Kaynaklık Edenler Bakımından Örgütsel Çatışmalar

Çatışmaya kaynaklık edenler bakımından örgütsel çatışmalar, kişiler arası çatışmalar, grup içi çatışmalar, kişiler ve grupların çatışması, gruplar arası çatışmalar ve örgütler arası çatışmalar şeklinde sınıflandırılabilir. (Şekil 2.3)

Şekil 2.3 Örgütsel Çatışmanın Kaynak Kökenli Sınıflandırılması Kaynak: Rahim ve Bonoma, 1979: 1324

2.7.2.3.1 Kişiler Arası Çatışma

Kişiler arası çatışma, iki ya da daha fazla kişinin çeşitli sebeplerden dolayı anlaşmazlık ve uyuşmazlığa düşmesidir. Bu çatışma birbirine kenetlenmiş halde gizli süregelmiş bir dizi uyuşmazlığın sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Kişiler arasında birdenbire meydana gelen bir çatışmaya rastlamak hemen hemen imkansızdır. Birdenbire meydana gelen çatışmalar geçici bir sinirliliği yansıtır ve böylesi çatışmayı durdurmak daha kolaydır (Tengilimoğlu, 1991: 130).

Örgütlerde yaşanan uyumsuzluklar genellikle örgüt üyelerinin uzmanlık ve ilgi alanına girmeyen ve değerlerine ters düşen görevlere sahip olmasından ve kişisel beklentilerinin büründüğü rol ile ondan beklenen örgütsel rol arasında uyumsuzluk olmasından kaynaklanmaktadır. Kişiler arası çatışmaların başlıca nedeni yapısal olmakla beraber, kişiler arası çatışmaları çözebilmek için çatışma kaynağının tanımlanması ve kişinin örgütsel rolünün iyi belirlenmesi gerekir (Rahim ve Bonoma, 1979: 1330). Kişisel farklılıklar, bilgi eksikliği, rol uyumsuzlukları, çevresel stres, algılama ve amaçtaki farklılıklar, değer ve tutumlar, kişilik uyumsuzlukları ve rekabet kişiler arası çatışmalara neden olabilmekle birlikte (Luthans, 2008: 260; Bhattacharyya, 2009: 237; Moorhead ve Griffin, 2010: 384), Rahim ve Bonoma (1979) kişiler arası çatışma nedenlerini beş temele dayandırmışlardır. Bunlar (Rahim ve Bonoma, 1979: 1330-1331):

Yanlış Görevlendirme ve Taraflar Arası Amaç Ayrılığı: Eğer kişi uygun uzmanlık ve yeteneklerine ters düşen işlerle görevlendirilirse örgüt içerisinde arzu edilmeyen çatışmalar yaşanabilecektir.

Örgütsel Çatışma

İki ya da daha fazla kişiler arasında gerçekleşen çatışma

Grup içerisinde gerçekleşen çatışma İki veya daha fazla grup

içerisinde gerçekleşen çatışma İki ya da daha fazla

örgütler arasında gerçekleşen çatışma Bireyler arasında

Kişinin Kapasitesine Uygun Olmayan Örgütsel Talepler: Eğer kişiden istenenler kişinin kapasitesini (yetenekler, rolden beklentiler, işe olan bağlılık) aşarsa kişisel çatışmalar meydana gelecektir.

Örgüt Yapısı: Örgütlerdeki mekanik ve organik yanlış yapılanmalar ciddi anlamda çatışmalara yol açacaktır.

Amirlerin Stilleri: Bu, rol çatışmalarının en büyük yaratıcısıdır.

Kişinin Sahip Olduğu Pozisyon: Genellikle usta başlarının maruz kaldığı, üstler ve astları olmak üzere her iki tarafın da tatmin edici davranışlar takınması gerektiren rol çatışmaları buna en iyi örnektir. Buna bir diğer örnek de, örgüt içi ve örgüt dışı arasında denge sağlamak zorunda kalarak rol çatışması yaşayan satış personelleridir.

Kişilerarası çatışmada bireylerin çatışmaya dair dört çözüm stratejisi vardır (Şekil 2.4) Bunlar (Tengilimoğlu, 1991: 136-138):

Kaybedelim- Kaybedin Stratejisi: Bireyin kendi durumunun daha kötüye gideceğini anladığı zaman seçtiği çatışma çözüm stratejisidir.

Kaybedelim- Kazanın Stratejisi: Kişi ileri bir zamanda karşılığını göreceği ümidiyle kaybetmede bir fayda görür ve yenilgiyi kabul eder.

Kazanalım- Kaybedin Stratejisi: Daha çok rekabet yoğun toplumlarda bu stratejiye sıkça rastlanır. Taraflardan biri karşı tarafın yenilmesini içtenlikle isteyerek elindeki güçleri en iyi biçimde kullanır.

Kazanalım- Kazanın Stratejisi: Enerji ve yaratıcılık karşı tarafa zarar vermeye değil de sorunların çözümüne yönelik harcanır. Bu çatışma stratejisinin temeli katılımlı yönetimden geçer. Bu stratejide kişiler örgütsel amaçlarla bireysel amaçları arasındaki ilişkinin farkındadırlar.

1. Kaybedeyim- Kaybet _{2. Kaybedeyim- Kazan}

3. Kazanayım- Kaybet 4. Kazanayım- Kazan

Şekil 2.4 Kişiler Arası Çatışmayı Çözüm Stratejileri Kaynak: Tengilimoğlu, 1991: 137 B en İ stiy or um Kaybet Kazan

Ben İstiyorum Sen

2.7.2.3.2 Grup İçi Çatışmalar

Grup içerisinde yaşanan çatışmalar grubu oluşturan bireylerin farklılaşan amaç, işlev ve aktivitelerinden kaynaklanan farklılıklar ve uyuşmazlıkları içerir. Bu çatışmaların birden çok nedeni vardır (Rahim ve Bonoma, 1979: 1332). Aşağıda bunlardan bazılarına yer verilmiştir.

Liderlik Stili: Lider, grup içerisindeki çatışmanın miktarını ve grup üyelerinin çatışma stillerini büyük ölçüde etkileyebilecek olan kişidir. Bazı liderlik stilleri grup içerisindeki çatışmalara çözüm getirebileceği gibi, liderin sahip olduğu stil grup içerisinde çatışmalara neden olabilir. Liderlik stili grup içerisindeki çatışmayı etkileyen görev yapısı, örgütlerin danışmacı ve katılımcı yapıya sahip olması gibi değişkenleri etkileyebilir (Rahim ve Bonoma, 1979: 1333).

Görev Yapısı: Görevin basit ya da karmaşık olmasını ifade eder (Rahim ve Bonoma, 1979: 1333). Basit görevler hedeflerin daha açık ve net şekilde belirli olması nedeniyle çatışmaları azaltıcı bir unsur olabileceği gibi görev tanımlamaları iyi yapılamayan karmaşık yapılar grubu çatışmalara daha meyilli hale getirir.

Grup Kompozisyonu ve Büyüklüğü: Gruplar çok çeşitli kişisel stiller, davranışlar, ilgiler, değerler ve bakış açılarını bir arada barındırırlar. Bu farklılıklar grup içerisinde kişisel çatışmalara yol açarak ortak bir sinerji oluşturmayı engelleyecektir. Aynı zamanda grubun büyüklüğü de grup içerisindeki süreç ve çatışmaları etkileyebilecek bir unsurdur. Grup büyüdükçe çatışma potansiyeli de o doğrultuda artacaktır. Büyük gruplar alt grupları kendilerine biçimsel olmayan lider seçmeye iter. Esas lider daha direktif ve yapısal bir yaklaşımı takip etmediği müddetçe bu alt gruplar kendi aralarında çatışmayı tetiklerler (Rahim ve Bonoma, 1979: 1333).

Bağlılık ve Grupsal Düşünme: Bir grubun en büyük yükümlülüğü bireyin düşüncelerinin grubu oluşturan diğer bireylerin düşüncelerine uygun olmaya zorlanmasıdır (Rahim ve Bonoma, 1979: 1334).

Dışsal Tehditler: Grup üyelerini geçici olarak da olsa kişisel farklılıkları görmeksizin düşmana karşı birlik olmaya iten unsurlardır. Eğer bir grup başka bir gruba karşı çatışma içerisindeyse grup üyeleri kendi aralarındaki çatışmaları azaltırlar (Rahim ve Bonoma, 1979: 1334).

Çatışmanın Sonuçları: Grup içerisindeki çatışmayı etkileyen bir diğer unsur, çatışma sonrasında grubun kaybetmiş ya da kazanmış olmasıdır. Çatışma sonrası kaybeden grup gerginlik yaşayabilir ve strateji veya bileşimlerini tekrar gözden geçirme ihtiyacı duyar.

Kazanan grupta ise çatışmalar azaltılarak grup bütünlüğünde artış sağlanmak amaçlanır (Rahim ve Bonoma, 1979: 1334).

2.7.2.3.3 Kişiler ve Grupların Çatışması

Kişinin mensubu olduğu ya da olmadığı gruplarla çatışma yaşamasıdır.

Genellikle bireylerin grup tarafından belirli normları kabule zorlanması (Koçel, 2014: 762), grubun demokratik bir yapıya sahip olmaması, tolerans sınırlarının dar olması, çıkar ve menfaat sağlama isteği (Barlı, 2008: 394) gibi nedenlerle kişiler ve gruplar arası çatışmalar yaşanabilir.

2.7.2.3.4 Gruplar Arası Çatışma

Gruplar arası çatışma, örgütlerde en çok rastlanan çatışma türüdür. Örgüt mensubu olan iki farklı grup arasında yaşanan çatışmalardır. Yöneticiler de çatışan grubun mensubu olabileceği için bu tarz çatışmaların yönetimi yöneticiler için zor olabilir (Koçel, 2014: 763). Barlı (2008: 395) gruplar arası çatışmalara, sendika ve yönetim arasında, sendikaların kendi aralarında ve işletme içinde var olan çeşitli birimler arasında meydana gelen çatışmaları örnek vermektedir.

Gruplar arası çatışmalar, iki veya daha fazla grup arasında otorite, bölge ve kaynağa dayalı sorunların yaşanmasıdır. Bu tarz çatışmalar görevlerin farklılaştırılması, çapraz gruplar arasındaki kültür farklılıkları, ortak bir karar verme zorunluluğu (Rahim ve Bonoma, 1979: 1336), görev bağlılığı, statü mücadeleleri (Luthans, 2008: 261), gruplar arasındaki amaç farklılıkları (Bhattacharyya, 2009: 23), algı farklılıkları, diğer grup hakkındaki kalıp yargılar, gruplar arası iletişimin azalması (Stroh vd., 2002: 124) ve sorumlulukların belirsizliği (Üngüren vd., 2009: 52) gibi nedenlerden kaynaklı olsa da gruplar arası çatışmaların kaynaklandığı en büyük beş neden şunlardır (Rahim ve Bonoma, 1979: 1337):

Sistem Farklılıkları: Karmaşık örgütler amaçlarına etkin bir şekilde ulaşabilmek için farklı alt sistemler geliştirirler. Bu farklı alt sistemler de farklı fonksiyonlar, amaçlar, normlar, güç ve statüler içerirler (Rahim ve Bonoma, 1979: 1337). Bu sistemsel farklılıklar gruplar arası çatışmalara kaynaklık edebilmektedir.

Görev Bağımsızlığı: Gruplar arası çatışmalar genelde büyük grubu oluşturan bağımsızlıkların etkin yönetilememesinden kaynaklanır (Rahim ve Bonoma, 1979: 1337).

Kıt Kaynaklara Bağımlılık: Bir örgütün alt sistemleri amaçlarını yerine getirebilmek için genellikle ortak kaynaklara, materyallere ya da maddi olmayan diğer kaynaklarla birbirlerine bağlıdırlar (Rahim ve Bonoma, 1979: 1337). Bu kıt kaynakları zaman, para, beşeri sermaye, bilgisayar donanım ve yazılımı gibi somut kaynaklar oluşturabilir (der Wagen, 2007: 207).

Yargısal Belirsizlik: İki veya daha fazla alt sistemlerle birbirlerine bağlı olan sistemler arasında mülkiyet, yetki ve sorumluluğun üzerine yargı her zaman açıkça belirlenmemiştir. (Rahim ve Bonoma, 1979: 1337). Bu belirsizlikler tarafları çatışmaya sürükleyebilmektedir. Otoriteyle Olan Bilgi Ayrımı: Örgütlerde çalışanlar kendi görüşlerinin kabul görmesini beklerler ancak bazen, otorite çalışanın önemli bulduğu bu bilgiyi çok gerekli bulmaz. Bu 'asimetrik dayanışma' otorite ve alt birim personeli arasındaki en büyük çatışma kaynağıdır (Rahim ve Bonoma, 1979: 1338).

Gruplar arası çatışmanın gruplar için farklı sonuçları vardır. Bazı gruplarda dayanışmayı arttırarak bir diğerine üstün gelme çabasıyla üretim hedefinin üstüne çıkma çabası (Şimşek, 2002: 296), gruba bağlılık ve sadakat arttırarak görevlere daha fazla odaklanma sağlarken bazı gruplarda tarafların birbirlerini düşman olarak görmelerine, daha saldırgan davranışlar sergilemelerine ve sürekli iletişimi azaltmalarına neden olabilmektedir (Can vd., 2006: 214).

2.7.2.3.5 Örgütler Arası Çatışma

Örgütün kendi dışındaki örgütlerle çatışması söz konusudur.

Ekonomik sistem içerisinde açık sistem olan örgütlerin birbirleriyle çatışma halinde olmaları kaçınılmazdır. Çatışmaya dair literatürde örgütler arası çatışmaların nedenlerinden daha çok çatışmaya dair çözüm yolları üzerinde durulmuş ve kimin ne kadar kazanacağı belirlenen pazarlık yöntemi temel yaklaşım olarak önerilmiştir. Bu yaklaşımın çok temel iki sorusu 'taraflar arasında ne tür bir koalisyon oluşturulabilir' ve 'pazarlığın sonuçları ne olabilir'dir (Can, 2005: 386). Şimşek (2002: 297) bu tür çatışmaların, kaliteli ve yeni ürünlerin, teknoloji ve hizmetlerin geliştirilmesine ve düşük fiyatlarla birlikte etkin kaynak kullanımına yol açabileceği görüşündedir.