Tebliğ’in geçici 1 inci maddesi ile, bu Tebliğ ile yürürlükten kaldırılan grup muafiyet tebliğlerinin kapsamında yer alan anlaşmaların, bu grup muafiyeti tebliğinin öngördüğü şartlara uygun olarak değiştirilmesi için bir geçiş süresi düzenlemesi yapılmıştır. Söz konusu maddeye göre; “Bu Tebliğ’in yürürlüğe girdiği tarihte 1997/3, 1997/4 ve 1998/7 sayılı Tebliğler ile sağlanan grup muafiyetinden yararlanmakta olan ancak bu Tebliğde öngörülen grup muafiyetinden yararlanma koşullarını taşımayan anlaşmaların bu Tebliğ ile tanınan muafiyetten yararlanabilmesi için, bu Tebliğ’in yürürlüğe girdiği tarihten itibaren 1 yıl içerisinde bu Tebliğ ile öngörülen koşulları sağlayacak şekilde değiştirilmeleri gerekir. Bu süre içerisinde anılan anlaşmalara 4054 sayılı Kanun’un 4 üncü maddesinde öngörülen yasaklanma uygulanmaz.”
SONUÇ
Rekabet hukuku, teşebbüslerin piyasada uymaları gereken rekabet kurallarını ve bu kurallara aykırı davranışların ortaya çıkardığı zararlardan sorumluluğu düzenleyen hukuk dalıdır. Rekabet kuralları ile rekabetin ekonomik ve sosyal sonuçlarının amaçlanmış olması sosyal yaşamın vazgeçilmez bir unsuru olan rekabet kavramının önemini güçlendirmiştir. Liberal ekonomik görüşe dayanan sistemlerin vazgeçilmez unsuru olan rekabet, ekonomik birimleri verimli olmaya daha kaliteli ve düşük fiyatlarla rakiplerinden daha fazla ürün ve hizmet sunmaya yönelten çok önemli bir süreçtir. Rekabetin korunmak istenmesinin nedeni faydalarının devamının sağlanması isteğidir. Böylelikle piyasa ekonomilerinde işlerlik sağlanması ve bu işlerliğin devamlılığı hedeflenir.
Avrupa Toplulukları Rekabet Politikasının hedefi bu doğrultuda işleyen verimli bir rekabet ortamı yaratmak ve devamlılığını sağlamaktır. Avrupa Toplulukları Rekabet Hukukunun bu doğrultudaki amaçları politik ve ekonomiktir.
Bu politik ve ekonomik amaçlar, üye devletler arasında ticaret engellerini kaldırarak, entegrasyonu sağlamak, tüketiciyi korumak, verimliliği artırmak, dürüst ve adil bir rekabet piyasasını oluşturmak doğrultusundadır. Topluluk içinde rekabet düzeyine ilişkin en önemli düzenleme Topluluk Kurucu Antlaşması kabul edilen Roma Antlaşması madde 3(g) de hüküm altına alınmıştır. Kurucu anlaşmanın rekabet hukukuna ilişkin maddelerine dayanarak Konsey ve Komisyon’ca çıkartılan tüzük, direktif, karar ve görüşler, Avrupa Toplulukları Adalet Divanının içtihatları, Topluluk Rekabet Hukukunun müktesebatını oluşturmuştur. Rekabet hukuku açısından Türkiye-Avrupa Topluluğu ilişkileri ele alındığında, Türkiye, 1963 Ankara
Antlaşması ve 1971 Katma Protokol ile Topluluk rekabet kurallarına uyumlu bir rekabet düzenlemesi yapmayı taahhüt etmiştir. Ayrıca 1995 tarihli Avrupa Toplulukları ile Türkiye arasında kurulan Gümrük Birliği ile gelen yasaların yakınlaştırılması ilkesi doğrultusunda rekabet hukuku düzenlemelerini AT Rekabet Mevzuatı ile uyumlaştırma mükellefiyeti doğmuştur. Topluluk Rekabet Hukuku’na uyum kapsamında Türkiye Cumhuriyeti 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkındaki Kanun’u 1994 tarihinde kabul etmiştir. Bununla birlikte Türkiye rekabet hukukuna ilişkin düzenlemeleri yaparken, büyük ölçüde Topluluk Rekabet Hukuku düzeyini örnek almaktadır.
Tezin konusu dikey sınırlamalara ilişkindir. Topluluk rekabet düzenlemelerinin dikey anlaşmalara yönelik kurallarının ve bu anlaşmalara ilişkin muafiyet düzenlemelerinin oldukça katı ve şekle dayalı olması nedeniyle Avrupa Topluluğu, “2790/1999 sayılı Dikey Anlaşmalar Grup Muafiyet Tüzüğü” adı altında yeni bir hukuki düzenlemeye gitmiştir. Avrupa Toplulukları Rekabet Hukuku’nda yeni ve işlevsel bir düzenlemeye ihtiyaç duyulması Komisyon’u dikey sınırlamalar hakkında Topluluk Rekabet Politikasını yeniden biçimlendirmeye yönlendirmiştir.
Bu doğrultuda, Türk Rekabet Kurulu Avrupa Topluluğunda uygulanmaya başlanan Dikey Anlaşmalar Tüzüğü’nün çıkarılmasına neden oluşturulan sebeplerin büyük ölçüde Türkiye için de geçerli olduğu düşüncesinden hareketle 2002/2 sayılı Dikey Anlaşmalar Tebliği’ni yürürlüğe koymuştur.
KAYNAKÇA
I. KİTAPLAR VE MAKALELER
AKINCI A., : Rekabetin Yatay Kısıtlanması, Ankara, 2001.
ARAT T., : “Avrupa Toplulukları Hukuku”, T.C Merkez Bankası Avrupa Birliği ve Türkiye- Avrupa Birliği İlişkileri Semineri , Ankara 1995, sf.29-52X.
ASLAN Y., :“Rekabet Hukukunda Dikey Anlaşmalar” Ankara Barosu Uluslararası Hukuk Kurultayı , Ankara 2002.
ASLAN Y., : Rekabet Hukuku, Bursa 2001.
ASLAN Y., : “Rekabet Hukukunda Dikey Anlaşmalar”, Ankara Barosu Uluslararası Hukuk Kurultayı , Ankara 2002, sf.54 – 194.
ASLAN Y., : “Türk Rekabet Hukuku Çerçevesinde Rekabeti Bozucu Anlaşma, Uyumlu Eylem ve Kararlar ve Muafiyet”, Rekabet Hukuku ve Yargı Sempozyumu, Ankara 1999, sf.13 – 20.
ASLAN, Y., : Rekabet Hukuku Bakımından Dikey Anlaşmalar, Teori ve Uygulama, Ekin Kitabevi, Bursa 2004.
BADUR E., : Türk Rekabet Hukukunda Rekabeti Sınırlayıcı Anlaşmalar, Uyumlu Eylem ve Kararlar, Ankara 2001.
BAEL, I.V.; BELLIS, C.F., :Competition Law Of The EEC, Oxfordshire 1996.
BAYKAL S., : AT Hukukunun Etkili Biçimde Uygulanması ve Bireysel Haklar, ATAUM Yayını, Ankara, 2002.
BELLAMY, C.; CHILD, G., Common Market Law of Competition, 1st Supplement, 4th Edition, London 1996.
BISHOP, S; WALKER, M., Economics of the EC Competition Law, London 2000.
Business Europe : “Vertical Restraints”, 14th June 2000, sf.7.
CHARD, J.S., : “Economic Effects of Ecslusive Purchasing Agreements in the Distribution of Goods” , Marketing Channels, Lexington Mass., Lexington Boks, 1986.
CHAUDEY M., FADAIO M., Vertical Restraints: Anti Competitive Tools or Market Failures Palliatives? The Revelance of Contracts Econometrics, 2002.
CURTIN D. –VAN EMPEL M.- VÖLKER E.L.M –WINTER J.A. , Leading Cases on the Law of the European Union, Sixth Edition, 1994
Devlet Planlama Teşkilatı, Rekabet Hukuku ve Politikaları Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Ankara, 2000
DRAHOS, M., : Convergence of Competition Laws and Policies in the European Community, Netherlands, Kluwer Law International, 2001.
EFEM G. – BADUR E., : AT Rekabet Hukuku, Rekabeti Sınırlayıcı Anlaşmalar ve Hakim Durumun Kötüye Kullanılması, Ankara 2002.
ESİN A., : Dikey Anlaşmalara İlişkin Grup Muafiyeti Tebliği (Tebliğ No: 2002/2) Uygulama Esasları Üzerine Kılavuz, Nisan 2003
EUROPEAN COMMISSION, “Green Paper on Vertical Restraints in EU.
Competition Policy” (Execurive Summary), COM (96) 721 final, (1997) 4 CMLRev 519, 22 January 1997.
GÜRZUMAR Osman Berat : “2002/2 Sayılı Rekabet Kurulu Tebliği Çerçevesinde Dikey Anlaşmalar”, Rekabet Hukukunda Güncel Gelişmeler Sempozyumu – I, Kayseri, 2003, Rekabet Kurumu Yayını, Yayın No: 0137, Nisan 2003, sf. 79 – 151.
HASTINGS, E.C., : The Theory Of Monopolistic Competition, Cambridge 1960.
HAWK, B.E., : “System Failure: Vertical Restraint and EC Competition Law”, Common Market Law Review 32, 1995.
İktisadi Kalkınma Vakfı, : Amsterdam Anlaşması, Bütünleştirilmiş Haliyle Avrupa Birliği Kurucu Anlaşmaları, İstanbul, 2000
İNAN, N., : “Rekabetin Korunması Hakkında Kanun ve Avrupa Birliği Rekabet Politikasına Uyum”, Avrupa Birliği El Kitabı, Merkez Bankası Yayını, 2. Bası, Ankara 1995.
JOELSON, M.R., : An International Antitrust Primer, Second Edition, London, Kluwer Law International, 2001.
JOSKOW, P.L., : “Asset Specifity and the Structure of Vertical Relationships: Empiricial Evidence”, Journal of Law, Economics and Organisation 4, Spring 1988.
KARAKURT, A., : Avrupa Topluluğu ve Türk Rekabet Politikasında Münhasır Dikey Anlaşmalar, Rekabet Kurumu, Ankara, Nisan 2005.
KASERMAN, D.L., MAYO, J.W., Government and Business, USA, Dryden Press, 1995.
KENT P., : Law of the European Union, 3rd Edition, 2001.
KİLCİLER, M., : AT ve Türk Rekabet Hukuklarında Grup Muafiyeti, Yüksek Lisans Tezi, Ankara 2002.
KORAH V., : An Introductory Guide to EC Competition and Practice, London, 1994.
KORAH V., : Cases and Materials on EC Competition Law, London, 1996
KORAH, V., O’SULLIVAN D., Distribution Agreements Under the EC Competition Rules, Oxford Hard Publishing, 2002.
MAHER I., : Competition Law: Alignment and Reform, Dublin, 1999.
MENDELSOHN, M., ROSE, S., Guide to the EC Block Exemption for Vertical Agreements, Netherlands, Kluwer Law International, 2002.
MENDELSON M., : “Careful Analysis, Subtle Approach Advised on European Block Exemption”, January – February 2001, Franchising World, sf.39.
ÖZ G., : “AB Rekabet Hukukunda Son Gelişmeler”, Rekabet Kurumu Perşembe Konferansları-3, Rekabet Kurumu Yayını, Yayın No: 0041, Aralık 1999, sf. 79 – 115.
ÖZ G., : Avrupa Topluluğu ve Türk Rekabet Hukukunda Hakim Durumun Kötüye Kullanılması, Ankara, 2000
PEDLER R., : “Block Exemptions”, European Political Issues, Issue 25, sf.60 – 61.
PEEPERKORN, L., : “Dikey Anlaşmaların İktisadi Boyutu” Rekabet Dergisi S:10, 2002.
Rekabet Kurumu Araştırma Dairesi Başkanlığı Uluslararası İlişkiler Müdürlüğü, Topluluk Rekabet Kurallarının Dikey Sınırlamalara Uygulanması Konusundaki Komisyon Mektubu, Dikey Sınırlamalar Konulu Yeşil Rapor Sonrasındaki Durum, Yayın No: 0044, Mart 2000.
Rekabet Kurumu Araştırma Dairesi Başkanlığı Uluslararası İlişkiler Müdürlüğü, AT Rekabet Politikasında Dikey Kısıtlamalar Hakkında Yeşil Kitap, Yayın No: 0035, 1999
Rekabet Kurumu Dikey Anlaşmalar Hakkında Komisyon Tüzüğü ve Komisyon Bildirimi, Çeviren: Prof. Dr. Yılmaz ASLAN.
SANLI K.C., : Rekabetin Korunması Hakkındaki Kanun’da Öngörülen Yasaklayıcı Hükümler ve Bu hükümlere Aykırı Sözleşme ve Teşebbüs Birliği Kararlarının Geçersizliği, Ankara 2001.
SUBIOTTO, R., AMATO, F., “The Reform of the European Competition Policy Concerning Vertical Restraints”, Antitrust Law Journal, Vol.69, 2001.
TEKİNALP - TEKİNALP, : Avrupa Birliği Hukuku, İstanbul, 2000.
TERHORST Georg : “The reformation of the EC Competition Policy on Vertical Restraints”, Northwestern Journal of
International Law and Business, Fall 2000, Vol.21, Issue 1, sf.343 – 379.
TOPÇUOĞLU, M., : Rekabeti Kısıtlayan Teşebbüsler Arası İşbirliği Davranışları ve Hukuki Sonuçları, Ankara 2001.
VAN DER WOUDE M. – JONES C., EC Competition Law Handbook, 2001/2002 Edition, London, 2002
WHISH R., : Competition Law, Fourth Edition, United Kingdom, Butterworths, 2001.
WHISH R., : “Regulation 2790/99: The Commission’s ‘New Style’
Block Exemption for Vertical Agreements”, Common Market Law Review 37, sf.887 – 924, 2000.
ZEVKLİLER, A., : Borçlar Hukuku, Özel Borç İlişkileri, Ankara 1998.
II. AVRUPA KOMİSYONU’NUN TÜZÜK VE BİLDİRİLERİ
Commission Regulation (EEC) No: 1983/83 of 22 June 1983 on the Application of Article 85(3) of the Treaty to Categories of Exclusive Distribution Agreements, OJ (1983) L 173/1.
Commission Regulation (EEC) No: 1984/83 of 22 June 1983 on the Application of Article 85(3) of the Treaty to Categories of Exclusive Purchasing Agreement, OJ (1983) L 173/5.
Commission Regulation (EEC) No 4087/88 of 30 November 1988 on the Application of Article 85(3) of the Treaty to Categories of Franchise Agreements, OJ (1988) L359/46.
Commission Regulation (EC) No 2790/1999 of 22 December 1999 on the Application of Article 81(3) of the Treaty to Categories of Vertical Agreements and Concerted Practices, OJ (1999) l 336/21.
Commission Notice, Guidelines on Vertical Restraints, OJ (2000) C 291/1.
Commission Notice, Guidelines on the Applicability of Article 81 of the Treaty to Horizontal Cooperation Agreements, OJ (2001) C3/2.
Commission Notice on Agreements of Minor Importance Which do not Appreciably Restrict Competition Under Article 81(1) of the Treaty Establishing the European Community (de minimis), OJ (2001) C 368/13.
III. BAKANLAR KONSEYİ TÜZÜKLERİ
Council Regulation 17/62, OJ (1962) 13/204, OJ Sp. Ed. (1962)87.
Council Regulation 19/65/EEC of 2 March of the Council on Application of Article 85(3) of the Treaty to Certain Categories of Agreements and Concerted Practices, JO (1965) 533, OJ Sp. Ed. (1965-1966) 35.
Council Regulation (EC) No 1215/1999 of June 1999 Amending Regulation No 19/65 EEC on the Application of Article 85(3) of the TReaty to Certain Categories of Agreements and Concerted Practices, OJ (1999) L 148/1.
Council Regulation (EC) No 1216/1999 of 10 June 1999 Amending Regulation No 17: First Regulation Implementing Articles 81 and 82 of the Treaty, OJ (1999) L 148/5.
IV. REKABET KURULU KILAVUZ VE TEBLİĞLERİ
1997/3 Sayılı Tek Elden Dağıtım Anlaşmalarına İlişkin Grup Muafiyeti Tebliği, RG 4.9.1997 t., 23100 S.
1997/4 Sayılı Tek Elden Satın Alma Anlaşmalarına İlişkin Grup Muafiyeti Tebliği, RG 9.9.1997 t., 23105 S.
1998/7 Sayılı Franchise Anlaşmalarına İlişkin Grup Muafiyet Tebliği, RG, 16.12.1998 t., 23555 S.
Dikey anlaşmalara İlişkin Grup Muafiyet Tebliği, Tebliğ No. 2002/2, RG 14.07.2002 t. ve 24815 S.
2002/2 Sayılı Dikey Anlaşmalara İlişkin Grup Muafiyet Tebliği Uygulama Kılavuzu, RG. 09.08.2003 t. ve 25194 S.
2002/2 Sayılı Dikey Anlaşmalara İlişkin Grup Muafiyeti Tebliğinde Değişiklik Yapılmasına İlişkin Tebliğ, Tebliğ No: 2003/3, RG 18.09.2003 t. ve 25233 S.
V. AVRUPA KOMİSYONU KARARLARI
Adalat (EC Commission Decision 96/478), OJ (1996) L 201/1, (1996) 5 CMLR 416.
Auditel (EC Commission Decision 93/668), OJ (1993) L 306/50, (1995) 5 CMLR 719.
Continental Can Co. Inc. (EC Commission Decision 72/21), OJ (1972) L 7/25, (1972) CMLR D11.
Moosehead/Whitbread (EC Commissinon Decision 90/186), OJ (1990) L 100/32, (1991) 4 CMLR 391.
RAI/Unitel (EC Commission Decision 78/516), OJ (1978) L 157/39.
Tetra Pak I (EC Commission Decision 88/501), OJ (1998) L 272/27.
VI. ADALET DİVANI KARARLARI
Case 56-58/64 Consten and Grundig v Commission (1966) ECR 299, (1966) CMLR 418, s.339.
Case 56/65 Société Technique Miniére v. Maschinenbau ULM (1966) ECR 235, (1966) CMLR 357.
Case 5/69 Franz Völk v. Vervaecke (1969) ECR 295, (1969) CMLR 273.
Case 6/72 Continental Can (1973) ECR 215, (1973) CMLR 199.
Case 8/72 Vereeniging van Cementhandelaren v. Commission (1972) ECR 977, (1973) CMLR 7.
Case 40/73 Suiker Unie v. Commission (1975) ECR 1663, (1976) 1 CMLR 295.
Case 26/76 Metro v. Commission (1977) ECR 1875, (1978) 2 CMLR 1.
Case 27/76 United Brands v. Commission (1978) ECR 207.
Case 85/76 Hoffman-La Roche v. Commission (1979) ECR 461, (1979) 3 CMLR 211.
Case 75/84 Metro v. Commission (1986) ECR 3021, (1987) 1 CMLR 118.
Cases 142&156/84 BAT & RJ Reynolds v. Commission (1987) ECR 4487, (1988) 4 CMLR 24.
Case 161/84 Pronuptia de Paris v. Pronuptia de Paris Irmgard Schillgalis (1986) ECR 353, (1986) 1 CMLR 414.
Case C-62/86 AKZO v. Commission (1991) I ECR 3359, (1993) 5 CMLR 215.
Case C-234/89 Delimitis v. Henninger Brau AG (1991) ECR I-935, (1992) 5 CMLR 210.
Case C-333/94P Tetra Pak International SA v. Commission (1996) ECR I-5951, (1997) 4 CMLR 662.
VII. REKABET KURULU KARARLARI
İGTOD, 24.11.1999 t. 99-53/575-365 S.
Turkcell A.Ş., 20.7.2001 t. 01-35/347-95 S.
Camtaş Düzcam, 27.02.2003 t. 2002-1-87 S.
Camtaş Düzcam, 10.04.2003 t. 2002-1-25 S.
Aksa Jeneratör, 10.07.2003 t. D2/1/HSÖ-03/4 S.
Shell, 02.10.2003 t. D1/1/CS-03/1 S.
Toys R Us, 13.11.2003 t. 3/1/A.Ç./ S.
BBA Beymen A.Ş., 29.4.2004 t. 04-30/350-86 S.
Frito Lay A.Ş., 4.5.2004 t. 2004 t. 04-32/377-95 S.
Alfa Laval Ltd. 8.7.2004 t. 04-46/587-142 S.
Elmor Tesisat Malzemesi A.Ş., 21.09.2004 t. 04-61/891-213 S.
ÜNSAL Bilge Özlem, AT Rekabet Hukukunda Dikey Anlaşmalar Hakkında 2790/1999 Sayılı Grup Muafiyet Tüzüğü Ve Türk Rekabet Hukukuna Yansımaları,
Yüksek Lisans Tezi, Danışman: Yrd. Doç. Dr. Gamze Aşcıoğlu Öz, 125 s.
ÖZET
Tezin konusu dikey sınırlamalara ilişkindir. Topluluk Rekabet Politikasının dikey sınırlamalarla ilgili kırk yıla yakın bir geçmişi olduğu dikkate alındığında, gerek tarihsel sürecin gerekse tezin konusunu oluşturan 2790/1999 sayılı Tüzüğün Komisyon’ca kabulü öncesinde ve sonrasında dikey sınırlamalar ile ilgili getirilen düzenlemelerin ve bunların ekonomik ve hukuki yansımalarını nedensellik bağı çerçevesinde ele alınması ve tartışılması rekabet hukuku açısından önem taşımaktadır. Avrupa Birliği-Türkiye ilişkilerinde Rekabet Hukukunun yeri değerlendirildiğinde, 1963 Ankara Antlaşması ve 1971 Katma Protokol ile başlayan 1995 Gümrük Birliği Antlaşması’yla güçlenen Türkiye’nin Avrupa Birliği ile uyumlu rekabet hukuku düzenlemeleri yapma mükellefiyetinin yasaların yakınlaştırılması ilkesi doğrultusunda ortaya çıktığını görmekteyiz. Bu anlamda Türk Rekabet Kurulu 2002/2 sayılı Dikey Anlaşmalara İlişkin Tebliği yürürlüğe koymuştur. Bu açıklamalar ışığı altında Avrupa Toplulukları Dikey Anlaşmalara İlişkin Muafiyet Tüzüğü ve Türk Rekabet Hukukuna yansımaları üç bölüm halinde tezde inceleme konusu yapılmıştır.
Birinci bölümde, AT Rekabet Hukukunda dikey anlaşma kavramı incelenmiştir. İnceleme sırasında Roma Antlaşması 81 inci madde kapsamında dikey anlaşmalar ele alındıktan sonra son kısımda Roma Antlaşması 81(3) üncü maddesi kapsamında muafiyet kavramı ve unsurları üzerinde durulmuştur.
İkinci bölümde, Avrupa Toplulukları Antlaşmasının 81/3. maddesinin dikey anlaşmalara ve uyumlu davranışlara uygulanması hakkında 2790/1999 sayılı Komisyon tüzüğü detaylı olarak değerlendirilmiş, Tüzük öncesinde ve sonrasında Avrupa Topluluğu’nda izlenen sistemler karşılaştırmalı olarak ele alınmıştır.
İkinci bölüm, Dikey Muafiyet Tüzüğü’nün ve getirdiği yeniliklerin incelenmesiyle son bulmuştur.
Üçüncü bölümde, muafiyet düzenlemesinin Türkiye açısından değerlendirilmesi yapılmış, Türk Rekabet Hukuku açısından dikey anlaşmalar ve Rekabet Kurulunun 2002/2 sayılı Dikey Anlaşmalara İlişkin Tebliği ele alınmış, Tebliğ hükümleri ve getirdiği yenilikler tartışılmıştır.
EU EXEMPTION REGULATION CONCERNING VERTICAL AGREEMENTS AND ITS REFLECTIONS TO TURKISH COMPETITION LAW
SUMMARY
The subject of the thesis is related to vertical restraints. When European Union Competition Policy that has approximately forty years experience is thought of, taking the historical process and arrangements concerning vertical restraints before and after the adoption of 2790/1999 numbered Commission Regulation and its legal and economical reflections into account within the casual relation has gained a crucial importance from the point of view of competition law. When competition law’s position in Turkey-EU relation is evaluated, the liability of Turkey to make the concerted competition law arrangements with EU legislation within the principle of approximation of laws that has started with 1963 Ankara Treaty and 1971 Added Protocol and strengthened with 1995 dated, 1/95 numbered Customs Union has occurred. In this respect, 2002/2 numbered Vertical Agreements Communique has come into effect by Turkish Competition Authority.
According to these explanations, EU Exemption Regulation Concerning Vertical Agreements and its reflections to Turkish Competition were examined in three sections.
In the first section, the concept of vertical agreements in EU Competition Law were examined generally. In the course of this examination, vertical agreements and the concept of exemption in the scope of article 81(3) of the Rome Treaty were studied.