BULGULAR VE TARTIŞMA 3.1 İçerik Analizi Bulguları

Girişimcilik eğitimi ve girişimcilik eğilimi/niyeti arasındaki ilişkiyi inceleyen araştırmalar incelenmiş ve içerik analizi sonucunda aşağıdaki bulgulara ulaşılmıştır.

Ulusal Yazında Girişimcilik Eğitimi Konusunda Yapılan Araştırmalar

Akın ve Zor (2009) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimi alan öğrencilerin girişimcilik yeteneklerinin büyük oranda geliştiği belirlenmiştir. Soylu ve arkadaşları (2015) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik dersi alan öğrencilerin girişimcilik dersi almayan öğrencilere göre daha yaratıcı ve yenilikçi fikirlere sahip oldukları ortaya konulmuştur. Kerse, Babadağ ve Kerse (2017) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimlerinin girişimcilik niyetini olumlu yönde etkilediği sonucuna varılmıştır. Aydeniz ve Akkuş (2017) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimlerinin girişimciliğe olan ilgiyi ve öğrencilerin yönelimlerini olumlu olarak etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Tanrıverdi, Bayram ve Alkan (2016) tarafından yapılan araştırmada, üniversitelerdeki öğrenciler üzerine değil, KOSGEB’den eğitim alan girişimci adayları üzerine bir araştırma yapılmıştır. Sonuçta, bireylerin eğitim seviyesi arttıkça, girişimcilik eğilimlerinin de arttığı sonucuna varılmıştır. Bununla birlikte girişimcilik eğitimi almasına rağmen girişimcilik yeteneklerinde, eğilimlerinde veya niyetlerinde anlamlı bir artış olmayan çalışmalar da mevcuttur. Örneğin, Balaban ve Özdemir (2008) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimi ve girişimcilik eğilimi arasında anlamlı bir ilişki belirlenmemiştir. Uluyol (2013) tarafından yapılan araştırmada, öğrencilerinin oldukça yüksek düzeyde girişimcilik potansiyeline sahip oldukları belirlenmiştir. Ancak girişimcilik eğitimi almanın girişimcilik potansiyeline doğrudan bir etkisi olduğuna dair anlamlı bir sonuca ulaşılamamıştır. Aksel ve Bağcı (2016) tarafından yapılan araştırmada ise öğrencilerin girişimci olma özelliklerinde girişimcilik eğitimi alıp almama durumunun anlamlı bir farklılık yaratmadığı tespit edilmiştir.

Girişimcilik Eğitimi Konusunda Yazılan Ulusal Tez Çalışmaları

Coşkun (2015) tarafından yapılan araştırmada, okul öncesi kurumlarda çevre, spor, eğitim ve kültür-sanat alanlarında sosyal girişimcilik konusunda sıklıkla eğitimler verildiği ve bu eğitimlerin çocukların yaratıcılıklarını ve sosyal girişimcilik eğilimlerini olumlu olarak etkilediği ifade edilmiştir. Deveci (2016) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimlerinin bireylerin kendilerindeki girişimcilik özelliklerini keşfetmelerine yardımcı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ekici (2016) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimi boyutundan elde edilen sonuçlara göre girişimcilik eğitimi ile girişimcilik eğilimi arasında güçlü bir bağlantı olduğu belirlenmiştir. Taş (2016) tarafından yapılan araştırmada, girişimcilik dersi alan öğrencilerin girişimcilik dersi almayan öğrencilere oranla daha çok kendi işyerini açma fikrine sahip oldukları tespit edilmiştir. Çeliköz (2017) tarafından yapılan araştırmada, KOSGEB destekli girişimcilik eğitimi alan kadın girişimci adaylarının eğitim sonrası yoğun olarak hizmet sektöründe iş kurmak istedikleri belirlenmiştir.

Öte yandan Çakır (2015) ve Bayram (2014) tarafından yapılan araştırmalarda, girişimcilik eğitimi girişimcilik eğilimini destekleyici bir unsur olarak ortaya çıkarken, eğitimin eğilimin ortaya çıkmasını sağlayan ana bir unsur olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu noktada girişimcilik eğitimlerinin yeterli verimliliğe sahip olmadığı veya uygulamadan uzak olduğu durumlarda, eğitimin eğilimi ortaya çıkarmada anlamlı bir etki yaratmadığını ortaya çıkmıştır.

Uluslararası Yazında Girişimcilik Eğitimi Konusunda Yapılan Araştırmalar

Antoncic, Scarlat ve Erzetic (2005) tarafından Slovenya ve Romanya’da yapılan araştırmada, eğitimin kalitesi, gerekli ekipmana sahip olunması ve ders içeriklerinin yeterli olunmasının, girişimci adaylarının eğitime devam etme niyetlerini ve eğitime duyulan memnuniyeti olumlu yönde etkilediği sonucunda ulaşılmıştır. Izedonmi ve Okafor (2010) tarafından Nijerya’da yapılan araştırmada, girişimcilik eğitiminin öğrencilerin girişimci olma niyetlerini önemli bir oranda etkilediği ve öğrencileri girişimci olmaya teşvik ettiği belirlenmiştir. Gerba (2012) tarafından Etiyopya’da yapılan araştırmada, girişimcilik eğitiminin anlamlı bir şekilde girişimcilik niyetini desteklediği sonucuna ulaşılmıştır. Zhang, Duijsters ve Cloodt (2014) tarafından Çin’de yapılan araştırmada, girişimcilik eğitiminin girişimcilik eğilimine doğrudan etkisi olduğu sonucuna ulaşmışlardır. Küttim ve arkadaşları (2014) tarafından 17 Avrupa ülkesinde yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimlerinin çeşitli değişkenlere bağlı kalarak, girişimcilik niyetini etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Buna göre daha modern ve yaratıcı eğitim sistemine sahip ülkelerin öğrencilerinin daha yüksek girişimcilik niyetine sahip oldukları belirlenmiştir. Díaz-Garcia, Sáez-Martínez ve Jiménez-Moreno (2015) tarafından İspanya’da yapılan araştırmada, girişimcilik dersinin öğrencilerin girişimciliğe olan inançları, tutumları ve

54

niyetleri üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğu belirlemiştir. Oguntimehin ve Olaniran (2017) tarafından Nijerya’da yapılan araştırmada, girişimcilik eğitimi ile girişimcilik niyeti arasında önemli bir bağlantı olduğu sonucuna ulaşmıştır. Ndofirepi ve Rambe (2017) tarafından Zimbabwe’de yapılan araştırmada, girişimcilik eğitiminin girişimcilik niyetine olumlu bir etkisi bulunduğu sonucuna ulaşılmıştır. Barba-Sánchez ve Atienza-Sahuquillo (2018) tarafından İspanya’da yapılan araştırmada, öğrencilerin girişimcilik eğitimi almalarının girişimcilik motivasyonlarına katkı sağladığı belirlenmiştir. Hsiung (2018) tarafından Tayvan’da yapılan araştırmada, girişimcilik eğitiminin içeriğinden memnuniyet duyan bireylerin daha yüksek seviyede girişimcilik niyeti taşıdıkları belirlenmiştir.

Bununla birlikte girişimcilik eğitimi almasına rağmen girişimcilik yeteneklerinde, eğilimlerinde veya niyetlerinde anlamlı bir artış olmayan (ya da yeterli olmayan) çalışmalar da mevcuttur. Mahendra, Djatmika ve Hermawan (2017) tarafından Endonezya’da yapılan araştırmada, girişimcilik eğitiminin öğrencilerin girişimcilik motivasyonunu ve tutumunu olumlu yönde etkilediği, ancak öğrencilerin bir girişimde bulunma niyetini ise etkilemediği belirlenmiştir. Bae ve arkadaşlarının (2014) birçok ülkeden oluşan meta veri üzerinde yaptıkları araştırmada, girişimcilik eğitiminin girişimcilik eğilimi üzerinde olumlu yönde bir etkisi olduğu, ancak bu etkinin çok önemli bir boyutta olmadığı belirlenmiştir. Girişimcilik eğitimi aldıktan sonra öğrencilerin girişimcilik niyetlerinin neredeyse aynı kaldığı gözlemlenmiştir. Čapienė ve Ragauskaitė (2017) tarafından Litvanya’da yapılan araştırmada, girişimcilik eğitiminin girişimcilik faaliyetlerini çok sınırlı bir düzeyde etkilediği belirlenmiştir.