: A Universal Concept? C. Brewster, W. Mayrhofer ve M. Morley (Der.) Human Resource Management in Europe: Evidence of Convergence? Oxford: Elsevier Butterworth- Heineman.

http:// www.vlc.challenge.ngfl.ac.uk (erişim: 27.03.2008)

Keating, M. ve Thompson, K. 2004 International Human Resource Management: Overcoming Disciplinary Sectarianism, Employee Relations, Vol. 26 (6) 595-612.

Kim, D. ve Bae, J. 2004. Employment Relations and HRM in South Korea, England: Ashgate Publishing.

Özçelik, A. O. ve Aydınlı, F. 2006. Strategic Role of HRM in Turkey: A Three– Country Comparative Analysis, Journal of European Industrial Training, Vol. 30(4) 310–327.

Pinnington, A. ve Edwards, T. 2000. Introduction to Human Resource Management. New York: Oxford University Press.

Poole, M. 1990. Editorial: Human Resource Management in an International Perspective, International Journal of Human Resource Management, Vol. 1(1) 1-5.

Schuler, R.S. ve Jackson, S. 1987. Linking Competitive Strategies with Human Resources Management Practices, Academy of Management Executive, Vol. 1 (3) 207-219.

Sparrow, P., Schuler, R. ve Jackson, S. 1994. Convergence or Divergence? Human Resource Practices and Policies for Competitive Advantage World- wide, International Journal of Human Resource Management, Vol. 5(2) 267- 99.

Sparrow, P. R. ve Hiltrop, J.– M. 1997. Redefining the Field of European Human Resource Management: A Battle between National Mindsets and Forces of Business Transition?, Human Resource Management, Vol. 36(2) 201–219.

Sumi, A. 1998. Japanese Industrial Transpalnts in the United States: Organizational Practices and Relations of Power, Routledge.

DEĞERLENDİRME MERKEZİ UYGULAMALARININ TÜRKİYE’DEKİ