ODÇ’nin Ortaya Çıkışı ve Amaçları

1980'lerde Avrupa'da uygulamaya konulan TKY’ne yönelik çalışmalar, kamu kesiminde ancak, yeni kamu yönetimi anlayışının güç kazanmasıyla genişletilebildiği ortaya konulmaktadır. Kamu yönetimindeki değişimin ve toplam kaliteye geçişin temel

amaçlarının güvenilirlik ve öngörülebilirlik, açıklık ve şeffaflık, hesap verebilirlik, verimlilik ve etkinlik ilkelerine sahip bir kamu yönetimine ulaşmak olduğu ileri sürülmektedir. İdarecilikten yöneticiliğe geçilirken, özel kesimin kalite uygulamalarının da benimsendiği ifade edilmektedir (Demir, 2007: 171).

Kamu kesimindeki reformların yeni ilkeleri gündeme getirdiği, bunların içinde verimlilik ve etkinliğe yapılan vurgunun artması, saydamlık ve hesap verebilirliğin daha önemli olması, kamu hizmeti verildiği bilinci gibi ilkelerin dikkati çektiği vurgulanmaktadır. Bu gibi ilkelerle beraber, bunların birine odaklanan veya hepsini birleştirmeyi amaçlayan bazı metot ve tekniklerin oluşturulduğu, bu tekniklerden biri olan TKY’nin 1980'lerin sonlarından ve özellikle 1990'ların başlarından itibaren kamu kesiminin bir özelliği haline geldiği söylenmektedir. 1990'ların sonlarında pek çok kalite modeli ve tekniğinin geliştirildiği (EFQM, ISO vs.) ve ardından ODÇ’nin de kamu kesimindeki yerini aldığı belirtilmektedir (Staes veThijs, 2005: 41).

1998'in ikinci yarısında Avrupa Birliğinde, Avusturya'nın dönem başkanlığı sırasında, kamu kesimi için bir Avrupa kalite ödülü geliştirilip geliştirilemeyeceği, AB üyesi ülkelerin kamu yönetimi genel direktörlerince tartışılmaya başlandığı, AB ülkelerinin kalite kültürlerinin ve vizyonlarının arasındaki farklılıkların, bu tarz bir doğrudan rekabete izin vermeyeceği düşüncesinden dolayı bu fikirden vazgeçildiği ortaya konulmaktadır. Fakat daha sonra kalite yönetimi alanında eksik olan şeyin, tüm AB'deki kamu yönetimlerinin modern yönetim tekniklerini anlamalarına ve uygulamalarına yardımcı olacak, kullanımı kolay ve serbest bir öz değerlendirme aracı olduğu kanaatine varıldığı ve kurumsal bir özdeğerlendirme aracı olarak kamu kesiminde kullanılabilecek ortak bir Avrupa kalite çerçevesi oluşturulması fikrinin kabul edildiği ifade edilmektedir. Bu fikir ile ortaya çıkmış AB kamu kurumları için ortak bir kurumsal özdeğerlendirme aracının, bir kalite yönetimi sisteminin kullanımını denemekle ilgilenen, "mükemmellik arayışları" içinde olan veya Avrupa'da benzer kurumlarla işbirliği yapmak arayışında olan kamu kesimine hitap edeceği öngörülmektedir (Engel, 2002: 35).

ODÇ’nin, kamu yönetiminden sorumlu AB Bakanlıklarının işbirliği sonucu ortaya çıktığı belirtilmektedir. ODÇ’nin AB üyesi ülkelerde hükümet ve kamu

hizmetlerinin modernize edilmesine ilişkin yenilikçi yöntemlerle ilgili olarak paylaşım ve işbirliğinin teşvik edilmesi amacıyla, Genel Müdürler tarafından kurulan ve ulusal uzmanlardan oluşan “Yenilikçi Kamu Hizmetleri Grubunun (Innovative Public Services Group/IPSG)” himayesinde, 1998-1999 yılları arasında, EFQM, Alman Speyer İdari Bilimler Üniversitesi ve EİPA’nın desteği ile geliştirildiği ifade edilmektedir (EİPA, 2006).

ODÇ’nin deneme sürümü, 2000 yılında, her üye ülkeden en iyi uygulamaların paylaşılması için düzenlenmeye başlayan “AB Kamu Kuruluşları Kalite Konferansları”nın birincisinde, AB Lizbon Anlaşmasıyla tanıtılmış ve gönüllülük esasına dayalı uygulama kararı alınmıştır. Daha sonra bu deneme sürümü gözden geçirilmiş ve böylece ilk sürüm 2. AB Kamu Kuruluşları Kalite Konferansında tanıtılarak 2002’de uygulamaya alınmıştır (EİPA, 2006).

AB üye ülkelerinin kamu yönetim kalitelerinin birbirleriyle karşılaştırılmasını sağlayacak ortak bir çerçevenin bulunması yönündeki çalışmaları, 17-18 Kasım 2003 tarihinde, AB üye ülkelerinin kamu yönetimlerinden sorumlu bakanlarının katılımıyla yapılan toplantı neticesinde ODÇ, “Improving An Organization Through Self Assessment The Common Assessment Framework (Ortak Değerlendirme Çerçevesi Özdeğerlendirmesi Sayesinde Bir Örgütü Geliştirmek)” adıyla bir kılavuz olarak yayınlanmıştır (Güner, 2004: 113)

AB Kamu Hizmetlerinden sorumlu Genel Müdürlerinin kararıyla Maastricht’te bulunan EIPA’da, ODÇ Kaynak Merkezi oluşturulmuştur. Hem 2003 yılında Roma’da, 2005 yılında ise Lüksemburg’da yapılan birinci ve ikinci Avrupa ODÇ Kullanıcıları Buluşmasında 300’den fazla ODÇ kullanıcısının bir araya gelmesi ve bu buluşmalar doğrultusunda EIPA tarafından hazırlanan çalışmalar hem Avrupa Birliği’nde Kamu Yönetiminden sorumlu bakanların, Lüksemburg Başkanlığı’nın sonunda 8 Haziran 2005 tarihinde Avrupa Kamu Yönetimi Ağı (EPAN) dahilindeki, Avrupa Birliği üyesi devletlerin Kamu Yönetimleri arasında gerçekleştirilen fikir, deneyim ve iyi uygulama paylaşımından, hem ODÇ gibi araçların geliştirilmesi ve kullanımından duyulan memnuniyet hem de Lizbon gündemi ile daha fazla kalite yaklaşımının entegre

edilmesinin talep edilmiş olması sonucunda, ODÇ’nin 2006 sürümü 4. AB Kamu Kuruluşları Kalite Konferansında tanıtılarak yürürlüğe girmiştir (EİPA, 2006).

Eylül 2012’de de elde edilen geri dönütler neticesinde EİPA, toplam kalite anlayışı çerçevesinde kurumsal mükemmelliğin prensipleri olarak kabul edilen ve ODÇ’nin temelini oluşturan Sonuçlara Yönelim, Vatandaş / Müşteri Odaklılık, Liderlik ve Amacın Tutarlılığı, Süreçlere ve Gerçeklere Göre Yönetim, Çalışanların Gelişimi ve Katılımı, Sürekli Öğrenme, Yenilikçilik ve İyileştirme, Ortaklık Gelişimi, Sosyal Sorumluluk prensiplerinin kamu kesiminde daha açık, anlaşılabilir ve uygulanabilir olmasını sağlamak için, 28 alt ölçütü bulunan ODÇ’nin 2006 sürümüne göre, 8 alt ölçütün tamamen, 9 alt ölçütünde kısmen değiştiği 2013 sürümünü yürürlüğe koymuştur. Ayrıca EIPA, kamu yönetimi ile ilgili iyi uygulamaların bir araya getirilmesi için, ODÇ uygulamalarına ilişkin yaklaşık 45 ülke ve AB kuruluşundan, Ekim 2012 itibariyle toplam 2727 kayıtlı kullanıcısının ve bağımsız olarak ODÇ’yi kullanan binlerce diğer kurum/kuruluşun görüşlerini paylaşacağı bir veritabanı geliştirmiştir (EİPA, 2006, 2012).

ODÇ’nin, ulusal idareler tarafından AB politikalarının AB Üye Devletleri arasında güvenilir ve etkin bir şekilde uygulanmasını garanti etmek için gösterilen ilk önemli çaba olduğu belirtilmektedir (Bouckaert, 2002: 63).

ODÇ’nin, kurumsal performansın artırılması amacıyla kalite yönetim tekniklerinin kullanılması konusunda Avrupa’da kamu kesiminde faaliyet gösteren kuruluşlara destek sağlayacak, kullanımı kolay, ortak bir araç olması amacıyla sunulduğu ifade edilmektedir. Ayrıca ODÇ’nin, kavram olarak temel TKY modellerine benzeyen, kamusal bir özdeğerlendirme çerçevesi sunduğu, özellikle kamu kesiminde faaliyet gösteren kuruluşlar için, bu kuruluşların özellikleri dikkate alınarak hazırlandığı belirtilmektedir. ODÇ’nin aşağıda belirtilen beş temel amacı bulunmaktadır (EİPA, 2012):

1. Kamu örgütleri içerisinde TKY ilkelerinin ve mükemmellik kültürünün yaygınlaşması ve gelişmesini sağlamak,

2. Sürekli olarak tam teşekküllü bir PUKÖ döngüsü için kamu örgütlerine rehberlik etmek,

3. Tanımlama, teşhis ve iyileştirme faaliyetleri için, kamu örgütlerinin özdeğerlendirme yapmasını kolaylaştırmak,

4. Kalite yönetiminde kullanılan çeşitli modeller arasında köprü görevi görmek,

5. Kamu kesiminde faaliyet gösteren kuruluşlar arasında kıyaslama yoluyla öğrenmeyi kolaylaştırmak.

Goldschmidt, Dorulova, Niculescu ve Stemberger’a göre (2005), AB üye ülkelerinin kamu kurumlarının kendilerini diğerleriyle kıyaslayarak, kendi örgüt yapıları, işleyişleri ile zayıf ve güçlü oldukları alanlarla ilgili bilgi sahibi olmalarını sağlayan ODÇ uygulaması, stratejik planlama yaklaşımıyla benzerlik göstermektedir. ODÇ, stratejik plan gibi, tek bir model üzerinde kamu kuruluşlarının, standart bir kalite değerlendirme ve yönetim sistemi aracılığıyla kendilerini değerlendirmelerini sağlamaktadır (s. 37).

Akdoğan (2008) ise, ODÇ çalışmasında kamu kurumlarının değerlendiricilerinin samimi ve dürüst davranmaları durumunda, değerlendirme yapılan kamu kurumunun faaliyet alanıyla ilgili ne kadar uygun bir yapılanma ve işleyiş içerisinde olduğunun ortaya çıkacağını varsaymaktadır. ODÇ’nin, bir tür iç değerlendirme sistemi olarak nitelendirilebileceğini ve uygulandığı ülkenin idari geleneklerine uygun hale getirilmesini, o ülkeye özgü alanlarda göstergelerinin bulunmasını, o ülkenin idari örgütlerine uyarlanması ve uygulama yöntemlerini açıklayan rehber kitapların yayınlanmasının gerektiğini ifade etmektedir (s. 61)

Şahan (2011), ODÇ’nin, AB ülkelerinin kamu örgütleri arasında bütünleşmeyi, dürüstlüğü, hesap verebilirliği ve şeffaflığı artırması bakımından bir ölçüt ve iletişim aracı olarak faaliyet göstermesinin hedeflendiğini ileri sürmektedir (s.5).

AB kamu yöneticileri tarafından kamu kurumları için tasarlanmış olan ODÇ’nin basit, anlaşılabilir, ücretsiz, esnek ve stratejik planlama uygulamasına temel teşkil edecek bir değerlendirme çerçevesi sunduğu belirtilmektedir (Özel, 2007: 39).

ODÇ’nin, AB üyesi ülkelerde uygulanması tamamıyla gönüllülüğe dayanmaktadır. ODÇ kılavuzu temelinde, AB kamu kurumlarını eşgüdümleme çabalarının, üye ülkeler tarafından ne ölçüde kabul edildiğinin belirsiz olduğu ileri sürülmektedir (Dimitrova, 2002: 182). Fakat Avrupa İdari Alanı'nın oluşmasına katkı sağlaması düşünülen, görece basit bir değerlendirme aracı olan ODÇ’nin, İngiltere gibi bazı ülkelerin merkezi hükümetlerince kullanılmaz iken, İngiltere de dahil birçok dünya ülkesinde bulunan yerel yönetimler ile kamu kurum ve kuruluşlarınca kalite artırmak, performans yükseltmek ve kıyaslama aracı olarak kullanıldığı ortaya konulmaktadır (Akdoğan, 2008: 61).

Çoban ve Deyneli’de (2005) ODÇ’nin temel amacının, AB ülkeleri arasında kamu yönetim modellerinin değerlendirilebilmesi açısından ortak bir ölçüt oluşturabilmek olduğu ifade etmektedirler (s. 12).