Public Perception and Concerns Regarding Food Nanoparticles

Consumer attitudes significantly affect the commercialization of industrial products.

Manufacturing of novel food products introducing various functionalities with the innovative

technologies required significant investments and the establishment of production lines. Public perception should support the marketing of nano foods and the sustainability of related investments. Providing satisfactory information about safety nanomaterials and proper labeling might encourage people to buy and consume these innovative and functional foods. In a study investigating the public perception of nanofood products, it was concluded that nanoparticles incorporated in packaging materials have been accepted while they were incorporated in foods directly has not been accepted by the consumers (Giles, Kuznesof et al. 2015). The knowledge, beliefs and motivation are effective factors on the public acceptance of foods integrated with functional nanoparticles.

The assessment of potential toxicity risks and hazard analysis are critically followed prior to the commercialization of a novel food containing nanomaterials in order to understand and remove health concerns. Legal regulatory protocols and guidelines established by national and international organizations worldwide provide significantly contribute to the safety assurance of nano foods in manufacturing, handling, and consumption (Bazana, Codevilla et al. 2019).

Those protocols mainly include identification, characterization, and determination of in vitro and in vivo toxicity of nanoparticles used in food matrices, thus facilitating assessment of the safety of nano foods. Appropriately implemented rules in the fabrication and marketing of these novel goods will help to eliminate public concerns and encourage the consumption of the related products.

5. Conclusion

Besides their benefits regarding technological, safety, and health-promoting effects of nanoparticle incorporated food products, unforeseen potential risks on health and environment raise public concerns. Limited knowledge about the consequences of high exposure and deposition of both organic and inorganic nano ingredients in the body organs have led to serious inspections of them before safe use. Legislations already established or under review by legal authorities seriously consider safe handling and the use of industrial nanotechnology products.

These guidelines significantly contribute to eliminating public concerns about potential risks associated with nano ingredient integrated food products.

References

Bazana, M. T., et al. (2019). "Nanoencapsulation of bioactive compounds: challenges and perspectives." Current opinion in food science 26: 47-56.

Bouwmeester, H., et al. (2014). "State of the safety assessment and current use of nanomaterials in food and food production." Trends in Food Science & Technology 40(2): 200-210.

Bumbudsanpharoke, N. and S. Ko (2015). "Nano‐food packaging: an overview of market, migration research, and safety regulations." Journal of Food Science 80(5): R910-R923.

Cao, Y., et al. (2016). "Consideration of interaction between nanoparticles and food components for the safety assessment of nanoparticles following oral exposure: a review."

Environmental toxicology and pharmacology 46: 206-210.

Chau, C.-F., et al. (2007). "The development of regulations for food nanotechnology." Trends in Food Science & Technology 18(5): 269-280.

Chaudhry, Q. and L. Castle (2011). "Food applications of nanotechnologies: an overview of opportunities and challenges for developing countries." Trends in Food Science & Technology 22(11): 595-603.

Chaudhry, Q., et al. (2008). "Applications and implications of nanotechnologies for the food sector." Food additives and contaminants 25(3): 241-258.

Di Sia, P. (2017). "Nanotechnology among innovation, health and risks." Procedia-Social and Behavioral Sciences 237: 1076-1080.

Giles, E. L., et al. (2015). "Consumer acceptance of and willingness to pay for food nanotechnology: a systematic review." Journal of Nanoparticle Research 17(12): 467.

Iavicoli, I., et al. (2017). "Nanotechnology in agriculture: Opportunities, toxicological implications, and occupational risks." Toxicology and applied pharmacology 329: 96-111.

Jafari, S. M. (2020). Handbook of Food Nanotechnology: Applications and Approaches, Academic Press.

Katouzian, I., et al. (2017). "Formulation and application of a new generation of lipid nano-carriers for the food bioactive ingredients." Trends in Food Science & Technology 68: 14-25.

Khajavi, M. Z., et al. (2019). "Strategies for controlling release of plastic compounds into foodstuffs based on application of nanoparticles and its potential health issues." Trends in Food Science & Technology 90: 1-12.

Larramendy, M. and S. Soloneski (2016). Invertebrates: Experimental Models in Toxicity Screening, BoD–Books on Demand.

Maynard, A. D. (2006). "Nanotechnology: assessing the risks." Nano today 1(2): 22-33.

McClements, D. J. and H. Xiao (2017). "Is nano safe in foods? Establishing the factors impacting the gastrointestinal fate and toxicity of organic and inorganic food-grade nanoparticles." npj Science of Food 1(1): 1-13.

Mihindukulasuriya, S. and L.-T. Lim (2014). "Nanotechnology development in food packaging: A review." Trends in Food Science & Technology 40(2): 149-167.

Nel, A., et al. (2006). "Toxic potential of materials at the nanolevel." science 311(5761): 622-627.

Rezaei, A., et al. (2019). "Nanoencapsulation of hydrophobic and low-soluble food bioactive compounds within different nanocarriers." Food hydrocolloids 88: 146-162.

Rostamabadi, H., et al. (2019). Nanostructures of starch for encapsulation of food ingredients.

Biopolymer nanostructures for food encapsulation purposes, Elsevier: 419-462.

Wakefield, G., et al. (2004). "Modified titania nanomaterials for sunscreen applications–

reducing free radical generation and DNA damage." Materials science and technology 20(8):

985-988.

Parazitler nöral yapı ve fonksiyonları nasıl etkiliyor?

Doç.Dr. Özlem Miman

Son yıllarda yapılan araştırmalar, pek çok nörodejeneratif hastalık etyolojisi için giderek daha fazla olmak üzere infeksiyon ajanlarını işaret etmektedir. Ve bu her geçen gün büyüyen hem epidemiyolojik hem de deneysel veriye bağlı güçlü bir anlatıdır. İnfektif etyoloji noktasında üzerinde en çok çalışılan nörodejeneratif hastalıklar ise Alzheimer hastalığı (AH), Parkinson hastalığı (PH), Amiyotrofik lateral skleroz (ALS), Lewy cisimli demans (LBD) ve frontotemporal demans (FTD)’tır. İnfeksiyonlar içinde ise; özellikle kronik-ilerleyici karakterli santral sinir sistemi (SSS) enfeksiyonlarının, hem infekte hem de komşu hücrelerde çoklu hasara neden olabildiği bilinmektedir. Tüm bunlar inflamatuvar süreçlerin aktivasyonu, konak immune yanıtına bağlı ya da tetiklenen nörotoksik yollar üzerinden nöronal fonksiyon kaybı ve/veya doğrudan nöronal kayıplar olarak gerçekleşmektedir. Nörodejeneratif hastalıklarla ilişki bağlamında uzun yıllardır literature veri sağlayan serolojik çalışmalar bakteriyel, viral kadar paraziter potansiyel tutulumun da altını çizmektedir. Bugüne kadar kanıtlar çoklukla bir nörotrop protozoon parazit olan Toxoplasma gondii üzerine yoğunlaşmıştır. Ancak Trypanosoma ailesi, Leishmania, Microsporidia, Plasmodium gibi protozoal; Schistosoma, bazı sestod larvaları, Angiostrongylus, Toxocara gibi metazoal paraziter ajanlar için de nöroinflamasyon üzerinden zayıf/güçlü kanıtlar literatürde yerini bulmaktadır.

Nörodejeneratif hastalıkların anlaşılmasına katkıda bulunan yeni moleküler mekanizmalara ışık tutan inflamazomlar; birer sitozolik proteinlerdir ve kaspaz aktivasyonu üzerinden inflamatuvar tepkileri başlatmaktadırlar. İnflamazomları modüle ettiği yönünde pek çok kanıt elde edilmiş birçok parazit (özellikle kan parazitleri-Schistosoma, Plasmodium, Toxoplasma, Leishmania, Micropsporidia gibi) bu kanaldan nörodejenerasyon ile ilişkili ajan-patojen listesine adılarını yazdırmaktadır.

Beyin hasarı ile ilgili biyobelirteçlerin (GFAP, AβPP, TGF-β1, NF-L, S100B, tTG, and p-tau gibi) bazı paraziter infeksiyon durumlarında (Toxocara larvaları gibi) artan ifadeleri ise; Alzheimer hastalığının başı çektiği bazı nörodejeneratif hastalıkların progresyon süreçleri hakkında etyopatogenetik ve olası yeni tedavi trendleri açısından bize yeni veriler sunmaktadır.

Nörohasar noktasında sanık sandalyesine oturttuğumuz paraziter ajanlar, bir başka yaklaşımda ise umut vaad eden iyi adam olarak da sunulabilmektedir. Şöyle ki, çeşitli nörodejeneratif hastalıklardaki klinik semptomların ilerleyişini baskılama konusunda ve/veya mevcut nöronal fonksiyonun iyileştirilmesi yönünde olsun "kronik inflamasyonun immunomodülasyonu" bir tedavi/profilaksi stratejisi olarak önerilebilmektedir. Semptomatik nörodejeneratif tedavi için, güçlü immünomodülatör etki, konak immun yanıtını değiştirebilme ve baskılayabilme özellikleri ile, bağırsak mikrobiyatası ve nematodlar güncel çalışmalarda umut verici bir yol olarak işaret edilmektedir.

“Nano and Food; recent advances and research topics”

Seid Mahdi Jafari

a Department of Food Materials and Process Design Engineering, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran (smjafari@gau.ac.ir) Abstract

Foods contain both natural nanomaterials, like casein micelles in milk, or certain organelles found in plant or animal cells (DNA, ribosomes, enzymes, antibodies), and engineering nanomaterials (ENMs), which are deliberately added in order to increase food quality and safety, such as nanoparticle-based delivery systems. Other nanoparticles do not directly enter foods, but may get in contact with foods as a result of their inclusion in packaging or nanosensors. Food-grade nanomaterials are used in food processing as food additives, in the manufacture of smart and active packaging, reinforced bionanocomposites, and antimicrobial packaging through incorporation of metal nanoparticles; nutraceutical protection, nanocarriers and nanodelivery systems for the increase of their bioavailability; producing nanobiosensors for detection of toxins, pathogens and pesticides; application in food processing such as nanofluids, nanoadsorbents, and nanofiltration; and nanostructures as food ingredients such as nanoemulsions. It has been estimated that by 2020, the global economic impact of nanotechnologies will be at least $3 trillion. The continuously increasing market size of nanotechnology products of food industry is estimated to reach approximately US$ 15 billion by 2020. This lecture presents a brief overview of nanotechnology applications in various fields of the food industry along with the analysis of nanomaterials, safety and regulatory issues, and consumer expectations toward “nanofoods”.

Keywords: Nanotechnology; Food; Ingredients; Processing; Safety; Packaging; Quality.

Yenidoğan Bronkopulmoner Displazi Tedavisinde Hücresel Stratejiler Selçuk GÜREL

Bahçeşehir Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilin Dalı, İstanbul

gurelselcuk@gmail.com Özet

Bronkopulmoner displazi (BPD), prematüre bebeklerin morbidite ve mortalitesine önemli birkatkıda bulunur ve BPD için çoğu terapötik yaklaşım, doğası gereği önleyici veya destekleyicidir. Yenidoğan tıbbındaki gelişmeler, yaşayabilirlik sınırlarında doğan bebeklerin hayatta kalma oranının artmasına yol açarak, BPD insidansında artışa neden olmuştur. BPD, alveolarizasyonun durması, fibroblast aktivasyonu ve iltihaplanma ile karakterize prematüre bebeklerin kronik bir akciğer hastalığıdır. BPD, neonatal dönemde önemli morbidite ve mortaliteye yol açar ve çocuklarda kronik akciğer hastalığının önde gelen nedenlerinden biridir.Bu hastalığın patogenezine ilişkin güncel araştırmalar, hastalığın gelişmesine önemli katkıda bulunan inflamasyonun merkezi rolünü vurgulamıştır. Hücre bazlı tedaviler, BPD'nin tedavisi için bir sonraki çığır açan terapiyi temsil edebilir, ancak, BPD'nin patogenezinde endojen mezenkimal kök hücrelerin (MKH'lerin) rolüne ilişkin bilgilerdeki boşlukların yanı sıra uygulamaya yönelik engeller de vardır. MKH'ler anti-enflamatuar özelliklere sahiptir ve çeşitli klinik ortamlarda doku rejenerasyonuna katkıda bulundukları gösterilmiştir. MKH’ler izolasyon kolaylığı, düşük immünojenisite ve antiinflamatuar ve onarıcı özellikleri nedeniyle özellikle ilgi çekicidir. BPD'nin altında yatan temel patofizyolojiyi, eksojen MKH'lerin terapötik mekanizmalarını ve hücresel tedavileri tercüme etme lojistiğini araştıran eş zamanlı yüksek kaliteli temel bilim, çeviri ve klinik çalışmalar, gelecekteki araştırmaların önemli alanları olacaktır.

Anahtar kelimeler: Bronkopulmonerdisplazi (BPD),Yenidoğan, Mezenkimal kök hücre(MKH), Hücresel tedavi

Giriş

Yılda 15 milyondan fazla bebek prematüre (<37 hafta gebelik yaşı) doğar ve dünya çapında her 10 doğumda 1'den fazlasını oluşturur. Maternal koryoamniyonit veya preeklampsinin neden olduğu akciğer hasarı, doğum sonrası ventilasyon, hiperoksi veya iltihaplanma, bronkopulmoner displazi (BPD) gelişimine yol açabilir ve preterm yenidoğanlarda en sık görülen olumsuz sonuçlardan biridir. BPD hastaları alveolar ve mikrovasküler gelişimde bir durma yaşarlar ve daha sıklıkla yaşlandıkça astım ve erken başlangıçlı amfizem geliştirirler(1).

Ne yazık ki BPD için hala bir tedavi olmadığından alveollerin nasıl geliştiğini, onarıldığını ve yaralanmadan sonra nasıl yenilendiğini anlamak, tedavilerin gelişimi için kritik öneme sahiptir (2).

BPD patofizyolojisini anlamak için akciğerin normal olarak nasıl geliştiğini anlamak önemlidir.

Akciğerin morfogeneziyle ilgili geniş bilgi birikimine rağmen,akciğer gelişimi sırasında büyümeyi, göçü ve farklılaşmayı düzenleyen hücreler arası iletişim üzerine araştırmalar hala devam etmektedir. Erken akciğer gelişiminde en iyi karakterize edilmiş büyüme faktörleri ve bunların sinyal bileşenleri arasında fibroblastgrowth faktörü (FGF), transforming growht faktör β (TGFβ), kemik morfogenetik protein (BMP), Sonic Hedgehog protein (SHH), Wnt/Beta katenin sinyal ailesi (WNT), vasküler endotelyal growth faktörü (VEGF) ve retinoik asit sinyal

yolakları bulunmaktadır (3).Hipoksi indüklenebilir faktörlere (HIF) yanıt olarak alveolarepitel tip II hücreleri tarafından eksprese edilen VEGF, pulmoner mikrovasküler gelişim ve alveolar gelişimi yönlendirmede çok önemlidir. Ayrıca, BPD hastaları akciğer epitelinde çok az VEGF eksprese ettiğinden veya hiç etmediğinden ve pulmoner mikrovasküler endotelyumda VEGF reseptörlerinin ekspresyonu olmadığından VEGF, BPD patogenezinde önemli bir rol oynar.

Çok sayıda çalışma, trombosit kaynaklı büyüme faktörü (PDGF) ve FGF sinyallerinin miyofibroblast farklılaşması ve ardından ikincil septasyonun başlangıcı için çok önemli olduğunu göstermiştir (4).WNT, BMP ve TGFβ sinyal bileşenlerinin de alveolarizasyon sırasında fibroblast farklılaşmasında bir rol oynadığı öne sürülmüştür. Ek olarak, ekstraselüler matriks (ECM) proteinlerinin elastin ve kollajen gibi miyofibroblastlar tarafından doğru biriktirilmesi, ikincil septasyon sırasında önemli bir rol oynar. Bu ve diğer ECM bileşenleri, hücrelerin büyüme etkileşimlerini koordine etmek için büyüme faktörleri bir iskele görevi görerek akciğer gelişimindeki etkilerini gösterirler(5).

Perinatal Risk Faktörleri Hakkında Güncel Anlayış

BPD’de, erken doğmuş bebekler halihazırda çok çeşitli perinatal stres faktörlerine maruz kaldığında yapılan işlevsel bir tanı olduğundan, akciğer gelişimi için hangi maruziyetin daha zararlı olduğunu tam olarak belirlemek zordur. Tüm erken doğan prematüre bebeklerde BPD gelişmediği ve diğer yandanda gelişen yenidoğan bakımındaki yeniliklere rağmen BPD oranlarının artmaya devam ettiği düşünüldüğünde preve postnatal akciğer gelişimini etkileyecek birçok faktör olduğu bilinmelidir.İstatistiksel korelasyonla oluşturulan risk faktörleri, her şeyden önce erken doğumla ilişkili, sigara içme ve sosyoekonomik geçmiş gibi anne risk faktörleridir (6).

Rahim içi büyüme kısıtlaması 29 haftadan önce doğan bebeklerde BPD riskini üç kat artırırken özellikle koryoamniyonit ve pre-eklampsi, fetal akciğerlerin alveolar ve mikrovasküler gelişimini doğrudan inhibe eden sitokinlerin ve büyüme faktörlerinin salınımını tetikler.

Gestasyonel hipertansiyon, preeklampsi ve eklampsi gibi plasental anormallikler BPD için önemli bir antenatal risk faktörü olarak ortaya çıkmaktadır (7). Doğum sonrası inflamasyon, BPD gelişimi için önemli bir nedendir. İnvazif mekanik ventilasyon ve tamamlayıcı oksijenin neden olduğu akciğer hasarının bir sonucu olarak veya sepsis sonucu, inflamasyon BPD gelişimi risk faktörü olarak kabul edilir. Prematüre bebekler, akciğerlerinin olgunlaşmamış olmaları ve prematüre apneleri nedeniyle sıklıkla hipoksiye maruz kalırlar, bu da tıpkı hiperoksi gibi alveolar ve mikrovasküler gelişimin bozulmasına yol açar (8).

BPD’de güncel tedaviler

Tedavide en doğrudan yaklaşım agresif, uzun süreli invazifventilasyon ihtiyacını önlemektir.

Solunum sıkıntısı sendromunu (RDS) önlemek için ilk tercih edilen tedavi, hala antenatal maternal kortikosteroid uygulaması ve ardından doğumdan sonra endotrakealbolus uygulaması yoluyla profilaktiksürfaktan tedavisidir.Preterm doğumdan 24 saat ila 7 gün önce tek veya tekrarlayan intra müsküler betametazon veya deksametazon enjeksiyonunun anneye uygulanması, erken doğmuş bebeğin sağkalımını anlamlı derecede artırabilir ve RDS insidansını ve şiddetini azaltabilir (9).BPD gelişme riski en yüksek olan bebekler, gelişen akciğerleri hala kanaliküler aşamadan sarküler faza geçiş yapanlardır.

BPD'nin Gelişiminde ve Tedavisinde Kök Hücreler

Kök hücreler, somatik hücrelere kıyasla olağanüstü özelliklere sahiptir. Kendini yenileme kapasitesini korurken, sayısız hücre tipine farklılaşma yeteneğine sahip olan farklılaşmamış bir durumda bulunurlar.Bu, iki tür hücre,simetrik ve asimetrikhücre bölünmesi yoluyla oluşmaktadır. Simetrik bölünme, farklılaşmamış iki özdeş yardımcı hücre üretirken, asimetrik bölünme, farklılaşmaya programlanmış ikinci bir hücre ile birlikte bir farklılaşmamış hücre üretir (11). Mezenkimal kök hücreler (MKH), fibroblast benzeri hücrelerdir ve hematopoezi desteklediği gösterilmiştir; güncel literatür MKH'leri antiinflamatuar, immünomodülatör ve anjiyojenik özelliklere sahip güçlü onarım hücreleri olarak tanımlar. Ek olarak, MKH'ler artık adipoz, kemik iliği, akciğer, plasenta ve göbek kordonu dahil olmak üzere çeşitli kaynaklardan izole edilmektedir.

Sekretom, bir hücre tarafından hücre dışı boşluğa salgılanan faktörlerin toplanması anlamına gelir. Sekretomun elemanları arasında, bunlarla sınırlı olmamak üzere, proteinler, lipidler, nükleik asitler ve hücre dışı veziküller bulunur. Kanıtlar, MKH'ler dahil olmak üzere kök hücrelere atfedilen çok sayıda faydalı özelliğin salgılanan eksozomlar tarafından verildiğini göstermektedir. Parakrin aracılı eylemler, MKH'nin BPD modellerinde terapötik faydalar sağladığı baskın mekanizma gibi görünmektedir(12).Hücreler fiziksel olarak daha büyüktür (MKH'ler tipik olarak 18 µm veya daha büyüktür), küçük kılcal damarlardan geçişi sınırlar ve emboli riskini artırır. Ekzozomlar gibi mikroveziküller kılcal damarlar boyunca kolayca dolaşır(13).İntratrakeal veya intravenöz olarak uygulanan kemik iliğinden türetilmiş MKH'lerin tedavi edilmemiş hiperoksiye maruz kalan fare ve sıçan yavrularında gösterilen inflamasyonu, alveolar basitleştirmeyi, vasküler seyrelmeyi ve pulmoner hipertansiyonu önlediği ve sağkalımı artırdığı gösterilmiştir (14).

Son araştırmalar, insan fetal akciğer MKH'lerinin (16-18 haftalık gebelik yaşı), in vitro% 21 veya% 60 oksijene maruz kaldıklarında işlev bozukluğu sergilediğini göstermektedir.

Ekstrauterin oksijen konsantrasyonlarına maruz kalan MKH’lerin, yüzey belirteci profilini değiştirdiği, aşırı proliferasyon yarattığı, koloni oluşturma kabiliyetini azalttığı ve sekretom profilini ters olarak değiştirdiği gösterilmiştir. Tersine, insan göbek bağından türetilmiş MKH'ler, in vitro hiperoksiye maruz kalmalarına rağmen akciğer koruyucu sekretom profilini koruduğu görülmüştür. MKH'lerin diğer bir avantajı ise göbek kordonu gibi etik açıdan kabul edilebilir kaynaklardan ağrısız bir şekilde üretilebilmeleridir(15).

Çok çeşitli akciğer epitelyal kök/progenitör hücreleri tanımlanmıştır. Aynı zamanda multipotent MKH'ler ve endotelyal koloni oluşturan hücreler (ECFC'ler) (10), gelişmekte olan akciğerde, geniş bir mikrovaskülatürün akciğer fonksiyonu için çok önemli olduğu yerde, yerleşik akciğer MKH'leri (L-MKH'ler), alveolar mikro damar sisteminin oluşumunu, rejenerasyonunu ve doku bakımını düzenleyen heterojen bir progenitör popülasyondur (16).

MKH'lerin terapötik faydaları yalnızca parakrin faktörleri tarafından aktarılmaz. Kök hücre tedavisinde hücrenin korunması, eksojen MKH'ler ile hasarlı akciğer arasında doğrudan etkileşim yaratarak hücresel algılama ve hücre dışı ortama yanıt verir. MKH'lerin hücreler arası organel transferine giriştikleri bilindiğinden, doğrudan hücreden hücreye etkileşim, seçilmiş terapötik etkiler için de gerekli olabilir. Akciğer hasarı oluşturulmuş fare modelinde intratrakeal olarak verilen MKH'ler, mitokondriyi alveolar epitelyuma aktarmak için mikrotübüller oluşturmuştur. Bu modelde aktarılan mitokondri ve buna bağlı olarak artan alveolar adenozintrifosfat seviyeleri, akciğer hasarının önlendiği bir mekanizma olarak gösterilmiştir (17).

Psödoglandüler akciğer gelişimi sırasında erken Tbx4 + multipotent MKH'ler, hava yolu ve

mezenkimal hücre popülasyonlarına yol açar (18). PDGFRα + L-MKH'ler, koloniler oluşturamayan akciğer epitelyum progenitör hücrelerini destekler, yokluklarında daha farklılaşmış miyofibroblastların olduğu yerde akciğer epitelinin gelişimine katkıda bulunur.

Bozulmuş L-MKH'ler BPD patogenezine potansiyel olarak aktif olarak katkıda bulunur.

Ventile edilmiş preterm bebeklerden alınan trakeal aspiratlarda L-MKH'lerin varlığı, BPD'nin sonraki gelişimini engelleyebilir. Proteinler, RNA'lar ve hatta mitokondri kokteyli içeren hücre dışı veziküller olan eksozomlar, MKH'ler de dahil olmak üzere çok çeşitli hücreler tarafından salgılanır ve muhtemelen MKH'lerin parakrin terapötik etkilerinde aktif bir rol oynarlar.MKH koşullu ortam ile enjeksiyon alternatif olarak aktive edilmiş (M2) makrofajları aktive ederek etki edeceği için etki modu büyük ölçüde parakrin gibi görünmektedir (19).

Vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF), pulmoner vasküler gelişim ve dolayısıyla alveolarizasyon için gerekli olan güçlü bir anjiyojenik proteindir. VEGF, MKH koşullu ortamın ve özellikle eksozomların bir bileşeni olarak tanımlanır (20). Tümör nekroz faktörü alfastimüle edilmiş gen-6 (TSG-6) proteini, MKH sekretome ve eksozomlarında benzer şekilde tanımlanan bir antiinflamatuar moleküldür. Göbek bağından elde edilmiş MKH ekzozomları, murin hiperoksi BPD modelinde akciğer hasarını ve pulmoner hipertansiyonu azalttığı ve TSG-6 proteinini akciğer hasarının önlenmesi için gerekli bir ekzozomal faktör olduğu gösterilmiştir (21).

Makrofaj fenotipinin modülasyonu, MKH'lerin ve ürünlerinin akciğer hasarını iyileştirdiği altta yatan bir mekanizmayı temsil edebilir. Hiperoksiye bağlı pulmoner hipertansiyon ve pulmoner fonksiyon testleri dahil uzun vadeli fonksiyonel sonuçlar, ayrıca ekzozom enjeksiyonundan bir ay sonra önemli gelişme göstermiştir.Mekanik deneyler, MKH ekzozomlarının, makrofaj fenotipinin M1'den M2 "iyileştirici" durumuna modülasyonu yoluyla iltihaplanmayı ve akciğer

Makrofaj fenotipinin modülasyonu, MKH'lerin ve ürünlerinin akciğer hasarını iyileştirdiği altta yatan bir mekanizmayı temsil edebilir. Hiperoksiye bağlı pulmoner hipertansiyon ve pulmoner fonksiyon testleri dahil uzun vadeli fonksiyonel sonuçlar, ayrıca ekzozom enjeksiyonundan bir ay sonra önemli gelişme göstermiştir.Mekanik deneyler, MKH ekzozomlarının, makrofaj fenotipinin M1'den M2 "iyileştirici" durumuna modülasyonu yoluyla iltihaplanmayı ve akciğer