Kore hükümetlerinin hukuki durumu ve siyas

Kore’de iki ayrı hükümet kurulduktan ve SSCB ile ABD orduları Kore’yi boşalttıktan sonra, BM Geçici Komisyonu, Kore’nin geleceği hakkındaki görüşlerini, Aralık 1948’de BM Genel Kurulu’na gönderdi. Genel Kurul’da 12 Aralık 1948’de, Geçici Komisyonun yerini BM Kore Komisyonu aldı. BM bu komisyona; Kore’nin birleştirilmesi için her türlü yardım ve tavsiyelerde bulunmak, bölünmüşlükten kaynaklanan iktisadi aksaklıkları ortadan kaldırmak, Kore halkının hür iradesine dayanan temsili rejimin ülkenin tümüne yayılması için görüşler hazırlamak ve işgal kuvvetlerinin çekilmelerini takip etmek görevini verdi. Ayrıca BM, Geçici Kore Komisyonu’nun araştırma yapabildiği ve Kore halkının çoğunluğunun bulunduğu Güney Kore Cumhuriyeti Hükümetini, meşru hükümeti olarak tanıdı. BM’e üye ülkelere, Güney Kore’yi tanımaları tavsiyesinde bulundu.332

SSCB ve Kuzey Kore’nin takındığı olumsuz tavır, bu komisyonun çalışmalarını engelledi. Komisyon, bir rapor hazırlayarak Kore’nin birleştirilmesi ihtimalinin giderek azaldığını BM’e bildirdi. Bunun üzerine Kore sorunu, tekrar BM gündemine geldi. BM, Kore Komisyonuna, iki taraf arasında silahlı çatışma ihtimali bulunduğundan, bu durumun takip edilerek bildirilmesini ve her iki Kore’nin birleştirilebilmesi için çalışmalara devam edilmesi talimatını verdi. 333 Bu talimata göre harekete geçen Komisyon, 2-28 Şubat 1949 tarihleri arasında Seul’de bir çok toplantı yaptı. Kore’nin birleştirilmesini sağlamak için SSCB ve Kuzey Kore nezdinde girişimlerde bulundu. Ancak ne SSCB, ne de Kuzey Kore, Komisyonunun girişimlerine cevap verdi. Böylelikle bu komisyonun, Kore’nin birleştirilmesi için hiçbir şey yapamayacağı anlaşılmış oldu. 334

330 _{Artuç, a.g.e., s.26.}

331 _{Genelkurmay Harp Dairesi Başkanlığı, a.g.e., s.25.} 332 _{Genelkurmay Harp Dairesi Başkanlığı, a.g.e., s.25-26.} 333 _{M.M.V. E.U.Rs. Harp Dairesi, a.g.e., s.22-23.} 334 _{Genelkurmay Harp Dairesi Başkanlığı, a.g.e., , s.26.}

1948-1949 yılları arasında iki Kore Cumhuriyeti arasındaki anlaşmazlık, rejimleri arasındaki zıtlık ve ABD ve SSCB kuvvetlerinin çekilmesiyle öldürücü bir düşmanlık halini aldı. Komünist Çin ve SSCB tarafından desteklenen Kuzey Kore, taarruza yönelik güçlü bir ordu kurmuştu. Güney Kore ise, kendisini savunacak bir orduya dahi sahip değildi. Kuzey ile güney arasında 38’inci paralel bölgesinde zaman zaman silahlı çatışmalar oluyordu. Her iki Kore hükümeti arasında gerilla faaliyetleri ve radyolarla propaganda çalışmaları gittikçe şiddetini artırmıştı. Güney Kore’deki iç siyasi durum da oldukça karışıktı. Güney Kore hükümetinin kendi meclisindeki on bir milletvekili ile binlerce kişi tutuklatması ve Kore’nin birleştirilmesi taraftarı olan Syngman Rhee’nin muhalifi olan Kim Kao’nun 27 Haziran 1949’da öldürülmesi, ülkede tedirginlik ve karmaşa yaratmıştı.

Kore Yarımadası’nda 1949 sonbaharından sonra inisiyatif, Kuzey Kore lideri Kim İl Sung’un eline geçmişti. Bütün ülkede seçimler yapılıp ülkeyi birleştirmeyi hedeflediğini ilan etti. Bu arada, Kuzeyden Güneye yönelik sızmalar ve güneyde tedhiş olayları meydana geliyordu. BM Komisyonu, ülkede bir iç savaş çıkabileceğini rapor etti. Sonunda, Pyongyang yönetimi BM Genel Sekreteri’ne, Kore’yi cebri metotlarla da olsa birleştirme azmi içerisinde olduklarını bildirdi. Kim İl Sung’a göre BM teşkilatı, Kore Halkının egemenliğini kullanmasını engelleyen, emperyalistlerin oyuncağı olan bir kuruluştu. Kuzey Kore, Güney Kore’ye yönelik olarak giriştiği propaganda faaliyetlerinde de Güneyi, ABD kuklası olan Rhee yönetimine karşı ihtilale çağırarak kışkırtıyordu.335

Sınır çatışmaları ve propaganda faaliyetleri, Kuzey ve Güney Kore arasındaki gerginliği artırıyordu. BM ve BM Kore Komisyonu iş yapamaz hale gelmişti. Aslında Kore Yarımadası’ndaki bu sorunun çözümü, ABD ve SSCB’nin aralarında uzlaşmalarına bağlıydı. Kuzey ve Güney Kore hükümetlerinin BM’e üyelik için yapmış oldukları başvuru da, sadece Güney Kore’yi üyeliğe kabul ederek yeni bir anlaşmazlığa sebebiyet vermemek için reddedildi.336

335 _{Öke, a.g.e., s.26.}

Güney Kore’de 10 Mayıs 1950’de, ikinci genel seçim yapıldı. Birinci mecliste görev yapan sadece 27 milletvekili tekrar seçilebildi. 210 kişilik meclise, 128 bağımsız, 45 Başkan Syngman Rhee taraftarı ve Milliyetçi Demokrat Parti’den (muhalif parti) 45 milletvekili girdi. Syngman Rhee’nin ülkede komünistlere karşı giriştiği acımazsız tedbirler, özellikle suçsuz olduğunu iddia edenler arasında hoşnutsuzluk yaratıyordu. Muhalefete karşı takınılan tutum da, Korelilerin haklarına karşı yapılan bir saldırı olarak anlaşılıyordu.337 Kore tarihindeki ilk serbest seçim olarak kabul edilebilecek olan bu seçiminde, Rhee’nin partisi azınlıkta kaldı.

Kore’deki bu gerginlik ve mücadele devam ederken, Mart 1949’da ABD’nin Pasifik Kuvvetleri Komutanı General Mac Arthur bir gazeteye verdiği demeçte;

“ … bizim savunma çizgimiz, Asya kıyısı boyunca uzanan adalar zincirinden geçmektedir. Bu çizgi Filipinler’den başlayarak Okinawa dahil Ryukyu Takımadaları’na kadar gider. Sonra, Japonya’ya, Aleut Adaları zincirinden Alaska’ya doğru kıvrılır. 338” diyerek Kore’yi açıkça savunma alanı dışında tutmuştu.

12 Ocak 1950’de Ulusal Basın Kulübü’ne yaptığı bir açıklamada ABD Dışişleri Bakanı Dean Acheson daha da ileriye giderek, Kore’nin ABD savunma alanı dışında kaldığını belirtmekle beraber, Asya kıtası ana toprakları üzerinde bulunan bölgeleri güvence altına almak gibi bir niyetlerinin olmadığını özellikle ifade etti.339 Bu yeni bir şey değildi. Daha 1947’de ABD, Kore sorununu BM’e götürmeden önce SSCB’ye bu konuda güvence bile vermişti.340

Kuzey Kore ve SSCB’nin, ABD’nin Kore’de herhangi bir çıkarı veya ilgisi kalmadığı sonucunu çıkarmaları doğaldı. Öte yandan, Tokyo’daki ABD Uzak Şark Başkomutanlığına gelen istihbarat raporlarını değerlendiren General Mac Arthur, Washington’a, Kore’de herhangi bir ciddi saldırı olmayacağını bildiriyordu. Güney Kore Başkanı Rhee’de bir demecinde, işgal tehditlerine alıştıklarını ifade ediyordu.341

337 _{Genelkurmay Harp Dairesi Başkanlığı, a.g.e., s.28.} 338 _{Kissinger, a.g.e., s.456.}

339 _{Kissinger, a.g.e., s.456.}

340 _{Lütfü Sel, KORE “Kore’de Cereyan Eden Muharebelerden Alınan Dersler”, Genelkurmay Askeri} Tarih ve Stratejik Etüt Başkanlığı Askeri Tarih Yayınları, Ankara, 1979, s.28.

Dünya üzerindeki SSCB siyaseti değişmişti. Yeraltı faaliyetleri, yıldırma politikaları hızlanmış ve sınırlı savaşlar başlamıştı. ABD, bu siyaseti takip edemiyordu. ABD’nin, Avrupa siyaseti belli olduğu halde Asya siyaseti henüz belli olmamıştı. ABD, Avrupa’daki siyasi durumu iyi anlamış olmalarına karşın, Asya’da olanları değerlendiremiyordu. 342