Siyaset Kurumu

Kelime anlamı itibariyle eğitmek, yetiştirmek ve düzenlemek gibi bir çok manayı içeren siyaset, esas itibariyle idare etmek ve yönetmek anlamına gelir.

Siyasetle eş anlamlı olarak kullanılan politika kelimesi de Latince polis kelimesinden türetilmiş olup, bu günkü kelime anlamıyla şehir idaresi ve kamu düzeni anlamına gelmektedir. Sosyolojik açıdan sosyal gerçekliğin bir parçası olan siyaset, insanların bir arada yaşaması ile başlayan, insanların davranışlarını etkileyen, yönlendiren ve sınırlayan bir kurum, güç ve faaliyet alanıdır. İşleyiş bakımından siyaset, toplumdan topluma farklılık arz etse de, bütün toplumlarda var olagelen, evrensel ve kurumsallaşmış bir yapıdır.³⁸

“Siyaset (politika) bir sosyal grup içinde, o sosyal grubun üyeleri arasındaki davranışları düzenleme ve yönetme faaliyetleri” olarak da tanımlanabilir. Ancak böyle bir tanım bütün mikro ve makro sosyal gruplar için geçerlidir. Makro düzeyde ele alındığında siyaset, toplumun kamu düzeni ve yönetimi ile ilgilidir. Bu anlamda siyaset, kamu düzenini sağlamak ve genel yönetimi gerçekleştirmek görevini yerine getiren temel bir kurumdur.³⁹ Demek ki siyaset kurumlarının görev, sahip olduğu güç

“macht-otorite” vasıtasıyla sosyal grup üyeleri arasında düzeni sağlamak ve sosyal grubun yaşamasını temin etmektir. Bu güç yönetimde iktidar olgusu ile temsil edilir.

İktidar sosyal grubun (Weber’e göre toplumun) meşru gücüdür.⁴⁰ Siyaset kurumları bu özelliği ile diğer sosyal kurumlardan ayrılır. Siyasi olanı diğer olgulardan bu araç şöyle yada böyle bir “fiziki kuvvet kullanımı”nı içermektedir. Gerçi bu güç sırf fiziki değildir, aynı zamanda toplumun merkezileşmesi ile ortaya çıkan ve tabiatı itibari ile

“sosyal” bir güçtür. Onun içindir ki iktidar, bir ferdin veya sosyal grubun gerekirse bazılarının çıkarlarına ve hatta muhalefetine karşı bir eylem sürecini izleme ehliyetidir.⁴¹İfade edilen kadarıyla siyaset kurumu:

37 Arslantürk, Amman, a.g.e., s. 331.

38 Türkkahraman, a.g.e., s. 35.

39 Fichter, a.g.e., s. 116.

40 Max Weber, Sosyoloji Yazıları, (Çev.Taha Parla), İstanbul, 1996, s. 81.

41 Fichter, a.g.e., s. 116.

a) Mikro veya makro her sosyal grubun (bütün sosyal gruplar üyeleri arasında yönetme yönetilme davranışları geliştirmek zorundadırlar. Aksi taktirde birbirlerine düşerler ve sosyal grup hayatiyetine devam ettiremez) sahip olduğu kurumlardır. Bu anlamda bir işletme yönetiminden, bir devlet yönetiminden söz ederiz.

b) Siyaset kurumları, makro grup olan toplumla (topyekün) ilgili kurumlardır. Bu anlamda “devlet” “kurum” la eş anlamındadır. Siyaset kurumları açısından “devlet belli bir sosyal grubun (günümüzde millet) üyeleri arasında yönetime ve yönetilme davranışlarının, meşru bir otorite etrafında organize olmuş şekli “olarak tanımlanabilir. Bu meşru otorite, iktidar olarak ortaya çıkmaktadır.

c) Siyasete ait kurumlar, “kamu düzeninin teşekkülü” ve “idamesi”,

“kamu hakkı”, ”kamu menfaati” (içteki farklı sosyal ilgi ve menfaatlerin birleştirilmesi, dışa karşı toplum üyelerinin korunması) ile ilgili davranış örneklerinin düzenlenmesine ait kurumlardır. Bütün bu kurumlar devlet kurumları şemsiyesi altındadır.

d) Modern devlet teorisinde kuvvetler ayrılığı söz konusudur. Bundan

“yasama-yürütme-yargı” kuvvetleri anlaşılır. Bu farklı fenomenlerin organizasyonu devlet olarak ifade edilir. Geleneksel ve karizmatik toplumlarda bu kuvvetler otoriteyi elinde bulunduran güçte (liderde) toplanmakta iken, yeni devlette bunlar ayrı ayrı kurumlar tarafından temsil edilmektedirler.

e) Diğer yandan “devlet, bütün toplum üyeleri ve toplumda mevcut bütün sosyal grup ve kurumlar üzerinde meşru zor kuvveti icra edebilen, tüm toplum üyeleri için geçerli, açık ve resmi bir organizasyon ”olarak ifade edilir. Aslında prensip olarak her sosyal davranış fert üzerinde zorlayıcı bir karaktere sahiptir. Fakat devlet nizamı ve politik kurumların emrettiği adı geçen davranış örnekleri, genelde tüm toplum üyeleri ve sosyal gruplar için zorlayıcı “amir” ve harici (fiziki ve sosyal) baskı otoritesi ile donatılmak suretiyle sınırlandırılmışlardır.

f) Eğer bir toplumda politik kurumlar ve buna bağlı olarak devlet kurumları oluşmamışsa “politik kurumlara isnat edilen fonksiyonlar küçük gruplar,

(mesela klanda olduğu gibi aile) ve diğer spesifik sosyal gruplar tarafından icra edilirler. Diğer bir ifade ile meşru gücü temsil eden iktidarın siyasi sınırı, kendi içerisinde tüm etkileşim süreçlerine sahip bütünleşmiş ve bir üst birimin emrinde olmayan sosyal birlikler aynı zamanda siyasi gruplardır.⁴² Ancak bu sosyal birliklerin bir devlet kurumu oluşturması için başka şartlara ihtiyaç vardır.

2.3.5.1 Siyaset Kurumunun İşlevleri

Yukarıda ki tanım ve açıklamalardan da anlaşılacağı gibi, siyasi kurumlar, devletin otoritesi vasıtasıyla meşruiyetiyle temin edilmiş ve organize edilmişlerdir.

Otoriteyi “herhangi bir kişinin kendi mevkii sebebiyle sosyal ilişki sisteminde sahip olduğu kanun yetkisi”⁴³ olarak anladığımızda otorite rüçhanı (üstünlük) bir şekli olarak ortaya çıkmaktadır. Aslında devletin bir rüçhanı sosyal hayat için gereklidir.

Zira bu rüçhan sayesinde devletin zorlayıcı karakteri meşruiyet kazanmaktadır. Bu rüçhanda devlete, “umumi menfaatlerin istihsali ve idamesi için fertler ve gruplar (toplumun bütün üyeleri) üzerinde, nizam ve intizam zorlaması icra etmek ve otoritenin yaygınlaştırılması olan hukuk” tarafından sağlanmaktadır. Böylece hukuk, devletin farklı karakteristik özelliği ve yüzden de temel fonksiyonu olarak ortaya çıkmaktadır.

Devletin bu temel fonksiyonu yanında ve bu fonksiyonun sonucu olarak, toplumun tarihi ve sosyal durumuna göre başka fonksiyonları ortaya çıkar. Kurumlar kurmak, bu kurumları yönetmek, birbirleri ile ilişkilerini düzenlemek, bunları değiştirmek ve yenilerini kurmak devletin görevi olabilir. Bunun gibi mesela aile, din, ekonomi, eğitim ve diğer kurumlar için hukuk sistemleri geliştirebilir. Aynı şekilde dini kurumlar siyasi destekle bu fonksiyonlara dahil olabilir. Bu durumda devlet yöneticileri bir toplumun aynı zamanda din yöneticisi durumuna gelebilirler.

Diğer yandan devlet kendini dini kurumlardan arındırmak isteyebilir. Böylece devletin din ile ilgili görevleri, çoğalabilir veya azalabilir. Laik devlet, devletin dinle ilgili görevlerinin azaldığı devlet şeklidir.

42 T.Bottomore, Siyaset Sosyolojisi, (Çev.Erol Mutlu), Ankara, 1987, s. 1.

43 Fichter, a.g.e., s. 116.

Genel anlamda siyasal sosyalizasyon, bireyin siyasal kültürü edinme süreci olarak tanımlanabilir. Dolayısıyla, bu süreç birey ile sosyal-siyasal çevre arasında hayat boyu devam eden dolaylı ve doğrudan etkileşimi içerir ve bu yolla fert siyasi sistem ile ilgili görüş, davranış ve değerlerini geliştirme imkanı bulur.Siyasal sosyalizasyon devletle özdeşleşmeyi hedefleyen bir süreci içerir.⁴⁴