Ayhan Kaya – Senem Aydın Düzgit
SONUÇ: BİR “YENİ BÖLGESELLEŞME” MODELİNE DOĞRU
Valenciennes, aynı zamanda iki farklı bölgecilik biçimini ele alan bölgecilik literatürüne ilişkin önemli bir yaklaşım sunar: eski bölgecilik ve yeni bölgeci-
lik (Harvie, 1994; Keating, 1995 ve 1998; Gren, 1999). Eski bölgecilik, ulus-
devletin ve merkezi otoritenin bölgelere oranla daha güçlü bir konum kazan- masına sebep olacak şekilde, çeşitli azınlık gruplarının etno-kültürel taleple- rine dayanır. Sözgelimi, İskoçya ve Bask ülkelerinin bölgesel talepleri, bu tür eski bölgecilik anlayışına bir örnek oluşturmakla birlikte, İngiliz ve İspanyol merkezi devletlerinin güçlenmesini sağlamıştır. Eski bölgecilik biçiminin baş- lıca kaynağının, Michael Hechter’ın (1975) İskoçya, İrlanda, Katalonya ve
148 ikinci kısım: vaka çalışmaları: katowice, valenciennes ve karabük
Bask ülkelerinde görüldüğü şekilde iç kolonileşme olarak adlandırdığı bir du- ruma karşı toplu bir tepki oluşturma motivasyonu olduğu öne sürülmüştür. Diğer bir deyişle, eski bölgecilik, etno-kültürel homojenliği ve 19. yüzyılda yaşanan milliyetçilik çağının parametreleri çerçevesindeki ulusal siyasi bütün- leşmeyi doğuran merkezileşme ve modernleşme sürecine karşı bir tepkidir. Bretagne ve Korsika, Fransa’daki bölgeciliğin bu eski bölgecilik biçimiyle al- gılanabileceğini göstermektedir.
Öte yandan, yeni bölgecilik, çağdaş globalleşme çağıyla, özellikle de bölgenin yükselişi ve ulus-devletin gelişimin bir aracısı olarak düşüşüyle, yeni bir bölge bilinciyle, Avrupa yapısal politikalarının etkisiyle ve sınıraşırı faali- yetlerle şekillenen çeşitli konjonktür ve yapı özelliklerinden oluşur. 1970’le- rin ortalarında yaşanan dünya ekonomik krizi, modern devletleri, ciddi zor- luklar içinde olan bölgelerin yükünü hafifletmenin bir yolu olarak, ulusal üs- tü bölge politikaları oluşturmaya sevk etmişti. Bu sebeple, globalleşen ekono- minin yıkıcı etkilerine karşı koymak adına, yeni bölge tipleri oluşturuldu. Av- rupa Birliği’ndeki yeni bölgeler, yeni global ekonominin gerekliliklerine uyum sağlama konusunda oldukça ısrarlıydılar. Bu gereklilikleri şöyle sırala- yabiliriz: mali stratejilerin, üretim stratejileri üzerindeki baskınlığı, bilgi top- lumunun öneminin gittikçe artması, teknolojinin uluslaraşırı bir nitelik ka- zanması, çok uluslu şirketlerin artan görünürlüğü, AB, G7, BM ve WTO gibi ulusal üstü kurumların çoğulcu otoritesi, müzik, animasyon, görüntüler, fi- kirler ve görsel medya gibi kültürel unsurların yükselişi ve global kentlerin ve bölgelerin ortaya çıkışı (Gren, 1999: 41-43).
Fransa’nın kuzeyinde yer alan ve Valenciennes kentini içine alan Nord-Pas-de-Calais bölgesi, işte bu yeni ortaya çıkan bölgeler çerçevesinde yorumlanmalıdır. Böyle bölgeler ve kentler, yabancı şirketlerin doğrudan ya- tırımlarını çekmektedirler. Ash Amin ve Nigel Thrift (1995), bu bölge ve kentlerin yabancı yatırımları çekme ve istihdam yaratma konusundaki başa- rısının, globalleşme sürecinin değişen gerekliliklerine uyum sağlama kapasite- lerine bağlı olduğunu öne sürmektedirler. Yazarlar, globalleşmenin bölgesel seviyeyi etkilediğini ve bu seviyenin global olanı elinde tutarak, açık ve “öğ- renen bir bölge” oluşturmak için, doğru kurumsal “karışımları” bulmak zo- runda olduğunu belirtmektedirler. Bu bölgelerde, özellikle gerçek hizmet merkezlerinin kurulmasıyla desteklenen yenilikçi ağ organizasyonu büyük bir önem taşımaktadır. Bu merkezler, radikal yeniliklerin benimsenmesini ve ya- yılmasını sağlamak için, yatay şirketler arası teknolojik işbirliğine öncelik vermektedirler. Amin ve Thrift (1995: 12), “teknoloji merkezleri veya hizmet
6. valenciennes: yeniden sanayileşen bir kentin öyküsü 149
merkezleri gibi, şirket ağlarının yenilikçi yanını koruyacak işletme destek sis- temlerine duyulan ihtiyacı” vurgulamışlardır.
Kurulma aşamasında olan teknopoller ve dijital yaratım alanında git- tikçe artan uzmanlık, Valenciennes’in globalleşmenin risklerine ve güçlükleri- ne karşı koymak için oldukça donanımlı olduğunu ortaya koymaktadır. Ay- nı şekilde kent, Avrupa uluslararası rekabet bağlamında, Avrupa Demiryolu Ajansı merkez ofisi gibi, uluslararası boyutlara sahip altyapılara odaklan- maktadır. Bu makale, Valenciennes kentine yoğunlaşarak, bu kenti globalleş- me sürecine ayak uydurma bakımından “öğrenen bir kent” haline getiren en önemli boyutları açıklamaya çalışmıştır. Görünüşe göre, bu “öğrenen bölge- ler ve kentler”, globalleşme yarışından galip çıkmışlardır.
Kaynakça
Kitaplar, Makaleler ve Raporlar
Amin, Ash ve Nigel Thrift (1995), Globalization, Institutions and Regional Development
in Europe, Oxford: Oxford University Press.
Bache, Ian (1998), The Politics of European Union Regional Policy: Multi-Level Gover-
nance or Flexible Gatekeeping?, Sheffield: Sheffield Academic Press.
Bache, Ian ve Matthew Flinders (2004), “Themes and Issues in Multi-Level Governance”, I. Bache ve M. Flinders (der.), Multi-level Governance içinde, New York: Oxford Uni- versity Press, s. 93-107.
CCI du Valenciennois (2009), Panorama Economique du Valenciennois, Valenciennes: Chambre de Commerce et d’Industrie du Valenciennois.
Cole, Alistair (2006), “Decentralization in France: Central Steering, Capacity Building and Identity Construction”, French Politics, C. 4, s. 31-57.
Dobre, Ana Maria (2005), “Europeanisation and domestic territorial change: the Spanish and Romanian cases of territorial adaptation in the context of EU enlargement”, Jour-
nal of Balkan and Near Eastern Studies, C. 7, No. 3, s. 351-366.
Goldsmith, Mike (2003), “Variable Geometry, Multilevel Governance: European Integra- tion and Subnational Government in the New Millennium”, K. Featherstone ve C. Ra- daelli (der.), The Politics of Europeanization içinde, Oxford: Oxford University Press, s. 112-134.
Gren, Jörgen (1999), The New Regionalism in the EU: The Lessons to be drawn from Ca-
talonia, Rhone-Alpes and West Sweden, Stockholm, SIR.
Harvie, Christopher T. (1994), The Rise of Regional Europe, Londra: Routledge. Hechter, Michael (1975), Internal Colonialism The Celtic Fringe in British National Deve-
lopment, Londra: Routledge & Kegan Paul.
Hooghe, Liesbet ve Gary Marks (2001), Multi-Level Governance and European Integrati-
on, Lanham: Rowman and Littlefield.
Howarth, David (2003), “French Subnational Government and the European Union”, S. Milner ve N. Parsons (der.), Reinventing France: State and Society in the Twenty-First
150 ikinci kısım: vaka çalışmaları: katowice, valenciennes ve karabük
Century içinde, Londra: Palgrave: 76-96.
Keating, Michael (1995), “Europeanism and Regionalism”, B. Jones ve M. Keating (der.),
The EU and the Regions içinde, Oxford: Oxford University Press, s. 1-22.
—, The New Regionalism in Western Europe: Territorial Restructuring and Political
Change, Cheltenham, Glos: Edward Elgar.
Keating, Michael ve Liesbet Hooghe (1996), “Bypassing the nation-state? Regions and the EU policy process”, J. Richardson (der.), European Union Power and Policy-Making içinde, Londra: Routledge: 216-229.
Marks, Gary (1992), “Structural Policy in the European Community”, A. Sbragia (der.),
Europolitics: Institutions and Policymaking in the “New” European Community için-
de, Washington: The Brookings Institute: 191-225.
Marks, Gary (1993), “Structural Policy and Multilevel Governance in the EC”, A. Cafruny ve G. Rosenthal (der.), The State of the European Community C. 2: The Maastricht
Debates and Beyond içinde, Boulder, CO: Lynne Riener: 391-410.
Michel, Herve (1998), “Government or Governance? The Case of the French Local Politi- cal System”, West European Politics, C. 21, No. 3, s. 146-169.
Reigner, Hélène (2001), “Multi-Level Governance or Co-administration? Transformati- on and Continuity in French Local Government”, Policy & Politics, C. 29, No. 2, s. 181-192.
Rosamond, Ben (2000), Theories of Integration, Londra: Palgrave.
Smith, Andy (1997), “Studying Multi-Level Governance: Examples from French Translati- ons of the Structural Funds”, Public Administration, C. 75, s. 711-729.
Stevens, Anne (2003), Government and Politics in France, Londra: Palgrave.
Tilly, Charles (1984), Strikes, Demonstrations, and Social Movements in Twentieth-Cen-
tury France, CRSO Working Paper, No. 311.
Ville de Valenciennes (2007), Valenciennes, en route to a sustainable future, Valenciennes: Mairie de Valenciennes.
Elektronik Kaynaklar
http://info.assedic.fr/unistatis/index.php?idmenu=12424&idarticle=12349&chemin=1242 4|&lf=thide&persform=1