Cumhuriyetin ilk yılları, tek parti egemenliğinde kalmıĢ, demokrasi tarihimizde uzun sayılabilecek bir süre, çok partili rejime geçilememiĢtir. Daha önce kurulan Halk Fırkası‟nın Batıcı inkılâplar gerçekleĢtireceği kanaatinde olan ve çoğu M. Kemal‟in silah arkadaĢlarından oluĢan bir grup 1924‟te Ġttihat ve Terakki Partisi‟nin bir uzantısı biçiminde örgütlenerek, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası‟nı kurmuĢtur. Yani anayasanın kabulü ile birlikte rejim, iki partili bir rejime adım atmıĢtır. Ancak bu durum fazla uzun sürmemiĢ, doğuda çıkan Şeyh Sait İsyanı bahane edilerek, Takrir-i Sükûn Kanunu çıkarılmıĢ ve Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası kapatılmıĢtır. Türkiye‟de demokratikleĢme ve modernleĢme adına atılan ciddi bir adımın önü de bir kez daha kapatılmıĢtır.
1930 yılında bizzat M. Kemal‟in teĢvik ve güdümüyle Fethi Okyar‟a Serbest Cumhuriyet Fırkası kurdurulmuĢ, bu fırkanın da mahalli seçimlerde büyük bir baĢarı kazanmasının paniği ile parti yine kendi kurucularına feshettirilmiĢtir.
Demokrasinin getirisi olan çok partili yaĢam tarzı benimsenmemiĢ, yapılan olumsuz giriĢimler geliĢmekte olan bir Türk demokrasi anlayıĢını Ģiddetle sarsmıĢtır.
Özellikle 1930‟lardan 1945‟lere kadar, Türkiye‟de CHP‟nin fiili egemenliği ve dikta biçimi yönetimi süre gitmiĢtir. Hatta bir aralık parti genel sekreterliği ile Dâhiliye Vekâleti dahi birleĢtirilmiĢ, ülkenin bütün yönetiminin partiye teslimi söz konusu olmuĢtur. Ancak halk katındaki zorlamalar, muhalefete de meydan
13
tanımayı gerektirmiĢ, 1945‟ten itibaren tek partili sistem terk edilmek zorunda kalınmıĢ, 1950‟lerden itibaren de 1960‟a kadar, ülke Demokrat Parti‟nin yönetiminde, ancak Halk Partisi‟nin kıyıcı muhalefetinde kalmıĢtır.
Çok partili döneme geçiĢte iki çok parti kurma deneyiminin baĢarısızlığa uğramıĢ olması 1924 Anayasasının çok partili rejim için elveriĢli olup olmayacağı sorusunu akla getirmiĢtir.17
Bakıldığında Türkiye‟nin çok-partili siyaseti tam da Batılı anlamda bir demokrasi bilinci oluĢturmaya yetmemektedir.
4.5. 1961 Anayasası’nın Kabulü: 27 Mayıs 1961
27 Mayıs 1960 tarihinde, baĢta bulunan Demokrat Parti iktidarı askeri bir hareketle devrilmiĢtir. Bu hareketi yapanlar ordu mensubu subaylar idi ve kendilerine T.C.
Milli Birlik Komitesi ismini vermiĢlerdir. Milli Birlik Komitesi, 27 Mayıs 1960‟tan sonra bir kanun yapmıĢ ve 1924 tarihli Anayasanın ehemmiyetiyle bazı hükümlerini değiĢtirmiĢ ve yürürlükten kaldırmıĢtır. 12 Haziran 1960 tarihli ve 1 sayılı olan bu kanunu 1924 tarihli Anayasanın yasama yürütme ile ilgili hükümlerini değiĢtirmiĢtir. “Geçici Anayasa” diye de isimlendirilen bu kanunu kısaca özetleyecek olursak; yasama organı yerine T.C. Milli Birlik Komitesinin geçmiĢ olduğunu söyleyebiliriz. TBMM‟ye ait hak ve yetkiler komiteye geçmiĢtir.
Bu anayasa ile getirilen yenilikler ise Ģunlardır;
Üniversiteler
Türkiye Radyo Televizyon Kurumu ve Haber Ajansları
Kalkınma Planı ve Devlet Planlanma TeĢkilatı
Tabii Servet kaynaklarının aranması ve iĢletilmesi
Ormanların ve orman köylüsünün korunması ve geliĢtirilmesi
Milli Güvenlik Kurulu
Yönetmelikler
Siyasi partiler
17 Tuncay, A.g.e., ss. 245-283
14
Anayasa Mahkemesi
Askeri Yüksek Ġdare Mahkemesi
Kanun Hükmünde Kararname
Yüksek Hâkimler Kurulu
Yüksek Savcılar Kurulu18
4.6. 1982 Anayasası’nın Kabulü
1982 Anayasası da, her anayasa gibi, hazırlandığı dönemin izlerini taĢır. 12 Mart Muhtırası, 12 Eylül Darbesi gibi öncesinde yaĢanan sorunlar etkisi altında hazırlanmıĢtır. Ülkeyi, içinde bulunduğu duruma getiren nedenler arasında, 1961 Anayasasının da payı olduğu görüĢü benimsenmiĢ, 1961 Anayasanın da hazırlanmasında olduğu gibi, ülkenin karıĢtığı toplumsal, siyasal, ekonomik sorunların giderilmesinde, Anayasa önemli bir araç olarak görülmüĢtür. Devletin içerisine girmiĢ olduğu olaylar çerçevesini ele alacak olursak, yapılan her türlü giriĢimin üzerine anayasalarda değiĢikliğe gidilmesinin sebebi demokrasiyi ayakta tutma isteğidir. Bu vesileyle modernleĢme olgusu elden gitmeyecek, bir Ģekilde hedeflenen çağdaĢ uygarlık statüsüne eriĢilecektir.19
5. ModernleĢme ve DemokratikleĢmeyi Sekteye Uğratan GiriĢimlerle Türkiye
5.1. 27 Mayıs 1960 Ġhtilali
1946 yılında çok partili hayata geçen Türkiye, 1950'de yüksek bir oyla iktidara gelen Demokrat Parti yönetimindeydi. Ġlk yıllarda pek bir sorun çıkmasa da Demokrat Parti iktidarının ikinci döneminden sonra, baĢta üniversite öğrencileri olmak üzere halkın birçok kesimi uygulanan politikalara karĢı çıkmaya baĢlamıĢtı.
Temelde insanların hoĢuna gitmeyen Ģey, uygulanan baskı ve sansür politikalarının yanında, Atatürk Ġlke ve Ġnkılâpları‟ndan uzaklaĢılması idi. Nitekim askeri
18 Dr.Faruk Yılmaz, 2007, Türk Anayasa Tarihi, ss. 152-172
19 Arsel Ġlhan, Türk Anayasa Hukukunun Umumi Esasları, s.158 vd., Ank., 1985
15
müdahale, 27 Mayıs 1960 gecesi patlak verdi. Müdahale, 37 subay tarafından planlanmıĢtı. Bu olay sonraları Genç Subaylar Ġhtilâli olarak da anılacaktı.
Orgeneral Cemal Gürsel hareketin baĢına geçti. CumhurbaĢkanı Celal Bayar ve BaĢbakan Adnan Menderes tutuklandılar. 1961 yılında yeni anayasa kabul edildi, Yassıada'da yargılanan Adnan Menderes ve birçok siyasi idama mahkûm edildi. Celal Bayar yaĢı sebebiyle müebbet hapis cezasına çarptırıldı. Türkiye Cumhuriyeti, senato gibi yeni siyasi kavramlarla tanıĢtı.
5.2. 22 ġubat Ayaklanması
Olay, Harp Okulu Komutanı Kurmay Albay Talat Aydemir'in, o yıl Harp Okulu‟nu bitirme döneminde bulunan 600 kadar asteğmeni toplayarak son günlerde yaĢanan olayları anlatmasıyla baĢlamıĢtır. Çünkü 20 ġubat günü Hükümet ve Genelkurmay, belirli birlik kumandanları için süratle atama ve gözaltına alma iĢlemleri baĢlatmıĢtır. Bunun üzerine harp okulu öğrencileri, komutanlarını teslim etmeme kararı alırlar ve 22 ġubat 1962 tarihinde Talat Aydemir ve arkadaĢları, ordu içindeki 27 Mayısçıların tasfiyesi için, 20 ġubat günü atama ve gözaltına almalara karĢı bir direniĢ baĢlatır. Ancak netice olarak Talat Aydemir'in atamaların durdurulması yönündeki ısrarını Ġsmet Ġnönü kabul etmez ve Aydemir gözaltına alınır, öğrenciler ise memleketlerine gönderilir.
5.3. 12 Mart 1971 Muhtırası
1969 seçimlerinden sonra Süleyman Demirel yönetimindeki Adalet Partisi iktidara gelmiĢti. Cumhuriyet Halk Partisi ise ana muhalefet konumundaydı. Fakat 1968 yılından beri süre gelen anarĢi ve terör olayları ülkeyi günden güne yıpratmaktaydı. Sık sık yaĢanan öğrenci hareketlerine karĢı, polis ile üniversite öğrencileri arasında çatıĢmalar vuku buluyordu. Bu güvenlik zafiyetlerinin yaĢandığı düzensiz ortam, ordunun müdahalesini hazırlayan temel etkendi. Sonuç olarak 12 Mart 1971 tarihinde Genelkurmay BaĢkanı Memduh Tağmaç, Kara Kuvvetleri Komutanı Faruk Gürler, Deniz Kuvvetleri Komutanı Celal Eyiceoğlu ve Hava Kuvvetleri Komutanı Muhsin Batur tarafından CumhurbaĢkanı
16
Cevdet Sunay'a bir muhtıra verildi. Mektupta hükümetin istifası isteniyordu.
Bunun üzerine BaĢbakan Süleyman Demirel istifasını sundu.
5.4. 1980 Askeri Müdahalesi
1971 muhtırası tam olarak amacına ulaĢamamıĢtı. Ülkedeki terör, anarĢi ve milli güvenliği tehdit eden unsurların önüne geçilememiĢti. 1972 yılında baĢta Deniz GezmiĢ gibi birtakım devrimcilerin idamı üzerine olaylar daha da alevlenmiĢ, silahlı çatıĢmalar artmıĢtı. Artık ülkede neredeyse her gün bir bomba patlıyor, bir kahve taranıyordu. Sağ ve sol görüĢlü gençler üniversitelerde birbirlerine saldırıyordu. 1979 yılına gelindiğinde darbenin ayak sesleri kendini göstermeye baĢlamıĢtı. 19 Temmuz 1980 tarihinde Nihat Erim'in suikasta uğraması da olayların patlak verdiği bir dönüm noktasıydı. Sonuç itibarıyla 12 Eylül 1980 gecesinde, düzenli bir biçimde Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından devlet yönetimine el konuldu. Ġhtilal bildirgesi sabaha karĢı Genelkurmay BaĢkanı Kenan Evren tarafından televizyonlardan bizzat duyuruldu. 1961 anayasası uygulamadan kaldırıldı ve bütün siyasi partiler kapatıldı. 1982 yılında Türkiye Cumhuriyeti tarihini değiĢtirecek yeni bir anayasa tasarlandı.
5.5. 28 ġubat Süreci
Necmettin Erbakan'ın BaĢbakan, Tansu Çiller'in ise DıĢiĢleri Bakanı olduğu 28 ġubat 1997 tarihinde toplanan Milli Güvenlik Kurulu'nun irticaya karĢı baĢlattığı ordu ve bürokrasi merkezli bu süreç, post-modern darbe olarak da adlandırılmıĢtır. Bu dönem baĢlıca "gericilikle" mücadeleye sahne olmuĢ, baĢörtüsü yasaklanmıĢ, pek çok öğrenci ve kamu personeli baĢörtülü oldukları gerekçesiyle devlet kurumlarından uzaklaĢtırılmıĢtır. "Ġrticayla mücadele eylem planı" ile anılan bu süreçte verilen kararların ve yaptırımların uygulanıp uygulanmadığı denetlemek için Çevik Bir öncülüğünde Batı ÇalıĢma Grubu kurulmuĢ, 28 ġubat sürecinin yargılamaları için daha sonra Ergenekon davaları süreci baĢlamıĢtır. 20
5.6. 27 Nisan E-Muhtırası
20 Erik Jan Zürcher, ModernleĢen Türkiye‟nin Tarihi, Ġst., 2004, ss.401-438
17
27 Nisan 2007 tarihinde, saat 23.20‟de Genelkurmay BaĢkanlığı tarafından yapılan basın açıklaması ile Türkiye Cumhuriyeti devletinin, baĢta laiklik olmak üzere, temel değerlerinin aĢındırılmakta olduğu belirtilmiĢtir. Kamuoyunda hâkim olan görüĢ, basın açıklamasının bir muhtıra mahiyetinde olduğu yönündedir ve internet aracılığıyla yapıldığı için açıklamaya "e-muhtıra" adı verilmiĢtir.
5.7. 15 Temmuz Darbe GiriĢimi
15 Temmuz 2016 gecesi, saat 22.00 sularında Ġstanbul'daki Boğaziçi Köprüsü‟nün askerler tarafından kapatılmasıyla patlak verdi. BaĢkent Ankara'da F16 uçakların alçak uçuĢları ve helikopter seslerinin duyulmasıyla gerilim arttı.
Ġstanbul ve Ankara baĢta olmak üzere birçok Ģehirde tanklar sokaklara indi. BaĢta CumhurbaĢkanı Recep Tayyip Erdoğan olmak üzere, BaĢbakan Binalı Yıldırım, Eski CumhurbaĢkanı Abdullah Gül ve mevcut Bakanlar, canlı yayınlara telefonla bağlanarak halkı sokağa çıkmaya davet etti. Halk bu çağrıya uyarak meydanlara akın etmeye baĢladı. Bazı vatandaĢlar tankların önünü kesti ve durdurulan tankların üzerine çıktı. Asker, polis ve sivil halk arasında yaĢanan bu gerilim, sabah 06.00 sularında Boğaziçi Köprüsü üzerindeki askerlerin silah bırakmasıyla yumuĢadı.
Ancak gece boyunca pek çok asker ve polis Ģehit oldu. YaĢananlar ise çoktan Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki acı olaylar arasındaki yerini aldı.
SONUÇ
Demokrasi her ideolojinin, her alt kültürün, her tür yaĢam anlayıĢının kendisine yer bulabildiği, özgür bir sivil toplumsal yapının kimlik özelliğidir.
Ancak bu terim, Türkiye‟de son yıllarda anlamı ve özü bilinmeden de olsa en çok kullanılan kelimelerden biri haline gelmiĢtir. Bu duruma en azından slogan düzeyinde de demokrasi bilincinin yayılması açısından olumlu bakmak mümkündür. Bildirimde, Türkiye‟de sağlıklı iĢleyen ve milli iradeyi temsil eden demokratik bir rejimin temelinde eksikliklerin olduğunu bulgularım sonucunda belirtmiĢ bulunmaktayım. Devlet bekasını devam ettirmek vasıtasıyla modernleĢme ve demokratikleĢme adına atılan ciddi adımların önünün kesilmeye çalıĢılması bu eksikliğin en büyük sebebidir. Ayrıca bilinmelidir ki ülkemizde
18
modernizm bilincinin oturmamıĢ olması yahut zihinlerde baĢka anlamlar çağrıĢtırıyor olması, beraberinde gelen yönetim biçiminin de doğru anlaĢılmamasına neden olmuĢtur.
Son olarak FETÖ tarafından planlanan ve hayata geçirilmeye çalıĢılan 15 Temmuz Darbe GiriĢimi‟ne bakacak olursak, modernleĢme ve demokrasi olgularını 700 yıl sonra ancak yakalamamızın, modernleĢme ve devlet bekası adına yapılan reformlara karĢı çıkan isyanların, demokrasiyi sarsmak adına yapılan darbe ve darbe giriĢimlerinin, ülkenin çağdaĢ medeniyetler seviyesine ulaĢmasının önünde engel olduğu görülür. Demokrasiyle yönetilen bir ülke olmakla beraber, maalesef ülkemiz tarihine leke süren bu tür giriĢimlerin birçok kez tekrarlanması zemine sağlam basmayan ve zayıflayan bir ülke demokrasisini iĢaret eder. Bu tür anarĢik giriĢimlerin meydana gelmemesi adına önce modernleĢmenin getirisi olan demokrasi tam anlamıyla varlığını hissettirmeli ve bu bilinç aĢılanmalıdır. Osmanlı Devleti‟nde kamu özgürlüklerinin geliĢimi hareketleriyle baĢlayan ve 82 anayasasına kadar uzanan, neredeyse 200 yıla yakın bir vuku bulan modernleĢme ve demokratikleĢme giriĢimleri üzerine Türkiye Cumhuriyeti Devleti‟nin 21.
yüzyılın 2016 yılında bile bir demokrasi iĢgaliyle karĢı karĢıya kalması fazlasıyla ehemmiyet verilmesi gereken bir husustur. Türk modernleĢmesi sürecinde hedefleri statüleri aĢmak olan ülkemizin demokrasi tarihine leke sürülmeye çalıĢılması, ülkemiz adına kabul edilemeyecek bir durum iken, dünya demokrasi tarihinin de kesinlikle reddedeceği bir hadisedir. Yeni Cumhuriyet‟in dünyadan örnek alacağı, en çok da siyasal yaĢamına demokrasi kapsamında uyarlayacağı modernleĢme yönelimi de doğal olarak Batı‟yadır. “Batı”dan kastedilen “bir zihniyettir, bir ruhtur, bir kafa”dır.”. Batı‟nın ilmi, fikri geliĢimini esas alarak çağı yakalamak düĢüncesidir. BatılılaĢmak, “bize has kıymetlerin muhafaza edilmesi ve geliĢtirilmesi” prensibidir. Prof. Dr. Mümtaz Turhan ise “Batı medeniyetinin esas
19
prensiplerini bilmediğimiz, onun ne olduğunu bir türlü anlayamadığımız için BatılılaĢamadık” diyerek bu noktaya iĢaret eder.21
Ancak Ģunu da söylemeliyiz, 15 Temmuz Darbe Gecesinde de görmüĢ olduk ki; milli Ģuurumuz ve milli irademiz hâlâ sapasağlam yerindedir. Aynı zamanda sekteye uğramıĢ olan demokrasi bilincimiz onarılmaya ve ülkemizi yüksek statülere ulaĢtırmaya hazır ve nazırdır. Ülkemizde egemenliğin kayıtsız, Ģartsız ulusa ait olduğu düĢüncesinin ne gibi zaruretler karĢısında benimsendiği hatırlanırsa demokrasi ilkesinin anlamı daha iyi kavranabilir. Türk modernleĢmesinin asıl amacı doğru bilindiğinde ve modernleĢmenin siyasal rejimde bir getirisi olan demokrasiyle harmanlandığında gereken konuma eriĢileceği aĢikârdır.
21 Tunaya, a.g.e, 102. sayfasında Prof. Dr. Mümtaz Turhan‟dan aktarıyor.
20
EDEBĠYATIN DEMORASĠSĠ: ELEġTĠRĠ\ELEġTĠRMENLĠK
KonuĢmacı: Elif Su ERDEM, 10. Sınıf Öğrencisi DanıĢman Öğretmen: Uğur TEMĠZ Okul Müdürü: Mehmet Emin ERGÜN Türk Telekom Sosyal Bilimler Lisesi, ANKARA
Özet
Bu çalıĢmanın amacı Türk Edebiyatı‟nın sözlü kültür döneminden baĢlayarak Klasik, Tanzimat, MeĢrutiyet ve Cumhuriyet dönemlerinde eleĢtirinin ne olduğunu, nasıl anlaĢıldığını, bugünkü modern anlamda eleĢtiri ile o zamanki eleĢtiri arasındaki farkın ne olduğunu, edebi eleĢtirinin ne tür değiĢimler geçirmiĢ ve günümüzdeki Ģekline nasıl ulaĢmıĢ olduğunu, edebiyat üzerine yapılmıĢ eleĢtiri ve eleĢtirmen arasında ne tür bir iliĢki olduğunu ortaya koymaktır. Bu inceleme yapılırken özellikle dönemin önde gelen edebi Ģahıslarının bu konudaki düĢünceleri etraflı olarak ele alınmıĢtır. Bunu yaparken edebiyatçıların kendilerini temsil etmiĢ olduğu yeniyi yaĢatmak için eskiyi kıyasıya eleĢtirdikleri göz ardı edilmemiĢtir.
Anahtar Kelimeler: Tanzimat, MeĢrutiyet, Cumhuriyet, EleĢtiri, EleĢtirmen.
GiriĢ
EleĢtiri bilimi, bir sanat eserinin belirli kriterlerini göz önünde bulundurarak değerlendiren, inceleyen bilim dalıdır. Ġnsanlık tarihi kadar eski olan sanat tarihi içerisinde eleĢtirinin önemli bir yeri vardır. Sanat ve sanatçılar ortaya çıktığı ilk andan itibaren sanatçıya ve sanat eserine bir takım değerler yüklenmiĢ ve sanat ile sanatçı toplum nezdinde önemli bir yer tutmuĢtur.22 Bu bilim dalının alt dallarından birisi de edebiyat eleĢtirisidir. Edebiyat eleĢtirisi bir edebi eseri farklı yönlerinden ele alan, inceleyen ve hakkında hüküm veren bir bilim dalıdır. Bu
22 Çil, Volkan. "Edebiyat EleĢtirisi ve EleĢtiri Kuramları"
21
değerlendirme yapılırken de yüzyıldan yüzyıla toplumdan topluma belli farklılıklar yaĢanmıĢtır. Tarihin ilerleyen seyri içerisinde zamanla edebiyat eleĢtirisi daha sistemli bir hale gelmiĢtir. Ġlk olarak Eski Yunan‟da bir sisteme kavuĢan edebiyat eleĢtirisi 20. yüzyıla gelindiğinde artık pek çok farklı bakıĢ açıları olan bir bilim dalı halini almıĢtır.
EleĢtirmen ve EleĢtirmenlik
EleĢtirmen, „‟EleĢtirici, eleĢtiri yapan kimse, eleĢtiri türünde yazı yazan „‟
gibi anlamlara gelmektedir.23 Ayrıca eleĢtirmen bir oyunu ya da sanat yapıtını kendi değerlendirmesinde ele alan kiĢi anlamı da taĢımaktadır. EleĢtirmenlik ise eleĢtiricilik olarak nitelendirilebilmektedir. EleĢtiricilik „‟EleĢtiricinin iĢi, tenkitçilik, münekkitlik24 „‟ gibi farklı Ģekillerde tanımlanmaktadır.
EleĢtirmen, ele aldığı eserin o alandaki ölçütleri içerisinde iyi ve kötü taraflarını vermekle beraber, çoğu zaman bu konudaki kendi görüĢ ve düĢüncelerini de ifade etmektedir. Ancak bu ifade ediĢ sınırlı olmalıdır çünkü eleĢtiri nesnellik temellerine oturtulmuĢ bir yazı türüdür. Bu açıdan da eleĢtirmen konuyu farklı boyutlarıyla ele almalı; eseri, bir ekolün, ideolojinin ve bilinen bir zevkin etkisi altında kalmadan değerlendirmelidir.
Bunları yanı sıra eleĢtirinin istenilen kalite düzeyinde olabilmesi için eleĢtirmenin dikkat etmesi gereken birçok husus da bulunmaktadır. EleĢtirmen estetik anlayıĢı ne olursa olsun eseri farklı boyutlarıyla inceleyebilmeli, sahte değerlerin yapay ıĢıklarını söndürebilmeli, en eskiden en yeniye kadar sanat eserlerini, onları meydana getiren estetik ve düĢünce kaynaklarını bilmeli ve gerçek değerleri gömüldükleri karanlıklardan çekip aydınlığa çıkarabilmelidir. Bu bağlamda „‟Edebiyatın Demokrasisi„‟ konu baĢlığı incelendiğinde eleĢtirmenin, eleĢtirmenliğin kısacası eleĢtiriye dair kavramların varlığından söz edilebilmektedir.
23 Büyük Türkçe Sözlük, TDK.
24 EleĢtiricilik (TDK)
22
Her alanda olduğu gibi edebiyat alanında da bir esere yönelik olumlu ve olumsuz eleĢtirinin sağladığı yararlar içerisinden en önemlisi de eseri bir kademe daha geliĢtirmeye yönelik olmasına, bunun yanı sıra eseri yorumlayan bireylerin de objektif bir bakıĢ açısından esere yaklaĢmasına olanak sağlamaktır. Edebiyat alanında yapılan eleĢtiri eserler ve eserleri ortaya koyan sanatçılar arasındaki farklılığı gözler önüne sermekle birlikte olması gerektiği gibi eleĢtiri yapabilen, yazabilen eleĢtirmenlerin sayesinde de edebi eserler arasındaki eĢit yaklaĢımı bu sanat dalı ile uğraĢanlara aktarabilmektedir. Kısacası eleĢtiri bilimi sayesinde edebi eser doğru bir Ģekilde anlaĢılmakta, niteliği ortaya konmaktadır. Bunun yanı sıra nitelikli eleĢtirmenler sayesinde edebi eserler olması gerektiği değere kavuĢabilmekte, demokratik bir uygulama ile her edebi eser eleĢtiri sayesinde kendi benliğine kavuĢabilmektedir. Bu da eleĢtirinin edebiyatın demokrasisi olmasının baĢlıca nedenlerindendir.
1.Divan Edebiyatında EleĢtiri
EleĢtiri yazılı bir geleneğin ürünü olduğu için Türklerin sözlü kültür dönemlerinde ona rastlamak mümkün değildir. Ġslamiyet‟e girdikten sonra Arapların eleĢtiri karĢılığında kullanmıĢ oldukları bazı kavramlarla karĢılaĢılmaktadır; mübâhase, münâkaĢa, muâhaze, takriz ve muhâkeme.
Bunlardan mübâhase ve münâkaĢa sözlü kültürün, diğerleri de yazılı kültürün ürünüdür.25
Genel olarak Divan edebiyatında eleĢtirinin olmadığı, bizde eleĢtirinin Tanzimat ile baĢladığı söylenir. Bunda tabi ki yeni olanın eskiyi tenkid etmesinin büyük bir payı vardır. Ancak kabul edilmesi gereken sadece bizde değil Batı‟da da sistemli bir edebi eleĢtiri anlayıĢının XIX. yüzyılda baĢladığıdır.26 Divan edebiyatına baktığımızda eleĢtiri ile ilgili olarak 1-ġuara Tezkireleri, 2-ġairlerin divan ve divançelerinin önsözlerinde belirttikleri sanat ve edebiyat nazariyeleri,
25Beyaz, Yasin. „‟Tanzimat‟tan Cumhuriyet‟e Türk Edebiyatından Tenkidin Genel Seyri „‟
26 Beyaz, Yasin. „‟Tanzimat‟tan Cumhuriyet‟e Türk Edebiyatından Tenkidin Genel Seyri „‟
23
Hüsn ü AĢk, Hevesname, Hayriye gibi bazı bölümleri edebi tenkid özelliği taĢıyan eserler, 4-Tarih, edebiyat tarihi ve belagat kitapları gibi kaynaklar sıralanmaktadır.