Tarımsal kred

Kredi, kelime anlamı ile “inanmak, itibar etmek” anlamına gelmekte ve karşılıklı güven esasına dayanmaktadır (Yalman 1996).

Tarım isletmelerinde; doğal afetler, çeşitli hastalık, haşere ve hayvanların verdiği zararlar, savaş ev göçler, isletmelerin küçük ölçekli olması, tarımsal gelirlerinin yetersiz düzeyde olması, üretimin ve kalitenin artırılmasına yönelik yatırımlar, sosyo-ekonomik faktörler kredi ihtiyacı yaratan etkenlerin basında gelmektedir. Tarımsal krediler; isletmenin finansal açıdan

zayıfladığı ve likidite yönünden eksikliğe düştüğü zamanlarda destek olmakta, isletmenin devamlılığının sağlanmasına yardımcı olmaktadır (Taşkıran ve Özüdoğru 2010).

Türkiye ve dünya ekonomisi içerisinde, önemli bir yeri olan tarım sektörü, finansmanına çözüm aranan baslıca sektördür. Üretici, gelirleri yeterli düzeyde olmadığı için isletme sermayesi ve yatırım ihtiyacını kredi kaynaklarından karşılamak zorunda kalmaktadır. Türkiye gibi gelişmekte olan ülkeler çoğunlukla organize olmamış kredi kaynaklarını tercih etmektedir. Bu tarz krediler çoğunlukla kısa vadeli, yüksek faizli ve ödeme şartları oldukça ağır ve organize olmuş kredi kaynaklarının yarattığı boşluğu dolduran kredilerdir (Taşkıran ve Özüdoğru 2010).

Tarım sektörü için gereken finansman talebinin önemli kısmı, özellikle gelişmiş ülkelerde organize tarımsal kredi kuruluşlarınca karşılanırken, gelişmekte olan ülkeler ve Türkiye’de organize olmamış kredi kuruluşlarınca karşılanmaktadır. Türkiye’de ve dünyada tarım kredileri, günümüzde genellikle devlet tarafından desteklenen ve

bu tür kredilerin özelliklerini bilen yerel bankalar ve/veya bu alanda uzmanlaşmış kredi kurumları, kooperatif bankalar tarafından verilmektedir.

Organize olmuş kredi kuruluşlarının basında Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Tarım Kredi Kooperatifleri, T.C. Ziraat Bankası A.S., T. Halk Bankası, T. Vakıflar Bankası T.A.O. ve özel bankalar gelmektedir. Alternatif finansman kaynağı olarak ise leasing, faktoring ve vadeli işlemlerden yararlanılmaktadır.

4. SONUÇ

Dünya coğrafyasında var olan üretim kaynaklarının giderek azaldığı ve bu durumun önemli bir sorun haline dönüştüğü görülmektedir. Dünya nüfusundaki artış, toplumların insan hayatıyla doğrudan ilgisi olan beslenme ihtiyaçlarını karşılamakta sıkıntılar çekmelerine yol açmıştır. Tüm dünyada olduğu gibi gelişmekte olan ülkemizde hızla artan nüfusumuzu bugün ve gelecekte besleyebilmemiz için tarımsal üretimi geliştirmeye ve verimlil iğin arttırılmasına yönelmelidir.

Tarımsal verimliliğin arttırılması tarımsal üretimin arttırılmasına bağlıdır. Tarımda girdi kullanımı, gerek bitkisel gerekse hayvansal üretimde verimin dolayısıyla üretim miktarının artmasında, kalitenin yükseltilebilmesinde en önemli unsur olarak gözükmektedir.

Tarım sektöründe yıllar itibariyle başarılı çalışmalar ve projeler yürütülmüştür. 1980’lerden beri birçok ürünlerin verimlerinde, tohumculuk üretimlerinde artışlar meydana gelmiştir.

En önemli tarımsal girdilerden olan tohumluk üretimi, Türkiye’de kamu ve özel sektör tarafından yapılmaktadır. Başlangıçta kamu sektörüne verilmiş bir görev olarak yürütülen tohumculuk hizmeti, ülkemizde 1980’li yıllardan sonra uygulanan hükümet politikaları ile bünyesinde özel sektörün de yer aldığı rekabetçi bir kimlik kazanmıştır. özel tohumculuk firmalarının sayısı, kapasitesi ve faaliyetleri kısa sürede hızla artarak ulusal tohumculuk endüstrisi özel sektör ağırlıklı bir konuma gelmiştir.

Gelişen teknoloji ile birlikte, tarımda mekanizasyon kullanımı artmıştır. Tarımda mekanizasyon kullanımı işgücünün etkinliğinin artırılması ve maliyetlerin düşürülmesi açısından önemlidir.

Türkiye tarımının mekanizasyonunda azımsanmayacak gelişmeler sağlanmıştır. Ancak ulaşılan düzey tarımsal üretimin küresel rekabet ortamında gelişerek sürdürülebilmesi için gerekli üretim teknolojilerinin uygulanması olanağını sağlamada çok yetersiz kalmaktadır.

Tarım sektörü için gereken finansman talebinin önemli kısmı, özellikle gelişmiş ülkelerde organize tarımsal kredi kuruluşlarınca karşılanırken, gelişmekte olan ülkeler ve Türkiye’de organize olmamış kredi kuruluşlarınca karşılanmaktadır.

Yapılan birçok çalışmadaki veriler yıllar itibariyle tarımsal ürünlerde iyileşmelerin meydana geldiğinden bahsedilmektedir. Ancak nüfusun artması daha fazla üretimi gerekli kıldığı için tarım topraklarının daha çok işlenmesine ve daha fazla tahrip olmasına sebebiyet vermektedir. Yapılan üretimlerde çevreye duyarlı üretimlerin gerçekleştirilmesine önem verilmeli, bilinçli bir şekilde tarımın gerçekleştirilmesi gerekmektedir.

5. KAYNAKLAR

Anonim, 2012. Türkiye Cumhuriyeti Ekonomi Bakanlığı İhracat Genel Müdürlüğü Tarım Ürünleri Daire Başkanlığı, Sektör Raporları,

http://www.ibp.gov.tr/pg/sektorpdf/tarim/tohumculuk_2012.pdf Erişim Tarihi: 27.03.2013

Bayramoğlu, Z., 2010. Tarımsal Verimlilik Ve Önemi, Selçuk Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, Araştırma Makalesi, Selçuk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, Konya/Türkiye, ISSN:1309-0550 24 (3): (2010) 52-61

Çakmak, B., Yıldırım, M., Aküzüm, T., 2008. Türkiye’de Tarımsal Sulama Yönetimi, Sorunlar ve Çözüm Önerileri, TMMOB 2. Su Politikaları Kongresi

Çelik, N.,2000. Tarımda Girdi Kullanımı ve Verimliliğe Etkileri, İktisadi Sektörler Ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü Tarım Dairesi, DPT Uzmanlık Tezi, Temmuz, Ankara ISBN 975 . 19 . 2530 - 4 (basılı nüsha) Dellal, _., H. E. Özat, T. Özüdoğru, 2007. Tarımda Mazot Kullanımı ve Mazot Destekleri. Çalışma Raporu. Tarım

Ekonomisi Araştırma Enstitüsü Yayın No: 163, Ankara.

Evcim, H.,Ü., Ulusoy, E., Gülsoylu, E., Tekin, B., 2009. Tarımsal Mekanizasyon Durumu, Sorunları ve Çözüm Önerileri.

Kabaş, Ö., 2009. Tarımsal Mekanizasyonun Dünyada Ve Türkiye’deki Yeri, Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Antalya

Koca, M., 2008. Kimyasal Gübre Sektörünün Sorunları Ve Çözüm Önerileri, . Ulusal Bitki Besleme ve Gübre Kongresi, 8-10 Ekim, Konya

Işık, E., Güler, T., Ayhan, A., 2003. Bursa İline İlişkin Mekanizasyon Düzeyinin Belirlenmesine Yönelik Bir Çalışma, Ulud. Üniv. Zir. Fak. Derg., 17 (2): 125-136 ISF, 2012. International Seed Federation (Ulusararası Tohum Federasyonu) Verileri,

http://www.worldseed.org/cms/medias/file/ResourceCenter/SeedStatistics/SeedExports/Seed_Exports_2011.pdf Erişim Tarihi: 27.03.2013

Küçükyılmazlar, A., 2004. Tohumculuk, İstanbul Ticaret Odası Sektör Araştırması, İstanbul http://www.ito.org.tr/Dokuman/Sektor/1-94.pdf Erişim Tarihi: 27.03.2013

Özgüven, M., M., Türker, U., Beyaz, A., 2010. Türkiye’nin Tarımsal Yapısı ve Mekanizasyon Durumu, GOÜ, Ziraat Fakültesi Dergisi, 28(2), 89-100

TÜRKTED, 2009. Türkiye Tohum Sektörü, Tohumculuk Endüstrisinin Dünya ve Türkiye’deki Gelişimi, s.60/9, Mayıs, http://www.turkted.org.tr/content/default.aspx?c=6 Erişim Tarihi: 25.03.2013

Buğday Üretim Maliyetleri ve Üreticilerin Çeşit Tercihleri;