Dijital Öyküleme ve Öğrenci

Jakes ve Brennan (2005) dijital öyküleme çalışmalarının 21. yüzyıl’da toplumun öğrencilerden bilmesini ve gerçekleştirmesini beklediklerinin birçoğunu kapsayan güçlü bir öğrenme deneyimi sağlayabileceğini ifade etmektedir. Araştırmalar dijital öyküleme çalışmaları sayesinde okul dışındaki ileri teknoloji uygulamalarının okul ortamına getirilmesinin yanında, öğrencilerin geleneksel öykülemeden sağladıkları faydalardan daha fazlasını bu çalışmalar ile sağladığını göstermektedir (Ohler, 2008). Robin’e (2006) göre dijital öyküleme kendi öykülerini nasıl oluşturacakları öğretilen öğrenciler için güçlü bir araç olabilir. Öğretmen veya başkaları tarafından oluşturulan dijital öyküleme örnekleri seyrettirildikten sonra öğrencilerden istedikleri bir konu hakkında araştırma yaparak kendi bakış açılarına göre dijital öykü hazırlamaları istenebilir. Bu tür bir etkinlik günümüz dijital nesil öğrencilerinin sınıf ortamında derse yönelik ilgilerini, dikkatlerini ve motivasyonlarını arttırabilir.

Miller’e (2009) göre dijital öyküleme öğrencilerin motivasyonlarını arttırmakta ve öğrenme deneyimlerinin kişiselleştirilmesini sağlamaktadır. Öğrencilerin dijital öyküleme çalışmaları sonucunda öğrendikleri bilgilerin faydalı olduğunu ve bu bilgileri başka konular da kullanabildiklerini görmeleri motivasyonlarını olumlu bir şekilde etkilemektedir (Smeda vd., 2010). Birçok araştırma, dijital öyküleme çalışmalarının öğrencilerin derse yönelik ilgilerini, konsantrasyonlarını ve motivasyonlarını arttırdığını, öğrenci işbirliğini ve fikirlerinin düzenlenmesini kolaylaştırdığını, karmaşık konuların anlaşılmasına yardımcı olduğunu, bilgiyi daha uygun ve anlamlı bir şekilde sunmayı sağladığını göstermektedir (Robin, 2006, 2008; Sadik, 2008; Van Gils, 2005; Yoon, 2013). Dijital öyküleme öğrencilerin öğrenme sürecine katılımını arttıran, karar verme becerilerini geliştiren, gerçek dünya deneyimlerini arttıran ve öğrencileri işbirliği içinde çalışmaya teşvik eden değerli bir araçtır (Behmer vd., 2006). Burmark (2004) öğrencilerin bilgiyi elde etmesinde, yeni fikirler ortaya koymasında ve bilgilerini düzenlemesinde dijital öykülemenin etkili bir yaklaşım olduğunu ve bu sayede öğrencilerin konuyu daha iyi anladıklarını ifade etmektedir. Çünkü dijital öyküleme çalışmaları öğrencilere bireysel olarak derin anlamlar içeren öyküleri oluşturmasında fırsat sağlamakta ve motive etmektedir

(Sadik, 2008). Robin (2006), öğrencilerin dijital öykülerini tasarlama, oluşturma ve sunma sürecine katılması sonucunda bazı becerilerinin gelişeceğini belirtmektedir. Bu beceriler şu şekildedir:

 Araştırma Becerileri: Öyküyü belirleme sürecinde gerekli bilgileri bulabilme ve analiz edebilme

 Yazma Becerileri: Bir bakış açısına göre öyküyü yazabilme

 Organizasyon Becerileri: Proje kapsamında, kullanılan malzemeler ve bu görevi tamamlamak için gereken süreyi yönetebilme

 Teknoloji Becerileri: Dijital kamera, tarayıcı ve mikrofon gibi çeşitli araçları ve çoklu ortam yazılımlarını kullanabilme

 Sunum Becerileri: Öyküyü dinleyicilere en iyi şekilde nasıl sunabileceğini bilme

 Görüşme Becerileri: Görüşme için kaynakları bulabilme ve sorulacak soruları belirleyebilme

 Bireyler Arası Beceriler: Bir grup içinde çalışabilme ve grup üyeleri için bireysel rollerin belirlenmesi

 Problem Çözme Becerileri: Başlangıcından bitene kadar projede karşılaşılan zorlukların üstesinden gelecek kararlar alabilme

 Değerlendirme Becerileri: Kendisinin veya başkalarının işlerini eleştirebilme konusunda deneyim kazanma

Dijital öyküleme ile ilgili yapılan çalışmalar, dijital öyküleme sürecine aktif olarak katılım gösteren öğrencilerin araştırma ve organizasyon becerilerinin geliştiğini ve anlatılan konuya ilgilerinin arttığını göstermektedir (Paull, 2002; Salpeter, 2005). Ayrıca dijital öyküleme çalışmalarına katılan öğrenciler fikirlerini düzenlemeyi, sorular sormayı, düşüncelerini açıklamayı ve sesli anlatım yapmayı öğrenirken iletişim becerilerini geliştirebilmektedir (Robin, 2006). Dijital öyküleme çalışmalarında sağlanan aktif öğrenme süreci sayesinde öğrenciler öykü metni, öykücü ve bunlar arasındaki ilişkiler üzerinde düşünme becerilerini geliştirerek konuları daha iyi anlayabilmekte, diğer bireyleri dinleyerek ve onlarla etkileşim kurabilmektedir (Mello, 2001).

Dijital öyküleme sürecinde öğrenciler bir konu hakkında araştırma yapmayı öğrenirken, iletişim becerilerini geliştirerek, sorular sorar, fikirlerini organize eder, ortaya yeni fikirler sürer ve anlamlı öyküler oluştururlar. Bu deneyimi yaşayan öğrenciler, başkalarının çalışmalarının yanı sıra kendi çalışmalarına da eleştirel gözle bakarak sosyal öğrenmeyi sağlar ve duygusal zekâlarını geliştirirler (Robin, 2008). Behmer’e (2005) göre dijital öyküleme öğrencilere iletişim ve teknoloji becerilerini kullanarak birlikte çalışabilecekleri, farklı konuları eleştirel olarak inceleyebilecekleri esnek bir öğrenme ortamı sağlamaktadır.

Dijital öyküleme öğrencilere belirli bir izleyici kitlesine yönelik öykü oluşturma, fikirlerini ve bildiklerini bireysel ve anlamlı bir şekilde sunma konusunda yardımcı olmaktadır (Robin, 2006; Sadik, 2008). Aynı zamanda her öğrenciyi hazırladıkları dijital öyküler sayesinde izleyiciler için bir öğretici haline getirmektedir. Bu sayede öğrencilerin kendilerine olan güvenleri artarken, öğrendiklerini diğer öğrencilere aktarabilmekte ve aralarında işbirliği artmaktadır (Miller, 2009). Dijital öyküleme çalışmaları öğrenciler arasında ortak çalışma ve işbirliğini arttırmaya yönelik potansiyele sahiptir. Bu çalışmalar sayesinde öğrenciler öykü oluştururken birlikte daha çok çalışma fırsatı bulabilirler (Smeda vd., 2012). Dijital öyküleme farklı öğrenme stillerine sahip öğrenciler için ilgi çekici olabilir, öğrencilerin grup çalışmalarında işbirliğini arttırabilir, kişisel olarak bir şey yapmaları ve başarılı olmaları deneyimlerini daha değerli hale getirebilir (Robin, 2006).

Öğrencileri ile birlikte çoklu ortam projeleri gerçekleştiren birçok eğitimci, üst- düzey düşünme ve problem çözme becerileri ile birlikte sentezleme, analiz etme, değerlendirme ve bilgiyi sunmada dijital öykülemenin oldukça etkili bir yaklaşım olduğu konusunda aynı fikirdedir (Robin, 2008). Araştırmalar dijital öyküleme çalışmaları yapan öğrencilerin problem çözme ve karar verme süreçlerine daha çok katıldıklarını ve sorumluluk aldıklarını göstermektedir (Chung, 2007; Sadik, 2008). Ayrıca dijital öyküleme çalışmaları öğrencilerin problemleri yenilikçi yollarla çözebilmesi için yaratıcılıklarının gelişmesinde yardımcı olmaktadır (Jenkins & Lonsdale, 2007; Ohler, 2008).

Çoklu ortam öğeleri açısından zengin bir dijital öykü öğrencilerin dikkatini ve ilgisini arttırarak yeni fikirler keşfetmelerini sağlayabilmektedir (Robin, 2008).

Robin ve Pierson’a (2005) göre dijital öyküleme sayesinde öğretmen ve öğrenciler hayal güçlerini zorlayarak sahip oldukları tecrübeleri etkili bir şekilde sunabilmektedir.

Öğrencilerin son teknolojileri kullanarak dijital öykü oluşturma sürecine aktif olarak katılmaları 21. yüzyıl becerilerini kazanmada itici bir güç oluşturmaktadır (Jakes & Brennan, 2005). 21. yüzyıl becerilerini oluşturan temel beceriler şunlardır (Robin, 2008):

 Dijital Okuryazarlık: Gittikçe genişleyen toplum ile bilgi toplamak, sorunları

tartışmak ve yardım aramak amacıyla iletişim yeteneği.

 Global Okuryazarlık: Mesajları küresel bir bakış açısıyla okuma,

yorumlama, cevaplama kapasitesi.

 Teknoloji Okuryazarlığı: Öğrenme, verimlilik ve performansı arttırmak için bilgisayar ve diğer teknolojileri kullanma yeteneği.

 Görsel Okuryazarlık: Görsel imajlar üzerinden anlama, üretme ve iletişim

yeteneği.

 Bilgi Okuryazarlığı: Bilgiyi bulma, değerlendirme ve sentezleme yeteneği.

Dijital öyküleme öğrencilerin bilgi okuryazarlığı, görsel okuryazarlık, teknoloji okuryazarlığı ve medya okuryazarlığı gibi becerileri kazanmasında yardımcı olmaktadır (Jakes & Brennan, 2005; Robin, 2006). Robin’e (2006) göre öğrencilerin dijital öyküleme sürecinde metin, resim, video gibi çoklu ortam öğelerini bir araya getirmek amacıyla bazı yazılımları kullanması teknoloji okuryazarlıklarını geliştirmektedir. Dijital öyküleme sayesinde öğrenciler tarayıcı, fotoğraf makinesi ve video kameraları kullanarak içeriklerin dijital ortama nasıl aktarılacağını öğrenmektedir. Ayrıca, öğrenciler öyküleri için seslendirme yapma ve fon müziği oluşturma sürecinde mikrofon kullanmayı, ses kaydı yapmayı, müzik ve ses efektleri eklemeyi öğrenmektedir.

İlgili literatür dijital öyküleme çalışmalarının öğrencilerin okuma, yazma, konuşma, anlama ve dinleme becerilerini arttırdığını göstermektedir (Jakes & Brennan, 2005; Sadik, 2008; Skinner & Hagood, 2008; Tsou, Wang & Tzeng, 2006; Verdugo & Belmonte, 2007; Yang & Wu, 2012; Yoon, 2013). Dijital öyküleme öğrencilerin öyküleme sürecinde metinlerle olan etkileşimini arttırmakta, üst düzey

düşünmelerine imkân sağlayarak daha derinlemesine ve anlamlandırarak okumalarına yardımcı olmaktadır. Ayrıca dijital öyküleme öğrencilere dili daha etkili kullanma becerisi kazandırarak yazma sürecinde daha rahat olmalarını sağlamaktadır (Miller, 2009). Gakhar ve Thompson’a (2007) göre dijital öyküleme öğrencilere gerçekçi eserler tasarlama ve oluşturma sürecinde düşüncelerini tutarlı bir şekilde organize etme ve yaratıcı bir şekilde yazma fırsatı sağlamaktadır. Ayrıca öğrenciler dijital öyküleme sürecinde dil kullanımı ile ilgili deneyimlere daha istekli olmakta ve gerektiğinde dil kullanımlarını düzenlemektedir (Hull & Katz, 2006).

Miller’e (2009) göre birçok öğretmen öğrencilerine herhangi bir konuda yazı yazdırmada zorlanmasına rağmen dijital öyküleme çalışmaları bu konuda öğrencileri motive etmede çok faydalıdır. Birçok araştırma dijital öykülemenin öğrencilerin yazma becerilerini geliştirmedeki etkisini göstermektedir (Ballast, Stephens & Radcliffe, 2008; Gakhar & Thompson, 2007). Ballast ve arkadaşlarının (2008) araştırmasında dijital öyküleme etkinlikleri yapan grubun öykülerini dikkatli bir şekilde yazdıkları, kullandıkları kelimeleri özenle seçtikleri, cümleleri anlamlı bir şekilde sıraladıkları görülmüştür. Bu çalışma dijital öykülemenin öğrencilerin yazma becerilerini geliştirdiğini göstermektedir. Burmark (2004) ise yaptığı araştırmada yazılı metinlere görsellerin eklenmesinin öğrencilerin kavrama düzeylerini arttırdığını ortaya koymuştur.