Zaman Yönetimi ile İlgili Yapılan Araştırmalar

Akbaş, Karagöz, Kıngır ve Mesci (2010); zamanın etkin kullanımını sağlayan faktörlerin belirlenmesine yönelik bir araştırma yapmışlardır. Bu araştırmada, Düzce Üniversitesi’ndeki personelin zamanlarını etkin kullanmalarını etkileyen faktörlerin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, zamanın etkin kullanımına ilişkin yargılar ile yaş, cinsiyet, zamanın etkin kullanımı konusunda eğitim alma durumu, görev türü, hizmet süresi, gelir düzeyi bağlamında, katılım düzeylerinde bir takım farklılıklar saptanıştır. Ayrıca, personelin, zaman tuzaklarına önem vermesiyle zamanlarını etkili bir şekilde kullanabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Kıngır (2007)’ın otel yöneticilerinin zamanın etkin kullanımı konusundaki etkinliklerini saptamaya yönelik yaptığı araştırmada; yöneticilerin zaman konusunda sorun yaşadıklarını, yöneticilerin sadece kendi zamanlarını değil aynı zamanda astlarının da zamanlarını etkin kullanabildikleri ölçüde başarılı olacakları sonucuna varılmıştır. Ayrıca zamanın etkin kullanımına ilişkin yargılardan; etkin zaman yönetimi için rutin işlerin dahi planlanması zorunludur, ofisimin kapısı tüm ziyaretçilerime ve çalışanlarıma her zaman açık değildir, akşamları ve hafta sonları eve iş götürmem, iş arkadaşlarımla günlük ve haftalık değerlendirme yaparım, gereksiz rutin işlerle uğraşmak zorunda kalmıyorum, işlerin düzenli yürümesi için sürekli olarak işimin başında durmam gerekmez, ani gelişmeler karşısında gerektiğinde çabuk karar verebilirim gibi ifadelerine ilişkin hususların eğitim düzeyine göre değişkenlik gösterdiği görülmüştür.

Karalar, Keskin, Küçükaltan (2013)’ın etkili zaman yönetimi uygulamalarında yöneticileri engelleyen zaman tuzaklarının incelenmesi amacıyla hazırladıkları çalışmada yapılan analizler sonucunda; ankete katılan yöneticilerin cinsiyet, yaş, eğitim durumu, tam zamanlı iş deneyimi ve görev yapılan işletmelerdeki çalışma süreleri arasında zaman tuzaklarına maruz kalma açısından anlamlı bir farklılık görülmediği ortaya konmuştur. Sadece iletişim eksikliğiyle ilgili zaman tuzağında kadın ve erkek yöneticiler arasında bir farklılık tespit edilmiştir.

Ağaoğlu (2005); Anadolu Üniversitesi’nin tüm fakülte, yüksekokul, enstitü ve araştırma merkezlerinde görev yapan eğitim yöneticilerinin, zaman yönetimi konusundaki görüşlerinin belirlenmesini temel amacı olarak belirleyen bir araştırma yapmıştır. Tarama modelinde gerçekleştirilen araştırma sonunda eğitim yöneticileri, tüm alt boyutlarda olumlu görüşe sahip oldukları, ancak profesörler ile doçentlerin görüşleri ve üniversitede çalışma

82

süresi 9-12 yıl ile 25 ve daha üstü olan eğitim yöneticilerinin görüşleri arasında zaman planlaması alt boyutunda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Cinsiyet, alan ve haftalık ders saati değişkenlerine göre ise eğitim yöneticilerinin zaman yönetimi konusundaki görüşleri arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır.

Alay ve Koçak (2003)’ın birlikte yapmış oldukları araştırmada “Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimleri ile akademik başarıları arasındaki ilişki”nin incelenmesiyle ulaştıkları bulgular, öğrencilerin akademik başarılan ile genel zaman yönetimi arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğunu göstermiştir. Ayrıca akademik basan ve zaman harcattırıcılar arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Fakat akademik basan ile zaman tutumları arasında anlamlı bir ilişki gözlenmemiştir. Bulgular zaman planlaması ve genel zaman yönetiminde cinsiyete göre anlamlı bir farklılık olduğunu göstermiştir. Kız öğrencilerin zaman planlaması ve genel zaman yönetiminde erkek öğrencilerden daha başarılı oldukları bulunmuştur.

Kutlu ve Uğur (2005)’un, zaman yönetimi programının etkililiğinin değerlendirilmesini yaptığı bir araştırmada, ilköğretim 4, 5 ve 6. sınıflar için geliştirilen “Zaman Yönetimi Programı”nın etkililiğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Ayrıca bu programla öğrencilerin; zaman yönetimi, zamanı verimli kullanma yolları, hedef belirleyebilme, önceliklerini saptayabilme, plan yapabilme, bedensel ve zihinsel performansını denetleyebilme gibi konularda bilgi ve beceri kazanmaları amaçlanmıştır. Araştırma sonucunda 4. ve 5. sınıflarda daha etkili olduğu görülmektedir. Öğrencilerin, velilerin ve öğretmenlerin programa ilişkin görüşleri genel olarak olumludur. Ölçme araçlarından elde edilen bulgular bu görüşleri destekler niteliktedir.

Öğretmen adaylarının zaman yönetimi becerileri ile akademik başarısı arasındaki ilişkinin araştırıldığı bir çalışmada (Demirtaş ve Özer, 2007), öğretmen adaylarının zaman yönetimi puanları ile akademik başarıları arasında olumlu yönde ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Kız öğrencilerle erkek öğrencilerin zaman yönetimi becerileri ve akademik başarıları arasında ilişki açısından kız öğrencilerin lehine anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Kız öğrenciler genel olarak erkek öğrencilere göre zamanı daha iyi yönetmektedirler ve akademik olarak da daha başarılı olmaktadırlar.

Şeref, Varışoğlu ve Yılmaz (2012)’ın, Türkçe öğretmeni adaylarının zaman yönetimine yönelik algılarının hangi yönde olduğunu tespit etmek için bir araştırma yapmışlardır. Bu araştırma sonucunda; Türkçe öğretmeni adaylarının zaman yönetimi algılarında sahip

83

oldukları ancak zamanı etkili kullanma konusunda farkındalıklarının bulunmasına rağmen zamanı etkili kullanamadıkları tespit edilmiştir.

Can (2005)’ın yapmış olduğu bir çalışmada; “Öğretmenler, sınıfta zaman yönetimiyle ilgili davranışları hangi sıklıkta gerçekleştirmektedirler?” şeklinde geliştirdiği problemi çözmek üzere gerçekleştirmiştir. Bu çalışmadan çıkan sonuca göre; zaman yönetimini olumsuz etkilemesi olası eğitim kurumlarının genel politikalarındaki ve görev tanımlamalarındaki belirsizlikler giderilmeli, görev karışmasını önleyen anlaşılır ve geliştirilebilir eğitim politikaları oluşturulmalıdır. Öğretmenlerin kişisel zaman yönetimi davranışlarından serbest zaman etkinliklerine daha çok zaman ayırarak kendilerini geliştirmenin ve yazılı hatırlatıcılar gibi etkili zaman yönetiminin yeni tekniklerini uygulamanın çabasını göstermeleri gerekmektedir.

İlköğretim okulu öğretmenlerinin zaman yönetimi hakkındaki görüşlerini araştıran Gözel (2009); araştırmanın amacını ilköğretim okulu I. ve II. kademe öğretmenlerinin zaman yönetimine ilişkin görüşlerini belirlemek; cinsiyet, kıdem, branş, okul türü, medeni durum, eğitim durumu, kadro durumu ve zaman yönetimi ile ilgili yayın okuma düzeyi gibi değişkenlerin zaman yönetimine ilişkin görüşlerine etkilerini incelemek olarak belirtmiştir. Bu araştırmada su sonuçlara ulaşılmıştır: Çalışmaya katılan ilköğretim okulu öğretmenlerinin genel zaman yönetimi (zaman planlaması, zaman tutumları ve zaman harcattırıcılar) hakkındaki görüşleri “yüksek” düzeydedir. Öğretmenlerin genel zaman yönetimi (zaman planlaması, zaman tutumları ve zaman harcattırıcılar) hakkındaki görüşlerinde “cinsiyete, okul türüne ve kadro durumuna” bağlı anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Fakat öğretmenlerin genel zaman yönetimi (zaman planlaması, zaman tutumları ve zaman harcattırıcılar) hakkındaki görüşlerinde “medeni duruma, kıdeme (hizmet yılı), eğitim durumuna, ilgili yayın okuma düzeyine ve branşa” bağlı anlamlı farklılıklar bulunmuştur.