İn san lar ara sın da Al lah'ı in ka ra da ya lı sis tem le ri yay gın laş tır ma ya ça lı şan ki şi ler, dün ya da ken di le ri ni ta kip eden le re sı kın tı lı bir ya şam sun mak ta dır lar. Ve bu ki şi ler ahi ret te de, peş le rin den sü rük le dik le ri in san la -rın aza bı na se bep ola cak lar dır. Üs te lik dün ya da ken di le ri ni iz le yen akıl sız in san la ra gös ter dik le ri il gi yi, ora da hiç bir şe kil de gös ter me ye cek ler dir.
Ak si ne ora da azap tan kur tu la bil mek için, "Zul me den her ne fis, yer yü -zün de ki le rin tü mü ne sa hip ol sa bu nu (aza ba kar şı lık) mut la ka fid ye ola rak ve rir di..." (Yu nus Su re si, 54) aye tin de bil di ril di ği gi bi yal nız ken di -le ri ni kur tar ma der di için de ola cak lar dır. Dün ya da in ka ra ön der lik eden ki şi le rin gös te re cek le ri ta vır baş ka ayet ler le de in san la ra bil di ril miş tir:
... Her bir üm met gi ri şin de kar de şi ni (ken di ben ze ri ni) la net ler. Ni te kim
hep si bir bi ri ar dın ca ora da top la nın ca, en son ra yer alan lar, en ön de ge -len ler için: "Rab bi miz, iş te bun lar bi zi sap tır dı; öy ley se ateş ten kat kat art tı rıl mış bir azab ver di ye cek ler. (Al lah da:) "Hep si için kat kat tır. An -cak siz bil mez si niz" di ye cek. (Bu se fer) Ön de ge len ler, son da yer alan la ra di ye cek ler ki: "Si zin bi ze gö re bir üs tün lü ğü nüz yok tur, ka zan dık la rı nı -za kar şı lık ola rak a-za bı ta dın." (Araf Su re si, 38-39)
Gö rül dü ğü gi bi, ki şi le rin in kar da ön de gi den ler den ve ya ge ri de ka -lan lar dan ol ma la rı, du rum la rın da önem li bir de ği şik lik ya rat maz. So nuç ola rak her iki grup da hüs ra na uğ ra mış ve dün ya da iş le dik le ri gü nah lar se be biy le son suz bir aza bı ha ket miş ler dir. Al lah Ku ran'da bu ki şi le rin, kı -ya met gü nü, he sap gü nü ve ce hen nem de için de bu lu na cak la rı ruh ha li ni, or ta mı ve ya şa ya cak la rı aza bı de tay lı ola rak ta rif et miş tir.
KI YA MET
Al lah Ku ran'da, kı ya met gü nün den söz eder ken, "... O ça ğı rı cı nın 'ne ta nın mış ne gö rül müş' bir şe ye ça ğı ra ca ğı gün..." (Ka mer Su re si, 6) ifa de si ni kul la nır. Ya ni o gün ya şa na cak olan deh şet, ne ta nın mış, ne gö -rül müş bir deh şet tir.
O vak te in san lar, iş te ça lı şır ken, ev de uyur ken, te le fon la ko nu şur -ken, ki tap okur -ken, gü ler -ken, ağ lar ken ve ya ço cu ğu nu oku la bı ra kır ken ani den ya ka la na bi lir ler. Üs te lik bu ya ka la yış hiç bir in sa nın dün ya ha ya tı bo yun ca as la kar şı la şa ma ya ca ğı ka dar kor ku ve ren bir ya ka la yış ola -cak tır.
Kı ya me tin baş lan gı cı Sur'a üfü rül me si ile olur. (Mü des sir Su re si, 810) Bu ses dün ya nın her ya nın dan du yul du ğun da, Al lah'ın ken di si ne ver di ği sü re yi O'nun rı za sı için kul lan ma yan lar bü yük bir kor ku ya ka pı la -cak lar dır. Al lah Ku ran'da o gün ya şa na -cak olan kor ku ve ri ci olay la rı şu şe kil de bil di rir..
... On la ra va de di len (asıl azap) (kı ya met) sa ati dir. O sa at, kur tu lu şu ol ma -yan da ha kor kunç bir be la ve da ha acı dır. (Ka mer Su re si, 46)
Ayet le rin ifa de siy le, Sur'a üfü rül me si ni bü yük bir sar sın tı ve ku lak la rı pat la tır ca sı na ge len bir gür le me ta kip eder. Her ye ri kap la yan bu sar
-sın tı nın şid de tiy le dağ lar tit re me ye tu tu lur ve al tın da ki top rak la bir lik te kay ma ya baş lar. (Zel ze le Su re si, 1-8)
Dağ lar ufa la nır ve bir kum yı ğı nı ha li ne ge lir. (Va kıa Su re si, 5) İn san -lar o ana ka dar de ğer ver dik le ri şey le rin ne de re ce önem siz ol du ğu nu o an çok iyi an lar lar. Tüm ha yat la rı bo yun ca hır sı nı yap tık la rı mad di de ğer -ler bir an da yok olur.
An cak O her şe yi ba tı rıp gö men fe la ket (kı ya met) gel di ği za man. O gün in san ne ye ça ba har ca dı ğı nı dü şü nüp an lar. Gö re bi len ler için ce hen nem de ser gi len miş tir. (Na zi at Su re si, 34-36)
O gün taş, top rak ve ka ya lar dan mey da na ge len dağ lar bi le ren ga -renk yün par ça la rı gi bi et ra fa sav ru lur. (Ka aria Su re si, 5) İn san bu gü cün, do ğa nın gü cü ol ma dı ğı nın ar tık far kın da dır. Zi ra o gün do ğa da yer le bir ola cak tır. O gün ya şa nan her ola ya müt hiş bir kor ku ve deh şet ha kim dir.
İn san, hay van, ta bi at hep si bu kor ku al tın da ezi lir. İn san lar, de niz le rin fış kı ra rak taş ma ya baş la dı ğı nı (İn fi tar Su re si, 3) ve ta şan de niz le rin tu tuş tu -rul du ğu nu gö rür ler. (Tek vir Su re si, 6)
Gök ler de yer yü züy le bir lik te sar sıl ma ya, o za ma na ka dar hiç gö rül -me miş ve ya şan ma mış bir şe kil de sıy rı lıp yü zül -me ye baş la mış tır. O gün in san la rın mas ma vi gör me ye alış tı ğı gök, her za man ki gö rü nü mün den çı -kıp eri miş bir ma den gö rün tü sü nü alır. (Me aric Su re si, 8) Kı ya met gü nü, gök yü zün de et ra fa ay dın lık ve ren her şe yin ka rar ma ya baş la dı ğı gö rü lür;
Gü neş kö rel ti lir (Tek vir Su re si, 1), Ay ya rı lır (Ka mer Su re si, 1), Güneş'le Ay yan ya na ge ti ri lip bir leş ti ril miş tir. (Kı ya met Su re si, 9)
O gü nün deh şet do lu kor ku sun dan ge be ka dın lar ço cuk la rı nı dü şü -rür ler. Kü çük ço cuk la rın saç la rı kor ku dan ağa rır. (Müz zem mil Su re si, 17) Ço cuk lar an ne le rin den, ka dın lar ko ca la rın dan ve ai le ler bir bir le rin den ka çar lar. Al lah Ku ran'da, bu nun ne de ni ni şöy le haber vermiştir:
Fa kat ku lak la rı pat la tır ca sı na o gür le me gel di ği za man, ki şi o gün; ken di kar de şin den ka çar, an ne sin den ve ba ba sın dan, eşin den ve ço cuk la rın dan, o gün, on lar dan her bi ri si nin ken di ne ye te cek bir işi var dır. (Abe se Su re -si, 33-37)