• Sonuç bulunamadı

BÖLÜM 2: TURİZMDE TÜKETİCİ DAVRANIŞI VE SOSYAL MEDYA

2.4. Sosyal Medyanın Turizmde Kullanımı ile İlgili Araştırmalar

2.4.2. Uluslararası Araştırmalar

Barry (2009), “Ten Reasons to Use Social Media for Launching a Hotel” isimli, yeni bir otelin tanıtımında sosyal medyanın kullanımının önemine değindiği çalışmasında 10 adet gerekçeden bahsetmiştir. Bu gerekçeler sırasıyla; eski sıkıcı bültenlerin yerini almak, insanlarla pazarlamada güç birliği yapmak, tesisin gelişimini zahmetsizce kayıt altına almak, basılı broşürlere yardımcı veya onların yerini almak, tesisin uzman olduğu konuları ilan etmek, müşteri geri dönüşlerini elde etmek, müşterilerin hassas olduğu noktaları öğrenmek, kendisini olayın dışında tutmak, takipçilerini ve kendisini monotonluktan kurtarmak, işi insancıl hale getirerek müşterilerle duygusal bağlar kurmak şeklinde açıklanabilir. Çalışmada bu gerekçeler çeşitli örneklerle açıklanmış ve özellikle yeni tesislerin sosyal medya kullanarak kendilerine sağlayacağı avantajlar açıklanmıştır.

Cox vd. (2009) “The Role Of User Generated Content in Tourists’ Travel Planning Behaviour” isimli çalışmalarında kullanıcıların oluşturdukları içeriklerin müşteriler tarafından nasıl kullanıldıkları ve bunların bilgi arama ve seyahat davranışı üzerindeki rollerini araştırmışlardır. 12.000 kişiden fazla turistin katıldığı çalışmada Web 2.0 olarak da bilinen bu uygulamaların seyahat edenlerin başvurdukları tek bilgi kaynağı değil ancak önemli bir ilave kaynak olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca konaklama ve

102

turizm organizasyonlarının bu sitelerin önemini göz ardı etmemeleri gerektiği de vurgulanmıştır.

Lanz vd. (2010), “How Are Hotels Embracing Social Media in 2010? Examples of How to Begin Engaging” isimli çalışmalarında konaklama işletmelerinin 2010 yılında sosyal medyayı nasıl benimsediklerini belirterek, otellerin Flickr, Youtube, Linkedin, Facebook ve Twitter kullanarak nasıl cazip hale geldiklerini örneklendirmişlerdir. Xiang ve Gretzel (2010), “Role of Social Media in Online Travel Information Search” isimli çalışmalarında sosyal medyanın internet üzerindeki turizm çevresinin önemli bir parçası olduğunu belirtmişler ve arama motoru kullanarak seyahat planlamada önemli bir rol oynadığını belirtmişlerdir. Ayrıca çalışmadan elde ettikleri sonuçların turizm pazarlamacılarının sosyal medyanın turistik ürün dağıtımındaki rolünü daha fazla inkar edemeyeceklerini kanıtladığını belirtmişlerdir.

Russell (2010), “Evaluate the Effectiveness of Social Media Marketing on Hotels” isimli çalışmasında sosyal medya pazarlamasının otellere etkisini değerlendirmiştir. Çalışmada, her yeni girişimin olumlu ve olumsuz yanlarının bulunduğu ancak sosyal medyanın etkili ve doğru kullanıldığında olumlu yönlerinin ağır bastığı belirtilmiştir. Sosyal medyanın pazarlama faaliyetleri arasında mutlaka bir standart haline geleceği ve pazarlamacıların kendilerini, zamanlarını ve kaynaklarını sosyal medya kullanımına adayarak rakiplerinin önünde kalmayı başarabilecekleri sonucuna varılmıştır. Ayrıca çalışmada sosyal medyanın masrafsız bir pazarlama aracı olduğu, etkili kullanıldığında otellerle yüksek geri dönüşleri olacağını, bununla birlikte iyi kullanılmadığında tesis imajına olumsuz etkileri konusunda da uyarılarda bulunulmuştur.

Chan ve Guillet (2011), “Investigation of Social Media Marketing: How Does the Hotel Industry in Hong Kong Perform in Marketing on Social Media Websites?” isimli çalışmalarında Hong Kong Otel Birliği üyelerinin sosyal medya kullanma performanslarını araştırmışlardır. Çalışmada 67 otelden 48’inin sosyal medyada yer aldığı ve kullanım yoğunluğuna göre sırasıyla Twitter, Facebook, Youtube ve Flickr vasıtasıyla özellikle indirimli ürün ve hizmetlerini, duyurularını tüketicilerine ulaştırdıklarını belirtmişlerdir. Araştırmacılar bu çalışmada oteller için sosyal medya pazarlamasında 7 adet sorun tespit etmişlerdir. Bu sorunlar; oteller ve müşteriler arası etkileşim noksanlığı, sosyal medya pazarlaması çabalarına destek azlığı, otellerin sosyal

103

medya sitelerine ulaşmada sorunlar, sosyal medyanın işletmenin organizasyonel kimliğini açığa çıkarmada kullanamama, konuklara karşı tepkisizlik, hatalı içerik ve yanlış dil kullanımı, farklı iş seviyeleri arasında iletişim eksikliği.

Fotis vd. (2011) “Social Media Impact On Holiday Travel Planning: The Case of the Russian and the FSU Markets” isimli çalışmalarında sosyal medyanın seyahatlerden önce, seyahat esnasında ve seyahat sonrasını içeren planlama sürecindeki etkisini ve rolünü ortaya koymayı amaçlamışlardır. 346 kişi ile yapılan çalışmada sosyal medyanın deneyim paylaşımı amacıyla çoğunlukla seyahatlerden sonra kullanıldığı sonucuna varılmıştır.

Jacobsen ve Munar (2012), "Tourist Information Search and Destination Choice in a Digital Age" isimli çalışmalarında turistlerin bilgi arama ve destinasyon seçiminde etkili olan aracıları ortaya koymaya çalışmışlardır. Araştırma sonucunda Web 1.0 ve Web 2.0 teknolojilerinin bu seçimlerde etkili olduğu tespitinde bulunmuşlardır.

Hsu (2012) “Facebook as International E-Marketing Strategy of Taiwan Hotels” isimli çalışmasında, Tayvan otellerinin uluslararası elektronik pazarlama stratejisi olarak Facebook sayfalarını kullanılan özellikler, paylaşılan içerikler, estetik, aylık ortalama paylaşım sayısı, kullanılan dil ve etkileşim düzeyi açısından bir değerlendirmeye tabi tutmuştur. Çalışmada otellerin Facebook sayfalarını bir elektronik pazarlama aracı olarak kullandıklarını fakat uluslar arası pazarlardan ziyade iç pazara yönelik olarak hizmet verdiklerini tespit etmiştir. Facebook sayfalarının uluslar arası pazarlara hitap edebilmesi için öncelikli olarak dil seçeneğinin arttırılması gerektiğini vurgulamıştır. Bizirgianni ve Dionysopoulou (2013), "The Influence of Tourist Trends of Youth Tourism Through Social Media (SM) & Information and Communication Technologies (ICTs)” isimli çalışmalarında sosyal medya ve bilgi iletişim teknolojilerinin gençlik turizminde turistik eğilimlere etkisini araştırmışlardır. Çalışma sonucunda genç turistlerin sosyal medya üzerinden fotoğraf, video, deneyim paylaşımı aracılığıyla bilgi edindikleri ve bu bilgileri seyahat kararı verirken kullandıklarını tespit ettiklerini belirtmişlerdir.

104

BÖLÜM 3: ARAŞTIRMANIN METODOLOJİSİ