Dilate Kardiyomiyopati Hastalar›nda Ultrasonik Integrated
Backscatter Analizi: Sa¤l›kl› Bireylerle Karfl›laflt›rma
Dr. O.Alper Onbafl›l›, Dr. Tarkan Tekten, Dr. Ceyhun Ceyhan, Dr. Ertu¤rul Ercan Adnan Menderes Üniversitesi T›p Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dal›, Ayd›n
Girifl
Konvansiyonel 2 boyutlu ve M-mod ekokardi-yografi uzun y›llardan beri kalbin anatomik ve fonk-siyonel durumunu de¤erlendirmek amac› ile kullan›l-maktad›r. Son y›llarda, ultrasonografi ile miyokar-d›n hücre seviyesindeki de¤ifliklikleri belirleyebilmek amac› ile çal›flmalar yap›lmaktad›r (1). Bu ultraso-nografik metotlardan birisi ultrasonik doku karakte-rizasyonu yöntemi ile yap›lan “integrated
backscat-ter (‹BS)” ölçümleridir. Bu yöntem kalp kas›n›n yap›-sal ve fonksiyonel özelliklerini kantitatif olarak belir-leyebilme potansiyeline sahiptir (2). “‹ntegrated backscatter” ile yap›lan ultrasonik doku karakteri-zasyonunun kalp kas›ndaki fizyolojik ve patolojik de-¤ifliklikleri in vivo ve in vitro olarak belirleyebilece¤i daha önceki çeflitli çal›flmalarda gösterilmifltir (3). Ultrasonik dalgalar dokuya ulaflt›klar›nda her yöne do¤ru yans›ma olur ve bunlarda 180 derece ile transdüsere yans›yan dalgalara geri yans›ma (backs-catter) denir. Konvansiyonel ultrasonografide, geri-ye yans›yan dalgalar filtre edilir. Ancak IBS çal›flma-lar›nda, geriye yans›yan ultrasonik dalgalar›n yo¤un-Yaz›flma Adresi: Yrd.Doç.Dr.Alper Onbafl›l›
Adnan Menderes Üniversitesi T›p Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dal› , 09100 AYDIN E.Mail: onbasili@isbank.net.tr
4
OR‹J‹NAL ARAfiTIRMALAR
ORIGINAL INVESTIGATIONS
Amaç: Integrated backscatter yöntemiyle yap›lan ultrasonik doku karekterizasyonu kalp kas›n›n yap›sal ve fonksiyonel özelliklerini kantitatif olarak belirleyebilme potansiyeline sahiptir. Bu çal›flmada dilate kar-diyomiyopatili hastalar›n integrated backscatter özellikleri yönünden sa¤l›kl› bireylerle karfl›laflt›r›lmas› amaçlanm›flt›r.
Yöntem: Çal›flmaya idiyopatik dilate kardiyomiyopati (DKMP) tan›s› ile izlenen 16 hasta (12 erkek, 4 kad›n, ortalama yafl 48±18) al›nd›. Atriyal fibrilasyon, dal blo¤u ve organik kapak hastal›¤› olan hastalar çal›flmaya al›nmad›. Kontrol grubu olarak bilinen bir kalp hastal›¤›, diyabet ve hipertansiyonu olmayan 16 sa¤l›kl› birey (10 erkek, 6 kad›n, ortalama yafl 46±8) al›nd›. Tüm DKMP ve kontrol grubu hastalar›nda M mode ekokardiyo-grafi ile parasternal uzun eksenden sol ventrikül diyastol ve sistol sonu çaplar›, septum ve arka duvar sistolik ve diyastolik kal›nl›klar› ölçüldü. Ejeksiyon fraksiyonu (EF), fraksiyonel k›salma (FK), septum ve arka duvar›n sistolik kal›nlaflma yüzdesi (SK%) hesapland›. Tüm olgularda parasternal uzun eksenden septumun bazal ve arka duvar›n bazal k›sm›ndan akustik dansitometre yöntemiyle efl zamanl› integrated backscatter de¤erleri (‹BS) al›nd›. Diyastolde ve sistolde elde edilen bütün ‹BS de¤erlerinin ortalamas› ortalama IBS de¤eri, ortala-ma diyastolik IBS de¤eri ile ortalaortala-ma sistolik IBS de¤eri aras›ndaki fark IBS’nin siklik de¤iflkenli¤i (SDIBS) de¤eri olarak hesapland›.
Bulgular: Septumdan ve arka duvardan elde edilen SDIBS de¤erleri, idiyopatik DKMP grubunda kontrol grubuna göre daha düflük bulundu ve aralar›ndaki fark istatistiksel olarak anlaml› idi (s›ras›yla; p=0.003, p<0.001). Septumdan ve arka duvardan elde edilen ortalama IBS de¤erleri, idiyopatik DKMP grubunda kon-trol grubuna göre daha yüksek idi ve aralar›ndaki fark istatistiksel olarak anlaml› bulundu (p<0,05). ‹diy-opatik DKMP grubunda, septum ve arka duvar SDIBS ile SK%, EF ve FK aras›nda pozitif korelasyon tand›. Septum ve arka duvar ortalama IBS de¤erleri ile EF, FK ve SK% de¤erleri aras›nda anlaml› bir iliflki sap-tanamad›.
Sonuç: IBS yöntemi ile elde edilen SDIBS de¤eri miyokard›n kas›lma performans› hakk›nda, ortalama IBS de¤eri ise yap›sal özellikleri hakk›nda kantitatif bilgi vermektedir. (Ana Kar Der, 2002;2: 4-11)
lu¤u ölçülmektedir (4). Miyokard›n kontraksiyonu kalp kas›nda birkaç de¤iflikli¤in oluflmas›na yol açar: kal›nl›¤› ve doku yo¤unlu¤u artar, kollajen matriksi ve boyutunda de¤ifliklik oluflur, miyoflamentlerden ultrasonik dalgalar›n yans›mas›nda de¤ifliklik oluflur. Bu de¤iflikliklerden biri veya bunlar›n kombinasyonu geri yans›mada de¤iflikliklerin oluflmas›na yol açmak-tad›r (5). Normal bir miyokardda IBS de¤eri diyastol sonunda en yüksek, sistol sonunda ise en düflüktür (3, 6). Bir kalp siklusunda diyastol sonunda elde len maksimum ‹BS de¤eri ile sistol sonunda elde edi-len minimum ‹BS de¤eri aras›ndaki fark ‹BS’nin sik-lik de¤iflkensik-lik (SDIBS) de¤eri, bütün bir siklus bo-yunca elde edilen IBS de¤erlerinin ortalamas› ise or-talama ‹BS de¤eri olarak kabul edilmektedir. ‹BS’nin kalp dokusunun yap›sal ve fonksiyonel özelliklerinin duyarl›, kantitatif bir ölçütü olabilece¤i ileri sürül-mektedir (3, 6-8). Ultrason cihazlar›ndaki yeni gelifl-melerle birlikte, integrated backscatter ile yap›lan doku karakterizasyonu çal›flmalar›, miyokardiyal is-kemi, infarktüs, hipertansif kalp hastal›¤›, kardiyomi-yopatiler, kalp nakli sonras› doku reddi, kardiyak yafllanma gibi patolojik durumlar üzerinde yap›lmak-tad›r (9-13).
Çal›flman›n amac›, normal ve dilate kardiyomiyopa-tili (DKMP) olgulardaki, sol ventrikül miyokard›n›n orta-lama ‹BS ve SD‹BS de¤erlerini belirlemek ve bu de¤er-lerin miyokard›n kontraktilitesini gösteren EF, fonksiy-onel kas›lma, sistolik kal›nlaflma yüzdesi gibi konvansi-yonel parametrelerle iliflkisini de¤erlendirmektir.
Yöntemler
Çal›flmaya DKMP tan›s› ile izlenen 16 hasta (12 erkek, 4 kad›n, ortalama yafl 48±18 y›l) al›nd›. Dilate kardiyomiyopati grubuna al›nma kriterleri olarak, ekokardiyografide Teicholtz ve/veya Simpson yönte-mi ile ölçülen ejeksiyon fraksiyonu (EF) %35 ve alt›n-da olan, fonksiyonel kapasitesi NYHA’ya göre s›n›f I-III aras›nda olan, EKG’de atriyal fibrilasyonu ve dal blo¤u olmayan, organik kapak hastal›¤› olmayan ve koroner anjiyografisi normal olup DKMP aç›s›ndan belirlenebilir bir neden bulunamayan hastalar al›nd›. Bütün hastalar, digoksin, ACE inhibitörü ve diüretik tedavisi almaktayd›. Kontrol grubu olarak yafl grubu uyumlu olan, flikayeti olmayan, fizik muayenesi ve ekokardiyografik incelemelerinde patolojik bulgu saptanmam›fl olan 16 sa¤l›kl› birey (10 erkek, 6 ka-d›n, ortalama yafl 46±8 y›l) al›nd›.
Her iki gruptaki hastalara standart 2D ve M-mod
ekokardiyografi sol lateral pozisyonda iken HP Sonos 5500 cihaz› kullan›larak uyguland›. Amerikan Kalp Cemiyeti kriterlerine uygun flekilde parasternal uzun eksenden sol ventrikülün sistolik ve diyastolik çaplar›, septum ve arka duvar›n sistolik ve diyastolik kal›nl›k-lar› ölçüldü. Sol ventrikül sistolik ve diyastolik volüm-leri modifiye biplan Simpson metoduna göre ölçüldü. Sol ventrikül EF’u (diyastolik volüm-sistolik volüm/di-yastolik volüm)x100 formülü, fraksiyonel k›salmas› (FK) (diyastolik çap-sistolik çap/diyastolik çap)x100 formülü, septum ve arka duvar sistolik kal›nlaflma yüzdesi (SK%) ise (sistolik kal›nl›k-diyastolik kal›n-l›k/sistolik kal›nl›k)x100 formülü ile hesapland›.
‹ntegrated Backscatter Ölçümleri: Bütün hasta-larda IBS ölçümleri için HP Sonos 5500 cihaz› ve akustik dansitometri donan›m› kullan›ld›. Parasternal uzun eksende septum ve arka duvar›n en iyi flekilde görüldü¤ü optimal görüntü elde edildi. “integrated backscatter” ölçümleri “gain” ayar›na yüksek oranda ba¤›ml› oldu¤u için “time gain compensation” kont-rol de¤eri 140, “lateral gain compensation” kontkont-rol de¤eri 0’a ayarland› ve bütün hastalarda çal›flma sü-resince sabit tutuldu. ‹ki ya da 3 kalp siklusu boyun-ca 30 frame/sn h›z›nda 62 frame’lik ‹BS görüntüleri “cineloop”a al›narak daha sonra de¤erlendirilmek üzere magneto-optik diske dijital formatta yüklendi. Her hasta için magneto-optik diske yüklenen görün-tüler daha sonra incelendi. Septum ve arka duvar›n bazal k›s›mlar›na 21x21 piksel boyutlar›nda elipsoid flekilli “region of interest” (RO‹) yerlefltirildi. Kalp sik-lusu boyunca ROI’in epikardiyal ve endokardiyal s›n›r-lar›n d›fl›na taflmamas›na dikkat edilerek septum ve arka duvardan 62 adet ‹BS ölçümü yap›ld› (fiekil 1).
Ortalama sistolik ve diyastolik IBS de¤erleri desibel (db) cinsinden otomatik olarak hesapland›. Ortalama diyastolik IBS de¤eri ile ortalama sistolik IBS de¤eri aras›ndaki fark SDIBS de¤eri olarak al›nd› ve kayde-dildi. Sistol ve diyastolde elde edilen toplam 62 adet ‹BS ölçümünün ortalamas›, ortalama IBS de¤eri ola-rak al›nd›.
‹statistiksel Analiz: Bütün de¤erler ortalama ± standart sapma olarak verildi. Kontrol ve idiyopatik DKMP gruplar› aras›nda ölçümle elde edilen de¤er-lerin karfl›laflt›r›lmas› için Mann Whitney U testi, sa-y›mla elde edilen de¤erlerin karfl›laflt›rmas› için Ki-ka-re testi kullan›ld›. Her iki grupda, SDIBS ve ortalama IBS de¤erlerinin EF, FK ve SK% ile iliflkisini belirle-mek için Spearman korelasyon testi kullan›ld›. P de-¤erinin <0.05 olmas› istatistiksel aç›dan anlaml› ka-bul edildi.
Bulgular
‹diyopatik DKMP ve kontrol gruplar›n› oluflturan hastalar›n klinik karakteristikleri ve ekokardiyografik verileri Tablo 1’de gösterilmifltir. Transtorasik ekokar-diyografi ile parasternal uzun eksenden al›nan sol
ventrikül diyastol ve sistol sonu çaplar›, septum ve ar-ka duvar SK%’leri, EF’u ve FK’lar› 2 grup aras›nda is-tatistiksel olarak anlaml› (p<0.01) bulundu.
Kontrol grubunda septumdan elde edilen orta-lama SDIBS de¤eri (7,2±1,4db), idiyopatik DKMP grubundan elde edilen ortalama SDIBS de¤erinden (4,3±1,3db) oldukça yüksek idi ve aralar›ndaki fark is-tatistiksel olarak anlaml› bulundu (p=0.003) (fiekil 2). Benzer flekilde kontrol grubunda arka duvardan elde edilen ortalama SDIBS de¤eri (8,5±1,1db), idiyopatik DKMP grubundan elde edilen ortalama SDIBS de¤e-rine k›yasla (4,9±1,1db) oldukça yüksek idi ve arala-r›ndaki fark istatistiksel olarak anlaml› bulundu (p<0.001) (fiekil 2). Her bir çal›flma grubu için ayr› ay-r› olarak, septum ve arka duvardan elde edilen SD‹BS de¤erlerinin ortalamas› al›nd›¤›nda; idiyopatik DKMP grubunun de¤erleri (4,6±1,2db), kontrol grubuna göre (7,9±1,3 db) oldukça düflük bulundu ve arada-ki fark istatistiksel olarak anlaml› idi (p<0.001). Kont-rol ve idiyopatik DKMP gruplar›, geri yans›yan ultra-sonik dalga yo¤unluklar›n›n ortalamas› (ortalama IBS) yönünden karfl›laflt›r›ld›. Septumun ortalama IBS de¤erleri kontrol grubunda 31,1±3,1db, DKMP gru-bunda 35,7±4,3db ve arka duvar ortalama IBS
de¤er-‹diyopatik dilate Normal grup P de¤eri kardiyomiyopati(n=16) (n=16) Yafl, y›l 48±18 46±8 AD Cinsiyet 12 E; 4 K 10 E; 6 K AD Kalp h›z›, vurum/dak 84±13 72±10 AD Sistolik TA, mmHg 110±15 127±23 <0,05 Diyastolik TA, mm Hg 65±11 83±12 <0,05 SVDS çap›(mm) 69,6±3,0 49,3±2,6 <0,001 SVSS çap›(mm) 57,5±2,8 30,1±1,8 <0,001 EF (%) 31,3±3,5 67,1±5,1 <0,001 FK (%) 15,3±1,6 37,9±2,8 <0,001
Arka duvar kal›nl›¤› (mm) 0,8±0,2 0,9±0,3 AD
Septum kal›nl›¤› (mm) 1,0±0,3 1,1±0,2 AD Septum SK % 18,3±5,7 32,5±4,9 <0,001 Posterior SK % 18,1±9,4 41,2±3,9 <0,001 Septum SD‹BS (db) 4,3±1,3 7,2±1,4 =0,003 Posterior SDIBS (db) 4,9±1,1 8,5±1,1 <0,001 Septum ortalama ‹BS(db) 35,7±4,3 31,1±3,1 <0,05
Arka duvar ortalama ‹BS(db) 33,4±5,1 28,3±2,2 <0,05
TA: Tansiyon Arteryel, SVDS: Sol ventrikül diyasyol sonu, SVSS: Sol ventrikül sistol sonu, EF: Ejeksiyon fraksiyonu FK: Fraksiyonel k› salma, SK%: Sistolik kal›nlaflma yüzdesi, SDIBS: ‹BS’nin siklik de¤iflkenli¤i
leri kontrol grubunda 28,3±2,2db, DKMP grubunda 33,4±5,1db bulundu (fiekil 3). Her 2 grup septum ve arka duvar ortalama IBS de¤erleri yönünden karfl›lafl-t›r›ld›¤›nda, DKMP grubunda septum ve arka duvar ortalama IBS de¤erleri kontrol grubuna göre daha yüksek idi ve aralar›ndaki fark anlaml› bulun-du(p<0,05).
‹diyopatik DKMP grubunda septum ve arka duvar SK% de¤erleri ile SDIBS de¤erleri korelasyon gösteri-yordu (s›ras›yla, r=0.62, p<0.01; r=0.65, p<0.006). Ayn› flekilde septum ve arka duvar SDIBS de¤erleri ile EF (s›ras›yla, r=0.71, p<0.002; r=0.74,p<0.001) ve FK (s›ras›yla, r= 0.71, p<0.002; r=0.78, p<0.001) bir-birleri ile pozitif korelasyon gösteriyordu (fiekil 4).
Kontrol grubunda da septum ve arka duvar SDIBS de¤erleri ile EF (s›ras›yla, r=0.66, p<0.001, r=0.81, p<0,001), FK (s›ras›yla r=0.65, p<0.001, r=0.78, p<0,001) ve SK%( s›ras›yla r=0.62, p<0.001, r=0.65, p<0.001) de¤erleri aras›nda korelasyon saptand›. Ancak idiyopatik DKMP ve kontrol gruplar›nda sep-tum ve arka duvar ortalama IBS de¤erleri ile EF, FK ve SK% de¤erleri aras›nda anlaml› korelasyon sapta-namad› (p>0,05).
Gözlemci içi ve gözlemciler aras› de¤iflkenlik: Gözlemci içi ve gözlemciler aras› de¤iflkenli¤i belirle-mek amac›yla rasgele 10 DKMP’li hastan›n kay›tlar› tekrar incelendi. Ayn› gözlemcinin septumdan (4,3±1,3db ve 4,4±1,2db) ve arka duvardan
fiekil-2. Kontrol ve idiyopatik DKMP gruplar›nda, septum ve arka duvar bazalinden elde edilen SDIBS de¤erleri.
fiekil-3. Kontrol ve idiyopatik DKMP gruplar›nda, semptum ve arka duvar bazalinden elde edilen ortalama ‹BS de¤erleri.
(4,9±1,1db ve 5,0±0,9db) elde etti¤i SDIBS ölçüm de¤erleri aras›nda anlaml› fark olmad›¤› (p>0,05), iki de¤erlendirme aras›ndaki ortalama farkl›l›k miktar›-n›n septum için 0,8±0,6db ve arka duvar için 0,9±0,5db oldu¤u tespit edildi. Di¤er gözlemcinin septumdan (4,5±1,7db) ve arka duvardan (5,2±1,4db) elde etti¤i SD‹BS ölçüm de¤erleri, ilk öl-çüm de¤erleri aras›nda da anlaml› fark saptanmad›. Gözlemciler aras› ortalama farkl›l›k miktar› septum için 1,1±0,8db ve arka duvar 1,2±1,0db olarak bu-lundu.
Tart›flma
‹diyopatik DKMP’de SDIBS de¤erindeki azalman›n mekanizmas› tam olarak anlafl›lamam›flt›r. Birkaç kli-nik çal›flmada SDIBS de¤eri büyüklü¤ünün
miyokar-d›n kontraktil performans›na ba¤l› oldu¤u gösteril-mifltir (14-16). O’Brien ve arkadafllar›, IBS’nin direkt olarak sarkomer uzunlu¤una ve miyokard kal›nl›¤›na ba¤l› oldu¤unu, kalp siklusu s›ras›nda bunlarda mey-dana gelen de¤iflikliklerin, IBS’nin siklik de¤ifliklik gös-termesinden sorumlu olabilece¤ini (17), Vered ve ar-kadafllar› ise SDIBS azalmas›ndan sadece kontraktili-tedeki azalman›n de¤il, ayn› zamanda miyokardiyal fibrozisteki art›fl›n da sorumlu olabilece¤ini bildirmek-tedir (18). Miyokard iskemisinde ve enfarktüsünde, bu bölgelerde, SDIBS de¤erinin azald›¤› ve hatta kay-boldu¤u, koroner reperfüzyonu takiben SDIBS de¤e-rinin, segmenter fonksiyonda düzelme olmas›ndan daha önce tekrar eski seviyesine döndü¤ü hem de-neysel hayvan çal›flmalar›nda, hem de insanlar üzerin-de yap›lan çal›flmalarda gösterilmifltir (9, 19-23). Ayr›-ca, kalp nakli sonras› doku reddi, diyabetes
lu hastalarda subklinik kardiyomiyopati, koroner anji-yoplastide balon ile koroner arterin oklüzyonundan hemen sonra veya geçici bir iskemiden hemen sonra segmenter hareket bozuklu¤u görülmeksizin SDIBS de¤erinde azalma olabilece¤i gösterilmifltir (9, 24-27). Feinberg ve arkadafllar›n›n yapt›¤› bir çal›flmada, yap›sal ve fonksiyonel olarak normal miyokardda, inotropik stimulasyon ile duvar kal›nlaflmas›nda önemli art›fl olmas›na ra¤men, SDIBS de¤erinde art›fl olmad›¤› bildirilmektedir (28). Segmenter disfonksi-yon gösteren miyokardda, dobutamin ile inotropik stimulasyon sonras›, bafllang›çta azalm›fl bulunan SD‹BS de¤erinin yeniden normal de¤erine do¤ru ar-t›fl göstermesinin, miyokard canl›l›¤› ile uyumlu oldu-¤u birkaç klinik çal›flmada gösterilmifltir (29, 30). Bu çal›flmalar, SDIBS de¤erinin miyokard›n intrensek kontraktil performans›n›n bir göstergesi olabilece¤ini düflündürmektedir.
Ortalama IBS de¤erinin doku yo¤unlu¤u ile iliflkili oldu¤u ileri sürülmektedir. Ortalama ‹BS de¤erinin miyokarddaki kollajen miktar› ile orant›l› oldu¤u gös-terilmifltir (31). Naito ve arkadafllar›n›n yapt›klar› bir çal›flmada, DKMP’li hastalarda, kalp dokusundan al›-nan biyopsi örneklerindeki fibrozis miktar›, ortalama IBS ile uyumlu bulunmufl fakat SDIBS de¤erleri ile ko-relasyon saptanamam›flt›r (11). Hipertansif ventrikü-ler hipertrofi ve hipertrofik kardiyomiyopatili hastalar-da yap›lan IBS çal›flmalar›nhastalar-da, hipertrofik ventrikül segmentlerinde fibrozis miktar›n›n ve ortalama IBS de¤erlerinin normal bireylere göre daha fazla oldu¤u gösterilmifltir (10,32). Yamada ve arkadafllar›n›n dila-te kardiyomiyopati hastalar›nda yapt›klar› bir çal›flma-da, sol ventriküldeki fibrozis miktar›n›n, beta-bloker tedavisine cevap al›n›p al›namayaca¤›n›n bir belirleyi-cisi oldu¤u, Suwa ve arkadafllar›n›n çal›flmas›nda ise, dilate kardiyomiyopati hastalar›nda, beta-bloker te-daviye yan›t al›namayan olgularda septumdan elde edilen ortalama IBS de¤erinin, yan›t al›nabilen olgula-ra göre anlaml› biçimde yüksek oldu¤u bildirilmekte-dir (33,34). Sonuçta, bu çal›flmalarda miyokarddaki fibrozis art›fl›n›n IBS de¤erindeki art›fla neden oldu-¤u, SDIBS de¤erinin ise miyokardiyal fibrozis mikta-r›ndan daha ziyade miyokard›n kontraktil performan-s› ile uyumlu oldu¤u bildirilmektedir. Bizim çal›flma-m›zda, SDIBS de¤erleri ile miyokard›n kontraktil per-formans›n› gösteren EF, FK ve SK% de¤erleri aras›n-da güçlü korelasyon gösterilmesine ra¤men, ortala-ma IBS de¤eri ile EF, FK ve SK% de¤erleri aras›nda bir iliflki saptanamam›flt›r. Çal›flmam›zda, miyokardiyal fibrozis miktarlar›na bak›lmam›fl olmakla beraber,
Na-ito ve arkadafllar›n›n çal›flmas›nda oldu¤u gibi, miyo-kardiyal fibrozisin daha fazla oldu¤u DKMP grubun-da ortalama IBS de¤eri sa¤l›kl› bireylerden elde edilen ortalama IBS de¤erinden daha yüksek bulunmufltur. Bu bulgular, ortalama IBS ve SDIBS de¤erlerinin, mi-yokard›n farkl› özelliklerini yans›tt›¤›n›, ortalama IBS’nin miyokard›n yap›sal özelliklerini, SDIBS’nin ise kontraktil performans›n›n bir göstergesi olabilece¤i fikrini desteklemektedir.
Sonuç olarak, idiyopatik DKMP’li hastalarda SDIBS de¤eri sa¤l›kl› bireylere göre daha düflük ve miyokard›n kontraktil fonksiyonunu gösteren EF, FK ve SK% ile uyumludur. Ancak ortalama IBS de¤eri idi-yopatik DKMP’li hastalarda sa¤l›kl› bireylere göre da-ha yüksektir. SDIBS de¤eri miyokard›n intrensek kontraktil fonksiyonlar›n› de¤erlendirmede, ortalama IBS de¤eri ise miyokard›n yap›sal özellikleri de¤erlen-dirmede kullan›labilir.
Çal›flman›n S›n›rlamalar›
göz-lemci içi ve gözgöz-lemciler aras› de¤iflkenli¤in <1 db ol-du¤u gösterilmiflti (10). SDIBS ile yap›lan baz› çal›fl-malarda, IBS yo¤unlu¤unun diyastolde tepe yapma-d›¤› ve bunun gecikti¤i, bu “faz gecikme” süresinin, ortalama SDIBS ile birlikte kullan›m›n›n anlaml›l›¤› ar-t›rd›¤› bildirilmektedir (37). Elimizde bulunmayan farkl› bir donan›mla mümkün olabilen faz gecikmesi ölçümü çal›flmaya dahil edilmedi.
Kaynaklar
1. Miller JG, Perez JE, Sobel BE. Ultrasonic charac-terization of myocardium. Prog Cardiovasc Dise-ase 1985; 28: 85-9.
2. Perez JE, Miller JG. Ultrasonic backscatter tissue characterization in cardiac diagnosis: Clin Cardi-ol 1991; 14: 4-9.
3. Perez JE, Miller JG, Holland MR, et al. Ultrasonic tissue characterization: Integrated backscatter imaging for detecting myocardial structural pro-perties and on-line quantitation of cardiac func-tion. J Am Cardiac Imaging 1994; 8: 106-12. 4. Goens MB, Karr SS, Martin GR. Cyclic variation
of integrated ultrasound backscatter: Normal and abnormal myocardial patterns in children. J Am Soc Echocardiogr 1996; 9: 616-21.
5. O’Brien PD, O’Brien WD, Rhyne TL et al. Relation of ultrasonic backscatter and acoustic propagati-on properties to myofibrillar length and myocar-dial thickness. Circulation 1995; 91: 171-5. 6. Perez EJ, Miller JG, Barzilai B, et al. Progress in
ultrasonic quantitative characterization of myo-cardium:From laboratory to the bedside. J Am Soc Echocardiogr 1988; 1: 294-305.
7. Picano E, Gualtiero P, Marzilli M, et al. In vivo qu-antitative ultrasonic evaluation of myocardial fib-rosis in humans. Circulation 1990; 81: 58-64. 8. Wong AK, Verdonk ED, Hoffmeister BK, et al.
Detection of unique transmural architecture of human idiopatic cardiomyopathy by ultrasonic tissue characterization. Circulation 1992; 86: 1108-15.
9. Milunski MR, Mohr GA, Perez EJ, et al. Ultraso-nic tissue characterization with integrated backs-catter. Acute myocardial ischemia, reperfusion, and stunned myocardium in patients. Circulation 1989; 80: 491-503.
10. Naito J, Masuyama T, Tanouchi J, et al. Analysis of transmural trend of myocardial integrated ult-rasound backscatter for differentiation of
rophic cardiomyopathy and ventricular hypert-rophy due to hypertension. J Am Coll Cardiol 1994; 24: 517-24.
11. Naito J, Masuyama T, Mano T, et al. Ultrasonic myocardial tissue characterization in patients with dilated cardiomyopathy:Value in noninvasi-ve assesment of myocardial fibrosis. Am Heart Journal 1996; 131: 115-21.
12. Angermann CE, Nassau K, Stempfle HU, et al. Recognition of acute cardiac allograft rejection from serial integrated backscatter analyses in hu-man orthotopic heart transplant recipients. Com-parison with conventional echocardiography. Circulation 1997; 95: 140-50.
13. Masuyama T, Nellessen U, Schnittger I, et al. Ult-rasonic tissue characterization with a real-time integrated backscatter imaging system in normal and aging human hearts. J Am Coll Cardiol 1989; 14: 1702-8.
14. Wickline SA, Thomas LJ, Miller GJ, Sobel BE, Pe-rez EJ. The dependence of myocardium ultraso-nic backscatter on contractile performance. Cir-culation 1985; 72: 183-92.
15. Muro T, Ota T, Watanabe H, et al. Prediction of contractile reserve by cyclic variation of integra-ted backscatter of the myocardium in patients with chronic left ventricular dysfunction. Heart 2001; 85: 165-70.
16. Sagar KB, Pele L, Rhyne TL, Wann LS, Wartier DC. Influence of heart rate, preload, afterload, and inotropic state on myocardial ultrasonic backscatter. Circulation 1988; 77: 478-83. 17. O’Brien PD, O’Brien WD, Rhyne TL, Waltier DC,
Sagar KB. Relation of ultrasonic backscatter and acoustic propagation properties to myofibrillar length and myocardial thickness. Circulation 1995; 91: 171-5.
18. Vered Z, Barzilai B, Mohr GA, et al. Quantitative ultrasonic tissue characterization with real-time integrated backscatter imaging in normal hu-man subjects and in patients with dilated cardi-omyopathy. Circulation 1987; 76: 1067-73. 19. Waggoner AD, Perez EJ, Miller JG, Sobel BE.
Dif-ferentiation of normal and ischemic right ventri-cular myocardium with quantitative two-dimensi-onal integrated backscatter imaging. Ultrasound Med Biol 1992; 18: 249-53.
21. Vered Z, Barzilai B, Gessler CJ, Wickline SA, We-ar KA. Ultrasonic integrated backscatter tissue characterization of remote myocardial infarction in human subjects. J Am Coll Cardiol 1989; 13: 84-91.
22. Wickline SA, Thomas LJ, Miller JG, Sobel BE, Pe-rez EJ. Sensitive detection of the effect of reper-fusion on myocardium by ultrasonic tissue cha-racterization with the integrated backscatter. Circulation 1986; 74: 389-400.
23. Wickline SA, Thomas LJ, Miller JG, Sobel BE, Pe-rez EJ. A relationship between ultrasonic integra-ted backscatter and myocardial contractile func-tion. J Clin Invest 1985; 76: 2151-60.
24. Masuyama T, Valentine HA, Gibbons R, Schnitt-ger I, Popp RL. Serial measurement of integrated backscatter in human cardiac allografts for the recognition of acute rejection. Circulation 1990; 81: 829-39.
25. Perez EJ, McGill JB, Santiago JV, Schechtman KB, Waggoner AD. Abnormal myocardial acoustic properties in diabetic patients and their correlati-on with severity of disease. J Am Coll Cardiol 1992; 19: 1154-62.
26. Picano E, Faletra F, Marini C, et al. Increased ec-hodensity of transiently asynergic myocardium in humans:a novel echocardiographic sign of myo-cardial ischemia. J Am Coll Cardiol 1993; 21: 199-207.
27. Pingitore A, Kozakova M, Picano E, Paterni M, Landini L, Distante A. Acute myocardial gray le-vel intensity changes detected by transesopha-geal echocardiography during intraoperative isc-hemia. Am J Cardiol 1993; 72: 465-9.
28. Feinberg MS, Gussac HM, Davila-Roman VG, et al. Dissociation between wall thickening of nor-mal myocardium and cyclic variation of backscat-ter during inotropic stimulation. Am J Cardiol 1996; 77: 515-20.
29. Pasquet A, D’Hondt AM, Melin JA, Vanoversc-helde JL. Relation of ultrasonic tissue
characteri-zation with integrated backscatter to contractile reserve in chronic left ventricular ischemic dysfunction. Am J Cardiol 1998; 81: 68-74. 30. Lin LC, Ho YL, Wu CC, et al. Comparison of
si-multaneous dobutamine echocardiography and thallium-201 stress-reinjection single-photon emission computed tomography in predicting improvement of chronic myocardial dysfunction after revascularization. Am J Cardiol 2000; 86: 293-8.
31. Hoyt RH, Collins SM, Skorton DJ, Ericksen EE, Conyers D. Assessment of fibrosis in infarcted human hearts by analysis of ultrasonic backscat-ter. Circulation 1985;71:740-4.
32. Lattanzi F, Spirito P, Picano E, et al. Quantitative assessment of ultrasonic myocardial reflectivity in hypertrophic cardiomyopathy. J Am Coll Cardi-ol 1991;17:1085-90.
33. Yamada T, Fukunami M, Ohmori M, et al. Which group of patients with dilated cardiomyopathy would benefit from long term beta-blocker the-rapy. A histologic viewpoint. J Am Coll Cardiol 1993; 21: 628-33.
34. Suwa M, Ito T, Kobashi A, et al. Myocardial in-tegrated ultrasonic backscatter in patients with dilated cardiomyopathy: Prediction of response to beta-blocker therapy. Am Heart J 2000; 139: 905-12.
35. Bouki KP, Lange A, Palka P, et al. Regional vari-ation of ultrasonic integrated backscatter in nor-mal and myopathic left ventricle. European He-art J 1996; 17: 1747-55.
36. Verdonk ED, Wickline SA, Miller JG. Anisotropy of ultrasonic velocity and elastic properties in normal human myocardium. J Acoust Soc Am 1992;6:3039-50
