Mikro Öğretim Yönteminin Uygulama Süreci

Bir dizi öğrencinin yer aldığı öğretim uygulamalarına dayanan mikro öğretim yönteminin kendi temel örgütsel sistemi vardır (Bhatta, 2013; Ping, 2013). Bu sistemde mikro öğretim yönteminin temelindeki düşünce, öğretmen adayının yetkinliğinin artması için daha küçük sayıdaki bir grup ile uygulama yapılarak onlara rehberlik edilmesidir (Ping, 2013).

Mikro öğretim yöntemi, küçük bir grup uygulaması olduğundan öğrenci sayısı bakımından sınırlandırılmaktadır (Bilen, 2014; Dweikat, 2010; Görgen, 2003; Ping, 2013). Öğrenci sayısı, gerçek sınıf uygulamalarına göre farklılık göstermekte olup uygulamanın ihtiyacına göre değişiklik göstermektedir (Umuzdaş, 2010). Mikro öğretim uygulamasına katılacak öğrenci sayısı ile ilgili araştırmacılar arasında farklı görüşler olup Benton-Kupper (2001) 6-8 kişi, Indraningsih (2013) 8-12 kişi, Ping (2013) 10-15 kişi, Kpanja (2001) 20-30 kişi ile gerçekleştirilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Mikro öğretim uygulamalarında öğretim süresi de gerçek sınıf uygulama süresine göre farklılık göstermektedir (Umuzdaş, 2010). Mikro öğretim uygulamasının Şen (2009) 5-15 dakika, Benton-Kupper (2001) 10 dakika, Kpanja (2001) 10-14 dakika, Görgen (2003) ve Can (2009) 10-15 dakika, Ping (2013) 15-20 dakika, Fernandez (2005) 5-20 dakika süresinde gerçekleşmesi gerektiğini ileri sürmüştür. Öte yandan mikro öğretim uygulamalarında

bahsedilen öğrenci sayısı ve ders süresindeki sınırlandırmalara karşın öğretim etkinliklerinde yoğunlaştırma gerçekleştirilmektedir (Kazu, 1996).

Mikro öğretim uygulama sürecinde dikkat çeken konulardan biri de uygulamada öğrenci konumunda olan kişilerdir. Mikro öğretim uygulamalarında yapılan öğretimin gerçeğe uygun olması için gerçek öğrenci ya da alt sınıftaki öğrenciler gibi gerçeğe yakın öğrencilerin katılması tercih edilmesine karşın, uygulamada büyük oranda sınıfta bulunan öğretmen adayları öğrenci rolünü üstlenmektedir (Erdem vd., 2012; Görgen, 2003; Hacısalihoğlu Karadeniz, 2014; Umuzdaş, 2010). Bu durumla alakalı olarak Görgen (2003), bir öğrencinin konuyu kendisiyle eşit düzeyde bilen aynı yaştaki arkadaş grubuna ders vermesinin bir sorun olduğunu, ancak mikro öğretimde amacın bir konuyu öğretmek olmadığının ve bir teknik uygulanması olduğunun unutulmaması gerektiğini vurgulamıştır.

Mikro öğretim uygulama süreci ile ilgili araştırmacılar benzer ancak bazı bileşenler ve adımlar bakımından birbirinden farklılaşan işlem adımları ortaya koymuştur (Babalola, 2010; Benton- Kupper; 2001; Can, 2009; Görgen, 2003; Erdem vd., 2012; Fernandez, 2005; Franklin, 1981; Ping, 2013; Şen, 2009). Franklin (1981), mikro öğretim sürecinin yönleri ve bileşenleri ile ilgili araştırmalarda çok sayıda düzenlemeler olmasına karşın uygulama sürecinin temelinde Stanford modelinde kurulan genel kuralların olduğunu ifade etmiştir.

Kazu (1996), Stanford’daki mikro öğretim uygulamasını gerçek bir dersin hazırlanması, değerlendirilmesi, dersin tekrar hazırlanması, tekrar sunulmasını içeren ve öğretim becerisi kazanılıncaya kadar devam eden bir döngü olarak ifade etmiştir. Araştırmacı Standford modelinde derslerin videoya kayıt edilip dersten sonra hemen izlendiğini, video ile kaydın mümkün olmadığı durumlarda ise, danışman öğretmenin sözel ve sözel olmayan gözlemlerini yazılı olarak kayıt altına alarak öğretmen adaylarına dönüt sağladığını belirtmiştir.

Franklin (1981), mikro öğretim yönteminin temel bileşenlerini öğretim deneyimi, öğretmene geri bildirim verilmesi, geri bildirim ve eleştiri sonucu yapılan değişiklikleri ile orijinal dersin yeniden öğretilmesi olarak açıklamıştır. Fernandez (2005) mikro öğretim sürecini geleneksel olarak, öğretmen adayının eş küçük gruplara bireysel olarak küçültülmüş dersleri sunması, akranlarından ve denetçilerden kendi performansı

hakkında geri bildirim alması şeklinde açıklanmıştır. Benton-Kupper (2001) ise, mikro öğretim yönteminde her öğrencinin belirlediği konuyla ilgili hazırladıkları dersi akranlarına öğrettiğini ve dersten sonra akran değerlendirmesiyle dönüt aldıklarını, derslerin video ile kayıt altına alındığını ve öğrencilerin kendi videosunu izledikten sonra öz değerlendirme yaptıklarını belirtmiştir.

Bhatta (2013), mikro öğretim uygulaması sürecinin öğretmen adaylarının bir beceri seçmesi ile başladığını, model dersi gözlemleme, derslerini planlama, bir örnek ders sunma, dersi gözden geçirme, akranlar ve danışmanların dersi yorumlayarak dönüt vermesi, dersi yeniden planlama, yeniden öğretme ve yeniden geribildirim verme aşamaları ile devam ettiğini öne sürmüştür. Ping (2013), çalışmasında mikro öğretim uygulamasının uzman kişinin örnek olarak canlı ya da video kaydı ile bir öğretim becerisinin uygulanmasını örneğinin göstermesi ile başladığını ifade etmiştir. Araştırmacı, örnek uygulamanın izletilmesinin ardından grup üyelerinin bir konu seçerek küçük bir gruba kısa bir ders hazırlayıp sunduğu, sunumun videoya kaydedilerek öğretmenler ve eğitim verilen öğrenciler tarafından izlendiği, dersin yorumlandığını ve yapılan yorumlarla eksiklerin belirlendiği ve öğretimlerini geliştirmek için öğrencilerin ne yapmaları gerektiğinin tespit edildiği bir mikro öğretim uygulama sürecinden bahsetmiştir.

Şen (2009), mikro öğretimin uygulama sürecini; belirli bir konu üzerinde bir ders planı hazırlama, dersin video ile kayıt altına alınması, video kayıtlarını izlenmesi, öğretmen ve dinleyiciler tarafından dersin değerlendirilmesi, dersin yeniden hazırlanması ve yeniden sunulması, yeniden değerlendirmesi olarak açıklamıştır. Can (2009), mikro öğretim sürecini, belirli bir konuda bir ders planının hazırlanması, öğretim uygulamasının yürütülmesi ve bu esnada dersin video ile kayıt altına alınması, video kaydının izlenmesi, öğretmen adayı ve eğitmenden oluşan grubun mikro öğretim değerlendirme formu ile dersin değerlendirilmesi, değerlendirmelerden yola çıkarak dersin yeniden hazırlanması ve yeniden değerlendirme yapılması, şeklinde açıklamıştır. Benzer şekilde Görgen (2003), mikro öğretim sürecini; belli bir konuda hazırlanan ders planı doğrultusunda dersin işlenmesi, varsa video kamera ile kaydedilmesi, dersin izlenmesi, dersin öğretmen ve derse katılan grup tarafından mikro öğretim formu ve uygulamada yer alan kişilerin öneri, katkı ve eleştirileri ile değerlendirilerek düzeltmelerin yapılması ve tekrar denenmesi, şeklinde açıklamıştır. Kazu (1996) mikro öğretim sürecinin en önemli

aşamalarından birinin, öğretmen adayına kazandırılacak düşünme şekli ve potansiyeli, geri bildirim ve geri bildireme bağlı olarak gerçekleştirilecek yeniden öğretim süreci olduğunu ifade etmiştir. Buna karşın Subramaniam (2006), mikro öğretim yönteminin, zamanla geleneksel modelden düzenlenmiş modele dönüştüğünü belirterek düzenlenmiş mikro öğretim uygulamalarında yeniden öğretim döngüsünden ziyade öğretim tecrübesinin kuram ile gözden geçirilmesi aşamasının olduğunu belirtmiştir.

Yukarıda açıklanan uygulama süreçleri incelendiğinde araştırmacıların küçük farklılıkları olan benzer uygulama süreçlerinden bahsettikleri görülmektedir. Bu uygulama süreçlerindeki ortak aşamalar dersin hazırlanması, sunulması, video ile kayıt altına alınması, kayıtların incelenerek dersin değerlendirilmesi şeklinde özetlenebilir. Bunun yanı sıra uygulama süreçleri ile ilgili farklılıklar göz önünde bulundurularak yukarıda açıklanan uygulama süreçleri aşağıdaki gibi birleştirilebilir:

 Uzman kişi tarafından canlı olarak ya da video kaydından örnek bir mikro öğretim uygulaması izletilmesi.

 Öğretim becerisinin seçilmesi.  Ders planının hazırlanması.

 Dersin Sunulması. Bu esnada dersin video ya da teyp ile kayıt altına alınması, bu cihazların bulunmaması durumunda danışman öğretmenin sözel ve sözel olmayan gözlemlerini yazılı olarak kayıt altına alması.

 Kayıtların incelenmesi sonucu öğretmen adayı, öğrenciler ve danışman öğretmen tarafından değerlendirme formları da kullanılarak dersin değerlendirilmesi ve öğretmen adayının öz değerlendirme yapması.

 Yapılan yorumlar ve eleştiriler doğrultusunda dersin tekrar hazırlanması.  Dersin tekrar sunulması ve kayıt altına alınması.

 Dersin tekrar değerlendirilmesi.

Mikro öğretim uygulama sürecinde dikkat çeken ve sık görülen aşamalardan birisi, öğretmen adaylarına verilen geribildirimdir (Amobi, 2005). Mikro öğretim sürecinde geri bildirim; video kaydı, denetçiler, akranlar, öğrenci rolünü üstlenen kişiler ve diğer katılımcılardan sağlanabilir (Çakır, 2000; Franklin, 1981). Geleneksel olarak öğretmen adayları ders sunumlarından hemen sonra akranları ve kurs eğitmeni ya da alan öğretim sırasında denetleyici üst düzey öğretmenler tarafından hemen geri bildirim almaktadırlar (Lee ve Wu, 2006). Mikro-öğretimde geri bildirim öğretmen adaylarının

gelişimi için kritik bir süreç olarak görülmektedir (Ping, 2013). Bu nedenle öğretmen adaylarının davranışlarında olumlu değişim yapacak kaynaklardan geri bildirim alınması gerektiği vurgulanmaktadır (Franklin, 1981).