Tarihin tanımı: Tarih bir çeşit araştırma yada soruşturmadır.Bilim şeyleri aramadır. Bu
anlamda da tarih bir bilimdir.
Tarihin nesnesi: Tarih insanların geçmişteki yapılan eylemlerini arar.
Tarih nasıl işler? Tarih kanıtın yorumlanmasıyla işler . Kanıt teke tek belge denen şeylerin ortak bir adıdır. Belge ise şimdi ve burada varolan,
tarihçinin üzerinde düşünerek , geçmiş olaylar hakkında sorduğu soruları yanıtlayabileceği türden bir şeydir.
Tarih ne içindir? Tarihin insanın kendine ilişkin bilgisi “için” olduğudur. Kendini bilmesinin
insan için önemli olduğu düşünülür genellikle kendini bilme burada salt kendi kişisel
özelliklerini onu öteki insanlardan ayıran
şeyleri bilme değil, insan olarak yapısını bilme demektir. Kendinizi bilmeniz, ilkin bir insan
olmanın ne demek olduğunu bilmeniz,
ikincileyin, olduğunuz insan olmanın ne demek olduğunu bilmeniz, üçüncüleyin olduğunuz
insan olmanın ve başka biri olmamanın ne
demek olduğunu bilmeniz anlamına gelir.
Kendinizi bilmeniz ne yapabileceğinizi bilmeniz anlamına gelir, kimse ne
yapabileceğini denemeden bilmediği için de insanın ne yapabileceği konusundaki tek
ipucudur. Öyleyse, tarihin değeri bize insanın ne yaptığını, böylece insanın ne olduğunu
öğretmesidir.
Tarihsel olaylar doğrudan doğruya
gözlemlenemediklerinden imgelemseldirler.
İmgelemsel olarak oluşturulmuş olan bilgiler, doğrudan doğruya gözlemlenebilen
kanıtlarlar yeniden kurulur.
Tarihçinin ilk görevi, her olayın dışsal
yanından hareket ederek kesin bir biçimde
olayın iç yanını belirleyip geçmişin bütünsel
bir resmini yeniden yapmaktır.
Tarih olmuş bitmiş olaylardan oluştuğu için doğrudan doğruya kavranamaz. Bu nedenle tarihsel veri ve
kanıtların yorumlanmaları gerekmektedir, eldeki kanıtların yorum yapılmaksızın hiç bir anlamları yoktur.
Tarihsel bir araştırmada, herhangi bir metin
anlaşılabilir kılacak biricik yol, tarihçinin metnin yanıtladığı soruyu bulma çabası üzerinde
şekillenecektir. Eğer tarihçi tarihsel kanıtları iyi değerlendirip uygun soruları kurabilirse, geçmişte olmuş olanlar üzerine daha tutarlı ve doğru
açıklamalara ulaşabilecektir. Bu yönüyle soru ve yanıt mantığı, tarihsel anlama ya da bilmenin felsefi bir
sorgulamayla gerçekleşebileceğini savlayan uygun bir tarih yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır.
Doğa görünüştür. Oysa tarih olayları hiç bir zaman salt görünüşler değildir; tarih olayları tarihçinin, içlerindeki düşünceyi ayırt etmek için karşılarından değil içlerinden baktığı
şeylerdir. Tarihçi olayların nedenlerini ya da yasalarını ararken bilim adamına öykünemez.
Tarih için keşfedilecek nesne salt olay değil, onda dile gelen düşüncedir. O düşünceyi
keşfetmek zaten onu anlamaktır. Tarihçi ne olup bittiğini bilince, neden olup bittiğini zaten bilir.
Tarihçi keşfetmeye çalıştığı düşünceleri nasıl ayırt eder? Bunu yapabilmesinin tek yolu var:
onları kendi zihninde yeninden düşünmek.
Dolayısıyla her tarih, geçmiş düşüncenin
tarihçinin zihninde yeninden canlandırılmasıdır.
Tarihçi geçmiş düşünceyi yeniden
canlandırmakla kalmaz, onu kendi bilgisinin
bağlamında yeninden canlandırır ve dolayısıyla, yeninden canlandırırken onu eleştirir, değeri
hakkında kendi yargısını oluşturur, onda ayırt edebildiği hataları düzeltir.
Tarihsel bir süreç, bir düşünceler sürecidir.
Tarih, çoğu kez yanlış olarak betimlendiği gibi, ardarda gelen olayların öyküsü ya da değişmenin açıklaması değildir. Doğa bilimcinin tersine, tarihçi böyle olaylarla hiç ilgilenmez. Tarihçi yalnızca
düşüncelerin dışsal ifadeleri olan olaylarla ilgilenir ve bunlarla da ancak düşünceleri dile getirdikleri sürece ilgilenir.
Tarihsel bilgi aklın geçmişte ne yaptığının bilgisidir ve aynı zamanda bunun yeninden yapılması geçmiş edimlerin şimdi de sürdürülmesidir.
Tarihçi için tarihini incelediği etkinlikler
seyredilecek gösteriler değil, kendi zihninde içeriden yaşanacak yaşantılardır.
