PAR‹S’DE
YALINAYAK VE SMOK‹NL‹ Ç‹NL‹:
134
ir dostumla Paris’in gece yaflam›yla ünlü Pigalle semtin- de dolafl›yorduk. Derken
önünden geçti¤imiz bir gece kulübü- nün kap›s›nda duran hofl bir han›m bana bir broflür uzatt›. Tam elimi uzat›p alacakt›m ki, kap›n›n ard›ndan f›rlayan iri yar› bir adam bile¤imden yakalay›p beni içeri çekmeye bafllad›.
Neye u¤rad›¤›m› anlayamam›flt›m.
Elinden zor kurtuldum. Ayn› flekilde di¤er mekânlar›n kap›lar›nda da
‹nsanlar Yaflad›kça
Mehmet Ünver
Paris’te
Yaflanm›fl
‹lginç An›lar
B
Gezmeyi herkes sever. Yabanc› ülkeler, bilmedi¤imiz kentler
ve o kentlerde yaflad›¤›m›z ilginç an›lar belle¤imize kaz›n›p,
orada kal›rlar. Bu yaz›mda sizlere, “Ifl›klar fiehri” de denilen
Paris’de yaflad›¤›m baz› ilginç an›lar› aktarmak istiyorum:
aris’e geçmeden önce Fransa’
n›n, Akdeniz sahilindeki Nice kentindeyiz. Ana caddede yürürken yan›m›zda bir minibüs durdu ve içinden ç›kan bir adam, k›r›k dökük bir ‹ngilizceyle, çok kaliteli deri montlar satt›¤›n› söyledikten sonra bizi minibüse do¤ru sürükledi. ‹çerisi
M‹N‹BÜSLÜ SAHTEKÂR kendilerine takdim edilen broflürleri
almak için ellerini uzatan turistler yaka paça içeri çekiliyorlard›. Paris’i iyi bilen dostum, art›k Beyo¤lu’nun arka sokaklar›nda bile terk edilmifl olan bu yöntemin, Pigalle’deki gece kulüplerine müflteri çekmek için s›kça kullan›ld›¤›n› söyleyerek ekledi:
“Aman dikkat et, içeri çektikleri- ne uyduruk bir flarap servis ettikten sonra çok yüklü faturalar ç›kart›yor- larm›fl. Ödemeyenlerin kredi kartlar›na el koyuyorlarm›fl”
Onu dinlerken önünden geçti¤i- miz bir gece kulübünün kap›s› h›zla aç›ld›. Ard›ndan yal›nayak ve smokinli bir Çinli can havliyle d›flar› f›rlay›p kaçmaya bafllad›. Adamca¤›z öyle kaç›yordu ki, tutabilene aflkolsun.
Demeye kalmadan bu kez ayn›
kap›dan iri yar› iki bar fedaisi ç›kt›.
Birinin elinde Çinlinin rugan ayakka- b›s›n›n teki vard›. Homurdanarak bir fleyler söylüyorlard›. Çok iyi Frans›zca bilen dostum, fedailerin, ya¤l› müflte- riyi kaç›rd›k diye kendi kendilerine k›zd›klar›n› söyledi. Hâlâ merak ederim. Zavall› Çinliye içeride ne yapm›fllard› da adamca¤›z rugan ayakkab›lar›n› bile b›rak›p, yal›nayak kaçm›flt› diye?
P
...yal›nayak ve smokinli bir Çinli can havliyle d›flar›
f›rlay›p kaçmaya
bafllad›.
ACABA KOLYELER ÇALINTI MIYDI?
136
sahte deriden montlarla doluydu.
Adam›n elinden kurtulup sahile do¤ru yürürken o maceran›n orada bitti¤ini sanm›flt›k. Me¤erse yan›lm›fl›z...
ir hafta sonra Paris’e geçme karar› ald›k. Hem de meflhur süratli trenle yapacakt›k yolculu¤umuzu. Ne yaz›k ki k›smet de¤ilmifl. Son anda patlayan demir- yolu grevi nedeniyle süratli tren yerine klostrofobik bir uça¤›n darac›k koltuklar›nda uçtuk Paris’e.
Ertesi gün Etoil’e paralel bir caddede dolafl›rken yan›m›zda bir minibüs durdu ve bilin bakal›m içinden kim ç›kt›?
Bir hafta önce, bin kilometre güneydeki Nice kentinde bize suni
derileri satmaya kalkan sahtekârd›.
Yine k›r›k dökük ‹ngilizcesiyle, “çok kaliteli” montlar›n› tan›tmaya kalk- madan oradan kaç›verdik. ‹fle bak›n, ayn› sahtekâr, koca Fransa’da baflka adam yokmufl gibi, günler sonra, bu kez ülkenin öbür ucundaki Paris’de bulmufltu bizi.
Hep sorar›m kendime: Çok mu saf görünüyorduk diye?
Bu kez Paris’in, uzak bir semtin- deki bitpazar›nday›m. Ortal›kta bir sürü tezgâh varken çok say›da kad›n›n henüz aç›lmam›fl bir tezgâh›n önünde topland›¤›n› gördüm. Acaba ne bekliyorlar demeye kalmadan bir adam geldi ve tezgâh›n üstündeki branday› kald›rmas›yla kad›nlar ç›lg›nlar gibi tezgâha yüklendiler.
Benim ne eksi¤im vard›? Bir boflluk bulup ben de yüklendim. Bir de ne göreyim? Paris ma¤azalar›nda en az elli Euro’ya sat›lan birbirinden fl›k
B
PAR‹S’TE KÂBUS G‹B‹
YILBAfiI
tasar›ml› kolyeler o tezgâhta sadece iki Euro’ya sat›l›yordu. Akl›ma hediye almam gereken dostlar geldi ve kapt›-
¤›m› cebime doldurmaya bafllad›m.
Tezgâhtaki yüzlerce kolye sadece üç dakikada ya¤malanm›flt›. Toplam yirmi tane ald›¤›m için k›rk Euro ödedim. Ayr›laca¤›m s›rada çantas›n›
kolyelerle doldurmufl olan bir k›z dikkatimi çekti. Selamlaflt›k. Amerika- l›ym›fl. Dayanamay›p sordum:
“Sizce neden bu kadar ucuzlar?
Yoksa çal›nt› mal› m› sat›yor?”
K›z bana muzipçe gülümsedi ve:
“Neden merak ediyorsun? Böyle- si daha iyi de¤il mi?” diye yan›tlad›.
O gün, elimdeki poflette bir y›¤›n güzel kolyeyle sanki her an birileri beni enseleyecekmifl gibi korku içinde dostumun minik dairesine döndüm.
aris caddeleri y›lbafl› yaklafl›rken rüya gibi süslenip, ›fl›kland›r›l›r.
Benim gitti¤im senenin y›lbafl›na ise korkunç çat›flmalar ve ak›l almaz bir ya¤ma hâkimdi. O gece, güzel bir restoranda yeme¤imizi yedikten sonra Champs Elysees’ye gitmifltik. Derken Paris’in banliyölerinden gelen ve ço¤u Ma¤ribi kökenli ailelerden olan binlerce genç bulvar› bast›. Ne oluyor demeye kalmadan o lüks ma¤azalar›n vitrinlerini ve kafelerin camlar›n›
demir çubuklarla parçalamaya bafllad›lar. Müflteriler 盤l›k 盤l›¤a kaç›fl›rlarken biz, y›lbafl›n› kutlayan kalabal›klarla, bela ç›kartmaya gelenlerin aras›nda kald›k.
As›l kâbus ise polis yetiflti¤inde bafllad›. Bu kez çat›flmac›larla, polis aras›nda kalm›flt›k. Gruptakiler, polise tafllar, flifleler at›yorlar, polis ise plastik mermilerle karfl›l›k veriyordu. Kafa- m›z›n üzerinden geçen fliflenin ve merminin haddi hesab› yoktu. Ne
BD EYLÜL 2014
P
138
yapaca¤›m›z› flafl›rm›flt›k. Hiçbir yere kaçam›yorduk. Ya kalabal›klar aras›n- da ezilecek ya da kafam›za isabet edecek flifleler nedeniyle kim vurduya gidecektik. Sonunda nispeten sakin olan Rue Royal’e kaçt›k. Tam kurtul- duk derken, arkam›zdan gelen tiz bir kad›n 盤l›¤›yla yerimizde z›plad›k:
Sesin sahibi burnunu caddedeki en
BD EYLÜL 2014
pahal› kürkçünün vitrinine dayam›fl olarak ne diyordu biliyor musunuz?
“Aman tanr›m, flu kürklerin güzelli¤ine bir bak›nnn..!!”
Biraz ötede savafl ç›km›fl, flifleler, mermiler havada uçufluyor, o ise anlat›lamaz bir heyecan içinde ma¤azadaki kürkleri gösteriyordu.
rtesi gün haberleri izledik.
Frans›z TV kanallar› o korkunç çat›flmayla ilgili en küçük bir haber bile vermediler. Sadece o sene de, Paris’de rüya gibi bir y›lbafl›
yafland›¤›n› anlatt›lar.
Ahh, bir de bize sorsayd›lar. • mehmetunver@butundunya.com.tr
E
Kafam›z›n
üzerinden geçen fliflenin ve
merminin haddi hesab› yoktu.
Teknolojiden uzak kalma tercihleriyle bilinen Amifllerden, 15 yafl›ndaki çocuk ile babas› bir al›flverifl merkezindeydi. Her fleyi flaflk›nl›k içerisinde izliyorlard› ama özellikle ilk kez gördükleri asansör onlar› daha çok flafl›rtm›flt›. Çocuk, “Baba, bu nedir?” diye sordu. Daha önce hiç asansör görmemifl olan babas›, “O¤lum, daha önce hiç böyle bir fley görmedim. Ne oldu¤unu bilmiyorum.” diye yan›t verdi. O s›rada tekerlekli sandalyeli, yafll› ve fliflman bir kad›n asansöre bindi ve dü¤meye bast›. Kap›lar kapand› ve çocukla babas›, duvar›n üzerindeki küçük rakamlar›n s›rayla yan›fl›n› izledi. Son numara yand›ktan sonra say›lar tersten afla¤› do¤ru yanmaya bafllad›. Sonunda, kap›lar yeniden aç›ld› ve d›flar›ya 24 yafl›nda sar›fl›n bir genç k›z ç›kt›.
Bir süre genç kad›ndan gözlerini alamayan baba, o¤luna do¤ru e¤ilerek seslendi: “Hadi, çabuk git ve anneni buraya getir…”
ASANSÖR
‹ki ev han›m› sohbet ederlerken konu kocalar›ndan aç›ld›; “Kocan sana para verir mi?” dedi
“Elbette verir can›m!”
“Nas›l para al›rs›n kocandan? Söyle de ben de ö¤reneyim yolunu.” dedi kad›n.
“Çok kolay, sadece arada bir annemin evine dönece¤imi söylüyorum.
Hemen ç›kar›p yol paras›n› veriyor.”
PARA ‹STEMEN‹N YOLU
